Na de bevrijding van Gennep op 12 februari 1945, drongen de Britten steeds dieper Duitsland binnen en hadden ze dringend behoefte aan bruggen met voldoende capaciteit om duizenden soldaten en grote hoeveelheden materieel over de Maas en Rijn te verplaatsen. Als oplossing bouwden ze niet alleen twee provisorische Maasbruggen, maar ook een groot Transit Camp in Gennep. Een indrukwekkende prestatie die binnen enkele maanden werd voltooid.

In februari en maart 1945 bouwden Britse genietroepen de langste Baileybrug uit de Tweede Wereldoorlog tussen Oeffelt en Gennep. Churchill en Montgomery kwamen persoonlijk de ruim één kilometer lange oeververbinding bekijken. Ondertussen werd er hard gewerkt aan de bouw van een noodspoorbrug op de pijlers van de in september 1944 opgeblazen spoorbrug. Beide bruggen waren van groot belang voor het aanvoeren van manschappen en voorraden tijdens de strijd in Duitsland.

In april 1945 verrees aan de rand van de bebouwde kom van Gennep een groot legerkamp, genaamd de Maaskemp. Het diende als doorgangskamp voor militairen die naar het front in Duitsland gingen of ervan terugkeerden. Het kamp had een dorpse uitstraling en bestond voornamelijk uit tenten waarin werd gegeten, geslapen en medische zorg werd verleend. Er waren ook tal van recreatiemogelijkheden, zoals kerkdiensten en toneel- en dansfeesten. Het kamp bleef in gebruik tot oktober 1945.