Groot Lankum (De Inrichting)

Groot Lankum (De Inrichting)

Franeker 

 

De nieuwe geneesheer-directeur, Van Andel, nam bij zijn  aantreden in 1935 het besluit om schuilkelders aan te leggen en schafte een groot fornuis met enorm grote ketels aan. Hij was sterk anti nazi en was bang voor een oorlog.   Een bleek later uitstekende beslis-sing.

Franeker kende veel NSB-ers. Veel mensen uit Franeker werkten in het ziekenhuis en er heerste onderling dan ook veel wantrouwen. Toch bood het ziekenhuis plaats aan vele onderduikers. Deze werden ondergebracht in de TBC-afdeling want daar waren de Duitsers als de dood voor.

In april 1943 zijn tijdens een razzia helaas toch een 6-tal joodse patiënten opgepakt.

In de loop van de oorlog vorderden de Duitsers overal in het land psychiatrische ziekenhuizen. Gevolg was dat patiënten ergens anders onderdak moesten. En dat werd in een aantal gevallen Groot Lankum in Franeker. Zo kwamen in 1943 500 patiënten en medewerkers uit het PZ Vogelenzang (Bennebroek) naar Franeker. In 1945 was dat het geval met 150 Haagse hongerkinderen en 530 patiënten en medewerkers uit het PZ Dennenoord (Zuidlaren). Dus Groot Lankum werd en was overval. Velen werden ook ondergebracht in Franeker zelf.

 

Door dit alles kwam de voedselvoorziening in gevaar. Gelukkig brachten de tuinen en akkers rondom Groot Lankum en de groot opgezette keuken uitkomst. Tegen het einde van de oorlog werden ca. 5000 mensen vanuit de PZ Franeker onderhouden.

Uiteindelijk stierf ca. tien procent van de patiënten en evacués aan dysenterie en tuberculose, maar dankzij de inzet van de medewerkers van het PZF en inwoners van Franeker konden na de oorlog weer honderden evacués in vrijheid terugkeren.

 

Het krankzinnigengesticht is op 25 juli 1848 opgericht door het provinciebestuur van Friesland. Zij besloten om krankzinnigen op te vangen in de gebouwen van de voormalige Universiteit van Franeker. De universiteit was enkele jaren hiervoor, in 1843, opgeheven nadat het een laatste functie had als Rijksatheneum. Daarvoor was de Universiteit van Franeker er gevestigd. Op 31 maar 1851 kwamen de eerste 27 bewoners naar het gesticht in Franeker. Zij kwamen uit het Sint Elisabeth Gesticht in Deventer, omdat Friese krankzinnigen toentertijd voornamelijk daar naartoe moesten om opgenomen te worden. De eerste geneesheer-directeur was Lammerts van Bueren. Van Bueren was later ook betrokken bij het plan en de aankoop van de buitenplaats Groot Lankum. In de jaren na 1841, het jaar waarin de eerste Krankzinnigenwet van kracht ging, zijn veel gestichten voor krankzinnigen in het leven geroepen. Ook het besluit om krankzinnigen op te nemen in Franeker zou te maken kunnen hebben met het feit dat de wet op een bepaalde manier werd geïnterpreteerd, zoals het geval was bij de oprichting van de drie Provinciale Ziekenhuizen in Noord-Holland. Dit is echter niet bekend.

Uitbreiding met buitengesticht
Groot Lankum was de benaming voor de buitenplaats van het krankzinnigengesticht te Franeker. De naam van het gesticht werd door deze nieuwe aankoop omgezet in Psychiatrische Inrichting. Op dit buitenterrein konden de patiënten makkelijk op het land werken en daarom kocht het Geneeskundig Gesticht in 1901 de buitenplaats Groot Lankum. Het duurde nog een lange tijd voordat het hoofdgebouw werd gebouwd. Pas in 1928 werden de werkzaamheden gestart en op 17 oktober 1928 werd de eerste steen gelegd door de commissaris van de koningin, mr P.A.V. baron van Harinxma thoe Slooten. De inrichting kon twee jaar later, op 21 oktober 1930, de deuren officieel openen, ditmaal weer door dezelfde commissaris van de koningin. Het Psychiatrisch Ziekenhuis Groot Lankum had in eerste instantie plek voor zo’n 230 patiënten. In de loop der jaren werden dit er meer. Op 5 juni 1974 neemt de Psychiatrische Inrichting het dorp van allerlei nieuwe gebouwen, Lankwert genaamd, in gebruik. In die tijd was er een grote verandering in de manier waarop de psychiatrische patiënten woonden en behandelingen kregen. Niet iedere patiënt werd direct gedwongen opgenomen in de inrichting, maar sommigen kregen een poliklinische behandeling, dus zonder (gedwongen) opname. Die veranderingen in psychiatrie in de jaren ’60 t/m ’90 waren de basis van de huidige psychiatrie.