Het kamp Ellrich was een van de bekendste en grootste satellietkampen van de in totaal ca. 50 satellietkampen behorende bij het concentratiekamp Dora-Mittelbau. Kamp Ellrich was in gebruik op het terrein van een oude gipsfabriek in het dorpje Juliushütte vlakbij de plaats Ellrich van april 1944 tot de evacuatie begin april 1945. Het kamp lag vlakbij een spoorwegstation en de gevangenen, meestal van Russische, Poolse en Franse afkomst, werden gedwongen om zware arbeid te verrichten aan bouwprojecten waaronder veelal tunnelbouw ten behoeve van geheime wapenproductie. In het kamp zaten ruim 8000 gevangenen waarvan er vele stierven door de onmenselijke leef- en woonomstandigheden. Er was onvoldoende kleding, slecht eten en de gevangenen konden zich maandenlang niet wassen omdat er vrijwel geen hygiënische voorzieningen waren. Ook werden de gevangenen gemarteld en mishandeld door de SS, waaronder de kampcommmandant SS-Hauptsturmführer Fritsch, die de gevangenen urenlang kwelde met militaire dressuur na werk. Van 4 tot 6 april 1945 werden de gevangenen uit Kamp Ellrich geëvacueerd naar onder andere een satellietkamp van Sachsenhausen, Heinkel-Werke, en naar concentratiekamp Bergen-Belsen, wat op 15 april werd bevrijd.

Het buitenkamp Ellrich-Juliushütte werd in de periode 2 mei 1944 tot en met 6 april 1945 gebruikt voor gemiddeld 8.000 gevangenen.
In eerste instantie bedoeld als bijkamp voor het concentratiekamp Buchenwald maar per 1 november 1944 als bijkamp voor het concentratiekamp Mittelbau.
Het kamp was opgesteld bij de plaats Ellrich. De gevangenen waren ondergebracht op het bedrijfsterrein. Daar stonden oude gebouwen van de oude gipsfabrieken.
Het kamp had gedurende het gebruik meerdere namen; eerst "Erich", vanaf juni 1944 "Mittelbau II".