De oude begraafplaats in de nabijheid van de Sint-Lambertuskerk wordt in de volksmond steevast kerkhof genoemd.

 

In 1986 kondigde de gemeente het voornemen tot ruiming van de gesloten begraafplaats in het centrum van Horst aan. Een aantal nabestaanden ging tegen de plannen van de gemeente Horst in beroep. De Raad van State heeft de nabestaanden uiteindelijk in hoger beroep in 1992 op hoofdpunten in het gelijk gesteld. In de uitspraak van de Raad van State stond het cultuurhistorische belang van het kerkhof centraal. De veranderingen van het overheidsbeleid in de afgelopen decennia lopen parallel met de veranderde maatschappelijke inzichten ten aanzien van oude begraafplaatsen. In diezelfde jaren was intussen een landelijke vereniging tot herstel van zorg rond dood en rustplaats opgericht,

 

De oude benaming van de huidige Kloosterstraat, waaraan het kerkhof ligt, is 'het Kerkhofpaadje'. Oudere Horstenaren noemen deze begraafplaats nog altijd het oud kerkhof.

 

Op de 5 oktober 1971 gesloten verklaarde begraafplaats bevinden zich zerken en graftekens van een groot aantal Horster families uit de negentiende en twintigste eeuw. Het gedeelte dat was ingericht als algemene begraafplaats, kreeg in de jaren tachtig van de vorige eeuw een andere bestemming. Het kerkhof ligt op een rechthoekig terrein dat omzoomd is door muren en hagen. Deze voormalige algemene en R.K. begraafplaats werd op 1 januari 1847 in gebruik genomen 'wegens het gebrek aan genoegzaam geschikte plaatsen op het kerkhof bij de kerk gelegen'. In het atrium van de Sint-Lambertuskerk bevinden zich nog een aantal bijzondere grafzerken en monumenten afkomstig van dit in 1846 gesloten eeuwenoude kerkhof.

 

Na de Tweede Wereldoorlog werd op het kerkhof aan het eind van het hoofdpad een herdenkingsmonument geplaatst voor alle inwoners van de gemeente die als gevolg van oorlogshandelingen zijn overleden. Daarnaast zijn er een twintigtal graven van slachtoffers die op 12 oktober 1944 bij het bombardement op het centrum van Horst zijn omgekomen.