Lijst 1951 t/m 1955

 

 

AALST.(1951.07.01)

Amateurs: 1. Co Stout, 2. Cas Oosthoek, 3. Frans van Sambeek,

Nieuwelingen: 1. Jef Coone, 2. A. Bachetti, 3. Piet de Jong,

 

AALST.(1951.09.23)

Amateurs: 1. Tonnie Bergmans, 2. Tinie Verbeek, 3. Willie Kouwenberg,

Nieuwelingen: 1. J. Staals, 2. Sebregts, 3. Toon Stommels,

 

AARDENBURG.(1951.05.28))

Geluk won Ronde van Aardenburg

Te Aardenburg is een wielerwedstrijd voor amateurs gehouden, waaraan een 25 renners deelnamen. De burgermeester van Aardenburg, de heer Sj. Van Dongen, loste het startschot.

Er werd gereden over een afstand van 89 km.

Amateurs: 1. A. Geluk, Rotterdam, 89 km in 2 uur 20 min.; 2. Cor Witteveen, Amsterdam; 3. L. van Daele, Riddersvoorde; 4. A. van Oers, Langeweg; 5. L. Cantino, Breda; 6. R. Verclaesse, Maldeghem; 7. H. Vergauwen, Sint Laurens; 8. L. de Blok, Brugge; 9. E. van Langelaars, Hoogerheide; 10. K. Ingels, Sas van Gent

 

AARLE RIXTEL.(1951.09.29

Amateurs: 1. Mat Sonnemans, 2. Jan Pafort, 3. Piere van Neerven,

 

ACHT VAN BLADEL.(1951.00.00)

Nieuwelingen: 1. Toon Stommels, 2. Tinie Wolfs, 3. Jef Coone,

 

ACHTMAAL.(1951.07.29)

Amateurs: 1. Rien van de Veeken, 2. Piet de Bruin, 3. Cees Aanraad,

Nieuwelingen: 1. Harrie Schoenmakers, 2. Paul Scholten, 3. Rien Verhelst,

 

ALKMAAR.(1951.07.01)

Amateurs: 1. Arie de Moor, 2. Karel Muis, 3. Krijn Post,

Nieuwelingen: 1. G. Dral, 2. D. Bles, 3. Wim Eelsing,

 

ALMELO.(1951.05.05)

Amateurs: 1. Bram van de Velde, 2. H. de Haan, 3. E. Boelens,

Nieuwelingen: 1. Cees Raymakers, 2. Wout van Asch, 3. Piet van Herk,

 

AMSTERDAM.ALBERT CUYP.(1951.04.15)

Grote belangstelling voor Ronde van Albert Cuyp

Appie Donker en Daan de Groot wonnen de massale eindsprints

Ulysses heeft zich weinig van de balwedstrijd Nederland—België aange- trokken en organiseerde gisteren de Ronde van de Albert Cuypstraat. Het is een groot succes geworden, want langs het parcours volgden de mensen rijen dik de strijd van nieuwelingen en amateurs. Jammer was het, dat er niet zo heel veel gebeurde. Natuurlijk, er bestaat geen wielerwedstrijd zonder uit- looppogingen, maar gisteren was er niet één die lukte. Vooral by de nieuwe- lingen, die 35 km aflegden, bleef de spanning weg en tenslotte was het Daan de Groot, die de wedstrijd won, door zijn felle eindsprint. By de amateurs was het even beter. Daar sprong een paar maal een renner weg, die het echter niet verder dan een tiental meters bracht. Toch hield dat de spanning erin. Vooral, toen het erop ging lijken, dat Piet van Roon, aangemoedigd door het talryke publiek, er een Haarlemse zege van zou gaan maken. Maar helaas voor Piet, bleef het bij de prestatie-prijs, die Daan de Groot kreeg by de nieuwelingen. Ook hier was het de eindsprint, die uit het gehele peloton de beslissing moest brengen. Appie Donker, die nog geen rol van betekenis had gespeeld, stormde als eerste door de finish, gevolgd door de Krommenie Koeman, J. Trompetter, A. Rynders en Wim Snyders, die de dag daarvoor een goede zege had behaald op Halfweg.De uitslagen waren:

Nieuwelingen: 1. D. de Groot (Amsterdam), 35 km in 41 min. 57 sec; 2. E. Meijer, (Laren); 3. E. Kloosterziel (Wezep); 4. H. Gersen (Adam); 5. A. Harren (Haarlem); 6. J. Hofland (Beverwijk) 7. B. Broerse (Zaandam); 8. W. Eelsing, (IJmuiden).

Amateurs: 1. A. Donker, (Adam) 75 km in 1 uur 47 min. 55 sec.; 2. E. Koeman, (Krommenie); 3. J. Trompetter, (Wieringen); 4. A. Rynders (A'dam); 5. W. Snyders (Halfweg); 6. L. de Booy, (Adam); 7. R. Altink (Adam); 8. P. Willekes (Adam); 9. P. Duyf (Zaandam).

 

AMSTERDAM.BETONDORP.(1951.06.03)

Ruim vijftig renners werd harde strijd te machtig Appie Donker en De Groot winnen Ronde van Betondorp

DE DERDE RONDE VAN BETONDORP is voor „De Germaan" een prachtig succes geworden. Appie Donker heeft wederom een overwinning bij de vele andere kunnen voegen. De kampioen van Noord-Holland heeft voor zijn eerste plaats weergaloos gevochten en zijn zware werk in het peloton en later in de kopgroep konden hem niet weerhouden drie kilometer voor het einde weg te vluchten en met grote voorsprong deze Ronde op zijn naam te brengen. Een verrassing was de rit der nieuwelingen, die dit keer een strijd leverden als zelden tevoren. Opvallend was de vooruitgang van Frans Mahn, die het de winnaar Daan de Groot uiterst moeilijk heeft gemaakt. Zowel in een felle premiesprint als in de eindspurt kwam Mahn een banddikte tekort, om De Groot te kloppen.

DE Zaandammer Timmerman,. Kooiman uit Den Haag en de Amsterdammer Kerkelaan waren na zestien kilometer de eersten, die bij de amateurs de strijd deden ontbranden. Kerkelaan kon het tempo niet volhouden, maar Timmerman en Kooiman gingen door. Zeventien kilometer lang behielden zij alleen hun positie, maar toen voegde de weggevluchte Kwantes zich bij hen. Niet lang evenwel. De man uit de Wormer ging verder. Wiese, Pafort en Reuman kwamen de twee gezelschap houden en gezamenlijk ging het toen achter Kwantes aan, die voor deze overmacht moest zwichten. Na 35 k.m. zat alles weer bijeen. Voor kort slechts, want toen Meyer het ging proberen, kreeg hij gezelschap van Donker, Pafort, De Moor, Timmerman en Remkes. Deze kopgroep groeide tot twaalf. Mick Snijder, Peters en Van Dijk trokken het peloton weer bij, hetgeen gepaard ging met talrijke slachtoffers, zodat na zestig kilometer nog slechts dertig rijders in het parcours lagen. En dat aantal zou nog slinken tot twaalf ! Met nog vier-en-dertig ronden kon het spel opnieuw beginnen. Eelsing en De Koning gingen een poging ondernemen. Dit zou de beslissende slag worden. Het peloton viel in stukken, Eelsing en De Koning namen zeshonderd meter en behielden die lange tijd, totdat De Koning een grote inzinking kreeg. Hij werd ingelopen door Appie Donker en Altink, die een-felle achtervolging hadden ingezet en ook Eelsing ,te pakken kregen. De Koning verdween van het toneel en gedrieën ging het verder. Timmerman, Kuitwaard en Van Dijk vormden het trio. dat daarachter zwoegde en daarna kwam een ploeg van zes renners. Nog tweemaal moest het parcours worden afgelegd, toen Altink en Eelsing machteloos moesten toezien, hoe Appie donker hen in de steek liet en alleen wegspurtte, om tenslotte nog met dertien seconden voorsprong als eerste te eindigen. Altink versloeg Eelsing in de sprint en uit het volgende groepje was Timmerman de snelste, vóór Van Dijk en Kuitwaard. De sprint van de „grote" groep werd in het voordeel van Kooiman beslist.

Goed rijden van Frans Mahn bij de nieuwelingen hebben dit keer een felle strijd geleverd en het slot van hun zestig kilometers was sensationeel. De Haarlemmer Rusman had als eerste geprobeerd weg te komen en toen het hem niet lukte, sprong Hannie Moorman naar voren, sleepte een premie in de wacht en liet zich toen weer terugvallen. De premie die toen volgde liet zien, welk een vooruitgang Frans Mahn heeft gemaakt. Daan de Groot moest er alles uitgooien, om met een banddikte verschil te winnen. Met nog tien ronden te rijden ging de Belg Vanacker het proberen, maar Mahn, De Groot en Meier waren op hun hoede en riepen hem tot de orde. Van Boekel flitste plotseling weg, maar De Groot en Meier waren direct bij hem. Moorman trok uit alle macht aan het peloton, maar kon niet verhinderen, dat Rusman eveneens naar de kopgroep vluchtte. Ook toen lukte het echter niemand en pas een ronde voor het einde konden zich acht renners losmaken, die om de eerste plaats zouden spurten. Daan de Groot moest weer al zijn reserves aanspreken, om Frans Mahn achter zich te houden en slechts met een banddikte verschil kon hij deze Ronde winnen.

Amateurs: 1. A. Donker. 110 km. in 2.51.27 sec.; 2. R. G. Altink, Adam, op 13 sec.; 3. J. Eelsing, IJmuiden; 4. G. Timmerman, Zaandam, op 32 sec; 5. J. van Dijk, Hilversum; 6. Kuitwaard, Velsen; 7. P. Kooiman, Den Haag; 8. P. Peters, Haarlem; 9. W. v. Rijn, Den Haag; 10. M. Snijder, Halfweg; 11. A. Biesterveld, Amsterdam; 12. P. J. Reuman, Adam.

Nieuwelingen: 1. D. de Groot, Adam. 60 km. in 1.34.37.; 2. F. Mahn; 3. A. T. Boekel, beiden Adam; 4. E. Meier, Laren; 5. W. Rusman, Haarlem; 6. W. A. Biesterveld; 7. J. v. Ingen, Adam; 8. J. v. Sas. Den Haag; 9. O. Dral, Oostzaan; 10. D. de Ruiter, Beverwijk.

 

AMSTERDAM.FLORAPARK.(1951.05.20)

De Ronde van het Florapark voor nieuwelingen werd door Eric Meier ge- wonnen. Daan de Groot werd ditmaal  tweede

 

AMSTERDAM.INDISCHEBUURT.(1951.07.29)

Ronde van A’dam-Oost Zegevierende eindspurt van Leo de Booy

Goed amateurdebuut van D. de Groot

Het was de Amsterdammer De Booy, die voor de ogen van duizenden Indische-buurtbewoners de derde ronde van dit stadsgedeelte op zijn naam bracht. Noch een herboren Jan la Grouw, een snelle en prachtig debuterende Daan de Groot of snelle spurters als Wim Jun en André Rijnders konden hem in zijn vlucht naar de zege tegenhouden. De prestatleprijs in deze categorie was voor de sterke Gooise renner Eric Meyer, die voor de tweede maal bij de amateurs startte. Bij de nieuwelingen triomfeerden resp. Frans Mahn en de Haarlemmer Rusman.

De A.S.C. „Olympia", welke deze wedstrijd in samenwerking met de Buurtvereniging „Ceram" organiseerde, kan tevreden zijn. De organisatie was best. De vele overstekenden en de loslopende honden vormen ten slotte een punt tegen de eigenaars. Het sportieve succes was echter voor de roodwitte club bijzonder groot. De vijf eerste plaatsen bij de Amateurs, vijf nieuwe- lingen onder de eerste tien (waarbij de winnaar!) in serie nummer 4 en drie plaatsen onder de eerste negen in de tweede serie vormen een resoectabel resultaat.

Na een premiesprint, door de Haarlemmer Pieters voor Ab Donker gewonnen, vormde zich, twintig ronden voor het einde een nieuwe groep op kop, bestaande uit 11 renners. De Booy, De Groot, Jun, De Moor, la Grouw en Piet Sieveking, waren in deze groep de prominenten. Daan de Groot sleepte een premie in de wacht, ziin eerste in rij nieuwe categorie. Met het einde zo kort voor de boeg, begon men zich af te vragen wat Donker en Van Breenen, de beide candidaten voor het wereldkampioenschap, en de sterke Wim Snijders, welk trio zich nog in de groep bevond, zouden uitrichten. Zij zagen echter geen kans het getij te doen keren en moesten zich vandaag met een bescheiden rol vergenoegen. Wij geven toe. dat Italië straks veel belangrijker is.

Definitieve

Dertien ronden vóór het einde vormde zich ten slotte de definitieve kopgroep.

Het volgende tiental ging toen aan de leiding: Henk van Breenen (toch weer naar voren gekomen), Daan de Groot, Jan la Grouw, Leo de Booy, Karel Muys, André Rijnders, Wim Jun, alsmede de Amstelvener Post, Bakker uit Halfweg en Eric Meijer uit

Dit tiental liet er geen gras over groeien en bereikte een voorsprong van ongeveer 500 meter. Het was nu „bekeken" en de groep zou geen schijn van kans meer krijgen. Kort voor het einde moest Muys lossen, docht wist zich toch voor de grote handhaven. Na een spannende eindspurt, waarin Leo de Booy alle zeilen moest bijzetten om zich de concurrenten van het lijf houden, was het ten slotte toch deze renner, die zich door de voorzitter van ,,Ceram” met 'n krans liet omhangen, waarna hij aan welverdiende ereronde kon beginnen. Vele bezoekers hadden de debuterende Daan de Groot als winnaar getipt. Dit zou echter al te mooi zijn geweest.

Amateurs: 1. Leo de Booy, Amaterdam, 80 km in  2.06.15.; 2. J. la Grouw, Amsterdam; 3 D. de Groot, Amsterdam; 4. W. Jun, Amsterdam; 5. A. Rijnders, Amsterdam; 6. C. Bakker, Halfweg; 7. H. van Breenen, Amsterdam; 8. E. Meijer, Laren; 9. K. Muys, Amsterdam; 10. P. van Heusden, Amster- dam;

Nieuwelingen 1e serie: 1. Frans Mahn, Amsterdam, 30 km in 46.22.; 2. P. Vermeulen, Breukelen; 3. D. Bes, Haarlem; 4. T. van Lachterop, Amsterdam; 5. M. Frank, Amsterdam; 6. A. Post, Amsterdam; 7. L. Haverkamp, Amsterdam; 8. W. Bruinsma, Amsterdam; 9. J. Walst, Amsterdam; 10. A. de Vries, Amsterdam;

Nieuwelingen 2e serie: 1. Wim Rusman, Haarlem, 30 km in 46.09.; 2. G. van Vliet, Amsterdam; 3. G. van de Berg, Amsterdam; 4. C. reints, Amsterdam; 5. W. Biesterveld, Amsterdam; 6. M. Storchart, Haarlem; 7. K. Kper, Zandvoort; 8. J. Verseveld, Aalsmeer; 9. S. Appel, Hoorn;

 

AMSTERDAM.KATTENBURG.(1951.04.22)

Voor de kinderuitsending

Arie de Moor en Daan de Groot winnaars op Kattenburg

De Amsterdamse wielrennersclub Le Champion, die de tweede Ronde van Kattenburg heeft georganiseerd, waarvan de baten zijn voor de Stichting Kinderuitzending Eilanden, heeft groot succes gehad, want het publiek is in groten getale opgekomen, om de renners aan te moedigen. Bij de amateurs behaalde Arie de Moor een verrassende overwinning en bij de nieuwelingen was het alweer Daan de Groot, die een zege bij zijn lange reeks overwin- ningen voegde. Nauwelijks waren de amateurs van start, of Patsy Willekes en Adri Voorting staken de lont in het kruitvat. Zij namen vijftien meter voorsprong, maar in de zevende ronde was alles weer bijeen. Dat duurde, totdat er 24 ronden gereden waren, want toen gingen G. Copper, C. Bakker en weer Voorting er vandoor. Zij kwamen echter ook niet ver en werden door de grote groep opgeslokt. Inmiddels hadden Kempff en later ook Patsy Willekes pech gekregen. Kempff moest de strijd staken, omdat hij, tegen de reglementen in, een fiets van buitenaf had geleend en datzelfde lot onderging Willekes, die eerst onder toejuichingen van het publiek zijn achterstand had ingelopen. Inmiddels had de jury besloten om geen premies meer aan te nemen, want de stroom hield niet op, waarbij vooral de middenstanders van de Eilanden zich niet onbetuigd lieten. De honderden mensen, die uit de ramen hingen, de jeugd, die natuurlijk niet thuis gebleven was, kortom bijna geheel Kattenburg, genoot van deze Tweede Ronde in de buurt. De vredesvrienden hadden borden gemaakt, waar onder andere op stond: „Zonder Vrede geen Sport" en „Eist een Vredespact tussen de Grote Vijf". Na 74 ronden gingen A. Klein en J. Kunst het proberen, maar toen zij dertig meter weg waren, vond het peloton het genoeg en riep de weglopers tot de orde. Klein en Stakenburg kregen daarna pech en werden uitgeschakeld. Het ging er op lijken, dat evenals vorige week in de Albert Cuypstraat, een massale eindsprint de beslissing moest brengen. Maar met nog twee ronden voor de boeg ging Arie de Moor er plotseling vandoor. Deze Amsterdammer, die ook de prestatieprijs won, ging het alleen proberen en inderdaad lukte het hem, zijn voorsprong langzaam aan te vergroten, totdat hij als winnaar door de finish draaide met een vijftig meter voorsprong op de grote groep, waarin achtereenvolgens de Hagenaars Kooyman en Bontekoe de sterksten in de spurt bleken. Bij de nieuwelingen was het wederom Daan de Groot, die de zege op zijn naam bracht. Dit is de tweede Ronde van Le Champion in dit seizoen, die door hem gewonnen werd. Ook R. v. Asch, L. M. Kempff en D. de Ruiter kunnen op een goede wedstrijd terugzien. De laatste kwam tegen het eind van de wedstrijd te vallen, maar desondanks won hij de prestatieprijs. De uitslagen luiden:

Amateurs 100 km: 1. A. de Moor (Amsterdam) 2 u. 14 m. 21 sec, 2. P. Kooijman (Den Haag), 3. G. Bontekoe (Den Haag), 4. J. v. Dijk (Hilversum), 5. A. Rijnders (Amsterdam), 6. Ed. Koeman (Krommenie), 7. W. Snijders (Halfweg), 8. R. G. Altink (Adam), 9. Zieleman (Adam) en 10. W. Remkes (Amsterdam). –

Nieuwelingen 50 km: 1. D. de Groot (Amsterdam) 1 u. 2 min. 5 sec, 2. O. Dral (Oostzaan), 3. J. v. Sas (Den Haag), 4. A. Harren (Haarlem), 5. P. Vermeulen (Breukelen), 6. A. de Jong (Amsterdam), 7. L. Kempff (Amsterdam), 8. R. v. Asch (Soest), 9. T. Vermast (Assendelft), 10. W. Eelsing (IJmuiden).

 

AMSTERDAM.LINDEGRACHT.(1951.00.00)

Amateurs: 1. W. Snijders, 2.J. Trompetter, 3. H. van Breenen, 4. C. Zieleman, 5. L. de Booij, 6. H. Stakenburh, 7. K. de Neeft, 8. F. Cornelissen, 9. J. van de Veen, 10. C. Boxce,

 

AMSTERDAM.NIEUW-WEST.(1951.09.16)

Jan Pafort wint Ronde van  Nieuw West in Amsterdam

TOEN zestien kilometer voor het einde van de door De Germaan geor-

ganiseerde Ronde van Nieuw West te Amsterdam eindelijk, na een

bijzonder levendige en afwisselende strijd, drie renners een definitieve

kopgroep vormden: Van Breenen, Remkes en Pafort, was het zo goed

als zeker, dat Pafort deze strijd ging winnen. Immers, Jan was van dit

drietal de beste sprinter en bovendien had hij de morele steun van zijn

eigen buurt. En toen enkele kilometers voor de finish de gebrilde Amsterdammer zijn collega's zn achterwiel liet zien, was het zo vast als

een huis, dat dit voor goed zou zijn.

Niet zo afwisselend als die der amateurs was de wedstrijd der nieuwelingen,

die echter in één opzicht erg veel op die strijd der amateurs

leek, namelijk het aantal slachtoffers. Want het zware parcours had

er voor gezorgd, dat vele renners vroegtijdig het toneel van de strijd

moesten verlaten. Uit een groep van dertien man won tenslotte Frans

Mahn de eindspurt.

Zware strijd

NA de pogingen van Mehagnoui, Van Roon en Koeman in de 96 km-strijd der amateurs leek de sprong van Hein v. Breenen met Daan de Groot de eerste serieuze, maar toen na enkele kilometers Adri Voorting en van Bockel een achtervolging inzetten en daarbij het hele peloton meesleurden, betekende dit het einde van deze kopgroep. Maar dat was het begin van een reeks uitlooppogingen, jachten en mislukkingen, waardoor tenslotte zoveel slachtoffers vielen, dat er kort voor het einde van de 51 gestarte renners, er nog slechts negen in het parcours waren.

Na twintig kilometer waagden Pafort en Leo dp Booy de sprong, op het moment, dat het peloton in twee stukken viel. De Hoofddorper Koning ontsnapte eveneens, bereikte de. vluchtelingen en ging door. Het duo viel terug, Koning kreeg gezelschap van Wim Holleeder, maar ook dit tandem moest zwichten. Inmiddels kreeg de tweede groep weer aansluiting bij het hoofdpeloton, de kroon op het werk van Piet van Roon. De beslissing scheen te vallen, toen na 35 kilometer Donker, Wiése, Sieveking, Van Breenen, Douwes en Van Heusden een nieuwe kopgroep vormden, maar het jagende peloton verijdelde ook deze poging. Lange tijd heeft daarna de IJmuidenaar Bruggenkamp alleen de leiding gehad, doch ook al voor niets. De schermutselingen duurden voort en hadden slechts tot gevolg, dat vele renners de kleedgelegenheid moesten opzoeken. Totdat met nog achttien kilometer te rijden Pafort, Van Breenen en Remkes ontsnapten. Snel groeide de voorsprong van dit drietal, dat niet meer teruggehaald kon worden, al waren de jachten zo verwoed, dat er wel zes kleine ploegjes ontstonden. Maar Pafort, die deze wedstrijd in zijn buurt op z, n naam wilde hebben, had in die kopgroep van drie geen rust en ontsnapte enkele kilometers voor de eindstreep. Bijna een halve minuut was zijn voorsprong, toen hij als gelukkige winnaar door de finish ging, waar een fel spurtende Hein van Breenen die halve minuut later Wim Remkes met een volle lengte sloeg.

De nieuwelingen

BIJ de veertig kilometer-strijd der nieuwelingen hebben vooral Kempff, Mahn en Tienstra voor de nodige spanning gezorgd door de uitlooppogingen en jachten op vluchtelingen. Tenslotte vormde zich een kopgroep van dertien man, waaruit in de eindsprint Frans Mahn — natuurlijk — als snelste te voorschijn kwam. De uitslagen luiden:

Amateurs 96 km: 1 J. Pafort (Amsterdam) 2 u. 25 m. 12 sec; 2 H. van Breenen (Adam), 3 W. Remkes (Adam) beiden op 29 sec, 4 J. van Leeuwen (Haarlem), 5 L. de Booy (Adam), 6 H. Koning (Hoofddorp), allen op 1 m. 3 sec, 7 J. Bruggenkamp (IJmuiden), 8 W. . Siebeling (Wormer\Yer), beiden op 1 m. 54 sec, 9 J. v. d. Veen (Adam), op ruim een ronde.

Nieuwelingen 40 km: 1 F. Mahn (Adam) 1 u. 7 m. 34 sec, 2. J. van Ingen (Adam), 3 W. Rusman (Haarlem, 4 L. Boellaard (Adam), 5 A. v. 't Hof (Sassenheim), 6 H. Gersen, 7 M. Kempff (beiden Adam), 8 J. Hofland (Beverwijk), 9 D. Janbroers (Adam), 10 T. Tienstra (Halfweg), 11 D. Bes (Haarlem), 12 S. Wals (Adam), 13 D. de Ruiter (Beverwijk).

 

AMSTERDAM.ORTELIUSSTRAAT.(1951.06.24)

Ronde van Orteliusstraat

Appie Donker voor de tweede maal winnaar

Het was niet de moedig rijdende Cor Bakker uit Halfweg en ook niet zijn dorpsgenoot Wim Snijders, die Zondag met de erepalm gingen strijken. De laatste had zeker genoeg aan zijn overwinning Zaterdag in de Ronde van Halfweg.

Het was voor de tweede maal Appie Donker (Olympia) die zijn naam gegrift zal zien in de wisseibeker. Niet nadat hij in een gevecht met Snijders al zijn kunnen ten toon had gespreid.

In de 10e ronde ontvluchtten reeds P. van Heusden, Pafort (die menige premiesprint voor zijn rekening nam, o.m. ook een premie won beschikbaar gesteld door De Waarheid), Visser en J. van Leeuwen.

Wisselende strijd

Daarna zagen de duizenden Orteliüsstraters en andere bewoners van de stad een wisselende strijd, die pas goed uitgroeide tot een der spannendste, toen Cor Bakker tien ronden lang met een halve minuut voorsprong, een sprong naar de overwinning waagde. Maar hij kon zich niet handhaven. Het was op dat moment, dat Appie Donker tezamen met Snijders de kop vormden, met op 16 seconden een groep van 8 man waaronder Remkes, Pafort, De Moor en G. Holleeder. De uitslag was verder:

Amateurs: 1. Appie Donker, 90 ronden van 99 km-tijd 2.40.5; 2. W. Snijders, Halfweg; 3. J. Tienstra, Halfweg; 4. A. de Moor; 5. H. de Haan; 6. J. v. d. Veen; 7. L. van der Berg; 8. W. Remkes; 9. G. Holleeder; 10. R. Nieland.

Bij de nieuwelingen

Bij de nieuwelingen bestond voor deze ronde veel belangstelling, zodat er twee series gereden werden. In de eerste serie werd winnaar P. Cornelissen (Amsterdam), die zijn eerste open rit dus wel met succes bekroond zag. In de tweede serie was het de Haarlemmer W. Rusman, die zegevierde.

Nieuwelingen eerste serie: 1. P. Cornelissen; 2. J. Varseveld; 3. A. Harren (Haarlem); 4. L. Bartels; 5. D. de Groot (die gisteren niet zo op gang kon komen); 6. J. Hoorenman.

Nieuwelingen tweede serie: 1. W. Rusman; 2. Meyer, Laren; 3. F. Mahn, Amsterdam; 4. G. Pauw, Utrechts 5. E. Kloosterziel; 6. J. Veltman.

 

AMSTERDAM.OUD-ZUID.(1951.05.06)

Moedige Cor Bakker won Ronde van Amsterdam-Zuid Sprenkelink werkte ronde achterstand weg en werd tweede

Tien ronden hadden de beroepsrenners over het glibberige asfalt van de Jacob van Campenstraat en Govert Flinckstraat via een deel van de beide Van der Helststraten in matig tempo gedraaid, negen kilometers waarin enkele renners al een ronde achterstand weten noteren. En toen sloeg de stevige Zaandammer Cor Bakker zijn slag, die later de beslissende in de tweede Ronde van Amsterdam-Oud-Zuid bleek te zijn. De Hengeloër Gerrit Sprenkelink was toen al een ronde achter geraakt en haakte aan bij Cor Bakker, die eerst schuchter, daarna steeds brutaler door de scherpe spekvette bochten ging, om tenslotte na hardnekkig doorvechten een ronde te „nemen", waarna in de laatste kilometers Gerrit Sprenkelink ook nog voor de tweede plaats ging knokken en... succes mocht oogstten.

Cor Bakker winnaar bij de beroepsrenners in deze eerste profcourse in Amsterdam Oud-Zuid, georganiseerd door de Amsterdamse wielerclub „Olympia" ten bate van de Amsterdamse vereniging tot Bestrijding der TBC, Tja, maar daar was heel wat moed van die Zaankanter voor nodig geweest, vooral in de eerste kilometers toen het regenwater nog maar juist gevallen was en het wegdek spiegelglad. Daar kunnen de Amsterdammer Wim Reuter, de Zaankanter Piet Evers en ook Piet Maas uit Roozendaal wel van meepraten. De nieuwelingen waren zelfs nog op het droge asfalt gevallen. En nu we het toch over de nieuwelingen hebben, de Amsterdammer Daan de Groot won de eerste rit over 30 km., in de andere zegevierde de Oostzaner Ouke Dral, beide ritten in de eindsprint gewonnen, nadat in de eerste rit premiesprintjes het zaakje levendig gehouden hadden. Even na de broederlijke ereronde van de nieuwelingenwinnaars, begon het hemelwater treiterig te vallen en deed de 38 profs erg voorzichtig zijn. In ieder geval: Cor Bakker was ontsnapt en nadat Blankenauw en de Hagenaar Erdler teruggevallen waren, zaten al meerdere renners met één of meer ronden achterstaand. De situatie zag er toen (na 55 ronden) nog beter voor Bakker uit, want in het peloton was men nog steeds bezig met de gevaren van een ronde achterstand. Bakker knokte nog steeds om voorsprong en op groter achterstand zaten toen Voorting, Tolen, Bijster, Evers, Blauw, De Groot, Schoenmakers, Vinken etc. etc....

Intussen werd Bakker toen al niet meer ernstig bedreigd, ondanks goed werk van De Groot, Grift, Loos en wie al niet meer van de prominenten. Laten we ons verplaatsen naar 20 ronden voor het einde: Plotseling kwam er na veel eentonigheid toch nog leven in de brouwerij; Cor Bakker kreeg z’n ronde en Gerrit Spenkelink had zijn achterstand terug; Sprenkelink, tegen het einde op z’n eentje uit het peloton ontsnapt, bezette een goede tweede plaats, terwijl Hulshof zowaar de derde plaats bezette vóór Gerrit Voorting en Cor Bijster.

Beroepsrenners: 1. Cor Bakker. Zaandam, 80 km in 1.49.12. 2. Gerrit Sprenkeling, Hengelo: 3. J. Hulshoff, Den Bosch; 4. Gerrit Voorting, Haarlem; 5. Cor Bijster, Haarlem; 6. N. Tolen, Amsterdam; 7. Piet van As, Roosendaal; 8. Hub Vinken, Geleen; 9. Henk Lakeman; 10. G. Loos, Amsterdam; 11. Piet Evers, Wormerveer; 12. A. Steenbakkers, Den Bosch.

Nieuwelingen 1e serie: 1 D. de Groot, Amsterdam. 30 km. in 42.32 sec. 2. E. Meyer, Laren; 3. W. Eelsing, IJmuiden; 4. J. Smit, Amsterdam; 5. M. Edelenbos, Enkhuizen; 6. S. Romijn. Zaandam; 7. H. Ammerlaan, Den Haag; 8. G. Bakx; 9. A. Zwaan; 10. L. Boellaard allen Amsterdam.  Winnaar presatieprijs W. Gouwerok. Amsterdam.

Nieuwelingen 2e serie: 1. Ouke Dral. Oostzaan 30 km. in 40.55 sec. 2. E. Kloosterziel, Zwolle; 3. J. v. Ingen; 4. A. Broens; 5. B. Bos; 6. H. Schouten; 7. D Janbroers; 8. C. Valent. allen Amsterdam; 9 J. v. d. Heuvel, Haarlem; Winnaar prestatieprijs Th. v. Gijzel. Amsterdam.

 

AMSTERDAM.STAATSLIEDENBUURT.(1951.08.19)

Hein v. Breenen oppermachtig in Staatsliedenbuurt

Prachtige ritten van nieuwelingen Pauw en Van Ingen. Bij het vertrek van de vijf-en-vijftig amateurs voor de Ronde van het Staatsliedenkwartier te Amsterdam, gisteren voor de tweede maal door Olympia en Westerkwartier georganiseerd, was het al weer acht dagen geleden, dat Hein van Breenen in het bijzijn van Uw verslaggever aan zijn verzorger verzekerde, dat hij in een week tijds een Belgische koers zou winnen en daarna met overmacht de Ronde van de Staatsliedenkwartier. Welnu, Hein heeft woord gehouden. Na de zege van vorige week Maandag op de kasseien van Eysden, heeft Tarzan gisteren zon phenomenale wedstrijd gereden, dat nummer twee, Piet van Roon, een volle ronde achterstand had en nummer drie, alweer een afgevaardigde voor Milaan, Piet Peters, anderhalve ronde. En al hadden Van Roon en Peters enkele malen pech gehad, Tarzan reed zo soepel en zo verbluffend gemakkelijk, dat het zo vast stond als een huis, dat Van Breenen ook bij het niet-verschijnen van de man met de hamer, die voorsprong had genomen, want hij kon nóg harder! Een dag vol prachtige wielersport, daar in Amsterdam-West, want ook de twee series nieuwelingen waren sensationeel verlopen door het uitstekende rijden van Van Ingen en de Utrechtenaar Pauw.

Solorit van Van Breenen

Solorit van bijna negentig kilometer. Het lijkt wat onwaarschijnlijk, maar Hein van Breenen heeft van die Ronde gisteren inderdaad een solorit

gemaakt, waarbij hij, op één uitzondering na, al zijn concurrenten finaal

uit de wielen reed. Die uitzondering was onze kampioen Piet van Roon, die samen met Hein zijn ronde achterstand wegwerkte, die hij opgelopen had, doordat hij liefst vjjfmaal van fiets moest verwisselen.

Die vervelende pechduivel was echter eerst gekomen bij Van Breenen. Na

een mislukte poging van Douwes, Van der Veen en Eric Meier, was Hein, na

vijftien kilometer, er met Tony Peters vandoor gegaan. Ook De Zeeuw was erbij gekomen, maar hij, evenals de jongste van het Haarlemse wielergezin, konden het tempo van de Amsterdammer niet volhouden. Zij vielen terug, zodat Van Breenen alleen aan de leiding lag. En toen gebeurde het. De voorband liep leeg en dat kostte een halve ronde. Maar Tarzan was rap weer in het peloton, verwisselde van fiets en had direct weer aansluiting. Van Breenen had echter geen rust, want hij had immers beloofd met overmacht te gaan winnen? Grijnzend sprong hij weg, kreeg De Booy en Mehagnoul aan het wiel en zo zat er een sterk trio aan de kop. Sterk?

Och, er was één heel sterke renner bij en dat was Van Breenen. Want De Booy en Mehagnoul draaiden weliswaar tien kilometer mee, maar toen werd het moordende tempo hun te machtig. Dat bleek echter geen waarschuwing voor Van der Berg, die de sprong nu waagde, aansluiting kreeg en de aftocht

moest blazen. Bocxe en Boeland kregen na een felle achtervolging de eenzame vluchteling te pakken, maar nadat eerst Bocxe teruggevallen was, moest even later ook de Hilversummer lossen.

Van Roon op een „tour"

Piet van Roon kreeg op dat moment een lekke band, moest enkele malen achtereen van flets verwisselen en toen na vijftig kilometer Van Breenen uit de Van Hogendorpstraat de Van Bossestraat in kwam snellen had hij gezelschap gekregen van de Haarlemmer, die daarmee een ronde achter was

gekomen. Gezamenlijk ging het tweetal door en het duurde niet lang, of zij

zaten het peloton in de rug. Voor zes renners was dat het teken om te ontsnappen: v. d. Veen, Peters, Remkes, De Groot, Mehagnoul en La Grouw. De een na de ander werd in de achterhoede door Van Breenen „gelapt" en samen met Van Roon zette hij de achtervolging in op de zes gevluchten.

In deze groep kreeg Piet Peters een lekke band — van hem ook al niet de

eerste die dag! — maar hij handhaafde zich in de groep. Toch zouden zij het

niet redden en inderdaad, met nog tien kilometer voor de boeg bereikten Van

Roon en Van Breenen hen, waardoor Tarzan alle renners „op een toer" had

gezet, terwijl Boeland toen al twee ronden achter was.

De strijd was daarmee niet afgelopen, want de locomotief-Van Breenen ging

met Van Roon door, hield de Haarlemmer daarmee op een ronde en zette de

rest op nóg een halve „lap".

Goede nieuwelingenritten

Ook de twee series over 30 kilometer, die de nieuwelingen reden, brachten

goede strijd. Daarin was Van Ingen de grote man tijdens de eerste rit. Aanvankelijk onderscheidde hij zich door premies te verzamelen, totdat hij in een valpartij betrokken werd en op een halve ronde kwam te zitten. Met Wormhoudt, Smit en Zwelmonte zette hij de achtervolging in, maar toen hem dit niet snel genoeg ging waagde hij de sprong alleen naar een groep van elf, waarin onder andere Zuidema, De Haan, Moorman en Eerdhuizen zaten. Elke pedaalslag bracht hem dichter bij deze kopgroep en juist bij het luiden van de bel voor de laatste ronde had hij de aansluiting tot stand gebracht. In de eindsprint zegevierde de Scheveninger Zuidema met zes meter voorsprong op De Haan. Daarachter werd Hannie Moorman nog juist op de streep geklopt door de moedige Van Ingen.

De tweede serie werd een prachtige zege voor de Utrechtenaar Pauw, die na

acht kilometer ontsnapte, soepel rijdend zijn voorsprong vergrootte en tenslotte bijna een halve minuut eerder de finish passeerde dan de IJmuidenaar Eelsing, die in de eindsprint Van Bockel, Oelen, Mahn en Walst versloeg.

Amateurs 90 km: 1. H. van Breenen, Amsterdam, 2 uur 33 min. 27 sec; 2. P. van Roon, Haarlem, op één ronde; 3. P. Peters, Haarlem; 4. A. de Moor; 5. J. la Grouw; 6. J. v. d. Veen; 7. W. Remkes, Amsterdam, allen op anderhalve ronde; 8. G. Doeland, Vreeswijk; 9. E. Meier, Laren, beiden op twee ronden; 10. E. Boeland, Hilversum, op drie ronden.

Nieuwelingen, eerste serie: 1. H. Zuidema. Scheveningen, 30 km in 53 min. 52 sec; 2. J. de Haan; 3. J. van Ingen; 4. H. Moorman; 5. J. Eerdhuizen; 6. J. v. d. Berg; 7. H. Haster, allen Amsterdam: 8. N. v. d. Marel, Naaldwijk; 9. H. Schouten; 10. E. Wormhoudt, beiden Amsterdam.

Nieuwelingen tweede serie: 1. G. Pauw, Utrecht, 30 km in 51 min. 25 sec; 2. W. Eelsing. IJmuiden; 3. A. van Bockel, Amsterdam; 4. J. Oelen, Rotterdam; 5. F. Mahn; 6. J. Walst: 7. J. Veldman, allen Amsterdam; 8. C. Blaauw, Zaandam; 9. N. de Clerk; 10. R. Janissen, beiden Amsterdam, allen op 29 sec. van de winnaar.

 

AMSTERDAM.TRANSVAAL.(1951.09.23)

Wielerronde Transvaal in Amsterdam voor Ab Donker

Gersen heer en meester bij nieuwelingen

DE vierkante Hein van Breenen, die op zn trui het triomfantelijke „Lange afstandskampioen 1951" droeg, heeft in de Ronde van het Amsterdamse Transvaalkwartier — georganiseerd door de A. R. C. „Ulysses" ten bate van het Nederlandse Kankerinstituut — in de tengere Appie Donker zijn meerdere moeten erkennen. In de eindspurt kwam „Tarzan", nadat hij in de laatste ronden tevergeefs had getracht zijn geduchte rivaal van zich af te schudden, net een lengte tekort om zich winnaar te mogen noemen. De bijval van het publiek voor deze beide renners werd echter overtroffen door de toejuichingen die de winnaar bij de nieuwelingen ten deel viel. De Amsterdammer H. Gersen stak met kop en schouders boven zijn tegenstanders uit, hetgeen hij bewees door direct na de start er tussenuit te gaan en vele ronden lang een voorsprong te behouden. Toen hij eindelijk werd ingelopen, haalde hij drie ronden voor het einde hetzelfde kunstje uit. Met verbluffend gemak schudde hij al zijn concurrenten van zich af om met grote voorsprong de course te winnen.

DE wedstrijd voor amateurs over 100 ronden kreeg een internationaal karakter door de deelneming van twee Zwitsers: Benny Jungen en Max Anderegg. Geen van beiden speelden een rol van betekenis. Anderegg had al vry spoedig een ronde achterstand en ook zyn landgenoot, die aanvankelyk steeds in de kop te vinden was, zat op driekwart van de course „steendood". Ed Koeman had voor deze gelegenheid een feestneus opgezet, uiteraard tot grote hilariteit van het publiek. Als hy had gedacht hiermede vrouwe Fortuna op zyn hand te krijgen, dan had hij misgerekend. Ook hy moest opgeven, evenals vele anderen, onder wie Tinus van Gelder, Patsy Willekes en Adri Voorting. De eerste zestig ronden gebeurde er weinig byzonders, of het moest zyn dat in elke ronde een of meer renners de strijd door pech of achterstand staakten. De uitlooppogingen van de Velsenaar H. Kuitwaard en de Amsterdammer P. Smit hadden geen duurzaam succes opgeleverd. Eerst toen er ruim de helft van de wedstrijd op zat, kwam er leven in de brouwerij. Koeman, Donker, Douwes en Bocxe namen enige tientallen meters voorsprong en daarachter joeg een groepje met Pieters en Pafort, die weer voor een aantal renners, waaronder Willekes en Remkes, uitvluchtten. Op grote afstand zat v. Breenen, die in de 73e ronde, breeduit grynzend tegen de jury, weer aansluiting kreeg, dank zy een achtervolging. Angstvallige bewaking op dat moment had ook de kopgroep een wyziging ondergaan, want Koeman, Douwes en Bocxe hadden moeten lossen en voor hen waren Daan de Groot, Jun, Remkes en Kuitwaard in de plaats gekomen. Met Van Breenen mee lagen dus zes man op kop. Maar ook deze situatie zou enige ronden later veranderen. Hein van Breenen en Ab Donker, die elkaar angstvallig in de gaten hielden, trokken het tempo zo aan dat de overigen terugvielen. Het was duidelijk, dat de beslissing tussen deze twee moest vallen. Toen zy bovendien versterking kregen van Koning en De Haan, die beiden een ronde achterstand hadden, was er geen vuiltje meer aan de lucht. Wel zette de taaie Jan Pafort nog de achtervolging in, maar tegen dit goedsamenwerkende viertal was hy niet opgewassen. „Tarzan" deed nog pogingen om Donker van zich af te schudden, wel wetende dat de sprintcapaciteiten van zijn rivaal hoger zijn aan te slaan, maar Appie liet zich niet in de luren leggen, in de sprint kreeg hij zijn kans en hij benutte deze. De uitslagen waren:

Amateurs: 1. A. Donker (Adam) 92 km in 2 uur, 20 min. 33 sec; 2. Hein van Breenen; 3. Jan Pafort (beiden Adam); 4. H. Kuitwaard (Velsen); 5. W. Remkes; 6. Daan de Groot (beiden Adam); 7. Bocxe (Abcoude); 8. W. Jun (Adam); 9. W. Snijders; 10. H. Koning (beiden Halfweg); 11. N. Siebeling (Wormerveer); 12. H. de Haan (Adam).

Nieuwelingen: 1. H. Gersen (Adam), 55 km in 1 uur 14 min. 12 sec; 2. J. van Sas (Den Haag); 3. M. Edelenbosch (Enkhuizen); 4. W. Biesterfeld (Halfweg) ; 5. C. Reints (Adam); 6. P. Tien-

 

AMSTERDAM.VISMARKT.(1951.04.01)

In stromende regen Gornelissen wint Ronde van de Vismarkt

Goed rijdende de Groot wint bij nieuwelingen

Om één uur werd in de Ronde van de Vismarkt gestart door de nieuwelingen, die er een straf tempo inzetten, waarschijnlijk om hun vijftig kilometer zo snel mogelijk af te leggen en daardoor beschutting te kunnen zoeken tegen het slechte weer. Vele uitlooppogingen werden er ondernomen maar zonder resultaat. Allen bleven bij elkaar en vormden een lange sliert. Wel hadden halverwege de cours reeds vele renners de strijd gestaakt wegens de weers- omstandigheden, die zij te slecht vonden. De premies brachten nog wat afwisseling en werden gewonnen door De Groot en van ’t Hof. Tegen het einde van de cours spurtte De Groot herhaaldelijk weg, maar het peloton zag hiervan het gevaar in en haalde hem steeds terug, zodat de eindsprint de beslissing moest brengen. Hierin toonde De Groot, die pas 17 jaar is, zich toch de sterkste en won met een voorsprong van zes lengten.

De amateurs startten in de stromende regen voor hun 100 km. Met een snelheid van 43 km per uur trokken zij langs het IJ en Westerdok, maar ook bij hen kwam niemand weg. Patsy Willekes kreeg pech wisselde tweemaal van fiets en zette dapper de achtervolging in, maar het peloton onder leiding van Faas, Hijzelendoorn, Petri, Willemse, Van Breenen en Cornelissen bleef hetzelfde tempo draaien en gaf onze amateur-achtervolgingkampioen geen kans meer om bij te komen. Patsy staakte de strijd tenslotte. De tweede helft van de cours bracht een spannende strijd. Keer op keer werd er gedemarreerd en ook de premies werden fel betwist. Hiervan nam Hijzelendoorn er twee voor zijn rekening. Vier en twintig ronden moesten er nog worden gereden, toen de beslissing viel. Rietman, Snijders, Petri, De Booy Koeman, Cornelisse, Van Breenen en Hazewinkel namen de benen en bleven weg. Van Breenen kreeg kort daarna pech en moest de groep loslaten. We kregen daardoor een kopgroep van zeven man, op 150 meter gevolgd door Van Breenen en op 450 meter door het peloton. De kopgroep zou echter ook nog uit elkaar vallen. Drie ronden voor het einde sprongen Koeman, Cornelisse en Rietman weg, van wie Cornelisse, die vorig jaar nog bij de nieuwelingen reed, in de eindsprint de sterkste was. Hij had voor deze zware cours 2 uur 29 min. 13 sec. nodig. De uitslag was:

Amateurs: 1. J. Cornelisse (Halfweg) 100 km in 2 uur, 29 min. 13 sec; 2. J. Rietman; 3. E. Koeman; 4. W. Snijders; 5. A. Hazewinkel; 6. F. Petri; 7. L. de Booy; 8. H. v. Breenen; 9. H. Kuitwaard en 10. J. Zieleman.

Nieuwelingen: 1. D. de Groot (Amsterdam) 50 km in 1 uur 12 min. 22 sec; 2. J. Mahn; 3. M. Vink; 4. A. Harren; 5. A. v. 't Hof; 6. E. Meijer; 7. L. Boellaard; 8. L. Kempff; 9. C. Raammakers en 10. O. Dral.

 

AMSTERDAM.VISMARKT.(1951.07.01)

Patsy Willekes beste renner op de Vismarkt Sieveking en Van Bockel winnen te Amsterdam

Wielerronde zonder hoogtepunten

DE tweede Ronde van de Vismarkt te Amsterdam, georganiseerd door Le Champion, heeft dit keer niet zon bevredigende indruk achter kunnen laten. De renners zelf hebben er een wedstrijd zonder hoogtepunten van gemaakt, terwijl aan de andere kant de jury enkele malen erg zwak bleek. Patsy Willekes, die daarvan het slachtoffer werd, was bij de amateurs de beste renner, maar werd kort voor het einde voor het overtreden van de reglementen, uit de strijd genomen. De Amsterdammer Sieveking, die ook een verdienstelijke course had gereden, won de honderd kilometer. Bij de nieuwelingen was het de sterke Van Bockel, die de vijftig kilometer op zijn naam bracht.

Willekes vroeg weg

DE wedstrijd der amateurs heeft velen niet kunnen bekoren. Slechts het

laatste gedeelte is levendig geweest. Patsy Willekes is op deze dag de beste

renner geweest. Bij de meeste uitlooppogingen was de Amsterdammer present, stimuleerde de vluchtelingen tot een hoger tempo, of verijdelde die

pogingen. Al in de tweede van de honderd kilometer probeerde hy alleen weg

te komen. Het lukte hem niet, maar toen even later Jan van Heuven vluchtte, was Patsy er bij. Van Heuven gaf die strijd echter gauw op en toen liet ook Willekes zich terug vallen. Na tien kilometer waagden Henk Stakenburg en Sieveking de sprong. Direct volgden Willekes, opdat men Outersterp, doch ook dit vijftal moest zwichten. Dertig kilometer waren onder de wielen weggestoven, toen Smit het z’n beurt achtte.

Hij kreeg gezelschap van Outersterp en deze twee namen een behoorlyke voorsprong. Toch was dit weer een ydele poging, want het groepje van vijf, dat de achtervolging inzette — en daarby was weer Willekes — zorgde er voor, dat alles weer byeen kwam. Het bleef echter niet rustig in het peloton, want nu gooiden Andringa, Ooms en Bouthoorn de knuppel in het hoenderhok. Tien kilometer lang hielden zy het vol, maar toen was het gebeurd en kon alles weer opnieuw beginnen. En dat nieuwe begin maakten Smit en De Zeeuw. Smit moest bukken voor de overmacht van het jagende

peloton, maar De Zeeuw, die gezelschap kreeg van Van Outersterp, Meier, Remkes en Doeland, ging door.

Weer echter energieverspilling voor niets. Na drie ronden smolt alles tezamen, zodat weer anderen zich konden melden. Dat waren Petri en Jun, die een honderd meter voorsprong namen. Eerst toen kwam er veel meer leven in de strijd. Willekes, Nieland, Remkes, Snijders en Sieveking roken gevaar en begonnen een felle achtervolging, die gedeelteklyk succes had. Wel bereikten ze de vluchtelingen, maar ook zij werden tot de orde geroepen. Dat was de kroon op het werk van Henk Stakenburg, die uit alle macht aan het langgerekte peloton begon te rukken en het gat dichtte.

In deze phase van de stryd, die juist een hoogtepunt bereikte, moest Paty

Willekes de stryd staken. Willekes had buiten de verzorgingspost van fiets

verwisseld, had daarmee de reglementen, die hij kende, overschreden en

werd daarvan zelf het slachtoffer. Maar deze beslissing viel, toen Patsy al

weer bijna vyftig kilometer gereden had en kwam dus wel wat laat.

Op dat moment viel ook de beslissing van deze wedstrijd. Sieveking, Zieleman, Snijders, Altink, Remkes, Jun en Meier sprongen weg en vergrootten hun voorsprong met elke pedaaltrap.

Uit de tweede groep trachtte de moedige De Zeeuw nog bij te komen, maar de nog te rijden afstand was daarvoor te klein. Bijna werd hem zyn zo zeer

verdiende achtste plaats ontnomen, toen de jury hem met een andere renner

verwisselde, maar gelukkig werd De Zeeuw nog goed geklasseerd. Sieveking

won de eindsprint van de kopgroep en in de tweede ploeg was Van de Berg de snelste.

De nieuwelingen

DE nieuwelingenrace over vijftig kilometer is door Van Bockel „gemaakt".

Hij was het die na Janbroers, Veltman en Vink, er alleen vandoor ging, zijn

poging teniet zag gaan door de zwoegende Daan de Groot, maar er later

weer vandoor ging. Tijdens de felle jacht op Van Bockel zwoegde de moedige

Van Ingen moederziel alleen, geplaagd door een lekke band, in een schier hopeloze achtervolging. Zijn achterstand werd langzaam minder, maar tenslotte moest hy het toch opgeven.

Dat was, toen de gevluchte Van Bockel medewerking kreeg van Janbroers

en Vermeulen en Van Ingen door hen werd ingelopen. Dit trio bracht de

beslissing. Goed samenwerkend werden de laatste kilometers afgelegd. Van

Bockel had nog genoeg over, om in een felle eindspurt deze Ronde op zijn naam te brengen. Vermeulen werd tweede en Janbroers derde. Uit de grote groep sprong even later Reijngoud op het laatste stuk rap naar voren en behaalde daarmee een vierde plaats. De uitslagen luiden:

Amateurs: 1. Sieveking, Adam, 100 km in 2.45.57.; 2. Zieleman, Adam; 3 Snijders, Halfweg; 4. Altink; 5. Remkes; 6. Jun, allen Amsterdam; 7. Meier, Laren; op 25 sec. 8. De Zeeuw; op 1 m. 10 sec. 9. v. d.

Berg; 10. Stakenburg; 11. Nieland; 12. Doeland, allen Amsterdam.

Nieuwelingen: 1. Van Bockel, Adam, 1 u. 21 m. 36 sec; 2. P. Vermeulen,

Breukelen; 3. Janbroers; 4. Reijngoud; 5. Van Rossum; 6. De Groot, allen Amsterdam; 7. Meier, Laren; 8. Vink, Rotterdam; 9. Braveboer, Rotterdam;

10 Broens, Amsterdam.

 

AMSTERDAM.WESTERSTRAAT.(1951.04.29)

Jan Hijzelendoorn winnaar na eentonige strijd

De Groot en Boellaard snelste nieuwelingen

Toen ruim vyftig renners een kilometer voor het einde der Ronde van de Westerstraat, (georganiseerde door Olympia), nog steeds by elkaar zaten, was het duidelijk, dat onze sprintkampioen Jan Hyzelendoorn, die bovendien in eigen omgeving reed, deze eentonige stryd ging winnen. Eentonig, omdat gedurende negentig kilometer slechts een enkele renner een schuchtere poging deed, om van de grote groep weg te komen. Zo was het ook geweest bij de tweede serie nieuwelingen, waar wederom Daan de Groot een overwinning behaalde. Op deze hele dag hebben slechts Boellaard en Meyer voor spanning kunnen zorgen, toen zy erin slaagden 250 meter weg te komen by eerste serie nieuwelingen, die tenslotte door Boellaard werd gewonnen.

Tachtig amateurs waren in hoog tempo van start gegaan en Adri Voorting was een van de eersten, die het nog sneller wilde doen, maar de grote groep haalde hem terug. Even later kreeg Voorting pech, moest van fiets verwisselen, maar liep zijn achterstand snel in. Zijn rijden heeft hem deze middag de prestatieprijs opgeleverd. Daarna nam Bakker uit Halfweg een kleine twintig meter voorsprong en hij behield die enkele ronden lang, maar ook hij kwam niet verder, evenals later Petri, Wuurman, Zahradnik en Wiese. Het bleef daarbij en de strijd leefde bijna geen enkele maal meer op. Totdat kort voor het einde Adri de Moor de spanning er weer in bracht, door te trachten nog net weg te springen. Maar toen het peloton hem terughaalde en de laatste kilometer inging met alle rijders bij elkaar was het duidelijk, dat Hijzelendoorn in de sprint de sterkste zou blijken. Met overmacht nam de nationale kampioen enkele meters voorsprong, nog slechts even bedreigd door Wim Snijders, die tweede werd en Wiese, die daarna binnenkwam. De eerste serie der nieuwelingen had nog de meeste spanning gebracht. Want op de helft van de dertig kilometer waren Boellaard en Meyer weggesprongen en de afstand tussen dit tweetal en de groep werd steeds groter. Onbedreigd gingen zy op de finish af met 250 meter voorsprong. In de eindsprint bleek, buiten verwachting, Boellaard de sterkste. De tweede serie der nieuwelingen bracht wederom een overwinning voor Daan de Groot. Evenals de strijd der amateurs was ook hier geen sprake van enige sensatic. Tot de laatste meters toe bleven de ongeveer vijftig renners bij elkaar en toen was het voor De Groot niet zo erg grote moeite, om de rest van zich af te schudden en als eerste door de finish te gaan. De uitslagen luiden:

Amateurs 90 k.m.: 1. J. Hijzelendoorn (Adam), 8 u. 16 km 44 sec; 2. W. Snijders (Halfweg); 3. H. Wiese; 4. H. Haan; 5. A. Rijnders; 6. J. Zieleman; 7. P. v. Heusden; 8. J. la Grouw; 9. A. Matzen; 10. K. Muys, allen uit Adam.

Nieuwelingen 1e serie: 1. L. Boellaard (Adam), 30 km. in 50.11 sec; 2. E. Meijer (Laren), 3. op 250 meter O. Dral (Oostzaan); 4. C. Kayer (Zuidermeer); 5. J. J. Moorman (Adam).

Nieuwelingen 2e serie: 1. Daan de Groot (Amsterdam) 30 km in 48.14; 2. W. Biesterveld (Amsterdam) ; 3. P. Vermeulen 4. J. v. Bockel (Adam), 5. Tienstra (Halfweg).

 

AMSTERDAM-ARNHEM-AMSTERDAM.(1951.07.04)

Limburgers en Brabanders sloegen slag in het Westen

Jan Plantaz wint Amsterdam- Arnhem-Amsterdam

MARTIN JORIS, dat was gisteren voor de Nederlandse wieleramateurs de grote man. Want terwyl in Frankryk de eerste etappe van de Tour de

France aan de gang was, werd ook in Nederland een grote wielerslag geleverd: de Amsterdam—Arnhem—Amsterdam klassieker.

Martin Joris is in deze 235 kilometer lange race ongetwyfeld de beste renner

geweest. Viermaal heeft hy moeten lossen, maar steeds weer keerde de renner uit Geleen na een fraaie achtervolging in de voorste gelederen terug. En geen kopgroep kon zich vormen, of ook hy zat er by.

Op de baan in het Olympisch Stadion was evenwel de Eindhovenaar Jan Plantaz de rapste, die evenals alle andere Brabanders en Limburgers een grote rol in deze course heeft gespeeld.

Van Breenen gevallen

VOOR een der grootste favorieten, Henk van Breenen, is deze wedstryd een marteling geweest. Van Breenen heeft bijna de gehele race onwennig op een vreemde fiets gezeten, die hy gekregen had, toen na een valparty, reeds drie kilometer na de start, zyn eigen rywiel onbruikbaar was geworden. Een

lekke band by Hilversum, na 200 k.m. was voor hem het einde. De stryd ontbrandde reeds even vóór Hilversum, toen in de stromende regen negen ryders, onder wie De Booy, Brinkman en Willekes, demarreerden.

In Voorthuizen zat alles echter weer byeen. Op dat moment kreeg ook Joris aansluiting, na grote achterstand te hebben opgelopen door derailleurpech.

Voorlopig bleef het in de grote groep rustig, maar even voor de verzorging in Apeldoorn ontsnapten De Booy, Brinkman, Donker en Joris. Een minuut

voorsprong nam dit kwartet, maar toen begonnen Willekes, Plantaz, Nolten,

Van de Veeken, Payman, Remkes, Koeman en Zieleman een felle jacht, die hen in de heuvelachtige omgeving van Arnhem bij de vluchtelingen bracht.

Drie provinciale kampioenen dus in de kopgroep: Donker, Plantaz en Nolten!

Maar deze drie konden evenmin als de andere negen renners verhinderen, dat by Ede een groep van 22 aansluiting kreeg.

Niet lang waren deze groepen samengesmolten, of de beslissende slag viel. Donker, Tienstra en Joris sprongen weg, direct gevolgd door Van de Veeken, De Booy en Brinkman. In Amersfoort had dit zestal anderhalve minuut voorsprong, toen uit de tweede groep Plantaz en Nolten zich losrukten, om bij Weesperkarspel de aansluiting tot stand te brengen, na een ontzaglijk snelle achtervolging.

Daar werd het de moedige Tienstra te machtig. De Oostzaner zakte terug in de achterste geleren, om niets meer van zich te laten zien.

Zeven man zaten aan de leiding, die in hoog tempo op Amsterdam afgingen. In Amstelveen loste Appie Donker, maar even later voegde hy zich weer bij de anderen. In volle sprint stormden de koplopers de cementen baan op, met Plantaz in de voorste positie. Nog even kwam Brinkman sterk naar voren, maar de voorsprong van de Eindhovenaar was groot genoeg om als eerste over de eindstreep te flitsen.

Bijna drie minuten later kwamen Van Roon, Koeman en Geluk het stadion

binnen, waarby Van Roon de felle eindsprint in zijn voordeel besliste.

Tenlotte een woord van hulde aan de organisatoren, die deze wedstrijd zo

voortreffelyk regelden. De uitslag luidt:

Amateurs: 1. J. Plantaz (Eindhoven) 235 km in 6 uur 9 min. 50 sec.; 2. op 5 lengten H. Brinkman (Maasland); 3. L. de Booy (Amsterdam); 4. A. Donker (Adam); 5. R. v. d. Veeken (St. Willibrord); 6. M. Joris (Geleen); 7. J. Nolten (Geleen); 8. op 2 min. 45 sec. P. v. Roon (Haarlem); 9. E. Koeman (Kromme- nie); 10. A. Geluk (R'dam); 11. op 5 min. 35 sec. J. Zieleman (Adam); 12. Piketh (Eindhoven); 13. A. de Moor (Adam); 14. A. Voorting (Haarlem); 15. W. Remkes (Adam).

 

AMSTERDAM-ZUID.(1951.05.27)

Ronde van Amsterdam-Zuid Appie Donker de snelste in massale sprint

Goed rijden van Wiese werd beloond met de prestatie prijs (Van een onzer verslaggevers) grote snelheid, nog enkele flinke trappen op de pedalen, zo stormde gisteren Appie Donker onbedreigd als eerste door de finish en bracht daarmee de door Le Champion goed georganiseerde vierde Ronde van Amsterdam-Zuid op zijn naam. Vlak achter Appie werd in een felle spurt de tweede plaats betwist, die door Zieleman werd bezet. Maar voordat Donker het zover gebracht had, was er volop strijd geweest, waarbij een uitzonderlijk figuur was geweest de Amsterdammer Wiese. Voorwijn prachtig rijden kreeg hij de prestatieprijs.

Toen de karavaan nog niet lang voor de af te leggen 96 ronden onderweg was, kwam er al leven in. Een premiespurt was yvoor Wiese aanleiding, om meteen door" te gaan en toen zijn poging mislukte, waagde hy het direct daarop weer, nu samen met Zieleman, maar evenals zijn derde poging met Baumgarten mislukte dit. Appie Donker ging het even later ingezelschap met de IJmuidenaar Eelsing proberen, maar Koeman zorgde ervoor, dat de twee niet ver kwamen. Uit alle macht trok hij aan het peoton en haalde de koplopers terug. Ruim de helft van de honderd kilometer was afgelegd, toen het er op leek, dat de Hilversummer Van Dijk het beter zou gaan doen. Zijn voorsprong groeide tot een halve ronde en aangemoedigd door het talrijke publiek langs het parcours hield hij lange tijd vol. Maar de achtervolgers voerden het tempo zo hoog op, dat ook Van Dijk eraan moest geloven. Hoe meer het einde in zicht kwam, des te talrijker werden de uitlooppogingen. Dertig ronden moesten nog gereden worden, toen Wiese weer wegsprong. Acht renners gingen hem achterna en zo vormde zich een groep bestaande uit Donker, Wiese, Timmermans, Baumgarten, Bruggenkamp, Cooper Peters, Van der Putten en Van der Veen. Als deze ploeg goed ging samenwerken, dan zou dat de beslissing betekenen. Maar het was Koemans taak, om ook deze poging te niet te doen. Wim Snijders, die het ook al een paar keer geprobeerd had, moest helaas de strijd staken door pech. Het einde naderde meer en meer en nog steeds was het niemand gelukt werkelijk weg te komen. De laatste ronde ging onder grote spanning in, want een groep van ruim dertig renners zat toen nog bij elkaar. Wie zou nu nog weg kunnen komen, of wie zou in een eventuele massale eindsprint de snelste zyn? Lang behoefde het publiek daarop niet te wachten, want nog in die laatste ronde werd het tempo verhoogd. Tenslotte was het Appie Donker, die zich op de laatste honderd meter loswerkte. Tegen de snelheid, waarmee hij op de finish afstormde, was geen andere rijder bestand en zo bracht Donker deze vierde Ronde van Amsterdam-Zuid op zijn naam. Fel werd er nog gestreden om de volgende plaatsen. Uit een tweede groepje ging de uitstekend rijdende Zieleman het eerst door de finish en bezette daardoor de tweede plaats, vóór Van Dijk, Koeman, Timmerman, De Moor, Snijder, Bruggenkamp en Bakker.

De nieuwelingen reden vijftig kilometer. De bekendste nieuwelingen verschenen hier niet aan de start. De Amsterdammer Van Rossum werd eerste en tweede was de Zwolse rijder Kloosterziel. De uitslagen luiden:

Amateurs 100 km: 1. A. Donker (Amsterdam) 2 u. 37 min. 18 sec; 2. J. Zieleman (Amsterdam) ; 3. J. van Dijk (Hilversum); 4. E. Koeman (Krommenie); 5. G. Timmerman (Zaandam); 6. K. Muys (Amsterdam); 7. A. de Moor (Amsterdam); 8. M. Snijder (Halfweg); 9. J. Bruggenkamp (Urnuiden) en 10. C. Bakker (Halfweg).

Nieuwelingen 50 km: 1. F. v. Rossum (Amsterdam) 1 u. 18 min. 58 sec; 2. E. Kloosterziel (Zwolle); 3. A. Harren (Haarlem); 4. A. v. Boekei (Amsterdam) ; 5. W. Biesterveld (Amsterdam); 6. M. Kempff (Amsterdam); 7. J. Moorman (Amsterdam); 8. C. Reints (Amsterdam); 9. A. van 't Hof (Haarlem); W. W. Eelsing (IJmuiden).

 

APELDOORN.(1951.00.00)

Amateurs: 1. Adriaan Pol, 2. x--- 3. x---

 

ARNHEM.AFWACHTINGSWEDSTR.CLUBKAMPIOENSCHAP(1951.09.26)

Nieuwelingen: 1. Arend van 't Hof, Sassenheim; 2. Willie Gramser, Siebengewald; 3. Wim Rusman, Helmond; 4. de Jager, Hoogblokland; 5. Schollen, Tilburg; 6. van Hool, Rotterdam;

Veteranen: 1. Ben van Dijk, Haarlem; 2. L.Reijnen, Tilburg; 3. J. Nagel, Amsterdam; 4. Rijken, Tilburg; 5. Joosten, Helmond; 6. Bloem, Rotterdam;

 

ARNHEM.PAASBERG.(1951.08.12)

Amateurs: 1. Mat Sonnemans, Geldrop; 2. Lambert Hendriks, Oss: 3. Piet Peters, Haarlem; 4. J. Ottenbros, Alkmaar; 5. G. Holleder, Amsterdam; 6. I. Meijer, Laren; 7. H. Budde, Zutphen; 8. J. Hillebrink, Rheden; 9. N. de Reuver, Oss; 10. C. Rabe, Amsterdam;

Nieuwelingen: 1. C. Havik, Zaandam; 2. Paul Scholten, Tilburg; 3. Bertus Lute, ’s-Gravenland; 4. R. van Asch, Soest; 5. G. van de Berg, Amsterdam; 6. O. Dral, Zaandam; 7. P. Vermeulen, Breukelen; 8. E. Kloosterziel, Wezep; 9. C. Walst, Amsterdam; 10. P. Scholten, Arnhem;

 

ASSEN.HERTENKAMP.(1951.07.04)

De Nieuwelingen draaiden ondertussen hun 45 rondjes (40 K.M.) rond de Hertenkamp. In de 22e ronde slaagde Wiltjes (Mirldelstum) er in, de kop te nemen en uit te lopen. Hier werd de uitslag: 1. K. Wiltjer, 50.47; 2. F. Mik (Veendam); 3. D. de Groot. (Amsterdam).

Nieuwelingen: 1. Klaas Wiltjer, Middelstum; 2. Fre Mik, Veendam; 3. Daan de Groot, Amsterdam; 4. E. Meijer, Laren; 5. J. Hofland, Beverwijk; 6. J. Walst, Amsterdam;

 

ASTEN.(1951.04.29)

Amateurs: 1. Piet Sieveking, 2. Hein van Breenen, 3. Cor Witteveen,

Nieuwelingen: 1. Piet van Herk, 2. Rien van Grinsven, 3. J. Staals,

 

ASTEN.(1951.09.16)

Amateurs: 1. Jules Maenen, 2. Leo van de Brand, 3. Jo Hendriks,

Nieuwelingen: 1. J. Staals, 2. A. van de Moosdijk, 3. Niels,

 

AXEL.(1951.05.15)

Suijkerbuijk won de Ronde van Axel

Onder grote publieke belangstelling werd Dinsdagmiddag de Ronde van Axel gereden voor Amateurs over een afstand van 100 km. De strijd tussen de 37 deelnemers was spannend en sportief. Reeds in de tiende ronde deed de Bredase renner J. Suijkerbuijk een uitlooppoging, welke volkomen slaagde. Spoedig had hij 2 1/2  minuut voorsprong. Deze wist hij tot het einde steeds verder op te voeren.

Amateurs: 1. J. Suijkerbuijk, Breda, 100 km in 2 uur 39 min. 51 sec.; 2. Rox, Sprundel; 3. Geluk, Rotterdam; 4. A.J. Braspenning, Zundert; 5. Inghels, Sas van Gent; 6. Maes, Pindorp; 7. Konings, Breda; 8. Verwijmeren, Terheijden; 9. P.J. Braspenning, Zundert; 10. L. Daamen, Vlissingen;

 

BAARLE-NASSAU.(1951.05.28)

Amateurs: 1. Thijs Roks, 2. Cees Verstraeten, 3. Jos Suykerbuyk,

Nieuwelingen: 1. Bram Heeren, 2. P. Oomen, 3. van Hees,

 

BADHOEVENDORP.(1951.07.14)

Ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van de Sportvereniging „Lijnde” werd Zaterdagmiddag in Badhoevendorp een wielerronde verreden. Deze eerste ronde van Badhoevendorp was georganiseerd in samenwerking met de wielerclub „D Bataaf” uit Halfweg. De wedstrijd voor nieuwelingen over 50 kilometer waaraan o.a. onze nieuwe kampioen Daan de Groot deelnam, werd in flink tempo verreden. Halverwegen de  strijd, toen nog 25 km voor de boeg was, nam de Haarlemmer A. van ‘t Hof voorsprong op het peleton, die langzammerhand opliep tot 5 1/2 minuten. Eindelijk, op enkele ronden voor het einde, vond Daan de Groot het welletjes en zette de achtervolging in. Echter zonder kans.  A. van 't Hof uit Haarlem ging als eerste door de finish in de tijd van één uur 19.27 sec. Tweede werd D. de Groot. Derde Bos, ook uit Haarlem. De man, die de meeste premis in de wacht sleepte W. Rushman uit Haarlem, die liefst 10  van de 19 premies won. De prestatieprys werd zeer terecht toegekend aan winnaar v. 't Hof.

Na de nieuwelingen startten de amateurs voor een wedstrijd van 100 Km. Hoewel het startschot van de burgermeester mislukte gingen de renners toch maar van start. Reeds na enkele ronden lag het peloton uiteen met aan kopgroep de renners M. Snijder, Bakker, Adri Voorting, Piet Peters en Hooischuur. Op de helft van de wedstrijd, met nog 50 km. te rijden, waren het de volgende rijders, die aan de kop lagen: Adri Voorting, J. Fleurij, J. Bruggekamp, J. Pafort, H. Kuitwaard, D. Hooischuur R. Post. Dit bleef zo tot er nog 8 km te verrijden was. Toen schoten A Voorting samen met Jan Pafort van kopgroep weg om het samen uit vechten. Dit duel werd gewonnen door Adri Voorting, die voor de 100 km. 2 uur en 45 minuten nodig had. 2e werd J Pafort, 3e H. Uitwaard. Ook in deze wedstrijd uiteraard een lawine van premies (liefst 36) ook hier was het weer de winnaar die de meeste premies verdiende, nl. Voorting, met acht stuks. De prestatiepryzen werden gewonnen door A. Voorting en J. Bruggekamp.

Amateurs: 1. A. Voorting, 2. Pafort, 3. H. Kuitwaard, 4. Fleury, 5. Bruggenkamp, 6. Hooijschuur, 7. Snijders, 8. W. Post, 9. van de Voort, 10. Muijs,

Nieuwelingen: 1. Arend van 't Hof, 2. de Groot, 3. D. Bes,

 

BARNEVELD.(1951.09.01)

Amateurs: 1. Barneveld, 2. Klaas Soellaard, 3. van Pol,

Nieuwelingen: 1. Gijs Pauw, 2. Vermeulen, 3. Bertus Lute,

 

BENELUX RONDE.(1951.06.17)

Tarzan van Breenen teruggekeerd met fraaie overwinning!

Alleen Peters en Van Dijk konden zijn wiel houden

TARZAN VAN BREENEN is er weer en dat heeft hij laten merken in de 275 kilometer lange course Breda—Antwerpen—Amsterdam.

Hij liet het zijn collega's zelfs aan den lijve ondervinden, toen hij in het Gooi zodanig op de kopgroep van elf man begon te beuken, dat vijf-er van kreunend bezweken voor zoveel geweld, en hij dat in Bussurn nog eens kon overdoen, ten gevolge waarvan toen drie renners hun kans op de overwinning in duizend scherven gegooid zagen. Twee waren er toen nog maar, die Tarzan niet had kunnen vermurwen met zijn pedaalstoten, die de uitwerking hadden van dommekrachten: Piet Peters, de sterke Haarlemmer en Sjaak yan Dijk, de renner uit Hilversum, die na een vuurpijl-carrière nu één onzer beste amateurs is. Maar ook zij zouden tot de erkenning moeten

komen, het niet tegen Tarzan de Sterke te kunnen bolwerken: dat was in het Amsterdamse Bos, waar slechts een matige belangstelling bestond, maar Tarzan er niettemin een sprint-van-jewelste uit perste.

Van Breda naar Den Bosch via Antwerpen dat is een afstand van maar liefst 125 kilometer. En als die afstand dan bovendien nog gaat over zware Belgische kasseien of smalle kronkel-paadjes, dan believen de renners zich nooit zo erg druk te maken.

Vandaar dus, dat het in dat eerste gedeelte van die grootste course voor

amateurs, die we kennen, ook nu weer vrij kalm toe ging. Er waren weliswaar wat ontsnappingen te noteren — er zijn er altijd wel een stuk of wat, die er eens even aan „scheuren" willen, al is net alleen maar om eens te zien hoe het gaat! — maar het waren alle poginkjes, die reeds bij voorbaat tot mislukken gedoemd waren.

Totdat by “s-Hertogenbosch de knuppel in het hok gegooid werd! Tarzan van

Breenen, Kees Verstraeten, Toon Verstraeten, Wim Holleeder, Gerard Holleeder, Jaap Bruggekamp, Piet Peters, Sjaak van Dijk, Bos, Van Haaren,

Verwijmeren, Hendrix, Hoens en Maenen sloegen op drift en “maakten een gat", dat niemand meer zou kunnen dicht maken.

Zelfs Ed Koeman niet. Hy zat ergens achter in het peloton, draaide zonder

overtuiging en leek in niets op de ijzersterke coureur, die in iedere andere

klassieker voortdurend in de voorste gelederen meevecht

Wim Snijders te laat

Door dat falen van Koeman op het critieke moment ging ook Wim Snijders uit Halfweg, die vorig jaar als eerste bij het Stadion terug kwam, “de boot in". Snijders had gewacht op de tegen-aanval van Koeman, die hij dan graag had willen overnemen en zo mogelijk met een herhaling van het slot van vorig jaar vieren.

Maar die tegenaanval kwam niet en zo Snijders er misschien ondanks

alles toch nog op rekende, zal hy wel helemaal in de war geraakt zijn, toen hij de Krommenieër tenslotte zelfs zag afstappen en in een volgwagen duiken.

Toen zocht Wim andere strijders, die bereid waren om met hem de kilometers, de kopgroep en het peloton te forceren.

Hij vond herhaaldelijk van die moedigen, maar niet de aansluiting, die hij

begeerde te vinden. In die kopgroep hadden ze elkaar namelijk gevonden en — waar Amsterdam de eerste uren nog niet binnen bereik lag — er zeker geen aardigheid in elkaar kapot te rijden en tot capltulren te dwingen.

Klappen van Tarzan

Dat zou verder pas gebeuren, toen de renners dichter in de buurt van Amsterdam dan van Utrecht waren en drie der vluchtelingen na een paar kilometers lijdelijk waren teruggedrongen naar de achterste gelederen, waar een groep van elf onder leiding van Snijders de wanhopige achtervolging streed, een achtervolging, die geen succes zou opleveren.

Daar vooraan immers gingen de pedalen, ondanks de kilometers, toen we

in het Gooi zaten, nog harder in de rondte, doordat Tarzan de beslissingen

was gaan uitlokken. De slag woedde in alle hevigheid en vijf waren er, die er

niet ongedeerd uit zouden komen.

Dat waren dus nog slechts zes renners op kop, maar by Bussurn zou Tarzan

met een verbeten trek op zijn zwarte kop de vierde premie winnen en meteen

nieuwe scheuring forceren. Bruggekamp, een verrassend goed rijdende jongen, Maenen en Toon Verstraeten konden het trio Van Breenen-Peters-Van Dijk niet meer houden en zagen met het einde in zicht hun kans verloren gaan.

Achter de tribune in het Amsterdamse Bos overkwam Peters en Van Dijk hetzelfde. Deze twee renners, die alle klappen van Van Breenen hadden ontweken en niet eenmaal waren aangeslagen, konden geen afdoende antwoord meer op de laatste krachtsexplosie van de olijke Amsterdammer, die met recht kon zeggen: „ik kwam (terug), zag en overwon!" Uitslag Breda-Antwerpen- Amsterdam (275 km.)

Amateurs: 1. Van Breenen (Amsterdam), 6 uur 58 m. 59 s.; 2. Peters (Haarlem), 3. Van Dijk (Hilversum). Op 1 minuut: 4. Bruggenkamp (IJmuiden), 5. Maenen (Valkenswaard), 6. A. Verstraeten (Breda), 7. G. Holleeder (Amsterdam), 8. K. Verstraeten (Breda), 9. Hendriks (Oss). Op 4 minuten: 10. W. Holleeder (Amsterdam). Op 6 ¼ minuut 11. Wim Snijders

(Halfweg), 12. Hooyschuur (Zaandam), 13. Donker (Amsterdam), 14. Mick Snijder (Halfweg). Op 8 minuten 15. Bos (Groet), 16. Mehagnoul (Amsterdam), 17. Verwijmeren (Terheyden); Op 9 ½ min. 18. De Koning (Hoofddorp, 19. Van Roon (Haarlem), 20. Beesterveld (Amsterdam)

 

BEVERWIJK.(1951.08.00)

Amateurs: 1. Wim Eelsing, 2. x--- 3. x---

 

BIERVLIET.(1951.07.07)

Nieuwelingen: 1. P. Hermes, Oud-Gastel; 2. Fons Borremans, Hoogerheide; 3. M. Willemsen, Vlissingen; 4. P. Oomen, Etten; 5. L.G. Herman, Hemgstdijk; 6. W. Gunst, Goes; 7. C. van de BRoeke, Zundert; 8. P. van de Lijke, Groede; 9. John B. Leijs, Woensdrecht; 10. K. van de Wel, Goes;

 

BIERVLIET.(1951.08.03)

Nieuwelingen: 1. P. Hermes, Oud-Gastel; 2. Verhelst, Axel; 3. van de Voorde, Etten; 4. van de Kerk, Veldhoven; 5. van der Kloot, Zundert; 6. Laureyssen, Zundert; 7. van Loy, Veldhoven; 8. Oomen, Breda;

 

BLERICK.(1951.05.06)

Amateurs: 1. Gerrit van de Berg, 2. W. Lamers, 3. P. Vuurman,

Nieuwelingen: 1. Harrie Schoenmakers, 2. Wijgergans, 3. Harrie Timmermans,

 

BLERICK.(1951.08.12)

GOEDE PAPIEREN VOOR WERELDKAMPIOENSCHAPPEN PLANTAZ, in uitstekende vorm, won met veel bravour de Ronde van Blerick

Van Susteren beste bij de nieuwelingen

De Eindhovenaar Plantaz. by voorbaat reeds getipt als de grote favoriet voor de Ronde van Blerick heeft aan alle verwachtingen voldaan. Niet alleen won hij de koers. maar hij deed dit op een wijze, die duidelijk liet zien, dat deze knaap straks met goede papieren naar de wereldkampioenschappen vertrekt. Van het begin tot het einde dirigeerde hij, waakzaam en strijdlustig, de wedstrijd. Hij gaf geen enkele renner de kans zich in een zodanige positie te nestelen, dat er gevaar voor de zijne ontstond en toen hij het moment gekomen achtte om de leiding te gaan nemen deed hij dit met een machtige rush. waarbij alleen Cuyten uit Mierlo kans zag hem te volgen. Dit tweetal bleef voor de rest van de tijd bij elkaar, maar in de eindsprint was Plantaz gedecideerd de meerdere.

Honderd kilometer moesten de ruim veertig renners op het Tuindorp-parcours afleggen en het was v.d. Laar uit Bakel, die de eerste uitlooppoging waagde. Vol energie wierp hij zich op de pedalen, wat hem een behoorlijke voorsprong bezorgde. Later kreeg hij gezelschap van Verschuren uit Helmond, maar toen Plantaz het na ongeveer 25 kilometer nodig oordeelde aan deze aanval een eind te maken, lag na een paar ronden het veld weer vrijwel geheel bijeen, van de Laar probeerde het daarna nog een keer en ook ditmaal tevergeefs. Hij zakte af, kreeg een inzinking en moest tenslotte opgeven. Zijn moedig rijden had echter tot resultaat gehad, dat de eerste helft van de koers reeds veel boeiende momenten had opgeleverd en het tempo werd opgevoerd tot rond de 40 kilometer per uur. Met nog een veertig kilometer voor de boeg waagde Plantaz op een recht einde de sprong. Het lukte al trok dan ook Cuyten met hem mee en bleven Pafort uit Amsterdam en Deelen uit Helmond op enige afstand volgen. De voorsprong van de beide koplopers groeide zienderogen op het peleton en na zeventig kilometer werd het peleton gedubbeld. Deelen moest toen het wiel van Pafort loslatten en deze laatste viel kort daarna ook terug in het peleton. Een tot nog geen twintig renners gedund veld begon toen aan de laatste 25 kilometer en het was alleen nog maar de vraag of Plantaz het op de sprint zou laten aankomen, of Cuyten van te voren zou losrijden. Het eerste bleek het geval te zijn en in een felle spurt stormden beide renners op de eindstreep af, waar Plantaz met duidelijk verschil won.

ONBEDREIGE ZEGE

Was het bij de nieuwelingen ditmaal niet Schoenmakers die won, toch was het een Blerickenaar, die het eerst de finish haalde. Van Susteren. de rivaal van Schoenmakers reed onbedreigd naar de overwinning, want het peleton met Schoenmakers aan de kop had reeds vroeg zijn kans gemist. Toen van Susteren na een premiesprint in gezelschap van Toeback meteen doorging. Ondanks alle pogingen die Schoenmakers in het werk stelde om zijn plaatsgenoot te achterhalen, sjaste deze met Toeback rustig door en beiden gaven geen meter van het gewonnen terrein prijs.

In de voorlaatste ronde bleek van Susteren nog voldoende reserve-krachten te bezitten om zonder meer van Toeback weg te fietsen en met 20 seconden voorsprong te winnen. De uitslag was:

Amateurs: 1 J. Plantaz, Eindhoven, 2 uur. 36 min.; 2 M. Cuyten, Mierlo. zelfde tijd: 3 W. Kouwenberg Helmond: 4 M. van de Meer, Nijmegen; 5 J.

Pafort Amsterdam; 6 W. Faasen Eindhoven: 7 W. Lamers. Nijmegen: 8 J. Bruggenkamp IJmuiden; 9 Bertrams Eindhoven: 10 F. van de Heyden Helmond: 11 A. van Oosterhout, Lage Zwaluwe; 12 J. Nielen, Mierlo; 13 B. de Boer België; 14 G. Alards Stiphout.

Nieuwelingen: 1 N. van Susteren Blerick, 1 uur, 6 min.; 2 G. Toeback. Engelen, op 20 sec; 3 J. Kuys. Den Bosch: 4 van Hoek, Den Bosch: 5 J. van Gogh, Den Bosch: 6 F. Mahn. Amsterdam; 7 H. Schoenmakers Blerick: 8 Speetjens, Simpelveld: 9 J. Reynen, Waubach; 10 A. Weyers, Waubach.

 

BOCHOLTZ.(1951.06.24)

Eindsprint besliste de strijd Piet Haan uit Mechelen won de Ronde van Bocholtz Nolten werd gehuldigd

Onder grote belangstelling werd Zondag de Ronde van Bocholtz voor amateurs verreden onder auspiciën van de N.W.U. Deze ronde gold als selectiewedstrjjd voor de a.s Ronde van Limburg. Een sterk rennersveld was bij elkaar gekomen om strijd te leveren. Het werd een zeer interessante wedstrijd, waarin P. Haan uit Mechelen uiteindelijk na een stijlvolle sprint de overwinning in de wacht wist te slepen. Van te voren was de Limburgse amateur-kampioen J. Nolten uit Geleen gehuldigd. Hij genoot de eer om met de burgemeester van Bocholtz in 'n open wagen een ereronde over het parcours te rijden. Toen de burgemeester daarop het startschot loste werd door de bonte karavaan een begin gemaakt aan de 76 ronden. Na diverse uitlooppogingen en demarrages wist uiteindelijk de goed rijdende P. Haan de strijd in zijn voordeel te eindigen. De verdere uitslag luidde

Amateurs: 1. Piet Haan, Mechelen; 2. Henk Kuitwaard, Velzen; 3. J. Nolten, Geleen; 4. Gelissen Beek; 5. Fleury Amsterdam; 6. Smeets Rothem: 7. Willemsen Nuth; 8. v. Tilburg Hulst; 9. Vogel Amsterdam; 10. Vos Den Haag. De organisatie van deze geslaagde ronde was in handen van de wielerclub „De Eendracht".

 

BOLSWARD.(1951.06.29)

Zahradnik wint Ronde van Bolsward in slotfase

Jan Gharhius na machtige eindsprint op de tweede plaats

Zelden hebben wij in een wielerwedstrijd zoveel zenuwslopende spanning beleefd als Vrijdagavond in de Ronde van Bolsward. Toen er 65 van de

80 kilometer was verreden werd onverhoeds een enorm snel en sensationeel

gevecht ingeluid dat tot de allerlaatste meter voortwoedde. Wel schoot de

20-jarige Amsterdamse grondwerker Marinus Zahradnik dank zij zijn fenomenaal rijden in het slotstadium met bijna een ronde voorsprong als winnaar door de finish, doch de strijd om de tweede prijs kon eerst in een enerverende sprint worden beslist. En het was de Friese kampioen Jan Charisius die op de laatste vijftig meter aan zijn Amsterdamse bewakers wist te ontsnappen en zó onstuimig naar voren sprong dat hij enkele decimeters vóór zijn concurrenten over de witte streep schoot.

Da eerste zestig kilometer van deze ronde kon het talrijke publiek genieten van een aardige strijd waarin talrijke premie sprints voor de nodige spanning zorgden, doch waarin de uitlooppogingen alle mislukten. En toen na zestig kilometer het veld van bijna vijftig renners tot op de helft was uitgedund was er nóg steeds geen tekening in de strijd. Plotseling sloeg echter de strijdlust er naar alle kanten uit.

De Amsterdammer Schotmen trok er met de Lochummer Beumkes tussen uit en zij drukten zo  venijnig op de bedalen, dat zij aldra meer dan een halve ronde voorsprong hadden.

Even leek nu de strijd gestreden en de beide koplopers waanden zich reeds op fluweel. Zij rekenden echter buiten de waard - in dit geval buiten de man met de vreemde naam - Marinus Zahradnik.

Op z’n eentje zette deze pezigeAmsterdamse grondwerker met een meedo- genloze pedaalslag de achtervolging in. En na een tiental ronden had hij zich bij de beide leiders gevoegd. En toen duurde het nog maar luttele minuten of het peleton was gelapt.

Intussen hadden een zestal renners - onder wie Jan Charisius – het peloton verlaten. En nu ontspon zich een vinnig gevecht tussen deze zes en Zahradnik die alleen verder optrok.

Schotman en Beumkes hadden hun krachten namelijk verbruikt en slaagden er niet meer in uit het peleton te ontsnappen.

Het slot van dit spannende lied was dat de zes uitlopers in de laatste tien

ronden hun achterstand op Schotman en Beumkes weer teniet reden

Zahradnik bleef voor hen echter ongenaakbaar.

Met bijna een ronde achterstand op de winnaars stoof het hoofdpeleton op

de finish af. Op het laatste rechte stuk wist Ghardsius door tactisch rijden

naar voren te dringen waardoor hij de tweede prijs in de wacht sleepte.

Een uitstekende prestatie voor de Lekkumer.De volledige uitslag luidt:

Amateurs: 1. Marinus Zahradnik, Amsterdam 80 km in 2.17.47.; 2. Jan

Charisius, Lekkum; 3. Karel Muys, A’dam 4. J. Mehagnaal, A’dam; 5. W. Jeen, A’dam; 6. A. de Zeeuw, A’dam; 7. A. Schotman, A’dam; 8. J. Beumkes, Lochum; 9. M. Baumgarten, A’dam; 10. B. Ouwehand, Den Haag;

 

BOLSWARD.ACHT VAN.(1951.05.13)

240 KILOMETER LANGS DE ELF FRIESE STEDEN

Dielissen wint de .Acht van Bolsward na enerverend slot-gevecht

WIM DIELISSEN de Nederlandse amateur-wegkampioen 1950 heeft

Pinkster-Maandag in de Acht van Bolsward opnieuw op indrukwekkende

wijze bewezen dat hij een renner van uitzonderlijke klasse is en terecht als

candidaat voor de Nederlandse Tour de France-ploeg wordt genoemd. Na een

vooral tactisch bekeken race stormde hij voor de derde maal in successie

als eerste over de finish-lijn. Slechts in de allerlaatste fase van deze elfstedenwedstrijd toen het er om ging om de jonge Amsterdammer Gerard Holleder van zich los te scheuren heeft Dielissen werkelijk voor z’n zege moeten vechten. Maar dat gevecht op die laatste paar duizend meter was dan ook van een meedogenloze hardheid. De Brabander moest toen alle krachten uit z’n gespierde bruine lijf penen om de terrier Gerard Holleder achter zich te laten. Met een vijftig meter voorsprong snelde Dielissen z’n handen in triomf boven het hoofd zwaaiende over de eindstreep om daar volkomen leeggereden in elkaar te zijgen en op een brancard te worden weggedragen.

