'

 

3ES 

3ES is een Nederlands frisdrankmerk dat eigendom is van Bavaria.Het merk dat sinds 1955 op de markt is, was een goedkoper alternatief voor de bekende merken. De 3ES-lijn omvatte zeven varianten: cola, cola light, sinas, lemonlime, cassis, ijsthee en isotone sportdrank. De naam "3ES" staat voor Frans, Piet en Jan Swinkels, de drie oprichters van het merk Bavaria, waarvan alle achternamen beginnen met de letter "S".

 

7Up 

7Up (of Seven-Up) is een frisdrankmerk van Dr Pepper Snapple Group in de Verenigde Staten en PepsiCo in de rest van de wereld. De originele 7UP, een kleurloze koolzuurhoudende frisdrank met lemon-lime smaak, werd in 1929 bedacht door Charles Leiper Grigg uit St. Louis, Missouri in de Verenigde Staten. De originele naam was Bib-Label Lithiated Lemon-Lime Soda, maar de naam werd snel veranderd in de huidige naam 7UP. De introductie op de Nederlandse markt vond plaats in 1952 door Joe van Bussel en Gerrit van Rooij te Amsterdam onder de naam 'G.B. van Rooij N.V.', een naam die in 1953 werd gewijzigd in: 'Seven-Up Bottling Company Amsterdam N.V.' die weer productielicenties uitgaf aan regionale bottelarijen als Vrumona, dit teneinde het product zo spoedig mogelijk op de gehele Nederlandse markt te introduceren

 

Almdudler 

De drank werd in 1957 in Wenen ontwikkeld door W. Weber en E. Klein en in 2005 geproduceerd door de firma Almdudler Limonade, A. & S. Klein GmbH & Co KG. Almdudler wordt verkocht in flessen waarop een in klederdracht gestoken paartje staat afgebeeld. Bekend is de slogan: "Wenn die kan Almdudler hab'n, geh' i wieder ham!" ("Als ze geen Almdudler hebben, ga ik weer naar huis!"). Almdudler is verkrijgbaar in vier soorten: Almdudler Traditionell (traditioneel), Almdudler Light (suikervrij), Almdudler G'Spritzt (meer koolzuur toegevoegd) en Almdudler Still (niet-koolzuurhoudend).

Boylan Boylan is een frisdrankmerk van de Boylan Bottling Company uit het Amerikaanse Haledon, New Jersey. Het merk bestaat sinds 1891. Bij de productie van haar frisdranken gebruikt Boylan rietsuiker, in tegenstelling tot de meeste frisdrankproducenten die glucose-frustosesiroop gebruiken.Het eerste product van Boylan was berkenbier, waarvan de receptuur in 1891 werd ontwikkeld door apotheker William Boylan.

 

C & C

Cola C&C Cola Company, in Amerika bekend onder de naam C&C Beverages, is een van oorsprong Iers bedrijf dat in 1852 werd opgericht door Thomas Cantrell en Sir Henry Cochrane. Het bedrijf verkoopt vooral cola genaamd C&C Cola. Nadat het bedrijf in 1955 in Amerika begon onder leiding van voormalig Pepsi-directeur Walter Mack, vroeg het in 1962 aan chemicus John Ritchie (eveneens afkomstig van Pepsi) om de receptuur van C&C Cola te wijzigen. Deze vernieuwde receptuur wordt tot op heden gebruikt. Tegenwoordig is de C&C Cola Company eigendom van Kelco Sales & Marketing. Naast C&C Cola produceert en verkoopt het bedrijf een aantal andere dranken, zoals bronwater en frisdrank met vruchtensmaken. Deze dranken zijn verkrijgbaar in blikjes en in petflessen met maten variërend van 0,2 tot 3 liter. C&C frisdranken zijn enkel verkrijgbaar via supermarkten.

 

Canada Dry 

Canada Dry is een merk van een frisdrank, die door Dr Pepper Snapple Group wordt gemaakt. Door de toevoeging van gember heeft Canada Dry zijn eigen typische smaak ('ginger ale'). Onder de merknaam worden ook tal van andere frisdranken op de markt gebracht, zoals Cola en tonic. Het merk ontstond in 1904.

 

Chek 

Chek (ook wel verkocht als River of Dreams en de Spaanstalige equivalent Rio de Sueños) is een frisdrank-huismerk dat exclusief wordt verkocht door de Amerikaanse supermarktketen Winn-Dixie. De naam "Chek" refereert aan het vinkje in het logo van Winn-Dixie. Alle Chek-dranken worden geproduceerd door Deep South Bottling in het stadje Fitzgerald (Georgia). De meeste varianten worden verkocht in 2-literflessen en in 12-packs blikjes met een inhoud van 12 ounce (ongeveer 0,355 liter).

 

Club-Mate 

Club-Mate is een cafeïne- en koolzuurhoudende frisdrank, met maté-extract, gebrouwen in de Loscher-brouwerij vlak bij Münchsteinach in Duitsland.

 

 

Coca-Cola 

Coca-Cola is bedacht in 1886 door de apotheker John Pemberton die eerder een variant op de destijds populaire alcoholische Vin Mariani ontwikkelde die hij Pemberton's French wine coca noemde. Nadat in Pembertons thuisbasis Atlanta in 1886 een verbod op alcoholische dranken was uitgevaardigd, verving hij de wijn door een extract van kolanoten. Om de bittere smaak van de kolanoten te neutraliseren voegde hij er suikersiroop aan toe en noemde het drankje Coca-Cola. Het werd verkocht in kruikjes en moest worden aangelengd met water. Toen men de siroop ging mengen met koolzuurhoudend water ontstond de prikkelende drank met de kenmerkende colasmaak. Het idee om de drank Coca-Cola te noemen komt van Pembertons zakenpartner Frank Robinson. De zwierige letters op de verpakking zijn ook van hem. De fles is pas in 1915 ontwikkeld. De eerste Coca-Colafabriek werd in 1894 geopend in Vicksburg, Mississippi. In het begin was Coca-Cola enkel in karretjes langs de weg te koop, voor een nickel (5 dollarcent). Coca-Cola is in de meeste landen ter wereld te koop, met uitzondering van Cuba en Noord-Korea.Overal past de producent zijn marketingstrategieën met grote volhardendheid toe. Dit heeft ervoor gezorgd dat het product vaak gezien wordt als het symbool van de Verenigde Staten, zowel als belichaming van de American Dream alsook als symbool van het "Yankee-imperialisme". In 1985 veranderde de maatschappij na bijna een eeuw haar werkwijze. Met veel gedruis werd de "New Coke" gepresenteerd als opvolger van de cola waarmee Amerikanen waren opgegroeid. Het werd een mislukking, en na korte tijd werd het originele product opnieuw op de markt gebracht. De mislukking wordt deels toegeschreven aan de reactie van concurrent Pepsi, die zich na de presentatie van New Coke had uitgeroepen tot overwinnaar in de "Cola-oorlog"  Tijdens de Olympische Spelen van 1928 was Coca-Cola voor het eerst in Nederland verkrijgbaar. Het eerste verkooppunt was een kraampje op het terrein van het Olympisch Stadion in Amsterdam. 

 

Coca-Cola Blāk 

Coca-Cola Blāk was een frisdrank met koffie-extract die door Coca-Cola in 2006 is geïntroduceerd. De drank werd eerst geïntroduceerd in Frankrijk, waarna de Verenigde Staten en Canada volgden.

