Bad Gandersheim is een plaats middenin Duitsland onder Hannover in het district Northeim. Eind 18de eeuw werd de plaats bekend vanwege de mineraalbronnen wat vele mensen trok vanwege de heilzame werking. In 1932 kreeg Gandersheim het recht zich officieel 'Spa Town' te noemen, vandaar de naam Bad Gandersheim. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hier een subkamp van Buchenwald, van oktober 1944 tot april 1945, waar gevangenen dwangarbeid moesten verrichten in de oorlogsindustrie, met name het produceren van vliegtuigonderdelen. Hoeveel mensen er naar dit kamp gedeporteerd zijn en hoeveel mensen hier om het leven zijn gekomen is niet bekend.

In oktober 1944 werd in het gebouw van het klooster Brunshausen door de nazi's een concentratiekamp (KZ Bad Gandersheim) ingericht. Het was een buitenkamp (Außenlager) van het kamp Buchenwald bij Weimar. Dwangarbeiders moesten er onder onmenselijke omstandigheden vliegtuigonderdelen voor de Heinkel-vliegtuigfabrieken maken. Tot de gevangenen hier behoorde de Franse schrijver Robert Antelme, die er in zijn boek De menselijke soort verslag van deed. Ook zijn vrouw, Marguerite Duras, schreef hier een boek over. Het kamp werd in april 1945 opgeheven. De overgebleven gevangenen moesten een dodenmars maken naar Dachau. Slechts 180 à 200 gevangenen overleefden dit. Kort voor de bevrijding heeft de SS tussen Bad Gandersheim en Clus nog 40 gevangenen in een bos bijeengedreven en vermoord. Een ander werkkamp voor Oost-Europese vrouwelijke krijgsgevangenen ontstond rondom de in 1935 opgerichte Gandersheimer Flachsröste GmbH, met de grootste rootakker voor vlas van geheel Duitsland. De vlasvezels werden verwerkt tot o.a. parachutes voor de Fallschirmjäger, die o.a. op 10 mei 1940 Nederland en België aanvielen.