Spanning en dramatische gebeurtenissen

Dit was het sensationele einde van deze voor de eerste maal als klassieker

verreden .Acht van Bolsward. Een race die de hele 240 kilometer rijk was aan strijd aan spanning aan dramatische gebeurtenissen en aan tragiek. Een wedstrijd die wij tot de mooiste rekenen die we ooit op Friese bodem hebben gezien. De strijd ontvlamde reeds dadelijk nadat Bolswards burge- meester Bruinsma om zes uur ’s morgens het startschot in de grauwe dreigende regenlucht had afgevuurd. Al bij Zurich zijn er acht renners in geslaagd om uit te lopen dat zijn de Amsterdammers Hulscher Rietman, Kerkelaan Schoofs en Beerens en verder Stroomer uit Wijk aan Zee Petersen uit Leidschendam en Fits uit Oude-Ade. En het zijn de lotgevallen van dit achttal die de eerste helft zullen beheersen.

Grote voorsprong

Langzaam aan vergroten zij eendrachtig samenwerkend en beurtelings de kop nemend de voorsprong op het reeds in flarden gescheurde peleton. Van Zurich naar Harlingen vechten zij tegen de harde winden en regenvlagen die hun gezichten geselen. Bij Harlingen is hun voorsprong al bijna een kilometer en bij Franeker zeker 1500 meter. Met een snelheid van meer dan 40 km per uur stormen ze dan tegen de wind in door de Friese bouwhoek. Voor de koolzaadvelden die hel-geel onder de grauwe regenluchten liggen hebben ze geen ogen. Voort, voort, de voorsprong vergroten.

Maar dan begint de man-met-de hamer toe te slaan. Bij Marrum krijgt Stroomer kettingpech. Mistroostig ziet hij z’n zeven maten na die onder een lichter wordende hemel voortstuiven.

Even voor Dokkum breekt de zon door maar nauwelijks heeft het zevental

de stad verlaten of de regen striemt weer neer. Bij Akkerwoude stapt Rietman af voor een lek bandje. De zes overblijvenden zien even achterom en

krommen dan hun rug weer om voor de wind langs de Kanterlanden naar de

Friese hoofdstad te stuiven.

Knikje van Vrouwe Fortuna

In Leeuwarden slaat de pechduivel er weer een neer, Fits valt op de hoek

Sperwerstraat-Harlingerstraatweg. Vijf zijn er nu nog overgebleven van de acht uitlopers en deze vijf krijgen een knikje van Vrouwe Fortuna als juist op tijd de spoorbanen bij het station Dronrijp weer omhoog gaan. Even later echter kan Beerens het tempo niet meer volhouden, en valt terug.

Gevieren zetten Petersen Hulscher Kerkelaan en Schoofs nu de strijd voort

tegen een groep van acht renners die de achterstand van ruim twee kilometer reeds hebben weten te verkleinen tot een paar honderd meter. Bij Wommels is het verschil nog slechts 200 meter, en in Bolsward nog enkele tientallen meters.

En dan gebeurt er het dramatische. Twee van de koplopers vergissen zich op

de Koemarkt in de route en rijden tegen een over de weg gespannen touw. Het zijn Petersen en Kerkelaan. Schoofs wordt in Bolsward nog ingehaald en

krijgt een halve minuut later pech met z’n fiets. Hulscher rijdt dan alleen nog

aan de kop en geeft zich even later aan z’n acht achtervolgers gewonnen.

Na ruim 120 kilometer

Na 120 kilometer strijd is dus de eerste uitlooppoging ongedaan gemaakt. Negen renners vormen nu de kopgroep Dielissen, Leo de Booy,  A van der Velde de gebroeders G. en W. Holleder, Hulscher, Anton van Elderen, Fits en Pranger. En bij dit achttal voegen zich bij Tjalhuizum nog Plantez, Douwes, Trompetter, Petersen en Bruggenkamp. Petersen valt evenwel reeds spoedig

terug en Fits maakt onder Tjerkgaast over een hoop stenen in de berm z’n

tweede buiteling en loopt hierdoor een flinke achterstand op. In Sloten wordt

geproviandeerd en er heerst even een vreedzame lunch-stemming onder de

twaalf koplopers.

In Balk zet echter weer een felle strijd in waaraan Van der Velde vrij spoedig ten offer valt. De elf overblijvenden bewaken elkaar met argus-ogen.

Staveren wordt in gesloten colonne bereikt en in Hindeloopen zijn ze nog bij

elkaar.

Strijd in laatste fase

Dan weten W. Holleder en Anton van Elderen plotseling er tussen uit

te trekken. Tegen de harde tegenwind in jagen zij voort over de smalle weg onder aan de zeedijk naar Workum. Meter voor meter vergroten zij hun voorsprong tot ongeveer 400 meter. Nu pas mengt Wim Dielissen die zich

tot dusverre alleen heeft bepaald tot een rustig en soepel meedraaien zich in

de strijd. Diep buigt hij zich over het stuur en venijnig trapt hij op de pedalen. De anderen volgen in z’n kielzog. Langzaam wordt zo de achter- stand teniet gedaan, en bij Parrega moeten de twee vluchtelingen zich gewonnen geven.

Dielissen gaat ineens door. Hij draait een ontzettend tempo. Gerard Holleder

hangt aan zijn wiel. En dan ontspint zich dat tomeloze gigantische gevecht

op de kale Workumerweg dat we reeds in de aanhef beschreven. Zes uur en

23 minuten na de start stuift Dielissen over de finish daarmee z’n eigen record van 1949 met twee minuten verbeterend. Een gemiddelde snelheid van ruim 37 kilometer.

Amateurs: 1. W. Dielissen Beek en Donk; 2. G. Holleder Amsterdam; 3. S. Pranger Anna Paulowna; 4.  IJ. Bruggenkamp IJmuiden; 5. A. van Elderen Eindhoven; 6. J. Trompetter De Haukes; 7 en 8 H. Douwes Amsterdam en L. de Booy Alkmaar; 9 W. F. Holleder; 10. H. Hulcher Amsterdam;

Geen der Friese renners reed de wedstrijd strijd uit

De nieuwelingenklasse waarin alleen de bovenste lus van de Acht moest

worden gereden werd gewonnen door Van Andel Harlingen in 4 uur en 25

minuten tweede werd Van der Wal Bergum derde Soepboer Leeuwarden

en vierde Botengal Leeuwarden

 

BOSCHKAPELLE.(1951.08.12)

Nieuwelingen: 1. L. Vermeulen, de Linge; 2. Cees van de Borst, Etten; 3. Fons Borremans, Hoogerheide; 4. Verhelst, Axel; 5. Oomen, Breda; 6. van de Linden, Bergen op Zoom; 7. Oosterhout, Oudenbosch; 8. Heling, Hoogerheide; 9. van Trijp, Zundert; 10. van de Ven, Kaatsheuvel; 11. Boogaart, Oud-Vossemeer;

 

BOSSCHENHOOFD.(1951.08.12)

Nieuwelingen: 1. Bram Heeren, 2. Jac van Nispen, 3. Jos van Beers,

Veteranen: 1. J. Nagel, 2. W. van de Kloot, 3. Janus Braspennincx,

 

BREDA.(1951.03.26)

Amateurs: 1. H. de Rooij, 2. Hoen, 3. Henk van den Velden,

 

BREDA.(1951.06.02)

Amateurs: 1. Cees Verstraeten, 2. Leo van de Brand, 3. Jan Konings,

Nieuwelingen: 1. Jan Kuys, 2. Antoon de Bruin, 3. K. Pirard,

Nieuwelingen: 1. J. Verhoeven 2. A. van Beers, 3. Paul Scholten,

Veteranen: 1. J. Nagel, 2. W. van de Kloot, 3. M. van de Leur,

 

BREDA.(1951.08.15)

Beroepsrenners: 1. Jac Storm, 2. Evert Grift, 3. John Braspennincx, 4. Harm Smits, 5. Piet van As, 6. Piet de Vries, 7. Thijs Roks, 8. Gerrie Loos, 9. Mathieu Jansen, 10. Cor Bakker,

 

BREDA.HAAGSSPORTPARK.(1951.09.30)

Amateurs: 1. H. de Rooij, 2. J. Sommen, 3. Jan Konings,

Nieuwelingen: 1. Bert de Vree, 2. Jac van Nispen, 3. Antoon de Bruin,

 

BRUMMEN.(1951.07.22)

Amateurs: 1. Martin van de Meer, 2. Willie Kouwenberg, 3. Karel Muis,

 

BRUNSSUM.(1951.07.22)

DE BEST GESLAAGDE RONDE VAN HET JAAR

Gerrit Voorting, Tour-coureur in super-vorm won grote Prijs van Brunssum

De circa 12.000 die Zondagmiddag rond het prachtige Brunssumse Vijfverpark geschaard stonden, hebben waar gehad voor hun geld. Het weer was pico bello, de menigte stond gezellig dik op elkaar, ijsco-likkend en limonade-slikkend te reikhalzen. Want er viel wat te rijkhalzen op deze zonnige Zondagmiddag in Brunssum,  waar een stel ijverige organisatoren een Ronde in elkaar had gezet die zeker De Ronde van het jaar genoemd mag worden. Het was begonnen met een interessante nieuwelingenkoers, waarin een aardig nummertje fietsen ten beste gegeven werd op 'n parcours, tot een der snelste van ons gewest gerekend kan worden. Maar de verzamelde wielerenthousiasten doken pas goed uit hun schouders toen daar op de kaarsrechte weg tussen de bomen door een chique slee kwam aangerold,

met niemand minder dan Kees Pellenaers, chef d'equipe van de Nederlandse Tour-de-France-ploeg, in de cabine. En vlak daarachter kwam het hele stel tussen de groene bomen opduiken: Hans Dekkers, Woutje Wagtmans, Kees Dielissen, Gerrit Voorting, Schoenmakers, onze kranige Tour-ploeg. Zij stonden daar tegen de enthousiaste menigte, die daverende applausjes

de lucht inzond, uitgebreid te glimlachen. Kees Pellenaers stond midden tussen zijn groepje discipelen en liet goedkeurende blikken over hun bruingebrande koppen glijden.

Spontane huldiging van Tour de France~ploeg en Kees Pellenaers

Wim van Est for-everl

Burgermeester Quint bracht namens de bevolking zijn gelukwensen aan het kranige ploegje. De consul van de N.W.U. in Limburg, de heer Vinken, voegde er nog een hartelijke speech aan toe, de Pél kreeg een geweldige krans om zijn stoere schouders, terwijl mevrouw Pellenaers met 'n grote ruiker werd vereerd. Onder ’t spelen van het Wilhelmus draaide het wakkere groepje zijn ereronde, telkens begeleid door daverend applaus van de warmgelopen toeschouwers. Ondertussen stonden de verzamelde profs met hun witte petjes met klep aan de startlijn geduldig te wachten op ’t vertreksein.

Burgermeester Quint dan ook met een fiks handgebaar de start tot een feit

had gemaakt, maalden de pedalen vanaf de eerste seconden een weergeloos tempo, dat beloften inhield voor het verloop van verdere strijd. De warmte liet de heren blijkbaar koud, want schoof niet al direct na de eerste ronde P. de Groot naar voren om een dartele uitlooppoging te wagen. Maar het peloton was aggressief en de Leidenaar werd opgeslokt tussen de bontgetruide karavaan. Borghans achtte zijn tijd gekomen en sleepte na een daverende sprint in de vierde ronde een premie in de wacht. De eerste serieuze demarage kwam van de pedalen van de uitstekend rijdende Belg George v. Brabant, die een sprongetje waagde. Dit beviel hem zo goed dat hij steeds maar weer in hoger tempo draaiend, zijn voorsprong, welke aanvankelijk 10 sec. bedroeg, wist te vergroten. Onderwijl zat het peloton ook niet stil. Heftig rukkend schoot een andere troef naar voren, Leenen, die met van Elderen een achtervolging inzette, maar van Brabant bleef doordraaien met een souplesse, alsof hij de overwinning reeds in zijn zak had. Maar er zat iemand in het peloton die al peddelend 'n plan de campagne had ontworpen, Gerrit Voorting. Deze bruin-gebrande kersverse tour-coureur schoot er in de 13e ronde als een locomotief tussen uit, gevolgd door

Johnie Braspenninx. Lakeman en v. Elderen die er ook wat voor voelden en dit viertal toog aan de haal achter de koploper aan.

Tussen de bedrijven door waren er al enige slachtoffers gevallen, die een bandje sissend hadden horen leeglopen. Het was een hopeloze taak om op dit snelle stukje circuit nog te proberen in de running te blijven en dies werd menige lekke tube de oorzaak van een vroegtijdige aftocht.

De Geleense coureur Hub. Vinken, die al direct in de eerste ronde met pech te kampen had, zette ondanks deze moedig door en pas in de allerlaatste ronden werd hij uit de strijd genomen. In de voorste gelederen was Sefke Jansen ook nog bezig geweest om met kennelijke animo 't gehele gevalletje uit elkaar te rukken, maar ongeveer in het midden van de koers kreeg ook de Elsloo-er een lekke achterband en staakte hij de strijd. In de 24ste ronde kreeg de sterk rijdende Zaandammer Cor Bakker aansluiting met vluchteling v. Brabant, die na zijn lange solovlucht iets van zijn tempo had ingeboet.

DE GROTE SLAG

Dit werd het sein voor Steenbakkers. Met machtige pedaalslagen schoot de lange Bossenaar naar voren, gevolgd door de Belg Leenen. Zo zaten dan vier sterken op kop.

Maar nog lang was de beslissing niet gevallen. Voorting, de man die deze middag het leeuwenaandeel verrichtte en de animator werd om de kopgroep en de middelmoot samen te trekken, trok fel van leer, zo fel dat de voorsprong van de vluchtelingen, welke tot 30 kostbare seconden was

aangegroeid, met de regelmaat van een klok elke ronde inkromp.

In drie gedeelten was het veld verdeeld. Het plukje dapperen in het voorterrein, de waakzame en fel attaquerende middengroep met Voorting, en de staart, die hemel en aarde bewoog om van de drie stukjes een geheel te maken. Onder grote spanning kregen Voorting en zijn gezellen aansluiting

met de kopgroep.

Nu of nooit was het devies van de donkere Haarlemmer, die er uitgerekend zes ronden voor het einde op zijn eentje tussen uittrok en 25 sec. voorsprong nam met een dermate verbluffend gemak, dat men aan de juistheid van de chronometers ging twijfelen.

Maar de chronometers waren goed en Voorting was nog beter, want steeds

sneller kwam hij door en de voorsprong groeide aan tot 30 seconden. Wel sloeg Steenbakkers nog aan dc haal, om de vluchteling te pakken te krijgen, maar de Bossenaar, die evenals Gerrit een uitstekende course had gereden, kon hem niet meer inhalen. Met ruime voorsprong kwam Voorting als eerste door de finish, op 15 sec. gevolgd door Steenbakkers. De Belg van Brabant won de sprint van het peleton. De gedetailleerde uitslag luidde:

Beroepsrenners: 1 G. Voorting, Haarlem, 125 km. in 3.11.50; 2 Steenbakkers, Den Bosch op 15 sec; 3 v. Brabant (België) op 20 sec.; 4 H.

Schoenmakers, Eindhoven, z.t.; 5 C. Bakker, Zaandam, z.t. 6 Ollivier Vallere (België) z.t.; 7 Grift, Soest, z.t; 8 H. Lakeman, Amsterdam z.t.; 9 Braspenninx, Breda; 10 Dielissen, Eindhoven; 11 Geerts, Tetermgen; 12 Sprenkeling, Hengelo, op 1 ronde; 13 Anthonis (België); 14 M. Jansen, Eindhoven; 15 Buuron, Bergen op Zoom; 16 Maas, Roosendaal; 17 Gielen (België); 18 v. Elderen, Eindhoven.

Nieuwelingen: 1 Van 't Hof, Sassenheim, 35 km. in 53.11; 2 P. Vermeulen, Breukelen; 3 L. Vroomen, Helmond; 4 Verkampen, Gemert; 5 Leunissen, Geleen; 6 Keulers, Geleen; 7 Paas, Munstergeleen; 8 Speetgens, Voerendaal;

9 Susteren, Blerick; 10 Pauw, Utrecht en 11 Wanten, Elsloo.

 

CHAAM.ACHT VAN.(1951.08.09)

Beroepsrenners: 1. Karel leijsen, (Bel), 2. Henk Faanhof, 3. Rene Mertens, (Bel), 4. Gerrit peters, 5. Wim van Est, 6. Joseph Van Staeyen, 7. Frans Leenen, 8. Hans Dekkers, 9. Alfons Guns, 10. Gerrit Voorting,

Amateurs: 1. Jan Zagers, (Bel), 2. Jos Wijns, (Bel), 3. Jan Plantaz,

Nieuwelingen: 1. Cees van Est, 2. Henk van de Kloot, 3. Pol Hermes,

 

CLINGE.(1951.07.17)

Amateurs: 1. John Braspennincx, 2. W. van Vlierbergen, 3. Eddie de Waal,

 

CLINGE.(1951.09.02)

Amateurs: 1. Buyl, (Bel), 2. De Kever, (Bel), 3. Piet de Bruin,

 

CLUBKAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND.(1951.09.26)

Prachtige strijd van wielerclubs op de Veluwe

WILLEBRORD WIL VOORUIT NU TOCH KAMPIOEN

Haarlemse successen bij nieuwelingen en veteranen

Terwijl de storm onbarmhartig tekeer ging op de kleine, maar vinnige Zeven Heuvelen bij Arnhem en het clubkampioenschap van Nederland dit jaar tot een bijzonder zware rit maakte, spoelde gistermiddag rond drie uur een korte plensbui de weg bij de finish schoon voor drie Brabantse renners, die zojuist die zeven beklimmingen achter de rug hadden en met nog enkele kilometers voor de boeg op weg waren naar een grootse revanche van de vorig jaar voor hen zo dramatisch verlopen strijd om de titel. Drie keien: Wim van Est, Wout Wagtmans en Thijs Roks, waren op weg nu het kampioenschap dan toch wel te veroveren voor hun club, Willebrord Wil Vooruit.

Niet Maastricht kon voor de vierde achtereenvolgende maal zo hoog grijpen, het kwam drie minuten tekort, ook niet De Kampioen, die nog twee minuten langer nodig had, wellicht door het uitvallen van de zeer sterk rijdende Gé Peters. Maar ook niet Olympia, dat de verrassing van deze dag was geweest, door de eerste 58 km in de snelste tijd af te leggen

Olympia verraste

De overwinning van Willebrord Wil Vooruit is niet onverwacht gekomen. En toch is ook dit kampioenschap niet zonder sensatie en zeker niet zonder spanning verlopen. Want juist het feit, dat de organiserende club „Olympia" en “De Kampioen" uit Haarlem tamelijk laat waren gestart en het feit, dat de Amsterdammers, die al gauw Evert Grift verloren en later ook Jan Derksen zagen afstappen, in de eerste ronde zo’n uitstekende tijd maakten, hield de spanning er zo lang in.

Het team van Swift (Leiden) was nog niet lang als laatste van honk gegaan, toen de sterke ploeg van Het Zuiden, inmiddels al zonder Harry van van der Kamp, z’n eerste 58 km er op had zitten en dat betekende, dat de Eindhovenaren Sportief en de Rotterdamse Leeuw, respectievelijk vier en twee minuten eerder vertrokken, gepasseerd waren. En een goede tijd: 1 uur 22 min. 13 sec. Maar Maastricht, belust lieten afdrukken, hadden al vier clubs moeten buigen voor zo’n moordend tempo.

Nog sneller

MOORDEND? Het leek er wel op, maar het kon sneller, dat bewezen de renners van Olympia, Lakeman, Derksen, Faanhof, Loos en De Best, die nóg vijf seconden harder gingen. Het wachten was alleen nog op De Kampioen. De Haarlemmers, van wie vooral Gerard Peters, Van Roon en Voorting het zware werk aan kop deden, kwamen na 1 uur 20 min. 39 sec. voltallig door. Dat maakte het wachten op Van Est en zijn ploeg bijna ondraaglijk. En toch kwamen de Westbrabanders eerder dan men ze verwacht had, want toen zij- de finish voor de eerste maal passeerden en 1.20.27 voor zich op nog eens prolongatie van de titel, draaide met Jefke Jansen, Haan, Joris, Lambrichs en Nolten (Vinken stond al langs de kant) de eerste ronde in 1.21.12 weg, een seconde langer dan vorig jaar, en het was toen wel duidelijk, dat deze vijf ploegen de hoogste ogen voor de titel zouden gooien, hoewel ook Wilhelmina met 1.22.35 geen slechte tijd had gemaakt en de 1.23.53 van Van Breenen, Sieveking, Witteveen, Haan en Van Ingen (De Germaan) scherp was. De ervaring met DTS vorig jaar had geleerd, dat men de strijd niet alleen maar kon verwachten tussen Olympia en Willebrord. Die ervaring was goed. Van Hout, Schoenmakers, Plantaz en Van Elderen waren voor de tweede maal de finishlijn gepasseerd met de overtuiging, hun vijfde plaats voor Het Zuiden behouden te hebben. Een tijd van 2.52 over de 116 km zou een der andere clubs, die op de helft een slechtere tijd hadden, toch niet maken. Maar jawel, het was Wilhelmina, dat de ploeg uit Eindhoven van zijn plaats verdrong. De belangstelling ging echter niet langer meer naar deze ploegen uit, toen eenmaal Maastricht met Jansen, Joris, Lambrichs en Nolten „binnen" was en 2.45.10 noteerde. Die belangstelling gold alleen nog maar Willebrord, Olympia en De Kampioen, die inmiddels Peters en Bijster had verloren. Eerst kwam echten nog Ulysses met 2.53.25. De Amsterdammers hadden alleen Harm Smits als prof! Een half uur zou nog verstrijken, eer men ervan overtuigd was, dat Van Est, Wagtmans en Roks nu dan toch Willebrord Wil Vooruit aan het kampioenschap hadden geholpen in 2 u. 43 m. 17 sec., want toen was ook De Kampioen al binnen (2.47.19) en had Olympia het niet verder gebracht dan 2.47.41.

De voorwedstrijden

VOORDAT de strijd om het clubkampioenschap begon streden op hetzelfde parcours reeds de nieuwelingen uit het gehele land en de veteranen voor de erebeker. Bij de laatste categorie viel de beslissing reeds na vijftien kilometer, toen vier man ontsnapten: de Amsterdammers Bakker en Sliphorst, de Tilburger Reijnen en de Haarlemmer Van Dijk. Van dit viertal kon alleen Sliphorst bijna géén kopwerk doen en na tien kilometer moest hij dan ook lossen, omdat het tempo te hoog lag. Maar de andere drie werkten uitstekend samen. Totdat ook Bakker „dood"' kwam te zitten en het trekwerk aan de anderen overliet. Op de helft van de strijd, bij Hoenderlo, weigerde Reijnen het zware werk alleen te doen en de onderlinge twist tussen Bakker en de Brabander benutte Van Dijk meteen, om te ontsnappen. Zijn voorsprong was al heel snel zo groot, dat ook Reijnen, die nmiddels een verwoede jacht had ingezet en Bakker had losgereden, de 41-jarige Haarlemmer met meer kon bereiken. Van Dijk won tenslotte met ruim drie minuten voorsprong op Reijnen en 3 ½  minuut op het peloton, waarin Nagel allen in de eindsprint achter zich liet, ook enkele nieuwelingen (vijf minuten eerder gestart), die door het peloton waren ingelopen bij de Hoge Veluwe. Al eerder was de strijd der nieuwelingen beslist in een massale eindsprint, die heel gemakelijk gewonnen werd, ook al door een Haarlemnier, Van 't Hof. De strijd der nieuwelingen had met véél om het lijf gehad. De uitslagen luiden: Kampioenschappen 116 km: 1. en clubkampioen van Nederland 1951 Willebrord Wil Vooruit (Rucphen) 2 uur 42 min. 17 sec; 2. Maastricht 2.45.10: 3. De Kampioen (Haarlem) 2.47.29; 4. Olympia (Amsterdam) 2.47.41: 6. Wilhelmina (Eindhoven) 2.49.36; 6. Het Zuiden (Eindhoven) 2.52; 7. Ulyses (Amsterdam) 2.63.25; 8. De Spartaan (Den Haag) 2.53.47; 9. De Germaan (Amsterdam) 2.54.19; 10. De Pedaalridders (Rotterdam) 2.54.31. Nieuwelingen 58 km: 1. A. V. 't Hof (Sassenheim) 1 uur 25 min. 12 sec.; 2. W. Gramser (Siebengewald); 3. W. Rusman (Haarlem) ;4. G. de Jager (Hoog Blokland); 5. P. Schollen (Tilburg); 6. C van Gooi (R'dam).

Veteranen 88 km: 1. B. van Dijk (Haarlem) 1 uur 30 min. 30 sec.; 2. L. Reijen (Tilburg) op 3 min. 5 »cc.; 3. J. Nagel (Amsterdam) op 3 min. 31 aec.; 4. W. Rijken (Tilburg); 5. A. Joosten (Helmond), allen dezelfde tijd als Nagel.

 

COEVORDEN.(1951.08.25)

De 4e Ronde van Coevorden Kuitwaard - pienter als altijd - zegevierde ook nu weer

De jeugdige Velsenaar Henk Kuitwaard, die we hier in onze Noordelijke contreien reeds zo vaak een wielercourse hebben zien winnen, was Zaterdagmiddag te Coevorden in de vierde Ronde van „Klein Candia" weer volop in zijn element. Het werk op het 1275 m. lange parcours rond de lommerrijke singels van Van der Lely, Van Thijnen en Burg. Gautier lag hem volkomen. Kuitwaard is een pienter rennertje één van de pientersten uit het circus van de wieler-rouleurs, dat de ganse zomer door het land trekt en op alle mogelijke ronden langs singels en rond kerktorens verschijnt en karrevrachten aan premies verovert. In Coevorden was er eerst een aantal kleine, vrij onbeduidende schermutselingen, waarbij Kuitwaard een beetje geamuseerd toekeek. Maar toen er zich een kopgroep had gevormd was hij er bij. De course was toen nog niet tot op de helft gevorderd en de grote kanonnen in de kopgroep, zoals Koeman, Kuitwaard, Bruggenkamp en ook Jan Pafort, die met de Velsenaar de sprong eveneens had gemaakt, geloofden het na de aansluiting vooreerst nog wel. Zo viel de kopgroep van negen, waaruit intussen de moedig rijdende, maar door spierkramp geplaagde, Meppeler Elling helaas was verdwenen, uiteen in twee groepjes. In het eerste zaten Lentelink, Van der Veen, Van den Heuvel en Boelens en in het tweede groepje Ed Koeman, J. Bruggenkamp, Kuitwaard, Oink en Pafort. Daarbij werd zo lusteloos gereden, dat twee “outsiders", de Amsterdammer Cordes en de Hilversummer Veerman, zich uit het slapende peleton konden werken en zich bij de kop voegen. De vierde Ronde van Coevorden leek op dat moment voorbestemd om een even saaie als vroegtijdige dood te sterven, maar de IJmuidenaar Bruggenkamp heeft dit verhinderd. 12 ronden voor het einde sprong hij alleen weg en voordat hij twee keer rond was geweest, had hij het peleton, dat zo mogelijk nog vaster was ingesluimerd, bereikt.

Maar Bruggenkamp was één van de renners, die door Kuitwaard

scherp in de gaten werd gehouden, en toen de IJmuidenaar in deze laatste phase wegvluchtte, ging Kuitwaard mee, evenals Koeman en Pafort, en achter deze vier ook de andere kanshebbers. Oink, Van der Veen, Van den Heuvel en Cordes. Zo waren er acht renners, die tenslotte toch nog een ronde namen en voor wat vuurwerk zorgden en de eindsprint was met enkele meters voor Kuitwaard. De Groningers hebben in Coevorden maar weinig laten zien. 25 ronden voor het einde stapte Drewes Kooistra af. Eppie Warta en Jan Wip brachten het er beter af, zonder nochtans tot opvallende prestaties te komen. De uitslag was als volgt:

Amateurs: 1. Henk Kuitwaard, Velsen, 95 km in 2.31.21.; 2. Ed Koeman, Krommenie; 3. Jan Pafort, Amsterdam; 4. J. Bruggenkamp, IJmuiden; 5. A. A. Oink, Hengelo; 6. J. van der Veen, Amsterdam; 7. F. Cordes, Amsterdam; 8. M. van den Heuvel. Hengelo; 9. O. J. Lentelink, Delden; 10. A. Veerman, Hilversum; 11. E. Boelens, Hilversum.

Sprintzege van Kloosterziel

Alle favorieten in de course der nieuwelingen begonnen reeds dadelijk in de eerste ronden het vuurwerk te ontsteken. Fré Mik met zijn stevige, lange benen trapte zich al direct uit het peleton los en nam meteen een dreigende voorsprong. Klaas Wiltjer trok er achter aan waarbij hij onmiddellijk Frans Scheuneman en Geert Biel op zijn huid kreeg. Wiltjer kreeg steun van Ed Kloosterziel en tegen deze combinatie was de voorsprong van Mik niet bestand. Na zeven ronden vormde dit vijftal de kopgroep, waarbij zich later nog Th. Bulter uit Zwolle en T. Kooimans uit Bolnes voegden. De gedoodverfde winnaar Kloosterziel won natuurlijk de eindsprint. Tonny Lachterop, de Amsterdamse favoriet, werd door een lekke tube uitgeschakeld. De uitslag was:

Nieuwelingen: 1. E. Kloosterziel, Wezep, 38 km. In 1 uur 7.4 sec; 2. F. Mik, Nieuwe-Pekela; 3. F. Scheuneman, Veendam; 4. K. Wiltjer, Middelstum; 5. Th. Bulter, Zwolle; 6. O. Biel, Bonnerveen; 7. T. Kooimans, Bolnes; 8. K. Visser, Enschedé.

Het succes van deze vierde Rende van Coevorden — het prachtige weer, de vele premiesprints en het grote aantal toeschouwers — werd somber overschaduwd door de ernstige val die de Muntendammer nieuweling H. Pater maakte Met een schedelbasisfractuur werd hij naar het ziekenhuis vervoerd.

 

DELFZIJL.(1951.07.08)

Henk Kuitwaard won met groot gemak 4e ronde van Delfzijl

Klaas Wiltjer werd verrast bij de nieuwelingen

De stryd in de vierde Ronde van Delfzijl, Zaterdagmiddag op het 1130 M. lange parcours rond de oude Veslinggracht verreden, werd in de 79 K.M. course der amateurs al snel beslist. De jonge Velsenaar Henk Kuitwaard, die we ook reeds in Borger, Veendam en Westerbork een ereronde hebben zien rijden, toonde zich op deze T.T.-Zaterdag — onze D.A.M.-chauffeur kon zich niet herinneren ooit over zulke verlaten wegen te hebben gereden — heer en meester over het kleine veld van renners.

Geen moment is zijn zege, nadat hij na zes ronden gemakkelijk uit het peleton was weggelopen om drie vluchtelingen te halen, bedreigd geweest. De drie vluchtelingen, Johan Tebbens, het kwieke Amsterdamse sprintertje Daan van der Burg en de Harlinger Visser, had hij in een minimum van tijd bereikt. De komst van Kuitwaard bracht nieuw leven in dit kopgroepje. De Velsenaar zette zijn rush door, een tempo, dat dra te hoog lag voor Van der Burg en Visser. Niet echter voor een Johan Tebbens, die gemakkelijk met Kuitwaard mee draaide en wellicht ook met hem een ronde zou hebben genomen, ware het niet, dat hij door een klein mankement aan zijn fiets zijn tegenstander moest laten gaan en in het peloton terugviel.

Dat was jammer, want daarmee was de strijd beslist en werd de course tot een weinig interessante ronde-draaierij gedevalueerd. Een duel Kuitwaard—Tebbens had alleen nog enige spanning kunnen brengen. Nu lag de weg naar de overwinning voor Kuitwaard open en was er niemand meer, die hem deze zege kon betwisten. Met elke ronde liep hij meer meters op het peloton in, dat hij, toen er nog 45 van de 70 ronden moesten worden gereden, bereikte.

Echter, nog voor deze aansluiting tot stand kwam, waren er vijf renners tussenuit getrokken. Dat waren de Groningers Johan Tebbens, Drewes Kooistra en Eppie Warta en de Friezen Jan Charisius en Visser. Een serieuze achtervolging konden we deze uitlooppoging nauwelijks noemen, want nadat Kuitwaard in het peloton een tijdje had gerust, snelde hij opnieuw naar voren achter de vijf weglopers aan, van wie Visser al spoedig moest lossen.

Hetgeen er hierna gebeurde is de moeite van het vertellen bijna niet waard. Kuitwaard dubbelde natuurlijk ook deze laatste vier en won zoals hij wilde. Wel probeerde Drewes Kooistra met hulp van Jan Charisius en Jurrie Huisman in de laatste phase de zware nederlaag tegen deze jonge amateur uit Velsen nog iets te verzachten door er opnieuw vandoor te gaan, doch toen zijn clubgenoot Eppie Warta hem achterna ging, staakte hij met een enigszins verbitterd gezicht deze poging.

Amateurs: 1. H. Kuitwaard (Velsen) 79 K.M. in 2 uur en 11 min.; 2. J. W. P. Charisius (Leeuwarden); 3. Joh. Tebbens (Groningen); 4. D. Kooistra (Groningen); 5. H. Haan (Amsterdam); 6. H. Elling (Meppel).

Nijmeijer verrast Wiltjer

Bij de nieuwelingen, die 34 K.M. moesten rijden, zegevierde T. J. G. Nijmeijer uit Borne. Dit kwieke, witgetruide rennertje, dat reeds bij het verrijden der vele premies zijn sprinterskwaliteiten had getoond, veraste in de eindsprint de favoriet Klaas Wiltjer. Wiltjer lag rondenlang met de Veendammer Frans Scheuneman aan de kop en we dachten reeds dat de zege tussen deze twee zou worden betwist, toen Vegter Gols en T. Nijmeijer een geslaagde achtervolging inzetten. Vier ronden voor het einde werd dit viertal ook nog door het peloton ingelopen, toen Hilbrand Molenberg en de Hengeloër Bezema via een premiesprint eveneens probeerden bij de kopgroep te komen.

Nieuwelingen: 1. T. J. G. Nijmeijer (Borne) 34 K.M. in 55 min.; 2. K. Wiltjer (Middelstum); 3. Vegter Gols (Groningen); 4. F. Scheuneman (Veendam); 5. J. W. L. Bezema (Hengelo); 6. Th. Bulten (Zwolle).

 

DEN BOSCH.(1951.08.19)

Hub. Vinken won Ronde van Den Bosch

Sjefke Janssen 6e en Sijen 8e

Aan de Ronde van den Bosch, uitgezet in „het Plantsoen" over 120 ronden, namens 52 renners deel, doch slechts een 20-tal haalden de eindstreep.

Wie een lekke band kreeg kon op dit snelle parcours wel afstappen en dat

lot trof vele renners met klinkende namen, bij wie Gerrit Schulte, Gerrit Peters, Wout Wagtmans, Cor Bakker, de Italiaan Giovanni Corrieri en de Belg Raymond Impanis. Voordat men de eerste helft achter de rug had waande men Schulte, die met een groep van negen andere renners een ronde was uitgelopen, reeds vrij zeker van de overwinning. Toen hij was uitgevallen, wist een nieuwe groep renners, met de Belg Bogaerts, Faanhof en de nieuwe prof van Sambeek, hun ronde achterstand terug te nemen. De Italiaan de Santi, die bij vele uitlooppogingen geen steun had ondervonden, ondernam in de laatste dertig ronden met Harm Smits een sensationele vlucht, die echter juist iets te laat ingezet bleek te zijn. In een felbetwiste

sprint legde Hub Vinken uit Geleen beslag op de eerste plaats. Hij reed de 150 km. in 3 uur 53 min. 18 sec. De verdere uitslag luidt:

Beroepsrenners: 1. Huub Vinken, Geleen; 2. John Braspennincx, Breda; 3. Henk Faanhof, Amsterdam; 4. Jean Bogaerts, Belgie; 5. Piet van As, Roosendaal; 6. Sjef Jansen, Elslo0; 7. Frits van Sambeek, Valkenswaard; 8. Huub Sijen, Maastricht; 9. Gerrit Voorting, Haarlem; 10. Guido De Santi, Italie; 11. Harms Smits; 12. Steenbakkers, Den Bosch;

Nieuwelingen: 1. Jan Kuys, 2. van de Bogaerd, Frans 3. Jo van Gogh,

 

DEN BOSCH.(1951.08.26)

Amateurs: 1. Co Meijer, 2. Jac Zieleman, 3. Martin Deelen,

Nieuwelingen: 1. Paul Scholten, 2. Vermeulen, 3. C. Hoogstraten,

Nieuwelingen: 1. Zaumbrecher, 2. Wouters, 3. J. Verhoeven

 

DEN BOSCH.VEEMARKT.(1951.06.10)

Amateurs: 1. Jac van Dijk, 2. Jan La Grouw, 3. Lambert Hendriks,

Nieuwelingen: 1. Jan Stolk, 2. Herman Rutten, 3. Willie Gramser,

 

DEN HAAG.FRUITMARKT.(1951.04.08)

Wielerkarvaan joeg over de Fruitmarkt

Van der Vaart kreeg toch een beloning

Een deel van het publiek was al naar huis. Vier uur staan langs het parcours, dat op de Groenten- en Fruitmarkt was uitgezet, noodt tot het strekken van de ledematen. Maar aan de jurytafel werd nog gewerkt aan de definitieve uitslag van het eerste Fruitmarkt-criterium, dat door de HRC “Hollandia”was georganiseerd. En toen werd bekend, dat na de vele reeds uitgeloofde premies er nog een beschikbaar was gesteld. Een premie voor de beste prestatie van de course. Even later klonk de naam Frits van der Vaart door de microfoon. De man uit Maassluis, die de course had gemaakt, die voor het vuurwerk had gezorgd, had zijn verdiende beloning gekregen. Een eerste plaats had hij niet kunnen bereiken. Na zijn prestatie om een ronde te nemen, had hij niet meer de kracht kunnen opbrengen om de felle aanval op zijn leiderspositie af te slaan.

De man aan het rondebord had al zestig keer een ander nummer voorgehangen. Zestig ronden van de honderdveertig in totaal waren verreden. Nog steeds lag het peleton bijeen. Maar er was al een renner geweest, die de aandacht op zich had gevestigd: Frits van der Vaart. Na ongeveer twintig ronden was hij al eens weggesprongen in gezelschap van Kwantes uit Wormerveer. Na zeven en veertig ronden had hij het nog eens geprobeerd. De Scheveninger v. d. Pal en Wout Verhoeven uit Overschie hadden zich snel aangesloten. V. d. Fits, de renner uit Oude Ade, was er vijf ronden later naar toe gesprongen. Maar wat er ook gebeurde, v. d. Vaart was er bij. Ook toen de helft van de course achter de rug was. Zeventig ronden in een tijd van 1 uur, 5 min. en 30 seconden. Met de Amsterdammer Schotman, de Velsenaar Kuitwaard en Pieters uit Haarlem was v. d. Vaart er voor de derde maal tussenuit getrokken.

Een vol huis

De duizenden achter de hekken – geen concurentie van voetbal dus een vol “huis”- juichten de Maassluizenaar toe. Peters meende een kans te hebben en viel venijnig aan. Het peleton riep hem tot de orde en hij was niet sterk genoeg om de massale aanval te weerstaan. Toen trokken Kooiman uit  Den Haag, Verhoeven en even later de Booij uit Amsterdam er eens extra hard aan. Gedrieen gingen zij in combinatie achter v.d. Vaart aan. De man in de groene trui verhoogde zijn tempo.

Hij zag het peleton op de rug. Nog een ronde en hij zat in de staart. Een zwaar gevecht tegen een overmacht was na achtien ronden felle strijd gewonnen door de eenling. Een knappe prestatie.Maar dat legde v. d. Vaart de plicht op om aan de kop van het peleton te gaan zitten om elke uitlooppoging te verijdelen of mee te gaan om zodoende zijn ronde voorsprong te kunnen behouden. Want er jaagden nog steeds drie man achter de rest aan om te trachten ook een ronde te nemen. Er gingen er nog drie aan de haal: Tinus Kettenis, de Koning en de Vos. Met nog zeven en twintig ronden voor de boeg ging v. d Vaart weer tot de aanval over. Zou hij nogmaals proberen een ronde te nemen? Het ging niet. De drie musketiers hadden te fel gejaagd en Kooiman, Verhoeven en de Booij waren ook een ronde uitgelopen. Vier man dus nu met een voorsprong van een volle ronde. Met nog tien ronden te rijden wipte Verhoeven uit het zwaar geslonken veld weg. Als hij een kans wilde hebben, moest hij uitlopen, want in de sprint zou Kooiman hem zeker de baas zijn. Maar de Hagenaar liet hem niet gaan. Kooiman sprong er achter aan en met zijn tweeen namen zij een kleine voorsprong. V. d. Vaart had te veel van zijn krachten gevergd en moest de twee laten gaan. De Booij, de derde man van de combinatie, zat “steendood”. Aan de kop zou niet veel meer veranderen.

Er waren wel renners, die de moedige v. d Vaart te lijf gingen. Een van hen was Kuitwaard, die vocht voor een betere plaats in de rangschikking en tegen het einde v. d Vaart voorbij ging, evenals de Haarlemmer van Roon dat deed. Het werd een eindsprint tussen Verhoeven en Kooiman. De Hagenaar, veruit de beste sprinter, nam zelfs nog een flinke voorsprong en ging na 2 uur 12 min. en 5 sec. als eerste over de eindstreep. Na hem volgden 2. W. Verhoeven, 3. de Booij; 4. H. Kuitwaard; 5. van roon; 6. v. d Vaart; 7. Tinus Kettenis; 8. P. Muilwijk, Rotterdam; 9. Keizers, Hoofddorp; 10. v. d. Fits, Oude Ade. Maar voor de prestatie-premie kwam slechts een man in aanmerking: v. d Vaart.

En de Nieuwelingen

De nieuwelingen reden een course van veertig kilometer, 70 ronden. Na zestig ronden liepen de Groot, Vink en van Velthoven uit Poeldijk uit. Drie ronden later voegde Harren uit Haarlem zich bij het drietal. Tegen het einde liep de Haarlemmer weg en won met flink verschil in 1 uur 6 min. 16 sec. Tweede werd de Groot, Amsterdam die Vink, Rotterdam een half wiel achter zich liet. Als vierde eindigde van Hof, Haarlem; 5. Hofland, Beverwijk; 6. van Asch, Soest; 7. H. Ammerlaan was de eerste Hagenaar; Tijdens deze race kwamen de Hagenaar v. d. Bosch en de Rotterdammer J. van Vliet met elkaar in botsing. De Hagenaar bleef liggen en heeft vermoedelijk een lichte hersenschudding. Bij de amateurs kwam geen enkele valpartij voor. Wel een kloppartij, want Brinkman uit Maasland kreeg het aan de stok met de Rotterdammer Stout en beide verdwenen uit de course. Voor “Hollandia`een succesvolle dag en de voetballiefhebbers zijn tot de ontdekking gekomen, dat ook bij dergelijke wedstrijden als gisteren gehouden volop spanning kan heersen.

Amateurs: 1. Piet Kooyman, 2. Wout Verhoeven, 3. Leo de Booij,

Nieuwelingen: 1. A. Harren, 2. Daan de Groot, 3. M. Vink,

 

DEN HAAG.SOESTDIJKSEKADE.(1951.04.30)

Natuurlijk was er weer een hond

Het was natuurlijk weer een hond, welke al onmiddellijk grote beroering veroorzaakte bij de grote schare nieuwelingen en amateurs, liefst 230 man, die Maandagmiddag de door wethouder Dresme gestarte Ronde van Den nHaag inluidden. Op de Soestdijksekade had het vertrek plaatsgevonden; al direct werd er lustig gejaagd, totdat op de Savornin Lohmanlaan een zenuwachtige hond tegen een fiets opliep. Het gevolg was een grote valpartij. Toen de zaak weer enigszins op orde was, bleek de karavaan der nieuwelingen verdeeld te zijn in drie groepen. De amateurs bleven echter dicht bijelkaar, zeven ronden lang. Tenslotte gelukte het aan een half dozijn renners de vlucht te nemen, Donker, Holleder, v. d. Bosch, Zielleman en de Hagenaar v. d. Putten. Onder luidde toejuichingen van het publiek probeerde v.d Putten keer op keer er alleen vandoor te gaan. Het wilde niet lukken.

Ook de Amsterdammer Holleder werd steeds weer bij een ontsnappingspoging bij het achterwiel gegrepen. Het einde van het feest was, dat A. Donker uit Amsterdam na een venijnige eindspurt het eerste de finish bereikte; zijn tijd was 2 uur 8 min. 34 sec.; 2. G. Holleder, Amsterdam; 3. v. d. Putten, Den Haag; 4. A. v. d. Broek, Breukelen; 6. J. Zielleman, Amsterdam; 7. Bontekoe, Den Haag;

De uitslag bij de nieuwelingen die al zes ronden eerder aan de finish waren gekomen was: 1. J. Verhoeven in 1 uur 23 min. 5 sec.; 2. H. Gersel, Amsterdam; 3. O. Dral, Oostzaan; 4. G. Pauw, Utrecht; 5. F. Vermeulen, Breukelen;

Het slot van het festijn was een race tussen dertig slagers in vol tenue op de fiets. Na bijna 9 kilometer lag er een groep van 12 man in de sprint. Die verwoed trappend op de finish afstormden. V. d. Muyden had de meeste kracht in de benen: hij werd winnaar in 22 min. 32 sec.; 2. W. Huet (slechts een banddikte verschil met zijn winnende collega); 3. T. Huet; 4. J. Houtman; 5. F. Verver. Door de voorzitter van HRC Hollandia, de heer W. Verkerk werden later in het clubgebouw van de voetbalvereniging ADO de prijzen uitgereikt.

De organisatie, in handen van Hollandia, mocht er wezen; ook de politie verdient een pluim voor de manier waarop zij de renners door de straten van de stad heeft geleid.

Amateurs: 1. Ab Donker, 2. Gerard Holleeder, 3. Ab van de Putten,

Nieuwelingen: 1. J. Verhoeven 2. H. Geisen, 3. A. Dral,

 

DEN HAAG.ZUIDERPARK.(1951.07.28)

Wielrenners trokken door Zuiderpark.Het peleton werd te laat wakker

Post kon een ererondje rijden

Het Haags Vacantie Comite organiseerde Zaterdag in samenwerking met de vier Haagse wielerclubs voor de zesde maal in successie de Ronde van het Zuiderpark. Ruim 10.000 toeschouwers omzoomden het parcours. Aangezien het aantal nieuwelingen, totaal 140 stuks – het vorig jaar ongeveer 80 – te groot was om gezamenlijk te starten, werd deze groep in tweeen gesplitsen reed elke groep een wedstrijd van 20 km. De eerste zeven aankomende werden voor de finale over 12,5 km. Geplaatst. In beide groepen werd fel gestreden, doch het gelukte geen van de renners zich van het peleton los te maken. Regelmatig werden er pogingen gewaagd, doch het jagende peleton wist allen weer tot de orde te roepen. Het tempo lag soms zeer hoog en enkele ronden werden zelfs boven de 40 km. gedraaid.

Bij de eerste groep ging H. van maren uit Zaltbommel als eerste over de streep. Hij noteerde een tijd van 30 min.38 sec.2. G.Pauw; 3. J. van Sas, Den Haag; 4. E. Kloosterziel; 5. D. Bes; 6. Frans Mahn;7. F. Filippini;

Bij de tweede groep werd W. eelsing uit Ijmuiden eerste in 30 min. 50 sec.; 2. C. Willekes; 3. W. Stoker; 4. C. de Regt; 5. J. Veltman; 6. G. Beuker; 7. A. van Dijk;

Al deze renners werden in de finale over 5 ronden geplaatst. Deze finale bracht een zeer spannende strijd. Weer moest de eindsprint de beslissing brengen. Kloosterziel uit Wezep wist de goede wiel te pakken en kon na een scherpe sprint als eerste een ererondje rijden. Zijn tijd was 20 min. 22 sec.; 2. W. Eelsing, IJmuiden; 3. Frans Mahn, Amsterdam; 4. Gijs Pauw, Utrecht; 5. W. Stoker, Haarlem; 6. J. van Sas, Den Haag; 7. C. Willekes, Amsterdam.

Bij de amateurs kwam een veld van tachtig renners aan de start, o.a. de Haagse favoriet v. d Putte en de cracks uit ’s-Gravenzande, de gebrs. C. d. Voort, terwijl ook Kwantes, Pieters, Post, Kettenis, G. H. Prijs, Nihof en Witteveen niet op het apprel ontbraken. Onmiddellijk ontketende zich een levendige strijd. Prijs demarreerde maar  v. d. Voort en van Gent zagen het gevaar en grepen snel in. Zij waagde ook een poging doch weldra had men de vluchtenden weer te pakken. Regelmatig werd er gedamarreerd doch door het snelle parcours kon niemand wegwippen. Totdat op de helft van de wedstrijd M. kettenis er nog eens een schepje opgooide en weldra enkele meters had genomen, die gestadig uitgroeiden tot een 50 meter. Het peleton ging rustig verder met de gedachten,`die haalt het toch niet`, totdat Post, Pieters, de Koning en Bakker er genoeg van kregen en ook het peleton verlieten. Spoedig had het viertal Kettenis bereikt en ging het gezamenlijk in een hoog tempo verder. Steeds groeide de voorsprong. Intussen hadden ook Mackay en v. d. Broek zich van het peleton losgerukt en zij wisten de kopgroep te pakken te krijgen, zodat tenslotte zeven man uitliepen. Het peleton scheen nog steeds niet te beseffen, dat de slag gevallen was. Men draaide rustig rondjes, zodat de kopgroep een coorsprong kreeg van ca. 45 sev. Piet Pieters kon door zijn sprintcapaciteiren nog diverse premies in de wacht slepen. Toen er nog elf ronden te rijden waren werd plotseling weer fel in het peleton gestreden doordat A. v. d. Voort er tussenuit trok. Stevig draaide hij een hoog tempo maar hij kon niet op tegen de kracht van het peleton en hij moest zich weer in laten lopen. Zo ging de laatste ronde in met nog steeds de zeven maan aan kop. De 17 jarige Post zag het gevaar van de snelle sprinter Pieters en nam voor alle zekerheid nog maar een tiental meters voorsprong in de laatste kilometers, zodat hij als eerste over de finish ging in de tijd van 2 uur 04 min. en 13 sec. Pieters won de sprint van de kopgroep in 2 uur 04 min. 53 sec.;

Amateurs (80 km – 32 ronden); 1. K. Post, Aalsmeer; 2. P. Pieters, Haarlem; 3. G. Bakker, Halfweg; 4. J. Mackay, Oudewater; 5. H. v. d. Broek, Breukelen; 6. M. Kettenis, Den Haag; 7. H. de Koning, Hoofddorp; 8. C. kroezen, Heemstede; 9. J. Petersen, Leidschendam; 10. N. Siebeling (Wormerveer);

Nieuwelingen: 1. Wim Eelsing, 2. Wim Eelsing, 3. Frans Mahn,

Nieuwelingen: 1. Eddie Kloosterziel, 2. Gijs Pauw, 3. W. Stolker,

Nieuwelingen: 1. H.van Maren, 2. C. Willekes, 3. Jan van Sas,

 

DEN HELDER.(1951.07.07)

Nieuwelingen: 1. Wim Eelsing, 2. Gijs Pauw, 3. Jan Hofland,

 

DEN HELDER.(1951.08.26)

Amateurs: 1. Adrie Voorting, 2. Jan Ottenbros, 3. Jan Pafort,

Nieuwelingen: 1. Wim Eelsing, 2. Gijs Pauw, 3. Post,

 

DIEMEN.(1951.04.07)

Leo de Booy winnaar in Ronde van Diemen Parcours was zeer slecht

Onherkenbaar door de modder, die zich gedurende vijf kwartier wielerstrijd op zijn lichaam had vastgezet, stoof Leo de Booy in de tweede Ronde van Diemen als winnaar door de finish vóór zijn spurtgrage clubgenoot Ab Donker. De nieuweling Meyer uit Laren was Daan de Groot te glad af. Het parcours bleek grotendeels zeer slecht. ..Is dit parcours door de NWU goedgekeurd?" vroeg een gedesillusionneerde Piet Duyf na de eerste ronde aan de jury. De Zaankanter vertolkte met deze vraag de verwondering van al zijn collega's. Ook de jury zat echter met het op een veldrit berekende parcours danig in haar maag. De Consulaire Dienst van de NWU zal goed doen de Venserweg te Diemen bovenaan op de zwarte lijst te plaatsen. Stelt U zich een weg voor van pl.m. 2 km lengte met hier en daar in de modderbrij uithollingen overdwars en ook verder vol gaten, waarop de peperdure bandjes en velgen het zwaar te verantwoorden kregen. Ad. Schotman kreeg reeds in de eerste ronde pech. Gezien het bovenstaande was deze pechvogel een geluksvogel! Piet Duyf en Karel Muys werden eveneens kort na het begin door materiaalbreuk kansloos. De renners Koeman en Hooyschuur en even later Bakker uit Halfweg legden veel activiteit aan de dag doch kwamen niet weg. In de 6e ronde brak de toen nog compacte groep in tweeën. Drie ronden later wisten Petri, Zanaradnik en Kempff enige voorsprong te nemen.

Tiende ronde beslissend

De 19e ronde werd belissend. Op het moment, dat De Booy, Petri, Pafort en Kempff aan de leiding gingen kwam de favoriet Koeman uit Krommenie in het grote peloton ten val over een kat. Hierdoor kwamen vele renners buiten de strijd. De eindspurt bracht ten slotte de zege aan de Amsterdammer

Leo de Booy vóór Ab. Donker, welke laatste in een ongunstig positie achter de winnaar reed.

Henk Wiese, een der jonge amateurs waarop wij de vorige week de aandacht vestigden, reed weer uitstekend en werd zesde. De winnaar van het vorig jaar „Tarzan" van Breencn eindigde op de 10e plaats. Bij de nieuwelingen wist de sterke Meyer uit Laren de massaeindspurt te winnen. Daan de Groot zat er dit keer eens naast en werd tweede. De uitslagen luidden:

Amateurs: 1. Leo de Booy, Amsterdam, 72 km in  1.22.21; 2. Ab Donker, Amsterdam; 3. M. Siebeling, Wormer; 4. R. Zahradnik, Amsterdam; 5. J. Pafort, Amsterdam; 6. H. Wiese, Amsterdam; 7 Klaas Kwantes, Wormer: 8. H Scheffer, Haarlem; 9. W. Snijders, Halfweg; 10. Hein van Breenen, Amsterdam.

Nieuwelingen: 1. J. Meyer, Laren, 36 km in 44.46; 2. Daan de Groot, Amsterdam; 3. Frans Mahn, Amsterdam; 4. L. Boelaard. Amsterdam: 7. F. Dral, Zaandam; 6. P. Nieland, Amsterdam; 7. T. Kempf, Amsterdam; 8. W. Biesterfeld, Amsterdam; 9. P. v. Rossum, Amsterdam;

 

DOETINCHEM.(1951.07.01)

Amateurs: 1. Daan Hooyschuur, 2. G. van Haaren, 3. Adriaan Pol,

Nieuwelingen: 1. Gijs Pauw, 2. Caarels, 3. Wout van Asch,

 

DORDRECHT.(1951.08.18)

Brinkman snelste in Dordrecht

De Ronde van Dordrecht die Zaterdagmiddag werd verreden is in alle opzichten een groot succes geworden. Duizenden zagen langs de 2 kilometer lange route aantrekkelijke strijd, vooral by de amateurs. Pas in de laatste ronden van de wedstrijd over 100 km was de strijd beslist. Brinkman uit Maasland en Bos uit Greup konden zich nl. uit een kopgroep van 15 man losmaken en in een felle sprint maakten beiden uit voor wie de zege was. Brinkman won met een paar meter voorsprong in de tijd van 2 uur 21 min. en 28 sec.

Amateurs: 1. Manus Brinkman, Maasland; 2. Wim Bos, Greup; 3. J. van Nijnatten, Breda; 4. Leen van de Brand, Schijndel; 5. P. Muilwijk, Rotterdam; 6. Arie van de Voort, ’s-Gravenzande; 7. H. de Vos, Den Haag; 8. J. Huizer, Rotterdam; 9. H. Breedveld, Rotterdam; 10. J. Janssen, Rotterdam;

Nieuwelingen: 1. G. de Jager, Hoog-Blokland; 2. Frans Mahn, Amsterdam; 3. J. Verhoeven, 4. H. van de Kloot, 5. T. van lachterop, 6. J. Bakker, 7. ----, 8. J. van Trijp, 9. C. Kooten,

 

DUSSEN.(1951.05.26)

Amateurs: 1. Jos Suykerbuyk, 2. Thijs Roks, 3. Leo Cantineau,

Nieuwelingen: 1. Tinie Wolfs, 2. J. Verhoeven 3. Bram Heeren

 

EELDE.(1951.07.15)

Amateurs: 1. H. de Haan, 2. Marinus Zahradnik, 3. Jan Pafort,

Nieuwelingen: 1. H. de Walst, 2. Fre Mik, 3. Toon van Lachterop,

 

EERSEL.(1951.05.06)

Amateurs: 1. Hans Dekkers, 2. Piet Zwiers, 3. Cor Witteveen,

Nieuwelingen: 1. Cees Raymakers, 2. Tinie Wolfs, 3. Willie Gramser,

 

EERSEL.(1951.09.02)

Amateurs: 1. Mat Sonnemans, 2. Andre Romeijnsen, 3. Willie Kouwenberg,

 

EEXLOO.(1951.07.22)

Amateurs: 1. Jan Pafort, 2. D. van de Burg, 3. J. Wop,

Nieuwelingen: 1. Klaas Wiltjer, 2. Fre Mik, 3. Eddie Kloosterziel,

 

EINDHOVEN,(1951.05.03)

Amateurs: 1. Jo van Hugten, 2. Jan Plantaz, 3. Hans Dekkers,

Nieuwelingen: 1. Toon Stommels, 2. Daan de Groot, 3. Piet van Herk,

 

EINDHOVEN.(1951.06.10)

Amateurs: 1. Jules Maenen, 2. Jo Hendriks, 3. Frans van Sambeek,

Nieuwelingen: 1. Jef Coone, 2. M. van de Broek, 3. Toon Stommels,

 

EINDHOVEN.(1951.07.29)

Hans Dekkers derde

Te Eindhoven werd een wielerwedstrijd over 125 km gehouden voor profes- sionals en onafhankelijken, waaraan de complete Nederlandse Tour-de-Franceploeg deelnam. Ook Van Est was van de partij. De „ongeluksvogel" uit de Tour heeft de gehele wedstrijd uitgereden, maar hij moest uiteindelijk

met de 16de plaats genoegen nemen. Toen de grote slag viel had de West-

Brabander een te slechte positie in het peloton om mee te gaan en het ontbrak hem kennelijk aan de energie en kracht om alsnog een achtervolging

met succes in te zetten. Dekkers, die derde werd, klasseerde zich het

beste van de Tourploeg. Peters. Faanhof en Dielissen gaven vroegtijdig op

wegens pech.

Profs en Onafhankelijken: 1. Renee Jansen (België) 3 uur, 4 min., 17 sec.; 2. Kees Bakkers (Zaandam) z.t.; 3. Hans Dekkers (Eindhoven) 3.04.37; 4. Antoon Steenbakkers (‘s-Hertogenbosch) z.t.; 5. Gerrit Voorting (Haarlem) 3.04.52; 6 Jan de Groot (Leiden) z.t.; 7. Sjef jansen, 8. Piet van As, 9. Wagtmans (Breda) z.t; 10. Mathieu Jansen; v. Est eindigde als 16de.

Nieuwelingen: 1. Willie Gramser, 2. Jef Coone, 3. W.Manders,

 

EINDHOVEN.TIVOLI.(1951.09.09)

Amateurs: 1. Hein van Breenen, 2. Jules Maenen, 3. Leo van de Brand,

Nieuwelingen: 1. Willie Gramser, 2. Willie van de Waterlaat, 3. W. van Susteren,

 

ELSLOO.(1951.07.08)

Schoenmakers won Ronde van Elsloo

Onder buitengewone belangstelling en begunstigd door prachtig weer — tegen het eind viel echter een fikse regenbui - werd de ronde van Elsloo verreden. Alle factoren werkten mee, dat de ronde voor de organisatoren 'n  succes werd. Het begin was een geregelde spurt voor de talrijke premies die geschonken werden en waarom veel strijd geleverd werd. Het. duurde tot aan de 50e ronde eer een poging werd ondernomen waarvan Janssen de animator was. In gezelschap van Schweitzer die een pracht-wedstrijd reed. Lankman, Bakker, Schoenmakers en P. v. As zette hij een dergelijk hoog tempo in, dat het veld spoedig uit elkaar werd getrokken en tenslotte wist dit zestal na spannende strijd 'n ronde voorsprong te nemen. Het spreekt voor zich: de talrijke premies kwamen in de zak van deze uitlopers terecht. Op het laatst van de strijd trachten de gedubbelde renners nog verandering in de stand te bewerken en vluchtten uit de groep weg. Het zestal, bleef wyselijk iets achter om zich voor de eindstrijd te prepareren en ‘t was jammer, dat juist bij dit zestal een valparty ontstond, waardoor de uitslag enigszins anders werd dan men zou verwacht hebben. Schoenmakers wist de dans te ontspringen evenals van As. De uitslag was:

Profs en Onafhankelijken: 1. Harrie Schoenmakers in 3.42. 18: 2. Piet van As op halve lengte; 3. Jean Schweitzer op 9 sec: 4. Henk Lakeman op 17 sec.; 5. Sjef Janssen, id.; 6. Cor Bakker op 30 sec; 7. Huub Vinken op 1 min.; 8. Piet Evers; 9. Henk de Hoog; 10. Jan de Groot; 11. Jo Hulshof; 12. F. v. d. Zande; 13. Geerts: 14. v. d. Kamp; 15. Buurom; 16. Guft; 17. Storms; 18. Steenbekken; 19. Witteveen; 20. Braspenning.

Nieuwelingen: 1. Toon Stommêls 1.28.05; 2. Leo Vroomen; 3. Wanten; 4. v. Goch; 5. v. Beel; 6. Lahaye; 7. Paes; 8. Meers; 9. Timmermans; 10. v. Hoek.

 

ENKHUIZEN.(1951.08.18)

Amsterdamse wieler-successen in Enkhuizen

In Enkhuizen werden Zaterdag wielerwedstrijden georganiseerd. By de

amateurs, die 65 km moseten afleggen, reden de Halfwegger Bakker en de

Noordelijke kampioen Kooistra een voortreffelijke koers.

Vooral de Groningse schaatsenrijder bracht veel leven in de strijd door zijn

herhaalde uitlooppogingen, die hem tenslotte een driehonderd meter voorsprong bezorgden. Met nog ruim tien kilometer voor de boeg werd de dappere Noorderling ingelopen en verdween hij van het toneel. Zieleman won tóén de eindsprint van een grote groep, waarin de Amsterdammers een grote rol speelden. De uitslagen luiden:

Amateurs: 65 km.: 1. J. Zieleman, 1 uur 43 min. 57 sec, 2. J. la Grouw, 3. J. Mehagnoul, 4. W. Jun, 5. L. de Booy, allen Amsterdam, 6. C. Bakker,

Halfweg, 7. W. Wagenaar, Blokker, 8. G. Holleeder, Amsterdam.

Nieuwelingen: Eerste serie: 1. W. Rusman, Haarlem, 24 km. in 37 min. 11 sec, 2. A. v. 't Hof, Sassenheim, 3. J. Hofland, Beverwijk, 4. O. Dral, Oostzaan, 5. J. Walst, Amsterdam, 6. W. Eelsing, IJmuiden, 7. N. de Clerk, Amsterdam, 8. J. Pronk, Nibbixwoud.

Nieuwelingen: Tweede serie: 1. J. Post, Den Helder, 24 km. in 38 min. 26 sec, 2. M. Kempf, Amsterdam, 3. D. Bes, Haarlem, 4. W. Messchaert, Bovenkarspel, 5. J. van Putten, Hoorn, 6. K. Slot, Alkmaar, 7. M. Pronk, Warmenhuizen, 8. D. Janbroers, Amsterdam

 

ETTEN.(1951.05.03)

Beroepsrenners: 1. Wim van Est, 2. Nest Sterckx, (Bel) 3. Gerrit Schulte, 4. Gerrit Peters, 5. Karel De Baere, 6. Gerrie Loos,

 

ETTEN.(1951.08.19)

Belgen winnen in Etten

In Etten legden drie Belgen in een wedstrijd over 150 km. voor amateurs en

nieuwelingen beslag op de beste plaatsen.

De vierde plaats was voor onze landgenoot A. Suykerbuyk uit Breda, geen slecht resultaat in dit gezelschap dat uit Belgische, Franse, Luxemburgse,

Italiaanse en Nederlandse amateurs bestond. De resultaten waren:

Amateurs: 1. Jan Zagers (Belg.) 150 km. in 3 uur 56 min.; 2. Cuppens (Belg.), 3. Van Colsteren (Belg.), 4. Suykerbuyk (Breda), 5. Maas (Pindorp), 6. Plantaz (Eindhoven); 7. Verhulst (Belg.), 8. Kooimans (Den Haag).

Nieuwelingen: 1. Jan van Osta, 2. Henk van Glerum, 3. P. Schelle,

 

FIJNAART.(1951.08.25)

Nieuwelingen: 1. Arend van 't Hof, 2. Henk van Glerum, 3. Jan van Osta,

 

GELDROP.(1951.04.22)

Amateurs: 1. Anton van Oers, 2. Jos Suykerbuyk, 3. Piet Sieveking,

Nieuwelingen: 1. Willie Gramser, 2. Jan Kuys, 3. Piet van Herk,

 

GELDROP.(1951.07.22)

Amateurs: 1. Jo Hendriks, 2. Rien van Grinsven, 3. H. Bogers,

Nieuwelingen: 1. J. van Dinther, 2. S. Hessels, 3. Cees Raymakers,

 

GENDRINGEN.(1951.08.05)

Amateurs: 1. Wim Snijders, 2. Daan de Groot, 3. J. van Leeuwen,

Nieuwelingen: 1. Bertus Kloosterziel, 2. Theo Verkampen, 3. C. Havik,

 

GOES.(1951.09.22)

Beroepsrenners Dernys 1e serie: 1. Stan Ockers, 2. Henk Faanhof, 3. Gerard Buyl, 4. Theo Middelkamp, 5. Wim van Est, 6. Piet Verschueren, 7. Valere Ollivier, 8. Gerrit Voorting,

Beroepsrenners Dernys 2e serie: 1. Stan Ockers, 2. Wim van Est, 3. Gerrit Voorting, 4. Gerard Buyl, 5. Valere Ollivier, 6. Piet Verschueren, 7. Henk Faanhof,

Beroepsrenners Dernys Eindkl.: 1. Stan Ockers, (Bel), 2. Wim van Est, 3. Gerard Buyl, 4. Theo Middelkamp, 5. Piet Verschueren, 6. Valere Ollivier, 7. Henk Faanhof, 8. Gerrit Voorting,

 

GOIRLE.(1951.05.27)

Amateurs: 1. Leo Cantineau, 2. Harrie van de Elshout, 3. Anton van Oers,

Nieuwelingen: 1. Piet Marchand, 2. Cees Raymakers, 3. Jaap Kerstens,

 

GOOR.(1951.06.17)

Amateurs: 1. Toon Ooink, 2. Mat van de Heuvel, 3. Nol Roelofs,

Nieuwelingen: 1. Harrie Timmermans, 2. Joep Hillebrink, 3. Th. Rodel,

 

GROENENDIJK.(1951.04.15)

Amateurs: 1. Eddie de Waal, 2. Cor Witteveen, 3. Cas Oosthoek,

Nieuwelingen: 1. Rien Verhelst, 2. Harrie Schoenmakers, 3. Lareijssen,

 

GROENENDIJK.(1951.08.05)

Amateurs: 1. W. van Vlierbergen, 2. Adrie Braspennincx, 3. Jos Suykerbuyk,

Nieuwelingen: 1. Henk van Glerum, 2. Antoon de Bruin, 3. E. Geldof,

 

GRONINGEN.STADSPARK.(1951.07.01)

Zevende Groninger Wielercriterium door Peters gewonnen Jury raakte in de knoop door onoverzichtelijke strijd

Het is in het zevende Groninger Wielercriterium, gisteren op het zo wondermooi gelegen parcours rond de vijver in het Stadspark verreden en door de Haarlemmer Piet Peters gewonnen, een beetje vreemd toege-

gaan. De strijd was nogal onoverzichtelijk en tenslotte was het zoals een toeschouwer achter ons opmerkte: „'t Zit in de toeze".

Eerst was er een kopgroep van negen renners: Johan Tebbens, Hilgersom, Arie Klein, J. van Dijk, Klaas Kwantes, Drewes Kooistra, Fleury, Eppie Warta en Boelens. Toen deze groep ongeveer een halve ronde had genomen, rukte de sterke Hein van Breenen zich uit het peleton los en met hem gingen nog acht renners mee, onder wie Piet Peters.

Tot zover was alles nog zo klaar als een klontje, doch lang duurde het toen niet meer of het geheel zat lelijk in de knoop. De groep van Hein van Breenen viel in twee delen uiteen en ook in het peleton kwam een scheuring, juist toen de eerste kopgroep aansluiting verkreeg. Met van Breenen gingen nu Jan Trompetter, Pafort en Piet Peters en ook dit viertal nam een ronde. Later viel Hein van Breenen door een lekke band uit de strijd.

De rest van de „Tarzan-groep" t.w. de Belg Lucien Huijbrechts, de Amsterdammer Van der Veen en de beide Tilburgers Flipsen en Van lerland vielen terug in het peleton.

Althans zo was onze zienswijze, doch de jury had het geheel anders gezien en liet ook de tweede groep een ronde nemen. Dat wij het bij het juiste eind hadden zouden we echter willen staven met het feit, dat de Amsterdammer Van der Veen afstapte, toen microfonist Hazewinkel bekend maakte, dat iedere renner met een ronde achterstand de strijd moest staken.

Doch in de omgeving van de jury wist men niet beter of ook Van der Veen zat in de kopgroep met een ronde voorsprong. De Amsterdammer werd dan ook tot zijn eigen grote verbazing weer haastig op zijn fiets gezet en in de strijd geduwd.

Maar hoe de zaak ook in de knoop zat, het strekt de jury in elk geval tot eer, dat zij de vier eerste plaatsen in de einduitslag goed heeft doorgegeven. Want er mocht dan een aantal toeschouwers zijn, dat Peters niet als winnaar zag hij was het toch in elk geval wel. Want eerst had hij met het eerste deel van de Van Breenen-groep een ronde genomen en zestien ronden voor het einde liep hij met de gedubbelden Pranger, Piet van Roon en een derde renner opnieuw uit het peleton weg.

Om alle duistere zaken achter ons te laten, zouden we naar de course willen terugkeren tot een tiental ronden voor het einde. De situatie was toen zo, dat Piet Peters alleen aan de kop zat, weliswaar in gezelschap van een drietal renners, doch dat waren gedubbelden.

Achter Peters zat een groep van vier renners, t.w. Eppie Warta, de Amsterdammer Pafort, Jan Trompetter en de Belg Lucien Huijbrechts, van wie deze laatste, althans volgens onze waarneming, op een ronde achterstand zat. Dit viertal werd opnieuw gevolgd door een groep van vier, t.w. Johan Tebbens, Drewes Kooistra, de Zaandammer Arie Klein en de Amsterdammer Hilgersom. Zo werd er ook gefinisht. In de eerste groep na Piet Peters werd de sprint gewonnen door Pafort vóór Jan Trompetter, Eppic Warta en de Belg Lucien Huijbrechts. De officiële uitslag, die de jury doorgaf, zag er als volgt uit:

Amateurs: 1. P. Peters (Haarlem) 100 km. in 2 u. en 35 min.; 2. J. Pafort (Amsterdam); 3. J. Trompetter (Wielingen); 4. E. Warta, (Groningen); 5. L. Huijbrechts (Melbroek België); 6. J. Flipsen, Tilburg; 7. F. van

lerland (Tilburg);

De eerste vier prijswinnaars zijn juist, de Belg Huijbrechts en de beide Til-burgers Flipsen en Van Ierland lagen een ronde achter en Tebbens en Kooistra zijn zeker vóór deze drie geëindigd.

Matthieu Sonneman, de grote winnaar uit de eerste Ronde van Groningen en Noord Drenthe, reed gisteren niet zo succesvol. Ongeveer halverwege de course staakte hij de strijd.

Tactische race van Kloosterziel

In de rit van de nieuwelingen over ruim 40 km. heeft Ep Kloosterziel uit Wezup weer een uiterst tactische race gereden. Tot aan de laatste ronde hield hij zich zorgvuldig schuil in het peleton, waaruit niemand kans zag te ontsnappen. Elke poging mislukte, maar toen de laatste ronde was ingegaan, schoof Kloosterziel naar voren om met zijn geduchte sprint deze race nog met ongeveer twee lengten te winnen. Daarmede kwam hij tevens in het bezit van een kostbaar radiotoestel. Hier is de uitslag:

Nieuwelingen: 1. E. Kloosterziel (Wezup) 40 km. in 1 uur 3 min.; 2. A. van 't Hof (Haarlem); 3. A. Lachterop (Amsterdam); 4. J. Walst (Amsterdam). 5. V. van Westen (Blokker); 6. P. van der Schaaf (Apeldoorn); 7. F. Mik (Nieuwe Pekela); 8. B. Bos (Amsterdam); 9. H. Wille (Amsterdam); 10. R. Buker Am-

sterdam)

 

HAARLEM.(1951.07.03)

Amateurs: 1. Henk Kuitwaard, 2. Piet Peters, 3. Piet Duif,

 

HAARLEM.OOST.(1951.04.30)

Nieuwelingen 01e rit: 1. Wim Eelsing, 2. A. Harren, 3. ---

Nieuwelingen 02e rit: 1. Wim Rusman, 2. Arend van 't Hof, 3. ---

Nieuwelingen Eindkl.: 1. Arend van 't Hof, 2. Tinus Kempff, 3. A. Harren,

 

HALFWEG.HOUTRAKPOLDER.(1951.00.00)

Amateurs: 1. Snijders, 2. Bakker, 3. Voorting, 4. Zieleman, 5. Koeman, 6. H. Kuitwaard, 7. de Zeeuw, 8. Pafort, 9. Neeft, 10. Bruggenkamp.

 

HALSTEREN.(1951.08.26)

Beroepsrenners: 1. Harrie Schoenmakers, 2. Toon Steenbakker, 3. Piet van As, 4. F. van Sambeek, 5. Suykerbuyk, 6. Piet de Vries, 7. Marinus Buuron, 8. Huub Sijen, 9. Thijs Roks, 10. Jo Hulshof,

 

HARLINGEN.(1951.10.01)

Magistrale zege van Nijkamp in Ronde van Harlingen Levendig en boeiend gevecht

Ruim 5000 Harlingers (waren dat allemaal ook maar kwartjes zullen de organisatoren hebben gedacht!) hebben hun jeugdige stadgenoot Cor Nijkamp de ere-palm zien wegdragen in de Ronde van Harlingen, waarmee het wegseizoen van Friesland werd besloten.

Met de hoofdstedelingen Bep Andriessen, Botenga, Slof, v. d. Wal, de Franekers D. en A. Tichelaar, Tijsma van Warga en zijn stadgenoot Wiep Visser vormde hij aldra de kopgroep, die met een regelmaat van een klok, aanvankelijk in hoog, later in minder snel tempo, de mindere goden enige rondes lapte.

Westra trok geweldig en bleek evenals de Franeker D. Tichelaar voor dit zware werk de onvermijdelijke tol te moeten betalen. Hun rol was halverwege de strijd uitgespeeld. Toen er drie kwart van de ronde de revue was gepasseerd verstoutte Cor Nijkamp zich een uitlooppoging te ondernemen. Zijn stadgenoot Visser drukte het tempo van het peleton. Gevolg een voorsprong van enige honderden meters. En toen bovendien Vrouwe Fortuna nog lonkte naar de zijde van deze stoutmoedige havenstedeling (Bep Andriessen kreeg pech en schaarde zich later bij de koploper, waardoor Nijkamp in het kielzog bleef varen van deze onverwoestbare coureur), ontwikkelden zich gunstige perspectieven voor hem. Gestadig werd de voorsprong vergroot en in een tijd van 2 uur 9 minuten finishte Nijkamp als eerste. Nummero twee A. Tichelaar (Franeker) noteerde 2.11. evenals Minne Slof. Daarna volde Botenga en op één ronde volgden Bep Andriessen, W. Visser en P Voets.

Wat de premies betreft spande Bep Andriessen de kroon. Hij behaalde er acht, gevolgd door Nijkamp met zeven en Slof en van Andel elk met vijf.

 

HEERENVEEN.(1951.07.04)

Zahradnik won Ronde van Heerenveen

De tweede wielerronde van Heerenveen, welke gisteravond werd gehouden ter gelegenheid van het 400-jarig bestaan van Heerenveen, is een schitterend en spannend wielerfestijn geworden. Daar door de slechte weersgesteldheid later werd begonnen dan aanvankelijk was bepaald, werd de ronde, die oorspronkelijk was bepaald op 100 K.M., over een parcours van 1 K.M., tot 90 K.M. teruggebracht. 41 van de beste renners verschenen aan de start, onder wie J. Charisius, kampioen van Friesland, E. Warta, kampioen van Groningen, Zahradnik, winnaar van de ronde van Bolsward, Elling, kampioen van Drenthe, en C. Kleefstra, die tweemaal kampioen van Nederland is geweest. De eerste 30 ronden wisselde de kopgroep voortdurend, waarna gedurende ongeveer 10 ronden L. v. d. Brand uit Schijndel alleen aan de kop ging, doch hij moest tenslotte zijn uitlooppoging opgeven. Na 82 ronden bleven tenslotte 14 renners in de kopgroep, die zorgden voor een schitterend vuurwerk. Tenslotte werd Zahradnik uit Amsterdam winnaar in de tijd van 2 uur 32 minuten, die H. J. Douwes uit Amsterdam op de streep met een banddikte klopte.

De verdere uitslagen waren: 3. H. Kuitwaard, Velsen; 4. A. Klein en 5. P. Duyl, beiden Zaandam; 6. C. Kleefstra, Amsterdam, die tevens de meeste premies in de wacht sleepte; 7. J. Charisius, Leeuwarden; 8. G. M. Bocxe, Abcoude; 9. J. Trompetter, Wieringen, en 10. J. Tebbens, Groningen. Na afloop werd een twaalftal aaneen gebonden ballons opgelaten waaraan een kaartje met de naam van de winnaar; de vinder hiervan krijgt een prijs toegezonden.

 

HEERLEN.DUIVELSRIT.(1951.06.09)

EEN BLIKSEMRIT OP SNELHEIDSCIRCUIT

PLANTAZ won na een massale eindsprint met banddikte de Duivelsrit 1951

Nolten werd winnaar van bergklassement

Talrijke toeschouwers waren Zaterdagmiddag naar het Groene Boord gestroomd, om getuigen te zyn van de “joyeuse rentree" van een oude bekende in de Heerlense contreien en de Limburgse wieler wereld, n.l. de Duivelsrit. Op deze prachtige lentemiddag heeft een verzameling van wielermatadoren op het uitetrst snelle en bekende parcours een strijd geleverd, welke vooral gebaseerd was op snelheid. De crono-meters van de jury-tent hébben de top-rush van de vliegende karavaan feilloos vastgelegd. Het hoogste gemiddelde by de nieuwelingen bedroeg 37.5 K.M. per uur, terwijl de amateurs de denkbeeldige speedometer lieten oplopen tot 42.5 K.M. Hoe kon het anders, dat op dit bliksemrircuit de demarrages en de solovlucht tussen dit select gezelschap een minimum kans van slagen hadden. Mocht een of andere vermetele dartele temporijder een sprongetje wagen, dan werd hij weer gehaald door het tempo van de grote karavaan. Het is dan ook uiteindelijk in beide categorieën, zowel by de amateurs als nieuwelingen op een massale eindsprint uitgedraaid, Plantaz, de tactische ryder uit Eindhoven, die dit seizoen in een blakende vorm steekt, peddelde met banddikte verschil op no. 2 als eerste over de meet, Gramser de veelbelovende nieuweling uit Siebengewald lapte het zelfde in zijn categorie.

Gramser beste nieuweling

Toen burgemeester van Grunsven om kwart over zes het startsein gaf, dook de bonte karavaan „en bloc" tussen de respectieve schouders en draaide een adembenemende snelle ronde op het 2.5 K.M. lange parcours. De eerste phase van de stryd verliep aldus in constant temporijden.

In de 11de ronde dacht Bakkers de enthuosiaste rijder uit Schinnen er anders over en sprong met v. Breendert aan zyn wiel weg. In de 12e doortocht waren de vluchtelingen alweer Ingelopen. De eerste serieuze uitlooppoging ontstond in de 16e ronde, zy ontsproot aan de benen van de uitstekend rydende Joris, die aan de haal sloeg en een kleine voorsprong

wist te nemen. Plantaz, die tot dan toe rustig in het peleton had meegereisd,

kromde agressief zyn rug en schoot achter Joris aan. Twintig seconden voorsprong distribueerden de chronometers aan de twee weglopers. Maar zy werden na enkele ronden weer opgeslokt door het peleton, dat een felle jacht had ingezet. In de 25e ronde waagde Van Elshout, die zonder derailleur reed, nog een klein kansje, zonder succes echter.

MASSALE EINDSPRINT.

Maar uitgerekend zes ronden voor het einde gooiden de gezamenlyke grootheden alle energie in de stryd. Het resultaat was dat de uitstekend rydende Nolten, gevolgd door Pafort, aan de haal ging, gevolgd door een klem groepje onder aanvoering van Duyf. Tot twee ronden voor het einde draaide dit tweetal oersnel door, totdat in de voorlaatste ronde Plantaz, fel trekkend, de zaak weer aan elkaar reeg. Het resultaat was een machtige flitsende eindsprint, waarin Plantaz met banddikte verschil voor Koeman, als eerste door de finish ging. De gedetailleerde uitslag luidde als volgt:

Amateurs: 1. Jan Plantaz. Eindhoven. 80 K.M. in 2 uur 4 min. 30 sec; 2. Ed Koeman, Krommenie; 3. M. Joris Geleen; 4. L. Bakkers, Schinnen; 5. v, d. Laar. Mierlo-Hout; 6. H. Stevens. Elsloo; 7. J, Nol ten. Geleen; 8. La Grouw. Amsterdam; 9 H. Gelissen, Beek; 10. A. Ehlen, Broeksittard. allen z.t.. als winnaar. J. Nolten werd winnaar in het Bergklassemt.

By de nieuwelingen, waar de jeugdige Gramser uit Siebengewald van meet af aan in de voorste gelederen streed, werd na een uiterst snelle rit, de strijd eveneens in de sprint beslist. Schoenmakers uit Blerick, die eveneens zonder derailleur reed, zorgde met Lahay en Van Susteren voor het nodige vuurwerk. De gedetailleerde uitslag by de nieuwelingen luidde als volgt:

Nieuwelingen: 1. Willie Gramser, Siebengewald, 60 K.M. in 1 uur 42 min. 4 sec.; 2. Jef Lahaye, Bunde; 3. Harrie Schoenmakers, Blerick: 4. N. van Susteren. Blerick; 5. L. Vrooraen, Keimond; 6. J. Reynen, Waubach; 7. P. Wanten. Elsloo; 8. W. Speetgens, Voerendaal; 9. R. Neus, Hulsberg; 10. P. v. Hoorn. Hoensbroek; 11. P. Steenbakkers, Maastricht; 12. J. Bruning, Heerlen.

 

HELMOND.(1951.05.05)

Amateurs: 1. Piere van Neerven, 2. Willie Kouwenberg, 3. H. Vogels,

 

HELMOND.(1951.06.03)

Amateurs: 1. Tinie Cuijten, 2. Joop Terstroote, 3. Martin Hoens,

Nieuwelingen: 1. Arend van 't Hof, 2. J. van Dinther, 3. Cees Raymakers,

 

HELMOND.(1951.08.19)

Ronde van Helmond voor Anthonis

De Ronde van Helmond, een wedstrijd voor profs over 100 km in drie manches achter Derny-motoren, werd gisteren door de naar Varese afgevaardigde Belg Anthonis gewonnen in de tijd van 2 uur, 24 min. 59 sec. Met slechts geringe achterstand volgden: 2. Brik Schotte (B.), 3. Wim Dielissen, 4. Strom (Australië), 5. Lucien Gillon (Lux.), 6. Bernard

Gauthier (Fr.),. 7. Wim van Est, 8. Arnold (Australië), 9. Toon van Elderen,

  1. Hans Dekkers.

Wim van Est had, evenals Hans Dekkers, met veel pech te kampen. Tweemaal kwam hij te vallen en in de derde manche spaarde de pechduivel hem evenmin. De Noord-Afrikaan Zaaf was niet aan de start verschenen; in zyn plaats kwam Toon van Elderen.

Beroepsrenners Dernys 1e serie: 1. Lode Anthonis, 2. Lucien Gillen, 3. Briek Schotte, 4. Wim van Est, 5. Alfred Storm, 6. Reginald Arnold, 7. Hans Dekkers, 8. Jan van Elderen, 9. Wim Dielissen,

Beroepsrenners Dernys 2e serie: 1. Wim Dielissen, 2. Lode Anthnis, 3. Briek Schotte, 4. Bernard Gauthier, 5. Alfred Storm, 6. Wim van Est, 7. Jan van Elderen, 8. Lucien Gillen, 9. Reginald Arnold,

Beroepsrenners Dernys 3e serie: 1. Lode Anthonis, 2. Wim Dielissen, 3. Bernard Gauthier, 4. Alfred Storm, 5. Lucien Gillen, 6. Broek Schotte, 7. Wim van Est, 8. Reginald Arnold, 9. Jan van Elderen

Beroepsrenners Dernys Eindkl.: 1. Lode Anthonius (Bel), 2. Briek Schotte, (Bel), 3. Wim Dielissen, 4. Alfred Storm, 5. Lucien Gillen, 6. Bernard Gauthier, 7. Wim van Est, 8. Reginald Arnold, 9. Jan van Elderen, 10. Hans Dekkers,

 

HENGELO.(1951.06.24)

Amateurs: 1. Bennie Schaepers, 2. H. Elling, 3. J. Roessink,

Nieuwelingen: 1. Arens, 2. Caarels, 3. Peters,

 

HILVERSUM.(1951.06.02)

Amateurs: 1. Willem Holleeder, 2. --- 3. ---

 

HOEK VAN HOLLAND.(1951.08.27)

Kuitwaard weerstond storm, regen en renners

In Hoek van Holland bewees Kuitwaard uit Beverwijk Maandagmiddag dat hij tot de sterkste amateurs gerekend mag worden, want in een wielerwedstrijd, die op een moeilijk parcours en onder zeer ongunstige weersomstandigheden werd gehouden, won hij zonder enige concurrentie. De hevige storm en de striemende regen waren oorzaak dat er maar een handjevol toeschouwers de strijd volgden en dat maar 46 van de 75 renners die inschreven, op het appèl verschenen.-

De Ronde van Hoek van Holland is eigenlijk de Ronde van Kuitwaard geworden, want dertig ronden ging de Beverwijker niet alleen aan de kop, maar hij reed de meeste ronden alleen in een tempo dat bewondering afdwong. Te vroeg was hij naar de mening van kenners er tussenuit getrokken, doch Kuitwaard logenstrafte die overtuiging op duidelijke wijze. Alsof er geen vuiltje aan de lucht was, draaide hij ronde na ronde. Een prestatie, dié ten slotte werd beloond met een overwinning die klonk als een klok. Aanvankelijk waren Vlamings en Verhoeven mét hem meegegaan, maar eerst moest Verhoeven terugvallen en daarna kon Vlamings het tempo niet volgen; Dat deerde Kuitwaard geen ogenblik en hij knapte alle werk daarna alleen op.

Onvermoeid streed Kuitwaard verder met Voorting, v. d. Voort en Vlaming op 1 min. 15 sec. Daarachter volgde op 200 meter een groep van zes renners, o.a. Brinkman en Geluk. Tegen het einde zakte ook Vlamings af, terwijl ten slotte ook Voorting en Van der Voort werden ingelopen. Kuitwaard won met grote voorsprong terwijl Vlamings in de sprint won voor Brinkman en Koenen.

Bij de nieuwelingen speelden Van Vliet en Van t Hof in het begin de eerste viool, doch daar het de meesten al gauw te machtig werd, moest ook Van Vliet wat kalmer aan doen. Hij had zoveel van zijn krachten gevergd, dat hij zich zelfs niet op, de tweede plaats kon handhaven en in de eindsprint als  achtste eindigde.

Aardig was de animo, waarmee twee groepen marinemannen'op gewone fietsen elkaar bekampten. De Rotterdamse mariniers wonnen met gering puntenverschil.  De uitslagen luidden

Wedstryd tussen ploegen van de Kon. Marinekazerne te Hoek van Holland en de Mariniers te Rotterdam: 1 Rotterdam 40 pnt., 2 Hoek van Holland 38 pnt.

