Kamp Baarschot is in de Tweede Wereldoorlog een tijdje gebruikt is als testkamp voor
Joodse en niet-Joodse mannen.

De regering bevorderde de tewerkstelling van werkelozen onder andere bij ruilverkavelingen. Zo is bij ruilverkaveling van het zogenaamde “Broek”, gelegen tussen Diessen, de Haghorst, Moergestel en Biest-Houtakker, heel wat grond met de schop verzet door werkelozen uit Schiedam en Rotterdam. Voor de huisvesting en voeding van deze mannen, die alleen in de weekenden naar huis gingen, was een kamp opgericht in Baarschot net voorbij de boerderij destijds bewoond door Pietje Schilders.
Toen het oorlog werd, was de werkeloosheid zo voorbij. Wie in Nederland geen werk vond kon dat (en moest dat) aanvaarden in Duitsland. Het kamp in Baarschot raakte daardoor overcompleet, en werd na enige tijd bestemd voor de Nederlandse Arbeidsdienst.
In 1941 werd bij verordening van de Rijkscommissaris de Nederlandse Arbeidsdienst opgericht naar het voorbeeld van de Rijksarbeidsdienst in Duitsland. Hoewel deze dienst bedoeld was voor alle jonge mannen, werden aanvankelijk alleen vrijwilligers geworven.

Toen in 1943 werd besloten het kamp in Baarschot te gebruiken voor de arbeidsdienst moest dit voor deze taak geschikt worden gemaakt. Geen Diessenaar wilde zijn zoon in de arbeidsdienst, wel wilden enkele grof geld verdienen om het kamp voor zonen van anderen in te richten. 
In het voorjaar van 1944 werd het kamp in gebruik genomen. Nadien kon men dikwijls de hele troep met de schop op de schouder (de schop was namelijk het embleem van de Arbeidsdienst ) zingend door het dorp zien trekken, gedrild naar Duitse wijs. In de zomer van 1944 gaf de Arbeidsdienst op zekere avond 'n concert op de muziekkiosk, (welke vroeger op den Heuvel stond, gedrongen tegen het patronaatsgebouw en het zicht op de kerk beperkend) . De dienst had n.l. ook een eigen muziekkorps. Het waren alleen vrijwilligers. In de ochtend van die dag maakten ze een wandeling met muziek door het dorp, 's avonds keerden ze terug “om de dorpelingen in de gelegenheid te stellen met de arbeidsmannen kennis te maken.”
Naar schatting een vijftigtal personen had zich om de kiosk verzameld.