Kamp Endepoel is in 1939 gebouwd als onderkomen voor werklozen die verplicht hier moesten werken voor een uitkering.

Na de Nederlandse capitulatie in 1940 werd het kamp onder andere verder gebruikt door de Opbouwdienst en later de Nederlandsche Arbeidsdienst. De opbouwdienst was een overgangs organisatie voor het Nederlandse leger dat na de capitulatie ontbonden zou worden. Hierdoor zou een uitbreiding van de werkloosheid in Nederland voorkomen kunnen worden. Het idee achter de Opbouwdienst is dat het het praktisch werk zou gaan verrichten voor het algemeen belang. Het werk bestond uit oorlogsschade herstellen, ontginning, wegenaanleg en draineringswerkzaamheden.

In oktober 1940 vloeiden de Opbouwdienst samen met de Nederlandsche Arbeidsdienst (N.A.D). De Nederlandsche Arbeidsdienst was een semi-militair apparaat volgens Duitse opzet. Deze dienst zou zich gaan bezighouden met grondwerken, wegenbouw, bosbouw en grondbewerking. Deze dienst was eerst vrijwillig en later verplicht voor mannen tussen de 18 en 23 jaar. Op het hoogtepunt telde de N.A.D 64 kampen met 8.500 werkmannen. De Duitsers hadden aanvankelijk 30.000 man verwacht. De training in de Nederlandsche Arbeidsdienst was erop gericht om mannen op te leiden voor dienst op het oostfront. Deze mannen zouden dan achter het front onder andere loopgraven en tankvallen graven.

In 1944 in de strijd rond Overloon waren Duitse troepen in het kamp gelegerd van september tot half oktober. Het is niet bekend welke Duitse eenheid hier gelegerd was. Hierna hebben Britse troepen het kamp gebruikt als onderkomen tot februari 1945

Na de oorlog zijn verschillende barakken van het kamp gesloopt of overgebracht naar andere locaties. De kantine is bijvoorbeeld gebruikt als een schoolgebouw. In 1946 zijn de overgebleven barakken gebruikt als noodwoningen. De laatste inwoner van het kamp is in 1973 vertrokken.