 

Cole Cold 

Cole Cold is een frisdrankmerk dat wordt geproduceerd door S.M. Jaleel & Co. in Trinidad en Tobago. Het is verkrijgbaar in de smaken Banaan, Banaan Light, Peer, Ananas, Ginger Beer, Druif, Kola Champagne, Kola Champagne Light, Sinas, Sinas Light, Cream Soda, Green Crush en Club Soda. Het merk "Cole Cold" werd in 1981 geïntroduceerd ter vervanging van het eerder gevoerde merk "Red Spot". 

 

Double Cola 

Double Cola is een lokaal geproduceerd Amerikaans frisdrankmerk dat met name wordt gedistribueerd ten oosten van de rivier Mississippi. Daarnaast is het internationaal op enkele plaatsen verkrijgbaar The Double Cola Company heeft haar hoofdkantoor in Chattanooga (Tennessee). In 1980 werd het door het Londense K.J. International, Inc. aangekocht van het Canadese bedrijf Pop Shops International. Het bedrijf werd oorspronkelijk opgericht in 1922 met destijds als belangrijkste producten "Double Orange" en "Good Grape". Deze producten worden ook nu nog verkocht, maar dan onder de nieuwe merknamen "Jumbo Orange" en "Jumbo Grape". Het product Double Cola werd ontwikkeld in 1933 en werd al gauw het vlaggenschip van het bedrijf. Niet veel later werd het bedrijf zelfs naar dit nieuwe succesvolle product genoemd. Aanvankelijk werden alle varianten gebotteld door kleine lokale bedrijfjes, maar tegenwoordig wordt nagenoeg de gehele productie verzorgd en gebotteld in Huntsville (Alabama).

 

Dr Pepper 

De drank was voor het eerst te koop in Waco, Texas in 1885. Landelijke verkrijgbaarheid in de Verenigde Staten werd bereikt in 1904 tijdens de Louisiana Purchase Exposition. De exacte datum van het idee voor Dr Pepper is onbekend, het Amerikaanse patentbureau erkent de datum van 1 december 1885 als de datum waarop voor het eerst Dr Pepper werd geschonken. De formule werd ontwikkeld door apotheker Charles Alderton, in een apotheek te Waco. Hij was echter niet geïnteresseerd in frisdranken en gaf de formule aan Wade Morrison, de eigenaar van de apotheek. Dr Pepper is niet zoals Coca-Cola en Pepsi een cola drank. De smaak van Dr Pepper is een mengeling van smaken die bij de introductie van de drank populair waren bij de frisdrankcounter of soda fountain. Een gedeeltelijke lijst van ingrediënten is zichtbaar in het bedrijfsmuseum in Waco. De echte formule (met 23 grondstoffen) is een goed bewaard geheim.

 

Exota In 1923 werd bierbrouwerij De Kroon overgenomen door een andere bierbrouwerij. De eigenaar van de bierbrouwerij, de familie Van Tuijn, zette het bedrijf voort als limonade gazeusefabriek onder de merknaam Exota. Na de Tweede Wereldoorlog kreeg de fabriek ook het recht om de colaflessen te bottelen. De Commanditaire Vennootschap De Kroon v/h H.J.C. van Tuijn werd omgezet in Van Tuijn's Limonadefabrieken en Distilleerderijen N.V.. Vanaf 1948 werd Exota ook verkocht in gezinsflessen. In de flessen kon 75 cl Exota en er zat een beugelsluiting op. In de jaren'50 werd het Dongense bedrijf marktleider op het gebied van limonade gazeuses in Nederland. In 1967 werden de beugelflessen vervangen door flessen met een metalen schroefdop.

Fanta Fanta ontstond tijdens de Tweede Wereldoorlog in Essen (Duitsland) toen Coca-Cola Duitsland niet meer aan de juiste ingrediënten voor Coca-Cola kon komen en daarom een vervangende frisdrank volgens eigen receptuur ging maken (1940). Omdat contact met het hoofdkantoor van Coca-Cola in Atlanta niet mogelijk was, is Fanta ontwikkeld zonder toestemming of overleg. In 1941 werd Fanta geregistreerd als een Duits merk..Na de oorlog zijn de merknaam en het recept van Fanta overgedragen aan het hoofdkantoor. Ook in Nederland is tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Coca-Cola-fabriek in Amsterdam een product onder de naam Fanta op de markt gebracht. Het Nederlandse recept was op basis van vlierbessensap.Alle naoorlogse frisdranken die onder de merknaam Fanta zijn uitgebracht hebben niets meer van doen met deze oervarianten uit de oorlog.

 

Faygo 

Faygo werd opgericht in Detroit (Michigan) op 4 november 1907 als Feigenson Brothers Bottling Works door Russische immigranten genaamd Ben en Perry Feigenson. De oorspronkelijke Faygo-smaken waren gebaseerd op recepten voor taartglazuur die de Feigensons nog kenden uit Rusland. Gedurende de 20 ste eeuw vergrootte Faygo langzaamaan haar productie. In 1998 begon Faygo Beverages, Inc. met de distributie van het merk Ohana (een Hawaïaans woord dat "familie" betekent). Dit merk omvat enkele koolzuurvrije frisdranken. Faygo Beverages, Inc. is onderdeel van de National Beverage Corp. die ook eigenaar is van het merk Shasta. Veel Faygo-varianten worden ook verkocht onder de merknaam Shasta.

 

Fernandes Group 

Fernandes ontstond in het begin van de twintigste eeuw. Het bedrijf werd in het jaar 1918 opgericht door de Surinaams-Joodse Isaak Fernandes en zijn zoon Jule Fernandes. Oorspronkelijk had het bedrijf alleen aandelen in houthandel en de productie van zeep. Door het handelen van Isaak Fernandes was het bedrijf in staat om verder uit te breiden tot een bakkerij. De groei nam fors toe toen de Fernandes Group in de jaren dertig exclusief voor Suriname de bottelrechten van Coca-Cola wist te verwerven. De activiteiten van het bedrijf werden nog verder uitgebreid onder leiding van Jule Fernandes, de zoon van Isaak. Dankzij hem groeide Fernandes uit tot een groot merk in Suriname, dat veel verschillende producten maakt.

 

Fruxano 

Fruxano is een koolzuurhoudende frisdrank uit de jaren '60. Naast sinas was er destijds ook gazeuse, dat wil zeggen frisdrank met een smaakje maar niet gebaseerd op een vruchtenextract. De ambulante melkhandel was het belangrijkste distributiekanaal. In 1963 is het merk voor het eerst op de markt gebracht door een samenwerking tussen Menken Melk Wassenaar en De Hanze melkinrichting in Den Haag. Voor de productie en distributie is in dat jaar een aparte frisdranken fabriek opgericht onder de naam Liko. In eerste instantie werd Fruxano limonade exclusief door de melkhandelaren van De Hanze en Menken verkocht. Nadat Menken in 1965 De Hanze over nam is de distributie uitgebreid naar de totale Nederlandse melkhandel. De productie vond plaats bij Menken in Wassenaar. Door de grote groei van de verkoop was uitbreiding van de capaciteit noodzakelijk. Op 16 mei 1965 werd een nieuwe productieruimte in gebruik genomen aan de huidige Menkenlaan in Wassenaar. Deze productieruimte bleek echter al na een paar jaar weer te klein. Dit was mede veroorzaakt door het grote succes van een 2e merk frisdrank Jaffadrink. Jaffadrink sinaasappelsap werd verpakt in 0,25 liter Tetra Pak driehoekjes. Nadat bleek dat de Gemeente Wassenaar geen verdere uitbreiding van het bedrijf mogelijk maakte is besloten om grond te kopen in Bodegraven. In 1970 is Liko frisdranken BV verhuisd naar een nieuwe fabriek in Bodegraven. Na de verhuizing naar Bodegraven ging de groei spectaculair door. Vooral door de focus op nieuwe eenmalige verpakkingen voor frisdranken en het afvullen van private labels voor alle grote supermarkt ketens heeft het bedrijf zich verder kunnen ontwikkelen. Deze ontwikkeling is wel ten koste gegaan van het merk Fruxano. Fruxano werd in glazen retour statiegeld flessen vooral verkocht door de melkhandel. De ambulante melkhandel is echter door de opkomst van het supermarktkanaal voor een heel groot deel verdwenen. Het winkelkanaal koos voor frisdranken in eenmalige verpakkingen. Liko heeft voor een groot deel aan deze vraag voldaan maar niet onder het merk Fruxano. In 1991 heeft Liko het merk Fruxano uit productie genomen maar is wel eigenaar gebleven van het merk. Het huidige Refresco is voortgekomen uit Liko Bodegraven (Menken Drinks) en bezit nu de merkrechten van Fruxano. Het frisdranken bedrijf Krings uit Duitsland is onderdeel geworden van Refresco en Krings heeft in 2017 het merk Fruxano weer teruggebracht op de markt.