Nieuwelingen: 1. A. van 't Hof, Sassenheim, 40.5 km in 1.06.40.;  2. Erik Meijer, Overschie; 3. J. van Sas, Den Haag; 4. J. Walst, Amsterdam; 5. J. Hofland, Beverwijk; 6. L. Oostrum, Wassenaar; 7. W. Bregonje, Rotterdam; 8. J. van Vliet, Rotterdam; 9. P. Dangerman, Vlaardingen; 10. J. van Velthoven, Poeldijk.

Amateurs: 1. H. Kuitwaard, Beverwvjk, 81 km in 2.19.04.; 2. J. Vlaming; 3. H. Brinkman, Maasland; 4. E. Koenen, Krommenie; 5. A. Voortuig, Haarlem; 6. W. M. Snijder, Halfweg; 7. A. Geluk, Rotterdam; 8. H. de Koning, Hoofddorp; 9. A. v. d. Voort, 's-Gravenzande; 10. W. Brunschot, Den Haag.

 

HOEVEN.(1951.08.15)

Amateurs: 1. Piet de Bruin, 2. H. van Hassel, 3. Jac Driessen,

 

HOOFDPLAAT.(1951.06.25)

Nieuwelingen: 1. Rien Verhelst, Axel; 2. H. Schoenmakers, Blerik; 3. A. van Herk, Meerveldhoven; 4. P. Berck, Sint Willebrord; 5. H. van de Kloot, Zundert; 6. P. Herder, Oud-Gastel; 7. M. Willems, Steen; 8. A. de Bruine, Etten; 9. C.A. Schrauwen, Ossendrecht; 10. C. van de Borst, Etten;

 

HOOGERHEIDE.(1951.08.12)

Beroepsrenners: 1. Evert Grift, 2. Toon Steenbakker, 3. Cor Bakker, 4. Piet van As, 5. Henk de Hoog, 6. Harrie Schoenmakers, 7. Cor Bakker, 8. Sjef Jansen, 9. Jo Geerts, 10. Frans Vos,

 

HOORN.(1951.06.10)

Snijders en De Groot winnaars te Hoorn

Eenenvijftig amateurs namen deel aan de Ronde van Hoorn over een parcours van 100 km. verdeeld in 125 ronden. Er was flinke belangstelling en de weersomstandigheden waren gunstig. De uitslag was:

Amateurs: 1. W. Snijders (Halfweg) 2 u. 33 m 6 sec. 2. J. Eelsing (IJmuiden). 3. J Ottenbros (Alkmaar). 4. J. Trompetter (Wieringen). 5. P. Stroomer (Wijk a. Zee).

Nieuwelingen: 1 D de Groot (Amsterdam) 1 u. 14 m. 2. W. Eelsing (IJmuiden). 3. L Boellaard (Amsterdam). 4. J. Hofland (Beverwijk). 5. M. S. Kempff (Amsterdam).

 

HUIJBERGEN.(1951.08.18)

Amateurs: 1. Rien Verhelst, 2. Wies van Dongen, 3. Jan Plantaz,

Nieuwelingen: 1. Jac van Nispen, 2. Cees van Est, 3. Jaap Kerstens,

 

HULST.(1951.10.09)

Amateurs: 1. Wout Verhoeven, Overschie; 2. Piet de Bruin, Roosendaal; 3. Cees Paymans, Tilburg; 4. H. Schoenmakers, Blerick; 5. Verhelst, Axel; 6. van der Veeken, Sint Willebrord; 7. de Kever, Nieuw-Namen; 8. Bergmans, Aalst; 9. van der Kloot, Zundert; 10. Verwijmeren, Terheijden;

 

IJMUIDEN.(1951.09.04)

Tienstra (Halfweg) won ronde van IJmuiden

In het kader van de feestelijkheden bij het 75-jarig bestaan van IJmuiden en het Noordzeekanaal werd gisteravond een wielerwedstrijd gereden voor amateurs over een afstand van 90 km, onder leiding van de HSC „De Bataaf" uit Halweg.

Amateurs: 1. Jan Tienstra, Zwanenburg, 2 uur 20 min. 50 sec. 2. A. Voorting (Haarlem); 3. J. (Amsterdam); 4. W. Snijders (Halfweg); 5. K. Post (Burgerveen); 6. H. Douwe (Amsterdam); 7. W. Bos (Greup); 8. M. Snijder (Halfweg); 9. L. de Booy (Amsterdam); 10. W. J. Remkes (Amsterdam); 11. E. Meyer (Laren); 12. E. Boelens (Hilversum); 13. R. G. Altink (Amsterdam).

 

IJZENDIJKE.(1951.05.15)

Nieuwelingen: 1. Fons Borremans, Hoogerheide; 2. Rien Verhelst; 3. Pol Hermes, Oud-Gastel; 4. H. Schoenmakers, Blerick; 5. J.L. Coone; 6. P. Oomen, Etten; 7. C. Raymaekers, Veldhoven; 8. Theo Ollensius, Westdorpe; 9. A. van Deyk, Sprundel; 10. J. Hofland, Beverwijk;

 

KAATSHEUVEL.(1951.07.29)

Amateurs: 1. Mat Sonnemans, 2. Willie van de Laar, 3. Jo van Heugten,

Nieuwelingen: 1. Jan van Osta, 2. A. Bruisters, 3. Bram Heeren,

Nieuwelingen: 1. P. van Son, 2. Pol Hermes, 3. Theo Verkampen,

 

KAMPIOENDSCHAP VAN LIMBURG.(1951.06.17)

Op dé top van „de beul van Valkenburg” viel beslissing Jan Nolten uit Geleen voor de tweede maal Limburgs amateur-kampioen v. d. Weyden ontketende in 10de ronde de strijd Ehlen derde

Jan Nolten, de lange sierlijke coureur uit Geleen. heeft voor de tweede achtereenvolgende maal beslag gelegd op de provinciale amateurtitel. Nolten bewees eens te meer dat hy in wedstrijden met heuvels, bergen en Caubergen, uitgroeit tot een onklopbaar fietsenartist. Nolten won dit kampioenschap met voorsprong en deze voorsprong bedroeg 43 seconden op de Maastrichtenaar Flor van der Weyden en eerst drie minuten en vijftien seconden later arriveerde het peleton. Van der Weyden komt de eer toe de wedstryd een beslissende wending gegeven te hebben. Deze Maastrichtenaar, die eerst enkele jaren de wielersport, beoefent, ontpopte zich op de Cauberg als een coureur met grote toekomst. Drie ronden voor het einde was hij het welke het peleton vaarwel zegde en weldra een zo grote voorsprong nam, dat het er ep ging lijken, dat de nieuwe kampioen van de Weyden zou heten. Nol- ten had het gevaar echter ingezien en de rush. waarmee de man uit Geleen achter van der Weyden aantrok en deze achterhaalde, was klassewerk. De beslissing was meteen gevallen en tydens de laatste Caubergklim kon Nolten zyn rivaal losgooien. Hij bereikte met een voorsprong van vijftien seconden de top varn de „beul" van Valkenburg en in het resterende gedeelte wist hy deze voorsprong nog aan te dikken. In totaal verschenen 35 Limburgse - amateurs aan de start en deze bonden vijf minuten nadat de profs gestart waren de strijd aan over 118 K.M. oftewel 13 maal de beklimming van de beruchte Cauberg. Borghans was de eerste pechvogel, maar hij kon weer onmiddellijk aansluiting krijgen bij het peleton. De eerste serieuze uitlooppoging kwam van Gelissen. Ehlen, Haan en Stevens. Lang bleef dit viertal echter niet bij elkaar. Eerst viel Gelissen terug in het peleton en Haan kreeg in de afdaling van het St. Jansbosch een lekke band. Wel zette de Mechelse favoriet nog door, maar zyn achterstand was te groot om deze nog op te halen.

OP DE CAUBERG VIEL DE BESLISSING

Ehlen en H. Stevens lieten zich wyselijk inlopen en we kregen vervolgens een compacte groep die enkele ronden achter elkaar gezamelijk de beklimming van de Cauberg aanving. Deze groep was echter niet meer zo verbazend groot. Voor velen was de opgave te zwaar, anderen werden door pech

uitgeschakeld. Een tiental wist zich echter op het voorplan te handhaven, t.w. Boonen, van der Weyden, H. Stevens, Bakkers, Nolten, Willemsen, Joris, Ehlen, Ramakers, Fooy en Borghans. Opmerkelijk is het dat Th. Paas hier niet bij was. Paas had schijnbaar zyn beste vorm niet mee naar Valkenburg gebracht. In de zevende ronde kregen we weer een uitlooppoging. Nolten

met Gelissen gingen aan de haal. De rest reageerde echter onmiddellijk en opnieuw was de orde hersteld. Totdat in de tiende ronde van der Weyden het hazenpad koos. Hij bereikte met 100 meter voorsprong de top van de Cauberg en dit betekende meteen de beslissing. Zoals wij boven reeds vertelden, slaagde alleen Nolten er nog in deze moedige coureur bij te benen, en zelfs te oversteken. Het was een goede wedstrijd dit amateurkampioen- schap en opmerkelijk was wel dat het gros der belangstelling zich het meest voor deze amateurstrijd interesseerde. De uitslag luidde:

Amateurs: 1 J. Nolten, Geleen 3 uur 19 min. 27 sec; 2 F. van de Weijde

(Maastricht) op 43 sec; 3 A. Ehlen (Broeksittard) op 3 min. 50 sec; 4 J. Boonen (Sittard) z.t.; 5 H. Stevens (Elsloo) z.t;. 6 J. Fooy (Maastricht) z.t; 7 W. Ramakers (Heerlerheide) z.t.; 8. M. Joris (Geleen) op 1 min.; 9 J. Bakkers (Schinnen) op 6 min.: 10 Mertens (Mechelen) z.t. Van dê 34 gestarte renners beëindigden er 15 de course.

 

KAMPIOENSCHAP VAN GELDERLAND-UTRECHT.(1951.06.23)

Amateurs: 1. B. van Leur, Utrecht, Kamp. Van Utrecht; 2. G. Doeland, Vreeswijk; 3. A. Roelofs, Arnhem, Kamp. Van Gelderland; 4. M. van de Meer, Nijmegen; 5. J. Schans, Soest; 6. G. Bocxe, Abcoude; 7. H. van de Broek, Soest; 8. A. van Kempen, Linschoten; 9. J. Mulder, Eemnes; 10. J. Vermeulen, Breuklen; 11. W. van Zetten, Driebergen; 12. W. Lamers, Nijmegen; 13. G. Jansen, Doetichem; 14. G. Markerink, Neede; 15. T. Nagtegaal, Utrecht;

 

KAMPIOENSCHAP VAN LIMBURG.(1951.07.15)

Nieuwelingenrace

Schoenmakers kampioen van Limburg

Op het Adsteeg-circuit te Beek werd Zondagmiddag het kampioenschap van Limburg voor nieuwelingen verreden. Daar deze ronde werd verreden op de doortocht van de Ronde van Limburg, waren talrijke toeschouwers aanwezig om dit treffen tussen de sterke Limburgse jongeren op de fiets gade te slaan. Op het moeilijke parcours werden 13 ronden verreden. Het werd een boeiende open strijd, waarbij de grote rivalen Schoenmakers, Gramser, Vranken en v. Susteren elkaar geen duimbreed toegaven. Uiteindelijk bracht een felle sprint de beslissing, waarbij Schoenmakers zich met gering verschil de sterkste toonde en de titel in de wacht sleepte. De uitslag luidde:

Nieuwelingen: 1. Harrie Schoenmakers Blerick; 2. Jac Vranken, Eijsden; 3. Willie Gramser Siebengewald; 5 G. Keulaers Geleen; 6 H. v. Loo. Kerkrade; 7 J. Runen, Waubach; 8. A. Rijnen, Waubach; 9. Lahaye. Bunde: 10. A. Rongen, Bunde.

 

KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND.AMATEURS.(1951.07.08)

Piet van Roon werd met snelle eindsprint amateur-kampioen op de weg Daan de Groot won bij de nieuwelingen

Twaalf duizend toeschouwers zagen gisteren op het auto-circuit van Zandvoort hoe de Haarlemmer Plet van Roon zich meester maakte van het kampioenschap van Nederland voor amateurs op de weg, nadat hij zich met een snelle eindsprint uit het peloton van 35 man had weten los te rukken. Piet van Roon eindigde de vorige week in de Ronde van Groningen en Noord-Drenthe op de achtste plaats.

Ruim 220 deelnemers verschenen aan de start, maar in het begin bleef het veld nagenoeg bijeen. Eerst in de negende van de 42 ronden (totaal 176 km) probeerden enkele renners uit het peloton te ontsnappen. Onder meer Van Breenen uit Amsterdam, die later door een lekke achterband moest opgeven, Kooyman uit Den Haag, Visser uit Haarlem, Van Sambeek en Maenen, beiden uit Valkenswaard. Deze uitlooppoging had echter niet veel resultaat.

In de 32e ronde wisten 7 renners de leiding te nemen, t.w. Donker (Amsterdam), Maenen, Piet Peters (Haarlem), Van Roon (Haarlem), Sonnemans (Geldrop), Snijder (Zwanenburg) en Adri Voorting (Haarl.) Het peloton.dat op ongeveer 400 meter volgde, wist echter in de volgende kilometers langzaam maar zeker de achterstand te verkleinen en in de voorlaatste (41e) ronde, lag het veld, bestaande uit nog 35 renners, weer bij elkaar.

Ongeveer 400 meter voor de finish wist Piet van Roon enkele meters voorsprong te nemen en deze te behouden, waardoor hij in de tijd van 4 uur 27 min. 37 sec. kampioen van Nederland werd. De uitslag luidt:

Amateurs: 1. P. van Roon (Haarlem) 4 uur 27 min. 37 sec., 2 C. Paymans (Tilburg) op 6 m 3. H. Gelissen (Beek, Limburg) id. 4. A. Geluk (Rotterdam) id., 5. Adri Voorting (Haarlem) id., 6. P. Kooyman (Den Haag) id., 7. P. Haan (Mechelen) id., 8. A. Donker (Amsterdam) id., 9. J. Maenen (Valkenswaard), 10. Piet Peters (Haarlem).

Daan de Groot kampioen der nieuwelingen

WIE geen vreemde is in het Jeruzalem der wielrenners, die weet zo langzamerhand wel, dat de sterke Amsterdammer Daan de Groot — styl en allure van Gerrit Schulte — dit jaar de grote man is in de klasse der nieuwelingen en hy zal er zich dan ook helemaal niet over verbazen, dat deze renner gisteren op het circuit van Zandvoort het kampioenschap der nieuwelingen heeft gewonnen. Wie zou die winnaar eigenlijk anders hebben moeten zijn dan Daan de Groot? Blijkens de wedstrijd zelf in geen geval iemand anders. Waar het immers bij iedere renner bekend is, dat De Groot in de sprint heel moeilijk te verslaan is, hadden zijn collega's in die 59 kilometer lange rit moeten proberen door ontsnappingen van die gevaarlijke en scherp-spurtende broer van onze zwemtweeling af te komen. Zij deden dat echter niet. Zij probeerden het niet eens; de hele groep bleef als een klit bij elkaar zitten. Toen de hele groep na veertien ronden gedraaid te hebben de massasprint begon, werkte Daan de Groot zich dan ook zo rap naar voren, dat er geen moment twijfel meer kon bestaan over de uitslag. De Groot was onze nieuwelingen-kampioen en terecht! Zijn tijd voor de 59 km was 1 uur 28 min. 8 sec. Op de volgende plaatsen kwamen Kloosterziel (Wezep), Harren (Haarlem), Van Bockel (Amsterdam) en Boellaard (Amsterdam).

 

KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND.BEROEPSRENNERS.(1951.06.17)

23-jarige Hans Dekkers wegkampioen van Nederland Van Est en Wagtmans in eindsprint geklopt

Een outsider, de 23-jarige Hans Dekkers uit Eindhoven, heeft na 216 moordende kilometers het Nederlands kampioenschap op de weg voor Profs en Onafhankelijken gewonnen. In een onweerstaanbare sprint klopte hij op de laatste dertig meters Wim van Est en Wout Wagtmans.

Deze drie renners: Dekkers, Van Est en Wagtmans zijn het geweest, die zich na de laatste Cauberg-beklimming (er waren toen zon 210 km. gereden) losmaakten van Roks, Peters en De Hoog. Van Est dreef het tempo toen zo hoog op, dat de laatste drie ineens een stuk achter lagen, zo groot, dat het niet meer in te halen viel.

Dat was het einde van een gevecht, dat in de tiende ronde begon met een demarrage van de uitstekend rijdende Voorting. Wagtmans zette die uitlooppoging alleen voort, maar al verkreeg hij een voorsprong van bijna anderhalve minuut, toen hem bleek, dat zijn achtervolgers de strijd niet opgaven, liet hij zich inlopen en zo gingen Voorting, Peters, Van Est, Dekkers, Jansen, Vooren, De Hoog, Roks en Wagtmans aan de kop.

Toen had de Cauberg zijn werk al grondig verricht. Wat niets te betekenen had, was uit de course verdwenen, maar ook Schulte, Bakker, Lakeman, Evers, Lambrichs, Seijen, Vos en anderen hadden moeten zwichten. Schulte werd door een lekke band tot opgeven gedwongen en Lambrichs en Seijen werden het slachtoffer van een valpartij. Van de 65 deelnemers reden er slechts 16 de wedstrijd uit.

Behalve de genoemde kopgroep van negen lag er nog een ploeg van zeven in de course met o.a. Faanhof, Smits en Van der Zande, maar zij hadden zes minuten achterstand en deden voor de titel al niet meer mee.

Na de voorlaatste beklimming van de Cauberg kreeg Voorting door een lekke band een achterstand van 1 min. 4 sec, terwijl een vermoeide Vooren en een uitgeputte Jansen op 1 min. 25 sec lagen. Na de laatste Caubergbestijging kwam de demarrage van Van Est, Dekkers en Wagtmans. Roks won de sprint van Peters en daarmee de vierde plaats. De officiële uitslag is:

Beroepsrenners: 1. Hans Dekkers (Eindhoven), 5 uur 34 min. 42 sec; 2. Wim van Est (St. Willebrord) 5 uur 34 min. 42 sec; 3. Wout Wagtmans (Breda) z.t; 4. Thijs Roks (Sprundel) op 25 sec; 5. Gerrit Peters (Haarlem) z.t; 6. Henk de Hoog (Borgerhout) (B.) op 56 sec; 7. Gerrit Voorting (Haarlem) op 2 min. 56 sec; 8. Sjef Jansen (Elsloo) op 4 min. 52 sec; 9. Arie Vooren (Zaandam) z.t; 10. Henk Faanhof (Amsterdam) op 9 min. 10 sec; 11. Harrie Schoenmakers (Eindhoven) z. t. 12. Harm Smit (Antwerpen) z. t.; 13. Piet van As (Roosendaal) z. t.; 14. F. van der Zande (Halsteren) op 12 min. 30 sec; 15. J. Schweitzer (Maastricht) op 1 ronde; 16. G. Sprenkeling (Hengelo) op 2 ronden.

 

KAMPIOENSCHAP VAN NOORD-BRABANT.(1951.06.23)

Amateurs: 1. Jan Plantaz, 2. Mat Sonnemans, 3. Piet de Bruin,

 

KAMPIOENSCHAP VAN NOORD-HOLLAND.(1951.05.05)

Appie Donker kampioen van Noord-Holland

Sprintsege op Piet Peters

APPIE DONKER en Piet Peters hebben voor een boeiend slot gezorgd van de overigens „vlakke" course om het kampioenschap van Noord-Holland, door by Wormérveer op de vlucht te slaan en vandaar in een enorm tempo naar Zaandam te schieten, waar zy in de eindspurt moesten uitvechten, wie van hen de sterkste zou blijken. Dat was toen niet meer Piet Peters, die het meeste aan deze ontsnappingspoging had gedaan, maar wel Appie Donker, de pientere Amsterdammer, die zich daardoor dit jaar kampioen van Noord- Holland mag noemen !

Tot aan Medemblik werden geen prestaties geleverd die lang het onderwerp van wielergesprekken zullen zijn, maar wel zal er nog gesproken worden over die massale valpartij in de Beemster, waarby niet minder dan dertig renners waren betrokken en Piet Schoor een groot gat in het hoofd opliep, of over die openstaande brug in Medemblik, waardoor Adrie Voorting zyn halve minuut voorsprong verloor en slachtoffers van die valparty'-in-het-groot hun achterstand op het peloton konden wegwerken.

De eerste serieuze ontsnapping kwam pas tot stand in de omgeving van Winkel, Kolhorn en Oudesluis, waar Cees Ris, Piet van Roon, Gerrit Timmerman en Bredius de benen hadden genomen. Maar hun poging mislukte, zoals ook die riskante onderneming van Hooijschuur, Witteveen, Donker en Peters tussen Egmond aan de Hoef en Castricum tot niets gedoemd bleek te zijn geweest. En zoals het ook ging met de vlucht van Peters, Ris en Kwantes by Uitgeest. Weer trok de grote troep de vermetelen aan de jas om hen te dwingen in het grote gelid mee te marcheren.

Maar bij Wormerveer hadden Piet Peters en Appie Donker daar genoeg van. Meer dan genoeg zelfs. Met zware pedaalslag schoot Pieters er tussen uit en, soepel draaiende, sloot Donker zich bij hem aan.

Een magnifiek tempo haalden zy er uit over de glijdende provinciale wegen en de krommende straten van Zaandam; Peters bijna bij voortduring aan de kop. Maar niet meer aan de kop zat hij, toen er op de Prins Hendrikkade in Zaandam werd gespurt om de overwinning. Toen was Appie Donker de rapste, zoals Van Dijk uit Hilversum de snelste was van de op 200 meter volgende groep. Een nieuwelingenwedstrijd, die van Zaandam naar Hoorn en terug ging werd „natuurlijk" gewonnen door Daan de Groot, die bij de nieuwelingen geen tegenstanders meer schijnt te hebben. De uitslagen waren:

Nieuwelingen: 1. D. de Groot, 60 k.m. in 1 uur 41 min. 36 sec; 2. E. Meijer (Laren); 3. A. van 't Hof (Haarlem); 4. J. Hofland (Beverwijk); 5. B. Fok Hoorn); 6. J. Pronk (Hoorn); 7. (op 400 meter) T. Mahn (Adam).

Kampioenschap van Noord-Holland:

Amateurs: 1. en kampioen: Ab Donker 178 k.m., in 4 uur 17 min. 36 sec; 2. Piet Peters; 3. (op 200 m.) Jac. van Dyk; 4. Kleefstra; 5. Zieleman; 6. (ex aequo) Bakker, De Booy, Van Breenen, Broers, Bruggenkamp, Cooper, Cornelisse, Douwes, Duijf, Snijders, Van Heusden, W. en G. Holleeder, Hooyschuur, Koeman, De Koning, Kunst, Kwantes, Van Leeuwen, Mehagnoul, De Moor, Pafort, Ris, Van Roon, Schotman, Sieveking, Timmermans, Trompetter, Voorting, Witteveen en J. Stakenburg.

 

KAMPIOENSCHAP VAN NOORD-NEDERLAND.(1951.06.23)

Jan Charisius Fries wielerkampioen

Jan Charlsius is Zaterdagmiddag wielerkampioen van Friedand geworden

bij de wedstrijden om het kampioenschap van amateurs van de provincies Groningen Friesland Drente en Overijssel, die in Emmen op een parcours van 91/2 km, dat achttien maal moest worden afgelegd, werden gehouden.

Hoewel de Fries geen rol van betekenis speelde reed hij toch een uitstekende course en kon hij zich steeds in het peleton handhaven. Winnaar van de gehele course werd de Groninger Warta een comming-man die nog wel meer van zich zal doen horen. De beste rijder was evenwel Johan Tebbens uit Groningen de morele winnaar van dit kampioenschap. Kampioen van Overijsel werd Byen uit Hengelo, van Drente Elling uit Meppel.

Amateurs: 1. Eppie Warta Groningen 171 km in 4 uur 44 min 14 sec.; 2. T. Beijen Hengelo; 3. Johan Tebbens Groningen; 4.  Kooistra Groningen; 5.  A

Oink Hengelo; 6.  Van den Heuvel Hengelo; 7. Schipper Enschede; 8. Schaepers Oldenzaal; De kampioen van het vorig jaar Anton Hazewinkel uit Groningen kon zijn titel niet verdedigen. Hij heeft definitief de wielsport eraan gegeven, hetgeen een groot verlies betekent

 

KAMPIOENSCHAP VAN OVERIJSSEL.(1951.06.23)

Nieuwelingen: 1. Bertus Kloosterziel, 2. Joep Hillebrink, 3. Berry Peters,

 

KAMPIOENSCHAP VAN ZUID-HOLLAND.(1951.06.23)

Kooyman bedwingt Brinkman in sprint

Onder auspiciën van de NWU is op het zg., „Parcours van Stompwijk" over een afstand van 170 km (10 ronden) het provinciaal kampioenschap van Zuid-Holland voor amateurs verreder, welke wedstrijd tevens als selectie gold voor de Nederlandse kampioenschappen, die-8 Juli zullen worden gehouden. Ondanks dt zeer slechte weersomstandigheden — het regende bijna de gehele middag — heeft het vrij talrijke publiek van een spannende wedstrijd kunnen genieten. De renner P. Kooyman uit Den Haag won de eindspurt van een groep van zes renners, met miniem verschil van Brinkman (Maasland), die de tweede plaats bezette. De uitslag luidt:

Amateurs: 1 Piet Kooyman, „De Spartaan", Den Haag, 4 u. 15 min. 24 sec; 2 Manus Brinkman, Maasland, 3 Co Stout „Feijenoord", Rotterdam, 4 P. Muilwijk, „Feijenoord", Rotterdam, 5 N. Verheul, „Pedaalridders", Rotterdam, 6 W Verhoeven, „Rotterdamse Leeuw", Overschie, 7 H. Breedveld, „Pedaalridders", Rotterdam, 8 D. Boereboom, „Feijenoord", Rotterdam, 9 J. Veldhoven, „Sparta", Poeldijk, 10 L. de Ruiter, „Spartaan", Den Haag, allen dezelfde tijd als de winnaar. ,

 

KAPELLE.(1951.05.12)

Amateurs: 1. Leo Cantineau, Breda; 2. Thijs Roks, Sint Willebrord; 3. Jos Suykerbuyk, Breda; 4. A. van oers, Langeweg; 5. henk Kuitwaard, Velsen; 6. C. Verstraten, Breda; 7. Konings, Breda; 8. Driessen, Raamsdonksveer; 9. Van Nijnatten, Breda; 10. Piet Roks, Sint Willebrord;

 

KERKRADE.(1951.05.03)

In het kader der Oranjefeesten te Kerkrade organiseerde het Wielercomité „Voorwaarts" Kerkrade een wielerronde voor amateurs en nieuwelingen. Een bijzondere prestatie leverde de amateur Wagelaars, die na een valpartij grote achterstand opliep en zich toch nog na een flinke sprint van de tweede plaats wist te verzekeren. De uitslag was als volgt:

Nieuwelingen: 1. v. Loo, 2. Tiedke, 3. Quadvlieg, 4. Bosscher 5. Hoofs. Amateurs: 1. Vermeulen, 2. Wagelaars, 3. Smeets. 4. Pluymen, 5. Lemmens. De totaal tijd van de cours was 1 uur 18 min. 22 sec. Daar de grote groep samen bleef en de sprint beslistte, werd voor allen dezelfde tijd genoteerd.

 

KERKRADE.(1951.08.26)

  1. d. Waterlaat lste in de Ronde van Kerkrade
  2. Susteren won bergpremie

Zondag vond onder gunstige weersomstandigheden de ronde van Kerkrade voor nieuwelingen plaats. Het geringe aantal bezoekers heeft kunnen genieten van een mooie wedstrijd waarin vooral van Susteren uit Blerick voor het nodige vuurwerk zorgde.

Vanaf het begin zat er strijd in het rennersveld. In de 7e ronde waagden de Eindhovenaren v.d. Waterlaat en Siebrechs een uitlooppoging. Het peloton bleef ook niet stilzitten en het was van Susteren die alleen op zoek ging naar de leiders. Na 5 ronden had hij deze reeds ingehaald. Dit drietal voerde het tempo steeds hoger op, maar Schoenmakers, v. Rooy en v. Loo trokken na 17 ronden uit het peloton om de vluchters te halen. Van Susteren nam hier geen genoegen mee en waagde zijn kans toen alleen. Moedig zette hij alleen door, zijn voorsprong werd steeds groter, maar moest 13 ronden later het hoofd buigen voor het peloton dat toen al zeer gedund was. H. Schoenmakers was gevallen en had enige achterstand op het, peloton, dat steeds elke poging om uit te lopen in de kiem smoorde. Toen er nog 5 ronden te rijden waren dacht men, dat een eindsprint de strijd moest beslissen, maar nog geen ronde later zag v.d. Waterlaat zijn kans schoon om er alleen tussen uit te gaan. Het peloton reageerde hier niet op en zo kon het gebeuren dat v.d. Waterlaat met 55 seconden voorsprong door de finish ging. Tevens werd er ook nog een bergpremie verreden, welke v. Susteren op zijn naam schreef.

Nieuwelingen: 1. v.d. Waterlaat, Eindhoven (65 km). 2 u., 5 min., 10 sec; 2 v. Susteren, Blerick op 55 sec; 3 Manders Asten 55 sec; 4 Stommels. Helmond 55 sec; 5 Speetgens, Voerendaal op 55 sec: 6 Lahay, Bunde op 55 sec; 7 v. Rooy Hoensbroek: 8 Wanten Elsloo; 9 Reijnen Übach over Worms; 10 Berkers, Vaals.

 

KOEWACHT.(1951.05.05)

Amateurs: 1. Anton van Oers, Langeweg; 2. Harrie van de Elshout, Made; 3. Karel Inghels, Sas van Gent; 4. C. oosthoek, ’s-Heerenhoek; 5. P. Roks, Sint Willebrord; 6. W. Hellemons, Bosschenhoofd; 7. L. Cantineau, Breda; 8. C. Anraad, Oud-Gastel; 9. J. Cools, Sint Kruis; 10. G. van de Wiele, Uitbergen;

 

KOEWACHT.(1951.05.14)

Nieuwelingen: 1. Rien Verhelst, Axel; 2. Fons Borremans, Huijbergen; 3. Cees Raaymakers, Blerick; 4. P. van Heek, Eindhoven; 5. A. Inghels, Koewacht; 6. A. van Acker, Hontenisse; 7. J. Coone, Eindhoven; 8. W. Gusnt, Goes; 9. J. Hofland, Beverwijk; 10. H. Dabbout, Aardenburg;

 

KRABBENDIJKE.(1951.07.07)

Amateurs: 1. Co Mangelaars, Hoogerheide 100 km in 2.42.00.; 2. Jan Konings, Brda; 3. Leo van de Brand, Schijndel; 4. J. Groffen, Bergen op Zoom; 5. C. Aanraad, Oud-Gastel; 6. P. Maas, Pindorp; 7. P. Nuijten, Ulvenhout; 8. P. Verwijmeren, Terheijden; 9. J. Kuijten, Nuenen; 10. M. Heurter, Raamdonksveer;

 

KROMMENIE.(1951.06.17)

De uitslag van de Ronde van Krommenie luidt als volgt:

Amateurs: 1. Altink (Amsterdam), 2 Zahradnik (Amsterdam); 3. Kuitwaard (Velsen); 4. Timmerman (Zaandam); 5. Duijf (Zaandam); 6. Bakker (Halfweg) ;7. Trompetter (Wieringen); 8. Pranger (Anna Paulowna); 9. v. d. Putten (Den Haag) en 10. Vermeulen (Breukelen).

Nieuwelingen: 1. Eelsing (IJmuiden); 2. Rusman (Haarlem); 3. Harren (Haarlem); 4. Meijer (Laren); 5. v. Sas (Den Haag); 6. Van 't Hof (Sassenheim); 7. Mahn (Amsterdam); 8. Hofland (Beverwijk); 9. Kaijer (Zuidermeer) en 10. Kempff (Amsterdam).

 

KRUININGEN.(1951.06.30)

Amateurs: 1. Antoon Verstraeten, 2. Heurten, 3. J. Vlamings,

Nieuwelingen: 1. Jaap Kerstens, 2. Cees van de Borst, 3. Jac van Nispen,

 

LAMSWAARDE.(1951.09.15)

Nieuwelingen: 1. Jac van Nispen, Sint Willebrord, 65 km in 2.08.0.;  2. Henk van Glerum, Sint Willebrord; 3. Bram Heeren, Sint Willebrord; 4. Sherts, Eindhoven; 5. Borremans, Hoogerheide; 6. H. Schoenmakers, Blerick; 7. de bRuin, Etten; 8. van der Kloot, Zundert; 9. Vermelfiert, Eindhoven; 10. van de Borst, Etten;

 

LEEUWARDEN.ZAAILAND.(1951.05.05)

Anton Hazewinkel grote man van de ronde van Leeuwarden

Jan Charisius verraste het publiek met een derde plaats en uitstekend rijden.

Anton Hazewinkel heeft Zaterdagmiddag de ronde van Leeuwarden op

zijn naam gebracht. Niet alleen ging hij als eerste door de finish maar bovendien heeft hij gedurende de gehele course de eerste viool gespeeld. De enige van de 33 andere renners die niet behoefde te buigen voor het geweld van deze vechter en tacticus was de - als winnaar gedoodverfde –  Amster- dammer Floor Petri .Voor het talrijke publiek wat het een prettige verrassing dat Jan Charisius als derde eindigde na steeds in de voorste gelederen te hebben gestreden. Een tweede favoriet van de Leeuwarders Roel Westerterp liep nadat hij malheur aan zijn fiets had gekregen twee ronden achterstand op en stapte later moedeloos af.

Het is een alleraardigste course geweest. Hoe hard er is gevochten (en

ook gefietst)  blijkt wel uit het feit dat Hazewinkel twee uren 25 minuten en

vier seconden nodig had om tweehonderd maal het Zaailand rond te fietsen

wat neerkwam op een afstand van 100 km.

Aanvankelijk leek het dat een of meer renners er vrij gemakkelijk in zouden

den slagen een ronde voorsprong te nemen. Maar de bochten waren in dit

parcours te kort en het peleton was van meet af aan niet van plan de favorieten de zege cadeau te geven. Daarom liepen de eerste uitlooppogingen (waarbij steeds Hazewinkel en Charisius en meestal ook Petri betrokken waren) alle op niets uit. Hazewinkel leek eenmaal succes te zullen hebben toen zyn knalgroene trui plotseling een honderd meter voor het peleton opdook. Maar Drewes Kooistra paste er voor om nu al (na 20 km) het peleton te drukken. Daarom bepaalde Hazewinkel zich er toe zijn vuist op te heffen en wat te mopperen tegen zijn onwillige clubgenoot.

“Is die vent achter?”

Zo draaiden de renners rustig hun rondjes met Hazewinkel en Petri in de

staart elkaar bewakende als twee gezworen vijanden. Totdat plotseling en ongemerkt de lachende Amsterdammer Rijnders een halve ronde wegsprong

sprong. Niemand scheen het gevaar te merken. Alleen Jan Charisius die naar de jury tafel riep. “Is die vent zover achter”.Neen luidde het antwoord

en toen was de kans van Rijnders verkeken. Jan trok Hazewinkel mee en

Rijnders werd volgens alle regelen der kunst teruggeroepen.

De favorieten vonden het nog te vroeg om hun slag te slaan. De mindere goden kregen bij hun proberen geen steun, zodat ze hun dapperheid moesten betalen met een achter-adem komen.

De premies brachten zo nu en dan wat leven in de brouwerij. Meestal was het Rijnders die lachend de prijs naar zich toe trok. Bij een van die sprints nam Fleury (vriend en clubgenoot van Petri) de bocht te kort. Hij tuimelde en verspeelde direct een ronde. Kansloos?

“Even vragen” dacht Fleury.Doe ik nog mee voor de premies .Ja riep de jury. En sedert dat ogenblik waren de premies voor Fleury.

De grote slag

Veertig kilometer voor het einde viel de grote slag. Petri Hazewinkel en Charisius sloegen hem keurig samenwerkend. Soepel draaiden zij hun rondjes. Anton gaf z’n maten zo nu en dan een douche en Petri riep steeds harder. Vijftien kilometers hadden ze nodig. Toen was het peloton gelapt.

Hazewinkel ging direct door (fit als een hoentje) Fetri sprong mee. Helaas

was Charisius leeg. Met behulp van twee andere weglopen de kleine opmerkelijk constant rijdende Walraven en de slanke Pranger namen Hazewinkel en Petri hun tweede ronde. Zo was de stand toen de laatste ronde inging nog. Een sprint kwam er niet van. Hazewinkel sprong een halve kilometer voor de finish weg en bleef onbereikbaar voor Petri, op een ronde won Charisius met glans de eindsprint. zodat de uitslag werd.

Amateurs: 1. Anton Hazewinkel Groningen 100 km in 2 uur 25 min 4 sec.; 2. Freek Petri Amsterdam; 3. Jan Charisius Leeuwarden op een ronde; 4. S. Pranger Anna Paulowna; 5. A. Walraven Breezand; 6. H Elling Meppel op twee ronden; 7. Drewes Kooistra Groningen; 8. Eppie Warta Groningen; 9. A.

Rijnders Amsterdam; 10. H. Hulscher Amsterdam;

 

LEIDEN.BURGGRAVENLAAN.(1951.09.15)

Geroutineerde Jac. De Groot sloeg comingman Post in eindspurt

  Jac de Groot, de topman van de Leidse Swift-Combinatie, heeft Zaterdagmiddag in de door zijn vereniging georganiseerde en onder auspiciën van de Leidse Sportraad verreden ploegcourse nog net de zege kunnen wegritsen voor de neus van zijn jonge, veel belovende ploegmaat Krijn Post. Laatstgenoemde, winnaar van de Ronde van Noordwijk, was enkele ronden voor het einde van deze 100 km. lange wedstrijd onweerstaanbaar en op het juiste moment weggesprongen uit een kopgroepje van elf man, dat nog wat duizelig van een wilde, opwindende jacht over het kleine, bochtige circuit achter de halverwege de race ontsnapte Westlander A. v. d Voort, even rustig tussen de wielen zat.

   Voor azen als Adri Voorting en Pieters, de kampioen lange afstand 1950, zich het gevaar hadden gerealiseerd, had post een veertigtal meters genomen. Slechts Jac. De Groot was als een jachthond naar zijn wiel gesprongen en met de fel jagende groep in alarmstemming op hun hielen stoven de beide Leidenaars op de eindstreep af. Daar sloeg de geroutineerde De Groot Post met een wiellengte in de eindspint…..

   Het eerste deel van de ploegcourse was een zuivere afmattingsrace. In hoog tempo reed het peloton over het “rondje”Burggravenlaan- Kernstraat- Verdamstraat dat 120 maal afgelegd moest worden en dat veel van de stuurkunst van de renners vergde. Na vrijwel elke ronde moest de wedstrijdleiding deelnemers, die gelapt waren, uit de strijd nemen of verdwenen coureurs door pech naar de kleedkamer. Dit laatste overkwam ook de Nederlandse kampioen op de weg Piet van Roon. De eerste geslaagde uitlooppoging kwam halverwege de wedstrijd. A. v. d. Voort, een broer van schaatsenrijder Wim v. d. Voort, zag kans nadat hij eerst enkele malen was teruggehaald, een halve ronde te nemen.

   Meteen kwam er leven in de brouwerij en werd de strijd uiterst spectaculair, want een groep van negen man, onder aanvoering van de uitstekend rijdende Jac. De Groot, sprong achter de vluchteling aan. De stoere Westlander zette echter in hoog tempo door en tien ronden voor het einde nadat hij het grote peloton al lang gelapt had. Scheidde nog steeds een halve ronde voorsprong hem van het groepje achtervolgers, dat zich inmiddels tot elf man har uitgebreid. Toen echter schoten Pieters, Adri Voorting en Jac. de Groot, met de rest van de kopgroep aan hun wiel, in een weergaloze rush op de wanhopige spurtende Van der Voort toe en enkele ronden later moest de Westlandse treinloper het hoofd buigen. Terwijl de leidende groep aan het bekomen was van deze harde jacht ging Krijn Post met Jac. de Groot aan zijn wiel, aan de haal en volgde het reeds hierboven beschreven voor Leiden prettige slot van deze aardige wedstrijd.

 In het ploegenklassement werd De Kampioen uit Haarlem eerste met 21 punten tegen de Swift-Combinatie 20 punten.De Spartaan uit Den Haag sloot de rij met 11 punten.

De persoonlijke uitslag luidt:

Amateurs:1. De Groot, Swift; 2. Post, Swift; 3. Voorting, Kampioen; 4. Barendse, Spartaan; 5. Neeft, Kampioen; 6. van der Putten, Spartaan; 7. De Vos, Spartaan; 8. Pieters, Kampioen; 9. van der Voort, Spartaan; 10. J. Riethoven, Swift; 11. Kettenis, Spartaan;

 

LEPELSTRAAT.(1951.05.20)

Amateurs: 1. Hans Dekkers, 2. Ab Donker, 3. H. Mathijssen,

 

LOSSER.(1951.07.21)

Amateurs: 1. Bennie Schaepers, 2. J. Beumkes, 3. Gerrit Lentelink,

Nieuwelingen: 1. J. Nijdam, 2. Nijmeijer, 3. Theo Bulten,

 

MAARTENSDIJK.(1951.08.18)

Ronde Tuindorp Maartensdijk

Slechts 31 renners startten Zaterdag in de Ronde van Tuindorp Maartensdijk. 25 kilometer voor het einde reageerde het peleton niet op een ontvluchting van Berghuis en deze renner, goed gesteund door Mackaay, die een ronde achterstand had, bereikte tenslotte onbedreigd als eerste de eindstreep. Uitslag:

Amateurs: 1. Freek Berhuis (Huizen) 100 km. in 2 u. 46 m. 32 sec, 2. D. v. Burg (Adam), 3. H. Douwes (Amsterdam), 4. H. Kessels (Utrecht). 5. G. Bocxe (Abcoude), 6. J. Vermeulen (Breukelen), 7. J. Muller ( Amsterdam), 8. v.d. Broek (Soestdijk), 9. De Leeuw (Laren). Op 1 ronde: 10. J. Mackaay (Oudewater), 11. N. Seellaart (Utrecht), 12. G. Doeland (Vreeswijk);

 

MAASTRICHT.(1951.09.16)

Vinken wint te Maastricht

Te Maastricht werd Zondag een wegwedstrijd gehouden over 120 km. De beslissing viel in de eindsprint, welke door Huub Vinken uit Geleen met miniem verschil op Henk Lakeman uit Amsterdam werd gewonnen.

De uitslag werd

Beroepsrenners: 1 Huub Vinken, 2 u., 41 min., 20 sec. 2 Henk Lakeman, zelfde tijd; 3 Piet de Vries; 4 Evert Grift; 5 Piet van As; 6 Jefke Janssen en 7 Toon Steenbakkers, allen op 1 min., 15 sec.

 

MAASTRICHT.AMBY.(1951.07.02)

Boonen won de Ronde van Amby

Sichtermans uit Heerlen tweede

Zondag werd onder uitstekende weersomstandigheden de eerste ronde van Amby verreden. Alhoewel de fine fleur, van der amateurs in België op de kasseien ploeterde, was er toch een gerenommeerd renners veld aanwezig, w.o. ook K. Sichtermans uit Heerlen, die deze rit tot een prachtige wedstryd hebben hebben gemaakt.

Gedurende 66 ronden was het peloton waakzaam bij elkaar gebleven. Velen hadden al naarstig zitten spieden naar een geschikte gelegenheid om weg te springen. Maar voor aan de kop reden waakzame tactici, die nauwlettend toezagen en bij de minste beweging, fel reagerend de vluchteling een halt toeriepen. Tot uitgerekend met nog 8 km. te rijden de goed rijdende Boonen uit Sittard zijn tijd gekomen achtte en er tussen uit trok. Men zag hem niet meer terug. Hij arriveerde met 18 sec. voorsprong op de uitstekend rijdende Sichtermans uit Heerlen, als eerste aan de finsh. Sichtermans won hierna de sprint voor het peloton. De verdere uitslag luidde:

Amateurs: 1 Boonen, Sittard, 120 km. in 3 uur 8 min. en 20 sec; 2 Sichtermans, Heerlen op 18 sec.; 3 H. Gelissen, Beek; 4 W. Rongen, Bunde; 5 F. v. d. Weyden, Maastricht; 6 J. Willemsen, Nuth; 7 Daemen, Elsloo; 8 J. Bakkers, Puth-Schinnen: 9 A. v. Tilburg, Simpelveld; 10 H. Karsenborg, Heerlen.

 

MAASTRICHT.VILLAPARK.(1951.08.25)

Haan zet zijn zegetocht voort Nieuwe overwinning in het Criterium van Maastricht Ehlen in de sprint geklopt

Opnieuw heeft de Limburgse amnteurwielrenner Piet Haan 'n overwinning toegevoegd aan de serie welke hij dit jaar al veroverde. Zaterdagavond won hij na een zij-aan-zij duel met een andere Limburger Ehlen, 't Criterium van Maastricht dat onder enorme belangstelling ten bate van het Buurthuis van de Sint Servaas- Parochie in het Maastrichtse Villapark georganiseerd werd.

De Mechelaar won deze wedstrijd verdiend. Hij stond van begin tot het einde op het voorplan en zorgde er steeds voor, dat niemand de kans kreeg een geslaagde uitlooppoging te ondernemen. In zeer hoog tempo werden de 75 ronden afgedraaid en alle pogingen, die aangewend werden om de wedstrijd een wending te geven mislukten. Eerst was het Pinckaerts, daarna L. Stevens, vervolgens Joris, toen gingen Ehlen en de Belg Sneyers het samen eens proberen. Verder dan honderd meter voorsprong, die zij enkele ronden kondon behouden brachten zij het echter niet. De poging van Paas, van der Weyden en L. Stevens scheen meer succes te hebben. Opnieuw reageerde het peleton heftig en twintig ronden voor het einde zat alles weer netjes bij elkaar. Van der Weyden en Joris gaven de moed echter niet op. Óok zij faalden echter in hun opzet. Én toen zeven ronden voor het einde Willemsen wcgdemareerde en ruim honderd meter voorsprong nam leek het erop dat dit wielercriterium door een outsider gewonnen zou worden. Het compacte peleton, meer dan twintig renners sterk was echter sneller dan de renner uit Nuth en opnieuw — vier ronden voor het einde — zat weer alles tesamen. Drie ronden voor het einde hadden Haan en Ehlen eindelijk succes. Goed samenwerkend wisten zij enkele meters voorsprong uit te breiden tot ruim honderd meter en dit betekende de beslissing. De eindsprint was zoals gezegd voor Haan, die met de eerste prijs, een super Magneetframe, huistoeging. Ehlen won de Wilcobeker, welke beschikbaar was gesteld voor die renner, die het meest als eerste de finishlijn passeerde. De sprint van het peleton leverde de jury nogal enige moeilijkheden op. Gelissen won deze sprint overtuigend, gevolgd door de Sneyers (B.) en Sichtermans. De rest stormde allen wiel aan wiel over de finishlijn en het was voor de heren op het schavotje geen sinecure. De uitslag van dit wielercriterium luidde:

Amateurs: 1 Piet Haan 75 km. in 1.43.0, 2 Nol Ehlen op 1 meter, 3 Hein Gelissen op 150 meter, 4 J. Sneyers (B-); 5 K. Sichtermans, 6 B Reynders, 7 M. van Geneugden (B.), 8 J. Fooy, 9 A. van Tilburg. 10 J. Willemsen, 11 Ex-equau een groep waaronder Fr. Ramakers, M. Joris, A. Ramaekers, W. Ramakers, J. Boonen, Th. Verbeek. Th. Paas, L. Stevens en F. van der Weyden.

 

MAASTRICHT.WIJK.(1951.07.21)

  1. Ehlen wint de Ronde van Wijk

In 't kader van de „Wieker Broonk" werd Zaterdagavond de eerste Ronde van Wijk verreden voor amateurs. Het parcours, 800 meter lang, moest 100 maal gereden worden. De baan bleek wel te kort en snel en doordat met een flink tempo gereden werd bleven de moeilijkheden niet uit en volgden vrij snel dubbellngen.

Zo waren reeds na 20 ronden gedubbeld Vek, Waubach, B. Reinders, Obbicht, Ramaekers, Hulsberg, Crijns, Amby, P. van Dijk, Heerlen, Pinckaers, Eysden van het veld van 30 amateurs dat aan de start verschenen was. Zo vormde zich dan 20 ronden een kopgroep, waarin P. Haan, Mechelen, F. v.d. Weijden, Maastricht, J. Snvers (België), L. Stevens, Elsloo, A. Ehien, Broeksittard en K. Sijstermans uit Heerlen, die aanhoudend demarreerden en daardoor het gros van de premies in de wacht sleepten. Na 40 ronden ronden sprong Sijstermans alleen weg en had weldra een voorsprong van 28 sec. Na 48 ronden wist de Belg Snyers van de kopgroep los te komen en ging Sijstermans achterna. Samen ging dit tweetal spoedig aan kop, doch jammer genoeg kwam Sijstermans in de 55e ronden te vallen, viel daardoor terug in het peloton en kwam zelfs laiter door kettingpech een ronde achter. De Belg Snyers zwoegde nog 5 ronden alleen aan kop, doch werd toen ingelopen doo.r Stevens, v.d. Weijden, Haan en Ehlen Drie ronden had dit vijftal de leiding, toen plotseling Ehlen wegsprong en een voorsprong nam van 100 meter. Taai zette hij door en wist zijn voorsprong geleidelijk te vergroten ondanks de wanhopige pogingen van Haan, Snyers, Stevens en v.d. Weijden om Ehlen te pakken te krijgen. De Broeksittardenaar gaf echter geen krimp en wist zelfs zijn voorsprong nog te vergroten en zo als overwinnaar de finish te passeren in de tijd van 1 uur, 52 m.

Amateurs: 1. Nol Ehlen; 2. leo Stevens Stevens, Elsloo op 45 sec; 3. J. Sneijers, België oo 60 sec; 4. Haan, Mechelen, op 60 sec; 5. v.d. Weijden. Maastricht, op 60 sec. Op 1 ronde A. v. Tilburg, Simpelveld; Geurts, Lanaeken; G. Luchies, Hoensbroek R. Smeets, Eijsden. Op 2 ronden J. Willems, Nuth.

 

MADE.(1951.06.03)

Amateurs: 1. Cees Paymans, 2. Jan Konings, 3. W. Oosterbosch,

Nieuwelingen: 1. Piet de Jong, 2. van de Wijngaard, 3. P. van Oosterhout,

 

MECHELEN-WITTEM.(1951.04.29)

DE EINDSPRINT BRACHT BESLISSING

Luchies uit Hoensbroek won de Ronde van Giechelen

  1. Haan werd tweede

Het is de plaatselijke favoriet P. Haan niet mogen gelukken deze ronde op zijn naam te brengen. Luchies uit Hoensbroek was hem in de laatste ronde iets te snel af en stormde met miniem verschil als eerste door de finish. Reeds na enkele ronden konden we enige achterblijvers noteren, n.l Mertens die gevallen was en Collard. Het tempo lag niet erg hoog in het begin.

Na 10 ronden wist Sichtermans aan de haal te gaan, gevolgd door Borghans en Holke. Na enkele ronden werd dit drietal weer ingelopen. In de 15e ronde wist een groep bestaande uit Haan, de Belg Snijers, Sichtermans, Luchies, Terstroote, Willemse en Borghans zich los te werken.

Laatstgenoemde moest wegens bandenpech even later de strijd staken, terwijl Willemse die teveel van zijn krachten had gevergd, moest lossen. De winnaar van verleden jaar, Gelissen, was in een klein groepje verzeild geraakt en volgde op enkele minuten de kopgroep, waaruit Haan trachtte te ontsnappen. Zijn sprong was echter te kort. Het kopgroepje was intussen

gedund en al spoedig presenteerden zich vjjf gegadigden voor de eindronde,

  1. Haan, Luchies, Terstroote, Snijers en Holke. In de laatste meters wist Luchies zich onweerstaanbaar naar voren te dringen en ging als eerste over de eindstreep. De uitslag luidde als volgt:

Amateurs: 1 G. Luchies, 80 km in 2 uur 33 min. 10 sec.; 2 P. Haan Mechelen; 3 Terstroote, Tegelen; 4 Snijers Waterschei (België); 5 Hollie, Heerlen. 6 Willemse, Nuth, op 1 min. 15 scc.; 7 Sichtermans, Heerlen op 1 min. 50 sec.; 8 Gelissen, Beek op 2 min. 50 sec.; 9 v. Tilburg, Simpelveld, idem; 10 Ramaeckers Heerlerheide op 3 min. 20 sec.

Vooraf reden de nieuwelingen een wedstrijd over 31 km, waarbij Schoenmakers uit Blerick de snelste was. De uitslag luidde hier:

Nieuwelingen: 1. Harrie Schoenmakers, Blerick, 31 km in 59 min. 22 sec.; 2 Jef Lahaye, Bunde z.t.; 3 Wanten, Elsloo. idem, 4 v. Loo, Kerkrade idem; 5 Keulers, Geleen idem; 6 v. Susteren, Blerick idem en 7 Terheen. Waubach op 40 sec,

 

MEDEMBLIK.(1951.05.27)

Beroepsrenners: 1. Piet Evers, 2. Cor Bakker, 3. Gerrit Voorting, 4. Antoon Steenbakkers, 5. Jo Hulshoff, 6. Harm Smits, 7. Piet van As, 8. Evert Grift, 9. Jan de Groot, 10. Harry Maas,

 

MEPPEL.(1951.06.09)

Amateurs: 1. Jan van de Veen, 2. Johan Tebbens, 3. Freek Petri,

Nieuwelingen: 1. Bertus Kloosterziel, 2. Daan de Groot, 3. Klaas Wiltjer,

 

MEPPEL.JERUZALEM.(1951.08.11)

Groninger drietal won Ronde van „Jeruzalem” Mik, Wiltjer en Biel liepen een ronde uit

De Ronde van „Jeruzalem" (de Meppeler buurtschap met zijn witbetonnen Aireywoningen) was Zaterdag een Groninger aangelegenheid.

Want ondanks de gestadige motregen, die toch nog talrijke toeschouwers het verblijf langs het parcours niet onverdeeld aangenaam deed zijn en die de prestaties van de renners drukte, gingen Mik uit Nieuwe Pekela en Wiltjer uit Middelstum al dadelijk na het begin van deze Nieuwelingencourse aan de kop met een steeds groter wordende voorsprong. Korte tijd later voegde zich Biel uit Bonnerveen bij hen en met zijn drieën slaagden zij er in één ronde van 1300 meter uit te lopen. Aanvankelijk hadden zij daarbij wat hinder van Van Weert uit Nijverdal, maar na enkele ronden al was deze renner weer door het peloton opgeslokt en het was toen nog maar alleen de vraag, wie van de drie over de sterkste eindsprint zou beschikken. Voor het echter zover was hadden regen en pech al heel wat renners tot uitvallen genoodzaakt, terwijl ook de jury het veld dunde door verschillende deelnemers, die een te grote achterstand hadden uit de course te nemen. Het was tenslotte Mik, degeen die tijdens de uitlooppoging het zwaarste werk had gedaan, die over de beste sprintcapaciteiten beschikte en royaal eerste werd. Biel veroverde de tweede plaats, waarbij hij echter maar juist even eerder over de streep ging dan Wiltjer. Het peloton had toen nog een ronde te rijden en uit de massasprint die volgde kwam J. Timmerman uit Losser als overwinnaar uit de bus. De Sneker D. de Boer werd vijfde, terwijl de Overijsselse sprintkampioen M. Luppes uit Glanerbrug met de zesde plaats genoegen moest nemen. De verdere uitslag was: 7. R, v. d. Vegt (Zwolle); 8. J. Spay (Enschede); 9. T. Maatman (Groningen). De tijd van de winnaar was over de pl.m. 52 km 1 uur 11 min. 34 sec.

Nieuwelingen: 1. Fre Mik, 2. Geert Biel, 3. Klaas Wiltjer, 4. J. Timmerman, Losser; 5. D de Boer, Sneek; 6. M. Luppes, Glanerbrug; 7. R. van de Regt, Zwolle; 8. J. Spay, Enschede; 9. T. Maatkamp;

 

MIDDELBURG.(1951.08.25)

Beroepsrenners: 1. Piet van As, 2. Valere Meikerel, (Bel), 3. Huub Vinken, 4. Wim van Est, 5. Thijs Roks, 6. Piet Evers, 7. Jan de Groot, 8. Gustave Spackaert, 9. Maurice Buuron, 10. Gerrie Loos,

 

MIERLO.(1951.06.24)

Amateurs: 1. Jan Plantaz, 2. Harrie van de Elshout, 3. Jo van Hugten

Nieuwelingen: 1. Willie Gramser, 2. Piet van Herk, 3. Jef Coone,

 

MOLENTOURNOOI DTS.(1951.10.07)

„De Kampioen” wint Molentournooi DTS

Zondag heeft te Wormerveer het Molentournooi plaats gehad, waarvoor 21 clubs startten in de teamwedstrijd voor nieuwelingen en 14 in de amateurwedstrjjd. De uitslagen van de wedstrijden luidden:

Nieuwelingen over 48 km: 1. Kampioen (Haarlem), tijd 1 uur 11 min. 16 sec. 2. Germaan (Amsterdam), 1 uur 12 min. 14 sec. 3. DTS (Zaandam), 1 uur 12 min. 30 sec. 4. Hoorn, 1 uur 13 min. 13 sec. 5. Olympia (Amsterdam), 1 uur 13 min. 20 sec. 6. Rotterdamse Leeuw, 1 uur 14 min. 26 sec.

Amateurs over 96 km: 1. Kampioen (Haarlem), tijd 2 uur 26 min. 26 sec. 2. Spartaan (Den Haag), 2 uur 27 min. 3. Olympia (Amsterdam), 2 uur 28 min. 2 sec. 4. Volharding (Utrecht), 2 uur 28 min. 37 sec. 5. Germaan (Amsterdam), 2 uur 29 min. 1 sec. Swift (Leiden), 2 uur 30 min. 32 sec. Rotterdamse Leeuw, 2 uur 33 min. 35 sec. Bataaf (Halfweg), 2 uur 35 min. 35 sec. Sparta (Den Haag), 2 uur 41 min. 25 sec.

 

MONSTER.(1951.08.11)

Regen werd spelbreker tijdens Ronde van Monster.

  Het zullen Zaterdag niet alleen de actieve organisatoren van de jaarlijkse sportdag ten bate van het Wit-Gele Kruis zijn geweest, die gaarne hadden gezien dat hun noeste arbeid met meer succes bekroond zou zijn geworden – de regen was een grote en vooral financiele spelbreker – maar ook de Amsterdammer H. Wiese zal de verzuchting, dat hij geen loon naar werk heeft gekregen, geslaakt hebben. Want in stromende regen heeft hij zo’n 60 km. alleen aan de kop gezeten, wist hij door constant rijden een voorsprong van ca. 600 meter te nemen, waardoor hij zijn achtervolgers in de rug kon zien….., maar toen hij 30 ronden voor het einde een inzinking kreeg, bleek dat hij teveel van zijn krachten had gevergd omdat hij niet alleen binnen enkele ronden werd ingelopen, maar hij ook geen kracht meer had on zich aan te sluiten….

Eerst werd hard gewerkt

  Die amateurs hadden er overigens zin in, want nauwelijks waren zij voor de ogen van burgermeester K. L. J. Wouters gestart voor de 90 km. lange derde Ronde van Monster of de Poeldijker J. Velthoven, de ’s-Gravenzander A. v. d. Voort – zijn broer Wim rijdt in verband met zijn schaatstraining niet meer – en Verlsuis uit Waddinxveen wisten de kop te nemen zonder overigens daardoor ook een voorsprong te verkrijgen. Het tempo was dusdanig, dat spoedig Nolen uit Strijen als eerste de strijd staakte, terwijl in de vierde ronde de Monsternaren hun plaatsgenoot A. Voskamp van het parcours zagen verdwijnen wegens een lek bandje. De meeste uitvallers werden genoteerd omstreeks de 25ste ronden toen het begon te stortregenen.

  De eerste 20 ronden – 18 km. – werden afgelegd in 27 min. 55 sec. en hoewel Kooiman en Brinkman zich in die periode naar voren hadden gewerkt, kon van een serieuze uitlooppoging niet worden gesproken. Daarna werd het echter anders, want een ploegje van 7 renners, waaronder Wiese, de Rotterdammer Stout, de Poeldijker van velthoven, wist de leiding te nemen, terwijl Kooiman zich daar later bij aansloot. Helaas de regen belette, dat de strijd nog interessanter werd, want de bekende Maaslander Brinkman, die daags daarop te Amsterdam in de halve finale achtervolging moest uitkomen, nam geen risico en stapte af, welk voorbeeld A. v. d Voort even later volgde. Ondertussen was Wiese er alleen van door gegaan en wist hij een aardige voorsprong op Kooyman, Velthoven – die was gevallen – Stout, v. d. Vaart, van Gils, Pafort en Wallet te nemen. Deze voorsprong groeide tot zeker 5 a 600 meter, hetgeen hem tevens het coordeel van verschillende premies opleverde. Trouwens ook Kooyman kon na afloop het een en ander mee naar huis nemen!

   Het aantal renners dunde ondertussen sterk – ook de Overschieer T. Alblas en de ’s-Gravenzander A. Molenaar staakten de strijd, waardoor er na 40 ronden nog slechts een twintigtal renners overbleven. Maar deze wisten ook moedig door te zetten, zij het dat bijv. Slingerland uit Zoeterwoude een grote achterstand had, even als Versluis. De kleine Duson uit Naaldwijk hield zich eveneens kranig en hoewel hij halverwege terugzakte, wist hij tot de 60ste ronde te voorkpmen, dat hij gelapt werd. Samen met Matena reed hij verder, maar toen hij in de 71ste ronde kwam te vallen, was het ook met hem gebeurd. In die ronde kwam ook naar voren, dat Wiese een inzinking had……en hoewel hij zich nog poogde te laten trekken, was het enkele ronden later met hem gebeurd. Hij werd opgeslokt in een groepje van kooyman c.s. waarin overigens ook Velthoven zich bijzonder weerde, want nadat hij ten tweede male was gevallen, wist hij bij te komen. In die laatste ronden begon ook Pafort zich te roeren, maar onverbiddelijk smoorde Kooyman elke uitlooppoging, zodat het er alle schijn van had, dat deze renner de strijd zou winnen. Hij had zich echter vergist in de Rotterdammer Stout, die in de laatste bocht naar voren kwam en in 2 uur, 23 minuten en 15 seconden als eerste over de finish kwam……en viel!

Amateurs: 1. Stout, Rotterdam; 2. Kooyman, den Haag; 3. Wallet, Leimuiden; 4. v. d. Putten, Den Haag; 5. v. d. Vaart, Maassluis; 6. van Velthoven, die tevens een prestatieprijs ontving; 7. G. van Gils, 8. Matena, 9. Versluis, 10. Slingerland reden de course uit, zij het met enkele ronden achterstand.

De Nieuwelingen

  Ook de Nieuwelingen startten in een goed tempo waardoor zij de eerste 10 ronden in 13 min. 59 sec. aflegden, waarna zich een kopgroep van een tiental renners begon te vormen. Gaandeweg bleek, dat de Hagenaar J. van sas en de Maasdijker P. v. d. Marel gecharmeerd op de premies waren. In het begin waren er enkele uitlooppogingen waarbij verschillende Westlanders betrokken waren, zoals T. v. d. Knaap en G. Velthoven alsmede de Naaldwijker N. v. d. Marel. Zijn plaatsgenoot G. Fokkers viel echter na 15 ronden terug, terwijl Groenewegen uit Maasland al heel spoedig een behoorlijke achterstand had.

   Halverwege de strijd waren er heel wat uitvallers, zodat ca. 30 renners verder reden die over 30 ronden 44 min. 10 sec. nodig hadden. Steeds duidelijker werd het, dat het hier ging tussen van Sas, van lachterop, Innemee, van Thiel, Persoon en v. d. Marel, terwijl daaraxhter De Wit, Lobbis, v. d. Heiden, Bartels constant poogden de achterstand in te lopen. Dit mocht echter niet lukken, want de Hagenaar J. van sas werd winnaar in 1 uur 04 minuten en 57 seconden (40 km.)

Nieuwelingen: 1. J. van sas, den Haag; 2. A. van lachterop, Amsterdam; 3. N. v. d Marel, Naaldwijk; 4. P. Innemee, den Haag; 5. P. v. d. Marel, Maasdijk; 6. van Thiel, Montfoort; 7. Persoon; 8. A. Vis, Wateringen; 9. de Wit, ’s-Gravenzande; 10. Langerveld;

 

NAALDWIJK.(1951.05.05)

Tweede Ronde van Naaldwijk

BRINKMAN won de spannende race bij de amateurs

Nieuwelingen gaven behoorlijk partij

Dat de voor het Weslandse publiek “jonge”wielersport zich ook in deze streek in een grote belangstelling mag verheugen, bewees Zaterdagmiddag de op initiatief van het Oranje-Comite voor de Haagse wielervereniging “Spartaan”georganiseerde tweede Ronde van Naaldwijk. Enkele duizende hadden zich rond het ongeveer 800 meter lange parcours (Dijkweg-Gr. Woerdlaan-Verspijcklaan-Kl. Woerdlaan) geschaard, teneinde de nieuwelingen 50 maal en de amateurs 100 maal langs te zien komen.

  Het was vooral voor het Naaldwijkse publiek een ernstige teleurstelling dat, direct na de start van de 50 nieuwelingen, de plaatselijke favoriet J. Valstar een ernstige val maakte, waardoor hij met een zware hersenschudding en wonden aan mond en neus moest worden opgenomen. Ook de andere Naaldwijker, Fokkes, verliet spoedig het parcours. De eerste serieuze uitlooppoging ondernam de Poeldijker G. v. Velthoven en daar zijn compagnon in het peleton uitstekend werk deed, kon de vorsprong na 15 ronden groeien tot 20 seconden.

Ondertussen sleepten Persoon en Velthoven de nodige premies in de wacht en legden de helft van de afstand – dus 20 km. – af in 33.30. Hoewel ook de Hagenaar Persoon een uitlooppoging waagde, moest hij na 7 ronden die voorsprong prijs geven. Zo verliep zonder veel opwinding deze race voor nieuwelingen, welke door Velthoven uit Poeldijk werd gewonnen. In de sprint bleek de Hagenaar H. Persoon de sterkste en legde zodoende beslag op de tweede prijs voor de Amsterdammer W. Biesterveld, 4. de Maasdijker P. v. d. Marel, 5. de Hagenaar G. Huntink; 6.de Naaldwijker P. v. d.Marel;

Amateurs

  De circa 40 amateurs zetten meteen fel in en vooral de Maaslander Brinkman trok het peleton spoedig uiteen. Na 8 ronden wisten de Poeldijkers J. van Velthoven en H. Kamphorst met de Hagenaar G. Bontekoe een voorsprong te nemen, welke gestadig groeide. Na 25 ronden zagen H. Brinkman, P. Kooyman en v. d. Pal het gevaar in en gingen de vluchtelingen achterna, met het gevolg, dat na 32 ronden v. Velthoven, Bontekoe, Kamphorst, Brinkman en Kooyman de leiding hadden. Na 36 ronden viel Bontekoe terug, welk lot Velthoven deelde door een lek bandje. Weliswaar verwisselde hij snel en hield hij goed vol, doch dat kon niet voorkomen, dat Kamphorst c.s. een voorsprong van 18 seconden namen op hem, waarna het peleton met een achterstand van 42 seconden volgde. In de eerste 40 km. welke afgelegd werden in 1 uur 6 min. en 31 seconden, had de bekende schaatsrijder Wim v. d Voort nog weinig laten zien, mede door fietsenpech. Toen hij weer eens moest verwisselen viel hij uit.

Groot was de teleurstelling van het publiek, toen de populaure “Manus” Kamphorst plotseling was teruggevallen en ontmoedigd het peleton moets laten passeren. Onderwijl ontsnapte de Rotterdammer A.Geluk en hoewel hij een ruime voorsprong nam, kon hij het leidende duo Kooyman-Brinkman niet benaderen. Zo ging de laatste ronde in, waarin de grote rivalen gezelschap kregen van de `gelapte`Bontekoe. Deze laatste bevoordeelde echter Kooyman en hoewel deze als eerste de finish passeerde, riep de jury Brinkman uit Maasland als winnaar uit.De tweede prijs was voor Kooyman uit Den Haag.

Amateurs: 1. H. Brinkman, Maasland, 80 km in 2 uur 17 min 5 sec; 2 F, Kooyman, Den Haag. Op 25 sec: 3. A. Geluk, Rotterdam. Op één ronde: 4. A. v. d. Pal, Scheveningen;. 5. B. Ouwehand, Den Haag; 6. W. Bruinschot, Den Haag; 7. M. van Rijn, Voorburg; 8. J. Velthoven, Poeldijk; 9. J. v. Beek, Delft. Op twee ronden: 10. G. Bontekoe, Den Haag; 11. A. van Putten, Den Haag. Nieuwelingen: 1. G. Velthoven, Poeldijk, 40 km in 1 uur 6 min 8 sec;

 

NIBBIXWOUD.(1951.08.19)

Bakker winnaar in Nibbixwoud

Cor Bakker uit Halfweg is als overwinnaar in de wegwedstrijd over 80 km.

te Nibbixwoud (N.H.) te voorschijn gekomen. Met ruime voorsprong zegevierde hij over Henk Kuitwaard (Velsen), Ed Koeman (Krommenie) en Jan Tienstra (Halfweg). Bij de nieuwelingen won de Beverwijker Hofland.

Amateurs: 1. Bakker, 2. Henk Kuitwaard, 3. Ed Koeman,

Nieuwelingen: 1. Jan Hofland, 2. Bertus Fok, 3. V. Slot,

 

NIEUWE-PEKELA.(1951.07.00)

Nieuwelingen: 1. J. Walts, 2. Fre Mik, 3. Toon van Lachterop,

 

NIEUW-NAMEN.(1951.06.09)

Nieuwelingen: 1. Fons Borremans, Hoogerheide, 65 km in 1.53.12; 2. Rien Verhelst; 3. Pol Hermes; 4. C. Laureisen; 5. J. Houtemans; 6. D. van Herk; 7. C. Schrauwen; 8. J.B. Leys; 9. P. Oomen; 10. C. van de Broeck;

 

NIEUW-NAMEN.(1951.09.11)

Amateurs: 1. Eddie de Waal, 2. Piet Verwijmeren, Terheyde; 3. Rien Verhelst, Axel; 4. C. Oosthoek, ’s-Heerenhoek; 5. Goddaart, Kieldrecht; 6. A. geluk, Rotterdam; 7. Bosman, Kieldrecht; 8. W. Verhoeven, Overschie; 9. de Kever, Kieldrecht; 10. C. Paymans, Tilburg;

Nieuwelingen: 1. Harrie Schoenmakers, Blerik; 2. Henk van de Kloot, Zundert; 3. Louisse, Kapelle;

 

NIEUWSTADT.(1951.08.19)

NIEWSTADT ZAG ZIJN EERSTE RONDE

De Mechelaar Piet Haan zette Zondag zijn overwinningenreeks voort Gelissen was niet in staat zijn felle eindsprint te weerstaan

Speetgens won bij de nieuwelingen

In een buitengewone felle eindsprint tussen Piet Haan en Hein Gelissen, schreef de Mechelaar de eerste ronde van Nieuwstadt op zyn naam. Haan en Gelissen waren plusminus dertig km voor het einde van deze geslaagde wielerronde van het peloton weggesprongen. Zy hadden in de resterende ronden hun kleine voorsprong aangedikt tot meer dan een minuut en

reden onbedreigd de overwinning tegemoet.

De eindsprint moest de beslissing brengen. Volgens verwachting toonde Haan zich de snelste en won met een wiellengte voor zijn clubmakker Gelissen.

Op het 1500 meter lange circuit werd door de 43 gestarte amateurs direct een hoog tempo ingezet. Tijdens een der eerste ronden deed zich een valpartijtje voor, waarvan o.m. Maenen en de Reuver het slachtoffer werden. Na de eerste schermutselingen was het Gelissen uit Beek, die honderd meter voorsprong nam. Hij wist een tiental ronden deze voorsprong te handhaven en streek verschillende premies op zak. Haan, H. Smeets, en de Brabander Bertrams kwamen vanuit het peloton Gelissen echter gezelschap houden, niet voor lang echter, want het gehele peloton kwam ook weer opzetten

en kreeg enkele ronden later aansluiting.

Vanzelfsprekend hadden we reeds de nodige achterblijvers o.a. K. Willemsen.

Pluta, Grijsseel, Holka, de la Roy. Tiedtke, Luchies, Slangen en H Stevens, die door pech of door gebrek aan uithoudingsvermogen die uitgeschakeld beschouwd konden worden. Ook Bakkers en H. Smeets kwamen in de achterhoede terecht, nadat laatstgenoemde zelfs enige tijd alleen de leiding had gehad. De Brabander Bergmans die ook zijn geluk eens beproefde, bracht het niet verder dan enkele premies.

20 Ronden voor het einde demarreerden Haan en Gelissen onweerstaanbaar weg. Zij namen een voorsprong van 1000 meter en ofschoon het peloton fel reageerde — het brak in twee stukken —. Desondanks wisten de beide Limburgers hun voorsprong nog te vergroten. Het eerste peloton bestond toen nog uit de volgende renners: Joris, Ehlen, Op de Kamp (Bel), Sichtermans, L. Stevens, van de Brekel Faassen, Bergmans, J Willemsen en R. Smeets. De plaatselijke favorieten Boonen en Ehlen hadden in deze ronde van Nieuwstadt wel erg weinig geluk. Boonen's band klapte op een wel zeer ongelegen moment en Ehlen moest even later door een lekke band van fiets verwisselen.

Hij verloor hierdoor echter zoveel terrein, dat hij er maar een kruisje over

maakte. De voorsprong van Haan en Gelissen groeide iedere ronde meer en meer. Goed samenwerkend ondervonden zij geen bedreiging meer van de rest van de deelnemers. Ook niet van van de Brekel en L. Stevens, die een achtervolging inzetten. Van de Brekel viel spoedig terug, L. Stevens hield echter moedig stand en bleef tussen de uitlopers en het peloton hangen.

Hij verzekerde zich een goede derde plaats, want Haan en Gelissen bleven onbereikbaar en vochten in een felle eindsprint uit wie de ereronde rijden mocht. Haan was, zoals gezegd, de gelukkigste en met de bloemen.

Vooraf reden de nieuwelingen een wedstrijd over 45 km. Alles bleef keurig bij

elkaar totdat twee ronden voor het einde Speetgens demarreerde. Het peloton reageerde in het geheel niet en Speetgens kreeg de overwinning cadeau. De sprint van het peloton was voor Vroomen. De uitslagen luidden:

Nieuwelingen: 1 W. Speetgens, Voerendaal, 45 km in 1-13-27; 2 L. Vroomen, Beek, op 11 sec; 3 J. Leunissen, Geleen; 4 J. Brüning, Heerlen;

5 A. Paas, Munstergeleen; 6 G. Keulers, Geleen; 7 W. Wanten, Elsloo; 8 C. van Rooy, Hoensbroek; 9 J. Reynen, Waubach; 10 J. van Susteren, Venlo.

Amateurs: 1 P. Haan, Mechelen, 100 km in 2-51-53; 2 H. Gelissen, Beek, op een wiel; 3 L Stevens, Elsloo, op 39 sec; 4 G. Op de Kamp (België), op 1-37: 5 K. Sichtermans, Heerlen; 6 M. Joris, Geleen; 7 W. Faassen, Eindhoven; 8 A. Bergmans, Aalst; 9 J. Willemsen, Nuth; 10 A. van Tilburg, Simpelveld, op 2-44; 11 J. Bakkers, Schinnen: 12 F. van der Heyden, Helmond, op 2-55; 13 A. Brands, Eindhoven, op 3 min,; 14 van Veghel, Eindhoven; 15 R. Smeets, Eysden, op 3-07.

 

NIEUW-VOSSEMEER.(1951.09.08)

Nieuwelingen: 1. Harrie Schoenmakers, 2. Henk van Glerum, 3. Cees van de Borst,

 

NIJMEGEN.(1951.07.15)

Roelofs wint in Nijmegen

De vijfde Ronde van Nijmegen is gewonnen door de Gelderse kampioen

Roelofs uit Arnhem. Er werden vrij veel premies uitgeloot, maar dat leidde tot zo’n hoog tempo, dat iedere poging tot ontsnappen werd verhinderd. Pas toen

er een premie van zestig gulden was voor het nemen van een ronde, slaagden

Roelofs, Ottenbross en Muilwijk er in deze ronde voorsprong te veroveren.

Roelofs werd tenslotte winnaar, gevolgd door Ottenbros, Muilwijk, De Reuver en Hendriks.

Bij de nieuwelingen had Kuijs uit Den Bosch gewonnen.

Amateurs: 1. Nol Roelofs, 2. Jan Ottenbros, 3. Piet Muilwijk,

Nieuwelingen: 1. Jan Kuys, 2. P. Vermeulen, 3. Berry Peters,

 

NOORDWIJK.(1951.08.17)

SWIFT-RENNER KRIJN POST WERD WINNAAR

“De Kampioen”eerste in ploegenklassement

   Onder auspiciën van de stichting Noordwijk werd gisteravond de Ronde van Noordwijk verreden. Een interressante nieuwigheid was, dat de renners niet alleen persoonlijk, maar ook voor hun club reden. Een drietal clubs had ingeschreven nl. De Kampioen (Haarlem), De Spartaan (Den Haag) en Swift (Leiden), terwijl als gasten meereden, een tiental Engelse amateurs, die op het ogenblik de gasten zijn van De Spartaan. Vooraf gegaan door de verkeerspolitie vertrok om 7 uur de renners-karavaan in totaal ongeveer 70 man sterk.

  Door het snelle parcours werd er een hoog tempo gereden, zodat uitlooppogingen, zoals van de Haarlemmers P. van Boon en A. van ’t Hof en de Hagenaars Bontekoe, Kooijman, e.a. in de kiem werden gesmoord. Het was jammer, dat wegens de komende duisternis de wedstrijd enkele ronden moest worden ingekort.

  In de op 2 na laatste ronde waagde de Swiftrijder Krijn Post een uitlooppoging. Steeds verder liep hij uit op het peloton, dat hem ondanks een verwoede achtervolging niet meer kon inhalen. Zelfs vergrootte hij zijn voorsprong nog, en bij de finish ging hij met zeker een kwart ronde voorsprong als eerste over de streep.

  Een werkelijk schitterde prestatie van deze Swiftrenner, die bij aankomst door het enthousiaste publiek luide werd toegejuicht. De sprint van het peloton werd gewonnen door de Haarlemmers A. Voorting en P. peters. Na afloop moest behalve Post ook de dappere Engelse ploeg, waarin vooral het rijden van W. Boc opviel, een ererondje rijden. Na afloop werden de premies en prijzen uitgereikt, die als volgt werden behaald:

Amateurs: 1. K. Post (Swift); 2. A. Voorting (Haarlem); 3. P. Peters (Haarlem); 4. W. Brunschot (Den Haag); 5. W. Box (Engeland); 6. A. v. d. Putten (Den Haag); 7. Bontekoe (Den Haag); 8. P. Kooiman (Den Haag); 10. P. van Roon (Haarlem); 11. Jac de Groot (Swift)

Het ploegenklassement werd gewonnen door De Kampioen uit Haarlem 15 pnt; 2. De Spartaan uit Den Haag 17 pnt; 3. Swift uit Leiden 24 pnt;

 

NUENEN.(1951.08.12)

Amateurs: 1. Henk Kuitwaard, 2. Jo Hendriks, 3. Cees Paymans,

Nieuwelingen: 1. M. van de Broek, 2. A. Manders, 3. J. van Dinther,

 

NUTH.(1951.05.20)

Amateurs: 1. Jan Plantaz, 2. Arie Klein, 3. Piet Duif,

Nieuwelingen: 1. Harrie Schoenmakers, 2. W. van Susteren, 3. Ch. Nolten,

 

OCHTEN.(1951.08.06)

Amateurs: 1. Lauri de Recht, 2. H. Mathijssen, 3. H. Ooms,

 

OISTERWIJK.(1951.07.22)

Amateurs: 1. Cees Verstraeten, 2. Leo van de Brand, 3. Jan Nulkes,

Nieuwelingen: 1. Jan Kuys, 2. Paul Scholten, 3. Piet Marchand,

 

OLDENZAAL.(1951.05.14)

Amateurs: 1. Adriaan Pol, 2. Johan Tebbens, 3. Piet Duif,

Nieuwelingen: 1. Fred Nijmeijer, 2. J. Nijdam, 3. E. Vorking,

 

OMLOOP DER KEMPEN.(1951.09.30)

Amateurs: 1. Wim Snijders, 2. Jules Maenen, 3. Jo Hendriks,

 

OMLOOP VAN NOORD-HOLLAND.(1951.05.20)

Ed Koeman met lekke band als eerste door de finish

Prachtigecourse van Tarzan van Breenen en Dick Kempff

EEN kilometer voor het einde van de Omloop van Noord-Holland gooide

Koeman voor de laatste maal alles eruit, om met machtige pedaalslag

elf renners ver achter zich te laten en als eerste door de finish in het Florapark te Amsterdam te stormen. Honderd meter voor de eindstreep kreeg de Krommenieër nog een lekke band, maar dit kon hem zijn zege niet meer onthouden.

Snijders was in de eindspurt de sterkste, vóór achtereenvolgens Holleeder,

De Booy, Timmerman, Verhoeven, Witteveen, Peters, Bakker, Kwantes

en Sieveking. Een minuut later kwam, geheel alleen, Dick Kempff binnen, die

een prachtige course gereden had, maar met het einde in zicht, tweemaal

achtereen pech kreeg. En achter Kempff zat Tarzan van Breenen, die ook al

door pech ver was achtergeraakt. Met Zieleman had hy een verwoede achtervolging ingezet, die echter geen resultaat meer had.

Poging in Monnikendam

ULYSSES heeft met deze 210 k.m. lange course een prachtig succes behaald, want de organisatie was in alle opzichten goed, terwijl de wedstrijd zelf enerverend was. Reeds in Amsterdam hadden de renners er een hoog tempo ingezet en toen eenmaal het slechte stuk voor Schouw achter de rug was, werd er getrokken en gescheurd aan de groep, alsof de finish reeds in zicht was. Monnikendam moest nog worden aangedaan, toen zes renners de lont reeds in het kruitvat gooiden. Van Breenen, Van de Veen, Ruiken, Bakker, Snijders en Sieveking sprongen weg en namen honderd meter. De explosie

was hevig en het gevolg was, dat het peloton in vier stukken viel, terwijl in Hoorn de weglopers werden opgeslokt.

Adri de Moor zakte af, teleurgesteld morrelend aan zijn versnelling, die weigerde. Door Westwoud en Hoogkarspel ging het naar Andijk waar

Broerse pech kreeg. Alles zat hier nog bijeen, maar toen 't IJselmeer zich aandiende met een straffe wind, gingen zeven renners de sprong wagen. Weer werd het tempo hoog opgevoerd en het gevolg was, dat niet langer zestig renners het peloton vormden. Groepen van tien en vijftien renners scheidden zich van de groep af, die zich bij de koplopers voegden. Inmiddels gooide de jonge De Koning er een fantastische spurt uit. Van de vierde groep uit sprong hij naar voren, passeerde de renners uit andere ploegjes en liet zich tenslotte in de kopgroep opnemen. Maar deze lange spurt zou De Koning een inzinking kosten.

Twintig kilometer voor Den Helder viel de beslissing. Vijftien renners gingen

er vandoor, dertien van hen zouden de definitieve kopgroep gaan vormen en

wel: Timmerman, Kempff, Van Breenen, Bakker, Witteveen, Holleeder, Peters, Pafort, De Koning, Kwantes, Sieveking, Snijders, Koeman, De Booy

en Verhoeven.

In Den Helder was de verzorging, en juist toen de vijftien die achter de rug

hadden gelaten, sprong de band van Van Breenen. Tarzan had te lang werk

om zijn maleur te verhelpen en de achterstand werd zeer groot. Op datzelfde

moment moest De Koning boeten voor zijn dappere rijden: een grote inzinking was het gevolg. Dertien renners vormden nu de kop, maar het zou tien worden, want Pafort, Wim Snijders en Cor Bakker werkten zich los en namen 150 meter. Lange tijd bleef deze situatie ongewijzigd, omdat er geen serieuze poging werd gedaan de vluchtelingen in te halen. Bij Petten draaiden echter de renners wat sneller en toen was het gauw gebeurd, zodat weer alles bijeen zat. Door de Hondsbossezeewering ging het hard op Schoorl af, want toen kronkelde de weg temidden van bos en duinen bergafwaarts. Voor dat natuurschoon hadden de renners echter geen aandacht. Voor een ogenblik ook de vele vacantiegangers niet, die van alle kanten kwamen toestromen, om van hun belangstelling blijk te geven.

Voor eigen publiek

ED KOEMAN kwam zo langzamerhand in eigen streek en toen Krommenie

in zicht was liet hij z ij n publiek zien, dat hij bij de eersten was en nog fit

genoeg, om in een eindspurt een belangrijke rol te spelen. Met enkele forse

pedaaltrappen nam hij tientallen meters voorsprong, om zich later weer te laten afzakken. Achter hen zwoegden Van Breenen en Zieleman en verkleinden langzaam hun achterstand op de koplopers. Maar er zou zich eerst nog een klein drama afspelen. Kempff wilde bij Purmerend eten pakken, raakte de macht over zijn stuur kwijt en maakte een val. Hij zette direct de achtervolging in. De afstand tussen hem en de anderen werd inderdaad zienderogen kleiner, maar Kempff zou niet meer bijkomen, omdat zijn achterband sprong.

Een kilometer moest nog gereden worden, toen Ed Koeman nogmaals weg-

sprintte, dit keer serieus. Oppermachtig stormde hij het Florapark in, Amsterdam door, kreeg nog een lekke band, maar finishte met grote voorsprong als eerste, voor de elf anderen en de eenzaam zwoegende Kempff. Zieleman klopte daarna nog een teleurgesteld Van Breenen in de eindspurt.

De uitslag luidt:

Amateurs: 1. Ed Koeman, (Krommenie) 5 u. 22 m. 50 sec; 2. W. Snijders (Halfweg), 3. G. Holleeder, (Adam); 4. L. de Booy (Adam); 5. G. Timmerman (Zaandam); 6. Verhoeven (Overschie); 7. C. Witteveen (Adam); 8. P. Peters (Haarlem); 9. C. Bakker, (Halfweg); 10. Kwantes (Wormer); 11. Pafort (Adam); 12. Sieveking (A'dam); 13. Kempff (Adam); 14. Zieleman (Adam); 15. Van Breenen (Adam).

 

OOSTBURG.(1951.09.22)

Wagtmans wint in Oostburg

Te Oostburg werd Zaterdag een internationale wedstryd voor profs gehouden,

over 96 km. De uitslag luidde:

Profs en Onafhankelijken: 1. Wout Wagtmans, Breda, 2 u. 36 min. 18 sec.; 2. Manus Brinkman, Maasland; 3. Sjef Jansen Elsloo; 4.Marcel Reyckaert, België; 5. Huub Vinken, Geleen; 6. Piet van As, Roosendaal; 7. Jo Hulshof, Den Bosch; 8. Harm Smits Amsterdam; 9. Antoon Steenbakkers, Den Bosch; 10 Van Kerrebroeck, België. Allen hadden een ronde achterstand op Wout Wagtmans.

 

OOSTERHOUT.(1951.05.06)

Amateurs: 1. Piet Verwijmeren, 2. Leo Cantineau, 3. Thijs Roks,

Nieuwelingen: 1. J. Verhoeven 2. van de Bogaerd, Frans 3. de Meijer,

 

OOSTERHOUT.GLD.(1951.09.22))

Nieuwelingen: 1. P. Vermeulen, 2. H.Wolfs, 3. Piet van Herk,

 

OOSTERHOUT.WARANDA.(1951.09.09)

Beroepsrenners: 1. Karel Leijsen, (Bel), 2. Jac Storm, 3. Henk Lakeman, 4. Louis Brusselmans, 5. Henk Faanhof, 6. Piet van As, 7. Gaston De Wachter, 8. Harm Snits, 9. Piet de Vries, 10. Cor Bakker

Nieuwelingen: 1. J. Verhoeven 2. Jan Kuys, 3. Paul Scholten,

 

OOSTVOORNE.(1951.08.11)

Snijders uit Halfweg won ronde van Oostvoorne

Mijnheer Velders uit Venezuela was Zaterdagmiddag bij de ronde van Oostvoorne een veelbesproken man. Deze oud-Oostvoornaar draagt de wielersport een warm hart toe, hetgeen kon blijken uit de enorme hoeveelheid premies die hij voor de renners beschikbaar stelde. Mijnheer Velders heeft er dus van het verre Zuidamerikaanse land uit aan meegewerkt om de derde Oostvoornse ronde tot een succes te maken en een stuk of wat potige Hollandse en Brabantse knapen, die zich van de striemende regen en het spekgladde wegdek van de Stationsstraat niets aantrokken, hebben er danig van geprofiteerd. De Amsterdammer P. Mahn bij de nieuwelingen en de amateur Snijders uit Halfweg mochten ten slotte met de bloemen een pre-rondje rijden.

Mahn heeft zich bij de 74 nieuwelingen veruit de meest tactische renner getoond. Gedurende de eerste zeven ronden lag hij met de Rotterdammers Nikken en Vink voortdurend aan de kop van het in hoog tempo rijdende peloton en vergaarde premies, dat het een lieve lust was. Toen gaf hij tijdelijk het initiatief over aan Van Vliet en Spierenburg, beiden uit Rotterdam. Deze twee knapen slaagden er in een honderd meter uit te lopen en deze voorsprong tot de twaalfde ronde te behouden. Maar toen was het radicaal uit met hun illusies. Het peloton verhoogde het tempo, joeg de uitlopers met grote snelheid na en hield hen ten slotte in zijn midden gevangen. F. Mahn toonde zich de snelste sprinter en na de veertiende ronde stoof hij als eerste over de eindstreep. Bijna was daar bij de finish nog een ernstig ongeluk gebeurd, toen de Rotterdammer Bregonje midden, in het sprintende peloton . een lelijke schuiver maakte. Wonder boven wonder flitste hij precies tussen zijn collega's door.

