Italiaanse achternamen zijn ontwikkeld op basis van vier belangrijke bronnen:

 

• Patroniem achternamen - Deze achternamen zijn gebaseerd op de naam van een ouder (bijvoorbeeld Pietro Di Alberto - Peter, zoon van Albert)
• Beroepsmatige achternamen - Deze achternamen zijn gebaseerd op de baan of het beroep van de persoon (bijvoorbeeld Giovanni Contadino - John de boer)
• Beschrijvende achternamen - Gebaseerd op een unieke kwaliteit van het individu, deze achternamen zijn vaak ontwikkeld op basis van bijnamen of koosnaampjes (bijv. Francesco Basso - Francis de korte)
• Geografische achternamen - Deze achternamen zijn gebaseerd op de woonplaats van een persoon, meestal een vroegere woning (bijv. Maria Romano - Maria uit Rome)

Familienamen in Italië vinden hun oorsprong terug tot de 14e eeuw, toen het nodig werd om een ​​tweede naam toe te voegen om onderscheid te maken tussen personen met dezelfde voornaam. Italiaanse achternamen zijn vaak gemakkelijk te herkennen omdat de meeste eindigen op een klinker, en veel van hen zijn afgeleid van beschrijvende bijnamen. Als u denkt dat uw achternaam uit Italië komt, kan het traceren van de geschiedenis belangrijke aanwijzingen opleveren voor uw Italiaanse erfgoed en voorouderlijk dorp.

Hoewel Italiaanse achternamen uit verschillende bronnen komen, kan de spelling van een bepaalde achternaam soms helpen bij het zoeken naar een specifieke regio van Italië.

 

De gewone Italiaanse achternamen Risso en Russo hebben bijvoorbeeld allebei dezelfde betekenis, maar de ene komt vaker voor in Noord-Italië, terwijl de andere over het algemeen zijn oorsprong vindt in het zuiden van het land. Italiaanse achternamen die eindigen op -o komen vaak uit Zuid-Italië, terwijl ze in Noord-Italië vaak eindigen op een -i.

 

Veel Italiaanse achternamen zijn in feite variaties op een stamnaam, verschillend gemaakt door de toevoeging van verschillende voor- en achtervoegsels. Vooral gebruikelijk zijn uitgangen met klinkers die dubbele medeklinkers omsluiten (bijv. -Etti, -illo). De Italiaanse voorkeur voor verkleinwoorden en koosnaampjes is de wortel achter veel van de achtervoegsels, zoals blijkt uit het grote aantal Italiaanse achternamen dat eindigt op -ini , -ino , -etti , -etto , -ello en -illo , allemaal wat "klein" betekent.

 

Andere vaak toegevoegde achtervoegsels zijn -one wat "groot" betekent , -accio , wat "groot" of "slecht" betekent , en -ucci wat "afstammeling van" betekent. Gemeenschappelijke voorvoegsels van Italiaanse achternamen hebben ook een specifieke oorsprong. Het voorvoegsel " di " (wat "van" of "van" betekent) wordt vaak aan een voornaam toegevoegd om een ​​patroniem te vormen. di Benedetto is bijvoorbeeld het Italiaanse equivalent van Benson (wat "zoon van Ben" betekent) en di Giovanni is het Italiaanse equivalent van Johnson (zoon van John).

 

Het voorvoegsel " di " kan samen met het soortgelijke voorvoegsel " da " ook worden geassocieerd met een plaats van herkomst (bijv. De achternaam van da Vinci verwijst naar iemand die afkomstig is uit Vinci). De voorvoegsels ' la ' en ' lo ' (wat 'de' betekent) zijn vaak afgeleid van bijnamen (bijv. Giovanni la Fabro was Jan de smid), maar kunnen ook worden aangetroffen bij familienamen waar het 'van de familie van' betekende (bijv. de familie Greco zou bekend kunnen worden als "lo Greco.")

 

In sommige delen van Italië is mogelijk een tweede achternaam aangenomen om onderscheid te maken tussen verschillende takken van dezelfde familie, vooral wanneer de families generaties lang in dezelfde stad verbleven. Deze alias-achternamen kunnen vaak worden gevonden voorafgegaan door het woord detto , vulgo of dit .