 

Gini 

Gini is een Franse frisdrank ontwikkeld in 1971 door Perrier en sinds 1989 behorend tot Orangina Schweppes. In de frisdrank zit kinine verwerkt. De frisdrank werd in 1971 in België geïntroduceerd. Het assortiment werd in 2004 uitgebreid met Gini Light en in 2008 met Gini Passion met sinaasappelextracten en aroma's van citroen, pompelmoes en ananas.

 

Herschi 

Herschi (waarvan de naam een samenstelling is van de naam van de oprichter Herman Schiffers) is een Nederlandse frisdrankfabriek die van 1999 tot 2008 eigendom was van Bavaria. Met de aankoop van de Hoensbroekse Herschifabriek verdubbelde Bavaria zijn frisdranken-afdeling; eerder produceerde de in Lieshout gevestigde drankproducent al enkele huismerken en het goedkope merk 3ES. Het merk Herschi is alleen verkrijgbaar in enkele supermarktketens; de verkoop ervan is dan ook niet bijzonder groot. Het is destijds door Hero in de markt gezet als een voordelig alternatief voor de grotere merken. In de jaren negentig adverteerde het merk met de slogan "Herschi fris, hoe groot je dorst ook is". In 1999 werd de fabriek verkocht aan Bavaria omdat Hero zijn aandacht vooral wilde richten op de verkoop van producten onder Hero-vlag. De merknaam Herschi bleef echter wel eigendom van Hero. Op 18 september 2008 maakte Bavaria bekend zijn frisdrankdivisie te verkopen aan collegaproducent Refresco.

 

Highway 

Highway is een Nederlands frisdrankmerk dat wordt geproduceerd door Refresco. Het wordt verkocht als goedkoop merk door Boni, Hoogvliet, PLUS en Emté alsmede door enkele horeca-groothandels. Van het merk Highway worden cola, cola light, cassis, sinas, energydrink en lemon-lime verkocht. Alle dranken zijn verkrijgbaar in petflessen met een inhoud van 1,5 liter en 2 liter en in blikjes met een inhoud van 0,33 liter. De blikjes en de etiketten van de petflessen zijn te herkennen aan de vele horizontale strepen met een steeds groter wordende breedte. Doordat de blikjes en etiketten van de reguliere cola relatief veel witte strepen bevatten, wordt dit product soms abusievelijk voor cola light aangezien

 

Inca Kola 

Inca Kola is een in Peru zeer populaire frisdrank. Het is een geelkleurig drankje met prik, gebaseerd op vruchten en met een smaak van bubbelgum. De oorspronkelijke ingrediënten waren kamille en citroengras. De fabriek waar Inca Kola wordt gemaakt is in 1910 te Lima opgericht door de Britse immigrantenfamilie Lindley. In 1935 werd het drankje Inca Kola gelanceerd, met de slogan “Inca Kola, sólo hay una y no se parece a ninguna” (“Inca Kola, er is er maar een en het lijkt op geeneen”). Halverwege de twintigste eeuw werd Inca Kola marktleider in Peru. In reclamecampagnes werd steevast geappelleerd aan traditionele Peruaanse eigenschappen, waardoor het drankje zeer populair werd. Het drinken van Inca Kola stond gelijk aan patriottisme. In 1999 gingen de Lindley-fabrieken een samenwerkingsverband aan met The Coca-Cola Company. Coca-Cola werd eigenaar van het Inca Kola merk, maar de Lindley-fabrieken bleven de producent. Voor veel Peruanen was dit in het licht van het patriottisme dat het drankje uitstraalde onbegrijpelijk, en de verkoop van Inca Kola liep sindsdien sterk terug. Tegenwoordig maakt Inca Kola een derde van de in Peru verkochte frisdrank uit. Coca-Cola wordt iets meer verkocht. Sinds de bemoeienis van The Coca-Cola Company kwamen er ook light-versies van Inca Kola op de markt.

 

Irn-Bru 

Irn-Bru, spreek uit Iron Brew, is een uit Schotland afkomstige frisdrank. Sinds 1901 wordt het daar op de markt gebracht. De frisdrank heeft een oranje kleur en heeft een kauwgombal-achtige smaak. Het wordt geproduceerd door A.G. Barr plc en onder meer verkocht in het Verenigd Koninkrijk en Ierland, waar het een populaire frisdrank is. Ook wordt Irn-Bru verkocht in Rusland, Canada, Amerika en delen van continentaal Europa, waaronder ook Nederland.

 

Isaac Kola 

Isaac Kola is een Peruaans frisdrankmerk dat wordt geproduceerd door het bedrijf Embotelladora Don Jorge S.A.C. in Lima. Isaac Kola is een relatief nieuw merk op de Peruaanse markt, geïntroduceerd in 2002 als tegenhanger van Inca Kola, na de overname van Inca Kola door The Coca-Cola Company. De frisdrank heeft dezelfde gele kleur en de zoete smaak als zijn concurrent.  Isaac Kola wordt verkocht in glazen flessen van 500 ml en in petflessen met een inhoud van 500 ml, 2 liter en 3 liter.

 

Kinnie 

Kinnie is een Maltees frisdrankmerk dat in 1952 werd ontwikkeld door Simonds Farsons Cisk PLC. Het wordt gezien als de nationale drank van Malta. Deze alcoholvrije koolzuurhoudende drank wordt gemaakt van zure sinaasappelen en kruiden, waaronder absintalsem. De drank heeft een goudbruine kleur. De bittere, citrusachtige smaak kan worden vergeleken met de chinotto-drankjes die men aantreft in Italië. Kinnie wordt sinds 2012 ook in Nederland verkocht.

 

Libella 

Libella is een alcoholvrije frisdrank die in 1951 verscheen op de Duitse markt. In de jaren vijftig en zestig werd Libella in Duitsland zeer populair. De drank werd ontwikkeld door Rudolf Wild uit Heidelberg als een limonade zonder synthetische toevoegingen.Aanvankelijk werd Libella verkocht in een karakteristieke bruine geribbelde fles met direct daarop een geel-groene opdruk. Door de opkomst van onder andere Fanta werd deze frisdrank ietwat overschaduwd en liepen de verkoopcijfers terug. De laatste jaren werd het meermaals opnieuw geïntroduceerd door verschillende producenten, waardoor Libella ook nu nog altijd in Duitsland verkrijgbaar is. In het assortiment bevindt zich momenteel ook een cola, genaamd Libella-Cola.