Ruim twintig amateurs hadden verstek laten gaan, zodat slechts 41 renners aan de start verschenen. Zij moesten dertig ronden of ongeveer 92 km rijden.

De amateurs hebben het niet gemakkelijk gehad. Nauwelijks hadden zij enkele ronden in matig tempo gereden of de sombere wolken, die van zee uit naderby schoven, ontlastten zich dermate hevig, dat verschillende renners er haastig de brui aan gaven en het talrijke publiek een veilig heenkomen zocht. De striemende regenvlagen teisterden vooral op de open zeeboulevard het peloton, dat zich moeizaam voorwaarts worstelde. Er waren enkele dapperen als Mackay uit Oudewater, Heurter uit Raamsdonksveer en Snijders uit Halfweg, die een kleine voorsprong wilden nemen, maar toen na de twaalfde ronde de regen ophield, lag alles weer dicht bijeen. Alleen kon men opmerken, dat het veld toch wel aanmerkelijk gedund was..

Na vijftien ronden trok een viertal naar voren. Dat waren Snijders, Mackay, Vlamings uit Steenbergen en J. Konings uit Breda. Vooral de laatste was bijzonder actief en zo kon het gebeuren, dat dit groepje ‘n flinke voorsprong nam. „Tot hier en niet verder", dacht toen J. Dreessen uit Terheyde. Hij joeg het viertal achterna, nam zo waar de kop en vergrootte met zijn drie collega's (het tempo was de dappere Mackay inmiddels te hoog geworden) de voorsprong op het langgerekte peloton. Deze werd een minuut, anderhalve minuut en toen ging het er maar om wie de snelste sprint in de benen had. Dat was Snijders uit Halfweg. Na hem kwamen Vlamings, Konings en, Dreessen. Het peloton kwam druppelsgewijs binnen, omdat enkele honderden meters voor dé eindstreep nog een fikse valpartij ontstond. De geste van de jury, om de Rotterdammers Huyzer en Breunnink, die een ronde achterstand hadden, maar toch moedig doorreden, in de ronde te- laten, werd bijzonder gewaardeerd.

Nieuwelingen: 1 F. Mahn, Amsterdam (1 uur,-7 min., 53 sec); 2. H. J. Zuidema, Scheveningen; 3. N. van Groningen; 4. J. Nikken; 5. C. Oelen; 6. C. v. Kooten; 7. M. Vink, allen Rotterdam; 8. F. Dagerman, Vlaardingen; 9. A. van Hem, Den Haag; 10. K. J. Koper, Zandvoort.

Amateurs: 1 Snijders, Halfweg (2 uur, 27 min., 30 sec.); 2 J. Vlamings, Steenbergen; 3 J. Konings. Breda; 4 J. Dreessen, Terheyde; 5 P. Nuyten, Ulvenhout; 6 J. Harmsen, Rotterdam: 7 J. Jansen, Rotterdam; 8 P. Muilwijk, Rotterdam; 9. Wervers, Rotterdam; ,10 A. Konijnenburg, Vlaardingen.

 

OSS.(1951.05.27)

Amateurs: 1. Hans Dekkers, 2. Henk van den Velden, 3. Martin Hoens,

Nieuwelingen: 1. Jan Kuys, 2. Erik Meijer, 3. Harrie Timmermans,

 

OSSENDRECHT.(1951.07.22)

Amateurs: 1. Piet Maas, 2. Maas, 3. Cees Aanraad,

Nieuwelingen: 1. G. Hermes, 2. Henk van Glerum, 3. Cees van Est,

 

OUD-BEIJERLAND.(1951.09.08)

Oud-Beijerlandse ronde met bandbreuk beslist

  Een belangwekkende strijd met een enigszins sensationeel einde, veel spanning, een goed parcours en prachtig wedstrijdweer vormden de factoren om de eerste “Ronde van Oud-Beijerland”tot een volledig succes te maken. Verscheidene duizenden toeschouwers hebben van een goede wielerwedstrijd kunnen genieten en bij de nieuwelingen Hofland uit Beverwijk onbedreugd zien winnen, maar ook met spanning het duel gevolgd tussen de Brabander Sonnemans en de Haarlemmer Arie Voorting, die beiden op het beslissende ogenblik een lekke band kregen. Sonnemans was iets fortuinlijker en won. Jammer was het dat de wielersportliefhebbers een uiterst spannende eindsprint ontging.

  Ook Oud-Beijerland heeft nu zijn Ronde gekregen en gezien de belangstelling mag aangenomen worden, dat het bij deze eerste keer niet zal blijven. De organisatoren hadden de beschikking over een goed parcours van 16oo meter, dat hoofdzakelijk uit goede wegen bestaat, doch dat door enkele vrij hoge bruggen en de smalle oostvoorstraat toch ook de nodige moeilijkheden oplevert.

  Een kleine zeventig nieuwelingen verschenen er eerst aan de start. Van hen wist Hofland al in de aanvang een flinke voorsprong te nemen. Zo nu en dan werd wel eens een poging ondernomen om de vluchteling tot de orde te roepen. Nu eens was het Tonny Kooyman, dan weer Jan Verhoeven of een andere deelnemer, die als aanvoerder fungeerde. Doch geen hunner had succes. Hofland vergrootte daartegen geregeld zijn voorsprong en won onbedreigd. In de eindsprint van een ploegje van goed twintig nieuwelingen, dat nog over was, won Van Gool en werd daardoor tweede.

  Er gebeurde in de eerste tien ronden bij de amateurs niets belangwekkends.

Maar toen er ook wat leven in de hoofdgroep kwam, viel dit peloton in stukken, terwijl verscheidene deelnemers moesten opgeven. De wedstrijd kreeg een ander beeld en een veel levendiger karakter. Het kaf was van het koren gescheiden.

  Reeds waanden velen dat een eindsprint de beslissing zou moeten brengen, toen plotseling – 18 ronden voor het einde – Sonnemans wegschoot. Arie Voorting zag zijn kans, verliet het peloton en was weldra bij de vluchteling.

   Intussen stevenden Sonnemans en Voorting op de eindstreep af, want geen van de concurrenten was meer in staat om hen in te halen. Het duel tussen die twee zou anders verlopen dan ieder dacht. Drie ronden voor het einde kreeg Sonnemans een lekkeband, leende een fiets van Van de Elshout, die niet de juiste versnelling had. Maar precies voor het ingaan van de laatste ronde kreeg Sonnemans zijn eigen fiets weer en zat weer bij Voorting. Maar toen had de Haarlemmer een lekke band . Van Geel stond zijn fiets af, doch de overwinning was voor Voorting verkeken. Een sensationeel slot, Arie Geluk, die een tactische wedstrijd had gereden, snoepte Van Maenen nog juist de derde plaats af.

Amateurs, 97 km of 60 ronden in 2 uur 34 min. 6 sec.1. J. Sonnemans, Valkenswaard; 2. A. Voorting, Haarlem; 3. A. Geluk, Rotterdam; 4. J. H. van Maenen, Valkenswaar; 5. A. J. Braspenninx, Zundert; 6. P. Verwijmeren, Breda; 7. J. van Pompen, Prinsenbeek; 8. H. de Vos, Den Haag; 9. Wout Bos, Greup; 10. P. G. Nuyten, Ulvenhout;

Nieuwelingen 40 km. of 25 ronden in 1uur 4 min. 15 sec.; 1. J. Hofland, Beverwijk; 2. C. J. van Gool, Rotterdam; 3. H. Gerwen, Duivendrecht; 4. W. den Outer, Rotterdam; 5. C. Spierenburg, Rotterdam; 6. G. C. v. d Berg, Amsterdam; 7. N. de Clerk, Amsterdam; 8. H. v. d. Kloot, Zundert; 9. J. W. Spierdijk, Rotterdam; 10. J. Meijer, Overschie;

 

OUD-GASTEL.(1951.05.14)

Amateurs: 1. Piet Verwijmeren, 2. Piet Maas, 3. Piet de Bruin,

Nieuwelingen: 1. Henk van Glerum, 2. Paul Scholten, 3. Bram Heeren,

 

OUD-GASTEL.(1951.07.14)

Amateurs: 1. Jos Suykerbuyk, 2. Co Mangelaars, 3. Cees Aanraad,

 

OUD-GASTEL.(1951.07.22)

Beroepsrenners: 1. Gerrit Schulte, 2. Henk Faanhof, 3. Jos van Stayen, (Bel), Piet van As, 5. Alfons Guns, 6. Jean Bogaerts, 7. De Feijter, 8. Frans van de Zande, 9. Frans Vos, 10. Cor Witteveen,

 

OUD-VOSSEMEER.(1951.07.14)

Amateurs: 1. Jos Suykerbuyk, Breda, 96 km in 2.49.00.; 2. Co Mangelaars, Hoogerheide; 3. Cees Aanraad, Oud-Gastel; 4. P. Verwijmeren, Terheijden; 5. C. Verstraeten, Breda; 6. P. de Bruyn, Roosendaal; 7. W. Mathijssen, Wouw; 8. J.H. Roovers, Etten;

Nieuwelingen: 1. Rien van Grinsven, Eindhoven, 48 km in 1.29.00.; 2. Bram Heeren, Sint Willebrord; 3. M. van Steen, Leur; 4. H. van der Kloot, Zundert; 5. J. van Osta, Oud-Molen; 6. P. Hermes, Oud-Gastel;

 

PHILIPPINE.(1951.07.14)

Nieuwelingen: 1. Rien Verhelst, Axel, 75 km in 2.23.00; 2. Cees van de Borst, Etten; 3. P. Oomen, Etten; 4. Borremans, Hoogerheide; 5. Alonsius, Westdorpe; 9. Willemstein, Vlissingen;

 

POELDIJK.(1951.07.21

Vierde ronde van Poeldijk ditmaal geen succes

Verschillende goede Amateurs niet op het appel.

In alle opzichten mag de vierde ronde van Poeldijk niet geslaagd worden genoemd. Aan de weeromstandigheden lag dat niet, en evenmin aan gebrek aan belangstelling. Om de verrichtingen van de renners te volgen, had een grot deel van het publiek het zich erg gemakkelijk gemaatkt: In de Voorstraat en de Verbuchlaan zat men gezellig op langs het trottoir geplaatse stoelen. Heeft deze grote belangstelling een zeer gunstig financieel resultaat voor de E.H.B.O-vereniging “Sint Albertus” gehad, minder succesvol zijn de verichtingen geweest van de deelnemers aan deze wielerronde. Het niet mee rijden van enkele goede amateurs, door hun deelname aan de tweedaagse ronde van het IJselmeer, was natuurlijk een nadelige factor. Wel prachtige strijd viel er af en toe bij de nieuwelingen te zien.

Kamphorst was opgelegd winnaar.

  De sportmiddag ving aan met een wedstrijd over 5 km. Voor de mannelijke jeugd van Poeldijk, waarvoor slechts matige belangstelling was. Dat de populaire Manus Kamphorst hier als eerste over de streep zou gaan, was te voorzien. Kamphorst, die de ander maand gaat emigreren naar Canada, vond het riskant om met de amateurs mee te doen; vandaar dat hij in deze eerste wedstrijd meereeed. De volgende winnaars waren N. Toussaint, R. Zuiderwijk, Ad v. d. Valk, A. Reijgersberg, J. Thoen en J. Nadorp Jr.

  Voordat de start plaats had van de 62 nieuwelingen, heeft de P.W. v. d. Klugt als voorzitter van de sportcommissie, een kort welkom gesproken. Hierin werd allereerst het bestuur van de R.R.C. Sparta uit Den Haag dank gebracht voor haar medewerking. Dat de heer c. d. Klugt ook een dankwoord richtte tot de plaatselijke middenstand, de particulieren zowel als instelling, die een prijs hadden geschonken, was wel terecht. Verwonderlijk veel premies zijn uitgeloofd den deze hebben er toe bijgedragen, dat de renners, zo nu en dan het beste van hun kunnen lieten zien. Was het daarna een prachtige aanblik deze grote fietserskaravaan te zien vertrekken, het duurde vrij lang eer de sterksten op de voorgrond traden. Vooral W. Rusman uit Haarlem, die 17 maal als eerste de startlijn passeerde, behoorde daarbij. Jammer was het dat de gebr. Velthoven uit Poeldijk, die een goede indruk maakten, in de laatste tien ronden afzakten.

  De Poeldijker T. v. d. Knaap, zorgde voor de nodige spanning. Toen er nog 11 ronden te rijden waren, wist hij een voorsprong te nemen van 20 meter en deze later zelfs te vergroten tot 50 meter. Nadat T. v. d. Knaap acht ronden alleen de leiding had behouden, werd hij in de laatste twee ronden ingehaald door J. Verhoeven uit Overschie. Dit gezelschap bleek v. d. Knaap geenszins te verontrusten. Hij kroop achter het wiel van Verhoeven, kwam in een prachtige eindspurt weer over hem heen en klasseerde zich als eerste. De tijd over 45 km bedroeg 1 uur. 10 min. En 36 sec. de rangorde was als volgt:

Nieuwelingen: 1. T. v. d. Knaap, Poeldijk; 2. J. Verhoeven, Overschie; 3. W. Rusman, Haarlem; 4. O. Dral, Oostzaan; 5. D. Bes, Haarlem; 6. J. van Sas, Den Haag; 7. J. Meijer, Overschie; 8. L. Oostrum, Wassenaar; 9. F. Vuyk, Rotterdam; 10. J. van Vliet, Rotterdam;

 De wedstrijd van de amateurs, welke direct na die van de nieuwelingen plaats vond, beloofde aanvankelijk veel. Vooral de Westlander W. v. d. Voort zorgde voor enig spektakel in de kopgroep. Een incident met Velthoven en met een toeschouwer betekende voor v. d. Voort al spoedig het einde van de wedstrijd. Ook voor Velthoven zag het er niet gunstig uit, daar deze door dit incident bijna een ronde achter was geraakt. Tientallen ronden reed hij alleen en nadat hij tenslotte aansluiting had gekregen met een derde groep van het peloton, moest hij wegens kramp de strijd opgeven. Intussen was er in de eerste groep van het peleton enige deining ontstaan daar J. v. Leeuwen, Haarlem, P. Muilwijk Rotterdam en M. van Gils Rotterdam een uitlooppoging hadden gewaagd.

  Na 55 ronden behoorde dit avontuur weer tot het verleden, een viertal renners waaronder Kuitwaard wist de vluchtelingen in te halen. Van leeuwen en Kuitwaard zetten toen flink de spurt er in en hun voorsprong werd zienderoogen zo groot, dat ’t al spoedig een uitgemaakte zaak was wie tot de eerste twee zou behoren. Met een felle sprint passeerde H. Kuitwaard met een voorsprong van 30 meter de finish.

Amateurs: 1. H. Kuitwaard; 2. J. van leeuwen, Haarlem; 3. A. v. d. Putten, Den Haag; 4. M. van Gils, Rotterdam; 5. J. Mackay, Oudewater; 6. F. v. d. Vaart, Maassluis; 7. W. Gruteke, Rotterdam; 8. G. Bocxe, Abcoude; 9. P. Pieterse, Haarlem; 10. R. Walles, Leimuide. In het cafe “Het Witte Paard”van de heer Toussaint werden hierna door wethouder J. Zuidgeest de prijzen en premies uitgereikt.

 

RAAMSDONKSVEER.(1951.05.14)

Amateurs: 1. Harrie van de Elshout, 2. Arie Geluk, 3. Cees Verstraeten,

Nieuwelingen: 1. J. Verhoeven 2. Tinie Wolfs, 3. Piet de Jong,

 

REUSEL.(1951.06.03)

Amateurs: 1. Joop Kunst, 2. J. Schenkelaars, 3. M. Rauwer,

Nieuwelingen: 1. Jan Hultermans, 2. H. van de Looi, 3. P. Bogaert,

 

REUSEL.(1951.08.12)

Nieuwelingen: 1. Tinie Wolfs, 2. Jef Coone, 3. Piet van Herk,

 

REUSEL.(1951.09.30)

Nieuwelingen: 1. Piet van Herk, 2. van Eck, 3. Toon Stommels,

 

RIJSBERGEN.(1951.05.20)

Amateurs: 1. Jos Suykerbuyk, 2. Thijs Roks, 3. Cas Oosthoek,

Nieuwelingen: 1. Jac van Nispen, 2. P. Oomen, 3. Arie de Jong,

 

RONDE OM HET IJSSELMEER.(1951.07.21 T/M 07.22)

PIET VAN ROON WINT RONDE OM HET IJSSELMEER

Henk van Breenen oppermachtig, maar te weinig reserve

TOEN de luidruchtig spelende kapel in Steenwijk Zaterdag de juichende

kampioen van Nederland, Piet van Roon, als winnaar ontving van de eerste etappe van de Ronde om het IJselmeer en de langs de route samen- gestroomde Steenwijkers ook de daarop volgende zeven renners door hun enthousiasme als het ware naar de finish droegen, toen kon niemand vermoeden, welk een strijd deze jongens hadden geleverd op de tweehonderd kilometer, die zij toen achter de rug hadden, welk een dramatisch verloop voor velen deze eerste dag reeds had gehad, maar kon ook niemand vermoeden, hoe 's Zondags dezelfde Van Roon er door zijn puike rijden in slaagde, onbedreigd deze Ronde op zijn naam te brengen.

Daaraan kon zelfs Hein v. Breenen niets veranderen, die op die eerste dag zo hard van leer was getrokken, dat hij niet meer in staat was, om de Haarlemmer bij zijn ontsnapping op de rand van Steenwijk terug te halen, iets, dat Tarzan daarvóór niet eenmaal grote moeite had gekost.

Vroege ontsnapping

DIE eerste etappe zou een sensationeel verloop krijgen. De vele Amsterdam- mers hadden de tachtig jongens nauwelijks de hoofdstad uitgeleid, of er viel

een grote slag. Negen renners, Snijders, Sieveking, Holleeder, Van Breenen, Witteveen, Paymans, Hooyschuur, De Moor en Voorting ontsnapten. Dat gebeurde, toen de start nog maar net twaalf kilometer achter de rug was en natuurlijk reageerde het peloton niet op deze vermetele poging.

Poging, dat is niet helemaal het juiste woord, want het ging wel erg serieus lijken, toen Tarzan van Breenen voortdurend zo meedogenloos in die kop zat te scheuren, dat bij het betreden van de Wieringermeer er een gat was van

twee minuten. Die voorsprong werd weliswaar in de Wieringermeer kleiner, toen de felle Noordooster met de negen moedigen ging spelen, maar er zouden nog zestig kilometer afgelegd moeten worden, eer de vluchtelingen bereikt waren.

En in die zestig kilometer lag nog de Afsluitdijk, waar de man met de hamer

hard zou toeslaan. Daarvan was Piet Sieveking in de kopgroep het eerste

slachtoffer. De Amsterdammer kon geen meter meer doen, stapte af en klom toen maar in de brokkenwagen. Nog voordat de sprint om de premie bij het Monument begon, kreeg Witteveen een levensgrote inzinking te verwerken, die hem totaal uitschakelde. Een prachtige spurt bezorgde Adri de Moor deze premie. Een spurt, die de vluchtelingen weer wat verder verwijderde van de achtervolgers, die inmiddels op de Afsluitdijk in zes stukken uiteen geslagen

waren. Bijna honderd kilometers was er toen al gejaagd op de leiders en nu ook de aanval op de Afsluitdijk was afgeslagen, scheen het de overgebleven zeven renners te gaan gelukken. Maar het zou anders lopen.

Alles bijeen

IN Bolsward waren vier groepen samengesmolten en toen deze ploeg het

tempo aanzienlijk ging verhogen, was het pleit beslecht. De achterstand werd

snel minder en in Dronrijp werd de kopgroep ingelopen. Hooyschuur bleek teveel gevergd te hebben en loste, om ver in de achterhoede terecht te komen, evenals Adri de Moor, die het met zijn derailleur te kwaad kreeg.

Een terwijl een koortsige Patsy Willekes met griep een wanhopig gevecht met zichzelf leverde, viel in Leeuwarden de beslissende slag. Sonnemans, Van de

Veeken, Van Roon en... alweer Van Breenen sprongen weg, om zeer snel een grote voorsprong te nemen. Peters, Nolten en Donker verlieten even later het

peloton en kregen in het uitgelopen Heerenveen aansluiting, zodat er een

sterke ploeg aan de leiding lag. Twintig kilometer voor het einddoel zetten Maenen en Voorting een verbazingwekkende achtervolging in, passeerden de volkomen leeggereden Appie Donker en volbrachten de jacht tien kilometer voor Steenwijk.

Het zag er naar uit, dat de acht overgebleven koplopers elkaar in een eindsprint de eerste plaats zouden betwisten, maar Piet van Roon gooide met een felle demarrage op de rand van Steenwijk roet in het eten en snelde, zijn voorsprong op dat laatste stuk nog vergrotend, als onbedreigde winnaar door de finish, waar 46 seconden daarna de jonge, veelbelovende Brabander Sonnemans in de eindsprint Voorting, Van Breenen, Nolten, Peters, Maenen en Van de Veeken achter zich liet. Eerst drie minuten daarna kwam een grote groep, waaruit Ed Koeman met enige voorsprong als eerste eindigde.

Wederom vroege slag

OOK in de tweede etappe viel al heel vroeg een grote slag, die voor deze dag de beslissing betekende. Donker, Van Breenen, Voorting, Tienstra en Holleeder ontsnapten na elf kilometer. Deze kopgroep zou uitgroeien tot veertien man en als eerste waagde Zahradnik de sprong, om moederziel alleen, na een buitengewone achtervolging, voorbij Meppel de aansluiting tot stand te brengen. Eerst probeerden Zieleman, Peters en Van Roon om bij de vluchters te komen en toen dit niet lukte, probeerde Van Roon het even later met zeven anderen, Hoens, Paymans, Snijders, Maenen, Smit, Van Dijk en De Booy. Het lukte dit ploegje inderdaad even voor Zwolle om de kopgroep uit te breiden en toen een grijnzende Van Breenen, daar op de brug bij Zwolle de eerste premie in de wacht sleepte, lag een tweede ploeg op twee minuten achterstand.

Dat waren Schipper, Broers, Van de Veen en Hilgersom, die later gezelschap

kregen van Tienstra, de Halfwegger, die zo goed in de kopgroep meedraaide,

maar met Harderwijk in zicht een nieuwe band moest omgooien.

Spoorbomen dicht

EVEN verderop, midden in Harderwijk, leek het er op, dat de illusie van de leiders in rook zou opgaan, toen de spoorbomen gesloten waren. Maar daar was men zo attent, om nog heel even de bomen omhoog te gooien en de renners daarmee hun opmars voort te laten zetten.

Vijf kilometer voor Bussurn, met 35 km voor de boeg, kwam voor De Booy

het einde in de kop, toen ook zijn band niet langer meewilde. Juist op dat moment begon Appie Donker aan een gewaagde onderneming, door er alleen

vandoor te gaan. Driehonderd meter nam hij, maar toen moest de kampioen van Noord-Holland bezwijken voor de overmacht van de verbeten jagende achtervolgers.

In Weesperkarspel, even voordat Tarzan van Breenen wederom een premie ging winnen, werd Appie ingelopen. Inmiddels naderde een tweede groep,

bestaande uit Peters, Nolten, Kooiman, Van der Berg, Remkes, Tienstra, La

Grouw en De Moor. Elke kilometer werd de afstand tussen de twee ploegen minder. In Diemen waagde De Moor de sprong naar voren en na een felle jacht zat hij in Ouderkerk bij de koplopers.

En nog steeds was de beslissing in deze Ronde niet gevallen, want 46 sec, die Van Roon in de eerste etappe verkregen had, waren nog lang niet  veilig.

Haarlems offensief

TOTDAT twee Haarlemmers een genadig offensief inzetten, dat begon in Amstelveen. Natuurlijk was Van Roon daarbij, die door zijn clubgenoot Voorting bij de anderen werd weg gesleept, op het moment, dat ook Kooiman en La Grouw zich bij het leidende ploegje voegden. De twee Haarlemmers begonnen een zegetocht op het laatste stuk naar het Olympisch Stadion, waar zij tenslotte met 27 seconden voorsprong arriveerde en Van Roon de overwinning van de etappe aan Voorting liet. D

Als derde kwam toen de nog net  voor het Stadion gevluchte Wim Snijders het cement oprijden, even voor Donker en Van Breenen, met achter hen

nog een tiental renners.

Eerste etappe Amsterdam—Steenwijk 205 km:

Amateurs: 1. P. v. Roon (Haarlem), 5 u. 7 sec; 2. Sonneman (Geldrop) op 46 sec. 3. A. Voorting (Haarlem); 4. H. v. Breenen (Adam); 5. J. Nolten (Geleen);

  1. P. Peters (Haarlem);7. M. Maenen (Valkenswaard); 8. R. v. d. Veeken

(St. Willibrord), allen zelfde tijd; 9. E. Koeman (Krommenie) op 3 min. 15

sec; 10. Paymans (Tilburg) op 3 min. 33 sec

Tweede etappe Steenwijk—Amsterdam 160 km:

Amateurs: 1. A. Voorting 4.30.37.; 2. Van Roon op 3 sec; 3. W. Snijders (Halfweg) op 27 sec; 4. A. Donker (A'dam) op 29 sec; 5. H. v. Breenen; 6. J. V. (Hilversum); 7. A. de Moor (A'dam); 8. Maenen; 9. Kooiman; 10. G. Holleeder allen zelfde tijd.

Totaal 365 km: 1. P. van Roon 2. Voorting op 43 sec; 3. Van Breenen op 1 m. 12 sec; 4. Maenen en 5. R. van de Veeken zelfde, tijd als Van Breenen;

  1. Peters op3 m. 4 sec; 7. Noltel 3.10; 8. Snijders op 3.58; 9. De ',

op 5 m.; 10. Kooiman; 11. Holleeder;  12. Paymans; 13. La Grouw; 14. Wil kes; 15. Donker en 16. Tienstra. .

 

RONDE VAN DRENTHE.(1951.07.04)

Roovers won Ronde van Drenthe

Met een voorsprong van ruim twee minuten op het „peloton" van drie rijders roetste gistermiddag de Brabander Jan Roovers de finishlijn bij Bellevue in Assen over. Jan Roovers was „even" van Ettten naar de Drentse hoofstad gekomen om daar de Ronde van Drenthe te winnen; de 101 K.M. legde hij af in de tijd van 3 uur en 8 minuten. Die ronde van Drenthe, gehouden in het kader van de T.T.-feestelijkheden, moest in een minimum van tijd worden georganiseerd en dat is voornamelijk de oorzaak geweest, dat er nog al enkele foutjes in de organisatie zaten, foutjes, die het volgende jaar zeker niet meer gemaakt zullen worden. Het volgende jaar zal dan ook zeker meer aandacht worden besteed aan het aangeven van de route door de Rijkspolitie in de verschillende dorpen, waar de karavaan van bont gekleurde truien door trok.

Dopper (Scheemda) en de Hagenaar Matema ging het reeds spoedig in deze ronde te snel, want na 7 KM. raakten beiden al los van de groep, een voorbeeld dat een eindweegs verder gevolgd werd door Tabak (Nieuw-Amsterdam) en Roskamp uit Zwolle, en daarna nog door v. d. Putten (Den Haag) en Bosman (Groningen). Toen werd ook de eerste uitlooppoging gewaagd, echter snel opgevangen door het peloton, dat na Borger al aardig gedund was. Niet minder dan de helft der deelnemers raakten door pech het contact met de kopgroep kwijt. Schaepers pikte bij Gieten de eerst premie binnen en Roovers deed hetzelfde bij Vries-Zuidlaren. En gestaag gingen de dunne wielen rond, door Gieten, Armen, Zuidlaren, Vries (waar de Veendammer Hendriksen afzakte en waar Daan v. d. Burg (Amsterdam) 4 K.M. alleen moest rijden, maar toch weer aansluiting kreeg). In Peize liet Roovers het peloton (Van Luiten, Amsterdam, v. d. Burg en Deelen uit Helmond) zijn bemodderde rug zien. Onbedreigd werd hij winnaar van de eerste Ronde van Drenthe. Van zijn achtervolgers wist de Hagenaar Evert Nihof in de bocht bij de woning van dr Bast aan de Dr Nassaulaan, binnendoor te glippen en zo als tweede te eindigen. Hij werd gevolgd door Daan v. d. Burg en Deelen. Drenthes hoop, Theo Dekker uit Emmen, presteerde het tot 60 KM. aan de kop te liggen, maar daarna noodzaakte een vastgelopen wiel hem de eer aan de Zuiderling te laten.

Amateurs: 1. Jef Roovers, Etten, 101 km in 3.08.00.; 2. E. Nijhof, Den Haag; 3. D. van de Burg, 4. Deelen;

Ronde van Drenthe: 1 J. H. Roovers, Etten in 3 uur 8 min.; 2 E. W. Nijhof, Den Haag; 3 B. J. Schaepers, Oldenzaal; 4 Hendriksen, Veendam; 5 J. Molema, Assen; 6 R. v.d. Meer, Den Haag; 7 H. de Vos, Den Haag; 8 Th. Dekker, Emmen; 9 G. H. Smit, Delfzijl.

 

RONDE VAN DRENTHE.(1951.07.04)

Roovers won Ronde van Drenthe

Met een voorsprong van ruim twee minuten op het „peloton" van drie rijders roetste gistermiddag de Brabander Jan Zoovers de finishlijn bij Bellevue in Assen over. Jan Roovers was „even" van Ettten naar de Drentse hoofstad gekomen om daar de Ronde van Drenthe te winnen; de 101 K.M. legde hij af in de tijd van 3 uur en 8 minuten. Die ronde van Drenthe, gehouden in het kader van de T.T.-feestelijkheden, moest in een minimum van tijd worden georganiseerd en dat is voornamelijk de oorzaak geweest, dat er nog al enkele foutjes in de organisatie zaten, foutjes, die het volgende jaar zeker niet meer gemaakt zullen worden. Het volgende jaar zal dan ook zeker meer aandacht worden besteed aan het aangeven van de route door de Rijkspolitie in de verschillende dorpen, waar de karavaan van bont gekleurde truien door trok.

Dopper (Scheemda) en de Hagenaar Matema ging het reeds spoedig in deze ronde te snel, want na 7 K-M. raakten beiden al los van de groep, een voorbeeld dat een eindweegs verder gevolgd werd door Tabak (Nieuw-Amsterdam) en Roskamp uit Zwolle, en daarna nog door v. d. Putten (Den Haag) en Bosman (Groningen). Toen werd ook de eerste uitlooppoging gewaagd, echter snel opgevangen door het peloton, dat na Borger al aardig gedund was. Niet minder dan de helft der deelnemers raakten door pech het contact met de kopgroep kwijt. Schaepers pikte bij Gieten de eerst premie binnen en Roovers deed hetzelfde bij Vries Zuidlaren. En gestaag gingen de dunne wielen rond, door Gieten, Armen, Zuidlaren, Vries (waar de Veendammer Hendriksen afzakte en waar Daan v. d. Burg (Amsterdam) 4 K.M. alleen moest rijden, maar toch weer aansluiting kreeg). In Peize liet Roovers het peloton (Van Luiten, Amsterdam; v. d. Burg en Deelen uit Helmond) zijn bemodderde rug zien. Onbedreigd werd hij winnaar van de eerste Ronde van Drenthe. Van zijn achtervolgers wist de Hagenaar Evert Nihof in de bocht bij de woning van dr Bast aan de Dr Nassaulaan, binnendoor te glippen en zo als tweede te eindigen. Hij werd gevolgd door Daan v. d. Burg en Deelen. Drenthes hoop, Theo Dekker uit Emmen, presteerde het tot 60 KM. aan de kop te liggen, maar daarna noodzaakte een vastgelopen wiel hem de eer aan de Zuiderling te laten. De Nieuwelingen draaiden ondertussen hun 45 rondjes (40 K.M.) rond de Hertenkamp. In de 22e ronde slaagde Wlltjes (Mirldelstum) er in, de kop te nemen en uit te lopen. Hier werd de uitslag: 1. K. Wiltjer, 50.47; 2. F. Mik (Veendam); 3. D. de Groot. (Amsterdam).

 

RONDE VAN GRONINGEN EN NOORD-DRENTHE.(1951.07.02)

Tussen Oldehove en Noordhorn sloeg Sonnemans zijn slag

Marcel Buysse (België) op de tweede plaats

Matthieu Sonnemans, een 19-jarige amateur uit het Brabantse plaatsje

Geldrop heeft Zaterdagmiddag met een royale voorsprong van meer dan

vier minuten de eerste Ronde van Groningen en Noord Drenthe glorieus

gewonnen.

Tussen Oldehove en Noordhom, met nog ruim 60 km. voor de boeg,

vluchtte hij uit de kopgroep van 14 man weg, moederziel alleen, en naarmate

hij door het Noord Drentse landschap over de smalle klinkerweggetjes

van Roden, Lieveren en Peize voortsnelde, groeide zijn voorsprong met minuten. Onbedreigd tenslotte — want een laatste achtervolgingspoging

van de Belg Marcel Buysse kwam niet verder dan enkele honderden meters —finishte hij als een groot winnaar.

Voor de duizenden toeschouwers die aan het einde van de Olympische middag in het stadspark vol ongeduld op zijn komst zaten te wachten, was hij een onbekende jongeman, een naam, die in de Noordelijke wielercourses nog niet eerde was voorgekomen. Maar Mathieu Sonnemans heeft de oude stelregel weer eens bevestigd. De regel, die zegt, dat alles goed is, wat in Brabant op een racefiets zit.

230 km had hij door goede Groninger land gefiets aleer de heer Wolthers hem, terwijl het applaus van de volle trubines klaterde, de enorme fruitkrans van Ubel Pakes om de schouders kon hangen.

Eerst reed hij onopvallend, want wie had er nu aan gedacht voordat onbekende jonge “broekie” uit het verre Geldrop.

De Groningers hadden alleen maar oog voor groene truien van Johan tebbes en Drewes Kooistra; voor de rode van Eppie Warta en de insiders zochten slechts naar de drie sterke Belgen, Marcel Buysse, Jean Derboven en Lucien Huybrechts.

Die al zo vroeg met hun bombardement waren begonnen. Maar de favorieten Hein van Breenen, Henk Kuitwaard, Klaas Kwantes, Piet van Roon, Piet Peters en Leo de Booy. Misschien ook naar een Pafort en een Rien van der Veeken. Doch zeker niet naar Sonnemans.

Peleton viel uiteen

Maar hoe opvallend reed toch die Mathieu Sonnemans, toen tussen Spijk en Usquert het Peleton aan flarden werd gejaagd. Na de premiesprint in Spijk,

Door de Einghovenaar van der Liefvoort gewonnen, leidde de winnaar met Rien van der Veeken, Leo de Booij en de Amsterdammer Zahradnik de ontbinding van het peloton in.

Een viertal, dat plotseling de moed kreeg iets groots te doen, omdat het had gezien hoe de gedoodverfde favoriet Hein van Breenen de pech van lekke banden niet te boven was gekomen en in Wagenborgen de strijd

met een verdrietig gezicht had moeten staken.

....overleed in Usquert

In Usquert, waar toevallige voorbijgangers wat onbegrijpelijk stonden te kijken, was de ontbinding voltooid. Dit rustige dorpje zag vier groepen, zag de slag dus in zijn volle hevigheid, zag ook de ondergang van het peleton.

16 renners overleefden dit eerste gevecht, zaten in Middelstum en Onderden- dam broederlijk verenigd, kennelijk tevreden, omdat alles voor hen zo goed

was verlopen. En onder deze 16 zat Matthieu Sonnemans, zaten nog steeds de drie Belgen, zat ook nog onze Groninger favoriet Johan Tebbens, weliswaar op een vreemde fiets, zonder een drup water, maar nog in een voorbeeldige stijl. Na Onderdendam, op weg naar Obergum, werd het in de gelederen van deze zestien opnieuw onrustig. Weer moest er blijkbaar geschift worden. Er vormde zich in Obergum — er waren toen na vier

uren rijden circa 155 km. verreden —een kopgroep van acht. Sonnemans was er één van, de overige zeven waren de Amsterdammers La Grauw en Leo de Booij, de Haarlemmers Piet van Roon en Piet Peters, J. van Dijk uit Hilversum, Rien van der Veeken uit St. Willibrord en de IJmuidenaar Bruggenkamp.

Zestien bijeen

Maar beslissend werd dit niet! In Schouwerzijl riepen Johan Tebbens Pafort en de drie Belgen de acht vluchtelingen weer tot de orde en even voorbij

Roodehaan hadden ook Kuitwaard, Van der Liefvoort en Holleeder weer aan- sluiting.

Opnieuw dus een kopgroep van 16, die bij elkaar bleven tot Oldehove. Toen kreeg Leo de Booij met een onwillig achterwiel te kampen, gespte de jonge Kuitwaard zijn toeclips los en won Bruggenkamp de premiesprint. En toen de kruitdamp van al deze min of meer emotionele gebeurtenissen goed en wel was opgetrokken, had de slimme Sonnemans zijn slag geslagen.

Oldehove, precies volgens het nauwkeurig opgestelde tijdschema gepasseerd,

lag nog maar nauwelijks achter ons, toen Sonnemans met de sierlijke

pedaalslag van de flyer wegvluchtte.

Hij liep tamelijk snel vele tientallen meters uit en de kopgroep had dit tengere kereltje uit Geldrop reeds voldoende leren kennen om hem niet zo maar zonder slag of stoot te laten gaan. Twee man probeerden hem te „halen". Het bleef echter bij een poging, ze kwamen zonder Sonnemans

in de kopgroep terug en toen we na de premiesprints in Noordhom en Briltil, resp. door Van der Veeken en Bruggenkamp gewonnen, opnieuw de stand kregen doorgegeven, wisten we, dat Sonnemans voorsprong tot een voor de kopgroep zeer bedenkelijke 1 min. en 40 sec. was gegroeid.

Welnu, de 13 in de kopgroep hebben de Brabander niet eerder weer terug gezien, dan toen hij met de overwinningskrans op de schouders hen aan de eindstreep stond op te wachten. Hij stond daar toen reeds bijna vijf minuten, ongeduldig wachtend op het moment, dat hij zijn ereronde kon rijden.

We hebben hierboven reeds verteld hoe ook de laatste achtervolgingspoging van Marcel Buysse, tussen Lieveren en Peize ingezet, geen succes had. Op de Meerweg in Paterswolde kreeg de Belg gezelschap van Van der Veeken en met hun tweeën hebben ze de strijd om de tweede en derde plaats uitgevochten, een strijd, die gemakkelijk door de Belg werd gewonnen.

Johan Tebbens

Pafort won de sprint van de kopgroep, waarin Johan Tebbens de derde plaats en dus de zesde in de einduitslag bezette. De Groninger heeft een voortreffelijke course gereden. Voor hem en ook voor de NWV is deze zesde plaats een groot succes en een prestatie van de bovenste plank.

Tussen Midwolda en Nieuwolda liep hij een aantal kapotte spaken op en moest op een vreemde fiets de strijd voortzetten, een fiets zonder een bidon. In Oldehove miste hij een verzorger die hem van water moest voorzien en peuzelde hij zijn laatste stukje sinaasappel op. Zo heeft hij het van Winschoten af zonder een drup water moeten stellen. Desondanks heeft hij vrijwel steeds in elke kopgroep gezeten en niet ten onrechte is de Groninger

dus als een der Noordelijke kanspaarden beschouwd. Hij heeft ongetwijfeld de grote verwachtingen, die in hem waren gesteld, niet beschaamd.

Drewes Kooistra kreeg klap van de hamer

Minder goed heeft Drewes Kooistra gereden. Op de slechte weg tussen Wagenborgen en Siddeburen verloor hij het contact. Wel kreeg hij in de buurt van het Schildmeer weer aansluiting, doch toen we Uithuizen waren gepasseerd loste hij in gezelschap van Theo Dekker opnieuw en toen voorgoed. Eppie Warta heeft pech gehad. Bij Steendam, juist toen hij in een groepje zat, dat de twee ontvluchte Belgen had bereikt, kreeg hij een lekke tube en de achterstand, die hij daardoor opliep was te groot.

Van de overige Noordelijke deelnemers heeft Rennie Bosman het er nog het beste afgebracht. Even voor Noordbroek, dus in het begin van de course, kreeg hij het een of andere mankement. Desondanks heeft hij de 230 km. uitgereden.

Amateurs: 1. Mat Sonnemans (Geldrop), 230 km. in 5 uur 54 min. en 3 sec; 2. M. Buysse (België) 5 uur 58 min.; 3. Rien van der Veeken (St. Willibrord); 4. J. Pafort (Amsterdam); 5. J. van Dijk (Hilversum); 6. J. Tebbens (Groningen); 7 P. Peters (Haarlem); 8. P. van Roon (Haarlem); 9. J. Derboven (België); 10. L. Huijbrechts (België); 11. J. La Grauw (Amsterdam); 12. J. Bruggenkamp (Urnuiden); 13. L. van der Liefvoort (Eindhoven); 14. W. Holleeder (Amsterdam).

 

RONDE VAN LIMBURG.(1951.07.15)

Veel belangstelling voor Limburgse klassieker

De Belg JACOBS werd winnaar van de Ronde van Limburg (amateurs)

Kanshebbers Nolten en Joris werden door pech achtervolgd

Veertig kilometers lang had de Maastrichtenaar v. d. Weijden, na zijn ontsnapping voor de Cauberg alleen gestreden in deze klassieke ronde van Limburg, toen hij zijn hoofd moest buigen; 40 km. alleen met nog ruim 130 km. voor de boeg was in feite een onmogelijkheid, want achter hem zaten in het peleton knapen die stuk voor stuk hun mannen stonden en hij zou dan ook ondervinden dat zijn sprong te vroeg was. Voor de Wintraeckerberg kreeg hij de genadeslag, toen hij niet alleen werd ingelopen maar figuurlijk onder de voet gelopen werd door het peleton. Op dat ogenblik sprongen een vijftal sterken naar voren, w.o. twee Belgen. Dit vijftal zou niet meer worden ingehaald, ondanks de taaie pogingen van een groepje, waarin Plantaz en onze nationale kampioen v. Roon met P. Haan de boventoon voerden.

Donker eervolle tweede

Het is een zware koers geworden door het Zuid-Limburgse heuvelland. Een koers waarin de amateurs konden bewijzen wat ze waard waren. Een parcours, zó wisselvallig — snelle vlakke gedeelten, tubenmoordende grindwegen, steile dalingen, zware klimpartijen — dat deze Ronde een

klassieker van de eerste rang werd. Trouwens, de ruk van bijna 200 km. was zo al geen peulschilletje.

Deze Ronde is geslaagd, in alle opzichten. De organisatie was wederom in goede handen, zodat alles op wieletjes liep. En de belangstelling? Enorm.

DE PECH VAN NOLTEN EN JORIS.

De pech achtervolgde Nolten en Joris, beiden kanshebbers in deze Ronde, reeds in de eerste 30 km. In de buurt van Reijmerstok, nog voor Slenaken, op een weg die nog te slecht was voor een transportband, sneuvelden de tuben van beide knapen uit Geleen, van de Belg Willems, van de Moor, Geluk, Suykerbuyk en Nijkamp. Alhoewel dit enkele minuten oponthoud

opleverde, zou het voor beiden nog niet zon doodwond zijn geweest, ware

het niet, dat Nolten daarna nog tweemaal en Joris nog eenmaal een reservetube moesten opleggen, waardoor hun achterstand groeide als kool.

ledere andere renner zou in het gegeven geval de moed hebben laten zakken; zij echter gingen door. En al kwamen zij met een achterstand van ruim zestien en een halve minunt binnen, zij kregen een ovatie voor hun dapper rijden, die veel van het leed, dat zij onderweg hebben geleden, verzachtte.

EN NU DE KOERS

De eerste maal dat wij ons uit de file van volgauto's konden losmaken, gaf ons de gelegenheid op de eerste berg Klein Zwitserland de eerste positie samen te stellen. Hier kwamen resp. als eersten door: Haan, Marquilleir (B.), Ehlen en T. Paas. Gestart vanuit Maastricht via Gronsveld, Slenaken, Mechelen, Simpelveld, ging het naar Übachsberg. Maar eerst zou de rennersgroep van bijna 90 man de Hulsberg beklimmen. L. Stevens was hier het eerste boven, op 15 sec. gevolgd door Borghans, dan Gils, Claes, Gelissen, Fooy en T. Paas.

Met een behoorlijke snelheid ging het vervolgens in de richting Valkenburg, waar de Caubergbult de renners verwachtte. Ook hier stond het publiek rijen dik en het was een verrassing voor de massa om daar de Maastrichtenaar F. v. d. Weijden behoorlijk vlot alleen te zien klimmen, met op 40 sec. achter hem Ehlen van Broeksittard en 55 sec. later de Belg L. Claes, gevolgd door Haan, Willemsen, Boonen en Plantaz.

De afdaling naar Vilt, de doortocht door Berg en Terblyt en de rush naar Amby en Bunde gaf aan de vluchteling nog meer winst. Maar achter hem drong Donker in het peleton naar voren en met hem Tarzen, van Breenen en v. Dijk en de Belgen Jacobs en Gijbeis. Voorshands echter zouden zij v. d. Weijden niet te pakken krijgen, want toen hij in Geulle de Slingerberg

opworstelde, was zijn voorsprong gestegen tot 1 min. 13 sec.

In Stein werd de Belg Claes door pech achtervolgd en het jagende peleton drong dichter naar de vluchteling, die zichtbaar moeite had om het, tempo op peil te houden. Geleidelijk zakte hij af en op de brug bij Urmond was zijn voorsprong weer geslonken tot 40 sec. Via Obbicht ging het daarna naar Nieuwstadt en zo de Zelfkant in, waar de nieuwe Nederlanders al even enthousiast langs de weg stonden te zwaaien en te schreeuwen als elders. Hier kreeg v. d. Weijden de totale tik en verdween in de groep, die hem steeds meer terugdrong in de achterhoede. Voorop trokken om beurten aan het peleton Donkers, Gijbels, Jacobs, v. Dijk, Faassen, gevolgd door Peters, v. d. Veeken v. Roon, v. Breenen, Plantaz, Ehlen e.a. Aanvankelijk rustig trokken nog voor de Wintraeckerberg de eersten zich los. Een verwoede

achtervolging werd ingezet, maar het vijftal legde er al direct zon tempo

op, dat de afscheiding zo volkomen werd, dat men practisch aan de einduitslag kon gaan denken. En toch waren er nog een dikke 60 km. te rijden.

In groep twee werd stuivertje gewisseld, want hier veanderde met het verloop der kilometers nog al het een en ander in de klassering. Op de Maria-berg, de laatste die voor de bergpremie in aanmerking kwam, bereikte Donker als eerste de top, met achter zich Jacobs, Gijbels, v. Dijk en Faassen. Op 1 min. 50 sec. volgden Haan. Sonnemans en Lagrouw, op 2 min. Fooy

alleen, op 2 ½  min. Gelissen. v Roon, Peters, Plantaz, Brinkman, Marquillei (B.) v. Brabant (B.), L. Stevens, Sieveking en Smeets en nog een aantal renners w.o. v. d. Veeken, Tarzen van Breenen en T. Paas. Nolten en Joris, die moedig de strijd voortzetten, volgden op 12 minuten. Plantaz, v. Roon, Haan en Gelissen voerden in de tweede groep het tempo op en wisten in de buurt van Hoensbroek 25 sec. van de voorsprong van de vluchtelingen af te knabbelen. Met nog 20 km. voor de boeg was er nog een kleine kans, maar ook in de kopgroep van vijf wist men van wanten, zodat ook hier in versneld tempo de weg via Nuth, Schimmert en Beek naar de Adsteeg werd opgereden. Hier, op de Adsteeg, was een grote menigte verzameld om de eindsprint te zien.

En toen de renners op enkele honderden meters van de finish waren, was de tweede groep al tot op 35 sec. genaderd.

Faassen was onder het geweld bezweken, althans hij viel van de kopgroep af, maar bleef nog net 5 sec. voor de tweede groep zitten, om zijn vijfde plaats te veroveren.

Intussen stormden Donker en Jacobs zij aan zij op de finish af en toen Donker al een hand opstak om zijn zege aan te kondigen, gaf Jacobs nog net dat laatste rukje, dat voldoende was om als winnaar de eindstreep te passeren. In de tweede groep won Plantaz met een neuslengte de sprint

van de nationale kampioen v. Roon. De einduitslag luidt:

Amateurs: 1 Fons Jacobs, Diepenbeek (B.) 198 km. in 5 uur 10 min. 2 sec. 2. A. Donker, Amsterdam. 3. J. v. Dijk, Hilversum. 4. L. Gijbels, Beverlo (B.) 5. W. Faassen, Eindhoven op 22 sec. 6. J. Plantaz, Eindhoven, op 30 sec. 7. P. van Roon, Haarlem. 8. P. Haan, Mechelen. 9. H. Gelissen Beek. 10. M. Sonnemans, Geldrop. 11. J. Fooy, Maastricht op 40 sec. 12. J. Lagrouw, Amsterdam. 13. P. Peters, Haarlem, op 3 min. 18 sec. 14. L. Stevens, Elsloo. 15 R. v. Brabant Velm (B.)

 

RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND.(1951.05.14)

Voor de tweede maal achtereen Tarzan van Breenen winnaar van de Ronde van Midden- Nederland

TIEN renners kwamen gisteren na vijf en een half uur strijd in volle spurt de baan van het Utrechtse Stadion op. Tien renners, onder wie er één was, die het vorige jaar de Ronde van Midden-Nederland had gewonnen en die ook nu de snelste in de eindsprint was: Tarzan van Breenen. Een gelukkig lachende Amsterdammer won voor de tweede maal achtereen deze ruim tweehonderd kilometer lange klassieker, maar niet minder gelukkig was de tweede, de Hilversummer Van Dijk, die vorig jaar nog nieuweling was. Daarna stormden Koeman, Kooyman, de Belg Van der Hove, Hooyschuur, Zieleman, Maenen, Van der Veeken en Thijs Roks door de finish. Maar voordat het zover was, hadden 250 renners een martelende strijd achter de rug tegen slechte wegen, motregen, storm en pech.

Al heel vroeg strijd

DE grote groep wielrenners had zich nauwelijks tot een langgerekte sliert gevormd of Cor Bakker, Van Roon en Piet Peters gooiden, even voorbij Zeist, de knuppel in het hoenderhok. Hun poging kwam echter wel wat erg vroeg, temeer, daar het tempo van het peloton zeer hoog lag.

Ook Kunst probeerde het, maar werd weer ingelopen en toen hij tezamen met Thijs Roks en Hans Dekkers even later de inmiddels weggelopen Wim Snijders gezelschap ging houden, werden ook zij teruggehaald.

De strijd was in alle hevigheid ontbrand en de slachtoffers begonnen te

vallen. Het peloton werd al kleiner en het tempo gaf de achterblijvers geen

gelegenheid weer bij te komen. Na 52 kilometer, in Elst, had zich een grote

kopgroep gevormd van dertig man, maar druppelsgewijs sprongen renners

uit de tweede groep naar voren, zodat bij Leersurn 70 rijders bij elkaar zaten.

Ver daar achter martelden de achterblijvers in kleine groepjes of alleen tegen de straffe wind en de motregen op. In de voorste gelederen zat men evenwel niet stil. Bakker en Snijders waagden nogmaals een poging in Doorn en nu ging De Koning mee. Zij namen honderd meter, spurtten nog om de premie in de Laan 1914, die Snijders won, maar werden toen weer tot de orde

geroepen. Inmiddels had zich bij Amersfoort een valpartij voorgedaan, waar- van Veenvliet, die een groepje van zeven man trok, het slachtoffer werd. Hij moest naar het ziekenhuis worden vervoerd.

Dit alles vergrootte slechts de voorsprong van de kopgroep, die echter ook

steeds kleiner werd, doordat het velen te machtig werd. Want aan de kop was het geen ogenblik rustig en nauwelijks waren Snijders, Bakker en De Koning teruggehaald, of De Koning waagde weer een sprong, tezamen met de Zwitser Ernst Meier, La Grouw. Hazewinkel, Witteyeen en Wouters. Na een felle sprint voegden zich bij hen Thijs Roks, Hans Dekkers, Wim Snijders en Dick Hooischuur. Deze poging ging serieus lyken en de tien koplopers zouden het wellicht gered hebben als niet....

De spoorbomen

ALS niet de spoorbomen in Hilversum waren dicht geweest! Machteloos

zagen de renners, hoe even later alles weer bijeen was en opnieuw de strijd

moest worden aangebonden. Maar ondanks de teleurstelling begon de grote

groep zich voorbij Hilversum weer te roeren. Het resultaat was, dat bij Vin-

keveen elf man een nieuwe kopgroep hadden gevormd, waarin o.a. de Belg

Van den Hove en de Fransen Pierre Chaize en Gilbert Saulire zaten.

Nog vijf rijders voegden zich daarbij, aan het begin van een schier eindeloos

lange, uiterst slechte weg, vol bulten, kuilen, grint en zand, langs Kamerik,

Woerden, Linschoten en Montfoort.

Maar hier scheen Tarzan van Breenen eerst goed in zijn element, want ongenaakbaar stoof hij in een wolk van grint en zand weg. Weer een ijdele poging echter, evenals die van Thijs Roks.

De man uit Sprundel zwoegde vijftien kilometer 250 meter alleen voor de anderen uit, maar tussen Jutphaas en Houten werd hij toch weer ingelopen.

In IJsselstein voegde zich tijdelijk een andere marteling bij de vele andere, namelijk de bochten, waaraan geen einde scheen te komen. Via Houten, 't Gooij, Wijk bij Duurstede ging 't op Odijk af.

Hier voltrok zich het lot van de dappere Hans Dekkers, toen zijn band het begaf, op een ogenblik, dat een goede weg voor hem lag en de kilometers nog sneller onder de wielen zouden worden weggetrapt. Datzelfde lot onderging de kampioen van Noord-Holland, Appie Donker, die op de rand van Utrecht, met het Stadion in zicht, pech kreeg.

Zo stoven tien renners het Utrechtse Stadion binnen, waar een felle eindsprint de beslissing bracht, die dus de overwinning voor Tarzan van Breenen betekende. Op de tweede plaats eindigde de jonge amateur Van Dijk uit-Hilversum en als derde flitste Ed Koeman door de finish, de Kromme- nieër, die dit seizoen, behalve zijn overwinning in de Ronde van Noord-West Nederland, alsmaar tweede en derde plaatsen verovert.

Na Kooyman kwam als vijfde Van den Hove binnen, de enige Belg, die de hele Ronde uitreed. Er waren 21 van zijn landgenoten gestart! De Fransman Chaize, die reeds in het begin wilde wegspringen, eindigde als twaalfde. De uitslag luidt:

Amateurs: 1 H. v. Breenen (Amsterdam), 203 km in 5 uur 17 min. 20 sec, 2 Van Dijk (Hilversum), 3 Koeman (Krommenie), 4 Kooyman (Den Haag), 5 Van den Hove (Wezemael, België), 6 Hooyschuur (Zaandam), 7 Zieleman (Amster- dam), 8 Maenen (Valkenswaard). 9 Van der Veeken (St. Willebrord), 10 Th. Roks (Sprundel), 11 Van Roon (Haarlem), 12 P. Chaize (Frankrijk), 13 P. Roks (St. Willibrord), 14 A. Donker (Amsterdam), 15 W. Snijders (Halfweg).

 

RONDE VAN NEDERLAND.01E ETAPPE.(1951.06.05)

Jos de Feyter in de sprint sneller dan Wagtmans

Door in de eindsprint Wout Wagtmans te verslaan heeft de Belg Jos de

Feyter gisteren de eerste etappe van de Ronde van Nederland van Volendam

naar Veendam gewonnen Zijn tijd over het 286 km lange traject was 7 uur 34 min 5 sec. Wagtmans had er precies vijf seconden langer voor nodig

Dramatische strijd in drie phasen

De strijd in deze eerste etappe die een vaak spannend en tegen het einde zelfs een opwindend verloop had viel in drie stukken uiteen. Het eerste omvatte de stoutmoedige uitlooppoging van Lambrichs, Van Elderen, Harm Smits en Wim de Ruiter, al onmiddellijk na de start te Volendam.

De vlucht leverde een winst op die maximaal ruim 7 minuten heeft bedragen, zodat men zich ging afvragen of ook in dit geval de eerste klap een daalder waard zou blijken Het kwartet verloor De Ruiter door bandenpech in de Wieringermeer  en werd dus een trio dat aanvankelijk wel doorzette, doch met een geknakt moreel.

Aan het einde van de Afsluitdijk, dat was dus halverwege de finish begon de

tweede phase: een langzame aftakeling van de drie leiders en het tegenof- fensief van het grote peloton, dat zich tot dan toe niet veel zorgen had gemaakt over de soms bedenkelijk lijkende achterstand. In de buurt van Langezwaag, 195 km na de start, zagen de drie leiders het nutteloze

van hun pogingen in - het was immers een strijd van 3 tegen 30 of 40 en die drie hadden 5 uur lang bergen werk verzet -  en lieten zich inlopen.

Laatste phase

Er was nog een goede 90 km te rijden en op dat moment begon aldra de derde phase, de werkelijke strijd om de ereplaatsen. De wind uit Noordelijke

delijke richtingen was geluwd, de kracht van de zon verminderde, de wegen verkeerden doorgaans in puike staat en de voorwaarden voor een onstuimig slot-offensief met hoge snelheden waren dus alle vervuld.

De Belgen die een afwachtende houding hadden aangenomen, kwamen nu overdonderend opzetten. Eerst demarreerde Van Kerkhoven en onze

landgenoot Harry Schoenmakers (die bij Drachten aan de kop lagen),  aan zijn wiel. En daarna viel het toch al lange peloton in vele brokken uiteen. Er ontstond een kopgroep van 24 man van wie elf beste Nederlanders, zodat onze kansen lang niet kwaad stonden. Want behalve Schulte zaten er ook Gerrit Peters in. Faanhof, Voorting en nog enkele anderen die zich in een bewogen einde van een course duchtig kunnen doen gelden.

Belg had het laatste woord

Maar de Belgen waren eveneens sterk vertegenwoordigd. Kort voor Assen sprongen Wagtmans en Faanhof weg, maar ze kregen onmiddellijk gezelschap van Jos de Feyter, een oersterke taaie knaap met wie het kwaad kersen eten bleek.

Toen hij en Wagtmans samen aan de laatste 25 km begonnen, nadat Faanhof terug was gevallen, kreeg men al gauw de indruk dat de Belg het laatste woord zou hebben als de strijd op de eindstreep zou moeten worden uitgevochten. Want De Feyter maakte de indruk zich niet geheel te geven doch nog een ietsje in reserve te houden, terwijl Wagtmans steeds al zijn krachten scheen te moeten inspannen om hem by te blijven. Een zeer felle eindspurt gaf de Belg inderdaad gelegenheid zijn onbetwistbare meerderheid in deze etappe te bewijzen, in weerwil van de furieuze tegenstand van onze landgenoot.

De Belgen hebben het er in deze etaone lang niet kwaad afgebracht, want behalve de winnaar tellen zij nog vier man van hun mensen bij de eerste

acht van het klassement.

Schulte onze Nederlandse favoriet, speelde in deze slotphase geen rol meer, omdat hij 25 km voor de finish door een lekke band werd uitgeschakeld. Het is trouwens de vraag of hij zonder die pech een gooi naar een der ereplaatsen had kunnen doen, want hij leek gisteren niet of nog niet in zijn allerbeste

Vorm. Hij heeft nu 8 minuut achterstand op de leider.

He officiele klassement van de eerste etappe luidt:

Beroepsrenners: 1 De Feyter (Belg B) 7 uur 34 min 55 sec; 2. Wagtmans (Ned C).z.t; 3. Van Brabant (Belg B) z.t; 4. Olivier (Belg A) z.t;  5. Buyl (Belg B) z.t;  6. Peters (Ned B) z.t; 7. Bogaerts (Belg B) z.t; . Dekkers (Ned A) z.t;  9. ex aequo De Hoog (Ned C); Delahaye (Frankr),  Janssen (Ned C),  Braekeveld (Belg A),  Van Staeyen (Belg B), Faanhof (Ned B),  Schoenmaker (Ned A); Van Kerkhoven (Belg A) en de Graevelijn (Belg A) allen zelde tijd 18. Voorting (Ned B) eveneens zelfde tijd als Ollivier; 19. Smet (Belg B) z.t; 20. Bakker (Ned A z.t;

 

RONDE VAN NEDERLAND.02E ETAPPE.(1951.06.06)

HENK FAANHOF zorgd-voor verheffend slot in Venlo

Een nog frisse Henk Faanhof, die Dinsdagavond dicht in de buurt van de overwinning verkeerde maar bij nadering van Veendam in moeilijkheden geraakte en noodgedwongen het gezelschap van de Belg De Feyter en Woutje Wagtmans moest prijsgeven, heeft dan de tweede etappe van de Ronde van Nederland, Veendam—Venlo, op zijn naam geschreven en niet alleen werd hy winnaar van de 293 km lange etappe, maar tevens bereikte de Amster- dammer — dank zij een verschil van 4 seconden in de totaaltijd van de twee etappes in zijn voordeel — dat niet De Feyter Donderdagmiddag in de Oranjetrui het stadje van plezier zal verlaten, maar hij zelf. De Belg Van Kerkhoven noteert echter wel dezelfde totaaltijd — nl. 15 uur 33 min. 13 sec. als Faanhof, maar op reglementaire gronden zal de Amsterdammer dit opvallende omhulsel op de schouders gelegd worden. Het was na de felle

strijd, die na Nijmegen om de overwinning werd gevoerd en waarbij Gerrit Schulte, in zijn jacht op vier man, drie Belgen en een Nederlander (daaronder was weer Jan Lambrichs) een leidende rol speelde, nog een verrassing, dat de zege in het bezit van Faanhof kwam.

Jan Lambrichts speelde gedurende groot deel van tweede etappe belangrijke rol

Nijmegen was er getuige van, dat Gerrit Schulte in gezelschap van Voorting de jacht op de drie Belgen, Karel de Baere, Degraeveiyn, Smet en Jan Lambrichs inzette, die na 185 km. rijden elkaar bij Arnhem hadden

gevonden. De Limburgers in de karavaan hadden even de illusie gekoesterd,

dat Lambrichs, eenmaal op Limburgse grond, door de aanmoedigingen van zijn provinciegenoten vleugelen zou krijgen voor een vlucht, die voor de Belgen niet te weerstaan zou zijn geweest. Maar het tempo, dat Schulte en Voorting na Nijmegen alsmaar opvoerden, werd te machtig voor het viertal. Drie kilometer voor Gennep moesten de drie Belgen en Lambrichs zich aan Schulte en Voorting overgeven.

Meteen drong zich de vraag naar voren, of deze etappe dan de rehabilitatie voor Schulte zou worden. Niet waar: dit zestal renners, met een paar trein- lopers bij zich mocht toch een goede kans gegeven worden om niet alleen de voorsprong van één minuut op het peloton te handhaven, maar hen mocht ook de kunde en slagvaardigheid worden toegeschreven om deze voorsprong

een meer gefundeerde inhoud te geven. Ook dit werd niet het geval. De Belgen in het peloton, waakzaam en door de snelle vlucht van Voorting en Schulte tot grotere agressiviteit aangespoord, sleurden een volgzaam gezelschap met zich mee, waarin de kleine Wagtmans vergeefse pogingen had aangewend om onder de wetten van de Belgen weg te komen. Met evenveel nullen op het request!

Voor het jagend peloton mocht dan het Nederlandse element in de kopgroep belangrijk zijn versterkt door de aanwezigheid van Schulte en Voorting, te goed verstonden de Belgen elkaar om ook maar iets te doen, om in de kaart van deze twee en Jan Lambrichs te spelen en zo verbaasde het tenslotte niet, dat op de lange weg naar Venlo, op 26 km afstand daarvan, de zes renners door het door de Belgen beheerste peloton werden ingelopen.

Zou het dan op een massasprint in Venlo uitlopen. Dit kon niet stroken

met de Belgische plannen. Er moest een grootscheepse Belgische aanval volgen. Het kon niet anders. Te goed hadden de Belgen hun spel gespeeld, maar hun plannen voor het laatste offensief werden verstoord door Henk Faanhof die het initiatief van de Belgen overnam en het grote gezelschap vaarwel zegde, daarbij niet één enkele landgenoot meenemend.

Maar wel had hij aanstonds Belgen in zijn kielzog: Bogaerts, Evens, van Kerkhoven en Desqnesne van de internationale ploeg.

En daarachter dook nog een De Feyter op en Woutje Wagtmans, die van de algemene verwarring gebruik maakten om eindelijk een vrije weg voor zich te openen.

De vlucht van Faanhof en zijn Belgische belagers was juist iets te snel voor

De Feyter en Wagtmans om er nog op te kunnen springen. En terwijl de Venlonaren zich langs de weg verdrongen en de geraadpleegde chronometers eerst nog hadden verteld, dat het peloton een halve minuut in de eerste fase van het door Faanhof moedig ingezette slotoffensief had verspeeld moeten de Belgen hebben overlegd hoe de „Ollander" uit te schakelen op die laatste beslissende kilometers.

FRIS ALS EEN HOEN

Maar Faanhof, fris als een hoen en met verbazingwekkend gemak draaiend was op zijn qui vive. Zich losmaken van de Belgen kon hij niet, maar wel draaide hij de heren een sprintje voor de neus, waarvoor Bogaerts, Evens, Van Kerkhoven en Desquesne het hoofd moesten buigen. En dat was

het hartverheffend slot van een etappe, die na een zeer gastvrij onthaal in Veendam in een vacantiestemming was begonnen en de schare van volgers gelegenheid gaf een dispuut te beginnen over de voortreffelijkheid van de organisatie in de plaats die men zojuist verlaten had, zich te verdiepen in

de vraag, of de gehele dag een blauwe hemel met een gouden zon over het vaderland zou koepelen en om zich opnieuw te verbazen over de enorme belangstelling, die de ronde-karavaan ook in het Noorden trok. Wij trokken langs kleine stadjes, met hier en daar een karakteristiek raadhuisje, een kerkje en in al die stadjes en dorpjes vormde men een levende keten van pleizierige mensen, voor wie deze doortocht een aangename onderbreking was van de sleur van alledag.

Bij Harderburg, dit was zo ongeveer na 80 km rustig voortpeddelen, en na in

Coevorden reeds tot de ontdekking te zijn gekomen, dat de ronde-karavaan meer dan tien minuten op het tijdschema was achter geraakt, bij Harderburg dan begon Frans Vos er harder aan te hij trekken, raakte toen even los, maar een duizend meter verder zat alles weer genoeglijk bij elkaar. Doch Vos gaf het niet op en andermaal trok hij de stoute schoenen aan voor een uit-looppoging, die meer succes scheen te beloven, aangezien Jan Lambrichts, Schoenmakers, Voorting en last not least Schulte hem gezelschap gingen houden, maar nadat Schulte zich weer in het peloton had laten zakken

liep ook dit spelletje dood.

Weer anders werd het bij het in zich komen van Almelo. Na circa 100km, waagde

Van Elderen een uitlooppoging. Aanvankelijk scheen men hem niet helemaal

au sérieux te nemen, maar toen ver achter Almelo bleek, dat hij twee en een halve minuut vóór zat, werd het de Belgen toch te gortig en daarom gingen Van Kerkhoven en Desquesne op zoek naar de Hollander en leverden hem in de buurt van Rijssen weer netjes aan het peloton af.

Het avontuur was ten einde. Maar al dit gedraai en gemanoeuvreer had de activiteit van op de eerste plaats De Baere en Jan Lambrichs geprikkeld, die achter Ruurlo een voorsprong van 1 min. 26 sec op De Smet en De Graevelijn hadden genomen.

En deze drie Belgen en de ene Nederlander vormden op zes km van Arnhem een viermanschap met een voorsprong van drie minuten 25 sec. op het peloton. Het is hierboven reeds gezegd hoe zij door Gerrit Schulte en Voorting achter Nijmegen werden ingelopen. De verdere uitslag werd:

Beroepsrenners: 1. Henk Faanhof (Ned-B); 2. Bogaerts (België-B) z. t.; 3. Evens (België-B) z. t; 4. Van Kerkhoven (België-A) z. t.; 5. Dequesne (intern, ploeg) z. t.; 6. De Feyter (België-B) 7 uur 58 min. 22 sec; 7. Wagtmans (Ned.-C) z. t.; 8. Buyl (België- B) z. t; 9. De Hoog (Ned.-C) z. t.; 10. Ollivier (België-A) z. t.; 11. Schoenmakers (Ned.-A) 9.59.23; 12. Van Brabant (België-B) 7.59.33; 13. Braekeveld (België-A) z. t.; 14. Serin (België-B) z. t.; 15. Schulte (Ned.-A) z. t; 16. Lambrichs (Ned.-C) z. t.; 17. Dekkers (Ned.-A) z. t; 18. Janssen (Ned.-C) z. t.; 19. Bakker (Ned.-A) z. t.

Het algemeen klassement luidt: 1. Faanhof (Ned.-B) 15.33.13; 2. Bogaerts (België-B) 15.33.13; 3. Van Kerkhoven (België-A) 15.33.13; 4. De Feyter (België-B) 15.33.17; 5. Wagtmans (Ned.-C) 15.33.22; 6. Dequesne (intern.) 15.33.41; 7. Buyl (België-B) 15.33.57; 8. Ollivier (België-A) 15.33.57; 9. Schoenmakers (Ned.-A) 15.34.58; 10. Van Brabant (België-B) 15.35.02.

In het ploegenklassement leidt België-B met 46 uur 40 min. 27 sec, gevolgd door België A 46.42.18, 3. Nederland-B 46.45.25, 4. Nederland-A 46.45.42, 5. Nederland-C 46.47.27, 6. intern, ploeg 47.16.27, 7. Franse ploeg 47.24.12. Gisteren hebben opgegeven Abello (Fr.), Della Guistina (intern, ploeg), Persico (intern, ploeg), Blankenauw (Nederland-B).

 

RONDE VAN NEDERLAND.03E ETAPPE.(1951.06.07)

Groots machtsvertoon bracht Gerrit Schulte de zege in Derde etappe Ronde van Nederland

Gerrit Sehulte heeft de derde etappe van de Ronde van Nederland van

Venlo naar Tilburg (274 km) gewonnen Niet met kunst en vliegwerk op het

kantje af maar op overtuigende wyze. Hij paste de juiste tactiek toe liet

zich niet van de wijs brengen door een achterstand op de leider Lambrichs

welke op een gegeven moment meer dan 13 minuten bedroeg maar spaarde

zyn krachten overtuigd als hij was dat Lambrichs zijn stoutmoedige vlucht

tenslotte duur zou moeten betalen. Schulte sloeg toe op het juiste moment.

Lambrichs de grote man: De Feyter als pechvogel

Dat was voordat Roermond voor de tweede maal gepasseerd werd met nog

zo’n 140 km voor de boeg. Die opmars van Schulte eerst samen met Janssen

De Feyter en Bakker later alleen met De Feyter nadat Janssen en Bakker wegens het helse tempo hadden moeten lossen was imposant in de hoogste

Mate. De Bqsschenaar had zijn vorm gevonden, hij joeg met groot machts- vertoon achter de kopgroep aan die toen uit Lambrichs, Braekeveld, Voorting, De Hoog en De Graeveiyn bestond en verkreeg aansluiting nadat de furieuze achtervolging 50 km had geduurd. De Feyter viel terug door grote pech en dus ontstond er een kopgroep van zes man.

Toen begon de laatste phase van de strijd die met twee klappen werd

Beslist. Eerst bezweken Lambrichs, Braekeveld en De Hoog onder het

geweld ontketend door Van Schulte.

Nog twee concurrenten bleven er over Voorting en De Graevelijn. Alle twee

candidaten voor de Oranjetrui die gebroken moesten worden.

Schulte voerde het tempo op en reed zich drie kilomter voor de finish los en

reed als triomfator het sportpark te Tilburg binnen.

Groots werk van Lambrichs

Met dat al is deze derde etappe naar ons gevoel de etappe van Lambrichs

Geweest. Wat deze man uit Bunde eigenlijk bezielde toen hij er vrijwel onmiddellijk na de start alleen tussen uit trok weten we niet. In elk geval heeft hy gereden met een bravour die het hart verheugde en in een stijl waaraan geen enkele renner kon tippen en waarover diezelfde experts met lof en bewondering spraken. De grote pechvogel van deze etappe is de Belg De Feyter geweest. Hij ging met Schulte mee toen deze zijn offensief inzette en hij bleef bij hem totdat de fusie met de kopgroep tot stand was gebracht. Hij reed zo goed dat hij tot op de streep toe een gevaar voor Schulte had kunnen zijn. Maar bij het gedrang op de spoorweg-overgang te Helmond waar auto’s en renners een kluwen vormden werd De Feyter onderste boven gereden terwijl hij even later klem kwam te zitten tussen een bumper en een slagboom. Hij was even totaal gedemoraliseerd verloor contact met de leiders en kwam tenslotte met 17 minuten achterstand binnen. Na de derde etappe leidt De Graevelyn in de algemene rangschikking op de hielen gezeten door Voorting die dezelfde totaaltyd heeft. De uitslag van de derde etappe Venlo-

Tilburg (274 km) luidt:

Beroepsrenners: 1. Schulte (Ned. A) 7 uur 36 min. 38 sec; .2 De Graevelijn

(Belg. A) 7.37.18; 3. Voorting (Ned. B) z.t.; 4. Braekeveld (Belg. A) 7.41.08; 5. Lambrichs (Ned. C) z.t.; 6. De Hoog (Ned. C) z.t.; 7. Wagtmans (Ned. C) 7.42.18; 8. Buyl (Belg. B) z.t.; 9. Delahaye (Fr.) z.t.; 10. Serin (Belg. B) z.t. Faanhof passeerde finish met 9 minuten achterstand.

Het algemeen klassement luidt: 1. De Graevelijn (Belg. A) 23.13.24; 2. Voorting (Ned. B) z.t.; 3. Van Kerkhoven (Belg. A) 23.15.31; 4. Wagtmans (Ned. C) 23.1540; 5. Buyl (Bel.g B) 23.16.15; 6. Braekeveld (Belg. A) 23.1616; 7. Schoenmakers (Ned. A) 23.17.16; 8. Van Brabant (Belg. B) 23.17.20; 9. Delahaye (Fr.) 23.17.26; 10. Peters (Ned. B) 23.18.24; 11. Faanhof (Ned B) 23.19.13; 12. Bogaerts (Belg. B)

 

RONDE VAN NEDERLAND.04E ETAPPE.(1951.06.08)

Nieuwe zege van De Feyter

Belgische suprematie in de vierde Ronde-etappe

Wat er in de rit van de vierde etappe Tilburg—St. Niklaas gebeurd is laat zich in één zin samenvatten: nauwelijks was te Tilburg het aanvangssein gegeven of de Belgen De Feyter, Bogaerts, Decin en Van Stayen liepen weg; ze verloren Decin door bandenpech by Turnhout, de drie anderen gingen door en werden pas te St. Niklaas weer gezien door het peloton, dat onderweg van alles gedaan had, behalve hard fietsen. De achterstand van de hoofdgroep bedroeg zoiets van 21 minuten.

Het verloop van de strijd, een zeer eenzijdige strijd, want eigenlijk hebben er

slechts zeven renners aan deelgenomen, heeft de volgers van de karavaan met verbazing vervuld. In het begin gebeurde wat ieder zon beetje verwacht had. Van Tilburg is het nauwelijks tien kilometer naar de grens, waar een premie van 500 francen de renner wachtte die het eerst onder de slagboom doorging. Het was begrijpelijk dat het Belgen waren, die dongen naar die prijs, en naar de eer het eerst de Belgische bodem te bereiken.

Kort na de start liepen er dus vier weg, te weten het bovengenoemde viertal.

Ze trapten hard aan tot ze een vier a vijfhonderd meter voor het peloton lagen en in de spurt om de grenspremie sloeg Bogaerts zijn drie concur- renten.

Halverwege Poppel en Turnhout, 22 km van de start, hadden de vier koplopers een halve minuut voorsprong op een groep van 13 man, namelijk de oranje trui-drager De Graevelijn, Van Kerkhoven, Bakker, Evens, Dielissen, Francken, Braekeveld, Wagtmans, Janssen, Schoenmakers, De Ruiter, Voorting en Declerck.

Een halve minuut achter hen lag de hoofdgroep, die zich bij Turnhout (32 km) bij het tweede peloton voegde, en toen vaart minderde instede van meteen de aanval op de kopgroep in te zetten.

Niemand had er toen enig vermoeden van dat het bij de ene schermutseling zou blijven, en dat slechts drie renners hun best zouden doen om de Belgen te achterhalen

De vier koplopers hadden te Herenthals, ruim 50 km van de start, al meer dan vijf minuten voorsprong op de rest. Maar Lambrichs, Schoenmakers en Van der Zande hadden de achtervolging ingezet, en te Lier (77 km) was de positie: Aan kop Bogaerts, De Feyter en Van Stayen, allen van de Belgische B-ploeg; op 3 min. Decin, die bij Kloosterheide, kort voor Lier, een lekke achterband had gekregen en de koers geïsoleerd uit zou rijden; op 8 min. Schoenmakers, Van der Zande en Lambrichs, op 9 min. 50 sec een lang uiteengerekt peloton met De Graevelijn, Schulte en Voorting.

De onderlinge verschillen werden in het verdere verloop van de koers nog wat

geaccentueerd, maar de positie als geheel veranderde niet meer.

In de hoofdgroep bleef de reactie te enen male achterwege. In het grote peloton hadden Voorting en De Graevelijn elkaar wel braaf geschaduwd, maar geen van beiden had enig initiatief getoond. De anderen waren blijkbaar van mening dat als de twee leiders, waarvan een de oranje-trui droeg, hun plaats wilden behouden, zij er dan ook Voor moesten vechten, en dat zij, te weten De Graevelijn en Voorting, dus achter de vluchtelingen

behoorden aan te gaan. Maar het gebeurde niet, men liet de zeven renners,

die voor lagen rustig hun gang gaan, en scheen zich verder van de koers te desinteresseren. En zo eindigde deze etappe door het prachtige Belgische landschap met een Belgische zege, want de vier renners, die van het begin tot het eind alles gegeven hadden waarover zij konden beschikken,

bezetten de eerste vier plaatsen. Ook Lambrichs en Schoenmaker kregen loon naar werken. Zij werden vijfde en zesde. Van der Zande bracht het er

door pech minder goed af, maar hij heeft tenminste gevochten voor wat hij waard was. De andere Nederlanders hebben zwaar teleurgesteld, en de mogelijkheden van een Nederlandse eindzege zijn vrijwel nihil geworden.

Bogaerts staat eerste in het algemeen klassement met bijna drie minuten voorsprong, en de eerste Nederlander, Voorting, heeft als vijfde 15 minuut achterstand. Er zal een wonder moeten gebeuren, wil niet een Belg deze vierde Ronde van Nederland winnen, want op Bogaerts volgen nog drie van zijn landgentoen in het algemeen klassement. De uitslag luidt:

Beroepsrenners: 1. De Feyter (Belg. B) 5.22.22; 2. Staeyen (Belg. B) z.t.; 3.

Bogaerts (Belg. B) z.t.; 4. Decin (Belg. A) 5.40.52; 5. Lambrichs (Ned. C) 5.42.18; 6. Schoenmakers (Ned. A) z.t.; 7. Buyl (Belg. B) 5.43.37; 8. De Graevelijn (Belg. A) z.t.; 9. Wagtmans (Ned. C) z.t.; 10. De Baere (Belg. A) z.t.

 

RONDE VAN NEDERLAND.05E A ETAPPE.(1951.06.09)

Reus Schulte werd winnaar in de tijdrace over 52 km, waarin een stuk parcours voorkwam, dat geen aanspraak op de naam „weg" mocht maken.

Een verwaarloosde veldweg vol kuilen en hier en daar een stuk kasseien,

waarover en waartussendoor de renners hun weg maar moesten vinden. Alle gevaarlijke hindernissen ten spijt, bewees Schulte weer zijn meesterklasse als tijdracer en legde de afstand af in 1 uur, 22 , mm. 19 sec. Voorting en Peters bezetten de tweede en derde plaats met resp. 1.22.50 en 1.22.51. De vraag bleef in de ochtenduren nog hoeveel tijd de leider in het algemeen

klassement voor deze heksentoer nodig zou hebben. Hij verloor in deze tijdrit, waarvoor hij 1.26.37 nodig had, afstand op Voorting, maar zijn voorsprong bedroeg, toen we aan het tweede gedeelte van de etappe begonnen, toch nog altijd ruim 8 minuten.

Daarmede stond het definitief vast, dat er voor de Nederlandse wielerzaak geen bliksem meer aan te doen was. Bogaerts ging als overwinnaar Amster- dam tegemoet. De uitslag van de tijdrit van Sint Niklaas naar Kloosterzande luidde:

Beroepsrenners: 1. Schutte (Ned. a) 1 uur 22 min. 19 sec, 2. Voorting

(Ned. b) 1.22.50, 3. Peters (Ned. b) 1.22.51, 4. Decin <Bel. a) 1.24.45, 5. Evens (Belg. b) 1.25.37, 6. de Graevelrjn (Belg. a) 1.26.24, 7. de Hoog (Ned. c) 1.26.27. 8. van Kerkhoven (Belg. a) 1.26.33, 9. Bogaerts (Belg. b) 1.26.37, 10. v. Staeyen (Belg. B) 1.26.40.

 

RONDE VAN NEDERLAND.05E B ETAPPE.(1951.06.09)

WEINIG SENSATIE

De tweede helft van de voorlaatste etappe Kruiningen—Rotterdam is er een van weinig sensatie geweest. Wie had het anders verwacht? Traditiegetrouw liepen er na de start in Kruiningen onbewust weer een aantal renners weg, te weten Schoenmakers, v. d. Zande, Faanhof, Bakker en het spreekt haast vanzelf — Jan Lambrichs.

Met hen was de Belg Smet naar voren gesprongen, om in de kopgroep de

Belgische belangen te behartigen. Bij Bergen op Zoom voegde zich daarbij nog de Belg van Kerckhove en het Fransmannetje Delahaye en bij het passeren van die stad bedroeg hun voorsprong reeds meer dan 2 minuten op het peleton, waarin de Belgen rukten en vochten om onder de opperheer- schappij van Schulte uit te komen, die onbarmhartig de ene wegloper na de andere in het peleton terug joeg.

In de kopgroep deed zich verder op de weg een mysterieuze gebeurtenis voor. Smet keerde letterlijk en figuurlijk op zijn schreden terug en reed het peleton tegemoet. Het peleton had inmiddels zijn achterstand op de koplopers tot vier en 'n halve minuut zien aangroeien. En in dat peleton was het tenslotte Dequesne die ontsnapte en een minuut voor het peleton bleef hangen, terwijl er verder niemand onder Schultes ijzeren discipline wegkwam.

Duizenden toeschouwers zagen dan Zaterdagavond 7 renners op de finish afstormen.

En ware het niet, dat Lambrichs bij het ingaan van de bocht naar het terrein

ingesloten was geweest, mogelijk zou hem een betere positie zijn beschoren dan nu het geval was. Faanhof bleek de rapste van de zeven en won met enkele meters voorsprong de sprint, gevolgd door Delahaye, Bakker, Lambricnts, v. d. Kerckhove, v. d. Zande en Schoenmakers

Het klassement van het tweede deel van de vijfde etappe, Kruiningen haven-Rotterdam (104 km) luidde:

Beroepsrenners: 1. Faanhof (Ned. b) 2.36.12, 2. Delahaye (Fr.) z. t, 3. Bakker (Ned. a) z. t. 4. Lambrichs (Ned. c) z.t, 5. Van Kerkhoven (Belg. a) z.t,

  1. van der Zande (Intern.) z.t., 7. Schoenmakers (Ned. a) z.t., 8. Dequesne (Int.) 2.41.19, 9. de Hoog (Ned. c) z,t., 10. Braekeveld (Belg. a) z. t.

 

RONDE VAN NEDERLAND.06E ETAPPE.(1951.06.10)

De laatste etappe van Rotterdam naar Amsterdam liep door het vlakke Hollandse polderland met zijn sloten en bruggen, langs een ononderbroken haag van toeschouwers in stad en dorp en kon in de gegeven omstandig- heden, nu de wapens reeds gestrekt waren, geen pakkend slot worden. En het werd ook geen pakkend slot. De enige sensatie was, dat na de start in Rotterdam Vos de traditie in ere hield door zijn zinnen op een solo-vlucht te zetten, die in de contreien van Voorburg een viermansvlucht werd, doordat Bakker en Hub. Vinken zich met zijn zaken gingen bemoeien en aansluiting met hem kregen.

In de buurt van Bodegraven sprongen Lakeman, Braeckeveld en Loos nog uit het peleton weg, maar hun demarrage liep op niets uit. En zo beleefden we de tamme vertoning dat de 4 koplopers regelmatig op het peleton uitliepen en een voorsprong van ruim 3 min. kregen. Het vermoeden werd in Amster- dam zekerheid, dat dit viertal het in een sprint op de baan in het Stadion zou uitvechten.

En de duizenden toeschouwers, die zich hier verdrongen, zagen tenslotte hoe H. Vinken met een meesterlijk sprintje zijn rivalen vanuit de derde positie klopte: Vos, Bakker en Evers in deze volgorde achter zich latend. Vóór het peleton schoten tenslotte Peters en Schulte de cementen baan op en toen de muziek zich gereed maakte voor de Brabanconne, was het lied uit. De 4e Ronde van Nederland was gestreden en voor wielrennend Nederland met een niet bevredigende uitslag. De uitslag van de zesde en laatste etappe van de Ronde van Nedertand, Rotterdam— Amsterdam (145 km), luidde:

Beroepsrenners: 1. Vinken (Intern.) 3 uur 43 min. 44 sec, 2. Vos (Ned. a) z. t., 3. Bakker (Ned. a) z. t., 4. Evers (Ned. c) z. t„ 5. Peters (Ned. b) 3.49.08. 6. Schulte (Ned. a) z. t., 7. Faanhof (Ned. b) 3-49.39, 8. Wagtmans (Ned. c) z. t., 9. Olüvter (Belg. a) z. t., 10. Voorting (Ned. b) z. L, 11. v. Kerkhoven (Belg. a) z. t.

 

RONDE VAN NEDERLAND.EINDKLASSEMENT.(1951.06.10)

De Belg BOGAERTS schreef onbedreigd Ronde van 1951 op zijn naam

HUB, VINKEN werd in de sprint winnaar van de laatste etappe

Na de debacle van St. Niklaas was de aardigheid eraf. De Belgen hadden de

leiding stevig in handen genomen en de vaderlandse illusies wreed verstoord door te beletten, dat een der Nederlandse renners in een Oranje-trui het Olympisch Stadion te Amsterdam zou binnen gaan. Geen Schulte als eerste in het algemeen klassement, geen Voorting ook, die voor de debacle als beste van alle Nederlandse renners geklasseerd stond; de Belg Bogaerts was de

gelukkige eigenaar van de Oranje-trui, die sinds het vertrek in Amsterdam reeds enkele malen van eigenaar was verwisseld.

Deze bonkige Belg had Zaterdag, toen de renners om de drie minuten voor de tijdrit naar Kloosterzande startten, een royale 11 minuten voorsprong op Voorting, en er zouden wonderen moeten gebeuren, wilde de Nederlander

de Belg de Oranje-trui nog kunnen ontnemen.

Of er zou zoiets als een kleine ramp onder de uitstekend samenwerkende Belgische equipes moeten gebeuren. We geloofden noch aan wonderen noch aan rampen en zo gooiden de vaderlandse volgers de gedachte verre van

zich af, dat de tijdrace nog een dergelijke verrassing zou kunnen opleveren, dat het tweede gedeelte van de voorlaatste etappe en de laatste etappe nog een belangrijke wijziging in het algemeen klassement zouden kunnen

opleveren.

Het werd dan ook een tam slot en het feit, dat wielrennend Nederland nog werd verblijd met drie etappe-overwinningen van landgenoten — Schulte won de tijdrit, Faanhof de tweede helft van de vijfde etappe Kruiningen—Rotterdam en Hub Vineken de laatste etappe — het kon toch de wrange gedachte niet wegnemen, dat de Nederlanders door hun animositeit en na-yver, waarover zij elkaar 's avonds in St. Niklaas grove verwijten maakten, zelf verantwoordelijk moesten worden gesteld voor de beroerde gang van zaken, die de Ronde van Nederland beslist geen goed gedaan heeft.

En dat de Belgen op alle fronten van dit gebrek aan team-spirit gebruik maakten, wie kan het hun euvel duiden. Zij hebben de beste tactiek gevolgd, die onder de gegeven omstandigheden voorgeschreven was. Maar genoeg daarover.  Het algemeen klassement na de laatste etappe van de ronde van Nederland luidde:

Beroepsrenners: 1. Bogaerts (België b) 36 uur 40 min. 0.7 sec, 2. Van Staeyen (België b) 36.43.03 3. de Feyter (België b) 36.48.22, 4. van Kerk- hoven (België a) 36.51.22, 5. Voorting (Nederland b) 36.51.46, 6. Schoen- makers (Nederland a) 36.52.29, 7. Faanhof (Nederland b) 36.56.02, 8. Peters (Nederland b) 36.56.26, 9. Delahaye (Frankrijk) 36.56.44, 10. Schulte (Nederl. a) 36.57.06. 11. Bakker (Nederland a) 36 57.52. 12. Braekeveld (België a) 36.58.18, 13. Buyl (België b) 36.59.59, 14. Wagtmans (Nederland

  1. c) 37.00.09. 15. Van Brabant (België b) 37.00.26, 16. de Hoog (Nederland c) 37.00.57, 17. de Graevelyn (België a) 37.02.53, 18. Ijekkers (Nederland a)

37.05,15. 19. Evens (België b) 37.06.13, 20. Janssen (Nederland c) 37.07.15, 25. Lambrichs (Nederland c) 37.18.05, 27. Vinken (Intern, ploeg) 37.25.01.

