Meer dan duizend Turkse familienamen in Nederland eindigen op -oglu met een boogje, een zogenaamde breve, op de g. Dit diakritische teken geeft aan dat er niet een -g- wordt uitgesproken, maar een soort -j- als tussenklank: o-j-lu.
Oglu is de Turkse pendant van het achtervoegsel -sen in Nederlandse familienamen. Het heeft de betekenis 'zoon van'. Het Turkse zelfstandig naamwoord ogul (met g-breve) betekent 'zoon'.
Veruit de meest voorkomende familienaam met -oglu in Nederland is de naam Eroglu (met en zonder boogje op de g): zoon van Er als patroniem of zoon van de soldaat of de oorlogsheld als beroeps- of bijnaam, bij de woordbetekenis er = 'man, soldaat, held'.
Vervolgens kennen we in Nederland de volgende -oglu-namen: Türkoglu, Sarioglu, Köroglu, Topaloglu, Basoglu (met een s-cedille), Köseoglu, Çolakoglu, Çavusoglu (met een s-cedille), Kadioglu, Çobanoglu, Yavuzyigitoglu, Topçuoglu, Kuruoglu, Kiliçoglu, Kurtoglu, Yesiloglu (met een s-cedille), Aliyazicioglu, Baysaloglu, Demiroglu, Karaoglu, Dervisoglu (met een s-cedille), Dayioglu, Akkanoglu, Koçoglu, Çakiroglu, Çiftçioglu, Berberoglu, Memisoglu (met een s-cedille), Sofuoglu, Kirazoglu, Türkmenoglu, enzovoort.
Deze namen met een g-breve hebben spellingsvarianten zonder het diakritische teken; het boogje is in het land van herkomst achtergebleven...