 

Mezzo Mix 

Mezzo Mix is een in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland verkrijgbare, cafeïne houdende frisdrank met plantenextracten, suiker en een lichte sinaasappelsmaak. De frisdrank werd in 1973 in Beieren op de markt gebracht als alcoholvrije sportdrank voor wielrenners. De limonade lijkt sterk op Spezi en Schwip Schwap, en wordt vanaf de jaren 80 in de gehele Bondsrepubliek op de markt gebracht door Coca-Cola Deutschland. In de jaren 90 bestond er naast de reguliere variant ook een sinaasappel- en lemonsmaak. Deze was bij de consument niet geliefd en werd uit de handel genomen. In 2003 bracht Coca-Cola een colavariant met lemonsmaak op de markt die wel een succes werd. Inmiddels bestaat er van Mezzo Mix ook een "Zero"-variant, die bevat geen suiker maar zoetstof. In Nederland wordt sinds 2016 Mezzo Mix verkocht onder de naam Fanta Mezzo.

 

Mountain Dew 

Mountain Dew is een frisdrank met een lemon-limesmaak die gemaakt en gedistribueerd wordt door PepsiCo. Het vindt zijn oorsprong in Knoxville, Tennessee in de Verenigde Staten. De frisdrank is populair in grote delen van de Verenigde Staten en was in Nederland lange tijd alleen verkrijgbaar per import. Op 4 maart 2012 kondigde PepsiCo aan dat Mountain Dew verkrijgbaar is in Nederland.Sindsdien wordt de frisdrank in Nederland geproduceerd en gebotteld door Vrumona in plastic flesjes van 500ml en blikjes van 330ml. Naast de oorspronkelijke Mountain Dew Regular (citrussmaak) was er sinds maart 2015 ook Mountain Dew Game Fuel (citrus- en kersensmaak) verkrijgbaar. In april 2017 introduceerde PepsiCo een suikervrije variant van de frisdrank, en werd de Game Fuel (citrus- en kersensmaak) niet langer verkocht.

 

Moxie 

Moxie is een Amerikaanse frisdrank die als de eerste op grote schaal geproduceerde frisdrank wordt beschouwd. Hij werd in 1876 ontwikkeld door dr. Augustin Thompson uit Union in Maine. Moxie werd aanvankelijk in Lowell (Massachusetts) als een geneesmiddel gepresenteerd onder de naam "Moxie Nerve Food".Er werd van gezegd dat het kwalen genas variërend van hersenletsel tot "verlies van de mannelijkheid". Het werd door barpersoneel achter de hand gehouden om aan klanten te geven die te dronken waren om nog alcohol te mogen krijgen.

 

Muslim Up 

Muslim Up is een Franse producent van alcoholvrije dranken, dat zich baseert op de islam, maar zich bij de promotie en distributie van zijn producten wel richt op een algemeen publiek.

 

Noca Nola 

Noca Nola was voor de Tweede Wereldoorlog de naam van een Nederlands limonademerk, dat gemaakt werd door de ondernemer Leo Moulen (1882-1966) uit het gehucht Kunrade bij Voerendaal in Zuid-Limburg. Moulen wist met Noca Nola de introductie van Coca-Cola in een deel van Nederland jarenlang tegen te houden. Moulen richtte in 1907 in Voerendaal een mineraalwaterfabriek op. Het woonhuis behorend bij het fabriekspand bestaat nog en ligt aan de Heerlerweg 108 te Kunrade. Het jaartal 1907 is op de rijk versierde poortzuilen nog te lezen. Enkele jaren na de oprichting begon hij ook met de productie van vruchtenlimonade, die hij aanvankelijk onder de naam 'Glück Auf Perle' verkocht. Hij leverde zijn dranken vooral aan klanten in de Oostelijke Mijnstreek, waaronder een aantal steenkolenmijnen. In 1922 deponeerde hij de naam Noca Nola bij het Bureau voor den Industrieelen Eigendom, na een tip van een vriend uit de Verenigde Staten, die hem vertelde dat het merk Coca-Cola in dat land zeer succesvol was. Moulen kon de sterk op Coca-Cola lijkende naam Noca Nola vastleggen, omdat Coca-Cola op dat moment in Nederland nog niet was gedeponeerd. Noca Nola smaakte niet naar Coca-Cola, maar naar vruchtenlimonade. Het logo van Noca Nola bestond uit een gespierde man met een grote snor, en de afbeelding van enkele sinaasappels. De drank werd verkocht in beugelflessen. Moulen prees Noca Nola op etiketten en in advertenties aan als 'De Parel van alle alcoholvrije Tafeldranken, door Heeren Doktoren aanbevolen'. Toen Coca-Cola in 1928 de Nederlandse markt op wilde, moest het bedrijf onderhandelen met Moulen omdat de naam Coca-Cola te veel op Noca Nola leek. Moulen bedong dat Coca-Cola in een straal van vijftig kilometer rond Voerendaal niet verkocht mocht worden. Het zuiden van Limburg was Moulens grootste afzetgebied. In die cirkel lagen ook alle Nederlandse steenkolenmijnen. Toen Moulen zijn limonade in 1936 in een kopie van het getailleerde Coca-Colaflesje begon te verkopen, besloot het Amerikaanse bedrijf Moulens rechten af te kopen. De ondernemer kreeg 10.000 gulden, zo kwamen beide partijen in 1937 overeen, onder de voorwaarde dat het merk Noca Nola op 31 december 1939 geëlimineerd zou zijn. Op elke overtreding door Moulen stond een boete van 500 gulden. Moulen verkocht zijn limonade sindsdien onder de naam 'Komol'. Dit werd de algemene bedrijfsnaam. De sinaslimonade kreeg de naam 'Oran Jola'. Hij kreeg ook toestemming om Coca-Cola in de regio te gaan verkopen. Moulens kinderen namen de limonadefabriek na zijn dood over. Het bedrijf is rond 2005 gesloten.

 

Orangina 

Orangina is een soort sinas, een soort frisdrank, die oorspronkelijk uit Algerije komt. Orangina is vooral in Frankrijk bekend. Er zitten kleine schilfertjes sinaasappelschil in. Begin jaren 1930 begonnen Algerijnse sinaasappelboeren, die het idee hadden dat mensen het hele jaar door vers sinaasappelsap moeten kunnen drinken, in de plaats Boufarik in de Mitidja vlakte met de productie van sinaasappellimonade onder de merknaam Naranjina. Deze merknaam werd al snel vervangen door de huidige merknaam Orangina. Na de Tweede Wereldoorlog waren er zowel in Algerije en in Frankrijk talloze cafés. De eigenaren van Orangina ontdekten hierin een geheel nieuwe markt en brachten sindsdien hun product ook in horecagelegenheden aan de man. Sinds 1953 zijn de beroemde schilfers het handelsmerk van Orangina. De Algerijnse Oorlog van 1954 tot 1962 bedreigde niet alleen de sinaasappelplantages, maar ook het voortbestaan van het merk Orangina. Dankzij de goede mond-tot-mondreclame van Algerijegangers en veteranen, verhuisde het hoofdkantoor in 1961 van Boufalik naar Marseille en werden door heel Frankrijk nieuwe fabrieken geopend.

 

Pocari Sweat 

Pocari Sweat (Japans: ポカリスエット, Pokarisuetto) is een populaire Japanse frisdrank en sportdrank die in 1980 is ontwikkeld door de firma Otsuka Pharmaceutical. De drank wordt gemaakt van water, steviol glycosides, smaakstoffen, zuren, natriumchloride, kaliumchloride, E327 en magnesiumcarbonaat (MgCO3). De drank wordt verkocht in blik en flessen van 29 en 50 cl.

 

Pommac 

Pommac is een Zweedse frisdrank gemaakt van bessen en fruit die drie maanden in eikenhouten vaten gist. De drank werd voor het eerst gemaakt in 1919. 

