In Oost-Groningen waren de kampen 132 NAD Slangenborg (1942, Sellingen) en 134 NAD Johan Maetsuyker (Ter Apel) gevestigd. De beide kampen hebben echter maar kort bestaan. Al voor het einde van de Tweede Wereldoorlog waren de meeste barakken afgebroken. Daarmee is dit stukje oorlogsgeschiedenis min of meer geruisloos uit Groningen verdwenen. 

Duizenden hectares woeste heide gingen in de crisisjaren van de 20ste eeuw op de schop. Werklozen zwoegden in het zweet en schiepen zo een nieuwe aarde. Werkverschaffing heette dat toen. Grote motor was rijksinspecteur Jan Buiskool, eerst dominee en later burgemeester van Vlagtwedde en Delfzijl. Voor het werkvolk ging hij de geschiedenis in als de drijver, de ‘Groningse Mussolini’, maar voor de overheid was hij de architect van de werkverschaffing in heel Nederland. De werkverschaffing die in 1924 in Groningen begon stond model voor andere projecten in het land.

Uit alle delen van de provincie Groningen, maar ook uit het westen van het land, kwamen de werklozen met op hun nek hun schop. Gedwongen arbeid. Hun werk: woeste, onvruchtbare grond een meter diep omspitten.