geen gegevens

Tijdens de mobilisatieperioden 1939-1940 bood Fort Bakkerskil onderdak aan bijna honderd soldaten

Fort Bakkerskil heeft vergeleken met de andere waterlinie-forten in Brabant de meeste activiteit gekend in 1940. De regio bleef buiten de gevechten, maar het land werd wel geïnundeerd door het openzetten van de Papsluis.

Tijdens de oorlog werd het fort een tijd bezet door Duitsers. Bij hun aftocht in 1945 maakten ze het fort onbruikbaar. De ramen en deuren werden dichtgemetseld, de aarden wallen onklaar gemaakt.

Na de Tweede Wereldoorlog deed Fort Bakkerskil dienst als interneringskamp voor NSB’ers en andere Nederlanders die als ‘fout’ werden gezien vanwege hun handelen tijdens de oorlog. Dit was een zwarte bladzijde in de geschiedenis van het fort. Vrouwen werden kaalgeknipt, 'heulers' werden geboeid en geslagen, en gevangenen bekijken werd een geliefd uitje op zondagmiddag. Daarnaast was het eten slecht, en kwamen voor gevangenen bestemde goederen als kleding vaak niet bij hen terecht. Op 28 september 1946 werd de functie als kamp opgeheven en kwam er een einde aan deze praktijken.

Vanaf 1947 had Fort Bakkerskil een functie als militair steunpunt. Het diende als munitieopslag en oefenterrein voor de Genie. Ook toen in 1951 de Nieuwe Hollandse Waterlinie werd opgeheven, bleef het 'vestingwerk van geen klasse' militair terrein. Er liepen waakhonden en het was duidelijk dat gewone burgers er niet welkom waren. In de jaren 1980 werd het gebouw gemoderniseerd en gebruikt als opleidingscentrum voor agenten van Inlichtingen en Operatiën, een geheime stay-behind organisatie.