 

Punica 

Punica werd in 1977 voor het eerst op de markt gebracht door Dittmeyer GmbH. Deze firma werd in 1984 overgenomen door Procter & Gamble, die in 2004 het Punica-gedeelte verkocht aan de Amerikaanse investeerder J.W. Childs. Deze verkocht de Punica Getränke GmbH vervolgens in 2005 aan Pepsi Co.De oorspronkelijke drank Punica is een drank op basis van geconcentreerd vruchtensap. Met name de Multivitamine 17+4 (gele multivruchtendrank in een herkenbare brede, glazen fles met metalen dop) was in Nederland populair. De slogan voor deze drank in Nederlandstalige gebieden was destijds Punica Oase. In 1994 werd het assortiment uitgebreid met de Tea & Fruit-lijn: frisdrank met vruchtensap en thee.

Raak Het oorspronkelijke bedrijfje werd op 10 april 1945 opgericht onder de naam A. Bruinsma's Limonadefabriek aan de Groen van Prinstererstraat 70 in Amsterdam. Hij nam een firma over die al drie jaar had stilgelegen wegens een tekort aan grondstoffen gedurende de oorlogsjaren. Het pand had een totale oppervlakte van 50 m² en beschikte over een gebrekkige bedrijfsinstallatie. Een grote handicap voor de verdere ontwikkeling was tevens de krappe toewijzing van 36 kg suiker per maand tijdens het eerste bestaansjaar. In december 1946 verhuisde de eenmanszaak naar een pand in de Marco Polostraat 285 in Amsterdam waarvan de oppervlakte 285 m² bedroeg. In deze nieuwe ruimte werden nieuwe machines opgesteld voor de productie van limonadesiropen, gazeuses en advocaat. Eind 1956 vond een verdere uitbreiding plaats en verhuisde het bedrijf A. Bruinsma's Advocaat- en Limonadefabriek naar de Johann Siegerstraat 6 op het toen nieuwe Amsterdamse industrieterrein Amstel. De ontwikkeling zette door, en dankzij de nieuwe behuizing en een geheel nieuw machinepark startte men hier met een productie van 3000 flessen advocaat (0,6 liter), 8000 flessen limonadesiroop (0,6 liter) en 15.000 flessen koolzuurhoudende dranken (0,3 liter) per dag; producten die niet enkel via de levensmiddelenhandel maar ook via de horeca hun weg naar de consument vonden. Bij de officiële opening van dit bedrijfspand op 25 november 1957 werd ook het limonadeflesje geïntroduceerd met de merknaam Raak, voorzien van een kleurig ingebrand rebusje: "raak = sinaasappel + flesje". Ook de vrachtwagens van het bedrijf werden voorzien van een draaiende fles met dezelfde kleurige beschildering op de cabine. De suikerbehoefte was eind 1957 inmiddels gestegen tot 80.000 kg per maand.De voortdurende groei en de daaraan gekoppelde investeringen werden voor Anton Bruinsma met zijn eenmanszaak te veel. Om verdere groei en de vele nieuwe plannen te realiseren was veel geld nodig. Aan de verkoop van het bedrijf viel niet te ontkomen.

 