Het ploegenklassement na de laatste etappe van de ronde van Nederland luidde: 1. België b 110 uur 11 min. 32 sec, 2. Nederland b 110.44.14, 3. Nederland a 110.47.27, 4. België a 110.53.03, 5. Nederland c 111.08.20, 6. Internationale ploeg 111.49.04, 7. Frankrijk 113.33.06.

 

RONDE VAN NOORD-HOLLAND.(1951.03.18)

Nederlands wielerseizoen geopend in vliegende storm

Sprintzege van Dekkers na ontsnapping met Koeman en Verhoeven

VOLGENS de kalender mochten we gisteren dan drie dagen verwijderd zijn van de lente, maar het was achttienkaraats Novemberweer met gierende stormen, felle koude en ook nog een ferme regenbui. Maar tóch werd het wielerseizoen geopend en wel met de Ronde van Noord-Holland, een rit van maar eventjes 225 kilometer voor amateurs. Is het wonder, dat het voor velen van de ruim tweehonderd gestarte renners een martelende opening werd, dat zij bij tientallen tegelijk de strijd staakten om beschutting te zoeken en te vinden in de bijna veertig volgwagens?

Maar waar de omstandigheden zo slecht waren op de eerste dag van het seizoen, is het ook begrijpelijk, dat de sterkste renners in deze wedstrijd op het eerste plan konden komen en de course gingen maken. Die sterkste renners waren Hans Dekkers (klein maar fijn!), Ed. Koeman (groot en ontembaar sterk) en de Overschieër Verhoeven (schijnbaar voortdurend vechtend met een ram, maar zelden in ernstige moeilijkheden verkerend).

Zij waren het, die samen met Piet Duijf, Dick Hooijschuur en de Amsterdammer Pafort in de Beemster de slag reeds maakten, bij Den Helder nog met zn drieën waren overgebleven en vandaar, tegen de storm intomend, naar Koog aan de Zaan zwoegden, waar Hans Dekkers de spurt won en Ed. Koeman twintig meter voorsprong behield op Verhoeven. En lang na hen kwamen de overigen pas: Patsy Willekes, Thijs Roks, Piet van Roon, Tarzan van Breenen

HET WIELERSEIZOEN GEOPEND!

ER heeft zich de tragedie gevormd, dat je in deze Ronde niet op belangrijke

gebeurtenissen behoeft te rekenen, vóór Medemblik in zicht is. Op de zeedyk

langs het IJsselmeer met z’n bolderende winden, daar in de buurt van het vriendelyke en altijd uitgelopen Hoorn, mogen de zwakkelingen dan in de regel de genadeklap reeds krygen, maar de slag, de beslissing, die valt nooit voor er ruim een derde gedeelte van de afstand op zit. Zo was het de meeste keren gegaan en soms zelfs viel de beslissing.

In de laatste tientallen kilometers, tussen Alkmaar en Zaandam. Dit keer was het evenwel anders. We waren nauwelyks met een grote boog

Purmerend door gegaan en in de Beemster beland, of de vonken spatten er

reeds af. Met de storm in de rug scheurden de renners er aan of ze met een

massa-spurt bezig waren. Dat leidde niet alleen tot een flinke valpartij (weg

met honden op de baan!!), waardoor onder anderen onze kampioen Dielissen

werd uitgeschakeld, maar ook tot een behoorlyke verbrokkeling van de sliert,

die als een honderden meters lange, helgekleurde karavaan door de Wyde-Wormer was geijld.

Er waren renners — zeker niet de domsten!— die dat gejakker nog niet als ernstig bedoeld beschouwden en in de veronderstelling verkeerden, dat het

nog maar wat verkenningspogingen waren.

Totdat ze zich in Enkhuizen behoorlyk vergist bleken te hebben! Er was daar

namelijk een kopgroep als eerste binnengekomen, die reeds een paar honderd meter voorsprong had en in hetzelfde hoge tempo bleef doormalen. Ed Koeman, Hans Dekkers, Verhoeven, Dick Hooyschuur, Pafort en Piet Duyf vormden deze groep, waarin de renners elkaar zo goed verstonden, dat zij ondanks hardnekkig verzet van de inmiddels gevormde groepen twee en drie (onder aanvoering van resp. Tarzan van Breenen en Patsy Willekes) hun voorsprong konden vergroten tot ruim een kilometer.

Nog groter werd die voorsprong, toen we van Medemblik af dwars door het

polderland gingen naar de duinen van Callantsoog. Op dit stuk kregen de renners de wind, die zy tot dusverre als bondgenoot hadden gehad, pal tegen.

Dat werd Piet Duyf te zwaar — hy moest lossen, werd opgeslokt door de

volgende groepen en moest tenslotte ook die laten gaan — maar de anderen gingen er met verbazingwekkend gemak tegen in.

Totdat Pafort plotseling in moeilykheden kwam tussen Kolhorn en De

Stolpen en het groepje ook moest laten gaan, het groepje, dat ondanks zyn

numerieke minderheid echter toch steeds verder bij groep twee vandaan liep  en van geen wijken wist. In de tweede groep zaten toen Willekes, Snyders (die

een grote achterstand had ingelopen), Van Dijk, Van Roon, Witteveen, Kempff, Hendriks, Zwiers, Roks, Van der Vaart, Van der Elshout, Verwymeren, Van Breenen en Siebeling.

By Den Helder definitieve kopgroep

IN de duinen van Callantsoog vielen echter nieuwe slachtoffers. Met de

harde wind in de rug, werd er door de kopgroep een tempo uitgehaald, dat dikwyls nabij de zestig kilometer lag. Dat werd Hooijschuur te machtig en een paar honderd meter voor Den Helder moest hij de kopgroep alleen verder laten gaan. Uit de tweede groep verdwenen toen ook verscheidene renners, zoals Van Dijk, Van der Vaart, Van der Elshout, Verwijmeren en Hendriks.

Daar in Den Helder was dus de definitieve kopgroep gevormd, die sterk genoeg was om steeds verder bij de voortdurend verwisselende tweede groep vandaan te lopen en een voorsprong te nemen, die by Alkmaar reeds tot meer dan vier minuten was gegroeid.

Het was daar, dat Verhoeven uit Overschie herhaaldelyk uit het zadel

kwam en ieder ogenblik dreigde los te raken. Hy beet zich echter kranig door

zijn inzinking heen en kon bij zyn makkers blijven, van wie Hans Dekkers een agressievere indruk maakte dan Ed. Koeman, die zich speciaal op deze wedstryd had voorbereid en in twee maanden tyds ruim vier duizend kilometer had getraind.

Het opmerkelyke was echter, dat noch Koeman, noch Dekkers een poging deed om weg te komen in die laatste kilometers. Vooral van Koeman mocht dat verwacht worden. Niet alleen, omdat hy een minder scherpe spurt heeft dan Dekkers, maar ook, omdat hy op bekend terrein kwam en bij eigen publiek. Hy deed dat echter niet. En toen was het geen wonder meer, dat Hans Dekkers, het kleine, maar als een machine draaiende kereltje uit Eindhoven, dat vorige week reeds een zege had behaald in België, de spurt won, zelfs zonder zich bijster in te spannen.

Na Dekkers, Koeman en Verhoeven kwamen Thys Roks en Piet van Roon,

die na veel verwisselingen tenslotte het tweede groepje vormden, dat met meer dan zeven minuten achterstand binnenkwam, op een minuut gevolgd door Kempff, Willekes, Van Breenen, Snyders en Hooyschuur.

Na hen bleef de stroom aanhouden. Een 75 van de ruim 200 renners kwam

in totaal in Koog aan de Zaan aan. De overigen hadden zich een plaatsje veroverd in verzorgings- en brokkenwagens, murw gebeukt door de zware

storm, die de karavaan van Zaandam tot Enkhuizen en van Callantsoog tot

Den Helder goed gezind was geweest, maar overigens zo had huis gehouden,

dat het meer op een grote afvalrace was gaan lyken dan op een wegwedstrijd.

En toch moeten we zulke wedstrijden meer hebben! Onze amateurs leren er

veel meer dan in twee of drie criteria rondom een blok huizen! De uitslag luidt:

Amateurs: 1. Dekkers (Eindhoven) 5 uur 53 min. 20 sec; 2. Koeman (Krommenie) op een wiel; 3. Verhoeven (Overschie) op 20 meter; 4. Roks (Sprundel) op 7 min.; 5. Van Roon (Haarlem) op f min.; 6. Kempff (Amsterdam) op 8 min.; 7. Willekes (Amsterdam) op 8 min.; 8. Van

Breenen Amsterdam) op 8 min.; 9. Snyders (Halfweg) op 8 min.; 10. Hooyschuur (Zaandam) op 8 min

 

RONDE VAN NOORD-WEST-NEDERLAND.(1951.05.03)

Koeman wint Ronde van N.W.- Nederland in de eindsprint Felle strijd in 230 km lange wedstrijd

Als er een wegwedstrijd is die met de Ronde van Noord-Holland kan wedijveren dan is dat wel „Alcmaria's" Ronde van Noordwest-Nederland. Het merendeel van het elite-korps onzer amateurs stond dan ook vanmorgen in Alkmaar op het Waarplein aan de start voor de lange tocht kris-kras door de provincie Noord-Holland. Zes uur later stoven zeven renners over de Friese brug de Kaapstad binnen, over Kanaalkade, Helderseweg, Kruseman van Eltenweg, de Jan van Scorelkade op, waar de streep na pl.m. 230 kilometer lag. En na mislukte pogingen om te ontsnappen van de Haarlemmer Adrie Voorting en de Amsterdammer Cor Witteveen werkte de Zaankanter Ed Koeman zich in de eindsprint naar voren. In een felle rush stoof hij Adrie Voorting voorbij, die daar zo beduusd van was, dat hij een „gat liet vallen", waarvan de pittige Hagenaar Piet Kooijman een tikje de dupe werd. Want hoewel deze tenslotte 'n fraaie 2e plaats voor Henk van Breenen, Albert Donker, Julius Maenen, Adrie Voorting en Cor Witteveen bezette, had het goed rijdende Hagenaartje toch geen kans meer de zege van de Krommen- nieër Ed Koeman in gevaar te brengen, een fraaie zege van de lange Zaankanter. Al direct na de start van de ongeveer 200 renners werd op weg naar Zaandam fel gejaagd, een jacht waaruit een kopgroep van vijf renners geboren werd: Adrie Voorting, Wim Holleeder, Cor Faas, Klaas Kwantes en Fritz Stroomer, een quintet, dat de voorsprong kon vergroten toen de spoorbomen bij Zaandam daalden en de grote groep (het peleton was toen al in stukken geslagen) tot wachten gedoemd was. Wel klommen er nog enkele renners over de bomen, tot ergernis van politie-agenten, die tot wachten dwongen. Inmiddels werd de voorsprong steeds groter. Thijs Roks en Suijkerbuijk waren reeds door pech uitgeschakeld, toen in Hoorn ook Stroomer met derailleurpech af moest stappen. De kopgroep werd nog meer uitgedund want bij Andijk stond Cor Faas met een lekke band en toen Adrie Voorting aan de kop ging trekken viel Klaas Kwantes even voor Enkhuizen terug. Maar hij kreeg nogmaals een kans toen Siebeling en De Koning uit het peleton bij hem sprongen. En de twee overgebleven renners aan kop, Voorting en Wim Holleeder, kregen hen bij Medemblik tot gezelschap. Maar Kwantes kreeg het toch weer moeilijk en met Wim Holleeder viel hij terug in het grote peleton. Voorting, Siebeling en De Koning werkten goed samen, doch konden toch niet verhinderen, dat Snijder, Remkes en later de Branbander Maenen bij hen kwamen. Bij Lambertschaag. in de buurt van de Wieringermeer (130 km.) werden de zes man aan kop er vier toen achtereenvolgens Snijder en De Koning lossen moesten. Uit het grote peleton ontsnapten 13 renners, waarbij Van Roon, Hendrix, Koeman, v. d. Veeken, Van Breenen, La Grauw, Peters, Kooijman. Hooijschuur, Ris, Witteveen, Verhoeven en Donker, een groep, die 16 km. voor Den Helder de leiders hadden bereikt, zodat 19 renners aan kop door de marinestad draaiden. Op weg naar Schagen werd slag geleverd, de zoveelstc slag. Van Roon, Verhoeven, Hooijschuur, Snijder, daarna Remkes, Peters en v. d. Veeken moesten lossen, met het gevolg, dat de laatste 40 km. zeven renners aan kop gingen op weg naar Alkmaar. In de eindsprint werd het pleit tenslotte beslist. Amateurs: 1. Ed Koeman (Krommenie), tijd 6.02; 2. Piet Kooijman (Den Haag), Hein van Breenen (Amsterdam), 4. A. Donker (Amsterdam), 5. Maenen (Eindhoven), 6. A. Voorting (Haarlem), 7. C.' Wittevecn (Amsterdam).

 

ROOSENDAAL.(1951.09.06)

Beroepsrenners: 1. Thijs Roks, 2. Huub Vinken, 3. Evert Grift, 4. Piet van As, 5. Koos Storm, 6. Frans van de Zande, 7. Harrie Schoenmakers, 8. Herve Theuns, 9. Alfons Guns, 10. Harm Smits,

 

ROTTERDAM.CHARLOIS.(1951.08.26)

Slecht weer teistert renners in de Ronde van Charlois

Een felle wind, zo nu en dan regen en zwaar parcours bleken in de Ronde van Charlois, die Zondagmiddag op een traject aan de Sluisjesdijk werd gehouden, de meeste deelnemers te machtig te zijn, want heel spoedig moesten verscheiden renenrs de strijd staken en werd het veld zodanig uiteengetrokken, dat er van een peloton geen sprake meer was, want slechts 17 van 89 deelnemers reden de honderd kilometer uit. Het was de Rotterdammer Arie Geluk, die in de eindsprint zijn concurrenten Verwijmeren en Braspenninx achter zich liet en welverdiend de zware wedstrijd won.

Nauwelijks was het vertreksein gegeven of een fikse regenbui maakte het rijden op het moeilijke parcours nog moeilijker, terwijl de renners langs de Waalhaven een straffe wind pal voor hadden. Een en ander had tot gevolg, dat er na enkele ronden al geen peloton meer bestond. Feitelijk was de slag in die enkele ronden al gevallen, want Braspenninx en Geluk waren ontsnapt. Verwijmeren begreep het gevaar en slaagde er in de vluchtelingen te achterhalen en van dat ogenblik af vocht het drietal, dat het best samen kon vinden, hardnekkig door. De gelederen dunden snel en toen er tien van de 70 ronden gereden waren, was al bijna de helft van het aantal deelnemers verdwenen uit de strijd.

In de achterhoede werd zwaar gezwoegd om toch maar in de running te blijven. Daar was ook Marinus Brinkman, de aanstaande prof, terechtgekomen. Nu en dan voerde hij een groepje aan, maar veel belangrijks liet hij niet zien. Zijn vele bewonderaars zagen eindelijk Brinkman het intussen gevormde peloton van 14 renners verlaten en op avontuur uitgaan. Lang duurde dat niet, want Brinkman bezat niet voldoende kracht om het trio aan de kop in te lopen, dat na 25 ronden al verscheidene van de 31 rijders, die nog in koers zaten, had gedubbeld.

Even raakte Geluk in moeilijkheden en kwam op enkele tientallen meters achter Verwijmeren en Braspenninx door. Hij klemde de tanden opeen en hernam na enkele ronden zwaar werk zijn oude positie.

Ondanks het feit, dat er nog maar 26 deelnemers waren toen de helft van de wedstrijd achter de rug was, droeg de strijd een levendig karakter en was er nog volop  spanning. Dat kwam omdat de situatie telkens veranderde. En daartoe behoorde ook, dat Brinkman na 44 ronden een ronde achterstand kreeg.

Op het laatste rechte eind vochten er drie om de overwinning. Geluk bleek de beste sprinter en won.

In deze wedstrijd hadden ook enkele nieuwelingen meegereden. De Dordtenaar Van Elst en de Rotetrdammer van Staten onderscheiden zich door hun kranig volhouden. Slechts 17 deelnemers kwamen over de finish en van hen eindigden er maar zeven in dezelfde ronde als de winnaar.

Amateurs: 1. A. Geluk, Rotterdam (100km), tijd 2 uur 45 min. 57 sec; 2. P. Verwijmeren, Breda; 3. J. Braspenninx, Zundert; 4. A. v. d. Putten, Den Haag; 5. W. M. Snijders, Halfweg; 6. P. Muilwijk, Rotterdam; 7. J. G. Mehagnoul, Amsterdam; op een ronde; 8. M. van Gils, Rotterdam; 9. H. Brinkman, Maasland; 10. J. Huizer, Rotterdam; op twee ronden; 11. P. Versluis, Waddinxveen;

 

ROTTERDAM.CROOSWIJK.(1951.07.29)

RONDE VAN CROOSWIJK WERD EEN FRAAIE ZEGE VOOR KUITWAARD

Felle strijd van begin tot eind

Stoutmoedige uitlooppogingen, fel-verbeten jachten en roekeloze premiesprints. Een enthousiast publiek van tienduizenden overal in de straten en een weertje, dat voor wielrennen ideaal genoemd mag worden. Alle voorwaarden om de derde Ronde van Crooswijk tot een eelatant sportief en organisatorich succes te maken, waren aanwezig en dat succes is dan ook prompt gekomen. Het puikje van onze amateurrenners en een zeer sterk veld van nieuwelingen zorgden er voor, dat Crooswijk heeft genoten van een prachtige brok sportieve strijd en een middag van buitengewoon goede ontspanning. Uit die strijd is bij de amateurs ten slotte de Velsenaar Kuitwaard als winnaar te voorschijn gekomen en met deze zege, bevochten na een magnifieke course, sleepte hij niet alleen de hoogdprijs, een door Het Vrije Volk geschonken racefiets, in de wacht, maar ook de leidersprijs die uitgeloofd was voor de renner, die de meeste keren als eerste over de eindstreep zou flitsen.

Van der Putten, de held van de dag

Prijswinnaar Kuitwaard, Brinkman uit Maasland, die de Ronde het vorige jaar op zijn naam bracht, en de Hagenaar Van der Putten waren deze middag de mannen, die het tempo en het karakter van de wedstrijd hebben pepaalt. De eerste twee namen van het begin af de leiding en zij stonden deze geen moment meer af. Aanvankelijk hadden zij de steun van de Amsterdamse renner Holleder, doch deze bleek na twintig van de zeventig ronden zijn kruit verschoten te hebben en na het winnen van een groot aantal premies verdween hij op plotselinge en mysterieuze wijze uit de course. Als derde reed toen Van der Putten en geheel op zijn eentje, in een constant tempo, heeft deze Hagenaar zich gehandhaafd. Langzamerhand werd hij door zijn dapper rijden de lieveling van het Crooswijkse publiek en deze sympathie kwam ten slotte tot uiting in een spontaan bijeengebracht bedrag van bijna zestig gulden. Voor Van der Putten was het zodoende, hoewel de volle winst hem ontging, een goede dag!

Van Roon gehuldigd

Inmiddels liet het peloton het er niet bij zitten. De Nederlandse kampioen Piet van Roon, die voor de wedstrijd door zijn “collega”van jaren geleden, de “legendarische”, Rinus can der Wiel, was gehuldigd, speelde hierin een grote rol. Steeds joeg Van Roon zijn pelotongenoten op, in samenwerking met zijn clubgenoot Peters trachtte hij keer op keer de stoutmoedige uitlopers tot de orde te roepen, maar het lukte niet, ondanks verwoede, dappere pogingen. De afstand werd gaandeweg groter en toen er nog achttien ronden waren te rijden keken Kuitwaard en Brinkman het gehele veld in de rug. En deze volle ronde voorsprong op het hoofdpeloton – met een Van Roon, Peter, Geluk en Vlaminkxs – hebben zij tot het einde toe weten te handhaven. Op een aantal anderen liepen zij zelfs twee en meer ronden uit.

Onvermurwbaar

Slechts Van der Putten bleef onvermurwbaar. Uiterlijk gemakkelijk, maar in wezen met een maximum aan inspanning en doorzettingsvermogen, bleef de Haagse renner zijn wedstrijd rijden. Zijn achterstand op de twee koplopers werd eerder kleiner dan groter.

In de eindsprint bleef Kuitwaard de meerdere. Brinkman miste op het critieke moment de stoom, om hem hierbij partij te geven, maar van de 2de plaats had hij zich verzekerd. De sprint van het peloton, die een overvloed aan spanning gaf, was voor Piet van Roon. Maar dat was onze kampioen ook aan zijn stand verplicht!

In de laatste tien ronden had Van Roon nog gepoogd en Van der Putten te bereiken. Hij maakte een frisse indruk en menigeen gaf hem nog een kans op de derde plaats. Hij bleek Van der Putten echter onderschat te hebben en bovendien was het met zijn vriend Peters gedaan. Peters, nogal stug fietsend, had blijkbaar zijn beste dag niet.

Zo bleef de wedstrijd tot het eind toe zijn uiterst levendige en daardoor specetaculaire karakter behouden. Aan dat levendige karakter hebben natuurlijk ook de reeksen van premie de nodige stimulans gegeven. Er was b.v. bijna geen zaan in Crooswijk, die op het appel ontbrak! Het is nu eenmaal de trots van ieder Crooswijker om deze ronde te doen slagen en een goede naam in de wielerwereld te bezorgden. Vandaar de stroom waardebonnen en geschenken.

Amateurs over 70 ronden: 1. H. Kuitwaard, Velsen, 2 uur 56 min. 21 sec.;2. H. Brinkman, Maasland; 3. A.J. van der Putten, Den Haag; op een ronde: 4. P. van Roon, Haarlem; 5. A. geluk, Rotterdam; 6. J. Vlaminkxs, Steenbergen; 7. G.v.  d. Berg, Sliedrecht; 8. J. Mackay, Oudewater; 9. P. Peters, Haarlem; 10. T. Blokzeyl, Rotterdam;

Wat de premies betreft werden ook de nieuwelingen niet vergeten. In hun wedstrijd, die ging over veertig ronden, bleef de groep vrij constant bij elkaar. De premiesprint kwamen zodoende op naam van een groot aantal verschillende renners. Tot het eind toe bleef de strijd open en het was ten slotte de Rotterdammer Vuyk, die zich in de eindsprint de sterkste toonde. Overigens met flinke voorsprong.

Nieuwelingen, over 40 ronden van ca. 1500 meter: 1. F. Vuyk, Rotterdam, 1 uur 43 min. 02 sec.; 2. J. van Sas, Den Haag; 3. M. Vink, Rotterdam; 4. M. Bravenboer, Rotterdam; 5. T. Visser, Rotterdam; 6. J. Verhoeven, Overschie; 7. W. den Outer, Rotterdam; 8. H. Bouwman, Schiedam; 9. W. Bregonje, Rotterdam; 10. N. F. van Groningen, Rotterdam;

 

ROTTERDAM.FEIJENOORD.(1951.04.30)

“RONDE VAN FEIJENOORD” bracht niet de verwachte spanning

Hoewel er vier en twintig wielerclubs, elk met een ploeg van vijf van hun beste amateurs, Maandagmiddag in de 11e Ronde van Feijenoord strijd voerden om de overwinning, bleef de wedstrijd toch voor ’t grootste deel eentonig en vlak. Eerst in de laatste 25 kilometer werd er slag geleverd door een deel van de 116 renners, die toen nog over waren. En in die slag speelden Plantaz, Kooyman, Hooyschuur en Witteveen de hoofdrol. De Eindhovenaar Plantaz bleek de beste sprinter en ging met enkele lengten voorsprong als winnaar van deze Ronde over de eindstreep. De clubteamwedstrijd, de opzet van Feijenoord, kwam niet tot zijn recht en als proef heeft deze in geen geval voldaan.

Naar schatting hadden zich honderd duizend toeschouwers om het parcours aan de Maashaven geschaard, toen burgemeester Oud voor deze elfde Ronde van Feijenoord het startschot loste en de bijna 120 renners vertrokken voor de strijd over 120 km (48 ronden). Een ontzaglijk tempo werd ingezet, een tempo, dat geen gelegenheid schonk om te ontsnappen. Maar het duurde niet lang of die hoge snelheid verslapte.

Adrie Voorting was de eerste, die wat vuurwerk ontstak en bijgestaan door zijn clubgenoten Visser en Eelsing, die hem volgden, probeerde hij los te komen. Maar ’t liep op niets uit. Daarna waren het Kwantes en Kettenis, die hun geluk beproefden, maar zij hadden evenmin succes. Het gevolg was alleen, dat zich langzamerhand een kopploeg vormde van tien man. Nadat twee uur gereden was en de gelederen al behoorlijk gedund waren, viel, toen nog 30 km. afgelegd moesten worden, de kop in tweeen. Hooyschuur, Witteveen, Kettenis, Kooyman en Plantaz maakten zich los en werden op ruim 200 meter gevolgd door Van der Vaart, Zwiets, Suykerbuik, Voorburg, Verhoeven en van Dijk. Tussen de twee ploegen onstond een gevecht en dat had tot gevolg, dat in minder dan geen tijd alles uit elkaar werd getrokken.

De zestig renners, die nog over waren, werden verdeeld in gropen van 3, 5 of 6 man! Er ging geen ronde voorbij of rijders die aanvankelijk mee een rol wilde spelen,zakten meer en meer af. Voorting, Bravenboer, Van der Vaart en zoveel anderen kwamen in de achterhoede terecht. Het werd een ware slachting. Plantaz, Kooyman en Hooyschuur handhaafden zich en vochten het in een felle eindsprint uit. Er bleken na afloop nog maar 39 renners de eindstreep gepasseerd te zijn.

De opzet, een clubteamwedstrijd te houden, mislukte en slechts enkele ploegen konden geplaatst worden, omdat minstens drie leden van het team aangekomen waren. De gemiddelde snelheid was 38.3 km, een eind beneden het tempo waarmee begonnen was.

Amateurs: 1. J. Plantaz, Eindhoven, tijd 3 uur, 7 min. 45 sec.; 2. P. Kooyman, Den Haag; 3. D. Hooyschuur, Zaandam; 4. C. Witteveen, Amsterdam; 5. M. Kettenis, Den Haag; 6. W. Snijders, Halfweg; 7. J. Dekker, Eindhoven; 8. Th. Roks, Sprundel; 9. A. Suykerbuyk, Breda; 10. H. v. d. Elshout, Made; 11. A. Ehler, Sittard; 12. E. Koeman, Krommenie; 13. P. Zwiers, Eindhoven; 14. P. Roks, Sprundel; 15. J. Hendriks, Eindhoven;

Clubteams: 1. Willebrord Vooruit, Willebrord, 31 p.; 2. D.T.S, Zaandam, 38 p.; 3. De Spartaan, Den Haag, 41 p.; 4. Het Zuiden, Eindhoven, 43 p.

Amateur Mangelaars won eerste deel van Ronde van Feijenoord

De Brabander Mangelaars won vanmorgen op braaie wijze de wedstrijd voor amateurs en nieuwelingen die als eerste deel van de „Ronde van Feijenoord" werd verreden. Hij moest met de Rotterdammer in de sprint uitvechten aan wie de zege zou komen. Mangelaars had nog wat meer reserves dan zijn tegenstander en won met lengten. Een peleton van ongeveer zestig man kwam over de streep. Er startten vanochtend niet minder dan 123 deelnemers voor de 75 km wedstrijd. (30 ronden). Onmiddellijk werd een hoog tempo ingezet en daardoor kreeg niemand van de renners kans om weg te komen. Wel was het resultaat van deze hoge snelheid dat al gauw heel wat deelnemers het bijltje er bij neerlegden, omdat zij het tempo niet konden volgen. Toen de helft van de afstand was afgelegd was het enorme peleton gedund tot een zestigtal deelnemers. Strijd was er op dat ogenblik nog maar weinig geweest. Het leek een dode koers te worden. In het eerste uur werd afgelegd 40 km. De Rotterdammer Van Straten was het eerst uitgelopen, maar al spoedig werd hij tot orde geroepen door Tonny Kooyman en Bouwman, die hem op de voet volgden en vooi er een ronde verreden was zat alles weer bijeen. Zo nu en dan ondernamen enkelen weglooppogingen, maar die bleven zonder resultaat. Eerst zes ronden voor het einde konden Mangelaars, Bravenboer en Van Til eeen flinke voorsprong bemachtigen. Laatstgenoemde kon echter niet blijven volgen en viel in het peleton terug. Twee man zetten door en van hen won De Brabander. Ook Driessen probeerde te ontkomen, doch was niet sterk genoeg. Vuyk had even later meer succes. Hij kon de kop niet meer bereiken, maar werd een goede derde. De wedstrijd werd met eeen gemiddelde van 37.8 km gereden en werd gevolgd door ruim 10.000 toeschouwers. De uitslagen waren:

Amateurs en Nieuwelingen: 1. Mangelaars, Hoogerheide, 2. W. Bravenboer, Rotterdam; 3. A. Vuyk, Rotterdam; 4 M. de Graaf, Rotterdam; 5 J. Driessen, Mierlo; 6 K. Van Til, Rotterdam; 7 N. Leeflang, Overschie; 8 J. Coone, Eindhoven; 9 J. Spierenburg, Rotterdam; 10 Van Meggelen, Made.

 

ROTTERDAM.KATENDRECHT.(1951.07.22)

BRASPENNINX won vierde RONDE VAN KATENDRECHT

Moeilijk parcours en warmte vele renners te machtig

Het moeilijke keienparcours en het warme weer waren oorzaak dat maar een klein deel van de bijna honderd amateurs de finish in de vierde “Ronde van Katendrecht”bereikten. Pech, maar vooral vermoeidheid dwongen de meesten tot opgeven voordat de 100 km vol waren. Een uitermate zware wedstrijd op een moeilijk circuit. Twee Brabanders en een Hagenaar vochten het ten slotte uit, wie hunner als winnaar uit de slag zou komen. Braspenninx toonde zich de meerdere over Suykerbuyk en Van de Putten en eindigde als eerste. Droeg de wedstrijd aanvankelijk een levendig karakter, later veranderde dat en werd de strijd vrij eentonig. Bij de Nieuwelingen werd ook pas in de laatste ronde de beslissing gebracht, doordat Vuyk ontsnapte en met een kleine voorsprong op een flink peloton de overwinning boek te.De belangstelling, die in de aanvang matig was, nam in de loop van de middag toe en ongeveer twintig duizend toeschouwers volgden langs het parcours de strijd der amateurs.

Direct na het vertrek werd een zeer hoog tempo ingezet. Een tempo, dat geen gelegenheid bood tot ontsnappen, maar al spoedig enkele van de 94 deelnemers nootlottig werd. Angstvallig bewaakten de sterkeren elkaar, wetende dat ze van de lagere goden geen gevaar te duchten hadden. Toen evenwel de Hagenaar Van de Putten wist weg te komen en vrij snel een goede voorsprong had verworven, zag Braspenninx het dreigende gevaar en zette de vluchteling na. Juist toen de Brabander hem te pakken had, kreeg Van de Putten pech, moest van fiets verwisselen en verloor zijn voorsprong. Van die gelegenheid profiteerde Braspenninx, doch nu waren het Van de Elshout en Kuitwaard, die op hun qui vive waren. Ook Van Gils, die het werk op de keien kent, voegde zich bij de vluchtenden. Al heel spoedig viel de kopgroep in tweeen, waarna Kuitwaard en Van Gils de leiding kregen op ongeveer 150 meter gevold door Alblas, Bos en Braspenninx, en met een halve minuut achter zich door de rest van het veld. Heel lang duurde die toestand niet, want in de voorhoede vond voordurend verandering plaats.

  Kuitwaard zakte wat af, zodat Van Gils alleen aan de kop ging. De Rotterdammer kon zich echter niet handhaven, Van den Berg probeerde daarna zijn geluk eens. Doch ook hij kon het niet bolwerken. Al die pogingen evenwel gaven aan de wedstrijd een interessant beeld, maar nog weinig spanning

  Totdat op een gegeven ogenblik Heurter uitRaamsdonk de leiding in handen nam en ronden lang vocht. Zijn voorsprong werd vrij groot, maar achter hem joegen Van de Putten, Braspenninx, Van Geel, Van de Elshout en Suykerbuyk. Geruime Tijd leek het of dit zestal het eindgevecht zou leveren.

  Het veld was intussen danig gedund en wat er nog over was, lag in groepjes verspreid met vrij grote onderlinge afstand. Niemand zag meer de mogelijkheid om de kopploeg te bereiken. Het tempo was heel wat gezakt en de vermoeidheid ging meespreken. Heurter en daarna Van Geel en Van de Elshout raakten achter en tenslotte bleven maar drie man over. In totaal reden maar 23 renners de wedstrijd uit. Neger er van lagen in dezelfde ronde, doch de overigen hadden een of meer ronden achterstand. Met een gemiddelde van even 33 km werden de ronden gereden.

Amateurs: 1. A. Braspenninx, Zundert, in 3 uur en 8 sec.; 2. A.Suykerbuyk, Breda; 3. A. van de Putten, Den Haag; 4. H. Kuitwaard, Velsen; 5. J.v.d. Vaart, Maasland; 6. M. Heurter, Raamsdonk; 7. A. Geluk, Rotterdam; 8. P. Muilwijk;

  Van de 114 nieuwelingen kwamen slechts een kleine vijftig aan de finish. Voordurend bleef er een groot peloton bijeen en eerst in de laatste ronde ontsnapte de Rotterdammer Vuyk, die zijn voorsprong kon behouden. Bij de nieuwelingen was de gemiddelde snelheid hoger dan bij de amateurs.

Nieuwelingen (25 ronden is 40 km); 1. J. Vuyk, Rotterdam, tijd 1 uur 6 min. 26 sec; 2. W. Eelsing, IJmuiden; 3. C. Oelen, Rotterdam; 4. O. Dral, Oostzaan; 5. H.v.d. Kloot, Zundert; 6. J. Verhoeven, Overschie; 7. M. Vink, Rotterdam; 8. J. Sas, Den Haag; 9. J.v.d. Herk, Rotetrdam; 10. J. Berghamer, Rotterdam;

 

ROTTERDAM.OVERSCHIE.(1951.09.15)

VERHOEVEN wint met een ronde voorsprong

  Zaterdagmiddag hebben tachtig renners de Ronde van Overschie gereden. Schlee, Geisen en Verhoeven probeerden het peloton te verlaten, maar de groep zag gevaar en spoedig waren zij teruggehaald. Schlee trok er echter opnieuw tussenuit en nam een voorsprong van circa 30 seconden. 23 km lang ging hij alleen op kop, doch toen gingen Meijer, Vassena, Leeflang en Dongerman op zoek naar hem. Het was echter Meijer, die doorzette, doch op 300 meter van de leider bleef. Inmiddels ontvluchte J. Verhoeven het peloton en bij Meijer te komen. Meningsverschil tussen Meijer en verhoeven kwam de leider ten goede. Schlee voorde daardoor zijn voorsprong op tot 40 seconden. Verhoeven vond het toen genoeg en na twee ronden jagen kreeg hij aansluiting met Schlee. Beiden gingen zij door, maar Schlee had te veel van zijn krachten gevergd en viel terug in het peloton.

   Verhoeven zette er alleen zijn schouders onder en na 45 km. dubbelde hij de groep. In deze stand kwam geen verandering meer en pogingen van ’t Hof en Hofland om weg te komen, werden door verhoeven onmiddellijk de kop ingedrukt. Met een ronde voorsprong werd hij dan ook verdiend winnaar van de Ronde van het Nooddorp.

Nieuwelingen: 1. J. Verhoeven, Overschie, 70 km in 1 uur 53 min. 14 sec; 2. A ’t Hof, Sassenheim, op een ronde; 3. H. Geisen, Duivendrecht; 4. J. Hofland, Beverwijk; 5. J. Nikken, Rotterdam;

 

ROTTERDAM.WITTE DORP.(1951.07.28)

KOEMAN en KUITWAARD uitblinkers in “Ronde van het Witte Dorp”

Piet van Roon zag het gevaar te laat

De Nederlandse kampioen Piet van Roon, sterk favoriet bij de duizende, die Zaterdag langs het parcours van de Ronde van het Witte Dorp stonden geschaard, slaagde er niet in de verwachtigingen die men van hem had, te verwezelijken. Als hij wilde was de Haarlemmer heer en meester over ’t veld, doch te laat zag hij het gevaar van enkele weglopers en hem ontging toen de overwinning. De Amsterdammer Pafort werd winnaar, terwijl vanRoon als vijfde eindigde. Zijn stadsgenoot Peters bezette de tweede plaats, gevolgd door Kuitwaard. Het was een mooie wedstrijd met veel strijd en goede prestaties. Vooral Koeman, Kuitwaard, Van der Meer en Van Gils blonken uit door strijdlust, ondernemingsgeest en volharding. Deze derde Ronde van het Witte Dorp werd een goede wedstrijd en een succes voor de Rennersvereniging “De Rotterdamse Leeuw”, die haar organiseerde.

LEVENDIGE WESTRIJD MET PAFORT ALS WINNAAR

  Drie Brabanders, Van de Elshout, Verwijmeren, en Mangelaars, moesten cerstek laten gaan, omdat zij op weg naar Rotterdam een aanrijding hadden gekregen, doch bij de 82 amateurs die voor de 100 kilometer startten, waren er toch genoeg van naam om een interessante wedstrijd te verwachten. En inderdaad was er al spoedig leven in de brouwerij. Van Tol, Van Leur, Snijders, en Van Diest probeerden hun geluk eens, maar kwamen niet weg. In een vrij hoog tempo draaide het veld enkele ronden, totdat Koeman plotseling ontsnapte en weldra een honderd meter voorsprong had. Dat was het teken om tot de aanval over te gaan en met Van Roon aan de kop werd getracht de vluchteling te achterhalen. Het veld werd uiteengerukt. Maar heel gauw was de rust weergekeerd. Alleen Wervers ging door en zo nu en dan maakten ook andere renners zich los. En maar steeds draaide Koeman zijn rondjes. Alsof er achter hem niets aan de hand was. Ten slotte gelukte het aan Bruggenkamp, Van leeuwen en Van Gils om bij de kopman te komen. Met z’n vieren vergrootten ze het gat regelmatig. Een ploeg van zestien man joeg achter hen. Op ongeveer 300 meter en daarachter kwam het peloton, waarin Van roon en Peters zaten.

WISSELENDE STRIJD

  Van dat ogenblik wisselde het beeld van de strijd voortdurend. Vluchtelingen ontkwamen en werden weer tot de orde geroepen, doch de vier man aan de kop vochten rustig door. Achter hen was inmiddels Kuitwaard de achtervolging begonnen en tientallen ronden reed hij alleen, langzaam winnende op de vier renners vooraan. Toen vond Van Roon het voldoende, versnelde even en kwam alle tegenstanders gemakkelijk voorbij. Toen nog bijna twintig ronden voor de boeg waren, was het grootste deel van de deelnemers al uitgevallen en hadden zich drie groepen gevormd, Gruteke, Bos, Pafort, Verhoeven en Van Roon. Dan kwam de zwoergende Kuitwaard alleen, waarna op enige afstand volgden Holleder, Altink, Koeman, Van leeuwen, Bruggenkamp, Van Gils, en Van der Meer. Zo stevende het gezelschap op het einde aan. Voorin bevochten de sterkeren, niet om te winnen maar om nog bij te blijven en de wedstrijd geheel uit te rijden.

  Ieder verwachtte toen een beslissing tussen van Roon, Kooijman en Van der Hoeven in de eindspurt. ’t Ging evenwel anders, want negen ronden voor het eindfe wist Pafort weg te komen. Van Roon ging hem nie na, terwijl de anderen bij de Haarlemmer bleven en zo kreeg Pafort een flinke voorsprong. Kuitwaard en Verhoeven maakten zich ook los van her groepje, achter Pafort, maar toen in de laatste rondede slag werd gelevers, waren de favorieten te laat en de Amsterdammer won onbedreigd.

PETERS TWEEDE

  Peters werd tweede met Kuitwaard als derde man. Kooyman kwam nog voor de nationale kampioen binnen, die Verhoeven achter zich hield.Koeman die zich in de aanvang zo had onderscheiden moest zich met de achtste plaats vergenoegen. Enkele valpartijen veroorzaakt door de onvoorzichtigheid van het publiek haddengelukkig geen ernstige gevolgen.

Amateurs: 1. J. E. Pafort, Amsterdam 100km in 2 uur 42 min. 57 sec.; 2. F. peters, Haarlem; 3. M. S. Kuitwaard, Velsen; 4. P. Kooijman, Den Haag; 5. P. van Roon, Haarlem; 6. W. Verhoevn, Overschie; 7. J. van leeuwen, Haarlem; 8. E. Koeman, Krommenie; 9. M. van de Meer, Nijmegen; 10. J. Bruggenkamp, IJmuiden;

  Bij de nieuwelingen, waarvan er bijna negentig startten, was vooraf minder strijd geleverd. En een groot peloton ging de laatste ronde in. Vier renners hadden een kleine voorsprong. In die laatste ronde evenwel werkte Jan Verhoeven niet alleen alle achterstand weg en passeerde hij de vier tegenstanders, die ontsnapt waren, hij wist zelfs met lengten voorsprong als eerste over de streep te gaan. Een bijzonder mooie prestatie, die niemand had verwacht.

  Het slot van de dag was wat rumoerig, omdat een deel van het publiek het niet eens was met de uitspraak van de jury. Aan de uitslag werd echter niets veranderd.

Nieuwelingen: 1. J. Verhoeven, Overschie, 40 km in 1 uur 31 min. 29 sec.; 2. A. van ’t Hof, Sassenheim; 3. J. Hofland, Beverwijk; 4. O. Dral, Oostzaan; 5. F. Vuyk, Rotetrdam; 6. J. W. Spierdijk, Rotterdam; 7. J. Kooijmans, Bolnes; 8. C.J. van Gool, Rotterdam; 9. P. Tienstra, Halfweg; 10. C. Oelen, Rotterdam;

 

ROTTERDAM.ZUIDPLEIN.(1951.06.17)

Ronde van het Zuidplein op een zwaar parcours

Met medewerking van „Het Vrije Volk" en de Sportstichting organiseerde, de, Rennersclub „Feijenoord" Zaterdagmiddag op een circuit in het Brabantse dorp de eerste „Ronde van het Zuidplein". Er startten alleen nieuwelingen, die een afstand van 60 km (zestig ronden) moesten afleggen. Voor de bewoners van deze wijk was die wedstrijd een gebeurtenis, maar bovendien van belang, omdat het batig saldo ten goede kwam aan de uitzending van kinderen, diè in dit complex woningen wonen. De belangstelling was vrij groot, terwijl via een moeilijke strijd Borremans uit Hogerheide de overwinning behaalde.

Het parcours. Dat de nieuwelingen moesten rijden was één kilometer lang en bestond uit straten van keien. Het werd daarom een zware opgaaf voor de 54 deelnemers die de ronde zestigmaal moesten nemen. Er werd dadelijk een flink tempo ingezet en dat had tot gevolg dat het veld weldra uiteen viel. De zwakkeren onder de rijders verdwenen al spoedig en van ronde tot ronde dunden de gelederen. Nadat Tony Kooiman enige tijd de leiding had gehad, kwam de Brabander Borremans naar voren,'nam de kop en behield deze tot het einde. Een flinke prestatie, want niet alleen reed hij de wedstrijd uit, maar hij deed dit met een gemiddelde van 37.5 km. 't Werd een levendige wedstrijd, die echter maar door een klein deel geheel werd uitgereden Acht nieuwelingen passeerden de eindstreep, zonder ingelopen te zijn, doch zeven waren één of meer ronden achtergeraakt.

De eerste „Ronde van het Zuidplein" werd een aardige wedstrijd. Maar of de financiële resultaten groot zyn betwijfelen we. Tot de toeschouwers behoorde ook de directeur van Sociale Zaken de heer J. van Mill, die het startschot loste, doch ook de strijd in deze ronde volgde. De uitslag was:

Nieuwelingen: 1. A. Borremans, Hogerheide, tijd 1 uur 35 min. 49 sec, 2 J. Meijer, Overschie; 3 G. Bestebreurtje, Barendrecht, 4 W.d. Outer, Rotterdam; 5 A. Vuijk, Rotterdam; 6 A. Bravenboer R'dam; 7 S. van Amen, R'dam; 8 W. Bravenboer, op één ronde 9 T. Kooijman, Bolnes; 10  H. v. d. Stoep, R'dam, 11 J. Visser.

 

SAASVELD.(1951.08.05)

Amateurs: 1. Alard Elling, 2. G. Krabshuis, 3. Mat van de Heuvel,

Nieuwelingen: 1. Klaas Visser, 2. K. Achterberg, 3. G.J. Kamp,

 

SANTPOORT.(1951.08.01)

Amateurs: 1. Adrie Voorting, 2. Jaap Bruggenkamp, 3. Piet van Heusden,

 

SAS VAN GENT.(1951.09.08)

Beroepsrenners: 1. Thijs Roks, 2. Raymond, 3. M. Rijchaert, 4. Piet de Vries, 5. Cor Bakker, 6. Van Kerrebroeck, 7. Suykerbuyk, 8. Dierkens, 9. Allermeersch, 10. Kleempert,

 

SCHEVENINGEN.(1951.06.30)

Renners joegen over boulevard

Voorting was de snelste sprinter

  Een 70-tal amateurs onder wie Piet Kooyman, Voorting, Bontekoe, de gebrs, v. d. Voort, A. v. d. Putten en vele andere bekende renners startten Zaterdag in het havencriterium. Na het startschot trok Voorting meteen de stoute schoenen aan en trok er tussenuit. Zijn voorsprong groeide gestadig en werd zelfs een halve ronde. Op dat ogenblik vond een 6-tal renners uit het peleton dat het toch te gek werd en demarreerde. Vooral Velthoven viel op. Bij deze zes renners waren A. v. d. Putten, Velthoven, W. van Duyn en van Gils. Deze groep slaagde er in bij de uitloper te komen en gezamenlijk werd gestreden om het peleton een ronde achterstand te bezorgen. Hierin slaagde zij dan ook.

  Maar inmiddels had zich ook van het peleton een groep renners afgescheiden o.a. Piet Kooyman, Wim van de Voort, Eddy Nihof, v. d. Vaart en Bontekoe. Ook deze groep zette een achtervolging in. Door het hoge tempo waren reeds verschillende renners naar het kleedlokaal gegaan, zodat nog een twintigtal in de course lag, waarvan verschillende met een ronde achterstand. Op het moment dat de kopgroep het peleton had ingehaald, was het weer Voorting die er op uittrok. Hij probeerde de uitgelopen groep op een ronde te brengen, waarin hij tenslotte, toen er nog ongeveer 10 ronden te rijden waren, slaagde. Weer had de man met de hamer enige tikken uitgedeeld en ook Van Duyn werd het slachtoffer. Nog 14 renners zaten in de strijd. Het peleton was geheel geliquideerd, zodat alleen de uitgelopen groep met de twee kopmannen nog in de strijd lag. Frans van de Vaart deed nog een moedige poging om er alleen vandoor te gaan, evenals Velthoven, doch beide pogingen mislukten. Tenslotte moest de sprint tussen v. d. Putten en Voorting uitmaken wie de bloemen mee naar huis kon nemen. Voorting bleek de sterkste en klopte v. d. Putten met een half wiel. De groep moets nog een ronde rijden.

Amateurs 80 km in 2 uur en 33 sec.; 1. A. Voorting, Haarlem; 2. A. v. d. Putten, Den Haag; 3. J. velthoven, Poeldijk; 4. L. Boogaards, Roterdam, die tevens de prestatieprijs kreeg); 5. M. Kettenis, den Haag; 6. H. de Vos, Den Haag; 7. P. Muilwijk, Rotetrdam; 8. C. Stout, Rotetrdam); 9. P. Kooyman, Den Haag; 10. F. v. d. Vaart, Maassluis;

 Voor de nieuwelingen stond 40 km op het programma. Van de groep hadden zich vrij spoedig vier man losgerukt. Zij werden niet meer door het peleton ingehaald. Ook hier moest de sprint de beslissing brengen, Jan Sas bleek ruimschoots de sterkste van het viertal.

Nieuwelingen: 1. J. sas, Den Haag, in 57 min. 18 sec.; 2. J. Verhoeven, Overschie; 3. D. Bes, Haarlem; 4. H. Velthoven, Poeldijk; 5. F. Innemee, Den Haag; 6. J. Barberien, Den Haag; 7. L. van Oostrum, Den Haag; 8. G. Velthoven, Poeldijk; 9. J. Persoon, Den Haag; 10. J. de Visser, Den Haag;

 

SCHIEDAM.(1951.08.25)

JARIGE BOS WINT RONDE VAN SCHIEDAM

  De amateurs gaven te Schiedam op dat soepele veld rondom de fraaie Stadshouderssingel meer te zien voor de toegangsprijs dan de nieuwelingen. Waren bij de laatste de renners broedelijk bijeen gebleven, bij de eersten sprong in het beging al Woutje Verhoeven weg en daarna waren het telkens weer anderen, die hun kansen zochten te grijpen. Geluk probeerde her en v. d. Putten en niet te vergeten Manus Brinkman, die Zaterdag zijn laatste wedstrijd als amateur heefr gereden. Maar ergens in de groep reed nummer 13, Wout Bos uit Greup.

   Er was iets met de vrolijke Woutje. Voordat meneer Holl van de Schiedamse Gemeenschap, zijn arm als vertreksein had opgestoken – bij gebrek aan een vuurwapen had ook de burgermeester bij de nieuwelingen een “startschok”omplaats van startschot moeten geven -

   Was Bos door de jury gefeliciteerd met zijn verjaardag en deze officiële gelukwens scheen hem bezield te hebben met d egedachte, dat een overwinning een aardige cadeautje zou zijn. Hij werd winnaar en ontving bovendien een polshorloge als leidersprijs. Een ongelukje wiepr Brinkman terug en na de 54ste van de 72 ronden was het bijna steeds de jarige, die als eerste doorkwam. In de 64ste ronde ging Bos er alleen vandoor en Geluk mocht proberen wat hij wou en Brinkman mocht jagen in het peloton wat hij kon, de overwinning kon de man uit Greup niet meer ontgaan. Op de straten van zijn geboorteland werd Bos de man van de dag!

Nieuwelingen 40 km: 1. Hofland, Beverwijk, 59 min. 40 sec.; 2. J. Verhoeven, Overschie; 3. J. Meyer, Overschie; 4. C. Oelen, Rotterdam; 5. (en leidersprijs) L. Boellaard, Amsterdam; 6. Th. Dangerman, Vlaardingen; 7. Kemp, Amsterdam; 8. J. Nikken, Rotterdam; 9. C. A. v. d. Leur, Rotterdam; 10. G. de Jager, Hoogblokland.

Amateurs: 1. W. Bos, Greup, de 100km in 2. 34 min. 20 sec.; 2. H. Breedveld, Rotterdam; 3. J. Kuyten, Nuenen; 4. J. Vlamings, Steenbergen; 5. J. van Leeuwen, Haarlem; 6. A. van Oosterhout, Lage Zwaluwe; 7. N. van Est, Fijnaart; 8. A. Geluk, Rotterdam; 9. H. Brinkman, Maasland; 10. C. Stout, Rotterdam;

 

SCHIJNDEL.(1951.03.25)

Amateurs: 1. Willie Kouwenberg, 2. Wim Schenkelaars, 3. J. Vogels,

Nieuwelingen: 1. Piet Damen, 2. M. van Doleweerd, 3. L. van Doleweerd,

 

SCHIJNDEL.CENTRUM.(1951.05.20)

Amateurs: 1. Jan La Grouw, 2. Freek Petri, 3. Tinie Verbeek,

Nieuwelingen: 1. A. van Boekel, 2. Willie van de Waterlaat, 3. Th. Ruijs,

 

SCHIJNDEL.CENTRUM.(1951.08.15)

Amateurs: 1. Cees Paymans, 2. Jan La Grouw, 3. Martin Deelen,

 

SCHOONDIJKE.(1951.06.17)

Amateurs: 1. Roger Verplaetse, Maldegem (Bel); 2. L. van Dalen, Ruddermonde (Bel); 3. Adrie Braspennincx, Zundert; 4. K. Verstraten, Breda; 5. J. Konings, Breda; 6. J. Roovers, Etten; 7. R. van de Veke, Sint Willebrord; 8. J.C. Vlamings, Steenbergen; 9. P. Maas, Pindorp; 10. C. Oosthoek, ’s-Heerenhoek; 11. J. Bartelen, Oud-Gastel; 12. A. Geluk, Rotterdam; 13. T. Maas, Roosendaal; 14. A. van Laren, Oost Eeklo (Bel); 15. C. van Gils, Breda;

 

SELECTIE.RIT GR.FR.DRENTE.(1951.06.23)

Nieuwelingen: 1. Klaas Wiltjer, 2. Fre Mik, 3. Geert Biel,

 

SELECTIE.RIT LIMBURG.(1951.06.09)

Nieuwelingen: 1. Willie Gramser, 2. Jef Lahaye, 3. J. Schoenmakers,

 

SELECTIE.RIT NOORD-BRABANT.(1951.06.23)

Nieuwelingen: 1. Rien Verhelst, 2. Gerrit Verhoeven, 3. Jan Kuijs,

 

SELECTIE.RIT NOORD-HOLLAND.(1951.05.05)

Nieuwelingen: 1. Daan de Groot, 2. Erik Meijer, 3. Arend van 't Hof,

 

SELECTIE.RIT ZUID-HOLLAND.(1951.06.23)

Nieuwelingen: 1. Jan van Sas, 2. Jac Meijer, 3. H. Zuidema,

 

S-GRAVENZANDE.(1951.08.25)

Vierde ronde van ‘s- Gravenzande werd fraai sportevenement

Adri. v. d. Voort tweede

Begunstigd door het fraaie weer was het Zaterdagmiddag druk rondom de veilinggebouwen, alwaar de vierde ronde van ’s-Gravenzande werd verreden. Deze wielerwedstrijd werd evenals de vorige jaren georganiseerd door de H. W. V. “De Spartaan”. Om even over half twee loste burgemeester H. B. N. Mumsen het startschot voor de nieuwelingen. Al direct ontspon er een aardige strijd door enkele uitlooppogingen, waarbij de renner A. v. d. Knaap uit Poeldijk een prachtige voorsprong wist te nemen.

Hij werd later ingehaald door de renner Vreeswijk uit Den Haag. Aan deze prachtige voorsprong kwam echter een noodlottig einde door een valpartij van deze twee koplopers, waarbij renner A. v. d. Knaap, welke de beste kansen had voor de eindoverwinning gezien zijn prachtige stijl van rijden en uithoudingsvermogen, door verwondingen de strijd moest staken. Renner Vreeswijk kreeg echter een nieuwe fiets toegestopt en vervolgde de strijd. Hij kwam met nog 15 ronden te rijden weer in het peleton terug, waardoor alles weer bij elkaar was. De 70 ronden werden afgelegd in de tijd van 59 minuten en 31 sec., terwijl er nog slechts 14 renners in course waren. Het was wederom renner Vreeswijk, die zijn inzinking te boven was gekomen en het peleton verliet. Hij kwam als eerste over finish met een tijd over de 77 ronden (een afstand van 40 km. Van 1 uur 5 min. en 33 sec.

Nieuwelingen: 1. W. Vreeswijk, Den Haag; 2. J. v. d. Sas, Rotterdam; 3. L. Oostrum, Wassenaar; 4. N. Vis, Wateringen; 5. H. Zuidema, Scheveningen; 6. W. J. Knoester, Scheveningen; 7. J. Bazuin, Den Haag en 8. G. Velthoven, Poeldijk.

Burgemeester H. B. N. Mumsen loste om 3 uur wederom het startschot voor de amateurs. Zij moesten 154 ronden rijden, een afstand van 80 km. De deelname van de amateurs was niet zo bijster groot, doch dit naam niet weg, dat er een levendige strijd te zien is geweest. In het begin der course was het renner Pieters uit Haarlem, die de eerste premies veroverde. Jammer was het dar renner W. F. Holleeder uit Amsterdam door platrijden het parcours moest verlaten, waardoor een groot kanspaard van het strijdtoneel ging. Het werd hierna een ’s-Gravenzandse aangelegenheid, daar Adri. V. d. Voort uit ‘s –Gravenzande een geslaagde poging deed, waarbij hij werd gesteund door zijn broer, de bekende schaatscrack Wim v. d. Voort en A. Molenaar. Zij konden echter niet verhinderen dat  renner H. de Vos uit Den Haag, A. v. d. Voort in de kop geschelschap ging houden. Er moesten toen nog 56 ronden worden gereden, terwijl er nog slechts 10 renners in de course waren. Mot nog 25 ronden te rijden waagde renner W. v. Brunschot uit Den Haag een uitlooppoging. Wim v. d. Voort had inmiddels opgegeven. H. de Vos was er eveneens wederom vandoor gegaan, en het was zeker jammer dat A. v. d. Voort deze renner niet kon houden, waardoor hij als tweede eindigde. De renner G. Prijs wist de meeste uitgeloofde premies door zijn snelle sprint te veroveren. H. de Vos werd eerste in de tijd van 2 uur 9 min. 46 sec.

Amateurs (80 km, 144 ronden); 1. H. de Vos, Den Haag, 2 uur 9 min. 46 sec; 2. A. van de Voort, ‘s–Gravenzande, 2 uur 10 min, 11 sec, op een ronde 3. J. G. Mehagnoul, Den Haag; 4. W. van Brunschot, Den Haag; 5. L. Pye, Tilburg; op twee ronden. 6. G. Preis, Den Haag; 7. H. A. van Veldhoven, Poeldijk; 8. A. Molenaar, ’s-Gravenzande;

 

S-HEERENHOEK.(1951.09.30)

Amateurs en Nieuwelingen: 1. Piet de Bruin, Roosendaal, 100 km in 3.13.00.; 2. Piet Verwijmeren, Terheijden; 3. Wout Verhoeven, Overschie; 4. C. Oosthoek, ’s-Heerenhoek; 5. R. Verhelst, Axel; 6. C. Paymans, Tilburg; 7. H. van de Kloot, Zundert; 8. J. Vlamings, Steenbergen; 9. Bijsterveld, Amsterdam; 10. M. Paymans, Tilburg;

 

SIMPELVELD.(1951.08.15

Amateurs: 1. Piet Haan, Mechelen; 2. Jan Nolten, Geleen; 3. Piet Peters, Haarlem; 4. Voorting, Haarlem; 5. Joris, Geleen; 6. Willemsen, Nuth; 7. L. Stevens, Elsloo; 8. Sichterman, Heerlen; 9. Smeets, Eysden; 10. H. Stevens, Elsloo;

Nieuwelingen: 1. Harrie Schoenmakers, Blerick, 40 km in 1.08.25.; 2. W. van Susteren, Blerick; 3. Paas, Geleen; 4. van Rooy, Hoensbroek; 5. Lahaye, Bunde; 6. Vroomen, Beek; 7. Wevers, Waubach; 8. Wanten, Elsloo; 9. Terstroote, Tegelen; 10. Reynen, Waubach;

 

SINT JANSTEEN.(1951.06.27)

Amateurs: 1. Adrie Braspennincx, Zundert; 2. Harrie van de Elshout, Made; 3. Cas Oosthoek, ’s-Heerenhoek; 4. Konings, Breda; 5. Heurter, Raamsdonk; 6. Verstraten, Breda; 7. Verhelst, Axel; 8. Inghels, Antwerpen; 9. de Bruin, Raamsdonksveer; 10. Inghels, Sas van Gent;

 

SINT KRUIS.(1951.07.09)

Nieuwelingen: 1. Rien Verhelst, Axel; 2. H. Schoenmakers, Blerick; 3. Pol Hermes, Oud-Gastel; 4. C. van de Borst, Etten; 5. P. Berk, Zundert; 6. G. Goofers, Blerick; 7. E. van Hee, Sint Margriete; 8. H. van der Kloot, Zundert; 9. P. Oomen, Etten; 10. C. Lijsterburg, Nieuw-Vossemeer;

 

SINT OEDENRODE.(1951.04.29)

Amateurs: 1. Thijs Roks, 2. Ab Donker, 3. Piet Zwiers,

Nieuwelingen: 1. Willie Gramser, 2. Jef Coone, 3. Jan Kuijs,

 

SINT WILLEBRORD.(1951.06.10)

Amateurs: 1. Cees Paymans, 2. Anton van Oers, 3. Piet Peters,

Nieuwelingen: 1. Tinie Wolfs, 2. Antoon de Bruin, 3. Fons Borremans,

 

SLUIS.(1951.06.02)

Amateurs: 1. Thijs Roks, Sprundel, 100 km in 2.49.00.; 2. Karel Inghels, Sas van Gent; 3. Cas Oosthoek, ’s-Heerenhoek; 4. J. Mangelaars, Hoogerheide; 5. A. de Douwe, Zelzaete; 6. J. Kuyten, Nuenen; 7. L. Damen, Vlissingen; 8. H. Cox, Wouw; 9. J. Poppe, Knocke; 10. A. Dukers, Den Haag;

Nieuwelingen: 1. Fons Borremans, Hoogerheide; 2. Rien Verhelst, Axel; 3. W. Gunst, Goes; 4. J. Everaet, Kloosterzande; 5. A. Cosijn, Middelburg;

 

SLUISKIL.(1951.08.11)

Nieuwelingen: 1. Anton de Bruijn, Etten, 70 km in 1.51.18.; 2. Jan van Vliet, Zelzaete; 3. Cees van de Borst, Etten; 4. van der Kloot, Zundert; 5. P. Hermes, Oud-Gastel; 6. van Trijp, Zundert; 7. Verhelst, Axel; 8. Borremans, Hoogerheide; 9. Allonsius, Westdorpe; 10. Everaert, Kloosterzande; 11. Gommers, Sluiskil; 12. van de Lijke, Groede;

 

SNEEK.(1951.07.11)

Kuit waard wint Ronde van Sneek

Dat de tweede Ronde van Sneek zo bijzonder goed is geslaagd is voornamelijk te danken aan drie renners: Kuitwaard uit Velsen. Trompetter uit Wieringen en Roelofs uit Arnhem. Dit drietal dat ruim 50 ronden lang met een grote voorsprong op het peloton voortjoeg maakt dat de 100 km in de zeer goede tijd van 2 uur 29 min. 32 sec. werden afgelegd.

Van het begin af is er direct een felle strijd geweest: reeds in de zesde ronde

maakte zich uit het peloton een groepje van vier renners los, Charisius, Warta. Roelofs en Bijen. Na enkele mislukte uitlooppogingen gelukte het het al eerder genoemde drietal een voorsprong te nemen die geleidelijk groter werd en na 45 ronden was gegroeid tot 30 sec. Het peloton voelde er blijkbaar niet voor zich willoos te laten slachten en opgejaagd door vele premiesprintjes die voornamelijk door W. Holleeder, Fleury, Kuitwaard en Zahradnik werden gewonnen probeerden zij iets van hun achterstand in te lopen. Wat de heren ook probeerden 't drietal Kuitwaard- Trompetter-Roelofs was niet te bereiken. Integendeel; hun voorsprong werd met iedere ronde groter, zelfs zo groot, dat deze na 80 ronden bijna 1 minuut bedroeg. Op 22 ronden voor de finish begon 't peleton. waaruit de zwakkeren Inmiddels waren verdwenen zich te roeren en na 18 ronden gelukte het Pafort en Pranger zich los te maken. Na enkele ronden zagen zij de drie koplopers, die hun een paar ronden geleden in de rug hadden gekeken, op hun beurt in de rug en met nog zeven ronden te rijden kregen zij, luid aangemoedigd door het talrijke publiek, aansluiting, zodat er nu een kopgroep was van vijf renners.

Zahradnik, de winnaar van de Ronden van Bolsward en Heerenveen, kreeg met nog vier ronden te rijden bandenpech. In de eindsprint gaven de renners elkaar weinig toe, maar Kuitwaard werd duidelijk eerste, onmiddellijk gevolg door de andere vier van de kopgroep. De uitslag was:

Amateurs en Nieuwelingen: 1. H. S. Kuitwaard, Velsen; 2. J. Pafort, Amsterdam; 3. J. Trompetter, Wieringen; 4. A. G. Roelofs. Arnhem; 5. S. Pranger, Anna Paulowna. Op 1 ronde volgden dan: 6. W. Holleeder. Amsterdam; 7. A. Walraven, Breezand; 8. J. W. P. Charisius. Leeuwarden; 9. Joh. Tebbens, Groningen en 10. G. Holleeder, Amsterdam.

De Sneker nieuweling D. de Boer leverde een schitterende prestatie door 85 ronden lang in het peloton mee te jagen zonder achterstand.

De Bolswarder renner G. Bok, kwam door een zeer onverstandig jongmens, dat het parcours wilde oversteken, zodanig te vallen, dat hij met een hersenschudding en een zeer gehavend gezicht naar huis moest worden gebracht.

 

SOEST.(1951.07.14)

Amateurs: 1. Gijs Pauw, 2. P. Vermeulen, 3. Dirk Meier,

Nieuwelingen: 1. Piet Muilwijk, 2. G. van Haaren, 3. Aad van de Pol,

 

SOMEREN.(1951.05.27)

Amateurs: 1. Willie Kouwenberg, 2. Jan Pafort, 3. Jo van Hugten,

Nieuwelingen: 1. Henk Kuipers, 2. Jules Maenen, 3. A. van de Moosdijk,

 

SOMEREN.(1951.07.01)

Amateurs: 1. Willie Kouwenberg, 2. J. Vogels, 3. Tinie Cuijten,

Nieuwelingen: 1. Toon Stommels, 2. Tinie Wolfs, 3. M. Buitels,

 

SOMEREN.(1951.10.07)

Amateurs: 1. Piere van Neerven, 2. Mat Sonnemans, 3. Jan Pafort,

Nieuwelingen: 1. Willie Gramser, 2. Heinen, 3. J. Staals,

 

SON.(1951.09.02)

Nieuwelingen: 1. Harrie Schoenmakers, 2. Piet van Herk, 3. M. Buitels,

 

SOUBURG.(1951.00.00)

Amateurs: 1. R. Inghels, Sas van Gent; 2. C. Oosthoek, ’s-Heerenhoek; 3. M. Verhelst, Axel; 4. A. de Conink; 5. W. Vaarzon Morel; 6. W. Gusnt; 7. L. Damen; 8. F. van Schaijk; 9. C. Hoorninck; 10. Willemstein; 11. P. Zwartepoorte; 12. A. Ham; 13. J. Mondeel; 14. Rottier;

 

SPEKHOLZERHEIDE.(1951.06.10)

Ook in Spekholz domineerde de snelheid

Kuitwaard won Bata-criterium na uiterst felle demarrage

Vroomen winnaar nieuwelingen

Onder grote belangstelling werd gistêren te Spekholzerheide het „Batacriterium" verreden. Het uitstekent snelleparcours, met klimmingen en dalingen tot zelfs een stuk „kinderkopjes" toe, verhoogden de spanning en de vechtlust van deze aantrekkelijke wedstrijd, werd nog aangewakkerd door het beschikbaar stellen van 5 extra prijzen van de best geklasserde

amateurs van „Duivelsrit" en „Bata-criterium".

Jammer dat in verband met de aldaar gehouden schuttersfeesten de afstand van beide categoriën moest ingekort worden.

Bij de nieuwelingen, welke 50 K.M. hadden af te leggen, deden zich geen noemenswaardige uitlooppogingen voor, men liet het dan ook aankomen op een massasprint, welke gewonnen werd door Vroomen uit (Kelmond-Beek) in de tijd van 46 min. en 30 sec; 2e Hillebrink (Rheden); 3. Keulers (Geleen); 4. Van Loo (Kerkrade); 5. Knutzelaers (Tegelen); 6. Lahaye (Bunde); 7. Van Susteren (Venlo); 8. Speetjens (Voerendaal).

VERRASSENDE DEMARRAGE

De amateurs welke 70 K.M. moesten rijden zetten er van meet af aan ‘n hoog

tempo in. Toch duurde het een 15-tal ronden voordat de eerste serieuze uitlooppging plaats vond. Joris sprong uit het peloton weg, gevolgd door Gelissen en Sichtermans.

Dit stelletje dat spoedig een voorsprong had van een honderdtal meters,

verhoogde aldra haar voorsprong. In het peloton waren er echter een paar wakker geschud. Ze waagden eveneens hun sprong en na rondenlange harde strijd wist men zich tenslotte bij de leiders te voegen.

Op de helft van de course kreeg men nu een kopgroep van 7 renners, bestaande uit Joris, Kuitwaard, Faas, Sieveking, Bakker, Gelissen en Sichterman. De outsider van deze wedstrijd Kuitwaard, schoot plotseling uit dit zevental weg en ziende ging hij meteen door, om tenslotte na harde strijd met een voorsprong van 2 minuten als eerste over de finish te gaan, dat z’n snelle demarrage succes opleverde. In de laatste ronde sprong Joris uit de kopgroep weg, waardoor deze zich als 2e klasseerde.

  1. Kooyman, Den Haag. 4. Van Brunen. Amsterdam 5. De Booy, Amsterdam.
  2. Pafort, Amsterdam. 7. Nolten, Geleen. Op 1 ronde, 8. v. d. Velde Almelo.
  3. Braspening. Zundert. 10. Willemsen, Nuth

 

STEENBERGEN.WELBERG.(1951.03.26)

Amateurs: 1. Cas Oosthoek, 2. Wout Verhoeven, 3. Adrie Lodewijks,

Nieuwelingen: 1. Tinie Wolfs, 2. Jan van Osta, 3. Pol Hermes,

 

STEENBERGEN.WELBERG.(1951.08.11)

Beroepsrenners: 1. Gerrit Peters, 2. Thijs Roks, 3. Frans Vos, 4. Henk Lakeman, 5. Cor Bakker, 6. Henk Faanhof, 7. Piet de Vries, 8. Marinus Buuron, 9. J. van Gelderen, 10. Piet Evers,

 

STEIN.NIEUWDORP.(1951.08.26)

Haan ook winnaar van ronde Stein-Nieuwdorp

Ten bate van de nieuw te bouwen kerk te Nieuwdorp-Stein had heden een ronde plaats voor nieuwelingen en amateurs. Bij de nieuwelingen was de strijd weliswaar spannend doch het was hier Vroomen die zich de sterkste toonde. Met 100 meter voorsprong op no. 2 werd hij winnaar. Uitslag

Nieuwelingen: 1. Leo Vroomen, 2. Hein Gelissen, 3. van de Brink, 4 Keulers, 5. Paes, 6. Philippini, 7. Leunnissen, 8. Nelissen.

Bij de amateurs ontstond zich reeds in de le ronde een felle strijd en kwam Gelissen met 100 meter voorsprong door. Paes die zich na enige ronden bij hem wist te voegen moest in de 11e ronde lossen wegens pech. Na 14 ronden was het rennersveld weer geheel bijeen. Op de helft van de wedstrijd namen Piet Haan en L. Stevens een voorsprong welk werd opgevoerd tot 1 min. en 10 sec. Toen er nog 13 ronden te rijden waren werd het gehele peloton met uitzondering van Daemen, gedubbeld. In de eindsprint werd het steeds duidelijker, dat het tussen Haan en Stevens zou gaan. De Mechelaar Won grandioos de sprint. De uitslag luidt:

Amateurs: 1. Piet Haan; 2. Henk Steevens; 3. J. Fooy; 4. Daemen; 5. Ehlen; 6. Gelissen; 7. Coone; 8. van Tilburg; 9. Willemsen; 10. Sieveking;

 

SURHUISTERVEEN.(1951.09.15)

BEP ANDRIESSEN WON OVERTUIGEND

                                              DE RONDE VAN SURHUISTERVEEN

Premie-sprints aan de lopende band

De ronde vu Surhuisterveen een clubwedstrijd van “De Friese Leeuw”

is een mooi succes geworden voor Bep Andriessen die na 1 uur en 44 min en

met ’n ouderwetse eindsprint de strijd in zijn voordeel besliste. De bloemen

werden Andriessen van harte regund. Samen met zijn vader bewijst hij de

Friese wielersport sinds Jaar en dag belanrijke diensten.

Vijf en twintig man sterk was de stoet die zich omstreeks half vijf in beweging zette. Een kleine teleurstelling voor het talrijke publiek dat Jan Charisius in verband met de centrale schaatsrijderstraining op het appel ontbrak, maar het prima rijden van de “coming-man” Slof, Nykamp, Van

Andel, Tichelaar etc heeft veel vergoed.

Er werd dadelijk een stevig tempo ontwikkeld, waardoor menig zwakke broeder spoedig moest afhaken. Na 20 van de 60 km bestond de kopgroep nog uit vijftien renners een aantal dat tot zeven  zou slinken toen de zaak in de eindspurt beslist moest worden. Het verloop van de strijd was niet bijzonder opwindend. Wel werd er verwoed gestreden om de niet te versmaden sprintpremies die ongeveer elk rondje uit voorraad leverbaar waren, maar serieuze uitlooppogingen hebben we nauwelijks opgemerkt. De harde wind maakte een individuele ontsnapping overigens zo niet onmogelijk dan toch verre van aantrekkelijk. De slotphase vormde verreweg het boeiendste deel van de race. Acht coureurs waren er nog in de baan toen de strijd zijn beslissend stadium naderde. Visser lag op een halve ronde Van Andel verspeelde zijn kanen bij een buiteling die ook Tijsma’s illusies ijdel maakte, doch Andriessen, Slof, Doeke, Tichelaar, Nykamp en Santema bewaakten elkaar zorgvuldig toen de bel voor het laatste blokje om werd geluid. De routine en de sprintsnelheid van Andriessen hebben de doorslag gegeven. Met ruime voorsprong stoof hij als eerste over de streep. Minne Slof herhaalde zijn prestatie van twee weken terug te Workum en bezette de tweede plaats daarbij Doeke Tichelaar (derde) en Cor Nykamp (vierde) terugwijzend.  De vijfde prijs was voor Sake Santema uit Wirdumj; 6. S Tijsma Pingjum; 7. W. Visser Harlingen. Toen Van Andel na zijn val geconstateerd had dat alles er nog aanzat besteeg hij zijn stalen ros weer om als achtste te eindigen.

 

SUSTEREN.(1951.06.24)

Snelle rit op uitstekend parcours

Ehlen won na felle eindsprint de Ronde van Susteren

Van "t Hoft winnaar bij nieuwelingen

Onder grote belangstelling werd Zondag de Ronde van Susteren verreden voor nieuwelingen en amateurs. In beide categorieën werd het een prachtige strijd. Bij de nieuweling was het v. 't Hoft die er in de 16e ronde tussen uittrok en een kleine voorsprong wist te nemen, welke hy tot het einde behield. Wolfs was er wel uog met nog zeven ronden te rijden tussen uitgetrokken, maar hij slaagde er niet meer in de vluchteling in te halen. Toch wist deze renner voldoende voorsprong te nemen om zeker te zijn van de tweede plaats. De volledige uitslag bij de nieuwelingen die 40 km hadden gereden, luidde:

Nieuwelingen: 1. A. v. 't Hoft 40 km in 1 uur 2 min. 45 sec; 2. M.Wolfs op 10 sec; 3. Bravenboer; 4. Vromen; 5. Schoenmakers; 8. J. Ruys: 7. v. Gocht; 8. van Dinther 9. Leunissen.

Bij de amateurs was het de Broeksittardenaar Ehlen die de palm der overwinning in de wacht wist te slepen. Reeds direct wist een vijftal renners waaronder Ehlen, v. de Weyden, Heurten, van de Laar en Paas, zich uit het peloton los te werken. Halverwege de wedstrijd konden Paas en v. d. Laar het tempo van de vluchtelingen niet meer bijbenen en zakten terug naar het peloton. Geleidelijk aan wisten de drie overgebleven kopman- Tien het tempo op te voeren. Uiteindelijk werd de strijd in de eindsprint beslist waarbij Ehlen zich de sterkste toonde. De prestatieprijs werd toegekend aan van der Weyden. De totaaluitslag bij de amateurs luidde als volgt:

Amateurs: 1 Ehlen, Sittard. 100 km in 2 uur 34 min. 52 sec; 2. v. d. Weyden. Maastricht, idem. 3. Heurten, Raamdonksveen 4. Bruggenkamp, IJmuiden; 5. v. d. Baag, Amsterdam; 6. G. v. Haren, Oss; 7. P. van Roon, Haarlem; 8, P. Duyf. Zaandam; 9. j J. v. Dijk. Hilversum; 10. Driessen, Ter- heide: 11. Peters. Haarlem: 12. Stevens. Elsloo.

 

TEGELEN.(1951.05.26 T/M 05.27)

Zaterdag regen — Zondag zonneschijn

Piet Sieveking triomfeerde glansrijk in de ronde van Tegelen

Gramser won bij de nieuwelingen voor de elfde maal

Vijf en en veertig jeugdige knapen vol strijdlust stonden aangetreden voor het draaien van 34 ronden (80 km) op het Tegelse parcours. Maar alle schone verwachtingen van de nieuwelingen, de jury en het publiek verdwenen gelijktijdig met de dreigende grauwe onweerskoppen aan de hemel, die zich weldra ontpopten tot een stevige onweersbui, gepaard gaande met stromen regens. Behoudens enkele volbloed enthousiasten zochten alle kijkers een veiliger en droger heenkomen. De eerste ronde was nauwelijks achter de rug of de renners hadden geen droge draad meer aan het lijf en zo bleef het tot het einde. De regen veroorzaakte evenwel ook valpartijen. Bij een daarvan werd Han Hoekstra uit Rimburg zodanig gewond, dat hij op medisch advies naar het ziekenhuis werd overgebracht. Op het besluit van de jury werd de course dan ook met vijf ronden verkort; want de renners die totaal onherkenbaar werden, kwamen steeds minder in getal door: slechts dertien van de vijf en veertig deelnemers draaiden de laatste rondjes. De grote strijd werd intussen gestreden tussen Gramser uit Siebengewaid en Schoenmakers uit Blerick.

Piet Haan werd zesde

Beide tengere vechtersbazen gaven samen met Grosveld uit Blerick en v. d.

Broek uit Lieshout in de voorste gelederen de toon aan. Hoe snel Schoen- makers ook reageerde, de 16-jarige Gramser was steeds sneller. Op de laatste 100 m sloeg de vinnige Siebehgewalder zijn slag.

Practisch onherkenbaar stoof hij als eerste over de meet en schreef hiermee zijn 11de overwinning in dit seizoen op zijn naam; gevolgd door Schoenmakers Blerick, v. d. Broek uit Lieshout, Goossens. St. Michels Gestel. R. Verhelst, Axel, P. v. Herk. Meerveldshoven, J. Hofland uit Beverwijk. Een autobus vol Siebengewaldse supporters toog voldaan met de

winnaar naar huis.

DE AMATEURS HADDEN GOED WEER.

Hoe slecht het weer Zaterdag ook was, 's Zondags toen de amateurs van start gingen was het wat mem noemt uitgezocht fietsweer. 29 veelbelovende gekromde ruggen kwamen ln beweging toen het startschot werd gelost. In de

eerste ronden lag telkens een andere renner op kop, om beurten zag men

Crooymans uit Horst, Terstroote uit Tegelen. en af en toe Piet Haan, van den

Berg en Sieveking een poolshoogte komen nemen. Plotseling echter liet Voorting, de winnaar van verleden jaar, de rest de hakken zien en stoof er alleen — meters veld winnend, tussen uit. Het ging er naar uitzien dat Voorting grootste plannen had, doch plotseling schoot Voesten uit Venray naar voren en zette met een staf helpers de achtervolging in. De ronden werden verbazend snel gedraaid en vooral Piet Haan deed goede dingen.

Toen kwamen de uitvallers al. Zelfs Voorting kwam niet meer door en meer en meer tekende zich de strijd: Zes man, Duif, Sieveking, de Booy, Holleder, Kleyn en v. d. Berg vormden de eerste groep, daarachter kwam een tweede groep bestaande uit Piet Haan en La Grouw, welke laatste spoedig moest lossen. Waarop Piet Haan in flink tempo als eenling de achtervolging Inzette. Hoe goed het zestal zich onderling ook bewaakte, na zevenenveertig, ronden nam Duif en Sieveking een voorsprong van enkele tientallen meters, die zij niet meer prijsgaven. In de eindsprint verrastte Sieveking de nog niets vermoedende Duif. Sieveking wipte uit het zadel en voordat Duif kijk op de zaak had was het te laat en Sieveking sneerde met een lengte voorsprong over de eindstreep. Sieveking veroverde de Victory-trophee terwijl Terstroote als eerste Tegelenaar die over de meet snelde, de Continental Coupe bemachtigde. De gedetailleerde uitslag luidde:

Amateurs: 1 Sieveking Adam 120 km in 3 uur 11 min. 20 sec.; 2 Duif Zaandam, 3 de Booy Rotterdam, 4 Klein Haarlem, 5 Holleder, 6 Haan Mechelen, .7 Vogel, 8 Terstroote Tegelen.

 

TEGELEN.(1951.08.26)

Amateurs: 1. Tinie Cuijten, 2. Piere van Neerven, 3. Jo Hendriks,

 

TEGELEN.(1951.08.27)

Amateurs: 1. Tinie Cuijten, 2. Jo Hendriks, 3. Opdekamp,

 

TERNEUZEN.(1951.05.19)

Wout Wagtmans wint vierde Schelde-criterium

Cor Bakker hield Berten Ramon achter zich in eindsprint

DUIZENDEN wielersupporters uit Zeeuws-Vlaanderen zijn Zaterdagmiddag

getuige geweest van een interessante eerste prof-course in hun streek en van een prachtige zege van Wout Wagtmans, die daar al eerder met de bloemen had rond gereden, toen hij op dat parcours in zijn laatste jaar als amateur ook een prachtige overwinning behaalde. Dat was nog niemand vergeten

in het stadje Terneuzen aan de Wester-Schelde, waar nu voor de vierde maal

sinds 1948 een course voor profs werd georganiseerd door de plaatselijke wielerclub en de VVV, die goed werk deden, blijkens de steeds groter wordende publieke belangstelling, die ditmaal wel op 15.000 toeschouwers geschat mocht worden.

Een spannende course, van de eerste tot de laatste kilometer, is dat Schelde- criterium geworden. Dat het aardig zou worden bleek al uit de deelnemers- lijst, waarop de Belgische kampioen Berten Ramon op het laatste moment een plaatsje gekregen had, al was dat ook zonder rugnummer. Maar ja, een kampioen hoeft nu eenmaal geen nummer te hebben. Dat bleek ook wel, want een ieder scheen Berten uit West-Vlaanderen allang te kennen.

Er waren slechts 37 renners, maar het waren renners van behoorlijk formaat. En die groep zette zich ongeveer half drie in beweging voor een 136 km lange strijd over het mooie 1700 meter lange parcours in het stadje, t.w. 80 ronden.

In de eerste ronden begon het al aardig te worden toen wat premies aange- kondigd werden en Storm, Wagtmans en Van As er hard voor spurtten.

Faanhof kon daar toen al niet meer aan mee doen, want zijn ketting was afgelopen en toen hij later een lekke band kreeg, moest hij de strijd staken, zoals meerderen.

In de eerste kilometers ontsnapter, Wagtmans, Evers en Van As, die later

werden ingelopen door Voorting. Maar toen Berten Ramon, de ijzersterke West-Vlaming uit Roeselare, zich met zijn landgenoot Jan Thoma aan de kop zette, was die voorsprong spoedig verloren gegaan.

Alles kwam tenslotte weer bijeen, na hardnekkig doorgezette jachten. Toen

Wout Wagtmans er 58 km voor het einde alleen tussen uit wipte en later steun kreeg van Berten Ramon, Cor Bakker en Piet van As, die best op dreef waren, werd het wel ernst, met als gevolg, dat na fel jagen de een na de ander er aan geloven moest met een ronde achterstand.

Wel poogden Smits, De Groot, Loos, Franken, Braspenninckx dit lot nog

te ontgaan, maar het vluchtende kwartet draaide in hoog tempo en bleef tot

het einde onbedreigd aan de kop. Toen won Wout Wagtmans op fraaie wijze,

zoals het ook prachtig was, dat Cor Bakker nog tweede kon worden. De uitslag luidde:

Beroepsrenners en Onafhankelijken: 1. Wout Wagtmans, Breda, 136 km in 3.38.15; 2. Cor Bakker, Zaandam; 3. Albert Ramon, (Bel); 4. Piet van As, Roosendaal; 5. John Braspennincx, Breda; 6. Huub Vinken, Geleen; 7. Mekelrel, Belgie; 8. Harm Smits, Amsterdam; 9. Evert Grift, Soest; 10. Gerrit Voorting, Haarlem;

 

THOLEN. (1951.09.01

Beroepsrenners: 1. Henk Lakeman, 2. Cor Bakker, 3. Frans Vos, 4. Herve Theuns, 5. Frans van de Zande, 6. Sjef jansen, 7. Huub Vinken, 8. Evert Grift, 9. Piet Evers, 10. Wim Dielissen,

 

TILBURG.(1951.05.20)

Amateurs: 1. Cees Paymans, 2. x--- 3. x---

Nieuwelingen: 1. Paul Scholten, 2. Paul Marchand, 3. x---

 

TILBURG.LOVEN.(1951.07.01)

Amateurs: 1. Harrie van de Elshout, 2. Jan Konings, 3. Cees Verstraeten,

Nieuwelingen: 1. Jan Kuys, 2. Harrie Timmermans, 3. Gerrit de Jager,

Nieuwelingen: 1. Piet van Herk, 2. van Kamp, 3. van de Bogaerd, Frans

 

UBACHS OVER WORMS.(1951.08.05)

Spannende course met indrukwekkend slot

Pafort, Amsterdam won zeer overtuigend de Ronde van Übach over Worms

Jan Willemsen uit Nuth was grote animator Schoenmakers won bij nieuwelingen

De kranige Amsterdammer Pafort heeft Zondagmiddag het talrijke publiek dat aanwezig was bij de Ronde van Übach over Worms paf doen staan. Uitgerekend in de 12e ronde voor het einde van de course der amateurs sprong hij met een vinnige demarrage weg uit 'n selecte kopgroep, om in solovlucht een indrukwekkend staaltje van zijn kunnen weg te geven. En Pafort liep nit, vergrootte zijn voorsprong, verdubbelde een gedeelte van het peloton om uiteindelijk met bijna 2 minuten voorsprong op Jan Wlllemsen uit Nuth, die als tweede eindigde, zegevierend over de meet te gaan. Er zat spanning en variatie in deze uitstekend geslaagde en georganiseerde ronde van Übach over Worms. De plaatselijke R. K. Tour en Wielerclub heeft alle eer van haar werk gehad. Het verrassende element — wat een wedstrijd steeds animeert — was volop aanwezig. De uitlooppogingen die ondernomen werden waren legio en 't gedraaide tempo op het snelle 1300 m. lange parcours lag vrij hoog. Vanzelfsprekend stond de plaatselijke favoriet R. Vek in het middelpunt van de belangstelling. Vek reed vooral in het eerste gedeelte een keurige wedstrijd. Een kleine inzinking in de middenmoot bracht verandering in de situatie. De manier waarop hij in de laatste ronde alles op alles zettend ten strijde trok, ontlokte een daverend applaus aan de talrijke supporters, die langs de weg geschaard hun favoriet gedurende de gehele wedstrijd luide hadden aangemoedigd. Voorts reed Jan Wlllemsen een uitstekende race. Van meet af aan streed hij in de voorste gelederen. De man uit Nuth was onbetwist de grote animator van deze rit.

DE GROTE SPRONG

Toen tegen half vier het startsein werd gegeven bleek al direct dat er spirit in zal. Pafort vehicelde in het voorterrein om de zaak te verkennen en een klein “uitlokkertje" te wagen. Er deden zich schermutselingen voor tussen de drie concurrenten Pafort, Willemsen en Ehlen. Maar geen enkele charge was nog in staat geweest om de gelederen te splitsen. Dat gebeurde pas in de 31e ronde. Vek schoof met zijn lange benen naar voren, achterna gehuppeld door Willemsen. Dit tweetal spurtte met veel animo aan de kop. Een machtige pedaalslag van Terstroote die met drie anderen aan zijn wiel uil het peloton dook, vormde de tegen-actie op de gedurfde ontsnapping van de twee vermetele en dartele coureurs. Bovendien sleepte Ehlen het peloton met 'n dergelijke vaart over het asphalt, dat na twee ronden de gehele zaak weer broederlijk bij elkaar lag. In de 35e ronde waagde Bruggekamp een ontsnapping. Inderdaad wist de IJmuidenaar een veertigtal seconden te nemen, maar na een vijftal ronden werd hij door een fel-jachtend peloton opgeslokt.

De grote slag kwam 25 ronden voor het einde, toen reeds een aantal renners wegens pech de strijd hadden gestaakt. Deze beslissende eindfhase werd ingeluid met een snelle rush van Willemsen, gevolgd door een demarrage van Ehlen. Tegelijk sprongen mee, de uitstekend rijdende van Breekel uit Echt en Pafort de tacticus. Vek rukte en trok aan het peloton om bij te komen. Luchies spande eveneens al zijn krachten in. Maar de kopgroep wist van geen wijken en vergrootte haar voorsprong. Twaalf ronden voor het einde waagde Pafort de sprong. Hij liep steeds meer uit op zijn drie achtervolgers. Wel schoot Willemsen enige ronden voor het einde nog naar voren. Maar dit offensief was te laat en kon Pafort niet meer bedreigen. Willemsen arriveerde als no. 2 terwijl Ehlen de sprint won voor v. d. Brekel. De Heerlenaar Sichtermans reed eveneens een goede race en eindigde achter Vek op de 9de plaats. De gedetailleerde uitslag bij de amateurs luidde

Amateurs: 1 Jan Pafort, Amsterdam 100 km. in 2 uur 30 min. 2 Jan Willemsen Nuth op 1 min 57 sec. 3 Nol Ehlen Broek-Sittard op 2.05 min. 3 v. d. Brekel Echt z.t. 5 Lucies Hoensbroek op 1 ronde. 6 Smeets Rothem, 7 v. Tilburg Simpelveld 8 R. Vek Übach over Worms. 9 Sichtermans Heerlen. 10 Kuitwaard Velsen. 11 Bruggenkamp IJmuiden. 12 Ramakers, Hulsberg.

