Rond het midden van de achttiende eeuw vestigden de eerste Joden zich in Gulpen. Aanvankelijk ondervonden zij veel tegenstand van de plaatselijke bevolking en waren er herhaaldelijk incidenten, waarbij de Joden het slachtoffer dreigden te worden.

In 1786 waren er genoeg volwassen mannen om godsdienstoefeningen te kunnen houden in een privéwoning. In 1818 werd Gulpen erkend als Bijkerk onder de Ringsynagoge Eijsden, waarna er in 1823 een synagoge gebouwd werd. De kinderen kregen les in de plaatselijke Joodse school, die in 1875 een nieuw schoolgebouw in gebruik nam. De Joodse gemeenschap van Gulpen was rond 1870 op zijn grootst. De Joodse begraafplaats lag aan de Rijksweg te Gulpen. De gemeente telde een mannen- en een vrouwenvereniging, beide opgericht als begrafenisgenootschap.

In de laatste decennia van de negentiende eeuw liep de Joodse bevolking van Gulpen zo hard achteruit, dat de gemeente omstreeks 1900 met de eveneens kwijnende gemeente van Vaals samengevoegd werd. In 1935 werd de naam van de Joodse gemeente officieel Gulpen-Vaals. Tijdens de Duitse bezetting zijn alle Joden uit Gulpen-Vaals naar Polen gedeporteerd en daar vermoord. Na de oorlog hebben zich noch in Gulpen, noch in Vaals weer Joden gevestigd. Van de synagoge aan de Kiebeukel (destijds Kippenheuvel), die voor de oorlog al in slechte staat was, was na de oorlog alleen het entreegedeelte nog gedeeltelijk intact. Het gebouw is jarenlang in gebruik geweest als stal en als kaasmakerij. Later werd op deze plaats een woonhuis gebouwd. In 1947 werd de Joodse gemeente officieel bij die van Maastricht gevoegd.