Ranja 

Calmer Polak Gzn. komt in 1866 vanuit Wildervank naar Groningen om op Rademarkt R72 (het latere nummer 6) te gaan handelen in 'koloniale waren' en er likeuren te stoken. Omdat zijn neef Abraham Josef Polak puddingpoeder gaat produceren, wordt de eerste in de volksmond de 'natte' en de laatste de 'droge' Polak genoemd.In 1894, als CP inmiddels is verhuisd naar Oosterstraat 60, begint de 'natte' met de productie van advocaat en vier jaar later met het succesvolle 'Kroonkwast'. Calmers zoon en opvolger - de in 1871 geboren David - verplaatst het bedrijf in 1907 naar de Singelweg, de latere Petrus Campersingel. Deze koopt daartoe de in 1880 gebouwde leerlooierij van Otte Lammerts en laat deze verbouwen tot '2 kantooren en eene distilleerderij'. Het huis van Lammerts - het huidige nummer 33, een monument - wordt pas in de jaren zestig bij het bedrijf gevoegd als kantoor. De eerste nieuwbouw vindt plaats in 1920, als Polak ernaast een beneden- en bovenwoning (35 en 35a) laat bouwen. De start van de productie van de naar de oranje geperste sinaasappels genoemde siroop Ranja gaat in 1921 gepaard met een grote bedrijfsuitbreiding. Polak laat een extra 'werk- en magazijnruimte' bouwen.Op zijn zestigste laat David Polak de directie over aan de eveneens joodse Herman Sanders. Polak wordt president-commissaris en verhuist met zijn echtgenote van Ossemarkt 7 naar het Franse Nice. In april 1939, als hij in Den Haag woont, legt Polak zijn functie neer. Hij overleeft de oorlog door op tijd naar Amerika te emigreren. Directeur Sanders wordt op 31 december 1940, net als twee joodse commissarissen, tot aftreden gedwongen. De binnen het bedrijf opgeklommen Cornelis Henricus Antonius ten Berge vervangt hem als directeur. Sanders en bijna zijn hele familie vinden de dood in Auschwitz. In 1942 krijgt het bedrijf een Duitse 'bewindvoerder'. Misschien is het toeval, maar niet lang daarna - op 21 april - breekt brand uit in de fabriek.Na de bevrijding blijft Ten Berge directeur en herstelt het bedrijf zich. Het nieuwe product 'Mokka-CP' gaat vergezeld van een boekje met recepten voor producten als mokka-vla, -pudding en -taartjes. Ranja wordt geproduceerd in maar liefst negen smaken en CP geeft stripboekjes uit met de avonturen van Ranja en zijn zusje Rojo. Firma C. Polak Gzn uit Groningen.
C. Polak was Calmer Gerson Polak (Wildervank 3 september 1840 – Groningen, 17 januari 1922). Hij woonde in in zijn jeugd in Wildervank.
In de provincie Groningen woonden veel Joden. Zij waren vaak werkzaam in de veehandel of in het slagerswezen. Echter, de vader van Calmer, Gerson Nathan Polak, had in Wildervank een winkel waar koloniale waren en gedestilleerde dranken werden verkocht. Het gezin was, zoals vaak in dit tijd, een groot gezin met 11 kinderen. Calmer was het vierde kind. Op 26-jarige leeftijd trouwde Calmer op 22 mei 1867 in Groningen met Barta Roos (Coevorden, 30 augustus 1845 – Groningen, 8 april 1930). Calmer ging in 1866 stad Groningen wonen en in die stad werden de zeven kinderen van Calmer en Barta geboren.In 1867 opende Calmer een zaak zoals die van zijn vader aan de Rademarkt. Zijn aandacht verschoof van de koloniale waren naar gedestilleerd. Echt een groot succes kreeg het bedrijf pas toen Calmer met zijn zoon David (Groningen, 27 december 1871) zich gingen toeleggen op de productie van limonadesiropen. In 1898 werd een siroop op de markt gebracht onder de naam Kroonkwast, een drankje dat vooral in de wintermaanden gedronken werd omdat men geloofde dat het zou helpen tegen verkoudheid.In 1900 benoemde Calmer David tot mededirecteur en trok zich in 1903 terug uit de zaak. Het bedrijf was toen niet meer gevestigd op de Rademarkt 6, maar was naar de Oosterstraat gegaan. In 1906 werd op de Singelweg (nu Petrus Camperssingel) een leegstaande leerlooierij gekocht en dit gebouw werd tot destilleerderij verbouwd. David werd lid van de Nederlandse Zionistenbond, net zoals zijn zwagers Meijer Poppers (1864-1933), textielfabrikant en man van zijn oudste zus Marianne (1870-1931), en Eliazer Hildesheim (1868-1933), man van zijn jongere zus Lea (1878 – 1943).In 1916 werd de naam van het bedrijf omgezet in N.V. Distilleerderij, Likeurstokerij, Limonade- en Extractenfabriek C. Polak Gzn en in 1920 werd het merkartikel op de Jaarbeurs in Utrecht geïntroduceerd dat het succesnummer zou gaan worden, Ranja-C.P., een vruchtenlimonadesiroop waarvan de naam waarschijnlijk verwijst naar het Spaanse woord voor sinaasappel, naranja. De toevoeging C. P. was de afkorting voor C. Polak, de naam Ranja werd synoniem voor aanleng-vruchtenlimonade. Naast Ranja verscheen Rojo op de markt, met de smaak van bosvruchten, Risso met citroensmaak, Cerisso met kersensmaak en Grefita met de smaak van grapefruit.Er werd op professionele wijze reclame gevoerd voor het product, bekwame illustratoren werden ingehuurd en vanaf 1924 verscheen het fantasiefiguurtje met een sinaasappellijf en een pers als hoed, genaamd Ranja Rienes. En er kwam al in de jaren twintig merchandising: ranja-glazen, ranja-rietjes, roerstaafjes, dienbladen en servetten. In de jaren zestig werd dit aangevuld met op kinderen gerichte zaken: kwartetspel, bouwplaat, speldjes, sleutelhangers en prentenboekjes. Het bedrijf werd voor de oorlog de grootste drankenproducent van Noord-Nederland. Met de reclamecampagne was Polak zijn tijd ver vooruit.Eind 1931 trok David zich terug uit het bedrijf. Herman Sanders, voormalig procuratiehouder en sinds 1901 betrokken bij het bedrijf, werd de nieuwe directeur. De Joodse Sanders werd op 31 december 1940 door de bezetter tot aftreden gedwongen. De niet-Joodse Antonius ten Berge volgde hem op en in 1942 kreeg het bedrijf een Duitse bewindvoerder, een Verwalter, en alle Joodse personeelsleden werden ontslagen. Kort na het aantreden van de Verwalter brak er brand uit bij het bedrijf en de panden worden grotendeels in de as gelegd. David en zijn vrouw Magdalena Esther Hollander (1873) waren voor de oorlog al verhuisd naar Palo Alto in Californië.De oorlog
Een groot deel van de familie Polak werd in de oorlog vermoord. Dat betrof niet alleen Lea (Groningen, 10 mei 1878 – Auschwitz, 31 januari 1943) en Mietje (Groningen, 22 december 1879 – Sobibor, 9 april 1943), de zussen van David en enkele van hun kinderen, maar ook de dochter van David, Berthy (Bertha).Bertha Davida de Kadt-Polak (Groningen, 22 april 1901), haar man George Stephan de Kadt (Rotterdam, 20 december 1897) en hun kinderen Pauline Esther (Leeuwarden, 5 november 1929), Esther Ribka (Leeuwarden, 1 augustus 1931), Hanna Ruth (Leeuwarden, 9 januari 1935) en Abraham Michael (Leeuwarden, 20 september 1937) pleegden op 20 juli 1942 in Leeuwarden zelfmoord (volgens joodsmonument.nl). In de Leeuwarder Courant van 20 oktober 1949 is er sprake van “om het leven gekomen door de hand van de bezetter”.De angst van het gezin voor de bezetter zal zo groot geweest zijn dat ze op die 20e juli 1942 de dood vonden. Zoon David Jan, geboren op 30 oktober 1941, overleefde de oorlog. De andere dochters van David en Magdalena, Ella Paulina (Groningen, 28 april 1904 – Deventer, 24 oktober 1951) en Carolina Magdalena (Groningen, 3 september 1909 – 1959), werden niet oud.Na de oorlog kwam David niet terug naar Nederland. Het contact met het bedrijf ging voornamelijk schriftelijk. In 1950 werd een tweede fabriek geopend in Hilversum en in 1951 verkocht David zijn aandelen aan het Rotterdamse bedrijf d’Oranjeboom. Op 4 februari 1958 overleed David in Californië, 13 dagen later zijn vrouw Magdalena.Herman Sanders werd geboren in Wildervank op 9 juli 1882 en was gehuwd met Sara Maykels (Amsterdam, 13 augustus 1888). Zij hadden drie dochters, de tweeling Ellen en Vera (geboren op 7 december 1918, Ellen werd vermoord in Sobibor op 11 juni 1943, van Vera is verder niets te vinden) en dochter Henny (Amsterdam, 11 april 1923). Henny en haar ouders werden in Auschwitz vermoord op 28 januari 1944. Ellen had een dochter die de oorlog overleefde.Vanaf 1956 verandert het bedrijf wezenlijk. Doordat de overheid het gebruik van kleurstoffen verbiedt, krijgt de CP ranja-soda een klap en wordt gezocht naar een nieuw product. De Rotterdamse d' Oranjeboom neemt het bedrijf over en er volgt een splitsing in CP en de Noord-Nederlandse Bottelmij. De laatste begint, onder de nieuwe directeur Gerard Steen, in november 1957 met de productie van Coca Cola.  In 1967 wordt een nieuw bedrijfspand in gebruik genomen op Bornholmstraat 46. Het volgende jaar volgt een nieuwe bedrijfsovername. De nieuwe eigenaar is de Engelse Allied Breweries, dat SKOL Nederland vormt. Het complex aan de Petrus Campersingel blijft nog in gebruik tot november 1974. CP-Import BV, zoals het daar dan heet, wordt verplaatst naar Etten-Leur. Ter plekke worden in 1977-'78 huizen gebouwd.In 1984-'85 houdt de frisdrankproductie aan de Bornholmstraat ook op. Alfa Laval en sinds 2005 HPG Hout & Plaat Groningen nemen het pand in gebruik. Daarmee komt een einde aan de Groningse geschiedenis van het bedrijf dat landelijk naam maakte met Ranja.

 

Rauch Fruchtsäfte In 1919 richtte Franz Josef Rauch een bedrijf op voor de verwerking van appelsap; dit was bedoeld voor de boeren uit de omgeving. Tijdens het interbellum werd het verwerken van vruchten geïndustrialiseerd. Zodoende kon de firma verder uitbreiden en in 1962, inmiddels onder leiding van de volgende generatie, richtte Rauch zich ook op de internationale markt. In de jaren zeventig was Rauch met de merken Happy Day en Bravo marktleider in Oostenrijk. Hier maakte het ook naam met een campagne in de jaren tachtig; een inhaker op een anti-rookreclame. Deze reclame had namelijk als slogan "Ohne Rauch geht’s auch", waar Rauch op reageerde met de leus "Ohne Rauch geht’s nicht, wenn man vom Fruchtsaft spricht"

 

