Aan de Knik in Denekamp liggen twee voormalige Joodse begraafplaatsen. De “oude” begraafplaats werd gebruikt van 1800-1899 en telt 18 grafstenen. Vier van de 18 grafstenen dragen de familienaam Ten Brink. De oudste grafsteen op deze oude begraafplaats dateert van 1817 en is die van Esther Hompes-Bendien. De jongste grafsteen is die van Salomon Suskind, die hier in 1899 ter aarde werd besteld. Na dit jaar werd deze begraafplaats vervangen door een andere. Deze laatste begraafplaats werd tot 1939 gebruikt en telt 26 grafstenen.

De geschiedenis van de Joden in Denekamp gaat terug tot het begin van de achttiende eeuw; bronnen maken melding van Joodse inwoners in 1720. De Joden uit Denekamp vormden samen met die van Ootmarsum een gemeente. Aanvankelijk werd gebruik gemaakt van een begraafplaats aan de Almelose Straatweg in Ootmarsum, vanaf het begin van de negentiende eeuw werd begraven in Denekamp op een begraafplaats aan de toenmalige Grave Es (nu de Knik).
De Joodse gemeenschap van Denekamp bleef in de loop van de negentiende eeuw gestaag groeien, maar toch was er geen ritueel bad en geen godsdienstschool. De synagoge werd in 1845 ingewijd. In 1949 werd deze afgebroken. Vanaf 1906 hoorde de joodse gemeente van Denekamp officieel bij Oldenzaal, maar zij bleef zelfstandig functioneren. Na de opheffing van de Joodse gemeente van Oldenzaal in 1913 werd Denekamp als zelfstandige Joodse gemeente erkend. Gedurende de Duitse bezetting zijn vrijwel alle Denekampse joden via Westerbork naar het Oosten gedeporteerd en daar vermoord.