NIEUWELINGEN

De nieuwelingenrace bracht een interressante strijd over 50 K.M., waarin

uiteindelijk Schoenmakers uit Blerick met minimaal verschil wist te zegevieren over N. v. Susteren. Speetgens uit Voerendaal bezette een goede derde plaats. De uitslag bij de nieuwelingen luidde:

Nieuwelingen: 1 Harrie Schoenmakers, Blerick. 2 W. van  Susteren, Blerick; 3. Speetgens, Voerendaal; 4.Leunissen, geleen; 5. Kunstelaars; 6. J. van Susteren, Amsterdam;  7 Wanten Elsloo; 8. A. Paas Geleen. 9 G. Lahaye Bunde. 10 L. Haverkamp Venlo.

 

ÜBACHSBERG.(1951.04.15)

Sichtermans wint ronde van Ubachsberg

Het ontbreken van de plaatselijke favoriet Franssen wegens militaire dienst had niet nagelaten 'n nadelige invloed uit te oefenen op de publieke belang-telling. Vanaf de start werd direct een straf tempo ingezet met als gevolg dat er diverse renners door defect achter geraakten. Een ontvluchtingspoging van de Stevens werd binnen enkele ronden teniet gedaan. Het veld was zeer waakzaam en zo waren de pogingen van Bakker, Sichtermans en Borghans bij voorbaat tot mislukking gedoemd. Een vernieuwde poging van Stevens met Rademakers aan zijn wiel wierp al evenmin vruchten af en het waren tenslotte de premies die wat variatie brachten in het eentonige strijd. Alles wees er op dat het in de eindspurt zou moeten worden uittgevocht en hier was Sichtermans, die zeer tactisch zijn krachten gespaard had de snelste voor Bakkers Schinnen en v. d. Weijden, Maastricht, 4. L Stevens Elsloo; 5. Grijsseels, Tegelen; 6. Paas, Munstergeleen; 7 Rademakers, Heerlerheide; 8 Luchies, Hoensbroek op 1 ronde, 9 W. Borghans, Spekholzerheide op 1 ronde, 10. Holka, Heerlen op 2 ronden, 11 Vermeulen, Terwinselen op 3 ronden, 12 Vlek, Waubach op 4 ronden. De tijd van de winnaar 3 uur 10 minuten.

Amateurs: 1. K. Sichtermans, 2. Jan Bakkers, 3. Flor van de Weijden,

 

ULVENHOUT.(1951.05.15)

Amateurs: 1. Jos Suykerbuyk, 2. Thijs Roks, 3. Harry van de Elst,

Nieuwelingen: 1. Cees van Est, 2. Cees van de Borst, 3. Piet de Jong,

 

UTRECHT.(1951.06.27)

Nieuwelingen: 1. Klaas Soellaard, 2. van Dijk, 3. Adriaan Pol,

 

UTRECHT.ZUILEN.(1951.08.11)

Amateurs: 1. Jac Zieleman, Amsterdam; 2. Martin van de Meer, Nijmegen; 3. Jean Mehagnoul, Amsterdam; 4. H. Scheffer, Amsterdam; 5. N. de Leeuw, laren; 6. N. Soellaart, Utrecht; 7. D. van de Broek, Soest; 8. J. Heus, Maarssen; 9. A. Leeuwenhage, Arnhem; 10. G. Doeland, Utrecht; 11. B. van leur, Utrecht;

Nieuwelingen: 1. Aad de Graaf, Haarlem; 2. Gijs Pauw, Utrecht; 3. P. Vermeulen, Breukelen; 4. A. van ’t Hof, Sassenheim; 5. R. van Asch, Soest; 6. G. van Vliet, Amsterdam; 7. W. Range, Arnhem; 8. G. Klein, Utrtecht; 9. J. Eijs, Nieuwkoop; 10. de Jonge, Vreeswijk;

 

UTRECHT.ZUILEN.(1951.09.08)

Amateurs: 1. Jan Ottenbros, Alkmaar; 2. Ed Koeman, Krommenie; 3. Martin van de Meer, Nijmegen; 4. J. Zieleman, Amsterdam; 5. K. Soellaert, Utrecht; 6. J. van de Veen, Amsterdam; 7. L. Pije, Tilburg; 8. K. Sieveking, Amsterdam; 9. G. Holleeder, Amsterdam; 10. D. Meijer, Hilversum; 11. G. Boxer, Abcoude; 12. H. Kessels, Utrecht;

Nieuwelingen: 1. Leen Boellaard, Amsterdam; 2. P. Vermeulen, Breukelen; 3. Gijs Pauw, Utrecht; 4. M. Vuik, Rotterdam; 5. B. Lute, ’s-Gravenland; 6. S. van de Hurk, Utrecht; 7. R. van Esch, Goes; 8. N. Regter, Apeldoorn; 9. B. Peters, Arnhem;

 

VALKENSWAARD.(1951.04.08)

Amateurs: 1. Thijs Roks, 2. Piet Zwiers, 3. Anton van Oers,

 

VALKENSWAARD.(1951.08.15)

Amateurs: 1. Willie Kouwenberg, 2. Cas Oosthoek, 3. Rien van Grinsven,

Nieuwelingen: 1. J. van Dinther, 2. J. Staals, 3. M. Vink,

 

VEENDAM.(1951.03.26)

derde ronde van Veendam

Er is in de derde Ronde van Veendam, gisteren in Plan Zuid verreden

en door ongeveer 2300 toeschouwers bijgewoond,  ongetwijfeld veel strijd

geleverd en deze course was dan ook voor het enthousiaste publiek wel een

aantrekkelijk kijkspel, maar toch zijn er dingen gebeurd, die aan het sportieve verloop enigszins afbreuk hebben gedaan.

Soinds het vorige seizoen heerst er een zekere rivaliteit tussen Freek Petri en Anton Hazewinkel, een gezonde en sportieve rivaliteit overigens, doch die gisteren helaas ontaardde in enkele geniepigheidjes en scheldkanonnaden van de zijde van Petri, daarbij trouw bijgestaan door Leo de Booy.

Zonder ook maar enigszins iets te kort te doen aan de voortreffelijke zege van de jonge Velsenaar Henk Kuitwaard, moet het ons  toch van het hart dat deze buitensporigheden zeker van invloed zijn geweest op het verloop van deze course. Want toen Klaas Kwantes en Henk Kuitwaard reeds tamelijk snel na het beging waren weggevlucht konde de favorieten maar geen gelegenheid vinden om tot een serieuze achtervolging te komen. En ook toen er zich een tweede groep had afgescheiden zat hierin geen Petri, geen De Booy, geen Anton Hazewinkel of Drewes Kooistra, want de hier boven omschreven rivaliteit was hoofdzaak geworden.

Maar laten we liever terug keren naar Klaas Kwantes de D.T.S-amateur uit Wormer, die reeds het vorige seizoen in alle courses waarin hij uitkwam sterk de aandacht trok. Kwantes is een onverbiddelijk draaiende tempo-renner. Die in elke rit aanstonds het vuurwerk ontsteekt. Zo ook gisteren op het 1200 meter lange parcours door Plan Zuid, het nieuwe gedeelte van Veendam.

Na een paar rondjes trok Kwantes er tussen uit en zijn voorsprong bedroeg

Reeds vele tientallen meters eer Henk Kuitwaard met dezelfde grote ambitie, Kwantes achterna ging. En aan het wiel van Kuitwaard zat zowaar de moe-dige Albert Hendriksen, doch terwijl de stoere Veendammer ten lange leste het wieltje niet kon houden, maakte Kuitwaard de sprong naar Kwantes wel.

Zo draaiden twee jonge en fel op de zege beluste amateurs met een behoor-lijke voorsprong aan de kop en het gevaar, dat deze twee veelbelovende klep-pers een ronde zouden nemen, werd door ingezien. Maar in het peleton

hadden de cracks het veel te druk met andere bezigheden. Men liet Kwantes en Kuitwaard maar hun gang gaan, doch kwam wel plotseling in verzet toen Anton Hazewinkel een poging ondernam.

Een vrij ernstige valpartij, waarvan Eppie Warta helaas het slachtoffer werd,

Had de rijen verder geschift. Intussen had zich een tweede groep van vijf ren-ners t.w. A. van der Velde, A. Wagenaar, Trompetter, Fré Cornelisse en H. Budde, uit het peleton losgewerkt en dit vijftal nam gaandeweg een voor-sprong, die  uiteindelijk ook een ronde winst zou opleveren. En tenslotte werden de zwakke broeders uit het peleton gereden en vormde zich een derde groep, waarin dan de cracks zaten.

Maar de derde groep van acht renners, van wie Arie Derksen nog verdween, geloofde niet het noodlot van een ronde achterstand nog te kunnen ontgaan. En zij kreeg dan ook spoedig die „lap" te noteren. Met nog 25 ronden

voor de boeg waren de favorieten vrijwel uitgeschakeld

Lange tijd hadden aan het wieltje van Kuitwaard en Kwantes vier renners gehangen, die door een valpartij en door pech een achterstand hadden opgelopen, Kraan, Schuur, Willy Reintke en Tranger. En het leek er op, dat deze vier hun achterstand zouden wegwerken, doch toen Kwantes en Kuitwaard de favorieten in het gezicht kregen, werd het tempo verhoogd en moest het viertal de beide koplopers laten gaan.

Vier renners van de tweede groep — alleen Budde kon het tempo niet meer

volgen — namen ook hun ronde en 20 draaide tien ronden voor het einde het

peleton, met daarin zes renners, die een ronde voorsprong hadden, t.w. Kuit- waard, Kwantes, Trompetter, Van der Velde, Wagenaar en Cornelisse.

Een einde zonder vuurwerk lag dus in het verschiet, doch het liep toch anders dan algemeen werd verwacht. Drie renners trokken er nogmaals tussen uit en bij die drie zat Ubel Pakes. De andere twee waren Kuitwaard en Trompetter. Aan het slot van de course liet Pakes zijn klasse nog even zien. Hij loste zelfs Kuitwaard en Trompetter en kwam slechts weinige tientallen meters te kort voor een ronde. Ook Drewes Kooistra ontsnapte nog aan het peleton en dit initiatief bracht aan de beide Groningers resp. nog een zevende en achtste plaats. Het werd tussen Kuitwaard en Trompetter een gelanceerde sprint, door Kuitwaard met een lengte gewonnen. De uitslagen was als volgt:

Amateurs: 1. H. Kuitwaard (Velsen) 84 km. in 2 uur 2 min.; 2. J. Trompetter (Wieringen); 3. A. Wa- genaar (Voorst); 4. F. Cornelisse (Halfweg); 5. A. v. d. Velde (Almelo); 6. K. Kwantes (Wormer); 7. Übel Pakes (Groningen); 8. D. Kooistra (Groningen); 9. K. Tabak (Almelo) en 10. A. Hazewinkel (Haren).

Kloosterziel eerste bij de nieuwelingen

De strijd bij de nieuwelingen gewonnen werd door Ep Kloosterziel uit We- zup, een zege, die na het verloop van de rit ook in de lijn der verwachtingen

lag. Op de helft van de course had zich een kopgroep van veertien renners gevormd.

Klaas Wiltjer uit Middelstum zat steeds in de voorste gelederen. Hij heeft zeker voor een groot deel deze course mede gedicteerd, doch moest het in de

sprint toch afleggen tegen de snelle Kloosterziel. De uitslag was hier:

Nieuwelingen: 1. E. Kloosterziel (Wezup) 30 km. in 45 min. 42 sec; 2. E. Meijer (Amsterdam); 3. K. Wiltjer (Middelstum); 4. C. Biel (Gieterveen); 5. F. Mik (Nw. Pekela); 6. A. Nijkamp (Harlingen); 7. H. Beverwijk (Assen.)

 

VEGHEL.(1951.07.15)

Amateurs: 1. Adrie Voorting, 2. Cees Paymans, 3. Cas Oosthoek,

Nieuwelingen: 1. H. Hendrik, 2. Jef Coone, 3. Cees Raymakers,

 

VELDHOVEN.(1951.04.15)

Amateurs: 1. Hans Dekkers, 2. Jan Plantaz, 3. Piet Zwiers,

Nieuwelingen: 1. Tinie Wolfs, 2. Willie Gramser, 3. H. van de Looi,

 

VELDHOVEN.(1951.08.05)

Amateurs: 1. Mat Sonnemans, 2. Cees Paymans, 3. Jan Plantaz,

Nieuwelingen: 1. Jef Coone, 2. Paul Scholten, 3. Wijgergans,

 

VELP.(1951.00.00)

Amateurs: 1. G. van Haaren, 2. x--- 3. x---

Nieuwelingen: 1. Erik Meijer, 2. x--- 3. x---

 

VLAARDINGEN.(1951.05.05)

Ronde van Vlaardingen weer een groot succes

   De derde ronde van Vlaardingen, die door “De Coureur”. In samenwerking met de Vlaardingse Middenstandscentrale, Zatermiddag werd gehouden, is wederom een groot welverdiend succes geworden. Niet alleen hadden de wedstrijden voor nieuwelingen en amateurs een vlot verloop, ook de organisatie van deze, reeds traditioneel geworden, koers, verliep vlot, terwijl langs het ruim 1600 meter lange traject zeer veel toeschouwers samen dromden om dit wielerschouwspel gade te slaan.

Amateurs: 1. Theo Alblas, Overschie; 2. Wout Verhoeven, Overschie; 3. F. van de Vaart, Maassluis; 4. van Lith, 5. H. Muntz, Overschie; 6. Piet Versluis, Zoeterwoude; 7. G.F. Rijnders, 8. T. Blokzijl, 9. P. Muilwijk, 10. J. de Gans,

Nieuwelingen: 1. Cees Kayer, Zuidermeer; 2. C. Heeren, Breda; 3. J. Verhoeven, Overschie; 4. D. Vanacker, Beverwijk; 5. J. de Ruijter, Breda; 6. T. Dangerman, Vlaardingen; 7. A. Bachetti, 8. M. Vink, 9. L. Rijvers, 10. T. Kooijman.

 

VLISSINGEN.(1951.05.03)

Amateurs: 1. Harrie van de Elshout, 2. Lodewicus, 3. ---

 

VLISSINGEN.(1951.09.01)

Nieuwelingen: 1. Henk van Glerum, 2. J. van de Ven, 3. Gerrit de Jager,

 

VOERENDAAL.(1951.09.23)

Mechelse overwinningenreeks voortgezet

PIET HAAN bewees zijn super-forme en won de grote Ronde van Voerendaal

Een geslaagde ontsnapping van drie renners leidde tot overwinning van Mechelaar

Roelofs won bij de nieuwelingen

Zondag werd onder grote belangstelling de Ronde van Voerendaal verreden.

Om 1 uur startten in de categorie nieuwelingen 34 renners. In de 40e ronde

eerst kwam het tot een serieuze uitlooppoging van een drietal renners n.l. Hendriks, Roelofs en Manders. Na een aantal ronden zakten twee renners terug waarna Roelofs op zijn eentje aan de kop bleef. Hij wist zijn voorsprong, welke bij het ingaan van de vijf laatste ronden 17 sec. bedroeg te handhaven en kwam als eerste over de finish. De uitslag bij de nieuwelingen luidde:

Nieuwelingen: 1 G. Roelofs, Berghem, 64 k.m. in 1 uur 43 min. 20 sec; 2. J. Ter Haar, Waubaeh op 59 sec.; 3. W. Manders, Asten; 4. W. Speetgens, Voerendaal; 5. H. Hendriks, Someren; 6. J. Reynen, Waubaeh; 7. J. Weyers, Waubaeh; 8. J. Bruning, Heerlen; 9. P. Berkers. Vaals; 10. H. v. Loo, Kerkrade.

AMATEURS AAN BOD.

Om half vier startte — het startsein werd gegeven door Kees Pellenaers jr.,

een zoon van de Pel -- een sterk veld van 34 amateurs om 113 ronden ofwel een afstand van 120 km. af te leggen. Al direct van meet af aan werd er een straf tempo ingezet, waarbij Gelissen, v. d. Weyden en andere gerenommeerde cracks de nodige serieuze demarrages ten beste gaven. Toch lukte het geen der renners om uit het waakzame peloton, dat in zijn geheel op het snelle parcours een hoog tempo draaide, te ontsnappen.

Een kleine uitlooppoging na de 30e ronde van Joris, Hendriks en Deelen,

werd door het waakzame peloton in de kiem gesmoord. Op de helft van de

strijd waren nog circa 25 renners in de course. Langzaam-aan begon de strijdlustige Piet Haan, die in het afgelopen seizoen al legio overwinningen op zijn naam schreef zich in het gevecht te mengen. Met nog 20 ronden te rijden

nam hij met Oosthoek en Hendriks zijn kans waar en sloeg aan de haal. Wel

probeerde Jac. Fooy in een machtige ruk nog mee te komen maar na enkele

ronden moest de Maastrichtenaar zich laten afzakken en verdween in het peloton. v. d. Weyden probeerde nog in een laatste poging vlak voor het einde in te lopen, maar de drie vluchtelingen draaiden een constant tempo en noteerden een voorsprong van 55 sec. op het peloton. Piet Haan won de sprint voor Hendriks en Oosthoek. De stryd in het peloton werd in de eindsprint beslist. De uitslag bij de amateurs luidde:

Amateurs: 1. P. Haan, 120 km. in 3 uur 12 min. 30 sec; 2. J. Hendriks, Eindhoven 3. Oosthoek, 's-Heerenhoek z.t.;  op 50 sec 4. P. v. d. Brekel, Echt; 5. H. Gelissen, Beek; 6. Paas. Munstergeleen; 7. Fooy, Maastricht;

  1. Verbeek, Geldrop; 8 t/19 ex aequo M. Joris, Geleen, F. Ramakers,

Hulsberg, K. Sichtermans, Heerlen, v. d. Weyden. Maastricht, J. Willems, Nuth.

 

VOLENDAM.(1951.08.18)

Zaterdag is de ronde van Volendam voor profs verreden over 125 km. In het

parcours, dat honderd maal gereden moest worden, lag een gedeelte van de

Zeedijk, die beklommen moest worden, gevolgd door een afdaling het dorp in.

Vóór de ronde werd de complete Nederlandse Tour de France-ploeg gehuldigd. Wim van Est kreeg bovendien een Volendammer pop. Ook Gerrit Schulte werd gehuldigd met zijn pasbehaalde nationale kampioenschap.

Winnaar werd Gerard Peters uit Haarlem in 3 uur 3 min. 20 sec, direct

gevolgd door Cor Bakker uit Zaandam in dezelfde tijd. Op een halve ronde

volgde als nummer drie Hans Dekkers uit Eindhoven. Op één ronde volgden

Wout Wagtmans (Breda), vijf werd de Haarlemmer Gerrit Voorting, zesde

Harry Schoenmakers (Eindhoven), zevende Piet Evers (Wormerveer), achtste

Wim van Est (St. Willibrord), negende Thijs Roks (Sprundel) en tiende op

twee ronden de Belg Bogaerts.

Gerrit Schulte kwam in een van de bochten, kort na het begin, te vallen,

maar liep in één ronde zijn achterstand in. Na ongeveer 50 ronden gaf hij echter op.

Beroepsrenners: 1. Gerrit Peters, 2. Cor Bakker, 3. Hans Dekkers, 4. Wout Wagtmans, 5. Gerrit Voorting, 6. Harrie Schoenmakers, 7. Piet Evers, 8. Wim van Est, 8. Thijs Roks, 10. Jean Bogaerts,

 

WAALWIJK.(1951.06.03)

Amateurs: 1. Jan Plantaz, 2. Adrie Braspennincx, 3. Arie Geluk,

Nieuwelingen: 1. P. Vermeulen, 2. C. Willekes, 3. Henk van de Kloot,

 

WATERINGEN (1951.00.00)

Levendige strijd bij de ronde van Wateringen

Amsterdammer won bij de amateurs

  Begunstigd door zomers weer werd Zaterdagmiddag in Wateringen voor de tweede maal een wielerronde gehouden. Deze mocht zich in een grote publieke belangstelling verheugen. Ook de juryleden van de R.R.C. “Sparta”uit Den Haag waren deze middag in hun element, want er was geen wolkje aan de lucht, dat nog roet in het eten zou kunnen gooien.

Om twee uur werd door 46 renners gestart en na een loze ronde te hebben gereden, hadden de nieuwelingen al spoedig de draad van het parcours te pakken. Er moest door hen 40 km worden afgelegd over 60 ronden.

  Winnaar van deze groep werd Ant. Van ’t Hof uit Sassenheim die over deze afstand precies 58 minuten en 15 seconden had gereden.Tweede prijswinnaar werd J. van sas uit Den Haag, 3. A. Bravenboer, Rotterdam; 4. P. v. d. Marel, Maasdijk; 5. P. Tienstra Halfweg; 6. W. Bregonje, Rotterdam; 7. J. Nikken, Rotterdam; 8. F. proost, Vlaardingen. Aan de winnaar der groep nieuwelingen werd door de heer Jac Batist, voorzitter van het plaatselijke wielercomité, een fraai bouquet bloemen aangeboden.

Om ook eens te constateren wat er door westlanders op de gewone fiets kon worden gepresteerd, werd er voor hen een race gehouden over vijf ronden. Hieraan werd door 21 deelnemers deelgenomen en prijswinnaars werden; 1. A. v. d. Knaap, 2. J. Bom, Kwintsheul; 3. Ben Holtkamp, Wateringen;

Amateurs

  Er werd door een flink aantal renners gestart. Na ongeveer 10 km. trokken er vier renners tussenuit, te weten Pieters, Post, Pafoort, en Van leeuwen. Dezen gingen op zoek naar het peleton, dat zienderogen werd ingelopen, ondanks het feit dat Van leeuwen door pech deze drie renners moest laten gaan. De grote groep, die werd aangevoerd door A. v. d. Voort en H. veldhoven, gaf zich niet gauw gewonnen. Er moest dan ook 30 km. worden getrapt eer deze drie renners een ronde voorsprong hadden genomen. Intussen werd er een grote verscheidenheid aan premies verreden, die door de Wateringse burgerij voor deze wielerwedstrijd belangloos beschikbaar waren gesteld. Naast premies waren er ook prijzen geschonken. Zo hadden de bewoners van de Wilhelminastraat, Julianastraat en Willem III-straat, ieder voor hun straat voor een fraaie prijs bezorgd.

  Wat betreft de renners Pieters, post en Pafoort kunnen we nog vermelden dat deze geen genoegen namen met hun ronde voorsprong. Men zou het nog eens proberen, doch het was alleen Pafoort, die er een tweede ronde bijboekte. Er waren op dat moment noc circa 15 renners in de course, doch zij gaven zich geenszins gewonnen. Zij fietsen dat het een lust was. Het publiekdat altijd meer belanstelling toont voor de amateurs en dan ook in groter aantal was komen toelopen wist echt van deze strijdlust te genieten.

Eerste prijswinnaar met 2 ronden voorsprong werd 1. J. Pafoort uit Amsterdam; 2. K. Post, Aalsmeer; 3. A. v. d Voort, ’s-Gravenzande; 4. P. Pieters, Haarlem; 5. J. van leeuwen, Haarlem; 6. W. Brunschot, Den haag; 7. F. v. d Vaart, Vlaardingen; 8. H. Veldhoven, Poeldijk; Ook de winnaar van deze wedstrijd kreeg van de voorzitter van het wielercomité bloemen aangeboden en hem werd bij zijn ere-ronde door het publiek een warme ovatie gebracht.

 

WESTERBORK.(1951.05.03)

Fraaie zege van Henk Kuitwaard in Ronde van Westerbork

Henk Kuitwaard, de jonge amateur uit Velsen, heeft gisteren in de 2e Ronde van Midden-Drenthe, te Westerbork verreden, opnieuw een fraai succes geboekt. Hy zegevierde na een kundig gereden course met meer dan een halve ronde voorsprong op de sterke Amsterdammer Freek Petri en een hele ronde op de Heerenveense pony-winnaar Bram van der Velde en de Friese schaatskampioen Jan Charisius. De slag in deze wielercourse viel reeds in de eerste ronden. Vier keer waren de renners nog maar rond geweest, toen een zestal er tussenuit trok. Petri, Duyf, Van der Heuvel, Kuitwaard, Charisius en Hazewinkel. Petri dus met zijn bondgenoot Piet Duyf in de kopgroep en een clubgenoot Cordes in het peleton. De tactische manoeuvres van de drie Hollanders tekenden zich dus al dra af. Doch van hun plannetje is maar bitter weinig terecht gekomen, want Piet Duyf kréég een platte tube en kon de strijd slechts hervatten met bijna anderhalve ronde achterstand. Hij bemoeide zich hierna niet meer met de course en bepaalde zich er slechts toe een aantal premies in de wacht te slepen.

Tot 20 ronden voor het einde bleven de „grote vijf" in de kopgroep rustig draaien met ongeveer zon halve ronde voorsprong. Toen won Petri met groot gemak een premiesprint en terwijl hij daarna weer wachtte op zijn vier kameraden vluchtte Kuitwaard plotseling weg. 100 M. bedroeg de voorsprong van de Velsenaar reeds, eer het tot Petri doordrong, dat dit dezelfde Kuitwaard was, die op 2e Paasdag te Veendam ook zo magistraal had gezegevierd. Petri zette de achtervolging in, zonder steun, want het tempo van Kuitwaard lag voor Anton Hazewinkel, Charisius en Van der Heuvel even te hoog. Maar ook voor de sterke benen van Petri was Kuitwaard onbereikbaar. De Velsenaar joeg onverdroten door, haalde twee goede achterblijvers, Bram van der Velde en Jan Nieuwenhuis in en dit drietal had

drie ronden later het peleton, waarin de Groninger Drewes Kooistra en Eppie

Warta zaten, te pakken. Toen stond de zege van Henk Kuitwaard vast.

Voor de rest kwamen er nog enkele verschuivingen. Anton Hazewinkel kreeg een lekke band en stapte af, de Overijsselse kampioen Van der Heuvel viel ook terug, Roel Westerterp, die prachtig en reed het peleton zowaar nog was ontvlucht, verloor een viertal spaken en moest ook afstappen en tenslotte bracht Kuitwaard zijn helper Van der Velde in de laatste phase nog voorbij Jan Charisius. De uitslag was als volgt:

Amateurs: 1. H. Kuitwaard (Velsen) 78 km. in 2.00.35.; 2. F. Petri (Amsterdam); 3. A. van der Velde (Almelo); 4. J. Charisius (Leeuwarden); 5. D. Kooistra (Groningen); 6. J. Nieuwenhuis (Wierden).

Ook Kloosterziel won

Kloosterziel won de vrij rustige course der Nieuwelingen. Met groot gemak had de man uit Wezup—ook de winnaar van Veendam — reeds vele premiesprints gewonnen en naarmate de rit zijn einde naderde en er geen uitlooppogingen werden ondernomen stegen zijn kansen. Vijftien renners bleven er tenslotte in de kopgroep over en onder hen waren er drie, die elkaar de zege zouden betwisten, n.l. E. Kloosterziel (Wezup), Klaas Wiltjes (Middelstum) en Geert Biel, het ambitieuze kereltje uit Gieterveen. De uitslag was als volgt:

Nieuwelingen: 1. E. Kloosterziel (Wezup) 39 km. in 1 uur 6 min. 30 sec; 2. G. Biel (Gieterveen); 3. K. Wiltjer (Middelstum); 4. F. Mik (Nieuwe Pekela); 5. J. W. R. Bezema (Hengelo); 6. H. de Roo (Emmen).

 

WILDERVANK.(1951.08.07)

MIK EN TEBBENS de nieuwe Noordelijke kampioenen

De Ronde van Wildervank — waarbij de kampioenschappen van de Noordelijke Wielerfederatie — is gisteren op het fraaie parcours in het uitbreidingsplan West een groot succes geworden.

De organisatoren, de Ver. voor Volksvermaken en de vereniging „Wildervank Vooruit", hadden in samenwerking met de wielervereniging „Stormvogels" een sterk veld renners bij elkaar weten te krijgen, die het vrij talrijke publiek, een interessante strijd hebben voorgezet.

Bij de nieuwelingen wisten de „Stormvogels" renners Mik en Scheuneman al

spoedig een behoorlijk eind op de rest uit te lopen. In de negende ronde van de dertig bedroeg hun voorsprong zelfs ruim 40 seconden. Toch werd er bij de achterblijvers vinnige strijd geleverd, waarbij vooral Biel zich onder-

scheidde door een groot aantal premiesprints in de wacht te slepen. Wiltjer,

ook een der kanshebbers, kwam in de derde ronde te vallen, maar vocht verbeten door en slaagde er zowaar in weer aansluiting op het peloton te krijgen. De positie der leiders bleef intussen onaanvechtbaar en de eindsprint moest hier beslissen, wie van deze twee winnaar werd.

Met ruim 10 meter voorsprong werd J.F. Mik uit Nw.-Pekela voor dit jaar

Noordelijk titelhouder. De totaal-uitlag over ca. 30 K.M. was:

Nieuwelingen: 1 F. Mik, Nw.-Pekela, 45 min. 24 sec; 2 F. Scheuneman, Wildervank; 3 V. Gols, Groningen; 4 K. Wiltjer, Middelstum; 5 A. Douma, Heveskes; 6 E. Sterenborg, Veendam; 7 De Boer, Sneek; 8 H. Pater, Muntendam; 9 T. Maatman, Groningen; 10 H. Beverwijw, Assen. 3 t.m. 10 ex-equo 46 min. 46 sec.

Bij de amateurs weinig spanning

De course van de amateurs verliep vrij vlak. Na enkele ronden vormde zich een kopgroep met Tebbens, Charisius, Reintke, Wip, Kooistra, Bosman en Warta. Deze laatste moest echter door maagkramp in de 44e ronde opgeven, waarna de strijd door de overgebleven zes renners werd beslist. De Veendam- mer Hendriksen en de veteraan Dopper konden het tempo van de koplopers niet volgen, maar deden ondanks dat goed werk door in een stevig tempo te blijven volgen.

Keer op keer werden in de kopgroep uitlooppogingen gedaan, waarbij speciaal Drewes Kooistra en Willy Reintke de toon aangaven, maar even zovele malen werden de uitlopers weer door de rest achterhaald. De eindsprint bracht ook hier de beslissing, waarbij Tebbens de sterkste bleek. De overige 5 renners volgden op korte afstand. Uitslag course amateurs over ca 75 K.M.

Amateurs: 1 en kampioen Joh. Tebbens, Gron., 1.50.12; 2 J. Charisius, Leeuwarden; 3 W. Reintke, Veendam; 4 J. Wip, Gron.; 5 D. Kooistra, Gron.; 6 R. H. Bosman, Gron.

 

WILLEMSTAD.(1951.06.02)

Amateurs: 1. Henk Kuitwaard, 2. Henk Wiese, 3. Marinus Zahradnik,

 

WORMERVEER.(1951.04.08)

Beroepsrenners: 1. Piet Evers, 2. Cor Bakker, 3. Smits, 4. Henk Lakeman, 5. Gerrie Loos, 6. Gerrit Blauw, 7. Piet van As, 8. Evert Grift, 9. Cor de Best, 10. Jan de Groot,

 

WOUW.(1951.06.24)

Wagtmans reed te Wouw alle groten uit de wielen

Eind van course onder stromende regen

De regen, die het laatste uur van de wedstrijd voor beroepsrenners te Wouw gestroomd had, ging juist over in een ware zondvloed, toen de winnaar, Wout Wagtmans, over de eindstreep reed. Het avontuur, waaraan hij ruim tachtig kilometer voor de finish was begonnen, had hem een voorsprong opgeleverd van meer dan twee minuten op de in de laatste ronde geheel verbrokkelde groep. De gehele Tour de France-ploeg was gekomen om de wedstrijd luister bij te zetten, maar na twintig kilometer had een onschuldig valpartijtje eerst Peters en Van Est en toen kampioen Dekkers uitgeschakeld. Wagtmans en Voorting lieten echter blijken, dat ze zich in blakende vorm bevonden en ook

Faanhof, Dielissen en Schoenmakers eindigden in de kopgroep, zodat

ploegleider Pellenaars met vertrouwen de gevreesde grote ronde tegemoet

kan zien.

Niet lang bleef de groep intact, nadat het startsignaal was gegeven.

Strijdlustigen als Piet Evers, Gerrit Voorting, Arie Vooren, Jacq. Storm werkten zich voorop en gingen met een voorsprong van enkele honderden meters de tweede ronde van elf kilometer in. Maar de sterken in de groep hadden terecht weinig vertrouwen in de vluchters, zodat enkele kilometers verder al weer een andere groep het hoofdpeloton voorafging. Hierbij waren echter weer Evers en Vooren, maar nu werden ze vergezeld van Peters, Van Est, Hans Dekkers en Faanhof. Deze groep, nog versterkt met Roks, Harm Smits en Van As liepen steeds verder uit, maar Van Est en Peters werden gezamenlijk door enkele onvoorzichtige wielrijders omvergereden, zodat de fel reagerende groep de overblijvenden, die, toen ook Dekkers viel, hun sterkste troeven verspeelden, voor het ingaan van de vierde ronde weer had bijgehaald.

Mislukte ontsnappingen

Toch was het vuur niet gedoofd in de reeds dunnende groep. Huub Vineken

en Frans van der Zande waagden hun kans, maar ze hadden evenmin succes als Wout Wagtmans, die een gemakkelijk verkregen voorsprong van een driehonderd meter door een machtige rush van Faanhof verloren zag gaan. Ook de stroef draaiende Lakeman moest al vlug het hopeloze van zijn poging inzien. Op het ogenblik, dat hij weer in het peloton terugviel, werd echter het beslissende stadium van de course ingeluld.

De oud-amateur kampioen Wim Dielissen sloeg met zijn scherpe demarrage

een gat tussen hem en zijn achtervolgers en toen hij voor de tweede keer

alleen voorbij de jurytent kwam had hij reeds een voorsprong van 40 seconden op een groepje, bestaande uit Schoenmakers, de jonge prof. Piet Braspenning, Storm en Bakker. De overigen volgden op honderd meter.

De beslissing valt

Dielissen achtte de afstand, die nog restte, nog te ver en liet zich inlopen, maar Wout Wagtmans profiteerde direct van het stilvallende peloton en

zijn demarrage was zo fel, dat zijn voorsprong binnen een enkele ronde

reeds vijf-en-vijftig seconden bedroeg op zijn streekgenoot Thijs Roks.

Nu sprak het geluk echter nog een woordje mee. Piet Evers was door te-

genslag een ronde achtergeraakt en sloot zich bij de kleine Bredanaar aan.

Tezamen liepen zij steeds verder uit op de achtervolgers, die ook Roks weer

hadden opgeslokt en ook pogingen van Faanhof en de goedrijdende Arie Voo-

ren waren tegen de elkaar steunende koplopers al bij voorbaat tot mislukken

gedoemd.

Toen ook nog de regen begon neer te stromen, was er voor de hoofdgroep in

het geheel geen kruid meer gewassen, zodat twintig kilometer voor het einde

de overwinnaar practisch al aangewezen was. Voor de overige plaatsen werd

nog een harde strijd geleverd. Bij het ingaan van de laatste ronde liep Gerrit Voorting weg van de anderen en wat verder lieten eerst Vinken en toen Van As het peloton hun achterwiel bewonderen.

Nog dichter viel de regen neer en juist toen de onweersbuien op zijn ergst waren, reed de tengere, geheel met slijk overdekte winnaar over de finishlijn. Ruim twee minuten later arriveerde Voorting met op enkele honderden meters Vinken en Van As. De nieuwbakken beroepsrenner Toon van Oers klopte Faanhof en Bakker nog in de eindspurt van de rest van het peloton.

Profs en Onafhankelijken: 1. Wout Wagtmans 198 kilometer in 4 uur 47 min. 36 sec. 2. Gerrit Voorting op 2 min. 4 sec. 3. Huub Vinken op 2 min. 8 sec. 4. Piet van As op 2 min. 16 sec. 5. Toon van Oers op 2 min. 30 sec. 6. Henk Faanhof, zelfde tijd. 7. Cor Bakker, zelfde tijd. 8. ex aequo de groep, met o.a. Vooren, Lakeman, Blauw, Roks, Schoenmaker, Piet en John Braspenning;

 

ZANDVOORT.(1951.07.08)

Amateurs: 1. Piet van Roon, 2. Cees Paymans, 3. Hein Gelissen,

Nieuwelingen: 1. Daan de Groot, 2. Eddie Kloosterziel, 3. A. Harren,

 

ZEIST.(1951.07.12)

Amateurs: 1. Piet Peters, 2. Ben van Leur, 3. Hendriks,

 

ZUIDDORPE.(1951.06.17)

Nieuwelingen: 1. P. Oomen, Etten; 2. Harrie Schoenmakers, Blerick; 3. Piet van Herk, Veldhoven; 4. R. Verhelst, Axel; 5. A. Borremans, Hoogerheide; 6. Berk, Sint Willebrord; 7. J.W. Spierdijk, Rotterdam; 8. U. van de Looy, Veldhoven; 9. van de Broeck, Zundert; 10. W. van Staten, Rotterdam;

 

ZUIDLAREN.(1951.09.01)

Amateurs: 1. Alard Elling, 2. F. Scheuneman 3. Drewes Kooistra,

Nieuwelingen: 1. Fre Mik, 2. Klaas Wiltjer, 3. Geert Biel,

 

ZUNDERT.(1951.06.17)

Amateurs: 1. Cees Paymans, 2. Adrie Braspennincx, 3. Jan Konings,

 

ZWANENBURG.(1951.04.16)

Wim Snijders won wedstrijd in eigen dorp

Zaterdagmiddag heeft Wim Snijders voor de eerste maal de traditionele Ronde van Zwanenburg gewonnen, na een uitstekend gereden wedstrijd over honderd kilometer.

Na twee ronden maakten Cor Bakker (Zwanenburg) en Patsy Willekes zich van het peloton los, doch zy werden spoedig achterhaald door Wim Snijders, Mik Snijder, Bram Biesterveld, Freek Cornelissen (allen leden „De Bataaf") en H. Kuitwaard uit Velsen. Dit achttal ging er in hoog tempo van door en bezorgde talrijke renners op het één-kilometer lange en vrij lastige parcours, een ronde achterstand. Het peloton was in drie groepen uiteen gevallen en geruime tijd veranderde in deze situatie weinig.

Tot plotseling een klein kind de weg overstak, hetgeen èn het kind èn drie renners uit de kopgroep, namelijk Cor Bakker, Freek Cornelissen en Kuitwaard met verwondingen moesten bekopen. Deze renners waren toen voor de verdere strijd uitgeschakeld.

Er waren toen ruim zestig ronden te rijden en een hevige regenbui maakte het de jongens niet gemakkelijker. Van de 71 gestarte renners waren er nog slechts twintig in de strijd. Bram Biesterveld kreeg een inzinking en de drie overgebleven koplopers reden verder met een aantal renners, die een ronde achterstand hadden. Dit groepje werd op ongeveer een halve ronde gevolgd door Koeman uit Krommenie en Karel Muys uit Amsterdam, de enigen, die nog geen ronde achterstand op het voorste drietal hadden.

Aangemoedigd door zijn dorpsgenoten, deed Wim Snijders met nog bijna dertig ronden te rijden een uitlooppoging. Zijn clubgenoot Mik Snijder en Patsy Willekes slaagden er echter in hem terug te halen en de laatste twintig ronden bleven zij bij elkaar. In de eindsprint bleek Wim Snyders de sterkste.

De jonge Karel Muys, wiens eerste wedstrijd als amateur dit was, kreeg, met nog drie ronden te rijden, een lekke achterband. Twee ronden reed hij hierop door en de laatste ronde ging hij verder op de fiets van Wim Snijders. Voor zijn bijzondere prestatie werd hem door een particulier een medaille aangeboden.

Een minder prettige noot in deze wedstrijd was, dat Hein van Breenen wegens onbehoorlyk gedrag uit de strijd werd genomen door de jury.

Slechts tien renners reden de wedstrijd uit.

Amateurs: 1 Wim Snyders (Zwanenburg) in 2.41.59; 2 Mik Snyder (Zwanenburg); 3 Patsy Willekes (Amsterdam); 4 Koeman (Krommenie). Op één ronde: 5 J. Zieleman (Amsterdam); 6 J. Bruggekamp (IJmuiden); 7 H. de Koning (Hoofddorp); 8 H. de Lange (Oostzaan); 9 K. Muys (Amsterdam). Op wee ronden: 10 K. Neeft (Haarlem).

De wedstrijd voor amateurs werd vooraf gegaan door een aantrekkelijke nieuwelingenwedstrijd over zestig kilometer. De wedstrijden waren op uitstekende wijze georganiseerd door „De Bataaf". De organisatoren zullen waarschijnlijk een aanzienlijke opbrengst af kunnen dragen aan het Comité Ouden van Dagen en de voetbalvereniging „Halfweg", ten bate waarvan de wedstrijden gehouden zyn. Over gebrek aan belangstelling is waarlijk niet te klagen geweest. De uitslag van de nieuwelingenwedstrijd luidt:

Nieuwelingen: 1 Van 't Hof (Haarlem) in 1.38.9; 2 A. Harren (Haarlem); 3 W. Biesterveld (Amsterdam); 4 J. Hofland (Beverwijk) ; 5 L. Boellaard (Amsterdam); 6 J. Horenman (Amsterdam); 7 M. Kempff (Amsterdam); 8 A. de Hoog (Amsterdam); 9 E. Meyer (Laren); 10 C. Reints (Amsterdam).

 

 

HAARLEM – OOST.(30 april).1954

                                Jan Groot won in Haarlem-Oost

De lange Beverwijker Jan Groot, die in zijn serie zuinig met zijn krachten was omgespron- gen was, had in de finale van het op Koninginnendag, door de H.S.V. „De Kampioen" georganiseerde nieuwelingentournooi in Haarlem-Oost nog zoveel adem over om een in de laatste ronde veroverde voorsprong van enkele meters op het aanstormende peloton met de seriewinnaars Vink en Captein in het voorste gelid, niet meer prijs te geven.

In de eerste serie deed de Haarlemmer v. d. Hulst reeds na enkele ronden een uitloop- poging, welke echter door een attent peloton in de kiem gesmoord werd. Lange tijd bleef het pelo­ton in gesloten gelederen voorwaarts marcheren, totdat vier ronden voor de streep de renners Van Wetten, v. d. Hulst en Terlouw een poging deden om de strijd in hun voordeel te be­slissen, doch weer was de „meute" op haar hoede. En toen in de volgende ronde de Hagenaar Terlouw het alleen probeerde, riepen Zandbergen, v. d. Hulst en Van Wetten hem een halt toe. De Amsterdammer L. Vink wist evenwel in de laatste ronde een kleine voorsprong te veroveren en deze tot de streep te behouden. Tijd winnaar 37 min. en 33 sec.

De tweede serie bood een veel levendiger aanzien dan de eer­ste: nadat er tier ronden waren afgelegd, demarreerde de kleine Jaap Rijkborst uit Halfweg en liep in soepele stijl van zijn concurrenten weg. C. Hoogmoed en H. Buis zetten de achtervolging op de vluchteling in en wisten zich enkele ron­den later bij hem te voegen. In bet peloton werden verwoede pogingen aangewend am bij het leidende drietal te komen, doch de enige die slaagde, was de rappe Amsterdammer Cap­tein, zijn stadgenoot C. Dumernit bleef tussen kop en peloton „hangen". De eindsprint van het kopgroepje werd een prooi voor Captein. Tijd winnaar 36 min. en 25 sec.

Finale.

In de finale - die wegens tijdnood ook over dertig ronden werd verreden - leed de eerste uitlooppoging van de Haar­lemmers Hoppenbrouwer en v. d. Hulst deels schipbreuk. De winnaar van verleden jaar, Arie van Wetten, was toen a1 van het strijdtoneel verdwenen. Het was weer de animator van de tweede serie, Jaap Rijkborst, die met nog elf rondjes voor de boeg, het hazenpad koos. Pogingen van v. d. Hulst, Zijlstra en Hoogmoed om bij hem te komen, hadden tot gevolg dat de vluchteling weer ingelopen werd. De renners Nooyen, Captein en weer v. d. Hulst, deden in de laatste fase van de strijd nog een vertwijfelde poging om weg te komen, doch succes was hen niet beschoren. De tactisch rijdende Groot veroverde in de laatste ronde enkele meters voorsprong en bleef zo hard door­malen, dat de als favoriet getipte Captein, het scherp van zijn demarrage afgestompt in premiesprints en „charge's", niet verder reikte dan de derde plaats. Vink werd eervolle tweede.

De uitslagen luidden:     BRON:JAN ROOSEBOOM DE VRIES

Nieuwelingen Eerste serie:l. L. Vink (Olympia); 2. P. v. Os (De Germaan); 3. A. v. d. Hulst (De Kampioen); 4. K. Zandbergen (Alcmaria Victrix); 5. J. Meegdes (Bataaf); 6. H. Langelaar (Germaan); 7. L. Zijlstra (Ulysses); 8. A. van Wetten (Bollenstreek); 9. J. Anspach (Bataaf); 10. Th. Mathot (Kampioen).

Nieuwelingen Tweede serie: 1. J. Captein (Olympia); 2. H. Buis (Kampioen); 3. C. Hoogmoed (Alan. Victrix); 4. J. Rijkborst (Bataaf); 5. C. Dumernit (Le Champion); 6. J. Groot (Kennemerland); 7. J. Tacx (Spartaan); 8. E. Bouwman (Ulysses); 9. Th. IQooyen (Olympia); 10. Chr. Jong (Kennemerland).

Nieuwelingen Finale: 1. Jan Groot; 2. L. Vink; 3. J. Captein; 4. K. Zandber­gen; 5. A. v. d. Hulst; 6. Th. Nooyen; 7. C. Dol (Spartaan); 8. P. v. Os; 9. C. Dumernit; 10. J. Groeneveld (Kampioen); 11. L. Zijlstra; 12. Van Oort (Germaan); 13. J. Tacx; 14. C. Hoogmoed; 15. A. Gundelach (Olympia); 16. J. Anspadh; 17. C. v. Leeuwen (Spartaan); 18. J. Rijkborst; 19. H. Huibens (Kampioen); 20. H. Buis; 21. J. Hoppenbrouwer; 22. Maathot.

Cluhklassering. De clubprijs werd gewonnen door „Olympia" met de renners Vink, Captein en Nooyen met 11 pat.; 2. „De Kampioen", 34 pnt.; 3. „De Spartaan", 37 pnt. De prestatieprijswerd toegekend aan J. Rijkborst.

 

HAARZUILEN.(19 september).1954

                               Stolker wint Ronde van Haarzuilen

De eerste Ronde van Haarzuilen, welke de jonge R.K. Wieler­vereniging St. Willibrord voor amateurs en nieuwelingen organiseerde, heeft een eclatante sprintzege gebracht aan Mi Stolker, lid van de organiserende vereniging. Stolker was de snelste van een kopgroep van vijf, die 85 km met voorsprong over het 5 km lange parcours reed.

Mede dank zij het zeer mooie weer is deze eerste Ronde van Haarzuilen een groot succes geworden. De renners blaakten van strijdlust en bovendien was er veel publiek.

Reeds na 15 km werd de beslissing al geforceerd. Vijf koene vluchters namen een voorsprong, Henk van de Broek, Mi Stol­ker, Pos, Meyer en De Jager. Nog 85 km waren er te rijden, maar dat deerde hen niet. De voorsprong werd n.l zo ver op­gevoerd, dat geen enkele renner meer aansluiting kreeg. Dat ondervonden Klaas Soellaart en George de Korte, die samen waren weggevlucht en een lange jacht begonnen. Soellaart gaf er tenslotte de brui aan, maar De Korte reed zo'n 85 km op z'n eentje achter de vijf leiders. Uiteindelijk verloor hij terrein, doch strijdlust had De Korte die dag volop.

De vijf koplopers stoorden zich echter nergens aan. Om beurten deelden zij broederlijk de premies en het tempo leed er niet het minst onder. Wel waagden v. d. Broek en Stolker tegen het einde enkele ontsnappingen, maar de jeugdige Pos bleek vooral op z'n hoede en mede doordat Meyer en De Jager al evenmin krimp gaven, bleven de vijf leiders broederlijk bijeen. Het gehele veld, met uitzondering van een renner, werd zelfs gedubbeld. Dat betekende een achterstand van 5 km! Die ene uitzondering was De Korte, die zijn seizoen, dat tegen het einde door pech wreed werd verstoord, met een zesde plaats afsloot. De sprint bracht dus de beslissing. Het was een hele lange spurt, ingezet door Mi Stolker, die o zo fel belust was op de zege. Stolker won dan ook met groots machtsvertoon en Henk van de Broek was ditmaal de lachende tweede.

Een pluim echter op de rennerspet voor Pos, Meyer en De Jager voor hun prachtig rijden in de kopgroep. Zo kon de voorzitter van St. Willibrord, de heer v. Straten, in zijn eerste, zo zeer geslaagde wielerronde, zijn renner Mi Stol­ker verdiend in de bloemetjes zetten.

Amateurs: 1. M. Stolker (Utrecht), 100 km in 2 uur 33 min.; 2. H. v. d. Broek (Breukelen); 3. J. Pos (Hilversum);. 4. D. Meyer ('s-Graveland); 5. H. de Jager (Hong-Blokland); 6. G. de Korte (Utrecht); 7. H. de Bree (Soest); 8. H. Klein (Utrecht); 9. T. v. Leeuwen (Weesp); 10. B. de Korver (Utrecht); 11. W. v. Asch (Culemborg); 12. C. Witkamp (Utrecht).

Nieuwelingen: 1. G. v. Zanten (Amersfoort), 60 km in 1 uur 44 min. 29 sec.; 2. C. Klein (Utrecht); 3. F. van de Staa (Utrecht); 4. B. van Straten (Utrecht); 5. H. Temming (Utrecht); 6. J. Bas (Utrecht); 7. H. Dusseldorp (Amsterdam); 8. H. Jongerius (Utrecht); 9. A. W. v. Lit (Gellicum); 10. B. v. Tergouw (Utrecht); 11. H. van Mook (Rumpt); 12. C. Kirchner (Utrecht).

BRON:HANS VAN DE KAMP.

 

HALFWEG.(31 juli).1954

WIM SNIJDERS WON VOOR EIGEN PUBLIEK.

De Ronde van Halfweg, een 100 km karweitje op een 4 km lang parcours in de Houtrakpolder, is in een overwinning geein­digd van de plaatselijke favoriet Wim Snijders.

Steenvoorden en Geldermans waren de eersten, die in deze koers de lont in het kruitvat staken en zich enige ronden lang in een paar honderd meter voorsprong mochten verheugen. Hoofdzakelijk door toedoen van Mik Snijder werden zij na 44 km koers weer bijgebeend. Er kwam toen een zestien man sterke groep aan de leiding, welke echter in het verdere ver­loop van de wedstrijd - die meer het karakter had van een afvalrace - nog werd gehalveerd. Van de acht overgebleven

Amateurs:1. Wim Snijders (Halfweg), 100 km in 2 uur 43 min. en 39 sec.; 2. P. Steenvoorden (Heemstede); 3. M. Snijder (Halfweg); 4. A. Geldermans (Beverwijk); 5. A. Luykx (Halfweg); 6. N. de Clerk (Amsterdam); 7. J. Eelsing (IJmuiden); 8.H. de Koning (Hoofd­dorp); 9. J. Balder (Halfweg); 10. op een ronde: D. de Ruiter (Beverwijk); 11. op 1Y2 ronde: E. Talens (Hoogeveen); 12. J. Aafjes (Wormerveer); 13. M. Huizinga (Amsterdam); 14. op twee ronden: P. de Bie (Haarlem).

Niewelingen: 1. Toon Beentjes, (Heemskerk) 2. E. Bouwman; 3. A. Stoeltie; 4. J. de Vries; 5. H. Cuvelier; 6. B. van Beem; 7. W. Hoek; 8. T. Marcus; 9. J. Elias; 10. J. Meegdes.

 

HALSTEREN.(9 mei).1954

Beroepsrenners: 1. Piet van As, 2. Cor Bakker, 3. Harrie Schoemakers, 4. Ed Kooman, 5. P. van Roon, 6. Hans Dekkers, 7. W. Dielissen, 8. Klaas Kwantes, 9. E. van Canneghem, 10. E. Siebeling.

 

HANK.(29 augustus).1954

MILITAIR VERTOON. (I)

In Hank kwam Piet de Jongh weer eens met een overwinning op de proppen. Dit terwijl hij zich in militaire dienst be­vindt. Is het dan maar een smoesje, dat men in dienst uit „forme" geraakt? De Jongh zal wel een goede commandant hebben.

Amateurs: 1.Piet de Jongh, 2. Wim Rusman, 3. Leo Van der Pluijm, 4.De Vree, 5. Bloks.

Nieuwelingen: 1. P. van Dijk, Made,

 

HEEMSKERK.(22 augustus).1954

Nieuwelingen: 1. Harry Cuvelier (Nieuw-Vennep), ca. 60 km in 1 uur 23 min. 17 sec.; 2. C. Jong (IJmuiden); 3. J. Groene­veld (Haarlem); 4. A. Stoeltie, 5. J. Zijlstra, 6. J. Vonhof (al­len Amsterdam); 7. C. Stam (St. Pancras); 8. G. Duinmeyer (Beverwijk); 9. T. Hoogkamer (Leidschendam); 10. J. Meegdes (Halfweg); 11. C. Dumernit (Amsterdam).

Prestatieprijs: N. Kluft (Heemskerk).

Amateurs: 1. Jan Hofland (Beverwijk), ca. 100 km in 2 uur 10 min. 40 sec.; 2. C. Rabe (Amsterdam); 3. P. Steenvoorden (Heemstede); 4. J. van Verseveld (Aalsmeer); 5. C. Jacobs, 6. W. Klebach, 7. H. Haster, 8: N. de Clerk, 9. J. Barlage (allen Amsterdam); 10. T. Peters (Haarlem); 11. W. Eelsing (IJmui­den); 12. N. Ballangee, 13. D. Olivier (beiden Amsterdam); 14. N. Soellaard (Utrecht).

 

HEER.(5 september).1954

LEO STEVENS IN HEER UITBLINKER EN WINNAAR.

Tijdens de geslaagde Ronde van Heer kwamen de toeschouwers ruimschoots aan hun trek. Vooral de activiteit van Leo Stevens was opmerkelijk. Zijn victorie was dan ook even duidelijk als verdiend. Er kwam dra leven in de brouwerij, in dit geval in de stoet van ruim 40 deelnemers, die 102 km voor de boeg hadden. Stevens, Ehlen, Vranken, Gelissen en de plaatselijke favorieten Moonen en Steenbakkers poetsten de plaat en probeerden al vroeg een scheiding teweeg te brengen. Dit was niet naar de zin; van Flor v. d. Weyden en Mart v. d. Borgh, die beiden in prima conditie verkeerden en in expresse-tempo achter de uit­lopers aansnelden. Aan deze trein haakte Roelofsen netjes vast. Van der Weyden en v. d. Borgh belandden mede op kop, zodat circa half koers negen leiders ruim een minuut winst boekten op de rest. Toen demarreerde Leo Stevens. Zijn voor­sprong steeg elke ronde en bedroeg weldra meer dan een minuut. Stevens kreeg vele achterblijvers te pakken en ijlde regelrecht op de buit af. Een valpartij speelde hem bovendien nog in de kaart. In een der vele bochten raakte Ehlen met een pedaal de grond en smakte tegen de vlakte. Steenbakkers, Ge­lissen, v. d. Borgh en Roelofsen worden meegesleurd. Steen­bakkers was er het ergst aan toe en moest met een hersen­schudding worden weggebracht. De andere onfortuinlijke man­nen konden hun weg vervolgen. Even leek het er op alsof v. d. Weyden, bijgestaan door Gelissen, de zege van Stevens nog in gevaar zou brengen. Stevens hield evenwel netjes stand.

Amateurs:1. L. Stevens (Elsloo), 102 km in 2 uur 41 min. 53 sec.; 2. J. Vranken (Eysden), op 1.34; 3. Fl. v. d. Weyden (Maastricht); 4. J. Gelissen (Beek),, op 1.56; 5. M. v. d. Borgh (Koningsbosch); 6. A. Ehlen (Broeksittard); 7. W. -Roelofsen (Spaubeek); 8. G. Moonen (Heer); 9. H. Schoenmakers (Blerick), op 1 ronde; 10. A. de Ropy (Eygelshoven).

Nieuwelingen: 1. G. Hassel (Schinnen), 68 km in 1 uur 51 min. 53 sec.; 2. R. Spreen (Heerlen); 3. J. Pieters (Maastricht); 4. J. Ratajec (Heerlerheide); 5. J. Doek (Heksenberg).

 

HEERENVEEN.(17 juli).1954

Amateurs: 1. J. Ottenbros (Alkmaar), 85 km in 2' uur 10 min.; op 1 ronde 2. J. G. Mehagnoul (Amsterdam); 3. J. Rol (Alk­maar); 4. F. Mik (Nw. Pekela); op 11/2 ronde 5. D. de Ruiter (Beverwijk); op 2 ronden 6. J. Hofland (Beverwijk); 7. A. Gel­dermans (Beverwijk); 8. A. Wagenaar (Voorst); op 3 ronden 9. J. Tebbens (Groningen); 10. H. v. d. Brug (Knijpe).

 

HEERLEN – HEKSENBERG.(11 juli).1954

De wielervereniging „Joris van den Bergh" organiseerde met succes de eerste ronde van Heksenberg-Heerlen voor nieuwe­lingen. Mooie jachten maakten dat het talrijke publiek aan zijn trek kwam. Spreen koos na circa 25 km het hazenpad en werd niet meer bijgebeend. Op het bochtige circuit liep hij telkens meer en meer uit. Tenslotte dubbelde hij de groep en even later ook zeven man, die getracht hadden hieruit weg te geraken. Alleen Vek en Van Hoof ontsprongen dit lot.

  1. R. Spreen (Heerlen);80 kmin 2 uur 23 min. 56 sec.; 2. op 2 min. R. Vek (Ubach over Worms); 3. J. van Hoof (Valkens­waard); 4. J. Ratejec (Heerlerheide); 5. W. Kohlen (Heerler­baan).

 

HEERLEN – VRANK.(20 juni).1954

Een beweeglijk verloop had de Ronde van de Vrank-Heerlen, waarin De Rooy uit Eygelshoven een fraaie spurtzege boekte. Pietje Welters, De Bruyn, Stijkel, Sichterman, De Loo trokken dra ferm van leer. De Loo debuteerde keurig als amateur. Zes ronden voor het einde zat hij nog mede aan de leiding, waarna hij in het gedrang kwam. Diverse Brabanders voerden het hoogste woord. De Rooy kon zich tijdig uit de groep losmaken en bereikte de kop (Bergmans, Brands, v. d. Maden) 6 km voor het slot. In de sprint zegevierde De Rooy magnifiek.

Amateurs:1. De Rooy (Eygelshoven); 2. Bergmans (Geldrop); 3. W. Brands (Eindhoven); 4. v. d. Made (Best); 5. v. d. Waterlaat (Eindho­ven);.6. Janssen (Venlo); 7. Van Pelt (Eindhoven); 8. Siahter­man (Heerlen); 9. Doek (Heksenberg-Heerlen); 10. Hoens (Eindhoven). ..

Nieuwelingen: 1. F. Ramakers (Echt); 2. G. Hassel (Schinnen); 3. P. Kohlen (Heerlerbaan); 4. A. van Laarhoven (Valkens­waard); 5. L. -Knops (Bocholtz).

 

HEERLEN AAMBOS.(28 april).1954

   FLOR VAN DER WEYDEN REED SOLO IN AAMBOS-CRITERIUM.

Ter gelegenheid van de aankomst van de Ronde van Neder­land werd te Heerlen een criterium voor amateurs op touw gezet, welke affaire de Maastrichtenaar Flor v. d. Weyden een klinkend succes opleverde.

Dit geval was geen “makkie". In het traject kwam herhaal­delijk de steile Oliemolenberg voor - met een lange uitloop op de Voskuilenweg - zodat de voorgeschreven 60 km het een en ander van het fleurige gezelschap vergden.

Flor v. d. Weyden maakte korte metten met de rest. In de derde ronde sloeg hij al op de vlucht en pas nadat de Maas­trichtse krullebol lachend hartelijke felicitaties in ontvangst had genomen, zagen de andere deelnemers hem terug.

Meen nu niet, dat deze solo-rush pardoes werd toegestaan. Integendeel. Boelhouwers, Doek, Schoenmakers, Ehlen, Wil­lemsen en de Duitser Zimmermann probeerden vele keren in de buurt van de dappere uitloper te komen, doch deze week hoe­genaamd niet en vervolgde soepel draaiend zijn weg. Zijn voorsprong bleef rond de 50 seconden schommelen. Achter hem veranderde de situatie meer dan eens, aangezien diverse kna­pen veel voelden voor een mooie plaats in het eindklassement. Niemand kon hem evenwel meer bedreigen, v. d. Weyden's victorie was onaantastbaar.

Amateurs: 1. F. v. d. Weyden, 60 km in 1 uur 41 min. 12 sec.; 2. Nol Ehlen, in 1 uur 43 min.; 3. Boelhouwers; 4. SchoennYa­kers; 5. Leo Stevens; 6. Junkermann (D.); 7. Willemsen, allen z.t.; 8. Sonnemans, 1 uur 43 mina 30 sec.; 9. Zimmermann (D.), 1.44; 10. Gelissen, z.t.

 

HEERLERHEIDE.(25 juli).1954

LAHAYE EERSTE IN „PIJL VAN HEERLERHEIDE".

Ondanks de minder gunstige weersgesteldheden omzoomden enkele duizenden toeschouwers het circuit waarop de „Pijl van Heerlerheide" aan de orde werd gesteld. Het publiek kreeg een goed smakende maaltijd voorgeschoteld. Verrassend was de eerste plaats, welke Lahaye in de wacht sleepte. Verrassend, maar... . verdiend. Toen nog 45 km voor de boeg waren, gingen Moonen, Willemsen en Pluymakers aan de haal. Zij namen een honderdtal meters, en werden daarna ingelopen. Het peloton was woeliger geworden, de sterkste knapen loer­den op een kans om weg te komen. De mooiste fase van de strijd was wel de jacht die Nol Ehlen (door pech achter ge­raakt) op de groep maakte. Tezamen met Lahayye, Vroomen en De Rooy kon hij tenslotte de balans in evenwicht brengen. Het gehele gezelschap stoof daarna op de finish af. 150 meter voor de witte streep maakte Lahaye zich plots los, hij behield zijn kostbare meters en triomfeerde aldus netjes.

Amateurs:1. J. Lahaye (Bunde), 100 km in 2 uur 58 min. 47 sec.; 2. A. Ehlen (Broeksittard); 3. J. Steyns (Gulpen); 4. L. Stevens (Elsloo); 5. . Vrvomen (Beek); 6. J. Moonen (Heer); 7. J. Wil­lemseri (Nuth); 8. J. Pluymakers (Berg en Dal); 9. Baumgartner (Amsterdam); 10. De Rooy (Eygelshoven). -

Nieuwelingen: 1. R. Spreen (Heerlen), 50 km in 1 uur 36 min. 2,2 sec.; 2. B.~Doek (Heerlerheide); 3. W. Kohlen (Heerlerbaan), op 32 seconden; 4. W. Boss (Beek); 5. J. Pieters (Maastricht).

 

HEEZE.(23 mei).1954

Amateurs: 1. Piet Muilwijk, 2. H. van der Linden, 3. van Hout, 4. Damen, 5. Wolfs, 6. van de Waterlaat, 7. Bergmans, 8. Verbeek(Geldrop), 9. van Lippen, 10. Sanders.

Nieuwelingen: 1. Visser, 2. Mollee, 3. van Laarhoven, 4. van Ham, 5. Termoshuizen,

 

HEINKENSZAND.(10 juli).1954

     Belgische kapers vonden grote buit in H E I N K E N S Z A N D

                 Eerste ronde van Burgemeester Derckx een voorbeeldig -succes !

Burgemeester Derckx, een wielerrot mag U vertellen, dat in Heinkenszand de best­georganiseerde Ronde werd verreden, die hij de laatste jaren heeft meegemaakt. Dat was werk in grootse stijl. Dat was werk, zoals het de K.N.W.U. zo goed ge­bruiken kan. En waarachtig, ik vond het charmant voor U en Uw medewerkers, dat er de voorzitter van de Unie met zijn echtgenote de tijd vanaf genomen had om helemaal naar het hart van Zeeland te komen om naar Uw eerste Ronde om de Kaperprijs te komen kijken.

Er was ook een goede course te zien en er kwam een verdienstelijke overwin­naar uit de bus. De Belg Saelens nam de Kapertrophee mee naar huis.

Eerlijk gezegd hadden we er lang een vermoeden van, dat die Ronde in het kleine Heinkenszand iets bijzonders zou worden. Uit de voorbereiding sprak een logisch systeem. Waar we niet zeker van waren? Dat was of U financieel zou sla­gen. Ik denk, dat men op de uitslag ge­rust is. Er was veel publiek. Er waren veel meer toeschouwers dan er burgers in Heinkenszand wonen. Maar bovendien het belang van de Ronde voor Uw dorp is niet aan de recette te toetsen. Hein­kenszand vierde kermis en de nering­doenden zullen aan de vreemde- lingen meer stuivers overgehouden hebben dan in de jaren, dat er niet gekaperd werd. Ik heb me laten vertellen, dat in Hein­kenszand op vreedzame en welwillende wijze meegewerkt zal worden om elk jaar een kaperstrijd te organiseren. Het was een mooie prijzenlijst, welke er met hard werken tot stand gebracht werd. Een bromfiets, een radio en een heren­fiets als eerste prijzen. Vele comite's zul­len U benijden om de medewerking, die de gemeentenaren en neringdoenden uit de omgeving U verleend hebben. De Ronde van Heinkenszand werd er een door het volk gedragen feest door. Het kan niet anders of de wielermannen van Beveland moeten in het werk een groot aandeel hebben gehad. Ook sporttech­nisch werd er veel goeds bereikt. De pre­mies worden zo verreden, dat er de wed­strijd door verlevendijgd werd, terwijl men ook het tegengestelde effect had kunnen bereiken.

Ondanks de moeilijkheden, die de op Zondag verreden kampioenschappen te Zandvoort voor de samenstelling van het veld meebrachten, slaagde men er toch in een peloton -bij elkaar te brengen, dat in Zeeland zijn weerga niet gevonden heeft. Van het begin af werd er fel op de overwinning gereden, terwijl ook de pre­miebon ter waarde van honderd gulden voor de strijdlustigste renner, die door Kersten gewonnen werd, leven in de brouwerij hield. Maas was voor die pre­mie ook gegadigde geweest, doch de man uit Pindorp gaf later op. Kersten en Westdorp, die zich aan de leiding hand­haafden, lokten een aantal sterke ama­teurs, o.a. Braspenning, Konings, Sae­lens, Martens, Joosen, Verhoef naar zich toe, terwijl die kopgroep weer later nog versterkt werd door een dapper jacht­groepje bestaande uit Gelissen, Timmer­mans en Hendriks. Cuijten, die zich te druk had moeten maken, moest hiervan lossen. In het peloton verrekenden Van Steenselen, Sonnemans, Schrauwen hun tijd inplaats van tijdig hun kracht te tonen. BRON: FRITS VAN GRIENSVEN

Amateurs: 1. Saelens (B.), 100 km in 2 uur 23 min. 9 sec.; 2. Martens (B.); 3. Timmermans (Arnhem); 4. Braspenning (Zundert); 5. Konings (Breda); 6. Joosen (Breda); 7. Verhoef (Rotterdam); 8. West­dorp ('s-Heerenhoek); 9. Kersten (Sie­bengewald); 10. ):)amen (Lieshout); 11. Van Laarhoven (Tilburg); 12. Gelissen (Beek); 13. Ottenbros (Alkmaar); 14. Ha­verkamp (Fijnaart); 15. Hendriks (Eind­hoven); 16. Van Steenselen (Mijnsheren­land), 17. Van der Plaatse (B.); 18. Son­nemans (Geldrop); 19. Schrauwen (Os­sendrecht); 20. Bloedjes (Alkmaar).

 

HELMOND.(25 april).1954

                     Ronde van Helmond voor Van den Broek.

De W.C. Buitenlust had, ondanks de con­currentie, die op die dag te vrezen was, een flink veld bij elkaar gebracht. Niet­temin werd men toch gehandicapt door een belangrijke voetbalwedstrijd. De course voor amateurs moest er zelfs later voor beginnen en de belangstelling viel tegen. Er waren maar drieduizend toe­schouwers op het nieuwe parcours aan de Warande, dat vrijwel buiten de dicht­bebouwde kom ligt. De wedstrijd vol­deed ook slechts ten dele aan de ver­wachtingen, want het veld geraakte te laat verbrokkeld. Weliswaar was de kop van het peloton vrij veranderlijk ge­weest, maar de uitlooppogingen bleken tot het strovuur te behoren. Gramser reed goed, wat hij liet zien, nadat hij halverwege de wedstrijd een lekke band opliep. Zijn achterstand van enkele hon­derden meters liep hij onmiddellijk weer. in. Vijftien ronden voor het einde hadden Deelen, Sonnemans, Sanders en Van den Broek een kopgroepje gevormd, dat Gramser, Van der Heijden en Van Dup­pen weer in het peloton wilden doen terugkeren. Heer Van den Broek demar­reerde echter opnieuw toen dit volg­groepje zich present meldde. Het was raak, want hij veroverde zoveel voor­sprong, dat hij in gewonnen positie lag. In de laatste ronde deed zich een valpar­tij voor, die verschillende renners kans­loos maakte.

Amateurs: 1. Van den Broek, Breu­kelen, 100 km in 2 uur 25 min. 30 sec.; 2. Coone, op 10 sec.; 3. Van Lippen, Eind­hoven; 4. Van Duppen, Helmond; 5. Gramser, Siebengewald;, 6. P. de Bruijn, Roosendaal; 7. Lute, 's-Gravenland; 8. H. van der Linden, Helmond; 9. Boers, Helmond', 10. De Reuver, Oss.

Nieuwelingen: 1. Van Hoof, Valkens­waard, 50 km in 1 uur 13 min. 33 sec.; 2. Manders, Eindhoven; 3. Vissers, Eindho­ven; 4. Verkampen, Gemert;- 5. Hurk­mans, Eindhoven; 6. Van Tilburg, Eind­hoven; 7. Van der Heijden, Den Bosch; 8. Stokmans, Eindhoven; 9. Mollee, Aalst; 10. Van de Laar, Milheeze.

 

HELMOND.(20 juni).1954

Professionals: 1. Wagtmans; 2. Rosseel (B.); 3. G, Voorting; 4. W. v.' Est; 5. C. Bakker; 6. Schils (B.); 7. Dekkers; 8. Van Oers; 9. Koch; 10. Van As; 11. A. Voorting; 12. Paymans; 13. N. van Est; 14. Van Osta; 15. J. Janssen.

 

HILVARENBEEK.(3 oktober).1954

Amateurs: 1. Piet De Jongh, 2.Wolfs, 3. Bergmans, 4. Van den Brand, 5. De Ruijter, 6. Van der Pluijm, 7. Sonnemans, 8. De Roo, 9. Ver­hoef, 10.Smits.

Nieuwelingen: 1. Niesten, 2. Janssen, 3. Ket, 4. Van de Kamp, 5. De Graaf, 6. De Vas, 7. Van den Bogaerd, 8. Bruere, 9. Van Diemen, 10.Biemans.

 

HILVERSUM.(23 mei).1954

       BERTUS LUTE ZEGEVIERT WEDEROM, NU VOOR EIGENPLUBIEK

De G.W.C. „De Adelaar" had na afloop van de Ronde van Hil­versum wel reden tot glimlachen, want deze jaarlijkse wed­strijd verliep ditmaal zeer succesvol. De organisatie was thans prima, het publiek was in grote getale opgekomen en boven­dien zegevierde Bertus Lute, lid van de G.W.C. “De Adelaar" op fraaie wijze, ook al heeft deze overwinnmg ditmaal wel erg aan het beroemde zijden draadje gehangen.

De overwinning hing aan een zijden draadje, dat zal winnaar Bertus Lute ons wel niet kwalijk nemen, want deze 's-Grave­lander had weer heel wat in z'n mars, doch wanneer de twee „durvers" Pos uit Vreeland en Baumgartner uit Amsterdam een klein tikje harder hadden getrapt, dan waren zij beslist niet in de allerlaatste ronde gepakt. Het verliep nu niet naar hun wens en Baumgartner werd 4e, gevolgd door Pos.

Wij zullen echter bij de start beginnen. Een start, waaraan niet mee kon doen de rappe Gijs Pauw, die niet had ingeschreven en Wout Bos en Wout Verhoeven, twee rappe knapen, die wel in het programme stonden, doch die niet mochten starter, daar hun contracten te laat binnenkwamen.

In deze Ronde van Hilversum waren er zeer vele en talrijke ontsnappingspogingen doch het bleef meestal maar bij enkele tientallen meters. Na 20 ronden kwamen aan de leiding de Amsterdammers Henk Wiese en Smit en hun Utrechtse col­lege's v. d. Horst en v.d. Hurk. Zij konden echter hun voor­sprong niet behouden, waarna Bertus Lute even aan een solo­rit begin en De Korte naar achteren werd geworpen door een, lekke tube. George de Korte had ook ditmaal geen geluk en dat nog wel voor de vijfde achtereenvolgende maal.

Wanneer hij de moed er maar inhoudt, blijven successen heus niet uit. Zo ging het ook met zijn stadgenoot Klaas Soel­laart, die de laatste jaren niet meer de belofte inhield, van wat men had gedacht. Soellaart, de kampioen van Midden-Neder­land, is echter teruggekomen en speelt nu weer een eerste viool. Zo ook in Hilversum, want Soellaart trok telkens fel van leer met de plaatselijke favoriet Bertus Lute. Wij kregen weer een leidersploeg met v. Leur, v. d. Hurk en Boerlage. Weer wat later waren het Aafjes, v. d. Horst, Alen, v. Leur, v. d. Hurk en Wagenaar, waarbij zich nog voegden Soellaart met Meyer, doch Bertus Lute hield het tempo zo hoog in het peloton dat, terwijl de regen bij bakken vol neerplensde het hele veld weer samensmolt.

Niet voor lang, want toen trok de lange, pezige Pos er tussen­uit, samen met zijn college Baumgartner uit Amsterdam.

Het was het begin van een prachtig slot. Pos en Baumgartner reden de course van hun leven en schenen,aanvankelijk onbe­dreigd near de zege te wandelen, totdat er drie zich los maak­ten. Het waren drie renners van de allerbesten van die dag, Bertus Lute, Klaas Soellaart en Henk Wiese. Zij reden prima, doch het trio moest dan ook alles en alles geven om pas in de aIlerlaatste ronde Pos en Baumgartner te achterhalen. Vijf man op kop,gevolgd door de jeugdige Henk Klein, die zich handig van het peloton had ontdaan.

De spanning was toen te lezen op de gezichten der Hilversumse supporters en de vreugde kende geen grenzen meer, toen Bertus Lute de sprint won na zeer heftige tegenstand van Henk Wiese en Klaas Soellaart. Jammer, erg jammer was het voor de twee “kleintjes" Pos en Baumgartner, die uitgroeiden tot twee “groten", dat hun beloning slechts een vierde en vijfde plaats was. Voor Bertus Lute was het de derde achtereenvol­gende zege. Zijn trip naar Monte Carlo begint dus nu vruchten af te werpen en het allerbelangrijkste voor Lute is, dat hij dit jaar over een goede eindsprint beschikt.

De uitslag was:

Amateurs: 1. B Lute ('s-Graveland), 100 km in 2 uur 39 min.14 sec.; 2. K. Soellaart (Utrecht); 3. H. Wiese (Amsterdam); 4. Baumgartner (Amsterdam); 5. G. Pos (Vreeland); 6. H. Klein (Utrecht); 7. Ballangee (Amsterdam); 8. J. Willemsen (Amster­dam); .9. D. Meyer. ('s-Graveland); 10. H: de Bree (Stoet); 11. C. Jacobs (Amsterdam); 12. P. Gieling (Utrecht); 13. P. Wage­naar (Arnhem).

Behoudens enkele valpartijen gebeurde er bij de nieuwelingen niet veel bijzonders. De dupe van zo'n val waren ook Croy­mans uit Haarlem, J. Jong uit Bussum en de Amsterdammer A. Stoeltie. Gelukkig waren hun wonder niet zo erg.

Uitlooppogingen waren er genoeg, bijvoorbeeld van de Woer­denaar Lammers, H. Wolf uit Rhoon en Lute uit 's-Graveland. Het werd echter weer een getrouwe copie van de meeste nieu­welingenraces: een massale eindsprint, waarbij Wim Bogers onze verwachtingen niet beschaamde en prachtig zegevierde, waarbij wel vermeld moet worden, dat Meulen uit Badhoeve­dorp de overwinning liet glippen, doordat hij te vroeg juichte.

Nieuwelingen: 1. Wim. Bogers (Nw. Vennep), 40 km in. l uur 2 min. 25 sec.; 2. L. Meulen (Badhoevedorp); 3. J. Smit (Arn­. hem); 4. C. Stroomer (Wijk aan Zee); 5. P. Kroon (Den Haag); 6. H. Jongerius (Utrecht); 7. J. Stoet (Zaandam); 8. H. Lee (Arnhem); 9. B. Lute ('s-Graveland); 10. P. Os (Amsterdam). BRON: HANS VAN DE KAMP

 

HOENSBROEK.(28 maart).1954

Hoensbroek opende het wegseizoen in Nederland

Voor de tweede maal in dit prille seizoen boekte de Toer- en Wielerclub „Hoensbroek" een klinkend succes. Eerst slaagden de clubkampioenschappen prachtig, nu verliep de Ronde van Hoensbroek - verreden op het bekende K.K.K.-circuit - naar aller wens. Alles kreeg (behoudens een valpartij) een zonnig tintje: het weer werkte volledig mee, de deelnemerslijsten  puilden gewoonweg uit, een talrijk publiek zorgde dat de or­ganisatoren voldaan op de gang van taken neerblikten.

Bijna honderd nieuwelingen (om juist te zijn 96) zochten Hoensbroek op, waarna.117 amateurs hun. aanwezigheid kenbaar maakten.

Dat moest een gedrang geven. Gelukkig is het parcours breed genoeg, zodat zich geen mankementen van storende aard voor­deden. De nieuwelingen peddelden er lustig op los, beklem­toonden een aardig tempo. Nu eens probeerde die en daarna weer een ander deelnemer een scheiding teweeg te brengen, doch al dit gewirwar baatte niet. Behalve een serie uitvallers en enkele achterblijvers stoof de gezamenlijke rest na 40 km op de witte streep af. Zowat een 75 man betwistten deze slot­fase, welke Wuydts uit Kruisland de victorie bracht.

Beweeglijker was de koers der amateurs. Herhaalde demarrages waren aan de orde. Resultaten kwamen niet uit de bus. Lute, Schoenmakers en Gramser deden een duit in het zakje. De voorsprong was klein en.... bleef gering. Dra was het vonnis getekend, waarna De Bruyn op de vlucht sloeg. Ook de man uit Roosendaal moest spoedig de vlag strijken. Onder aan­voering van Sichtermans en Janssen wend De Bruyn door een flink gezelschap tot de orde geroepen. Het zag er naar uit, dat straks een herhaling werd gegeven van de nieuwelingen-eind­strijd: een massa-spurt.

Zover kwam het niet. Kees Boelhouwers rukte zich vijf kilo­meter voor het einde los. Onweerstaanbaar ditmaal, want in een wip had de pittige knaap uit Bunde een 100 meter voor­sprong. Alleen Piet de Bruyn had een antwoord klaar. Toen Boelhouwers door De Bruyn was ingelopen, besloot dit tweetal gezamenlijk de finish op te zoeken. De heren deden dit naarstig en met succes. Gevaar dreigde niet meer. Het publiek aasde al op een v1ijmscherpe eindspurt, maar Boelhouwers en De Bruyn hadden andere voornemens. Zij sloegen de armen om elkaars schouders en dartelden zo over de witte streep. Twee winnaars dus.. Of had de scherp toeziende jury ontdekt, dat het bandje van Boelhouwers een tikkie eerder de 100 km affaire had be­eindigd?

De uitslagen:

Nieuwelingen: 1. A. Wuydts (Kruisland), 40 km in 1 uur 4 min. 50 sec.; 2. R. Stanneveld (Hoensbroek); 3: W. Boss (Beek); 4. H. Roelofsen (Spaubeek); 5. A. Quix ~(Geleen); 6. A. van Enge­len (Eindhoven); 7. J. v. Weydeven (Eindhoven); 8. A. Radex (Heerlen); 9. A. van Laarhoven (Valkenswaard); 10. een hele ris ex-aequo.

Amateurs: 1. en 2. Kees Boelhouwers (Bunde) en Piet de Bruyn (Roosendaal), 100 km in 2 uur 28 min. 40 sec.; 3. op 13 sec. A. Franken (Tilburg); 4. W. Gramser (Siebengewald); 5. H. Leunis­sen (Geleen); 6. A. de Rooy (Eygelshoven); 7. H. Schoenmakers (Blerick); 8. P. Hunmann (D.); 9. H. de Haas (Eindhoven); 10. A. Simmes (D.). '

 

HOENSBROEK.(12 september).1954

Nieuwelingen: 1. G. renders, 2. Wil Boss, 3. Wim Kamphuis

 

HOENSBROEK.K.K.K.(10 oktober).1954

        „UBACH OVER WORMS" WON BEDEVAARTWEDSTRIJD.

In de middaguren werd op het bekende K.K.K.-parcours te Hoensbroek in het kader van de Limburgse wielerbedevaart een z.g. Bedevaartkoers aan de orde gesteld. De Limburgse clubs konden tien nieuwelingen in het strijdperk sturen, voor prijzen gelijk in het vorige nummer van “Wielersport" uiteen­gezet.

Deze match werd een sportief succes zonder weerga. Vijf equipes - elk dus uit tien man bestaande - betwisten elkaar in deze 84 km aangelegenheid de fraaie prijzen, waaronder de Bisschopsbeker, welke door Mgr. Lemmens ter beschikking was gesteld. De talrijke toeschouwers konden hun hart aan een frisse en levendige koers ophalen. Beste sport werd geboden en daarom was het te doen. De hoofdzaak was om de ploeg naar de victorie te voeren, resp. een zo goed mogelijke klassering te bereiken. In de eerste helft brachten Ramakers, Vek, Berns, Kamphuis, Rongen en weer de agressieve Ramakers danig leven in de brouwerij. Al deze pogingen liepen op niets uit.

Tenslotte werd de durf van de gebr. Kohlen, Doek en Rongen beloond. Uit de groep bleken Meessen, Vek, Ramakers, Van Mulken, Hassel en Ratajec een juist antwoord in hun reper­toire te hebben. Via een fraaie achtervolging voegde dit gezel­schap zich bij de kop. Tijdens de verdere wedegwaardigheden slaagden Boss, Doveren en Kamphuis erin eveneens aansluiting te verkrijgen.. En bij het opmaken van de balans bleken. „Maas­tricht" en „Ubach over Worms". het beste in deze leidersgroep te zijn vertegenwoordigd. Even voor het ingaan van de laatste ronde, wipte de onstuimige Vek weg. Zijn ploegmakkers „stop­ten" meteen de rest af en “Ubach Aver Worms" had de eerste prijs voor het grijpen. De spurt werd gewonnen door de repre­sentant van de T. en W. „Maastricht" Van Mulken.

In het klassement der ploegen zegevierde Ubach over Worms met een puntje voor „Maastricht".

Nieuwelingen:1. J. Vek (Ubach over Worms), 84 km in 2 uur 9 min. 36 sec.; 2. H. van Mulken (Maastricht), op 42 seconden; 3. H. Hassel (Maastricht); 4. G. Messen (Ubach over Worms); 5. P. Kohlen (Ubach over Worms); 6. F. Ramakers (Maastricht); 7. W. Kamp­huis (Hoensbroek); 8. A. Rongen (Maastricht); 9. M. Doveren (Bleijerheide); 10. J. Ratajec (Hoensbroek).

Ploegenrangschikking.

  1. T. en W. „Ubach over Worms" 10 punten; 2. T. en W. „Maas­tricht", 11 punten; 3. T. en W. „Hoensbroek", 33 punten; 4. T. en W. ,Mathieu Cordang", 53 punten; 5. T. en W. ,Bleijerheide", 57 punten.

Na afloop werden de winnaars door rector Boymans in de bloe­men gezet, werden de wisselprijs en andere prijzen uitgereikt en ontvingen de tien renners van „Ubach over Worms" het Bisschops-embleem.

 

HOEVEN.(16 mei).1954

Amateurs: 1. Jantje Konings, 2. v. d. Borst, 3. Van der Linden, 4. Wuijts, 5. Goorden, 6. Hofland, 7. Heeren, 8. Oomen, 9. Braspennincx, 10. Roks.

Nieuwelingen: 1. Van Meel, 2. v. d. Heijden, 3. Schijvenaars, 4. Hofmans, 5. Nelemans, 6.Van Steen, 7. Van Iersel, 8. Stoop, 9.Bol.

 

HOOGERHEIDE.(25 juli).1954

Amateurs: 1. Piet Maas, 100 km In 2 uur 23 min. 17 sec.2. Schrauwen, 3. Wuijts, 4. Van Selm, 5. Kroon, 6. Van As, 7. Matthijssen, 8. Zaag­mans, 9. Haverkamp. 10. Thijs.

 

HOOGEVEEN.(24 juli).1954

Nieuwelingen: 1. Joop Smit, 2. Henk Lahpor, 3. J. Bijlsma

 

HUIJBERGEN.(7 augustus).1954

Amateurs:1. Van der Pluijm; 2. De Wit; 3. Roks; 4. De Vree; 5. v. d. Wiel; 6. Van de Borst; 7. Van As; 8. Konings; 9. Looyen; 10. Borremans.

Nieuwelingen: 1. P. de Jongh, 2. Frans Hofmans, 3. Adrie van Meel,

 

HUIZEN.(30 juni).1954

   Felle sprint bracht GIJS PAUW de zege in de Ronde van Huizen

De Utrechtse wielercrack Gijs Pauw heeft zijn worm weer teruggevonden. Tot die overtuiging kwamen wij met de vele toeschouwers van de eerste Ronde van Huizen.

Het was een prachtige wedstrijd, waarbij gevochten werd van start tot finish en waarbij de beslissing eerst viel in de eind­sprint, waarbij Gijs Pauw al zijn talenten in de strijd wierp en de Nederlandse kampioen Frans Braat naar de tweede plaats verwees.

Huizen beleefde dus voor de eerste maal de gebeurtenis van een wielerronde, ter ere van de feestweek ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de „haven". Op een alleraardigst parcours, dat versierd was met vlaggen, vissersnetten en „stro­balen" en dat liep langs de haven en de rand van het zilver­grijze IJsselmeer, waar de vogeltjes in het riet hun hoogste lied kweelden, daar versierde de bonte rennersmeute het par­cours dubbel met hun fel gekleurde tricots. Dwars door de kermis liep het parcours en de enkele duizenden, die uit het dorp waren gesneld, om dit festijn voor de eerste maal van hun lever te gaan aanschouwen, hadden er geen spijt van. Dat bewees wel het handgeklap en de zeer fraaie premies.

Wellicht was daardoor de strijd zo fel en bovendien zo aan­trekkelijk. Goed, uiteindelijk slaagde niemand er in een voor­sprong te nemen, doch de pogingen waren niet van de lucht geweest.

De twee Beverwijkers Geldermans en De Ruiter wilder perse de primeur hebben. Zij reden als was het een course over 10 km. Bovendien kunnen zij er wat van. De Ruiter is geen onbekende, vooral niet in de klassiekers en Geldermans is een jonge renner, die vooral de laatste courser tot prima daden kwam. Het Beverwijkse duo werd echter gauw tot rust ge­bracht, ook al ging Geldermans het later nog eens proberen.

Ongeveer na 35 km kregen wij drie man op kop. Weer waren het De Ruiter en Geldermans die de actiefnemers waren, samen met de potige Bakx uit Amsterdam. Toen even later Frans Braat, die buitengewoon actief was en spectaculair reed, op jacht ging met Baumgartner, v. d. Putten en F. Rabe, leek de beslissing gevallen. Deze zeven Man kwamen op kop en ieder­een dacht, dat het de beslissing was. De sterkste vogels waren immers gevlogen. Doch precies op tijd zagen de twee Utrech­ters George de Korte en Gijs Pauw het gevaar. Samen met Bertus Lute en Van Hoeven maakten zij zich eveneens los en hun tempo was zo hoog, dat zij bij de zeven koplopers kwamen. Wij hadden nu dus elf man aan de leiding en dat is voor een kopgroep meestal te veel. Zo ook nu. Het ontbrak aan samen­werkingen daar het peloton, met Wim Snijders, Mehagnoul, Verseveld en Den Ouden, de kop weer in het zicht kreeg, ging het feest niet door.

Na dit wapenfeit probeerde Braat het weer eens alleen, terwijl de feestlichtjes steeds feller en feller afstaken tegen de lang­zaam donker wordende hemel. Ook Schipper en De Ruiter gingen weer op jacht, even later gevolgd door Lute, Braat en Bredius. Het bleef echter bij pogingen.