Rivella 

Rivellais een Zwitserse koolzuurhoudende frisdrank die gedeeltelijk uit wei wordt gemaakt. Wei is een restproduct van de kaas fabricage. Het product wordt in 1951 in Zwitserland herondekt door Robert Barth(1922-2007), naar een recept dat men verworven heeft uit de erfenis van een bioloog. Rivella kan beschouwd worden als de nationale frisdrank van Zwitserland met een marktaandeel van 15% (2013). Het is slechts op een beperkt aantal andere West- en Midden-Europese markten verkrijgbaar. Na Zwitserland is Nederland de belangrijkste afzetmarkt.  De frisdrank wordt sinds 1957 in licentie in Nederland gemaakt, aanvankelijk door de Coöperatieve Condensfabriek Friesland, dat in Rivella een manier ziet om het restproduct wei te gelde te maken.Voor de productie van Rivella wordt een bottellijn opgezet in de voormalige Lijempf-fabriek in Wolvega, die op 13 juni 1957 officieel in gebruik wordt genomen.Lange tijd is Rivella in Nederland verkrijgbaar in twee varianten: de gewone suikerhoudende variant met een rood etiket en een suikervrije variant die kunstmatige zoetstoffen bevat en een blauw etiket heeft. In de volksmond worden deze varianten aangeduid als Rivella Rood en Rivella Blauw. De suikervrije versie, geïntroduceerd in 1958, is door CCF zelf ontwikkeld naar aanleiding van een verzoek hiertoe van de suikerpatiënten-vereniging uit Wolvega. In het kader van een herbezinning op de productenportfolio besluit CCF in 1984 de productie van Rivella en andere frisdranken (E*10) af te stoten. Nieuwe licentiehouder wordt Vrumonain Bunnik. Deze frisdrankproducent besluit alleen verder te gaan met het product Rivella Blauw. Onder de nieuwe naam Rivella Light vindt deze frisdrank vanaf 1985 niet langer alleen aftrek onder diabetici, maar ook onder consumenten die "aan de slanke lijn doen. Om het merk Rivella niet te laten verstoffen en ook bij nieuwe consumentengroepen ingang te doen vinden, worden de laatste jaren nieuwe varianten op de markt gebracht. Zo is sinds 2005 een variant verkrijgbaar met groene thee-extracten (Rivella Green Tea) en is in 2015 een variant met cranberrysap geïntroduceerd (Rivella Cranberry). In 2017 zijn ook een aantal koolzuurvrije smaakvarianten aan het assortiment toegevoegd.

Schwip Schwap 

Schwip Schwap is een cafeïne houdende frisdrank van Pepsi. Deze frisdrank is voornamelijk, maar niet uitsluitend in Duitsland verkrijgbaar. Het bestaat sinds de jaren 60 en bestaat volgens de fabrikant uitsluitend uit Mirinda (de sinaasappellimonade van Pepsi Deutschland) en Pepsi Cola.Sinds eind 2006 wordt ook een suikervrije variant aangeboden. Schwip Schwap wordt gebotteld door Pepsi-Cola GmbH in Neu-Isenburg. Gelijksoortige producten zijn Spezi en Mezzo Mix.

 

Shasta 

Shasta is een Amerikaans frisdrankmerk dat vooral populair was in de jaren tachtig. Het is over het algemeen iets goedkoper dan de bekende merken als Coca-Cola en Pepsi. Het is verkrijgbaar in veel Amerikaanse supermarkten en vooral budgetwinkels, waar een sixpack of een 3-literfles al verkrijgbaar zijn voor 99 dollarcent. Shasta werd op 6 december 1889 opgericht als The Mt. Shasta Mineral Springs Company en werd bekend onder de naam The Shasta Water Company omdat het vooral gebotteld bronwater maakte. In 1931 produceerde Shasta haar eerste frisdrank: ginger ale. Tot in de jaren vijftig waren dit de voornaamste dranken van Shasta. In de jaren zestig werd het bedrijf gekocht door Sara Lee (toen nog Consolidated Foods geheten) en in 1985 door de National Beverage Corp. die ook eigenaar is van het merk Faygo.Shasta beweert het eerste bedrijf te zijn dat metalen blikjes introduceerde, en eveneens de eerste producent te zijn van light frisdranken. Shasta Diet Cola bevat sucralose in plaats van het in Pepsi-Light en Coca-Cola Light gebruikte aspartaam. Shasta is verkrijgbaar in een grote hoeveelheid uiteenlopende varianten, van de bekende cola en sinas tot aan frisdranken met kiwi/aardbeien-, ananas-, tamarinde-, Sangría-, hibiscus- en zelfs pindakaas-smaak. Vele hiervan zijn ook verkrijgbaar als light-drank.

 

Siebrand  

Opgericht in 1921 Kampen. De ondergang van de West Aleta is een van de bekenste scheepsrampen die bij Terschelling plaatsvond, niet in het minst door de enorme hoeveelheid Californische wijn die het schip vervoerde. Door zware storm raakte het schip, dat onderweg was van Amerika naar Hamburg en Bremen, in nood bij Terschelling. Met veel moeite werden de 42 opvarenden van boord gehaald waarna het schip in tweeen brak en de in grote getale aanwezige vaten met wijn, naar verluidt 18.000, spoelden aan op het strand van Terschelling. Met een vat van deze wijn begint het verhaal van Jan Willem Siebrand, een eenvoudige dorpsjongen uit Grafhorst. Jan-Willem Siebrand is afkomstig uit het kleine dorp Grafhorst, drie en een halve kilometer van Kampen. Naast Jan-Willem bestond het gezin uit vader Jan Siebrand en moeder Gerrigje Breunis en de broers Aart en Dirk-Jan. Siebrand maakte later ook siroop.

 

Sinalco 

Sinalco is een frisdrankmerk dat in meer dan 40 landen wordt verkocht. Het merk werd in 1902 bedacht door de Duitse natuurgeneeskundige Friedrich Eduard Bilz met de in frisdrank gespecialiseerde zakenman Franz Hartmann. Sinalco is het oudste Europese merk dat nog altijd wordt verkocht. De naam Sinalco staat voor sine alcohole, wat Latijn is voor "zonder alcohol". Deze naam werd gekozen na een prijsvraag. Als een van de eerste frisdrankmerken werd het al gauw (vanaf 1907) geëxporteerd naar onder andere Zuid-Amerika en het Midden-Oosten. Het logo met de rode cirkel werd geregistreerd in 1937. Een fles met een zeer herkenbare vorm werd geïntroduceerd in de jaren 50 en aan het eind van de eeuw aangepast aan de moderne tijd.Vanaf 2002 wordt de herkenbare flesvorm ook gebruikt voor petflessen.

 

SiSi 

In 1937 lanceerde N.V. Distilleerderij en Likeurstokerij v/h Wed. C.J. Becht & Zonen (Bergen op Zoom) een koolzuurhoudende sinaasappellimonade genaamd Si-Si. George Frederik Martinus Becht (1881–1949), de directeur-eigenaar van genoemd bedrijf, had één jaar eerder al een koolzuurhoudende grapefruitlimonade op de markt gebracht onder de naam Ja-Ja. De naam Si-Si was een vertaling van de naam Ja-Ja. Begin 1951 stelde Cornelis Jacques Gerardus Becht (1917–2016), die na de dood van zijn vader de scepter zwaaide over het familiebedrijf, het merk Si-Si ter beschikking aan het nieuwe frisdrankenproductiebedrijf Vrumona, waarvan hij zojuist benoemd was tot een van de twee directeuren. In 1955 lijfde Vrumona het bedrijf Becht & Zonen in, waarmee het merk Si-Si eigendom werd van Vrumona. Tussen 1951 en 1969 heeft Si-Si een aantal zustermerken gekend, te weten Cas-Si (zwartebessenlimonades, oftewel cassis), Ceri-Se (kersenlimonade, oftewel cerise) en Grapy (grapefruitlimonade). In 1969 werd de merknaam Si-Si gewijzigd in SiSi. Vervolgens werden de zustermerken eveneens onder de SiSi-paraplu gebracht: Cas-Si werd SiSi Cassis, Ceri-Se werd SiSi Cerise en Grapy werd SiSi Grapefruit. In 1987 werden deze laatste drie smaken weer onder de SiSi-paraplu vandaan gehaald en heruitgebracht onder de merknaam Royal Club.