Twaalf ronden voor het einde trok Schipper er alleen tussen uit, doch het peloton liet hem niet meer begaan, evenals Lute, die enkele ronden voor bet einde nog wegwipte, samen met v. d. Putten. Het moest dus een massale eindsprint werden van zeker 40 renners.

Met angstige gezichten keken de renners rond, bevreesd wel­licht voor een valpartij of voor een onjuiste uitslag.

Kamprechter der jury, de heer Schlebaum, instrueerde echter zijn mannen op een rustige en beheerste wijze en mede doordat alle juryleden zich uitstekend van bun taak kweten, werd deze massale eindsprint zonder een enkele hiaat opgenomen. Vijf­tien prijzen waren er te verdelen en al deze plaatsen werden onberispelijk door de juryleden genoteerd. Voor de heer Schle­baum en zijn mannen een waardig compliment.

Hoe de eindsprint verliep beschreven wij reeds. Gijs Pauw zegevierde zeer fraai voor Braat en dit houdt voor Gijs in, dat hij zich wederom aan de top heeft genesteld en zijn kleine inzinking na Warschau-Berlijn-Praag weer geheel te boven is. Daarvoor een woord van lof aan Pauw en al de andere ren­ners voor de fraaie course die zij brachten voor de Huizense bevolking en een woord van lof voor de uitstekende organisatie van de G.W.C. „De Adelaar".

Amateurs: 1. G. Pauw (Utrecht), 100 km in 2 uur 8 min. 41 sec.; 2. F. Braat (Aalsmeer); 3. v. d. Putten ('s-Gravenhage); 4. B. Wuurman (Amsterdam); 5. G. de Korte (Utrecht); 6. G. Bakx (Amsterdam); 7. J. Bredius (Diemen); 8. R. Stout (Am­sterdam); 9. D. de Ruiter (Beverwijk); 10. J. Kleine (Naarden); 11. N. Ballangee (Amsterdam); 12. C. Jansen (Halfweg); 13. H. v. Hoeven (IJsselstein); 14. F. W. Rabe (Amsterdam); 15. D. Meier ('s-Graveland).

BRON:HANS VAN DE KAMP'.

 

HULST.(19 mei).1954

Amateurs: 1.Gentile Saelens(bel), 2. Jan Konings, 3. Piet de Bruin,

 

HULST.(22 mei).1954

Amateurs: 1. Henk van Glerum, 2. Bram Heeren, 3. Jan Konings,

 

IJMUIDEN.(21 augustus).1954

         Zege van Henk Wiese in de Ronde van IJmuiden

Door de strijdlust waarmee de renners bezield waren, droeg de vierde Ronde van IJmuiden een vrij levendig en span­nend karakter. Steeds weer waren er nieuwe demarranten, die in deze met een rijke buit aan premies begiftigde koers hun slag probeerden te slaan. Eerst in de voorlaatste ronde viel de be­slissende slag, toen Henk Wiese en Frits Rabe een kleine voorsprong veroverden en deze niet weer afstonden. En toen dit tweetal voor de laatste maal het Sluis­plein opsnelde naar de finish, had Henk Wiese - die zich niet vermoeid had in de vele premiesprints en uitlooppogin­gen - weinig moeite nodig om de strijd­lustige Frits Rabe te kloppen.

Toen het ongeveer 60 man sterke pelo­ton zich in beweging zette, zat de Zand­voorter Klaas Koper met een meewarig gezicht dit vertrek gade te slaan. Een onwillige dijbeenblessure, overgehouden van een val in de Driedaagse van „Olympia", is er de oorzaak van dat hij nog steeds niet fietsen mag. Het is niet onmogelijk dat er operatief ingegrepen moet worden om “pechvogel" Koper van zijn kwaal te genezen.

Om op de wedstrijd terug te komen: reeds na de tweederonde liet Gijs Pauw na een gewonnen premiesprint het pelo­ton zijn achterwiel bewonderen. Een honderdtal meters winst boekte rappe Gijs met deze eerste klap, maar tegen de gezamenlijke achtervolging van het pe­loton moest hij toch weer het loodje leggen. Door de vele premies die er wer­den verreden, gelukte hot aanvankelijk geen der renners om een beslissende voorsprong te veroveren. Ook al stelden achtereenvolgens Bredius, Geldermans, Pauw, Steenvoorden en het trio Hofland, Pauw en Wil Eelsing energieke pogin­gen in het werk, een definitieve afschei­ding konden zij niet teweeg brengen. Oak de sterke Krijn Post slaagde er niet in om weg te komen en werd weer door het op premies beluste peloton in­gelopen. Er waren toen 40 km onder de wieltjes doorgedraaid en na al deze schermutselingen lag alles weer bijeen. Vier kilometer verder beproefden Dik Meyer en Tonny Peters hun geluk in een uitlooppoging, maar waar zij faalden, slaagde Frits Rabe. Ondanks dat Peters, Meyer, De Hoog en Mannaart een ach­tervolgersgroepje formeerden, bleef Am­sterdamse Frits onbereikbaar voor hen. En toen ook Van 't Hof en Geldermans naar de achtervolgers snelden, werden zij weer door het peloton opgeslokt. -De eenzame koploper versaagde echter niet en bleef hardnekkig zijn 12 sec. winst verdedigen. De in het peloton ontketen­de jachten werden hem tenslotte toch noodlottig en na een solorit van 18 km moest de moedige Rabe voor de over­macht capituleren.

Een valpartij op het Sluisplein, in de schaduw van de zeeslepers, betekende voor Cornelissen en Pleyt het einde, ter­wijl Pafort er een grote achterstand door opliep. Pafort was trouwens niet de enige die terrein verspeeld had, want door het hoge tempo en de premiesprints waren vele renners achter geraakt of met stille trom van het toneel ver­dwenen.

Twaalf ronden (24 km), voor de streep wist de voor eigen publiek rijdende Wil Eelsing een kleine voorsprong te ver­overen. Hoewel hij luide aangemoedigd werd door zijn plaatsgenoten, ervaarde hij reeds enkele kilometers verder, dat men van goede huize moest komen om in dit sterk bezette veld renners een geslaagde greep naar de zege te kunnen doen. Ook Wim Rusman - na zijn terug­slag voor het eerst weer ouderwets op dreef - slaagde er niet in met een ont­snapping de strijd in zijn voordeel te beslissen. Pas in de voorlaatste ronde viel de beslissing, toen Henk Wiese en Frits Rabe zo onweerstaanbaar naar voren sprongen, dat zij in de laatste 3 km onbereikbaar bleven voor het tot 25 man geslonken peloton. En zo we in de aan­hef reeds schreven, had Wiese weinig moeite nodig om Rabe in de sprint te kloppen. De prestatieprijs werd terecht toegekend aan Frits Rabe.

Amateurs: 1. Henk Wiese (Am­sterdam), 100 km in 2 uur 9 min. 23 sec.; 2. F. Rabe (Amsterdam); 3. W. Rusman (Haarlem); 4. J. Hofland (Beverwijk); 5. P. Peters (Haarlem); 6. D. Olivier (Amsterdam); 7. W. Eelsing (IJmuiden); 8. H. Ruiken (Amsterdam); 9. P. T'ienstra (Amsterdam); 10. H. Bbhne (Amster­dam); 11. R. v. d. Ruit (Amsterdam); 12. K. Post (Nieuw-Vennep); 13. P. Steenvoorden (Heemstede).BRON:JAN ROOSEBOOM DE VRIES.

 

IJZENDIJKE.(8 juni).1954

Amateurs: 1. J. Konings, Breda; 2. J. Westdorp, 's-Heerenhoek; 3. G. Verhoeven, Tilburg; 4. A. Braspenning; Zundert; 5. E. de -Waal, Hantenisse; 6. M. van Overveld, Hoogerheide; 7. R. Ver­helst. Ede; 8. J. Haverkamp, Fijnaart; 9. Jos Heeren, Roosen­daal; 10. C. v. d. Borst, Etten,

 

KAATSHEUVEL.(22 augustus).1954

SCHALK VERHOEF WON NU IN KAATSHEUVEL.

De jonge Rotterdammer Schalk Verhoef blijft zijn zegereeks onvervaard voort­zetten. We zullen hem dus in het oog moeten blijven houden. De Tilburger Van der Linden, die in het schoenen­stadie graag gewonnen had, moest hem de overwinning gunnen.

Amateurs: 1. Schalk Verhoef, 2. van der Linden, 3. Konings, 4. Roks, 5. Van de Borst, 6. De Jong, 7. Van der Pluijm, 8. Goossens, 9. Schalk, 10.Timmermans.

Nieuwelingen: 1. A. van Son, 2. Jos Kivits, 3. Theo Sijthoff, 4.Dijke, 5. van T'ilburg, 6. Van Engelen, 7. Buiks, 8. Hagelaars, 9. Michielsen, 10. Lambregts.

 

KAMPIOEN VAN UTRECHT EN GELDERLAND.(5 juni).1954

G.PAUW (UTRECHT) en H. BUDDE(GELDERLAND) provinciaal kampioen

Verbeten wierpen vier amateurs zich op de eindsprint van het provinciaal kampioenschap van Utrecht. Dat waren Henk van de Broek, George Korte, Gijs Pauw en Mi Stolker.

Henk van de Broek, tot op 200 meter voor de finish aan de leiding, kon het niet bolwerken tegen de sprinterscapaciteiten van Gijs Pauw, die gelanceerd van het wiel kwam, evenals George de Korte.

Het was een schitterend duel, dat Gijs Pauw de zege bracht, voor v. d. Broek en De Korte. Stolker werd 4e.

5 Juni was dus de dag der provinciaae kampioenschappen. Voor Utrecht en Gelderland werden deze verreden op het prachtige landelijke parcours van de Soester wielervereniging „Tempo". Door dit geurende en bloeiende landschap leverden de amateurs een prachtige strijd, waarbij de Utrechtse renners ditmaal met kop en schouders boven hun collega's van Gel­derland uitstaken.

Van het begin tot het einde was de strijd fel, want al na 30 km kwam er een kopgroep met Klein, v. d. Hurk, Soellaart, De Korte, Pauw, v. Ingen, v. d. Broek en Stolker. Hun voor-sprong slonk echter weer onder de snelheid van het peloton.

Er kwam weer een kopgroep, nadat Alen en Klein o.a. pech kregen. Doch na 70 km viel reeds de beslissende slag. Dat was na de eerste verzorging. Snel maakten zich acht renners los. Voor Utrecht waren het De Korte, Stolker, v. d. Broek, Pauw, Bosch en Pol. Voor Gelderland waren het Wassing en Budde. Ook v. d. Hurk en Voorend kwamen er nog bij. Nauwe­lijks twee ronden later bleken de drie Utrechtse cracks Pauw, De Korte en v. d. Broek weer ontembaar. Als leeuwen wierpen zij zich in de strijd en maakten zij zich los van de rest. Slechts Stolker ken nog de kopgroep bereiken, waarna na korte tijd Stolker even van de fiets moest door pech, maar met een rush kwam deze pedaalridder weer bij de leiders. Het zou zijn laatste wapenfeit zijn.

Intussen verhoogden v. d. Broek, Pauw en De Korte hun voor­sprong. Henk van de Broek was de motor van de groep. Hij reed schitterend. Gijs Pauw reed vol vuur en strijdlust, hij was herboren, en George de Korte paste zich prima bij dit duo aan. Hij reed gemakkelijk en het meest stijlvol.

En Mi Stolker? Ja, wat wij over hem moeten schrijven mag niet voor hem pleiten. Wij hebben persoonlijk niets tegen Stolker, doch Zaterdag vonden wij hem weinig sportief. Stol­ker weigerde n.l. hardnekkig al het kopwerp. Hij wilde zijn makkers niet bijstaan, ondanks dat hij het waarschijnlijk wel kon. Want in de allerlaatste ronde was Stolker plots fit genoeg om enkele malen fel te demarreren. Wanneer iemand niet mee kon komen, nemen wij het hem niet kwalijk, maar profi­teer nooit onnodig van een ander zijn harde werken. Stolker heeft reeds vele goede rpsultaten laten zien, dat hopen wij in de toekomst ook mee te maken.

Wij gaan echter weer terug naar de drie “groten" van die dag. Pauw, De Korte en v. d. Broek, die inmiddels hun voorsprong tot liefst 10 minuten hadden opgevoerd. Toen die drie de laatste ronde inreden, stelde Henk van de Broek nog alles in het werk om te ontsnappen. Het werd echter zoals boven omschreven, een hevig sprintduel, dat Gijs Pauw in zijn voor­deel besliste, voor v. d. Broek. George de Korte reed zelfs zijn laatste 200 meter op een lege band.

Bijna zouden wij de rest vergeten. Het grote peloton met de Gelderse “vedetten". Dit peloton verloor niet minder dan 10 minuten en dat pleit dus niet zo voor hen. Geen enkele renner wist hieruit te ontsnappen en zo werd het vanzelf­sprekend een sprintfinish, gewonnen door Budde uit Zutphen, die hierdoor Gelders kampioen werd. Voor Budde was het de eerste maal in zijn wielerloopbaan dat hij zegevierde.

Een extra compliment verdient ongetwijfeld Albert Bosch, een der jongste Utrechtse amateurs, die door krampen geplaagd, een groot deel der course op zijn eentje uitreed.

De uitslagen waren:

Amateurs:Kampioen van Utrecht: 1. G. Pauw (Utrecht), 168 km in 4 uur 28 min. 58 sec.; 2. H. v. d. Broek (Breukelen); 3. G. de Korte (Utrecht); 4. M. Stolker (Utrecht); 5. G. Voorend (Bodegraven); 6. J. Westerhout (Amersfoort); 7. L. v. d. Bosch (De Meern); 8. A. Drost (Soest).

Amateurs:Kampioen van Gelderland: 1. H. Budde (Zutphen), 168 km in 4 uur 38 min. 58 sec.; 2. H. Wolf (Wezep); 3. L. Pardoel (Hedel); 4. T. Timmermans (Arnhem); 5. A. Roelofs (Arnhem); 6. P.Wagenaar (Arnhem); 7. J. Pardoel (Hedel); 8. C. Schaaf (Apel­doorn).

Selectiewedstrijden nieuwelingen:

Nieuwelingen:Utrecht: 1. J. Rademakers (Utrecht), 56 km in 1 uur 26 min. 0.8 sec.; 2. B. Korver; 3. H. Jongerius; 4. J. Bos; 5. T. Korver (allen Utrecht).

Nieuwelingen:Gelderland: 1. J. Smit (Arnhem), 56 km in 1 uur 26 min. 0.8 sec.; 2. B. O. Gerven (Hedel); 3. H. v. d. Lee (Arnhem).BRON:HANS VAN DE KAMP.

 

KAMPIOENSCHAP VAN LIMBURG.(16 mei).1954

                            Harry Schoenmakers kampioen van Limburg

Volkomen verdiend trok Harry Schoen­makers (Blerick) in de race om het pro­vinciaal Limburgs kampioenschap aan het langste eind. Voor velen startte Wally Gramser als favoriet; terwijl ook de pa­pieren van Mart v. d. Borgh hoog geno­teerd werden. Het verloop ging evenwel in een andere richting,.

Gramser reed in het St. Jansbos een tube aan flarden, tengevolge van de bewuste ,,puinaises-affaire" (zoals in het verslag van de profkoers vermoedelijk is ver­meld, strooide een onverlaat op de grint­paden van St. Jansbos - een fikse afda­ling - een geduchte portie punaises, waarvan na de ramp nog ruim 100 door rijkspolitie en verkenners werden opge­raapt), zodat hij langs het lijntje kwam to staan.

Met Flor v. d. Weyden deelde Harry Schoenmakers de lakens uit. Reeds in de 2e ronde (de heren hadden ruim130 km voor de boeg,) sloegen Schoenmakers en v. d. Weyden op de vlucht. Niemand dacht er op dat moment natuurlijk aan, dat dit meteen de beslissing betekende.Nol Ehlen bond dra de strijd met de twee koplopers aan en ook v. d. Borgh en Jacq. Gelissen warm serieus van plan een rake duit in het zakje te doen.

De voorsprong van Schoenmakers en v. d. Weyden bedroeg geruime tijd slechts een paar honderd meter. Dit duo wenste kennelijk niet te bukken voor de achter­volgers. Het duel tussen de uitlopers en Ehlen, Gelissen, v. d. Bough hield de aandacht gespannen. Ehlen zat vlak ach­ter de kopmannen en daar Gelissen en v. d. Borgh rustig hun gang gingen, was de toestand nog lang niet definitief be­paald. Half koers konden Schoenmakers en v. d. Weyden rustiger ademhalen, daar zij anderhalve minuut winst op Ehlen boekten, In deze positie kwam geen wijziging meer, wel boerde de rest nog aanzienlijk achteruit. Schoenmakers en v. d. Weyde toerden in hoog tempo op de finish af, waar eerstgenoemde zonder moeite de bloemen opeiste. Een sportieve geste van de winnaar mag niet onvermeld blijven.

Vijf ronden voor het einde kreeg v. d. Weyden een lek bandje. Schoenmakers wachtte totdat zijn maat een nieuwe fiets kreeg en deed daarna kop, totdat v. d. Weyden weer in het bezit van zijn eigen karretje was.

Amateurs: 1. H. Schoenmakers,(Blerick), 3 uur 26 man. 8 see.;. 2. F. v. d. Weyden (Maastricht) z.t.; op 3.44 min. 3. A. Ehlen (Sittard); op 4.13 man. 4. J. Gelissen (Beek); 5. M. v. d. Borgh (Koningsbosch); op 5.47 min. 6. G. Keulers (Geleen); op 7.10 min. 7. A. de Rooy (Eygelshoven); 8. J. Pluymakers (Berg en Terblijt); 9. J. Bakx (Meerssen); 10. J. Kersten (Sie­bengewald); op 8.13 main. 11. Th. Kusters (Geleen); op 8.42 min. 12. H. Fransman (Ubachsberg); op 9.15 min. 13. M. Mater (Geleen).   BRON:GERARD SILLEN.

 

KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND.(16 mei).1954

De slag op de Cauberg

Actieve Adri Voorting in eindspurt verdiend kampioen 1954.

Valpartijen en . . . . . . . punaises teisterden in de eerste ronde het veld

Een prettig zonnetje overgoot de fleurige stoet, die op de Oud­-Valkenburgerweg startte voor het nationale wegkampioen­schap 1954. De toen al talrijke toeschouwers wierpen een blik op de bonte sliert, in de stellige overtuiging, dat de volgende keren het gezelschap en bloc zou passeren. Van deze volkomen logische prognose kwam ditmaal totaal niets terecht. Al in de eerste ronde werd het veld zo zwaar geteisterd, dat deze klap het decor totaal veranderde. Een geducht “verminkte" familie flitste de jury-tent voorbij. Waar waren Jan Nolten, Wim Dielissen, Guns, Henk Stevens, Sefke Janssen? Hoe was het mogelijk, dat het zaakje finaal door elkaar lag en vele coureurs met minuten achterstand wanhopige pogingen aanwendden om, aansluiting te bekomen? De afdaling in het St. Jansbos speelt altijd in de Cauberg-slag een rol. Nu werd de allereerste daling een drama. Een of andere onsportieveling - het woord onverlaat is beter op zijn plaats - had de grintpaden aldaar met een hoeveelheid punaises en kopspijkertjes bestrooid. De gevolgen waren ruineus. Hierop sloot een volgend mankement aan. Jan Plantaz raakte het wiel van, zijn buurtgenoot Wim Dielissen, waardoor deze viel en pardoes een hele serie lot­genoten maakte. Diverse knapen duikelden over Dielissen heen, talrijke anderen worden geveld door.... “punaises". En toen de kruitdamp van deze St. Jansbos-ramp ietwat was op­getrokken, bleek de kampioensrace een rake klap te hebben gekregen. Het Rode Kruis kwam er aan te pas. Henk Stevens was er het ergst aan toe, maar na een serieus onderzoek kon hij toch naar huis worden vervoerd. Dielissen liep een arm­blessure op, diverse makkers dito. Degenen die bij de “pu­naises-affaire" betrokken waren, trachtten hals over kop een nieuw wiel te bemachtigen. Lukte dit, dan werd de weg ver­volgd, zo niet dan moesten de kleedkamers worden opgezocht. En zo was het te verklaren, waarom na beeindiging van de eerste ronde de leidende groep zulk een minimaal aantal leden telde.

Slijtage-slag met veel uitvallers.

Deze klappen beinvloedden het verloop zwaar. Dit wil heus niet zeggen, dat ,anders wellicht Adri Voorting de kampioens­trui was ontgaan, neen, want deze jonge knaap verdiende de buit dubbel en dwars. Maar het verloop was dan niet zo een­tonig geweest, daar dan verschillende mannen een duit in het zakje hadden gedaan. Toen de politie en de verkenners meer dan honderd punaises op de jury-tafel deponeerden, stonden links en rechts a1 talrijke, onfortuinlijke coureurs langs de weg of peddelden met een aanzienlijke achterstand de voorwaarts marcherende gezellen achterna. Wout Wagtmans haalde zijn karretje zonder deuken uit de ravage te voorschijn en zat dra weer lustig in de groep. Jan Nolten, Sefke Janssen, Henk Smeets, Van Sambeek e.a. kregen een fikse tik. De fut was er uit, vooral toen bleek, dat alle pogingen om het gedwongen verlies goed te maken, ten dode waren gedoemd. Voor en na - de achterstand groeide - verdwenen deze renners van het strijdtoneel, evenals Dekkers, Plantaz, Paymans, Suijkerbuijk, Koch enz. Deze aftocht vond niet ineens plaats. Oorspronkelijk trokken genoemde heren flink van leer, om zodoende nog, een woordje in het midden te brengen. Naderhand - toen over­duidelijk bleek dat hoge ogen niet meer in hun bereik waren - werd een punt achter de werkzaamheden gezet.

Piet Haan - stijlvol zoals immer - kon de opgave eveneens niet volbrengen. Stak deze sierlijke pedaleur niet in zijn Zon­dagse forme? Bij het ingaan van de vierde ronde lag deze klasse-man (met de allure van een pistier) op 13 seconden van de kop, zodat hij zeker aansluiting had dienen te verkrijgen. Niets daarvan. Zijn achterstand werd groter en groter. Ten­slotte stond hij in de zesde ronde langs het lijntje. Sefke Jans­sen belandde op 2 minuten en Jan Nolten op 3.44 minuten toen de vierde ronde aanbrak. Ook voor hen was het einde dra geslagen.

Werker van het eerste uur werd beloond.

Na 18 Cauberg-ronden (198 km) kon Adri Voorting zich kam­pioen noemen. Volkomen verdiend. De werker van het eerste uur kreeg ook de slotbeloning. Wanneer de koers in schuifhes uiteen wordt gerafeld, dan kan alvast de activiteit van de jongste van het broederpaar worden aangestipt. Tijdens de 8e klim bereikte Adri het eerst de top met 15 sec. voorsprong op De Boer en 1.10 minuten op een groep waarin de kopstukken huisden. Op drie minuten deed Jan Lambrichs - tube aan flarden getrapt - moedige pogingen om dichter bij de rest te geraken. De Boer was gedoemd om achteruit te boeren, op kop hield Adri Voorting netjes stand, al was het, klaar, dat het nog te vroeg was om de slag volkomen binnen te halen. Hij bereikte ermee, dat de grote menigte - weer werd de Cauberg­slag door enkele tienduizenden enthousiastelingen gevolgd - en de lui die in de wielersport iets te vertellen hebben, met welgevallen op hem neerblikten. Terecht ging ook nu de be­wondering van het pubmliek naar -de durvers uit, naar de uit­lopende Adri Voorting en de slachtoffers van de „St. Jansbos­ramp", die onversaagd op de tanden beten.

De voorsprong van Adri Voorting verminderde in de volgende toer, werd.56 sec., werd 25 seconden en kort na de elfde be­klimming liep de groep hem in. In deze groep zaten Gerrit Voorting, Gerrit Schulte, Wim van Est, Nico (de Brabanders zeggen Klaas) van Est, Hein van Breenen, Hein Gelissen, Henk Faanhof, Witteveen, Appie Donker, Harry Schoenmakers, Thijs van Oers, Wout Wagtmans, Thijs Roks.

Het inlopen van Adri Voorting was het begin van een afval­race. De rest stond al lang “buitenspel", Lambrichs was vol­slagen kansloos, zodat de prijzen terecht zouden komen bij mannen uit genoemd peloton. Op kop, werden tikken uitge­deeld. Het tempo was wel niet bepaald hoog, maar de Cauberg enz. bleef vele heren niet in de kleren zitten. Van Oers was al verdwenen, vervolgens gaf Gelissen er de brui aan, terwijl Klaas van Est en Harry Schoenmakers en nadien Witteveen en Faanhof werden “afgehaakt".

Gerrit Schulte staakte.

In 1953 stoven drie musketeers met nog vijf ronden voor de boeg juichend de Cauberg op: Wim van Est, de pure kracht­mens met een schier onuitputbare voorraad energie, Wout Wagtmans, die met speelse dartelheid zijn troeven op tafel deponeerde, en een Schulte met zijn wonderlijk soepele cadans en koers-intellect.

Drie sollicitanten voor de nationale titel 1953: twee wieler­generaties.

Schulte - door velen ten onrechte “veteraan" genoemd - tegen de heersers van het moment. Daar daagden in de verte op de Oud-Valkenburgerweg drie stippen,op. Weer een fon­kelende eindspurt die van de jury alle attentie ging vragen? Neen. Den machtige Schulte stoof gelijk, een expresse-trein op de witte streep af. Vijf meter voor de finish gooide blonde Gerrit al jubelend de hand de hoogte in; noch Van Est, noch Wagtmans hadden zelfs zijn wiel kunnen houden. Een dol­gelukkige Schulte werd voor de vierde maal (1944, 1948, 1950 en 1953)landskampioen.

Zou de race 1954 een (herhaling van bovenaangehaald slotstuk te zien geven? Best mogelijk, want afgaande op het verloop van de Ronde van Nederland en andere activiteiten van onze kopstukken, zouden ongetwijfeld de „grote vier" - Schulte, Van Est, Wagtmans, Gerrit Voorting - naar een duidelijke hoofdrol solliciteren.

Weer een duel Schulte-Van Est? Van „sleet" was bij Schulte feitelijk geen sprake. Keer op keer verbaasde (en varbaast) Schulte de wielerwereld. Op de wintetbanen is hij nog altijd „generaal", op de weg staat deze wonderlijk begaafde kerel ook in zijn 38e levensjaar zijn mannetje. De voortekenen wezen op een meedagenloos duel tussen „oude" Gerrit en zijn jongere rivalen. En.... de kansen van Schulte werden ook ditmaal hoog aangeslagen.

Vooral voor het grote publiek - voor de massa - was dan ook de opgave van Schulte een danige teleurstelling. Hieraan ging het een en ander vooraf. De achterstand van Klaas van Est en Schoenmakers en De Boer (deze laatste verzeilde bij de jongere Van Est en de Eindhovenaar) steeg tot 1.33 in de l3e ronde, werd 2.33 in de 14e toer, 4.11 in de 15e ronde en zo ging het verder. Deze “stijging" maakte ook de eenling Lambrichs mee, die in de 15e ronde al op 7.10 min stond. Bij het ingaan van de 15e ronde volgde de sensatie: Gerrit Schulte gaf op. Gezien de ontwikkeling van de koers, werd door velen reke­ning gehouden met een hernieuwd succes van de Amsterdamse Bossenaar. Plots was het gedaan. Schulte kreeg pech en nog eens pech. Hij voelde zich geklopt en zocht de kleedkamers op. Op de Oud-Valkenburgerweg liet Gerrit het kopgroepje zijn gang gaan, hij verdween van het toneel.

Naar de finish.

Gerrit Voorting, Adri Voorting, Wout Wagtmans, Wim van Est en Thijs Roks konden aanstalten maken om de eerste plaats te vergeven. Faanhof, Witteveen en Van Breenen waren gewogen en te licht bevonden, de anderen zakten,steeds meer af. In dit decor kwam geen wijziging meer, nadat Thijs Roks noodgedwongen afscheid van zijn maten had moeten nemen. Zij die het aangezien zijn benen niet zo snel wensten rond te draaien als nodig was om mede op kop te blijven.

Vier man gingen de laatste ronde in, vier coureurs namen ge­zamenlijk de Cauberg en de afdaling in het St. Jansbos. Waar­om trachtte de sterke Van Est niet zijn gezellen murw te rijden? Hij moest toch weten dat straks in een eindspurt beide Voorting's sneller zouden zijn? Wim van Est maakte dezelfde fout van verleden jaar. Vertrouwde hij te zeer op een storm­loop op het einde? De Voortings waren op hun cjui-vive, Wagt­mans gaf geen krimp. Op 300 meter nam Adri Voorting reso­luut de kop. Niemand kon hem bijbenen. Met Wagtmans in tweede positie ijlde de 23-jariige Haarlemmer als volkomen verdiende triomfator over de witte streep. Gerrit Voorting werd derde, kansloos was Van Est. Mistroostig schudde hij zijn markante kop.

Beroepsrenners: 1. Adri Voorting (Haarlem), 198 km in 5 uur 42, min. 18 sec.; 2. Wout Wagtmans (Breda), z.t.; 3. Gerrit Voorting (Roosendaal),z.t.; 4. Wim van Est (St. Willebrord), z.t.; 5. Thijs Roks (Zundert), op 1 min. 58 sec.; 6. Henk Faanhof (Amster­dam), op 5 min. 8 sec.; 7. Witteveen (fivmsterdam), z.t.; 8. Hein van Breenen (Amsterdam), op 6 min. 28 sec.; 9. Nico van East (Fijnaart), op 9 min. 57 sec.; 10. Jan Lambrichs (Bunde), op 11 min. 17 sec:; 11. Harry Sehoenmakers (Eindhoven), op 15 man. 14 sec.; 12. Fr. van Smibeek (Valkenswaard), op 1 ronde; 13. Boelens (Hilversum), op 2 ronden; 14. Kuipers (Den Haag), op 3 ronden.   BRON:GERARD SILLEN.

 

KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND.(11 juli).1954

      Wies van Dongen wegkampioen van Nederland

Verleden week zagen we in een bioscoop een film over de op­mars van een enorm mierenleger, dat vernietigend voorttrok, slechts verwoeste landerijen achter zich latend. Aan dat enor­me leger, een donker lint dat alleen samen scheen voort te bewegen, moesten we Zondag denken in de eerste ronden van het nationaal wegkampioenschap voor amateurs. Over het mooie Circuit van Zandvoort bewoog zich een sjerp van kleu­rige wielrijders, een eindeloze stoet van rode, groene, oranje, blauwe en witte mannetjes. En wanneer dit leger genaderd was, hoorde men wel een halve minuut het gezoem van de wielen als een bijenzwerm die langs komt.

Wat een belangstelling! Het officiele programma van dit lands­kampioenschap had een omvang van twintig pagina's en wie denkt dat een flink deel daarvan foto's of advertenties zouden zijn, heeft het mis. Het waren bijna allemaal pagina's met namen, steeds maar namen. Want behalve de 405 amateurs, hadden er ook nog 420. nieuwelingen ingeschreven voor de jaarlijkse voorwedstrijd, die iedereen zo'n beetje pleegt te be­schouwen als het officieuze kampioenschap voor deze catego­rie. Namen, namen en nog eens namen. We bezitten heel wit Bakkers en Van den Bergen, Van Dongens en Hendriksen, Jansens en Van Leeuwens, Smitten en De Vriesen. Van deze namen waren er hier wel een stuk of wat vertegenwoordigers. De Jans(s)ens zelfs, met acht man.

Uit al die .namen zijn er maar een paar naar voren gekomen. En dat waren, om ons nu maar eerst tot de amateurs te be­palen, overwegend renners, die de laatste maanden toch al keer op keer in de kranten zijn genoemd wegens goed rijden in klassiekers of grote buitenlandse wedstrijden. (De “krassers" van de kleine rondjes presteerden ook ditmaal weinig of niets.) De uitblinkers zijn allemaal monsen met een naam. Wies van Dongen, de verdienstelijke winnaar, gaat daarbij natuurlijk voorop en onmiddellijk daarna dienen genoemd de Limburgers Kersten en Van der Weyden, de sterke Vlijmenaar Tini Wolfs, Arend van 't Hof - eindelijk weer eens de grote man van enige seizoenen terug - de Hagenaar Hamelink, Van den Dungen, die verleden week de Ronde van Drente won, Fons Borremans, Tonny Peters, Rien van Grinsven. U zult hen allemaal nog wel in dit verslag tegenkomen.

„Slechts" 340.

Van de 405 inschrijvers verschenen ,slechts 340 amateurs aan de start. De eerste van die 340, die een serieuze uitlooppoging ondernam, was Krijn Post, man van het voorseizoen. Maar de Noordhollandse kampioen, die lang zo gemakkelijk niet meer draait als enige maanden terug, was al gauw tot de orde ge­roepen. Hetzelfde gold voor andere vluchters, als Braspen­nincx, De Groot, Van den Borgh, Wolfs of Pauw. Ook al vielen achter in het lange peloton wel renners af, de massa was toch te compact om al een schifting toe te staan. -De wedstrijd was toen immers nog niet de 50 kilometer genaderd.

In de tiende ronde deed zich het eerste belangrijke feit van dit kampioenschap voor. Een ernstig feit, want het gold hier een valpartij, die tien renners uitschakelde. Daarbij was niet alleen Matthieu Sonnemans, die dit jaar maar geen geluk kent, doch ook de Franse Nederlander Sjoerd de Vries, eindelijk eens in de gelegenheid gesteld om in zijn vaderland te tonen wat hij waard was. En dan is een valpartij dubbel pijnlijk. De andere slachtoffers waren Boon (Den Haag.), Van Os (Amsterdam), Pleijt (Assendelft), Pos (Vreeland), Talens (Hoogeveen), Fahrenhout (Spijkenisse), Van Hoeven (IJsselstein) en Lamers (Eindhoven). Toen de zwaar teleurgestelde Sjoerd de Vries naar zijn kleedkamer ging, merkte hij daar, dat een onverlaat zijn portemonnaie met 60 gulden had gestolen. De parasieten van de sport hadden hun werk weer gedaan.

Na 60 kilometer deed zich een eerste ernstige ontsnapping voor. Henk van de Broek, Mies Stolker, Daan de Groot en nummer laatst van het rennersalfabet, de Brabander Van Zummeren (uit Berghem bij Oss) demarreerden en liepen tot 300 meter weg. Een goed trio (Van Zummeren was al na enkele kilometers teruggevallen), maar toch niet sterk genoeg om op den duur bestand te zijn tegen de 150 man, die er nog zaten te jagen. Waarbij opvallend was, hoewel werk Wies van Don­gen verrichtte. De eerste keer dat we de aanstaande lands­-

kampioen goed in actie zagen. Ook de drie werkers van het tweede uur zouden geen van allen in de uitslag voorkomen. Zij kregen nog wel de steun van Mart van de Borgh, maar moesten zich na een ronde of vier, vijf toch gewonnen geven. Van hen zou alleen Stolker de wedstrijd uitrijden.

Na 100 kilometer sprongen Van 't Hof, Bloetjes, Brands en Luykx weg. Maar ook zij kwamen niet ver, al hielden ze het een kilometer of 20 vol. Toen telden we nog 97 renners (al kan het er een meer of minder zijn), die samen gingen uit­knokken om wiens body de rood-wit-blauwe trui zou komen.

Zou het Flor van der Weyden zijn? De opperbest rijdende Maastrichtenaar ging het eerste weg, maar hij kreeg zeven lang niet zwakke mannen in zijn spoor: Wolfs, Borremans, Van Dongen, Hamelink, Van 't Hof, T. Peters, Van Grinsven. Een octet, dat beste kansen op de zege scheen te hebben, vooral toen het tot 400 meter was weggelopen en er in het peloton weinig beweging viel waar te nemen. Alleen twee Pieten, Van der Lijke en Maas, gingen er achteraan, maar hun moedig verweer was kansloos tegen de acht samenwerkende mak­kers, bij wie vooral Wolfs en Van der Weyden sterk sjorden.

Maar toen kwam Wies van Dongen. De Bredanaar (hij wordt eind van de maand 23) drukte zijn sterke lichaam wat dieper over het stuur en opende een solo-ren, die slechts bewondering kon afdwingen. Het restant van het peloton was slechts, in staat om mee te gaan, niet om ook eens over te nemen. Toen Borre­mans, Hamelink en Peters het tempo dervijf koplopers niet meer konden volgen, betekende dit voor Wolfs en zijn mannen een kennelijke verzwakking. Het gevolg? Alles kwam bij el­kaar, zich gereed makend voor de laatste slag: Die slag kwam snel, zeer snel. Want Wies van Dongen ging na het bereiken der vijf koplopers onmiddellijk door en hij deed dit zo ver­rassend en zo snel, dat slechts Jan Kersten zijn wiel kon hou­den. De laatste ronden zagen een prachtig duo Van Dongen­Kersten, terwijl daarachter de onthutste 25 overgeblevenen een vergeefse strijd voerden. Het is goed daarbij ook even te wijzen op de prestatie van de Limburger Kenten. De man uit Siebengewaid heeft misschien wel aan Van Dongen de titel gebracht. Want zou deze het allen ook zo lang hebben vol­gehouden?

Op 100 meter voor de streep liet de Bredanaar zijn strijd­genoot los. De sterke finisher Van Dongen - in drie weken tijds winnaar van de Ronde van het IJsselmeer, van de Ronde van Ossendrecht en van Amsterdam-Arnhem v.v. - ging met lengten verschil als kampioen over de streep. Een groot kampioen, die Nederland waardig zal vertegenwoordigen bij de wereldkampioenschappen in Solingen, al hopen we dat Van Dongen dan niet vermoeid is van de vele inspanningen, die hij zich de laatste maand heeft getroost. De wetenschap, dat zijn uitverkiezing nu zeker is, zal hem wellicht gelegenheid geven tot een rustige, verstandig gerichte voorbereiding: Zo rijdend, kan.Wies van Dongen ook de beste buitenlanders aan.

De nieuwelingen.

Nog iets over de nieuwelingen. Het nadeel van een omvang­rijke deelneming in de jonge garde is het gevaar van val­partijen. Want stuurvastheid - we schreven het ook al elders - is niet de grootste kracht van een nieuweling. Valpartijen en lekke banden kenmerkten dan ook het eerste deel van deze niet bijzonder spannende wedstrijd. De grote slag viel toen de uitstekend rijdende Arie van Wetten - op wie de vereniging De Bollenstreek heel zuinig moet zijn - wegsprong. Met hem gingen twee Amsterdammers mee: Ben Mulder van Ulysses en Arie Stoeltie van Olympia. Het moet gezegd, dat Van Wetten van dit drietal de beste man was, maar de 17-jarige Mulder had de meeste reserves voor de eindsprint over en behaalde, zo de eerste zege in een open wedstrijd. Hij yersloeg Van Wet­ten en Stoeltie met drie lengten. De Beverwijker Groot volgde op 60 meter als sprintwinnaar van het grote peloton.

De uitslagen luiden: BRON:FRANS OUDEJANS

Amateurs: 1. Wies van Dongen (Breda), 176 kilometer in 4 uur 17 minuten 14 seconden; 2.. J. Kersten (Siebengewald); 3. J. van de Putten (Den Haag), 4 uur 17 minuten 49 seconden; 4. P. de Bruyn (Roosendaal); 5. E. de Waal (Hontenisse); 6. W. Rusman (Haarlem); 7. G. v. d. Berg (Sliedrecht); 8. J. v. Griensven (Eindhoven); 9. R. Janissen (Amsterdam); 10. P. v. d. Dungen (Tilburg); 11. t.m, 28. ex aequo: A. van 't Hot (Sassenhejm); M. Wolfs (VLijmen); B, de Vree (Breda); A. Wuyts (Kruisland); A. de Hoog (Amsterdam); T, Peters (Haarlem); A. v. d. Putten (Den Haag); A. van Bockel (Am­sterdam); P. Maas (Pindorp); T. Bergmans (Aalst); J. Nieskens (Swal­men); A. van Steenselen (Mijnsherenland); W. Sn1jders (Halfweg); M. Sriijder (ZWanenburg); P. v. d. Lijke (Groede); J. Konings (Breda);F. v. d. Weyden (Maastricht); L. v, d. Pluym (Dussen), allen in dezelfde 't jd als J. v. d. Putten.

Nieuwelingen: 1. B. Mulder (Amsterdam), 59 kilo­meter in 1 uur 24 minuten 12 seconden; 2. A. van Wetten (Noordwijker­hout); op 3 lengten 3. A, Stoeltje (Amsterdam); op 5 lengten 4. J. Groot (Beverwiijk); op 60 meter 5. H. Nijdam (Eerwolde); 6. J. Groenveld (Haarlem); 7. P. van de Goor (Tilburg); 8. het peloton ex aequo.

 

KAMPIOENSCHAP VAN NOORD-BRABANT.(6 mei).1954

Amateurs: 1. Tinie Cuijten, 2. Jac Looyen, 3. Piet Marchand,

 

KAMPIOENSCHAP VAN NOORD-BRABANT.(5 juni).1954

Amateurs: 1. M. Cuijten, 2. J. Looijen, 3. J. Westdorp

Nieuwelingen: 1. W. van Dongen, 2. F. Hofmans, 3. G. Visser,

 

KAMPIOENSCHAP VAN NOORD-HOLLAND.(5 juni).1954

    KRIJN POST voor de 3e maal kampioens van NOORD-HOLLAND

Krijn Post, sterke vechter uit de Haarlemmermeer, daar waar nog zoveel jeugdherinneringen van ons liggen, wat heb je toch veel in de mars, wat ben je toch een kerel van zessen klaar. Als wielrenner ben je wat men noemt geen rappe; je hebt geen stijl waarop men niet gauw uitgekeken raakt. Maar je ziet er uit als melk en bloed, hebt de allure van een Simson en kijkt klaar uit de ogen.

Welnu, bikkelharde Krijn, al zal het wegkampioenschap van Noord-Holland, waarop je Zaterdagmiddag in de zonnige Wijde Wormer beslag legde, je niet die intense vreugde hebben gegeven omdat wel dertig van je makkers in de beginfase van het gevecht al in een jamerlijke valpartij werden betrokken, de triomf die je op de secundaire weggetjes van de Zaanstreek bevocht, was niettemin een volkomen verdiende. Trouwens, men wint niet zomaar een titelstrijd driemaal achtereen.

Die val in de buurt van Neck, toen een der zes en tachtig deel­nemers na luttele kilometers rijden plots zo onverwachts en sterk remde dat een hele rist renners met de harde, oneffen grond in aanraking kwam, die val ontnam dit provinciaal kampioenschap meteen alle kleur. Er was niet veel aardigheid meer aan, temeer daar vele kanshebbers zich onder de teleur­gestelden bevonden.

Na goed veertig kilometer hadden zes man zich losgewerkt: Jansen (Halfweg), Rijkers en Berlage (Amsterdam), Rol (Alk­maar), Mannaart (Krommenie) en Vermast (Assendelft). Zij hielden het niet, ondanks de onderlinge samenwerking goed was. Zo kwam een nieuwe kopgroep van zes tot stand en die hield het wel. De nieuwe leiders waren Post (Nieuw Vennep), Frits Rabe (Amsterdam), Van Bockel (Amsterdam), Van Ver­seveld (Aalsmeer)., Havik (Zaandam) en.... Rijkers (Amster­dam), die dus opnieuw van strijdlust blijk gaf. Een hernieuwd kampioenschap voor Krijn Post zat er echter in en toen de renners voor de zoveelste keer op de kronkelende Zuiderweg, die naar de Ringdijk leidde, waren aangekomen, sprong de blonde Nieuw-Venneper van zijn makkers weg en was de course voor hem gebakken.

Bij de nieuwelingen won de snelle Jan Groot uit Beverwijk in de eindspurt met wel zes lengten op de tweede aankomende, de Amsterdammer Liefhebber. Dat Groot inderdaad snelheid bezit, heeft hij deze lente anders voldoende laten zien: van de elf wedstrijden waaraan hij deelnam, won hij er zeven in de laatste meters. Misschien, wie weet, zit er wel een sprinter in de lange, eerst zeventien-jarige Beverwijker.BRON:E. van M.

Amateurs: 1. Krijn Post, 2. A. van Boekel, 3. J. Rijkers

Nieuwelingen: 1. Jan Groot, 2. B. Liefhebber, 3. J. Zijlstra

 

KAMPIOENSCHAP VAN NOORD-NEDERLAND.(5 juni).1954

                                 COEN ZONDAG werd kampioen

Door een eindspurt, zo machtig van uiterste en pure snelheid, tactisch inzicht en technisch gevoel dat de werkelijke wielersportkenner er zijn lippen van aflikte, werd Coen Zondag uit Delfzijl algemeen kam­pioen van het Noorden en Groningen. Coen Zondag, wiens wielersport­naam „de Coppi van het Noorden" door zijn grote prestaties in dit seizoen burgerrecht heeft verkregen, klopte in een zeer korte maar daarentegen uitermate felle eindsprint de Noordelijke en Oostelijke topklassers Sjabbe Hovingh, hier bekend als een zeer snel sprintertje, Dost, Mik, Bulten, v. d. Heuvel en Scheuneman. Zes en veertig ama­teurs en 47 nieuwelingen kwamen aan de start nabij Zwolle om respectievelijk 169 En 67.6 km te rijden om dit officiele K.N.W.U. kam­pioenschap.

Reeds in het begin der eerstee ronde van de amateurs nam Kooistra. Groningen, een voorsprong, doch na driekwart in de tweede ronde sloten zich bij hem aan v. d. Haar, Hoogeveen; G. Feiken, Wildervank; D. Schipper, Enschede en J. Tjebbens, Groningen. Inmiddels noteerden wij als eerste achterblijvers Kel, Deventer; Mengerink, Zwolle; Tigge­laar, Franeker en Fokkema, St. Jacoba Parochie. In de 3e ronde viel Hendriks, Veendam, uit door een lekke band. De hiervoor genoemde koplopers moesten veel van hun voorsprong aan het hen achtervol­gende hoofdpeloton prijsgeven. Tussen de 5 koplopers en het hoofd­peloton “hingen" Bulten, Zwolle, en Kampjes, Hengelo. Hovingh, die zeer goed reed, zat op kop van de grote groep. Door het felle jagen van deze groep werden de vijf koplopers in de 4e ronde teruggehaald. Ver achter reden toen Mengerink; Tiggelaar; Fokkema; Rijks, Dinx­perlo; v. d. Haar; v. d. Rijt, Groningen en Roskamp, Zwolle.

Daar de nieuwelingen 5 minuten later waren gestart als de amateurs en deze eerste maar 4 ronden behoefden te rijden, konden wij de stand in de 5e ronde van de amateurs niet opnemen. De 6e ronde van de amateurs kenmerkte zich door grote activiteit. Wij mochten dan ook wel deze ronde als de beslissende in deze wedstrijd beschouwen. Er was meer wind opgekomen en deze met de felle jachten en aanvallen dunde het aantal deelnemers tot 10 stuks. Melle van Dekken, Hoog­kerk, verdween door kettingpech uit de strijd. De 7e ronde ging daar­om in met slechts een gering aantal renners, die echter stuk voor stuk tot de topklassers behoefden, Dost, Enschede; Ooink, Hengelo; Chari­sius, Leeuwarden; Hovingh, Fioogkerk; Mengerink, Zwolle; Zondag, Delfzijl; Bulten, Zwolle; Scheuneman, Veendam en v. d. Heuvel, Hen­gelo waren toen nog volop in charge. De 8e ronde leverde veel felle demarrages op, waarbij die van v. d. Heuvel de kortste maar tevens de hevigste waren. Charisius en Scheuneman werden hiervan de eerste slachtoffers. Eerstgenoemde moest lossen en kan slechts met grote achterstand doorgaan. Scheuneman, die tot zover zeer goed had ge­reden en mee in de slag van de voorhoede lag, kreeg kramp en moest toelaten dat zijn tegenstanders hem achter lieten. Later herstelde hij zich weer schitterend.

Met 7 renners in de running werd de 9e ronde ingegaan. Aan kop lagen toen Coen Zondag, Mik, Hovingh, v. d. Heuvel, Ooink, Bulten en Dost. Wat deze renners ook in de l0e, tevens laatste ronde, pro­beerden om van elkaar weg te komen, geen hunner pogingen slaagden. In de allerlaatste meters dezer kampioenswedstrijd, op een mooi en strak stuk “sprintwegdek", viel de beslissing tussen de koplopers.

De nieuwelingen waren reeds eerder in een massale eindspurt tot een beslissing gekomen. Bij hen zegevierde duidelijk en overtuigend de Veendammer Lahpor, die daardoor zijn overwinningen van de laatste tijd prolongeerde. De officiele uitslagen luidden als volgt:

Amateurs: 1. en algemeen kampioen van het Noorden en Groningen C. Zondag (Delfzijl), 169 km in 4 our 36 min.; 2. Sj. Hovingh (Hoogkerk); 3. K. Dost (Enschede), kampioen van Overijssel; 4. F. Mik (Nw. Pekela); 5. Th. Bulten (Zwolle); 6. M, v. d. Heuvel (Hengelo); 7. F. Scheuneman (Veendam); met meer of minder achterstand 8. J. Ooink (Hengelo); 9. K. Niemeijer, (Hengelo); 10. G. Nijkamp (Zwolle); 11. E. Talens (Hooge­veen), kampioen van Drente: 12. M. Spijkerman (Meppel); 13. J. Cha­risius (Leeuwarden), kampioen van Friesland.

Nieuwelingen: 1. H. Lahpor (Veendam); 2e L. de Boer (Sappemeer); 3. G. v. d. Veen (Augustinusga); 4. H. Mantingh (Valtermond); 5. E. Jong­stra (Hoogeveen); 6. D. Norden (Veendam); 7. H. Brinks (Holten); 8. J. Bijlsma (Almelo); 9. J. Weerman (Nijeholt-Wolde); 10. E. Zuidema, (Veendam). BRON:PIETER M. KORF.

 

KAMPIOENSCHAP VAN ROTTERDAM.(8 augustus).1954

Amateurs: 1. M. Vink, 2. Arie Geluk, 3. Jan van Vliet, 4. F. Versluis, 5. S. Huizinga,

Veteranen: 1. H. Berwers, 2. P. Zwanenburg, 3. R. van de Broek,

 

KAMPIOENSCHAP VAN ZEELAND.(5 juni).1954

Nieuwelingen: 1. P.Rentmeester

 

KAMPIOENSCHAP VAN ZUID-HOLLAND.(30 mei).1954

                   Wout Verhoeven prolongeerde zijn titel

Voor de tweede achtereenvolgende maal en de derde in totaal (1950, 1953 en 1954) heeft Want Verhoeven beslag weten te leggen op het provinciaal kampioenschap van Zuid-Holland. In deze titelstrijd, die voor het eerst in haar geschiedenis op het circuit van Zandvoort werd gehou­den, toonde Verhoeven zich de titel ten volle waardig. Tweemaal onderstreepte hij zijn klasse met een vlijmscherpe de­marrage tussen Hunzerug en Tarzan­bocht, waarvan de laatste de beslissende bleek te zijn, want deze verschafte hem zijn derde provinciale titel.

Het eerste vermeldenswaardige feit in deze titelstrijd was een valpartij in de zesde ronde, waarvan De Jong, Nieu­wenhof, Van Sas, Van 't Oever en Gelen de dupe werden en van verder rijden moesten afzien. Een uitlooppoging van Hamelink, Vreeswijk, De Ruig, Warnaar, Van Rossuin en v. d. Voort in de negende ronde, werd door het peloton verijdeld. Vervolgens was het de altijd strijdlus­tige Wil Vreeswijk, die de lont in het kruitvat stak en een 150-tal meters winst veroverde op de nog uit een kleine vijftig man bestaande hoofdmacht. Door de jachten die in deze hoofdmacht ont­ketend werden om de vluchteling te ach­terhalen,- werd het veld uiteengerukt en kwam er na ongeveer 78 km een kop­groep van elf man tot stand. Deze be­stond uit: Vreeswijk, Wallet, Kooyman, Hamelink, P. Versluis, Verhoeven, Stout, Van Vliet, J. v. d. Putten, Bos en Vos­kamp. Dit elftal verstond elkaar won­derwel en liep in enkele ronden tijds een vijftig seconden uit op het peloton, dat steeds kleiner werd. Doch toen eerst J. v. d. Putten - na een misverstand tij­dens het verzorgen - uit de kopgroep moest verdwijnen en Versluis en Vos­kamp moesten „lossen", werd het ver­schil met een uit het peloton ontsnapt groepje onder aanvoering van de soepel draaiende Veldhoven weer kleiner. Met nog 51 km te rijden kreeg het groepje Veldhoven contact met de koplopers - waarvan Vreeswijk werd gelost - zodat er weer veertien man aan de leiding kwamen.

Door een ontsnappingspoging van Hamelink en Van Staten, werd ook deze kopgroep weer uit elkaar gerukt. Ver­hoeven, Wallet, Van Staten, Kooyman, Veldhoven en Hamelink wisten zich aan de leiding te handhaven, terwijl de ster­ke Van Vliet zich na een fraaie achter­volging ook weer bij hen aansloot. Deze zeven koplopers bleven elkaar in de res­terende kilometers angstvallig bewaken. De moedige Hamelink deed 10 km voor de streep nog een lofwaardige poging om te ontsnappen, maar werd weer tot orde geroepen, evenals Verhoeven, die in de voorlaatste ronde tussen Hunzerug en Tarzanbocht, met een scherpe demarrage het hazenpad koos. In de laatste ronde - op de zelfde hoogte - demarreerde Verhoeven weer en nu met succes, want zijn vijf kopgenoten - Van Staten had in de laatste ronde moeten-„lossen" - kregen hem niet meer te pakken. Met alle kranen open, snelde Wout Verhoe­ven naar zijn derde titel.

Amateurs: 1. en kampioen Wout Verhoeven (Overschie), ca. 170 km in 4 uur, `14 min. 7 sec.; 2. G. Veldhoven (Poeldijk); 3. J. van Vliet (Rotterdam); 4. K. Hamelink (Den Haag); 5. P. Kooyman (Den. Haag); 6. D. Wallet (Leimuiden); 7. W. van Staten (Rotterdam); 8. G. v. d. Berg (Sliedrecht); 9. M. Bravenboer (Rot­terdam); 10. A. Molenaar ('s-Gravezan­de); 11. F. Ravesteyn (Den Haag); 12. G. Boon (Den Haag); 13. A. Warnaar (Maas­sluis); 14. A. v. d. Putten (Den Haag); 15. A. Voskamp (Monster); 16. Innemee (Den Haag); 17. A. v. d. Knaap (Poeldijk); 18. P. Versluis (Waddinxveen).

De voorwedstrijd voor nieuwelingen over 40 km werd gewonnen door de Poeldijker F. Veldhoven in de tijd van 1 uur 8 min. 27 sec. Tweede werd J. van Leeuwen (Rotterdam) en derde G. Rij­kelijkhuizen (Rijnsaterswoude).BRON:JAN ROOSEBOOM DE VRIES.

 

KLOOSTERBUREN.(26 juni).1954

In een gevecht van onovertrefbaar hoog gehalte, een gevecht waarin als het ware elke millimeter afstand tot het alleruiterste moest worden verdedigd, heeft de Alkmaarder P. J. Bloedjes een grootse zege be­haald in de tweede Ronde van Kloosterburen. Zelden of nooit zagen wij in een wielerwedstrijd een dergelijke zwaar bevochten eindstrijd. Een eindstrijd zo opwindend, dat het talrijke publiek als in explosies van enthousiasme losbarstte in elke van de laatste tien ronden, wan­neer favoriet Bloedjes langs hen heen “scheerde". Het Hoogeland heeft Zaterdagavond dan ook wielersporthoogtij gezien van ongekend fraai,gehalte. En het waren niet alleen de gewone burgers van Kloos­terburen die in vol enthousiasme waren opgegaan in Bloedjes frame strijd en overwinning. Met hen deelde ook de burgemeester van Kloos­terburen, de edelachtbare heer M. H. Boerland,in het brudsend en­thousiasme, dat deze fraaie sportavond had opgewekt. De burgemees­ter heeft dan ook niet kunnen nalaten om Bloedjes in een gloedvolle rede te huldigen. Ook de andere renners werd dank en apprecfatie gebracht voor hun verrichtingen. Hij volgde daaraan toe de mede­deling: “dat het hem speet, dat hij geen burgemeester was van een gemeente, waar uitsluitend wielrenners wonen.”

Het is er dan ook “heet" toegegaan daar in Kloosterburen. Nog maar nauwelijks was de kruitdamp van het door de butgemeester geloste startschot uit het gezichtsveld van de toeschouwers verdwenen, toen Klaas Wiltjer (Middelstum) reeds een lekke band kreeg. De altijd graag meerijdende zeer jonge Schreuder (Groningen) - echter nog geen capaciteit genoeg om in het kielzog zijn oudere leermeesters mee te gaan - was zo sportief om de kanshebbende Wiltjer zijn fiets af te staan. Er waren ruim 20 van de 88 kilometer verreden, toen J. P. Bloedjes en de Beverwijker A. Geldermans uit het reeds zwaar ge­teisterde veld wegsprongen. Scheuneman (Veendam) ging in een hero­isch gevecht achter hen aan en na ronden lange strijd scheen het of hij bij de koplopers aansluiting zou krijgen.

Toen hem daartoe nog slechts enige meters restten, kreeg hij zeer jammer genoeg een lekke band. Wel repareerde hij zeer snel, maar latere materiaal-tegenslagen deden hem onverdiend in het achter­volgende peloton terechtkomen. De Roo (Emmen) - momenteel beslist uit worm -, Hovingh (Hoogkerk) en de hiervoor reeds genoemde Scheuneman waren de actiefste vertegenwoordigers van het Noorden. Van de „Hollanders" waren dit ontegenzeggelijk Bloedjes en Gelder­mans. Deze twee met Scheuneman hebben de wedstrijd. „gemaakt". Gedurende het verdene gedeelte der strijd bleven Bloedjes en Gelder­mans op ongeveer 40 seconden voor het hen volgende rennersgroepje rijden. Hun achtervolgers waren: Pafort (Amsterdam), Olivier (Am­sterdam), Lamers (Eindhoven), Hovingh (Hoogkerk), Scheuneman (Veendam) en Bredius (Diemen). Met een ronde achterstand reden Bakx (Amsterdam) en Talens (Hoogeveen). De groep, inziende dat het ruim 10 kilometer voor het einde tijd werd om Bloedjes en Gelder­mans terug te halen, reed met grote snelheid naar de genoemde kop­lopers toe. Deze beantwoordden echter de aanval met een bewonde­renswaardig elan en moreel. Geldermans werd de laatste 5 kilometer de strijd te machtig en alleen Bloedjes kon zich aan de kop hand­haven. De toen alleen aan de kop rijdende Bloedjes ontwikkelde echter zulk een phenomenale tegenstand en verdedigde zijn voorsprong zo “millimetersgewijs", dat de hem achtervolgende groep er niet in slaag­de hem te bereiken. Met 26 seconden voorsprong zegevierde Bloedjes over 37 gestarte tegenstanders.

Amateurs: 1. J. Bloedjes (Alkmaar), tijd over 80 ronden van 1100 m 2 uur 25 min. 5.3 sec.; op 26 sec. 2. Olivier (Amsterdam);, 3. J. Bredius (Diemen); 4. J. Pafort (Amsterdam); 5. A. Geldermans (Am­sterdam); 6. F. Scheunerhan (Veendam); 7. E. Talens (Hoogeveen); 8. J. Lamers (Eindhoven); 9. Bakx (Amsterdam); 10. Sj. Hovingh (Hoog­kerk).

 

KLUNDERT.(24 juli).1954

Amateurs: 1.Piet de Bruijn, 2. Van der Pluijm, 3. Verhoef, 4. Heeren, 5. Marchand, 6. Van de Borst, 7. Maas, 8. Van der Linden, 9. Rutten, 10. Van Glerum.

Nieuwelingen:1. Van Dijckx 2. Manson, 3. Lammers, 4. Theunissen, 5. Hofmans

 

KRABBENDIJKE.(12 juni).1954

Amateurs: 1. P. Maas, Pindorp; 2. J. Konings, Breda; 3. J. West­dorp, 's-Heerenhoek; 4. W. Heeren, St. Willebrord; 5. J. Haver­kamp, Fijnaart; 6. Th. van Wijchen, Goes; 7. F. Braat, Aals­meer; 8. P. de Bruijn, Roosendaal; 9. P. Muilwijk, Rotterdam; 10. P. Marchand, Tilburg.

 

KROMMENIE.(8 juni).1954

Amateurs: 1. Jan Hofland,

 

LAGE ZWALUWE.(19 april).1954

Amateurs: 1. P. de Jongh, 100 km in 2 uur 32 min. 18 sec.; 2. Tim­mermans; 3. Meesters; 4. Kivits; 5. Van de Pluijm; 6. Rovers; 7. Van den Berg; 8. Van .Dongen; 9, Hooymayers; 10. Van der Linden.

Nieuwelingen: 1. Hofmans, 60' km in 1 uur 35 min. 3 sec.; 2. Van Dijk; 3. Van Steen; 4. Wuijts; 5. Graafmans.

 

LANDSMEER.(1 augustus).1954

Amateurs: 1. Wil Vreeswijk (Alphen a. d. Rijn); 2. J. Wuurman (Amsterdam); 3. J. Eelsing (IJmuiden); 4. G. Schoen (Zaan­dam); 5. C. de Nijs (Beverwijk); 6. B. Wuurman (Amsterdam); 7. G. van Rhijn (Wassenaar); 8. M. Snijder (Halfweg); 9. R. Ja­nissen (Amsterdam); 10. H. Bohne (Amsterdam); 11. H. Wiese (Amsterdam); 12. J. Kaptein (Lisse); 13. F'. Kock (Haarlem).

Nieuwelingen: 1. T. Marcus ('Halfweg); 2. M. Neesman, 3. J. Verbruggen (beiden Amsterdam); 4. H. Schipper (Kong aan de Zaan); 5. Y. v. d. Stadt (Zaandam); 6. H. Scheermeyer (Amster­dam); 7. J. Out (Purmerend); 8. Punten (Hoogkerk); 9. J. Gie­bels, 10. A. Stoeltie (beiden Amsterdam).

 

LEEUWARDEN.(23 juni).1954

Amateurs: 1. A. Geldermans, Beverwijk; 2. F. Braat, Aalsmeer; 3. J. Rol, Alkmaar; 4. J. Ottenbros, Alkmaar; 5. D. de Ruiter, Beverwijk; 6. M. Fok, Hoorn; 7. H. Moolenijzer, Amsterdam.

 

LEPELSTRAAT.(25 april).1954

Nieuwelingen: 1. Adrie Wuijts, 2. Freijters, 3. Arie van Wetten,

 

LIESHOUT.(5 september).1954

RUSMAN WON IN LIESHOUT.

Pietje Damen komt uit Lieshout. En Pietje Damen fietst een behoorlijke wed­strijd. Was het wonder, dat de Lieshoute­naren ook eens een wegwedstrijd wilden organiseren om Damen, hun plaatsge­noot, wiens naam steeds weer in de wed­strijduitslagen werd genoemd, aan het werk te zien. Ter gelegenheid van de kermis kwam het er dan van. Natuurlijk werd het een wedstrijd met veel premier. Het strijdelement moest er zelfs onder lijden. De deelnemers kwamen in de waan, dat het voordeliger was op de premies te rijden dan op de prijzen. Het werd nu een wedstrijd met veel ont­vluchtingspogingen, die op niets uitlie­pen. Toen de beslissing moest vallen, kwam alles weer bij elkaar. Uit de spurt van het compacte peloton kwam de over­winnaar te voorschijn.

Amateurs: 1.Rusman was de snelste met die andere Haarlemmer 2.T. Peters op de tweede plaats, voor 3. Coone, 4. Sanders, 5. Damen, 6. Snijders, 7. H. v. d. Linde, 8. Van Pelt, 9. Sonnemans en 10. Kersten.

Nieuwelingen: 1.Cor Van Engeland uit Schijndel, 2. Jan van Hoof, 3.Antoon Manders,

      

MAARTENSDIJK.(20 juli).1954

Amateurs: 1. George de Korte, 2. Gijs Pauw, 3. Henk Klein,

Nieuwelingen: 1. Jan Radermakers, 2. Ben Teunisse, 3. B. Pothuizen,

 

MAASTRICHT.(13 september).1954

   MART v. d. BORGH HKOPTE  v. d. WEYDEN IN KERMISKOERS MAASTRICHT,

Traditiegetrouw werd Maandagmiddag ter gelegenheid van de Maastrichtse kermis een koers voor amateurs op touw gezet, welke een zeer spectaculair verloop had en in een boeiende slotfase door Mart v. d. Borgh werd gewonnen.

Tezamen met Flor v. d. Weyden gaf v. d. Borgh aan deze race fleur. Dit duo sloeg dra op de vlucht en toen de helft van de belevenissen achter de rug was, dubbelden de twee uit­lopers al de rest. Flor v. d. Weyden deed er zelfs nog een schep­je op en ging opnieuw met succes aan de haal. Bijgestaan door Jacq. Gelissen peddelde de Maastrichtenaar energiek voor­waarts. De winst steeg. Maar v. d. Borgh keek goed uit zijn ogen en toen hij meende, dat het tijd werd om toe te slaan, toerde hij in duvels tempo Gelissen en v. d. Weyden achterna. De man uit Koningsbosch werd netjes geassisteerd door La­haye en de voorsprong van de kopmannen verminderde met­een. De cadans van v. d. Weyden kreeg een knak en wat nie­mand voor mogelijk had gehouden, gebeurde: in de laatste ronde liep v. d. Borgh de uitlopers in en klopte in de eind­spurt de dappere v. d. Weyden.

Een ernstige valpartij wierp een schaduw op deze geslaagde Ronde. Hierbij waren Piet de Bruyn, Poolen en Steenbakkers betrokken. Met de twee eerstgenoemde coureurs liep het zo'n vaart niet, maar Pierre Steenbakkers werd naar het zieken­huis vervoerd. Zeer vermoedelijk had hij een beenbreuk op­gelopen. Enkele renners maakten tegen het slot een vergissing. Menende dat de wedstrijd was geeindigd, stapten Nieskens, Schoenmakers, Vroomen en Willemsen een ronde te vroeg van de fiets. Mede hierdoor kon Halmans de sprint van de groep winners voor Stevens en De Rooy.

Amateurs:1. M. v. d. Borgh (Koningsbosch), 95 km in 2 uur 20 min. 20 sec.; 2. F. v. d. Weyden (Maastricht), z.t.; 3.J. Lahaye (Bunde), op 1 ronde; 4. J. Gelissen (Beek); 5. W.-Halmans,,op 2 ronden; 6. L. Stevens (Elsloo); 7. A. de Rooy (Eygelshoven); 8. G. Moonen (Heer); 9. H. Kisters (Heerlerheide); 10. J. Heiligers (Valken­burg).

Nieuwelingen: 1. G. Hassel (Schinnen), 58 km in 1 uur 31 min. 10 sec.; 2. W. Boss (Beek); 3. W. Kohlen (Heerlerbaan); 4. P. Kohlen (Heerlerbaan); 5. Fr. Ramakers (Echt).

 

MAASTRICHT – AMBY.(20 juni).1954

De Ronde van Amby werd een pracht koers. Het talrijke pu­bliek kon naar hartelust genieten. Kees Boelhouwers “contro­leerde" een grootmouwers , gedeelte van de wedstrijd. Hij moest overi­gens heel wat mannen in de gaten houden, zoals Piet van den Brekel, Pluymakers, Vroomen e.a. Uiteindelijk trokken Boel­houwers, Nol Ehlen en Vroomen erop uit. Zij verhoogden elke ronde hun voorsprong. In de spurt was de buit voor Ehlen.

Amateurs:1. A. Ehlen, 120 km in 3 uur 14 min. 11 sec.; 2. K. Boelhouwers; 3. L. Vroomen; 4. J. Vrancken, op 30 sec.; 5. J. Lahaye, z.t.; 6.J. Pluymakers; 7. P. Ringhs, op 1 min.; 8. Chr. Hameleers, op 1 ronde; 9. G. Moonen; 10. A. Poolen.

Nieuwelingen: 1. A. Jongen (Bunde), 50 km in 1 uur 33 min. 48 sec.; 2. W. Roelofsen -(Spaubeek); 3. W. Ypen (Geleen); 4. H. Meessen (Schinnen); 5. Ch. Willems (Maastricht).

 

MAASTRICHT – SINT PIETERSBERG.(8 augustus).1954

GERRIT VOORTING TRIOMFEERDE IN ZWARE

SINT PIETERSBERG-RACE VOOR JAN NOLTEN.

Evenals verleden jaar organiseerde Stichting 1940-'45 te Maastricht direct na de Tour de France een koers voor profes­sionals, waarvoor onze Ronde-mannen waren gecontracteerd, plus ettelijke andere knapen, die heel wat in hun ransel had­den. In 1953 vond deze toen buitengewoon geslaagde affaire in de bekende criterium-sfeer plaats, doch ditmaal was een par­cours opgediept, dat zwakkere broeders al bij voorbaat de schrik op het lijf joeg. Het traject was slechts 2300 meter lang, maar hierin kwam.. . . de St. Pietersberg voor, zodat deze „col" liefst een keer of vijftig verhapstukt diende te worden, al­vorens het karweitje achter de rug was. Een zeer zware opgave derhalve, een brokje waartegen heel wat deelnemers met recht opzagen en waarin talrijke mannen sneuvelden of met een achterstand van jewelste arriveerden. De regen probeerde roet in het eten te strooien. De koers werd door deze factor nog lastiger, maar het publiek trok toch in grote getale - 20.000 toeschouwers - naar de St. Pietersberg en ook nu konden de organisatoren met genoegen op hun initiatief terugzien.

De winnaar?

Gerrit Voorting. Na de ,Acht van Chaam" kreeg bovenaange­stipte race op de St. Pietersberg een plaatsje op zijn erelijst. Voorting verdiende dit succes ten volle, evenals Jan Nolten recht had op de tweede plaats. Tengevolge van de vroeg in­vallende duisternis werd de koers met vijf ronden ingekort.

Aan de start verschenen 49 renners, waarvan er.... 19 de finish bereikten. Al in de tweede ronde werd het veld gedund en zo ging dit voort. Wagtmans staakte in de 6e ronde wegens een lek bandje. Gerrit Voorting stak direct de lont aan het buskruit en zette de zaak op stelten. Hij noteerde in de 6e toer ruim een halve minuut winst. Het peloton zat niet stil. Henk Smeets, Jacq. Fooy en Jan Nolten trachtten de balans in het reine te brengen, maar de kopman bezweek niet. Integendeel. Na 25 ronden stoof Gerrit Voorting met een voorsprong van 1.15 min. op Gerrit Schulte - nog altijd een knaap die het hoogste liedje vermag te zingen - en 1.30 min. op Nico van Est, Van Breenen, Stevens en Nolten de “col" op. Op 2.45 min. huisde Wim van Est. Vuurwerk werd ontstoken. Dank zij voor­al Henk Stevens werd Gerrit Voorting ingelopen, waarna de Limburger meteen doorging. Nico van Est ging Stevens gezel­schap houden. Henk zakte terug, Van Est Jr. zette door en -kwam weer in de groep Urecht, daar Hein van Breenen in­middels zodanig aan de sliert had getrokken, dat het tempo plots met sprongen de hoogte inging. Alles was dus weer ver­enigd. Gerrit Voorting had evenwel genoeg „reserve" in voor­raad. Hij demarreerde met het einde in zicht, hij klom alleen de St. Pietersberg op en sloeg de keiharde aanval van Jan Nol­ten en Nico van Est kranig af.

Beroepsrenners: 1. Gerrit Voorting (Roosendaal), 110 km in 3 uur 15 min. 10 sec.; 2. Jan Nolten (Geleen), op 20 meter; 3. Klaas van Est (Fijnaert), op 40 meter; 4. Kees Paymans (T'ilburg), op 3 min.; 5. H. Stevens (Elsloo); 6. Van Oers (Langeweg); 7. H. van Breenen (Amsterdam); 8. G. Schulte'(Den Botch); 9. H. Smeets (Rothem); 10. H. v. d. Kamp (Gennep); op 1 ronde 11. Verhaert (B.); 12. Brinkman (Overschie); 13. J. Janssen (Els­loo); 14. W. Dielissen (Beek en Donk); 15. H. Schoenmakers (Eindhoven); op 2 ronden 16. Van Elderen (Eindhoven); op 3 ronden 17. Hulshof (Den Botch); op 4 ronden 18. Hardiquest (B.); op 5 ronden 19. Loyaerts (B.).

Nieuwelingen: 1. H. v. d. Breugel (Heerlen), 46 km in 1 uur 27 min. 20 sec.; 2. F. Ramakers..(Echt), op 1 min. 30 sec.; 3. J. Pieters (Maastricht); 4. A. Rongen (Bunde); 5. W. Severens (Geleen).

 

MAASTRICHT – WIJK.(11 juli).1954

Eindelijk haalde Gerard Keulers de eerste overwinning bij de amateurs binnen. Maanden en maanden aarde deze sympa­thieke knaap uit Geleen op zulk een succes, doch steeds kwam een spaak in het wiel of strooide pech roet in bet eten.

Keulers reed een goede Ronde van Belgisch Limburg, gaf van sportieve inzichten blijk tijdens de Luxemburgse Omloop der Twaalf Kantons, door herhaaldelijk zijn makkers de helpende hand te bieden en was ook in de talrijke normale koersen stee­vast in de voorste gelederen te vinden.

Door allerlei omstandigheden slaagde hij er nog niet in een fraaie bloementuil -- bestemd voor de triomfator - mee maar huis te nemen. Dit gelukte nu in Wijk-Maastricht. En vol­komen verdiend.

De vele duizenden toeschouwers konden doorlopend genieten van een wisselend beeld, dat ontstond tengevolge van de herhaalde jachten en uitlooppogingen. Nadat de Venlonaar Jans­sen de lont aan het vuur had gestoken, werd een kopgroep gevormd door Vrancken, Lahaye, Moonen, Heyligers en Oostween. Ook deze stunt liep tenslotte op niets uit. Negen ronden voor het einde demarreerde Keulers. Alleen Pieke Meers kon hem bijbenen, waarna dit duo voorgoed afscheid van de rest nam. Dit ging niet zonder moeite, want stevige achtervolgers bewogen hemel en aarde om de balans in evenwicht te brengen. Hierin slaagden zij niet. Keulers en Meers vervolgden hun weg. Bij het scheiden van de markt rukte Keulers zich los en won onbedreigd met een minuut voorsprong op Meers de Ronde van Wijk-Maastricht.

Amateurs:1. G. Keulers (Gedeen), 100 km do 2 uur 38 min. 10 sec.; 2. op 1 min. P. Meers (Maastricht); 3. op 2.13 min. J. Vrancken (Eys­den); 4. L. Vroomen (Beet); 5. J. Pluymakers (Berg en Terblijt); 6. J. Heyligers (Valkenburg'); 7. J. Lahaye (Bunde); 8. H. Lam­mers (Heerlerheide); 9. Schanzen (Aken, D.).

Nieuwelingen: 1. J. Augustin (Ulestraten), 55 km in 1 uur 29 min. .50 sec.; 2. A. Rongen (Beet); 3. Van Beet (Maastricht); 4. Van Mulken (Bunde); 5. Menten (Maastricht).

 

 

MAASTRICHT –VILLAPARK.(1 augustus).1954

                   LOU VROOMEN EERSTE TE MAASTRICHT.

Het Maastrichtse Villapark-criterium leverde zowel bij de nieuwelingen als amateurs een verrassing op, zulks in de vorm van de resp. winnaars. Bij de nieuwelingen werd Frits Ra­makers - van de ene zege naar de andere rijdend - door de Maastrichtenaar H. Bruynen geklopt, terwijl bij de amateurs in de eindspurt Lou Vroomen tegenstanders met reputatie onder de knie hield, gelijk v. d. Borgh, Nieskens.

De vele duizenden toeschouwers kregen waar voor hun geld. Dra sloegen Keulers, Nelis en de Duitser Schanze op de vlucht, welk trio een halve minuut nam. De heren kregen gezelschap van Heyligers en na een tijdje namen ook v. d. Borgh, Nies­kens en Vroomen in de voorste gelederen plaats. Keulers be­woog hemel en aarde om een voorsprong te verkrijgen, aan­gezien hij wist in de spurt kansloos to zijn. Zijn activiteit drukte een prettige stempel op de koers. Alle pogingen liepen op niets uit. Nelis en Schanze boerden inmiddels achteruit, zodat vijf man op de finish afstoven. Lou Vroomen trok duide­lijk aan het langste eind.

Amateurs:1. L. Vroomen (Beek), 100 km in 2 uur 50 min. 43 sec.; 2. M. v. d. Borgh (Koningsbosch); 3. G. Keulers (Geleen); 4. J. Hey­ligers (Valkenburg); 5. J. Nieskens (Swalmen), allen in de tijd van de winnaar; 6. R. Haezen (Belgee), op 1,10 min.; 7. H. Kis­ters (Heerlerheide); 8. P. Meers (Maastricht); 9. J. Lahaye (Bunde); 10. J. Steyns (Gulpen), op 3,10 min.

Nieuwelingen: 1. H. Bruynen (Maastricht), 75 km in 2 uur 12 min. 50 sec.; 2. Fr. Ramakers (Echt); 3. J. Meessen (Wijnands­rade); 4. H. Halin (Beek), op 30 sec.; 5. H. Radix (Treebeek).

 

MADE.(30 mei).1954

Amateurs:: 1. Verbeek (Eindhoven), 100 km in 2 uur 42 min. 12 sec.; 2. Van der Pluym' (Dussen); 3. De Vree (Den Bosch); 4. Looyen (Steen­bergen); 5. Konings (Breda); 6. De Jong (Made); 7. Franken (Tilburg); 8. Matthijssen (Wouw); 9. Van Overveld (Woensdrecht); 10. Van den Avort (Oudewater).

 

MECHELEN.(5 mei).1954

Nieuwelingen:1. Van Loo (Kerkrade), 56 km in 1 uur 29 min. 40 sec.; 2. Kamphuis (Hoensbroek); 3. Van Breugel (Heeren); 4. Hassel (Schinnen); 5. Vek (Waubach); 6. Moonen (Maastricht); 7. K. Heidstra (Waubach); 8. De Bok (Eygelsho­ven); 9. v. d. Venne (Heeren); 10. Remmel (Nieuwenhagen).

 

MECHELEN-WITTEM.(19 september).1954

       PIET HAAN MET VOORSPRONG BAAS IN EIGEN HUIS.

Het zat ditmaal het nijvere comity in Mechelen niet mee. Ver­leden week verregende de koers uitgeschreven voor profs helemaal, zodat deze affaire verschoven moest worden. En ook nu speelde Pluvius organisatoren, publiek en renners lelijk parten. Het weer was allesbehalve geschikt om de Ronde van Mechelen het gewenste aanzien te geven. Hierdoor bleef de belangstelling tot ruim 1500 toeschouwers beperkt, normaal wel iets te weinig voor zo'n puik programma. De regen was debet aan deze geringere opkomst dan verwacht en de regen was er eveneens schuldig aan, dat de sportlieihebbers een nat pak kregen.

Voor de aanvang werd Sefke Janssen in de bloemen gezet, zulks naar aanleiding van zijn afscheidswedstrijd. Janssen .zette met de Ronde van Mechelen een punt achter zijn loop­baan, een carriere die er wezen mag. Op zijn erelijst. komen o.m. voor: twee keer kampioen van Nederland op de weg, derde in het wereldkampioenschap te Reims, tweemaal de Tour de France volbracht, winnaar M.P.M.-koers, beste uitslagen in Zwitserse etappenkoersen, behoorlijke zes-provincienkoers en Ronde van Nederland. Sefke Janssen was een apart figuur in, de Limburgse wielerwereld, een sportieve, eerlijke kerel, die door zijn prettige manieren, puike mentaliteit en keurig gedrag een sieraad voor de sport genoemd kon warden. Sefke Janssen achte zijn tijd gekomen. Hij nam afscheid. In een volgend nummer van „Wielersport" zullen wij op de sympathieke man uit Elsloo nader terugkomen.

In de eerste ronde vielen er al slachtoffers, o.a. Hans Dekkers en de Belg Gielen. Er kwam dra leven in de brouwerij. Piet Haan, de zeer actieve Jan Nolten en de Oostenrijker Kain trachtten een afscheiding teweeg te brengen, iets wat niet­ gelukte. Jan Nolten nam in de 11e ronde ruim 200 meter, werd bijgebeend door Piet Haan, waarna onder de impuls van Harm Smits de groep de twee vluchtelingen tot de orde riep. Stevens, Hendriks en Nolten probeerden vervolgens de slag binnen te halen. Ook hiervan kwam niets terecht. Na 70 km namen Nol­ten en Haan een kleine voorsprong. De zaak kreeg ineens een ander aanzien. Dit was menens. Plots stond Nolten langs de kant van de weg. Hij had een lekke tube. Snel kreeg hij een andere fiets te pakken, maar inmiddels was het toneel zodanig gewijzigd, dat hij even later moedeloos de achtervolging opgaf. Piet Haan zette in zijn eentje de vlucht voort. In het achter­volgend groepje deden Lambrichs, de Belg Hendriks en Harm Smits alle moeite om het gat te dichten. Hierin slaagden zij niet. Integendeel, Haan vergrootte zijn winst en bereikte 1 min. 58 sec. voor de groep van zeven de finish.

Beroepsrenners:1. Piet Haan, 100 km in 2 uur 44 min. 25 sec.; 2. Giel Hendriks (B.), op 1 min. 58 sec.; 3. P. Schaeken (B.); 4. Harm Smits; 5. H. Schoenmakers; 6. C. Witteveen; 7. J. Lambrichs; 8. P. Sieve­king; 9. P. van As; 10. H. Smeets.

Nieuwelingen: 1. Kamphuis (Hoensbroek), 40 km in 1 uur 5 min. 4 sec.; 2. J. Meessen (Wijnandsrade), op 10 meter; 3. A. Rongen (Bunde), op 33'sec.; 4. G. Hassel (Schinnen); 5. J. Rata­jec (Heerlen).BRON: GERARD SILLEN

.

MEERSSEN.(9 mei).1954

                    ARNOLD EHLEN WON DE RONDE VAN MEERSSEN.

De Ronde van Meerssen werd door een zeer talrijk publiek bijgewoond, dat van een hartig brokje wielersport kon ge­nieten.Talrijke pogingen om de zaak op gang te brengen, leverden uiteindelijk geen tastbare resultaten op. Nieskens, Hamers en Pluymakers nemen 25 seconden, doch strandden op de reso­luutheid van Boelhouwers, Schoenmakers, Leunissen, Ehlen, Sichtermans, v. d. Brekel en Stevens.

Even later rukten Nol Ehlen en Kurt Sichtermans voorwaarts. Zij slaagden in hun opzet. Niemand bleek bij machte nog roet in het eten te strooien. In de spurt bleef Ehlen baas over zijn mede-vluchter.

De uitslagen.

Nieuwelingen: 1. J. Heyliggers (Valkenburg), 51 km in 1 uur 24 min. 10 sec.; 2. H. Halin (Beek) op 40 sec.; 3. W. Boss (Beek) op 1 min.; 4. J. Katajec (Heerlerheide) z.t.; 5. H. Sprunken (Venlo) z.t.

Amateurs: 1. A. Ehlen (Broeksittard), 102 km in 2 uur 48 min.; 2. K. Sichtermans (Heerlen) op 2 lengten; 3. H. Schoenmakers (Blerick) op 1 min. 10 sec.; 4. H. Leunissen (Geleen) z.t.; 5. J. Nieskens (Swalmen) It.; 6. G. Roagen (Bunde); 7. Chr. Hame­leers (Maastricht); 8. L. Stevens (Elsloo); 9. J. Pluymakers (Berg en Terblijt); 10. P. v. d. Brekel (Echt).

 

MEPPEL.(31 juli).1954

Nieuwelingen: 1. Henk Laphor, 2. J. Bijlsma, 3. H. Wagteveld,

 

MEPPEL-OMNIUM.19 mei).1954

                                        VAN VLIET WINT TE MEPPEL.

In het Wilhelminapark te Meppel werd een omnium voor be­roepsrenners gehouden, bestaande uit een klassementswed­strijd over 22.km, een tijdrace achter Derny-motoren over 1 km en een 20 km-wedstrijd, eveneens achter Dernies. In het eerste onderdeel zegevierde de wereldkampioen Van Vliet voor Koch en Bijster. De tijdrace was eveneens voor Van Vliet, 2. Faan­hof en 3. Bijster. Het laatste onderdeel werd een overwinnmg voor Koch, voor Bijster en v. Vliet.

De totaal-uitslag: 1. Van Vliet 5 pnt., 2. Koch 8 pnt., 3. Bijster 8 pnt., 4. Faanhof 10 pnt„ 5. Kunst 20 pnt., 6. Witteveen 21 pnt., 7. Dekkers 21 pnt., 8. Lakeman 22 pnt., 9. Van As 24 pnt., 10. Kwantes 26 pnt.

 

MIERLO.(27 juni).1954

Nieuwelingen: 1. Arie van Wetten, 2. A. van Son, 3.

 

MIERLO.(28 juni).1954

Amateurs: 1. Willie Gramser, 2. Toon van Hout, 3. Hein van de Linden,

Nieuwelingen: 1. Gerrit Visser, 2. Bert van Laarhoven, 3. L. Maas

 

MIERLO.(19 september).1954

Amateurs: 1.Couwenberg, 2. Sonne­mans, 3. Slits, 4. Van Ham, 5. Gramser, 6. Kersten, 7.Van Grinsven, 8. Berg­mans, 9. Van Vliet, 10.Verbeek.

Nieuwelingen: 1. Van Engeland, 2. Renders, 3. De Veer.

 

MONSTERS.(14 augustus).1954

Amateurs: 1. Arie Geluk, 2. Piet Kooijman, 3. Joop van de Putten,

Nieuwelingen: 1. H. Lammers, 2. Hennie den Teuling, 3. J. Verhoeven,

 

NAALDWIJK.(15 mei).1954

    HOFLAND GRIST DE BLOEMEN IN NAALDWIJK VOOR VAN DER KNAAP WEG.

Rond de mond van de amateur Anton van der Knaap speelde Zaterdagmiddag een glimlach. Wederom zag deze stevig ge­bouwde Westlander een zege in het verschiet. Hij kreeg deze middag de bloemen niet. In een flits zag Van der Knaap een wiel naast zich komen en ontsteld gaf hij nog enkele machtige pedaalstoten. Zij aan zij met de man, die hem het leven op het einde van deze Ronde van Naald'wijk zo zuur maakte - J. Hof­land uit Beverivijk - schoot hij over de eindstreep. Een paar minuten later reed Hofland met de bloemen een ere-ronde. „Een J. Hofland, twee, op banddikte, A. van der Knaap", be­sliste de jury.

Dit was het enerverendie slot van deze wat vlakke ronde van Naaldwijk, georganiseerd door “Westland Wil Vooruit". Een vlakke wedstrijd, omdat bij het hoge tempo op dit bochtige parcours iedere ,poging tot uitlopen bij voorbaat tot mislukken was gedoemd. Natuurlijk namen verscheidene renners dit risico, maar stuk voor -stuk moesten zij bekennen, dat zij te hoog hadden gegrepen.

De beslissinmg viel omstreeks de vijftigste kilometer, toen Stolk, Krijn Post, Hofland, Joop van der Puttten en Hamelink kans zagen zich los te maken. Maar toen liet Van der Knaap zien, dat er met hem dit seizoen niet te spotten valt. Een gat van zeker honderd meter overbrugde hij in een machtige solo-ren, die hij eerst beeindngde toen hij aan de kop van dit zestal zat. De fameuze worsteling om de zege heb ik u reeds verteld.

Amateurs: 1.J. Hofland, 80 km in 2.06.31 2. Anton van der Knaap; 3. Joop v. d. Putten (Den Haag); 4. Stolk (Zwijndrecht); 5. Krijn Post (Nieuw Vennep); 6. C. Ha­melink (Den H~aag); 7. Piet Kooiman (Den Haag); 8. W. Snij­dens (Halfweg); 9. P. Tienstra (Halfweg); 10. W. van Brunschot (Den Haag).

Nieuwelingen: 1. J. de Groot, 2.H. Cuveliet (Nieuw Vennep), 3.J. Hep (IJselmonde); 4. C. Dol (Den Haag);5. J. Verhoeven (Rotterdam); 6. J. Cuvelier (Nieuw Vennep); 7. L. Vaars (Haarlem).   BRON:F. W. HOEKSTRA.

 

NATIONAALCLUBKAMPIOENSCHAP.(15 september)1954

WIJK BIJ DUURSTEDE.(15 september).1954

Het Clubkampioenschap van Nederland 1954

               GROOT won bij de nieuwelingen

                                             De strijd in en om Wijk bij Duurstede

                                                       VAN DIJK bij de veteranen

 

Wijk bij Duurstede heeft Woensdag 15 September niet alleen de renners van veertig wielerclubs kunnen gadeslaan: er waren ook nieuwelingen (een dikke zeventig) en veteranen (een twin­tigtal) in onderlinge strijd gewikkeld. Deze wedstrijden slaag­den eveneens en verhoogden dus het festijn.

Er is al een heleboel verteld over bet aantrekkelijke clubkam­pioenschap van Nederland op de weg en er is al veel gesproken over de werkelijk voortreffelijke organisatie, in handen van de Utrechtse wielerclub De Volharding. We weten allemaal dat De Kampioen in een „gevecht tegen bet horloge over 160 kilo­meter" voor de derde achtereenvolgende maal de landstitel veroverde en dat Willebrord Wil Vooruit met slechts veertig seconden door de Haarlenuners werd verslagen. Verenigings­bestuurders zijn er inmiddels al of niet achtergekomen hoe het komt, dat het succes van „hun"' peloton op deze wielerfeestdag, zij het zonder veel zonneschijn, niet daverender was. Maar in­tussen is gebeurd wat wij in het vorige mummer van “Wieler­sport" aan Jan Engel, de prachtige voorzitter van de prachtige club De Kampioen - en natuurlijk aan zijn mannen - hebben toegevoegd na de fraaie en eerlijk bevochten triomf. De kurken hebben inderdaad in de Spaarnestad geknald. Ze hebben braaf geknald. Tot diep in de nacht zelfs.