 

Snelle Sprong 

Snelle Sprong, voluit De Nederlandsche Mineraalwater Bron De Snelle Sprong, is een voormalig frisdrankmerk, waarvan het hoofdkantoor was gelegen in de Nederlandse plaats Tegelen. De frisdrank werd verkocht onder de naam SS limonade.Het bedrijf werd in 1887 opgericht door Johan van Basten Batenburg, kasteelheer van kasteel Holtmühle, in een bijgebouw van het landgoed. Het produceerde naast mineraalwater drie soorten limonade en gemberbier. Het merk heeft tot in de Tweede Wereldoorlog bestaan. Na de oorlog is de exploitatie gestopt, officieel om onduidelijke redenen, maar vermoedelijk viel de afkorting SS om evidente redenen na de oorlog niet in goede aarde.

 

Sparletta 

Sparletta Cream Soda is een Afrikaans frisdrankmerk vervaardigd door The Coca-Cola Company. Het wordt geproduceerd in Zuid-Afrika en Zimbabwe, en is in delen van Afrika verkrijgbaar.Het merk bestaat sinds 1955.

 

Spezi 

Spezi is een in Duitsland, Zwitserland,Oostenrijk,Italië en Nederland verkrijgbare mixfrisdrank bereid uit cola en limonade. Het merk werd in 1956 door Brauhaus Riegelein Augsburg geïntroduceerd en was oorspronkelijk een biersoort.

 

Sprite  

Sprite is een koolzuurhoudende frisdrank van The Coca-Cola Company. Het werd in 1961 in de Verenigde Staten op de markt gebracht als antwoord op 7Up. Sprite is kleurloos en heeft een lemon-lime-smaak. Sprite heeft vele varianten, waaronder Sprite Regular en Sprite Zero (zonder suiker). Medio maart 2017 verdween Sprite Regular in Nederland uit de handel. Er wordt alleen nog met aspartaam gezoete Sprite Zero, voortaan gewoon Sprite genoemd, gemaakt. Nederland is het eerste land waar de suikerhoudende Sprite volledig van de markt verdwijnt.

 

Sunkist  

General Cinema Corporation, vroeger de belangrijkste onafhankelijke bottelarij van Pepsi-producten, kreeg in de late jaren 1970 de licentie van Sunkist Growers, een Californische coöperatie van citrustelers, om een frisdrank op basis van sinaasappelsap te produceren. Na een grote introductie in New York, werd de frisdrank in de hele VS verspreid via franchises aan de bottelarijen van zowel Coca-Cola als Pepsi. In 1980 werd Sunkist Orange Soda de best verkochte frisdrank op basis van sinaasappel in de Verenigde Staten. In 1984 werd Sunkist Soft Drinks verkocht aan Del Monte. Van 1986 tot 2008 werden de frisdranken van Sunkist onder licentie door Cadbury Schweppes geproduceerd, meer bepaald door de Amerikaanse tak, Cadbury Schweppes Americas Beverages. In 2008 scheurde die tak zich onder de naam Dr Pepper Snapple Group van de rest van het bedrijf af. Sunkist is nog steeds de populairste sinaasappellimonade in de VS. Buiten de VS wordt de frisdrank onder licentie van Sunkist Growers door lokale producenten verdeeld.

 

Sunrise

Sunrise Frisdranken was een oer Rotterdamse limonadefabriek.

Opgericht door Johannes Hendriks Sr.  De 'Sunrise Limonade Company' was een familiebedrijf en werd, tijdens haar bestaan, door drie generaties Johannes Hendriks geleid. 

Sunrise was één van de grootste regionale limonadefabrieken van Nederland.  Regio Zuid-West Nederland ( leveringsgebied: Utrecht tot Noord-Brabant).

'Sunrise' heeft bestaan van 1898 tot 1978.

Wanneer precies Johannes Hendriks Sr. ( 1876-1953) naast  zijn Isobarometrische Bierbottelarij, drankhandel en Electrische Mineraalwaterfabriek aan de Soetendaalscheweg in het Oude Noorden van Rotterdam, ook zelf limonade ging bottelen, vertelt de geschiedenis helaas niet. Wel is zeker dat aan het begin van de jaren twintig, daar de eerste fles 'Sunrise' van de lopende band rolde.

Fraaie stenenkruikjes voor grapefruit limonade zagen het levenslicht. Stijlvolle glazenflessen werden gevuld met diverse smaken limonadegazeuse. Limonade was destijds nog een luxeproduct, dus extra aandacht voor een 'chique' uitstraling was vanzelfsprekend.

'Sunrise' is in 1929 wettig gedeponeerd voor limonade gazeuse, limonade siropen en andere vruchten siropen, vruchten wijnen, vruchten likeuren en verder alcoholvrije dranken met uitzondering van mineraalwater.

Door expansie van  het bedrijf werd in de loop van de jaren dertig het pand aan de Soetendaalscheweg te klein.

In 1938 verhuisde 'Sunrise' naar een nieuwe, in eigen beheer gebouwde fabriek in Hillegersberg. Het ging 'Sunrise' voor de wind! Ook deze fabriek werd uiteindelijk te klein. In 1957 verhuisde 'Sunrise' naar een, wederom in eigen beheer gebouwde, voor die tijd uiterst moderne fabriek in Schiebroek.

Op 1 augustus 1978, rolde daar de allerlaatste fles van de lopende band.

De herinnering aan dit mooie familiebedrijf leeft nog steeds voort in het 'Sunrise Museum'. Dit museum is gevestigd in de voormalige limonadefabriek te Schiebroek.

Tjolk 

Tjolk is een zuiveldrank voor de jeugd. Het merk werd in 1977 in Nederland op de markt gebracht. Het had toen de reclameslogan "Tjolk is lekker, overal en altijd!". Begin jaren negentig verdween Tjolk van het toneel. Het werd geproduceerd door Riedel. De oorspronkelijke naam van Tjolk was Sjolk, maar bierfabrikant Skol vond dat te veel lijken op zijn eigen naam en dwong via een rechtszaak af dat de naam werd veranderd. Later stapte Tjolk zelf naar de rechter om naamswijziging te eisen van Choq, een concurrerend chocoladedrankje. Tjolk was er oorspronkelijk in vijf smaken, elk met een vrolijk dier op de verpakking: aardbei (konijn) banaan (aap) chocolade (bruine beer) tropisch fruit (papegaai, later vervangen door een dolfijn) melk (koe)

 

Vinea 

Vinea is een Slowaakse koolzuurhoudende druivenlimonade.Vinea werd in 1973 bedacht door de Slowaakse biochemicus Ján Farkaš. De productie van Vinea begon in 1974 en sinds 31 januari 2008 is Vinea een onderdeel van Kofola. Vinea wordt gemaakt van rode en witte druiven en is derhalve in geel en rood leverbaar. Sinds 29 juli 2011 is een derde variant leverbaar: de rozekleurige Vinea rosé.

 

ZOOB 

ZOOB is een Nederlands frisdrankmerk dat als goedkoop huismerk werd verkocht door supermarkten van de Sligro Food Group en van Coop Supermarkten. Tot in 2009 werd het verkocht onder de naam Highway. Van het merk ZOOB worden cola, cola light, cassis, sinas en lemon-lime verkocht. Alle dranken zijn verkrijgbaar in petflessen van anderhalve liter en in blikjes met een inhoud van 0,33 liter. De blikjes en zijn te herkennen aan de vele horizontale strepen met een steeds groter wordende breedte. Doordat de blikjes en etiketten van de reguliere cola relatief veel witte strepen bevatten, wordt dit product soms abusievelijk voor cola light aangezien.

 

'