De nieuwelingen? Zij moesten twee ronden van 27 kilometer aftrappen. Toen een van de twee was afgelegd, bestond de kopgroep uit de volgende renners: Asma, Beentjes, Cuvelier, Groot, Lammers, Lute, Markus en Zijlstra. Van die acht maak­ten zes zich „los" voor de eindstrijd. De spurt om de bloemen was - we zouden haast zeggen vanzelfsprekend - voor de rappe Beverwijker Jan Groot. Met een lengte of zes, zeven voorsprong.

In een voorbeschouwing hebben we laten doorschemeren, dat De Kampioen ook voor dit jaar met zijn homogene ploeg de beste papieren had, maar dat de zege toch met meer moeite zou moeten worden behaald dan in 1953, toen de tweede aankomen­de club in de eindstand, het Eindhovense Wilhelmina, een ach­terstand op de Haarlemse rood-witten noteerde van meer dam zes minuten op een parcours, dat goed vijftig kilometer korter was dan dit jaar. Het is uitgekomen: Willebrord Wil Vooruit, als altijd op het vinkentouw, reed na De Kampioen tweede met heel wat minder verschil.

De Haarlemmer Bernard van Dijk, die, zo'n 27 jaar geleden menig amateurwedstrijd won (zij het op de baan), houdt nog net zoveel van de wielersport als een kind van haar pop. Van Dijk kan er nu eenmaal niet mee ophouden: in de course voor veteranen (evenals de nieuwelingen over 54 kilometer) versloeg hij de Amsterdammer Jaap Nagel (die misschien wel dertig jaar aan wedstrijden deelneemt), de Delftenaar Henk Berwers en de onverwoestbare Hagenaar Krijgsman (56 jaar!) in de laatste, beslissende meters. De Bredanaar Wins, de Arnhem­mer Schoenmakers, de Tilburger Smets en Joosten uit Hel­mond snelden betrekkelijk kort na de kopgroep van vier over de witte kalklijn.

Toch hebben we ons een beetje verbaasd. Dat wil zeggen in die zin, dat er van de veertig deelnemende clubs eigenlijk maar een is geweest, die het winnende team tot aan de finish toe heeft bedreigd. Alleen de geel-blauwe coureurs uit Sint Wille­brord en omgeving toonden zich voor de Haarlemmers uiterst gevaarlijke klanten. De mannen van het Heike waren op hun sterkst naar het vriendelijke Wijk bij Duurstede gekomen; het waren zes wegrenners, die stuk voor stuk voor de vaderlandse wielerhefhebbers bekenden zijn. Het liep Willebrord Wil Voor­uit weliswaar niet helemaal mee, maar dat kan men toch moei­lijk op pech gooien. Zeker, Thijs Roks kreeg al na een kleine dertig kilometer een kapotte pedaal (die hij ergens door een smid moest laten repareren), maar - Thijs kwam er rond voor uit- hij reed niet al te best; Wout Wagtmans, waar Willebrord mede zijn hoop op bouwde, heet al of niet een lekke band te hebben gekregen, doch ook de kleine man uit Breda marcheer­de minder goed - dat constateerden we zelf, toen we een tijdje de Westbrabantse club volgden. Nico van Est moest, zij het in de tweede ronde, afhaken en hoewel hij een uitstekend temporijder is, die heus zo gauw zijn hoofd met laat hangen, leerde hij, als zovele andere renners in Wijk bij Duurstede, dat pelotonrijden een apart vak is; dat het zeer zwaar is, heel wat veeleisender zelfs dan een individuele tijdrit tegen het uurwerk.

Nieuwelingen, 54 km: 1. J. Groot, Beverwijk, in I uur 23 min en 10 sec.; 2. H. Lammers, Woerden; 3. T. Markus, Halfweg; 4 A. Beentjes, Heemskerk, 5. B. Lute, 's-Graveland; 6. H. Cuve­lier, Nieuw Vennep; 7. W. Asma, Haarle ; 8. J. Zijlstra, Am­sterdam; 9. M. Neesman,. Amsterdam; 1F B. Muller, Amster­dam.

In een ploegenwedstrijd is men maar al te vaak afhankelijk  van een of meer makkers: rijd je zelf niet al te goed, je krijgt hoegenaamd geen gelegenheid om je eigen tempo te rijden om even uit te blazen. Je moet mee of je wil of niet. Marcheer je zelf wel goed, streel je depedalen in plaats van dat je ze duwt, dan moet je weer zorg dragen dat je clubgenoten je tempo kun­nen draaien, dat ze er niet boven uitkomen. Heus, pelotonrijden is niet zo eenvoudig; er zit heel wat meer aan vast dan menig­een wel denkt.

Veteranen, 54 km: 1. B. van Dijk, Haarlem, in 1 uur 30 min. en 51 sec.; 2. J. Nagel, Amsterdam; 3. H. Berwers, Delft; 4. A. Krijgsman, Voorburg; 5. P. Wins, Breda; 6.. L. Schoenmakers Arnhem; 7. J. Smets, Tilburg; 8. A. Joosten, Helmond; 9. N Prince, Tilburg; 10. D. Bakker, Amsterdam.

Maar om op Willebrord Wil Vooruit terug te komen: de geel­blauwen moesten het tenslotte van drie overgebleven mannen hebben. Van een prof (Wim van Est) en twee amateurs (Wout Heeren en Piet Maas). Was de Bordeaux-Parijs-man in een schitterende conditie, reed de jonge Heeren een pracht van een course, Maas overtrof misschien wel zichzelf op deze derde September-Woensdag. Waarom Brabantse Piet zijn heil maar steeds blijft zoeken in wielerronden (straatcoursjes) voor ama­teurs, varierend van 80 tot 100 kilometer, die hij aan de lopen­de band wint; waarom Maas zelden of nooit meedoet aan een vaderlandse klassieker, zal hij zelf wel het beste weten. Het levert hem vermoedelijk meer op. We vinden het alleen maar jammer, dat Piet Maas niet het grotere werk opzoekt. Hij kan er zijn nummertje zeker in meeblazen.

 

De bloemetjes buiten.

Hoe is het de zegevierende club, De Kampioen, eigenlijk ver­gaan op het ideale Utrechtse parcours met zijn ruime wegen, te midden van donkere bossen, die alweer van de herfst geu­ren? De Haarlemmers waren met een volledige ploeg de tweede ronde (van tachtig kilometer) ingegaan; maar dat duurde maar kort. Want, de populaire captain van de bijna gouden club, Gerard Peters, was voordien op een open dijk van negen kilo­meter lengte - maar hij leek wel twintig, zei ons de jonge Gerard Bontekoe, die de kleuren van Sparta zo knap had ver­dedigd - met zijn rijwiel even klem blijven zitten aan de kant van de weg. Hij „loste" doch kwam snel weer bij. Wat later kwam hij opnieuw in moeilijkheden, maar voor de tweede maal werkte hij zijn opgelopen achterstand weg. Gerard Peters, die zijn geluk voornamelijk op de winterbaan zoekt, voelde maar al te goed, dat hij kilometers te kort kwam, dat hij min­der gehard was in zware wegcoursen dan zijn clubmakkers. Hij, die zijn jongens voor deze titelstrijd mentaal had voorbe­reid, omdat hij overloopt van liefde voor zijn vereniging, had zeker nog wel een tijdje mee kunnen gaan met de vijf andere Kampioen-renners, maar hij was bang dat het tempo dan mis­schien wat zou gaan verslappen. En daarom vond hij verder strijden niet de juiste weg. Trouwens, is het toch geen ge­waagde onderneming geweest van de Haarlemmers om met vijf man dit wielergebeuren te beeindigen. Ze reden inderdaad voortreffelijk, Gerrit Voorting, Adri Voorting. (hoewel geen pelotonrijder van nature), Piet van Roon en vooral Wim Rus­man, terwijl de lange Piet Steenvoorde een enorme courage aan de dag legde om toch maar geen contact met zijn club­genoten te verliezen, om toch maar tezamen met hen in het bevlagde Wijk bij Duurstede aan te komen. Hetgeen hem, de wilskrachtige amateur, wonderwel gelukte. Is het een wonder, dat 's avonds in de Spaarnestad de bloemetjes in de feestelijk versierde zaal van Du Nord werden buitengezet? Dat het De Kampioen voor en De Kampioen na was? Dat een muziekgezel­schap vrolijke liederen ten gehore bracht en het clublied tot ver in de omtrek to horen was?.

Het zestal van H.S.V. „De Kampioen"

Pistier Gerard Peters, flyer Gerrit Voorting en zijn met rijke wielertalenten begaafde broer Adri Voorting, zwoeger Piet van Roon, de stijlvolle Wim Rusman en het nerveuze raspaardje Piet Steenvoorden, vormden het team van de H.S.V. „De Kam­pioen" dat eerverleden week Woensdag in Wijk bij Duurstede't club kampioenschap op de weg veroverde. Voor de derde ach­tereenvolgende maal toonden de homogene en over een goede ploeggeest beschikkende Haarlemmers, hun grote klasse in het peloton rijden. En bij dit zestal mag zeker soigneur Piet van der Heyden genoemd worden,.die een belangrijk steentje tot dit succes heeft bijgedragen.

Gerard Peters (31-7-'20). De nestor en aanvoerder van de rood­witte ploeg, heeft vooral in de eerste ronde veel werk verzet, maar moest in de tweede toer zijn makkers laten gaan. Gerard is de oudste van het wielrennende trio Peters en heeft zich de laatste jaren vooral reputatie verworven als zesdagen-ren­ner en ploegmaat van Gerrit Schulte. In 1941 werd hij in Zand­voort amateurkampioen op de weg en in de na-oorlogse jaren - overgegaan naar de profs - specialiseerde hij zich in de achtervolging en werd in 1946 zowel nationaal- als wereldkam­pioen in dit onderdeel van de wielersport. Het jaar 1949 leverde hem nog een nationale titel op in het nummer 50 km zonder gangmaking en in 1951 reed hij mee in de Giro en de Tour de France, waarin Wim van Est zijn bewuste val maakte.

Gerrit Voorting (18-1-'23). De oudste van het tweetal heeft zich na de oorlog opgewerkt tot de top der Nederlandse weg­rensport. Behaalde in 1948 in Londen een tweede plaats in de Olympische wegwedstrijd, werd verleren jaar baankampioen op de 50 km en maakte vijf maal deel uit van de Tourploeg.

Het afgelopen jaar deed hij van zich spreken in de Ronde van Italie, maakte in de Tour de France een zware inzinking door en kwam weer in Nederland terug om te zegevieren in Den Bosch, Maastricht en de Acht van Chaam.

Adri Voorting (15-2-'31). De jonge Adri, die verleden jaar met succes bij de beroepsrenners debuteerde, behaalde dit jaar in Valkenburg de nationale wegtitel voor Wout Wagtmans, broer Gerrit en Wim van Est en voegde er in het Olympisch Stadion nog de achtervolgingstitel aan toe. Ondanks deze twee titels werd hij voor de Tourploeg gepasseerd, aangezien er in onze rijk met uitblinkers bezaaide profwereld betere krachten rond liepen. Alle drie keren behoorde Adri Voorting tot het winnen­de Kampioen-team.

Piet van Roon (17-9-'30). Zwoeger Piet van Roon, in 1951 weg­kampioen bij de amateurs, uitblinker en winnaar van enkele klassiekers, heeft bij de profs nog niet veel potten gebroken.

Niettemin reed hij een goede Ronde van Nederland en schaarde zich enkele malen onder de prijswinnaars. Van Roon kan echter tot grotere hoogte rijzen als hij zich heel veel opoffe­ringen getroost en indien er in eigen land eens meer wedstrij­den zouden werden georganiseerd voor jonge profs. Een man van het zware werk, die ook nu - evenals in 1952 - belangrijk werk verrichtte voor zijn vereniging.

Wim Rusman (18-3-'33). Evenals Adri Voorting is de talent­volle Wim Rusman sterk als een beer, de enige renner die alle drie keren het clubkampioenschap tot een goed einde bracht. Na een hoopvol voorseizoen: 4e in Gent-Wevelgem; le in de Ronde van Vlaanderen; goede prestaties in de Ronde van West Vlaanderen en Warschau-Berlijn-Praag, beide keren 10e in de eindrangschikking en 2e in de Ronde van Noord-Holland, kreeg hij, evenals de andere deelnemers aan de Oost-Duitse klassieker, met een zware inzinking of te rekenen. De laatste weken vestigde hij de aandacht weer op zich door de Ronden van Schiedam en Lieshout in zijn voordeel to beslissen.

Piet Steenvoorden (27-1-'35). De benjamin van de ploeg, debu­teerde dit seizoen als amateur en behaalde zijn eerste over­winning in de 120 km lange Ronde van Duisburg met 3 minuten voorsprong en won voorts in Goirle en Waalwijk en reed nag vele malen onder de eerste tien. Steenvoorden, die in zijn stijl van rijzen veel gemeen heeft met zijn grote clubgenoot Gerard Peters, is nerveus als een raspaardje en houdt een belofte in voor de toekomst, want ook op de baan staat hij zijn mannetje.

Huldiging.

Na afloop van bet clubkampioenschap viel het zestal in Wijk bij Duurstede een huldiging ten deel, die hen in de sportstad Haarlem nog nooit is overkomen. Van het gemeentehuis in het oude “Dore-stadje" waaide 's avonds het rood-wit van de hoogste vlaggemast, toen de zes winnaars het bordes betraden. Daar werden zij met hun succes gecomplimenteerd door vice­voorzitter C. J. de Voogd van de K.N.W.U., die ook Piet van der Heyden in de huldiging betrok door hem de grote lauwerkrans te omhangen. De renners kregen ieder een bos rood-witte an­jers en werden toegesproken door burgemeester C. B. Kentie van Wijk bij Duurstede. Deze sportieve burgervader toonde zich zeer verheugd dat deze grote sportgebeurtenis in zijn gemeente had molten plaats vinden en overhandigde namens het gemeentebestuur aan elk der renners een vergulde leg­penning als aandenken. Kampioen-praeses Jan Engel bedankte tenslotte voor deze spontane huldiging van overheidswege en was evenals de burgemeester vol lof over de prima organisatie van de Utrechtse wielervereniging „De Volharding".

In Haarlem aangekomen werden de renners in het clubgebouw „Du Nord" nog eens door het bestuur gehuldigd en werd er tot diep in de nacht gefeest, als voorproefje van bet gouden feest.BRON:JAN ROOSEBOOM DE VRIES.

Winst en verlies:

Hoe hebben de andere clubs het geklaard in dit landskam­pioenschap? Wat zijn zij tegengekomen op hun tocht van Wijk bij Duurstede via Doorn, Huis ter Heide, Leusden, Scherpen­zeel, Veenendaal en Elst terug naar de stad van Jacob van Ruysdael? D.T.S., de rennersvereniging uit de Zaanstreek, dit­maal derde in de einduitslag, kwam de eerste ronde goed door, al kon Jan Hofland, anders toch wat mans, na nauwelijks der­tig kilometer rijden niet meer volgen. Klaas Kwantes, een week voor deze titelstrijd in Belgie een der uitblinkers in een prof­course met prima deelnemers, moest er in de tweede ronde af; goede, brave Bouk Schellingerhoudt, een jaar of twaalf terug een van de grote mannen in het team, dat D.T.S. aan de triomf hielp, “loste" na honderd kilometer. Van de drie overgebleve­nen was Cor Bakker, die met wat meer veine een wegrenner van internationaal gehalte had kunnen worden, de spil waar alles om draaide. Hoewel Cor Blaauw en zeker Gerrit Schoen niet te vergeten, best, heel best fietsten, is de ereplaats van deze Noordhollandse club toch;in hoofdzaak te danken aan het prachtige rijden van Cor Bakker.

Een zeer goede beurt heeft ook De Bataaf uit Halfweg ge­maakt. De Oranjemannen moesten het zonder Krijn Post doen, die een operatie aan de knie moet ondergaan bij dr. Tetzrier; en Tonny Luyck, die de wielersport er aan heeft gegeven (voor hoelang?), maar desondanks in Wim Snijders, Mik Snijder en Jan Verseveld kranige vertegenwoordigers vond. Vooral in de tweede ronde draafde dit drietal in voorbeeldige stijl over de prachtige Utrechtse wegen, klommen de Halfwegse amateurs van de negende naar de vierde plaats. Dat was knap werk. Ook De Spartaan, de club van Jan Leddy, heeft aangenaam verrast, temeer omdat de blauw-gele Hagenaars het zonder Van Brun­schot en Hamelink moesten doen. Na de eerste „tour" was het Spartaan-team nog geheel intact (l0e plaats met de gebroeders Van de Putten, Van Selm, Van Sas, De Vos en Scholten); in, de tweede ronde raakte de club uit de Hofstad Van Sas kwijt, maar desondanks steeg ze liefst drie plaatsen. En „Maastricht"? Voor een vereniging met zoveel goede rijders is een achterstand van meer dan elf minuten op het winnende peloton toch eigen­lijk wel wat te veel. Na de eerste tachtig kilometer, toen de Limburgse club met vijf man doorkwam (Henk en Leo Stevens, Flor van de Weijden, Mart van den Borgh en Kees Boelhou­wers) en dus alleen Jan Nolten had moeten achter blijven, ken­de menigeen „Maastricht" nog goede winstkansen toe. Het tegendeel was het geval: de Limburgers verloren terrein in plaats van dat ze wonnen. Ze hebben echter revanche beloofd! Winst en verlies. Het Rotterdamse Feijenoord, in negen van de tien gevallen onder de goed geplaatste clubs te vinden, steeg in de tweede ronde van de zevende naar de zesde plaats, vooral dank zij het uitstekende rijden van Foris Borremans, Thijs van Oers en Piet van As; de Tilburgse vereniging Pijnenburg deed het in de tweede tachtig kilometer ook niet gek en trok zich met drie man (Van de Linde, Marchand, Van Laarhoven) op van de vijftiende naar de dertiende positie; de rennersclub “Gerrit Schulte" uit Den Bosch, die na een ronde al met drie rijders zat (Timmermans, Bloks, Rutten), klom in de tweede ronde van de twintigste naar de zestiende plaats; de Rotter­damse Leeuw verbeterde eveneens naarmate de strijd duurde en liep met Van Vliet (geen Arie), Jacobs en Van de Graaf heel wat van de achterstand in: na de eerste ronde 27e, na de tweede ronde 20e. Wie zich eveneens kranig opwerkten waren de Resi­dentie Rennersclub Sparta, die met vier amateurs en twee nieuwelingen was vertrokken (Van Rijn, Niehof en Bontekoe reden de course uit), het Utrechtse St. Willebrord (Mies Stolker was hier de grote man), „Zwolle" en R.T.V.Z. (Zwolle), alsmede een van de oudste Nederlandse clubs, De Pedaalridders uit Rotterdam. Die is zelfs heel goed voor de dag gekomen: in de tweede tachtig kilometer gestegen van de zeventiende naar de achtste plaats. De Maasstadbewoners troffen het niet, dat een van hun beste renners, Gerrit van de Berg, in het begin van de strijd al een leeg bandje kreeg. Van Oelen stond hem weliswaar zijn fiets af, maar deze bleek te hoog, zodat Van de Berg zijn makkers moest laten gaan. Gelukkig bleken Manus Brinkman, Zondag in Oostburg een sterk winnaar van de prof-course, en de jonge Schalk Verhoef, in hun beste „vorm", al mag de derde Pedaalridder, Arie Geluk, zeker niet worden vergeten.

Minder goed verging het De Zwaluw uit Den Bosch, 't Centrum uit Gilze, Trap met Lust uit Geldrop, het Helmondse “Buiten­lust" (met knappe renners als Deelen, Van Laar en Van de Linden) en Westland Wil Vooruit uit Naaldwijk, welke laatste club overigens goed in elkaar steekt: de groen-wit-groene ren­ners zijn misschien wel een tikkeltje te hard van stapel ge­lopen, want na de eerste ronde de dertiende plaats te bezetten uit een veld van veertig clubs, wil toch wel wat zeggen.

Aan de andere kant: we hebben in de strijd om de landstitel een poosje de renners van De Mol uit Dordrecht gevolgd. De zes jongens zagen er gesoigneerd uit en de wil om het in dit kampioenschhp een eindje te schoppen, was zeker wel aan­wezig. We konden ons echter niet van de indruk losmaken, dat de aanvoerder van deze nog betrekkelijk jonge club zijn man­netjes graag bij elkaar hield zoals de hen haar kiekens. Per slot van rekening is er zoiets van een-oud Nederlands spreek­woord van samen uit en samen thuis. Maar dat mag nu juist niet in een pelotonwedstrijd. Het is allemaal wel aardig om braaf in de handen te klappen - zoals heel wat lieve meisjes in onze nabijheid-deden - als een peloton nog geheel in tact of vrijwel in tact is, maar uiteindelijk moeten de renners daarvoor niet naar een clubkampioensehap gaan. Er moet ook gereden wor­den. Er moet ook wat worden gewaagd.

Nog meer clubs.

Maar intussen dwalen we af, want hoeveel van de deelnemende clubs hebben we nog niet voor het voetlicht gehaald? Wordt het noemen van al die namen eigenlijk geen dorre opsomming? We hebben verschillende Amsterdamse wielerpelotons aan de slag gezien. Le Champion bijvoorbeeld, dat met krachten als Kunst, de gebroeders Rabe en Wuurman een beste eerste ronde had (8e) en een wat mindere tweede (l0e); Olympia, die het voornamelijk heeft moeten hebben van Daan de Groot en Gerard Bakx en in mindere mate van Nico de Clerk; De Ga­zelle, die met haar jonge ploeg aangenaam verraste; De Ger­maan, die na nauwelijks dertig kilometer fietsen een van de sterkste troeven door een lekke band verloor: Cor Witteveen, en na een goede ronde rijden Piet Sieveking door een defecte pedaal, en het toen voornamelijk van Hein van Breenen moest hebben. Tegenslag had ook Alcmaria Victrix uit Alkmaar: na drie kilometer slipte Henk Snip en was meteen „los"; na veer­tig kilometer moest Jan Ooievaar voor een platte tube van het rijwiel; na zestig kilometer kwam Kees Stam „in de vernieti­ging" te zitten, gelijk captain Jan Ottenbros het zo kernachtig uitdrukte.

Sportief, de sterke club uit Breda, is wat tegengevallen. Het liep ook niet helemaal mee: de renners zaten nog geen honderd meter in het zadel, of Piet Jacobs had al een band zonder lucht. En wie had nu kunnen denken dat Wies van Dongen deze dag niet op zijn best zou zijn? Hoe is het Ulysses onderweg ver­gaan, welke club met Harm Smits (een voortreffelijk clubman), Moolenijzer en Olivier de finish, haalde? En hoe De Adelaar uit Hilversum, die met Pos, De Wit, Van Leeuwen en De Boer in Wijk bij Duurstede terugkeerde? Wat is Ubach over Worms en Apollo, Bleijerheide, Groenewoud, Helpt Elkander (de club van Jaak Looyen) en de organiserende club De Volharding (onder leiding van Henk van de Broek natuurlijk) tegenge­komen?

Tot besluit nog dit: we hebben ons afgevraagd - we zullen hens niet de enigen zijn of het niet beter is, als de K.N.W.U. dit jaarlijkse evenement voor wielerclubs in plaats van over twee, over een ronde laat verrijden, dus over 80 kilometer in plaats van over 160. Het is, dunkt ons, interessanter. Het is beter voor het verkeer; er wordt van de jonge renners minder inspanning gevraagd. Hoeveel clubs moeten het niet hebben van louter aankomende krachten? Zo'n team is ook minder aan pech onderhevig; controleurs, die hun werk belangeloos doen, hoeven, bij guur weer bijvoorbeeld, niet urenlang op hun post te blijven van de politie, ofschoon volkomen voor haar taak berekend, wordt minder geeist; de course is sneller ge­eindigd, waardoor er na afloop van de wedstrijd nog tijd is voor een gezellig babbeltje. Dat doen vooral de oudere sportmakkers zo graag.

Het zijn maar losse opmerkingen, die ons zo voor de geest komen. Maar hoe het ook zij, het afgelopen clubkampioenschap van Nederland op de weg is een juweel van uitvoering geweest - een van de allerbeste sinds 1911, toen dit gebeuren voor de eerste maal plaats vond. Op een enkele zuurpruimer na, waren alle aanwezigen content. Meer dan content met de schitterende organisatie. Mannen van de Utrechtse wielerclub De Volhar­ding, mannen van bet Utrechts Katholiek Dagblad, die deze titelstrijd financieel steunde, en niet te vergeten de burgemees­ter van Wijk bij Duurstede, de heer Kentie, onze hartelijke dank en, bij leven en welzijn, tot volgend jaar.

CLUBKAMPIOENSCHAP 1954.

De uitslag van het op 15 September j.l. gehouden Clubkam­pioenschap luidt als volgt:

 

  1. H.S.V. „De Kampioen", Haarlem
  2. W.R. en S.C. “Willlibrord Wil Vooruit"
  3. Z.W.C. “D.T.S."
  4. H.S.C. „De Bataaf"
  5. T. en W.C. „Maastricht"
  6. R.R.C. “Feijenoord"
  7. H.W.V. „De Spartaan"
  8. R.R.C. „De Pedaalridders", Rotterdam
  9. W.C. “Het Zuiden"
  10. A.R. en T.C. “Le Champion"
  11. A.S.C. „Olympia"
  12. W.C. “Sportief"
  13. R.K.T.W.C. “Pijnenburg"
  14. A.S.C. „De Germaan"
  15. U.W.C. „De Volharding"
  16. B.W.C. “Gerrit Schulte", 's-Hertogenbosch
  17. R.K.W.S.C. “Helpt Elkander"
  18. A.R.C. „Ulysses"
  19. W.W.V. “Westland Wil Vooruit"
  20. R.V. „De Rotterdamsche Leeuw"
  21. W.V. “Alcmaria Victrix"
  22. A.S.C. „De Gazelle"
  23. A.R. en T.V. „De Adelaar"
  24. R.R.C. “Sparta"
  25. R.R.V. „Apollo"
  26. H.R.C. “Hollandia"
  27. D.R.C. „De Mol", Dordrecht
  28. W.V. „St. Willibrord"
  29. R.K T. en W.C. “Ubach over Worms"
  30. R. en T.C. “Buitenlust"
  31. T. en W.C. “Hoensbroek
  32. R.- en T.V. „Zwolle"
  33. G.W.C. „'t Centrum"
  34. U.W.S,.V. „De Zwaluw"
  35. W.S.V. „Zwolle"
  36. R.C. „Rotterdam"
  37. W. V. “Bleijerheide"
  38. R. en T.C. „Trap met Lust"
  39. R. en T.C.“Groenewoud"

 

NIEUWENHAGEN.(4 juli).1954

Amateurs: 1. Jan Willemsen,

Nieuwelingen: 1. J. Ratelec,

 

NIEUWENHAGEN.(7 augustus).1954

NIEUWENHAGEN KREEG PIET HAAN VIA VLIJMSCHERPE SPURT DE BLOEMEN

Duizenden wielermannen trokken Zaterdagavond naar Nieu­wenhagen, alwaar de Tour-leden door het college van Burge­meester en Wethouders hartelijk werden gehuldigd - Wagt­mans in de gele trui en Suykerbuyk in burger - alvorens aan de gestelde opgave te beginnen. De ouverture werd gevormd door een afvalwedstrijd, welke Piet Haan in de portefeuille stak. Hierna volgde een 80 km rit, welke eveneens door Piet Haan werd gewonnen. Deze sierlijke Zuid-Limburger gooide meteen de knuppel in het hoenderhok, maar het gat werd door de eveneens stijlvolle Gerrit Voorting netjes gedicht. De deining duurde voort. Henk Smeets sloeg op de vlucht, Jan Plantaz wipte voorwaarts, de Duitser Schulte liet zich van zijn beste zijde kennen. Vervolgens zochten Jacq. Fooy, Jules Maenen en Henk Stevens de frontlinie op, evenals daarna Henk Faanhof, Thijs Roks en wederom Piet Haan. Alles kwam weer tezamen en de strijd kon opnieuw ontbranden. Wagtmans werd gedubbeld, Thijs Roks moest staken tengevolge van een defect achterwiel, Jan Plantaz sukkelde met zijn ketting en werd ook gedubbeld. Het slot kwam in zicht. Cor Bakker no­teerde toen een winst van 35 seconden en het zag er eventies naar uit, dat de koek gebakken was. Zo dachten Piet Haan, Nolten, de Duitsers Schild en Schwartzenberg er niet over. Zij stoven achter Bakker aan. Gerrit Voorting achtervolgde op zijn beurt genoemde voorgangers. Bakker moest eraan geloven. De eindspurt diende de beslissing te brengen. Haan nam de leiding. De 41-jarige Duitse wegkampioen Schild en Henk Stevens streden zij aan zij met de snelle Piet. Het werd een spurt om te watertanden. Met minimaal verschil legde Haan op de buit beslag.

Beroepsrenners:1. Piet Haan (Mechelen), 80 km in 1 uur 40 min. 45 sec.; 2. Schild (D.), z.t.; 3. H. Stevens (Elsloo), z.t.; 4. C. Bakker (Zaan­dam), z.t.; 5. Schwartzenberg (D.), z.t.; 6. G. Voorting (Roosen­daal), op 25 sec.; 7.J. Nolten (Geleen), z.t.; 8. W. Dielissen (Beek en Donk), z.t.; 9. J. Maenen (Valkenswaard), z.t.; 10. H. Schoen­makers (Eindhoven), z.t.; 11. J. Fooy (Maastricht), z.t.; 12. Schulte (D.), z.t.; 13. J. Janssen (Elsloo), 7-t.; 14. H. van Breenen (Amsterdam), z.t.; 15. H. Gelissen (Beek), z.t.

Nieuwelingen: 1. R. Spreen,(Heerlen), 60 km in 1 uur 52 min. ,50 sec.; 2. J. Berns (Hoensbroek), 1.53.10; 3. F. Ramakers (Echt), z.t.; 4. W. Kamphuis (Hoensbroek), z.t.; 5. J. Ratajec (Hoens­broek), z.t. BRON:GERARD SILLEN.

 

NIEUWSTADT.(29 mei).1954

Half koers kwam in Nieuwstadt lever in de brouwerij. Leo Stevens nam afseheid van zijn maten, en alleen Nol Ehlen voelde er klaarblijkelijk iets voor om op avontuur te gaan. In de groep kwam oorspronkelijk weinig leven. Tenslotte zetten onder aansporing van Boelhouwers enkele knapen de achter­volging in: Gelissen, Leunissen, Keulers, v..d. Brekel, Nijsten en Hameleers. Toen het niet snel genoeg naar zijn zin mar­cheerde, sprong Boelhouwers in zijn eentje de ruimte in. Wel trachtte Leo Stevens nog te ontkomen, doch dit gelukte niet. Boelhouwers, Stevens en Ehlen dienden dus de finale luister bij te zetten. En hierbij waren de bloemen voor de pittige Boel­houwers.

Amateurs:1. K. Boelhouwers (Bunde)., 90 km in 2 uur 15 min. 30 sec.; 2. A. Ehlen (Broeksittard); 3. L. Stevens (Elsloo); 4. H. Leunissen, (Geleen) op 44 sec.; 5. P. v. d. Brekel (Echt); 6. J. Gelissen (Beek); 7. G. Keulers (Geleen); 8. M. Dirikx (Bunde) op 1 min. 25 sec.; 9. Chr. Hameleers (Maastricht); 10. J.Willem­sen (Nuth).

 

NIEUWVLIET.(5 juni).1954

Nieuwelingen: 1. M. Hagelaar, Den Bosch, 68 km in 1 uur 48 min.; 2. A. van Meel, Wouw, 1 uur 49 min.31 sec.; 3. Jade Haan, Klaaswaal; op 1 ronde 4. De Roo, Schore; 5. M. Korst, Oude­molen; 6. K. van Duinkerke, Yerseke; 7. P. Bastiaansen, Kruis­land; 8. P. Jansen, Sluiskil; 9. C. van Horst, Standaarbuiten; 10. C. Lageweg, Klaaswaal; 11. F. van Doeselaar, Sluiskil; 12. P. van Hoof, Valkenswaard.

 

NOORDWIJK AAN ZEE.(13 augustus).1954

JAN HOFLAND triomfator in Ronde van Noordwijk aan Zee

Na een uiterst felle eindsprint met de Amsterdammer Anton Teysse, waarbij het verschil slechts een banddikte bedroeg, ging de Beverwijker Jan Hofland zegevierend als winnaar over de eindstreep in de Ronde van Noordwijk aan Zee. De lange Beverwijker, die al verschillende overwinningen op zijn naam heeft staan, moest overigens diep in zijn arsenaal tasten om een op winst beluste -Teysse voor het eerst na zijn val in de Ronde van Noord-Holland weer in de running - in deze koers achter zich te kunnen houden. De Amsterdammer, die vertwjjfelde pogingen deed om met een laatste „jump" zijn voorwiel eerder over de streep te duwen, kwam bij deze es­capade met Hofland in aanraking en doordat zijn voorband afliep, kwam hij over de streep ten val. Hoewel Cor Plasmeyer nog over hem heen duikelde, liep het allemaal nog betrekkelijk goed af.

Voor deze door de V.V.V. Noordwijk en de R. en T.V. „De Bol­lenstreek" georganiseerde wedstrijd kwam een sterk met favo­rieten bezet veld renners aan de start. Onder hen bevond zich ook de Zwitser Peter Dusi, zodat deze ronde nog een inter­nationaal tintje droeg. Hoewel er van deze zoon uit het land van Willem Tell geen daverende prestaties vielen te noteren,

was het voor hem toch een verdienste dat hij de wedstrijd uit­reed.

Na enkele kleine schermutselingen aan de kop van het pelo­ton, was het, nadat er 13 km waren afgelegd, de strijdlustige Ab. Geldermans, die het hazenpad koos. Tien seconden winst leverde deze vlucht hem op en nadat eerst Cees Rabe hem voor een ronde gezelschap had gehouden, kreeg hij even verder versterking van Piet Steenvoorden. Doch ook in het peloton werd niet meer stil gezeten, want nadat eerst Voorend nog aansluiting met de twee vluchtelingen had gekregen en het duo Van Wetten-Moolenijzer hun makkers tot meer spoed aanmaanden, kwam - na 30 km koers - alles weer bijeen. De Amsterdammer Schild maakte van deze hergroepering ge­bruik om de eerste premie in zijn zak te steken.

Een poging van Plasmeyer om zich van zijn concurrenten te ontdoen, bleef ook al zonder succes. Ernstiger werd het toen Frits Rabe het initiatief tot de aanval nam en een kleine voor­sprong veroverde. Enkele sterke knapen wierpen zich in zijn spoor en dit had tot gevolg, dat er na 42 km een acht man sterke kopgroep tot stand kwam. Deze groep bestond uit F. Rabe, Hofland, Van der Knaap, Van Wetten, A. v. d. Putten, Teysse; Geldermans en Plasmeyer. Hoewel Ottenbros en J. v. d. Putten en ook Steenvoorden nog aan de achtervolging be­gonnen, bleef de kopgroep onbereikbaar voor hen. En toen de wedstrijdleiding - met nog 22 km voor de boeg - zich door de invallende duisternis genoodzaakt zag om de wedstrijd met 11 km in te korten, zaten de acht koplopers op fluweel. Vier ronden (8,8 km) voor de streep wist Cees Rabe nog uit het peloton te ontsnappen en hoewel hij enige winst boekte, kwam zijn sprong naar een der ereplaatsen te laat. Hetzelfde gold voor Beyer, die in de voorlaatste ronde het peloton - dat toen al 40 sec. achterstand noteerde - vaarwel riep.

Onbedreigd bleven de koplopers hun rondjes draaien en streek-favoriet Van Wetten - die ook nu weer sterk reed en het werk aan de kop niet schuwde - had zich overmatig ver­moeid in de premiesprints om in de beslissende slag nog een rol van betekenis te kunnen spelen. Deze slag was voorbe­houden aan Hofland en Teysse, die zoals we in de aanhef reeds schreven, een felle strijd leverden om de overwinning. Voor de zoveelste maal werd het een triomf voor Jan Hofland. De Beverwijker, die in het verleden vaak als het “zwarte schaap" werd beschouwd en niet ten onrechte, heeft een positieve winst geboekt. Naast een flinke dosis koersinzicht, doet hij nu regel­matiger zijn werk aan de kop en is vaak een der grootste gang­makers om vluchtelingen tot de orde te roepen. Ook de graad­meter van -zijn sportiviteit is gestegen en aan de val van Teysse was hij in deze koers dan ook onschuldig. Ook de show van het “afzien" heeft hij goeddeels van zich afgeschoven.

Amateurs: 1. Jan Hofland (Beverwijk), ca. 66 km in 1 uur 37 min. 10 sec.; 2. A. Teysse (Amsterdam); 3. A. v. d. Knaap (Poeldijk); 4. A. Geldermans (Beverwijk); 5. F. Rabe (Amsterdam); 6. A. van Wetten (Noordwijkerhout); 7. C. Plas­meyer (Voorhout); 8. A. v. d. Putten (Den Haag); 9. C. Rabe (Amsterdam); 10. J. Beyer (Dordrecht); 11. J. Verseveld (Aals­meer); 12. J. Schipper (Amsterdam).

 

NOORDWIJKERHOUT.(23 mei).1954

                       VAN BRUNSCHOT won de St. Bavo-ronde

De Ronde van St.Bavo die op het terein van de St. Bavostichting in Noord­wijkerhout werd gehouden, is na een felle eindsprint - waarbij het volgens Dolf Wallet en zijn supporters niet vol­gens de regelen der kunst toeging - ge­wonnen door de Hagenaar W. van Brun­schot. De sterke finisher Wallet werd in dit hete eindgevecht tweede en Mik Sniij­der derde.

Reeds direct na de start werd er een hoog tempo ingezet en werden er vele lofwaardige pogingen ondernomen om te ontsnappen. Doch het gelukte geen der renners om zich voorgoed van het pelo­ton af te scheiden.

Na ongeveer 25 km. koers wipte Van Vliet uit het peloton en kreeg daarbij gezelschap van Koper, Buis en De Ruig, doch toen ook De Koning zich in de vol­gende ronde bij hen aansloot, kwam alles weer bijeen. Vervolgens mochten Snijders en v. d. Putten zich enkele ronden in een kleine voorsprong verheugen, evenals A. Bakker.

Nadat er 37 km was afgelegd, koos Harry de Koning het hazenpad en veroverde een kleine voorsprong. Plasmeyer, die wel iets voor een ontsnapping voelde, voegde zich bij hem. Maar in de volgtn­de ronde liet De Koning zich weer terug­zakken en nam Van Rhijn zijn plaats aan de kop over. De Westlanders Veldhoven en Voskamp wisten ook nog contact te krijgen met Van Rhijn en Plasmeyer, welke laatste evenwel weer uit de kop­groep verdween. Het resterende drietal wist zich nog enkele ronden aan de lei­ding te handhaven, maar werd toen weer door het fel jagende peloton ingelo­pen. Uitlooppogingen van A. v. d. Putten en het trio Kooiman, Tienstra en de goed marcherende Wallet, leden eveneens schipbreuk.

Na 58 km was het weer de strijdlustige Van Vliet die het peloton zijn hielen liet zien en enkele ronden later gezelschap kreeg van P. Tienstra en Klaas Koper.

Deze drie. koplopers werden haast de dupe van een afkeurenswaardige daad der jury, die het publiek toestemming gat om, indien hoognodig, het parcours over te steken. Voor de ogen van de juryleden en de K.N.W.U.-praeses dr. P. van Dijk - die van zijn belangstelling blijk gaf - werd het noodlot dat een on­voorzichtig overstekende dame had kun­nen veroorzaken, op het nippertje afge­wend. De drie gesdhrokken coureurs werden weer door de “meute" tot orde geroepen. Tienstra en Van Vliet ver­saagden niet en veroverden weer een kleine voorsprong, die zij acht ronden lang hardnekkig verdedigden. Met nog 16 km voor de boeg ontsnapten Van Selm en de sterke Veldhoven, doch ook dit tweetal werd zes kilometer voor de streep door het peloton met v. Vliet, v. Brunschot, Snijder, de beide v. d. Put­tens, Bins, J. Tienstra en Wallet als gangmakers - een halt toegeroepen. In de voorlaatste ronde deed Jan Tienstra nog een poging om de strijd in zijn voor­deel te beslissen, maar in de laatste bocht werd hij door het fel sprintende peloton opgeslokt. In een verwoede eindsprint bleef Van Brunschot met banddikte ver­schil de meerdere van de snelle Wallet, die in een ongunstige positie kwam te verkeren.    BRON:JAN ROOSEBOOM DE VRIE'S

Amateurs: 1. W. van Brunsohot (Den Haag), 100 km in 2 uur 28 min. 55 sec.; 2. D. Walldt (Lelmuiden); 3. M. Snij­der (Halfvreg); 4. A. v. d. Putten (Den Haag); 5. J. van Vliet (Rotterdam); 6. J. v. d. Putten (Den Haag); 7. A. van Selm (Den Haag); 8. M. Bravenboer (Rotter­dam); 9. A. Voskamp (Monster); 10. H. de Koning (Hoofddorp); 11. J Buis (Half­weg); 12. A. Molenaar (Monster).

 

NOORDWIJKERHOUT.(22 augustus).1954

Amateurs: 1.Joop van de Putten, 2. A. van Wetten, 3. J. van Sas, 4. J. Mackay, 5. M. Bravenboer, 6. A. van Houwelingen, 7. P. Kooyman, 8. D. Wallet, 9. J. van Bunschoten, 10. A. van de Putten.

 

NUTH.(15 augustus).1954

Amateurs: 1. Vic de Rooij, 2. Jac Gelissen, 3. Dirk de Ruiter,

Nieuwelingen: 1. Frits Rademakers,

 

OCHTEN.(24 juli).1954

                             GELDERMANS won in Ochten

Wanneer er ooit een renner recht heeft gehad op het praedicaat “overwinnaar”, den is Geldermans het geweest in de Ronde van Ochten.

Een schitterende Geldermans zag zijn moedige solovlucht van een 50 of 60 km (hij kijkt niet op 10 km) beloond, toen hij vijf ronden voor het einde uit een kop­groep ontsnapte samen met de dappere en moedige Arnhemmer Blaauw, die Geldermans in de spurt echter zich liet.Ochten, een Gelders plaatsje in de Be­tuwe, kostte ons heel wet hoofdbrekens om er vanuit Utrecht te komen, maar die nare reis vergaten wij spoedig toen wij een mooie wedstrijd voorgeschoteld kre­gen.

Het waren Geldermans en Vreeswijk, twee vluchters van het eerste uur, die de strijd deden ontbranden. Vreeswijk hield dat niet lang uit, verdween naar de ach­terhoede en ontmoette de man met de hamer. Het werd zijn einde.

Geldermans stoorde zich daar niet aan, pedaleerde rustig verder en bleef aan de leiding. En hoe? Onverdroten wierp de Beverwijker al zijn wielertalenten in de strijd en dat waren er zeer vele. Er kwam een groep echter hem met Roelofs, Laarhoven en De Jager, maar toen er nog een serie renners bijkwam, werd de groep te groot (12 man) en vielen de vol­gers terug.

Nadat toen Geldermans al zo'n 40 km in zijn eentje had afgedraaid, liepen Laar­hoven, Verseveld en Deelen weg en na de solorit van 1.1/2 uur kreeg Geldermans toch nog gezelschap. Ook De Nijs en Blaauw trokken zich op de kop, gevolgd door Scholten en v. d. Ham en later nog door Roelofs, Schipper, Zandwijk en Timmermans. Twaalf man op kop. Een prachtige groep en hoe hard of Soellaart en z'n kornuiten in het peloton ook trok­ken, de ereplaatsen waren weg.

Het werd spannend, vooral toen de ster van de dag Geldermans vijf ronden voor het einde weer de moed vond te demar­reren. Dat was wat voor Jo Blaauw, die snel meewipte. Het was voor de sym­pathieke Arnhemmer een prachtige be­loning voor zijn goed course-seizoen.

De enkele meters winst bleven voor Gel­dermans en Blaauw behouden, waarna Geldermans de sprint won en een prach­tige, oververdiende zege behaalde.

Blaauw kreeg z'n beloning met een goede 2e plaats.

Amateurs: 1. A. Geldermans (Be­verwijk), 100 km in 2 uur 30 min. 4 sec.; 2. J. Blaauw (Arnhem); 3. B. Laarhoven (Tilburg); 4. J. v. Verseveld (Aalsmeer); 5. M. Deelen (Helmond); 6. H. Scholten (Den. Haag); 7. N. Roelofs (Arnhem); 8. J. 'Schipper (Amsterdam); 9. M. Zand­wijk (Dodewaard); 10. Van de Ham (Oss).BRON:HANS VAN DE KAMP.

 

OIRSCHOT.(13 juni).1954

Amateurs: 1. Ad van de Linden, 2. Tinie Vuijten, 3. Joop van de Putten,

Nieuwelingen: 1. Jos Kievits, 2. H. Bloks, 3. P. van Dijck,

 

OISTERWIJK.(2 mei).1954

           VAN DE LINDEN SNELSTE SPRINTER IN OISTERWIJK.

Een pracht veld nieuwelingen en amateurs leverde een prach­tige strijd tijdens de 3e Ronde van Oisterwijk. Weer vierde het Brabantse enthousiasme hoogtij en werd er ontzettend hard gereden van het begin tot het bittere einde.

Bij de nieuwelingen brandde Barneveld uit Den Dolder van strijdlust. Deze lange, pezige knaap rukte het peloton aan stukken en nam al heel in het begin een vrij grote voorsprong. De Ossenaar Van de Ham volgde hem nog bijtijds en toen dit tweetal elkaar had gevonden, was het pleit beslecht. Er kwam geen peloton meer aan te pas. Wie er echter winnaar werd, kunnen we niet vermelden, omdat Barneveld en Van de Ham zeer sportief de armen ineen sloegen om precies tegelijk de finish te passeren.

Bij de amateurs was het begin niet zo prettig. Een valpartij in de 3e ronde verbrokkelde het hele peloton. Zeker een 35-tal, amateurs kwamen met een achterstand van ruim een halve minuut door. Zij allen moesten er zeker 20 km voor rijden om weer aansluiting te krijgen. Favoriet Hofland kon echter niet meer bij komen, omdat zijn achterstand door de val 1 minuut was geworden.

Na 25 km kregen wij de eerste serieuze ontsnappingspoging. Het waren Van Dungen uit Tilburg en De Korte uit Utrecht, twee rappe mannen, die zo'n 20 km de leiding wisten te be­houden en broederlijk vele premies deelden. Zij reden best, die Van Dungen en De Korte, maar achteraf werd hun moed toch niet beloond. Toen dit tweetal weer werd gepakt, kregen wij wederom een duo op kop, n.l Lute uit 's-Graveland en Timmermans uit Den Bosch. Het leek de slag, doch het peloton duldde het niet en hoe goed Lute en Timmermans ook samen reden, hun voorsprong van 20 sec. werd weer teniet gedaan, want ofschoon nog Bulten uit Zwolle en Meesters uit Tilburg op jacht gingen, kregen wij 10 ronden voor het einde toch weer een gehavend peloton bijeen.

De strijd naderde echter het beslissende moment. Terwijl de Utrechter Saaleman, die tot toen zo goed had gereden, door maagkrampen geplaagd, moest afstappen, demarreerde plot­seling zijn plaatsgenoot George de Korte.Snel nam hij een behoorlijke voorsprong, die De Korte zelfs nog wilt op te voeren. De overwinning was echter niet voor hem, want nauwelijks vier ronden voor het einde werden alle illusies verstoord. De Korte werd gepakt en toen viel de slag, want snel rukten Timmermans, Van de Berg, v. d. Brand, v. Dungen, Stolk en A. van de Linden zich los en daar het peloton nauwe­lijks reageerde, was de slag gevallen. De laatste ronden reed dit zestal prima. Zij verstonden elkaar best en de overwinnaar behoorde tot de kopgroep, want geen enkele renner uit het peloton kreeg nog een kans. Het was dan ook een formidabele eindsprint, die Adje van de Linden uit zijn benen perste. Een eindsprint, die Van de Linde de zege bracht en Timmermans de 2e plaats, voor v. d. Dungen, die 3e werd.

Amateurs: 1. A. v. d. Linde (Tilburg); 2. Th. Timmer­mans (Den Bosch); 3. P. v. d. Dungen (Tilburg); 4. G. v. d. Berg (Sliedrecht); 5. J. v. d. Brand (Schijndel); 6. J. Stolk (Zwijn­drecht); 7. P. de Bruin (Roosendaal); 8. B. Lute ('s-Grave­land); 9. J. Franken (Tilburg); 10. Goossens (St. Michielsgestel); 11. J. Mehagnoul (Amsterdam); 12. A. v. Laarhoven (Tilburg).

Nieuwelingen: 1. W. v. Barneveldt (Den Dolder) en J. v. d. Ham (Oss); 3 H. Kievits (Nijmegen); 4. A. Graafmans (Gilze); 5. A. Manders (Eindhoven); 6. J. Jonkers (Rotterdam); 7. Paulussen (Tilburg); 8. J. P. Leenen (Rotterdam).  BRON:HANS VAN DE KAMP.

 

OMLOOP VAN DE KEMPEN.(8 augustus).1954

Daan de Groot droeg lauwerkrans van de Omloop der Kempen

Jaap Kersten weer tweede, nu op een fiets van clubmakker De Haas

De Omloop der Kempen over 183 kilometer - meer waren het er niet - is ook dit jaar weer met sueces verreden, Daan de Groot werd door de secretaresse van de Veldhovense Wieler­club „Tempo", mejuffrouw Zijlmans, tenslotte in de lauwer­krans gehesen. En daarmee had de Omloop een prachtige over­winnaar van een groep amateurs, die ons menig wielerland benijden zal. Het was alleen jammer, dat in Valkenswaard op 25 kilometer van de finish, op het moment dat iedereen nerveus de slag afwachtte, welke eindelijk komen moest, zich weer een valpartij voordeed, die het peloton, bestaande uit twintig amateurs, door de stortbuien, de wind en de zware weg tot op de gram geselecteerd, in tweede sloeg. Tien renners hadden geluk. Tien behoorden er tot de pechvogels die van hun fiets moesten. Bergmans met een buil op het hoofd en een ver­stuikte vinger, reageerde het snelste en verloor geen terrein. Groep twee, waarin een stel rappe knapen bij elkaar zaten, kwam 25 seconden na de overwinnaar binnen. Te weinig om van die valpartij geen spijt te hebben.

Het heeft er de schijn van of de Omloop der Kempen, in korte tijd toch weer voorbeeldig door een wielercomite onder aan­voering van een zakelijke en hardwerkende Janus Bijnen en van de Wielerclub „Tempo", even hartstochtelijk door voor­zitter Zijlmans tot activiteit gedreven, in de stortregen ver­reden moet worden. Twee jaar geleden werd er in Veldhoven gestart en in Bergeijk regende het zo hard, dat geheel de kara­vaan aan het oog onttrokken werd. Dit jaar goot het van het begin tot het eind. De voorwedstrijden in Veldhoven voor nieuwelingen en veteranen georganiseerd, verdronken in het water. Maar alles ging gewoon door, net of er geen wolkje aan de lucht hing. De financiele basis van de verschillende organi­saties was safe. Veldhoven had het op z'n „Bels" gedaan: rug­nummers uitreiken in het cafe tegenover de kerk, start tegen­over De Sportvriend, prijsuitreiking in cafe Zijlmans, huis­aan-huis-actie, ere-comite met alle burgemeesters uit de Kem­pen, begunstigerslijsten met Panter, Eroba, Joco, Pontiac, Ra­dium, Rizla, Vredestein, Jacky, kranten, sigarenfabrieken, ,brouwerijen. Het klopte als een bus. Volgende jaren. zal het nog beter kloppen.

Ondanks de regen was er dus op geen enkel gezicht pijn te ontdekken. Aan de prijzen behoefde dus niet gefriemeld te wor­den. In de stromende regen zette zich npg eens iedereen, die daar de tijd voor had, recht om de course goed te zien.

Wat zijn er eigenlijk weinigen geweest, die deze wedstrijd uit­reden! Althans in verhouding tot het aantal deelnemers, dat meer dan 130 man bedroeg.

Wat zijn er veel geweest, die in het eerste gelid konden blijven strijden! Want het behoort tot de zeldzaamheden, dat na 160 km een valpartij een afscheiding in het compacte peloton moet veroorzaken. Er is ofwel niet hard gereden, ofwel we bezitten een grote groep amateurs, die elkaar onderling niet veel toegeven. Laten we het er rustig op houden, dat de laatste reden juist is. Het peloton bestond immers nog alleen uit ge­renommeerden. De zwaksten verdwenen het eerst, de dubieu­zen het laatst. Maar ze verdwenen. En toch leek het er op, dat er van felle strijd geen sprake was.Het regenweer en de plot­seling opstekende winden waarschuwden iedereen om bij het tempo van over de veertig zuinig met zijn krachten om te springen.

Alleen de nog piepjonge Van den Dungen durfde het aan na tachtig kilometer een uitlooppoging, waaraan hij met anderen begonnen was, door te zetten. Zijn gezellen hadden gevoeld, dat ze met nog honderd kilometer voor de boeg, onherroepelijk voor de valbijl werden gesleurd. De kronkelende weg, de glad­heid van de keien, de plensbuien, de woelende wind welke met opkolkende wolkenflarden de hemel veegde, maande hen tot voorzichtigheid. De jonge Van den Dungen werd echter dries­ter naarmate hij zich eenzamer voelde. Hij won zelfs twee minuten op het peloton, doch hij zou in schoonheid het onder­spit delven. Bij het ingaan van de tweede en laatste ronde, in Zeelst, kwam hij ten val, maar hij had de hete adem van het achter hem jagende peloton reeds vijftien kilometer eerder, tussen de dennenbossen van Aalst en Waalre, in de nek ge­voeld.

De Tilburger Van den Dungen verdween, nadat hij van derden nog een wiel ontving, op deze wijze van het toneel. Laten we hier even de balans opmaken, want na honderd kilometer rij­den  was het veld reeds tot veertig man gedund, waarvan er ongeveer dertig in de voorhoede , dat noodwendig peloton moest worden, om hun plaats vochten.

Wies van Dongen, Wolfs, Gramser, Sonnemans en Pauw wer­den door een lekke band getroffen. Mart van den Borgh en Schoenmakers waren na veertig kilometer in een valpartij van wel vijftig renners verzeild geraakt. Zij moesten opgeven. Kersten behoorde ook hier met zijn clubgenoot De Haas tot de slachtoffers. Kersten's fiets werd hier onberijdbaar, terwijl De Haas zoveel kleerscheuren opliep, dat hij van verder rijden moest afzien. Kersten bofte voor de tweede keer in korte tijd, want zijn clubgenoot De Haas stond hem onmiddellijk zijn fiets af. Daardoor kon de sterke Jaap, die dadelijk in Solingen ook nog als klimmer verrassen zal, zich weer bij het sterk ge­dunde peloton voegen. Zulke achtervolgingsstaaltjes voerden later ook Stolker, Schalk Verhoef, Van Houweingen, Van Grinsven en Van den Brand uit, die tengevolge van manke­mentjes en goed afgelopen valpartijtjes achter geraakt waren. In de laatste ronde werd het peloton nogmaals uitgedund: Mehagnoul en Van der Putten reden een lekke band; Peters draaide het peloton de rug toe, biijkbaar om iets te zoeken wat hij verloren was. Verbeek, Brands en Maton losten. Vervolgens was Van Lippen, Van Selm en ook de vroegere Omloopwin­naar Cuyten het tempo te hoog. T. Deelen werd het laatste slachtoffer. Toen maakte het peloton in Valkenswaard een valpartij, waarbij Kuup Nieskens de meeste tijd verloor.

De spurt van de eerste groep werd in Veldhoven zonder con­currentie gewonnen door De Groot voor Kersten en Van den Broek. Vierde op een aflopende tube werd P. Damen voor Van 't Hof en de zich op de voorgrond dringende Bergmans, Van Steenselen, Marchant, Boelhouwers, Scholten en Rusman. Rien van Grinsven won met gering verschil de spurt van de tweede groep voor Wim Snijders, Mik Snijder, Stolker, Schalk Verhoef, Van de Brand, Meier en Van der Weyden.

Op 4.30 volgde Deelen, op 5.40 de gevallen Nieskens, en ver­volgens Van Lippen, Cuyten, -Peters, Van Selm, Gramser, Brouwers, Maton, Verbeek, Merckx, Straatman.

De clubprijs, een wisselbeker van de Rizla, welke dit jaar voor het eerst ter beschikking werd gesteld, werd gewonnen door Het Zuiden met Kersten (tweede), Bergmans (zesde) en Rien van Grinsven (twaalfde).BRON:FRITS VAN GRIENSVEN.

 

OOSTBURG.(18 september).1954

Beroepsrenners: 1. Manus Brinkman, 2. Anton van Oers, 3. R. Verplancke

 

OOSTERBEEK.(31 juli).1954

                    FOK de snelste klimmer in OOSTERBEEK

Voor de eerste maal trokken wij vorige week eens naar Oosterbeek, het fraaie voorstadje van Arnhem, en voor de eer­ste maal zagen wij daar de slanke Hoor­naar Fok een ronde winnen na een prachtig sprintduel met z'n grote rivaal Stolker.

Wanneer er ooit een rondje aanspraak kan maken op de betiteling „zwaar par­cours", den was het wel in Oosterbeek. Het was een schitterend parcours, maar voor mooi wellicht te zwaar, want om hier iets te bereiken, moest men uit het allerbeste rennershout gesneden zijn, want er was een klim in opgenomen, die zeer steil en zwaar was, waardoor het gros der renners niet uit de voeten kon komen.

Van hen die het wel konden toog rappe Giis Pauw het eerst op avontuur, doch zijn solorit leverde hem alleen premies op. Veel langer hield. Stolker, zijn stad­genoot, het vol. Hij reed prachtig. Soe­pel als een volmaakt klimmer trok hij telkens de ,”col" op en dat nog wel ge­durende zo'n 30 km. Voor Fok kwam toen het sein van de aanval. Hij rukte zich los uit het peloton, waarin slechts nog zo'n zevental renners zaten. Het duurde toen niet zo lang of Fok maakte de prachtige sprong naar Stolker tot een feit en lagen de twee lange, slanke ren­nersfiguren onbedreigd aan de leiding. „Onbedreigd" schreven wij, doch het scheelde maar luttele meters of Gijs Pauw had zich bij hen gevoegd. Zijn machtige sprong kwam echter juist te laat, maar wanneer Pauw twee rondjes eerder op jacht was getogen, den hadden wij het nog niet geweten. De sterke ren­ner uit Utrecht werd echter nu derde en komt dus weer steeds meer op het voor­plan.

In de eindsprint om de zege was Fok de sterkste met miniem verschil. Fok kreeg dus de bloemen en Stolker een tweede plaats.

Het was voor de overigens uitstekend rijdende Arnhemmers Timmermans en Blaauw een zeer grote teleurstelling, dat zij door een val uit het kleine peloton raakten. Zij hadden een beter lot ver­diend.Voorts een pluim op de rennerspet voor v. d. Ham en Degeling, die eveneens een beste course reden. BRON:HANS VAN DE KAMP.

Amateurs:1. B. Fok (Hoorn), 80 km in 1 uur 54 min. 17 sec.; 2. M. Stolker (Utrecht); 3. G. Pauw (Utrecht); 4. J. v. d. Ham (Oss); 5. Th. Timmermans (Arnhem); 6. P De­geling (Venhuizen); 7. J. Blaauw (Arn­hem); 8. J. Buffs (Halfweg); 9. G. v. d. Brug (Amersfoort); 10. M. Zandwijk (Dodewaard).

Nieuwelingen: 1. Jac van Haaren, 2. W. van Barneveld, 3. G. van de Weijer,

 

OOSTERHOUT.(2 mei).1954

Amateurs: 1. Herman Rutten, 2. Piet Steenvoorden, 3. Piet de Jongh,

Nieuwelingen: 1. Th. Lambrechts, 2. M. van Tilburg, 3. C. Schijvenaar

 

OOSTERHOUT – WARANDA.(12 september).1954

JACOBS ZEGEVIERDE OP DE WARANDE.

Het Warande-criterium, bekend om zijn snelle coursen, heeft weer bezoek van amateurs en nieuwelingen gekregen. De 110 km werden afgedraaid in 2 uur 32 min. 15 sec. Bij de nieuwelingen 60 km in 1 uur 25 min. 36 sec. Voor een wegren­ner om er de krampen van te krijgen.

Amateurs: 1.Jacobs uit Breda, 2. De Jongh, 3. Konings, 4. Van der Putte, 5. Franken, 6. Van den Brand, 7. Van den Avoirt, 8. Wuijts, 9. Van der Pluijm, 10. Looyen.

Nieuwelingen:1. Fried Liebrechts,

 

OOSTERHOUT(GLD).(18 september)1954

Nieuwelingen: 1. Cor van Engeland, 2. L. Liefhebber, 3. M. Neesman,

 

OOSTVOORNE.(7 augustus).1954

            VERHOEF vierde voor de vierde maal Victorie

Die naam Schalk Verhoef is plots een grote naam geworden, want in het tijdsbestek van een luttele week zegevierde de slanke, nog maar 19-jarige Rotterdammer voor de vierde maal in successie. Na de Ronde van het Wittendorp, Katendrecht en Chaam volgde nu een glansrijke overwinning in Oostvoorne. Een pittige knaap, die Schalk Verhoef, die plots in het mid­delpunt van de wielerbelangstelling is komen te staan.

Ondanks de afgelegen hoek, waar deze 6e Ronde van Oost­voorne werd verreden, had de organisatrice „de Pedaalridders" uit Rotterdam, een goed veld naar Oostvoorne getrokken, wat talrijke klinkende namen bevatte.

Veel plezier beleefden De Zeeuw en Pot al niet van de bonte start. Zij behoorden tot de eerste achterblijvers. Lang daarna volgden Bravenboer en De Bie dit slechte voorbeeld. Op dat moment trok plots Gijs Pauw fel van leer. De rappe Utrechter demarreerde en trok in z'n kielzog vijf kornuiten mee. Het waren de krachtrenner Jan Mackaay, de onklopbare Schalk Verhoef, sterke Van de Putten uit Den Haag, rappe baanrenner Captein en de stevige George de Korte. Vijf rappe kleppers, die zo geweldig hard reden, dat er voor de rest geen winst meer in zat.

Er kwam een sterke volggroep, Kayer, Kooyman, Van Sas, hun groep groeide uit tot 12 man, waarna Captein, het veelbeloven­de baancoureurtje, zijn makkers van de kopgroep moest laten gaan. De strijd was voor hem nog te zwaar. De kopgroep leed er niet onder. Hard trokken Pauw, Mackaay, Van de Putten, Verhoef en De Korte om beurten aan de kop. Zo hard zelfs, dat hun voorsprong groeide tot 1.1/2  minuut. De strijd was beslist. Zeker 60 km bleven de vijf leiders bijeen, totdat vier ronden voor het einde George de Korte plots de man met de hamer ontmoette. De Utrechter verdween uit de kopgroep en werd zelfs door de achtervolgers “voorbijgesto­ken". Voor De Korte een pijnlijke inzinking. De overige vier zetten echter dapper de reis voort. Gijs Pauw trok geweldig hard, Mackaay was een der allersterksten en hij is zeker een van de meestbelovende renners uit Midden-Nederland. Ook het duo v. d. Putten en Schalk Verhoef. Met z'n vieren trok het dus naar de finish. Gijs Pauw trok al van heel ver de sprint aan en kwam in gewonnen positie naar de meet, toen de snelle Utrechter plots niet verder kon. Gijs trapte zijn wiel scheef, wat voor Schalk Verhoef voldoende was om de overwinning te grijpen. Hiermede willen wij echter niets afdoen aan de gewel­dige prestaties, welke deze Rotterdammer de laatste weken leverde. Hij is momenteel in topconditie. In de volgorde Ver­hoef, Pauw, v. d. Putten, Mackaay kwam het kwartet over de streep. Mackaay werd dus nu vierde, maar let op deze snelle knaap in de komende coursen. Achter de leiders volgden Sas en Kayer, die een lange jacht hadden gemaakt. Geluk, die lang bij dit duo zat, viel in de laatste tour iets terug.

Amateurs: 1. S. Verhoef (Rotterdam), 100 km in 2 uur 30 min. 6 sec.; 2. G. Pauw (Utrecht); 3. J. v. d. Putten (Den Haag); 4. J. Mackaay (Oudewater); 5. C. Kayer (Hoorn); 6. J. van Sas (Den Haag); 7. P. Kooyman (Den Haag); 8. A. Geluk (Rotterdam); 9. C. Plasmeijer (Voorhout); 10. L. ten Dam (Den Haag).BRON:HANS VAN DE KAMP.

Nieuwelingen: 1. Jan Rademakers, 2. Jan Heiden, 3. J. Kreukniet, 4. A. Verhoeven, 5. A. van iersel, 6. E. Wittekoek, 7. H. Lammers, 8. J. de Haan

 

OPMEER.(1 augustus).1954

Nieuwelingen: 1. Joop Groeneveld (Haarlem), 70 km in 1 uur 35 min. 59 sec.; 2. J. Groot (Beverwijk); 3. J. Le Grand (Am­sterdam); 4. H. Snip (Groot); 5. C. Pelt (O. Blokker); 6. J. de Boer (Edam); 7. J. Ooievaar (Oudkarspel); 8. G. Fietana (Alk­maar);'9. G. Visser ('t Zand); 10. A. Schouten (Berkhout); 11. P. Pranger (Hoorn).

 

OSS.(16 mei).1954

Amateurs: 1. Frits Rabe, 2. Piet Van Heusden, 3. Jan Ottenbros, 4. Timmermans, 5.Havik, 8.Meier, 7. Olivier, 8. Wolfs, 9. Rotten, 10.Jacobs.

Nieuwelingen: 1. Joop Smit, 2. Jos Kivits, 3. Ben Teunisse, 4. Van Doeslburg, 5. Van Iersel, 6, Van Ham, 7. Hagelaars, 8. Kuijs, 9. Van Son, 10.Barneveld

 

OSSENDRECHT.(22 juni).1954

Wies van Dongen was vjjftig man te snel af.

In Ossendrecht was het verleden week kermis. Een schiettent, een draaimolen, een nogatkraam en nog wat van dat goed. Waarbij natuurlijk ook een wielerwedstrijd kwam. De Ossen­drechters hadden weliswaar twee dagen eerder in het nabij gelegen Santvliet (B.) kunnen zien hoe Piet Maas een Benelux­wedstrijd won met de Nederlanders v. Overveld en Schrauwen als vierde en zevende, maar dat was toch niet je ware. En dus was het uitvoerend comite weer opgerakeld om een Ronde in elkaar te zitten. De zeventiende keer reeds, met de oud­ Ossendrechter “Sjaan" Suykerbuyk - zoon van de oprichter van de Ronde - aan het hoofd als opermachtig leider en Burgemeester Vos de Wael als ere-voorzitter. Het is niet alleen omdat we in dit Ossendrecht enige prettige vacantiedagen hebben doorgebracht, maar ook om de kwaliteit van de wed­strijd, dat we enige nadere aandacht aan die Ronde besteden. Hier kwam de wielerliefde van West-Brabant weer eens tot uiting zoals we dat in Midden-Brabant hebben gezien in de voorbeeldige ijver, waarmee de mannen uit Waalwijk de 200 kilometers van hun Zaterdag verleden Ronde hadden uitgezet. Waar men ook reed, overal stonden witte pijlen om toch maar te voorkomen, dat een renner zou verdwalen. Dat werk vooraf wordt vaak vergeten, maar het is 90 procent van het succes.

Over Ossendrecht gesproken: het hier uitgestipelde parcours was slechts vier kilometer lang, maar bevatte alles om het een renner moeilijk te maken, van echte kinderhoofdjes tot een lastige klim en een haarspeld-bocht. Zoiets dertig keer te moe­ten nemen gaat in de benen zitten. De wielervrienden uit het dorp van Sint Apollonia streven er zelfs naar op dit parcours het kampioenschap van Brabant te mogen organiseren, maar daarvoor is het toch wel wat te kort.

Intussen waren verleden week de keurtroepen der Westbra­bantse amateurs present. En dat zijn er nogal wat: Ossendrecht zelf met Cor Schrauwen als rugnummer 1, Hoogerheide met Borremans en Van Overveld, Roosendaal met Karel Keepers en Heeren, Steenbergen met de steeds meer opvallende Jac. Looyen, Fijnaart met Piet van Est, Breda met mannetjesput­ters als Wies van Dongen, Kees Verstraeten en Jantje Konings, Zundert met jonge Bras, Etten met Roovers en Van der Borst, Sprundel met Roks, Pindorp met Maas, Verder uit andere stre­ken renners als Wolfs, Hamelink, Bas, Paymans, Rutten, Lute en De Waal, alles bij elkaar een goede 50 man. Een bezetting om van te watertanden.

De grote figuur, van de course is wel Wies van Dongen ge­weest. De winnaar van de Ronde van het IJsselmeer gaf ook hier de toon aan, al lieten met name Piet Maas, Cor van der Borst en niet te vergeten Wuyts uit Kruisland, zeer goed werk zien. Maar Van Dongen was toch wel de meest agressieve ren­ner van allemaal. Keer op keer kwam hij als eerste door en toen hij drie ronden voor het einde zijn makkers in de steek liet, was niemand meer in staat hem bij te benen. Integendeel, het in twee delen uiteengevallen peloton kreeg nog meer klap­pen. Voorin waren het Van der Borst, Maas en Wuyts die moedig verweer boden, maar alleen Van der Borst kon de Bredanaar nog enigszins bereiken. Hij volgde op 10, seconden van Van Dongen, die voor de 120 kilometer 3 uur en 16 minuten nodig had gehad. Piet Maas en Wuyts werden 3 en 4 op 22 sec. Op 1 minuut volgden: 5. Verstraeten, 6. Herman Rutten, 7. Wolfs, 8. Borremans, 9. Roks, 10. Bram Heeren, 11. Hamelink, 12. Lute, 13. Konings, 14. Timmermans, 15. Jac. Maas en 16. Leo van der Pluym. Bertus de Vree, tijdig uit het tweeds pelo­ton ontsnapt, werd zeventiende. Daarmee was de hele buit voor een jaar verdeeld. De overige renners moesten van hun eigen geld kermis vieren.

Amateurs: 1. W. van Dongen, Breda; 2. G. v, d. Borst, Breda; 3. P. !! Maas, Pindorp; 4, Wuyts, Kruisland; 5. Verstraeten, Breda; 6. Rutten, Den Bosch; 7. Wolfs, Vlijmen; 8. Borremans, Hoogerheide; 9. Roks, Sprundel; 10. Heeren, St. Willebrord.

 

OUD-BEIJERLAND.(21 augustus).1954

Amateurs, 100 km: 1. De Vree (Breda); 2. De Ruiter (Bever­wijk); 3. De Bruyn (Roosendaal); 4. J. v. d. Putten (Den Haag); 5. Kooyman (Den Haag); 6. v. Brunschot (Den Haag); 7. v. d. Dungen (Tilburg); 8. v. Verseveld (Aalsmeer), 9. J. Konings, 10. B. Boekee.

Nieuwelingen, 50 km.: 1. De Haan (Klaaswaal); 2. Nelemans (Zevenbergen); 3. Beentjes (Heemskerk); 4. De Roo (Schore); 5. A. Verhoeven (Puttershoek), 6. J. Verhoeven, 7. J. Kievits, 8. J. Groot, 9. H. Schipper, 10. P. Farla.

 

OUDENBOSCH.(8 augustus).1954

PIET MAAS BEHAALDE WEKELIJKSE ZEGE IN OUDENBOSCH.

Piet Maas uit Pindorp is waarschijnlijk bij uitstek criteriumrenner.Zondag won hij weer in Oudenbosch van een veld dat er zijn mag. Voor de klassiekers maakt hij zich niet druk. Zijn uitslagen zijn daarin ook lang niet zo opvallend. Maar naar onze mening is dit geen gebrek aan kwaliteiten, maar veel meer aan erva­ring.

Amateurs: 1. Piet Maas, 2. Bras, 3. Konings, 4. Van Glerum, 5. Keepers, 6. Heeren, 7. De Wit, 8. Looyen, 9. Bouwmeester, 10. Borremans, 11. Van Overveld.

 

OUD-GASTEL.(24 april).1954

Amateurs: 1. Bram Heeren, 2. Henk van Glerum, 3. Cees van de Borst,

Nieuwelingen: 1. Arie van Wetten, 2. D. Frijters, 3. Jos Kievits,

 

OUD-VOSSEMEER.(31 juli).1954

BERGMANS TOONT SPRINT.

Bergmans uit Aalst, die in de Driedaagse een daad van clubkameraadschap stelde door in de tweede etappe zijn clubgenoot Kersten zijn fiets ter beschikking te stetllen op het moment, dat de latere eind­overwinnaar een lekke tabe reed, was in Oud-Vossemeer de primus inter pares, terwijl er toch “gewicht" in het veld te “kwikken" viel.

Amateurs: 1.Tonnie Bergmans, 2. Pietje de Bruijn, 3.Piet Damen, 4. Van de Borst, 5. Van Glerum, 6. Westdorp, 7. Van Don­gen, 8. Konings, 9. Bram Heeren, 10. Piet Maas.

 

OVERIJSSEL

Amateurs: 1. K. Dost, 2. Theo Bulten, 3. C. Kampjes,

Nieuwelingen: 1. H. Brinks, 2. J. Bijlsma, 3.

 

PAPENDRECHT.(8 mei).1954

Amateurs: 1. Bertus Lute, 2. Gerrit van de Berg, 3. Jan Stolk, 4. C. Hamelink, 5. F. Luyke, 6. J. Verseveld, 7. G. Pos, 8. P. Muilwijk,

Nieuwelingen: 1. Jan Heiden, 2. Gerrit Ribbelink, 3. C. de Kreek, 4. Jo de Haan, 5. J. Sjouke, 6. G. Javobs, 7. A. Parijs, 8. A. van Kleef,

 

PEIZE.(13 juni).1954

Amateurs: 1. Theo Bulten, 2. Piet Degeling, 3. Cees Zondag,

Nieuwelingen: 1. Henk Nijdam, 2. Dukkers, 3. Bos,

 

POELDIJK.(4 september).1954

JAN HOFLAND, gelukkige winnaar

                               in de ronde van POELDIJK, na dramatisch slot

Met de bekende gelukkige glimlach van een Ronde-overwinnaar mocht in Poel­dijk Jan Holland in de stromende regen een verdiende bloemenhulde in ont­vangst nemen. Het werd een goede zege voor Hofland met een voorsprong van 30 meter op een gehavend peloton, waar­voor geheel onverwacht met nog zeven ronden te rijden de bel werd geluid voor de laatste ronde, omdat het naar het oor­deel der jury te hard regende!

Wij zullen echter beginnen met het be­gin, waarin de Zwitser Peter Dusi voor wat vuurwerk zorgde. Plasmeier en Van de Knaap namen toen gedurende zo'n viertal rondjes een kleine voorsprong, doch de felle jachten van een groot pelo­ton lieten geen ontsnappingen toe, waar­door er slachtoffers kwamen, zoals Heys­ter en Troost. Voor Verseveld was dat het sein tot de aanval. Zijn goede solorit leverde echter al evenmin succes, evenals de vele ontel­bare-pogingen van de eeuwige vechter Jan Mackaay. Het bleek toen al, dat het op een massale eindsprint zou uitlopen, mits. ... alles normaal zou gaan. Doch nadat Mackaay en Molenaar weer tot de orde waren geroepen kwamen er don­kere wolken boven het parcours. De don­der brak los, het noodweer kwam met nog 10 ronden te rijden. Hagelstenen ge­lijk duiveneleren deerden even de ren­ners onder een zware regenbui, die een dramatisch gevolg had.

Want met nog zeven ronden te rijden, toen de hagelbui verdween en alleen de regen nog aanhield, kondigde de jury aan, dat de renners nog slechts een ronde moesten rijden. Een vreemd besluit dat men niet had mogen nemen. De renners waren totaal verrast en een gelukkige Jan Hofland had juist 30 meters, die hij met nog een ronde te rijden wel wist te behouden. Voor Hofland waren dus de bloemen en wij gunnen het de Beverwij­ker van harte, want hij reed goed. Achter hem volgde F. Schild als sprintwinnaar van het peloton voor Van de Putten.

Een enkel woord echter nog over die vreemde beslissing. Heren der jury, wij weten Uw onvolprezen week ten volle te waarderen, doch ditmaal gingen de meesten onvoldaan huiswaarts. U had met nog zee ronden te rijden niet de wed­strijd in mogen korten. Het bericht hier­van kwam te onverwachts. Per slot van rekening zijn de renners geen jonge juf­frouwen en kunnen zij heus wel tegen een bui regen. Vooral in een waterland als Holland.

Amateurs: 1. J. Hofland (Beverwijk), 80 km in 1 uur 53 min. 26 sec.; 2. F. Schild (Amsterdam); 3. J. v. d. Putten (Den Haag); 4. M. Bravenboer (Rotterdam); 5. H. Scholten (Den Haag); 6. J. Verseveld (Aalsmeer); 7. A. v. d. Knaap (Poeldijk); 8. C. Plasmeier (Voorhout); 9. G. v. Veld­hoven (Poeldijk); 10. C. Hamelink (Den Haag); 11. D. Wallet -(Leimuiden); 12. F. Kock (Haarlem).

 

PRINSENBEEK.(4 juli).1954

In Princenbeek had men een zeer mooi veld samengebracht, waarin vele der be­kendste amateurs aan de start kwamen. Jammer was, dat deze bekenden de klas­sieker Amsterdam-Amhem v.v. in de benen zat. De meesten vielen voortijdig uit. Ook Wies van Dongen. De jonge Van der Pluym uit Dussen zag de kans schoon om hier een eervolle overwinning uit het vuur te slepen. Samen met Bras uit Zun­dert veroverde hij een ronde voorsprorng op de overigen. Hij werd eerste, waarna Bras gevolgd werd door Konings, B. Heeren, Verstraeten, De Vree, De Jong, Kersten, De Haas en De Ruijter.

Nieuwelingen: 1.van de Weijden, 2. Jonkers, 3. van Dongen

 

RAAMSDONKSVEER.(7 juni).1954

             PIET MAAS WON RONDE VAN RAAMSDONKSVEER.

De circa 10.000. bezoekers, die zich op 2e Pinksterdag rond het parcours van de 7e Ronde van Raamsdonksveer hadden ver­zameld, zullen daar geen spijt van gehad hebben. Zij hebben kunnen genieten van een spannende wedstrijd, met vele uit­looppogingen waarin Van Grinsven het leeuwenaandeel had en daarvoor dan ook zeer terecht beloond werd met de pres­tatieprijs. Voorts zagen wij in de voorste gelederen De Jongh, Jacobs, v. d. Berg en Geluk, die weer in vorm schijnt te komen.

Amateurs: 1. P. Maas (Pindorp), 100 km in 2 uur 29 min.; 2. 'G. v. d. Berg (Sliedrecht); 3. C. v. d. Borst (Eaten); 4. P. Ja­cobs (Breda); 5. W. v. Brunschot (Den Haag); 6. A. v. d. Linde (Tilburg); 7. C. Verstraeten (Breda); 8. P. Muilwijk (Den Haag); 9. P. de Jongh (Made); 10. A. Geluk (Rotterdam).

Nieuwelingen: 1.G. Jacobs uit Rotterdam in 1 uur en 4 sec.; 2. C. Schijvenaars (O'ud­Gastel); 3. M. v. d. Pluym (Hank); 4. H. Kivits (Vlijmen); 5. A. v. Gaol (Dongen); 6. W. v. Dongen (Dongen).

Adspiranten: 1.C. Niesten (Beverwijk) in 39'lnin. 4 sec.; 2. W. Verstappen (T'il­burg); 3. T. de Groot (Oud Beijerland); 4. D. Vis (Rotterdam).

 

REUSEL.(27 juni).1954

Amateurs: 1. Willie van de Waterlaat, 2. Thijs Roks, 3. Frans Braat,

Nieuwelingen: 1. Jo van Ham, 3. J. van de Heijden,

 

RIJSBERGEN

Amateurs: 1. Jac Looijen,

Nieuwelingen: 1. Piet Hanegraaf, 2. Jo de Roo, 3. Antoon van Steen,

 

RONDE VAN DE HAARLEMMERMEER.(5 mei).1954

            WIM SNIJDERS WON RONDE VAN DE HAARLEMMERMEER

De Ronde van de Haarlemmermeer, die op Bevrijdingsdag (5 Mei) door de Halfwegse Sport Club „De Bataaf " werd ge­houden, is er een van het zwaarste soort geweest. Door het verbod om met derailleur te rijden en de krachtige wind - die ongenadig over de polder blies en het stille water van de Ringvaart tot echte golven opzwiepte - bleven alleen de allersterksten overeind in het gevecht met de “windgoden" en de 168 slopende kilometers die afgelegd moesten worden. Deze zware ronde - die niet voor een klassieker hoeft onder te doen en zeker een herhaling verdient - leverde een “her­boren" en nu eens niet door pech achtervolgde Wim Snijders als winnaar op. Samen met zijn clubgenoten Jan Buis en Mik Snijder, de Amsterdammer Nico de Clerk, de Beverwijker Jan Hofland en Mie Stolker uit Zuilen, behoorde hij tot de hoofd­rolvertolkers van de wedstrijd.

Ondanks de twintig frame eindprijzen - waaronder een com­plete racefiets als hoofdprijs - die beschikbaar waren gesteld, ontbraken er vele bekende namen op de deelnemerslijst. Een beetje meer propaganda van “Bataaf" zij de voor deze belang­rijke wedstrijd en meer inschikkelijkheid van de renners met het vragen om startvergoeding, hadden deze lijst heel wat selecter kunnen doen zijn. Van de 83 renners die nu vertrok­ken, stond de helft na de eerste ronde van 56 kilometer reeds als toeschouwer langs de kant en reden slechts 21 renners de wedstrijd uit. Een en twintig man die het harde “sportmetier" dat zij kozen, niet verloochenden en deze zware koers de be­nodigde kleur gaven.

Wedstrijdverloop,

Na ongeveer dertig kilometer deed de sterke wind -die het tempo deed varieren van dertig tot over de vijftig kilometer - haar invloed gelden en werd in de buurt van de Nieuwe Wetering, het peloton uiteen geslagen. Twaalf man, t.w. de jonge Amsterdammer De Clerk, de Beverwijkers Jan Hofland en Ab Geldermans, Meier uit 's-Graveland, de Overijselse kampioen Mart v. d. Heuvel, de Halfweggers Wim Snijdem Jan Buis, Mik Snijder, Cees Jansen en Tommy Luikx, de Arn­hemmer Blaauw en Mie Stolker uit Zuilen, werkten zich op het voorplan en vormden een kopgroep, die het verbrokkelde peloton geen kans meer gaf pm bij te komen.

Ondanks verwoede pogingen van het tweede groepje met onder meer de Amsterdammers Olivier en Schild, Verseveld (Aals­meer), De Wolf (Zwolle), Zondag (Delfzijl) en de Arnemmer Timmermans in de gelederen, om bij de koplopers te komen, werd de afstand tussen beide groepen steeds groter. Bij de eerste doortocht van Halfweg (56 km) - toen v. d. Heuvel en Blaauw door een valpartij uit de kopgroep waren verdwe­nen - bedroeg het verschil reeds 1 minuut. De kopgroep kreeg evenwel nog meer verliezen te incasseren: bij het gemaal De Lijnden maakte de jeugdige Beverwijker Ab Geldermans resoluut rechtsomkeert en enkele kilometers verder moest Jansen noodgedwongen „lossen". Toen de gehavende kopgroep buiten Aalsmeer weer de Ringdijk opdraaide, bestond zij nog uit acht renners. Van dit achttal moest de 's-Gravelander Meier bij de Cruquiusbrug (104 km) „lossen" en kreeg vechter Luikx voor eigen publiek in Halfweg een.zware inzinking, die hem naar het tweede plan, verwees.

Ook het tweede groepje - waar Luikx zich in Badhoevedorp (120 km) bij aansloot - had zware verliezen -geleden, alleen Verseveld, Timmermans, Zondag, Olivier en De Wolf -die 3.1/2 minuut achterstand op de leiders boekten - hadden zich weten te handhaven. Het resiterende negental, dat nog in de strijd lag, keek toen al tegen een kwartier achterstand op.Onbedreigd snelden de zes koplopers naar de finish in Zwa­nenburg en het opmerkelijke hierbij was, dat de kersverse amateurs Nico de Clerk en Jan Buis - met genoegen door zijn vader, de oud-wegkampioen Leen Buis, gadegeslagen - en de steeds beter rijdende Mik Snijder, gelijke tred wisten te houden met de favorieten Holland, Stolker en Wim Snijders.

Geen der koplopers had in de laatste fase van de strijd nog een uitlooppoging ondernomen en toen een ieder zich al met een eindspurt verzoende, maakte Buis 800 meter voor de streep van een weifeling in de groep gebruik om enkele me­ters te nemen. Bijna scheen de jonge „rebel" in zijn greep naar de zege succes te hebben, maar een wakker geschudde Stolker en Snijder overbrugden het gat weer. In de felle eind­sprint - die nu toch de beslissing moest brengen, bleef Wim Snijders - luide toegejuicht door zijn plaatsgenoten - zijn tegenstanders de baas.

Amateurs: 1. Wim Snijders (Zwanenburg), 168 km in 4 uur 47 min. 32 sec.; 2. N. de Clerk (Amsterdam); 3. J. Hof­land (Beverwijk); 4. J. Buis (Halfweg); 5. M. Snijder (Halfweg); 6. M. Stolker (Zuilen); 7. op 8 man. 14 sec. J. Verseveld (Aals­meer); 8. T. Timmermans (Arnhem); a. D. Olivier (Amsterdam); 10. C. Zondag (Delfzijl); 11. T. Luikx (Halfweg); 12. op 11 min, 31 sec. H. de Wolf (Zwolle); 13, op 18 rain. 32 sec. A. v. d. Bosch (De Meern); 14. H. Stakenburg (Amsterdam); 15. G. Pas (Vreeland); 16. R. Schipper (Halfweg); 17. K. Koper (Zand­voort); 18. A. Mannaart (Krommenie); 19. J. Bloetjes (Alk­maar); 20. op 21 min. 42 sec-J. Bril (Amsterdam); 21. B. Boelee (Rotterdam).   BRON:JAN ROOSEBOOM DE VRIES.

 

RONDE VAN DRENTHE.(7 juli).1954

Piet van Dungen won de Ronde van Dren-te

De jeugdige Brabander Piet van Dungen had het in de vierde Ronde van Drente allemaal. Hij had het paar ogen om rustig een koers te bekijken en geen dingen te doen, die op een be­paald ogenblik ongewenst waren te doen. Hij bezat de hard­heid om elke stoot op te vangen, die de “knokkers" uit deze wedstrijd, de Alkmaarder Jan Rol, de Hagenaar Van der Put­ten of de Utrechtenaar Gijs Pauw, met kwistige hand uitdeel­den. En bovenal had hij de snelheid om op het laatste rechte eind door het Asser Bos, toen elf renners de wedstrijd beslisten in een pure sprint, zich met enkele pedaaltrappen van de anderen los te maken en met een ruime voorsprong als eerste over de eindstreep te flitsen.

Die eindsprint was werkelijk magistraal. Hij bevestigde de vermoe­dens, die al in de volgwagens waren gerezen, toen deze zich nog mid­den in de hevigste slag van de koers bevonden. Want, hoewel het in deze slag anderen waren, die de grootste aandacht opeisten, moest het oog van de kenner toch wel getrokken worden door de rappe pedaalslag van de blonde Tilburger.

Die vierde Ronde van Drente had overigens een markwaardig verloop. Lange tijden was de koers zo “dood als een pier". Er waren ogen­blikken, waarop de karavaan in alle rust door het Drentse land toerde, maar op de meest onverwachte ogenblikken laaide de strijd toch weer in alle hevigheid op. Het was duidelijk, dat in dit sterke veld de rivaliteit op veel plaatsen om het hoekje loerde. Dat maakte, dat ogenblikken van een geladen soort van rondkruiperij en de hef­tigste explosies elkaar voortdurend afwisselden.

Maar er was meer! Er was bijvoorbeeld de rol, die het pechduiveltje vooral in bet begin van de wedstrijd speelde.Nog maar nauwelijks waren de 66 renners met de hun begeleidende karavaan van auto's van de Kolk in een reeds geheel in T.T.-kleed gestoken Assen ver­trokken, of bats, daar stond Piet Peters in een stromende regen langs de kant. Op het T.T..-circuit nog wel, dat als het ware noodt tot het ontwikkelen van grote snelheden. Wel, voor Peters was dat er niet meer bij, want men zag hem na dit kettingdefect niet weer terug.

Korte tijd later stond een der Noordelijke favorieten, de Veendammer vechtjas Frans Scheuneman, met een lekke band langs de weg. En weer even later overkwam Mik Snijder (Halfweg), De Vries (Hoog­karspel), Piet Steenvoorden (Heemstede), Theo Bulten (Zwolle), J. Post (Amstelveen) en Gerard Bakx (Amsterdam), de winnaar van de derde Ronde van Drente, iets dergelijks.

Sensatie genoeg dus. Van de wedstrijd kon men dat op dit ogenblik echter nog niet zeggen, maar het was ook nog te vroeg. Wel waren er wat lichte schermutselingen aan de kop, maar die hadden nog geen enkele betekenis.

Achter Westerbork kwam er pas wat leven in de brouwerij. Een aantal kopstukken in het peloton zette er flink de sokken in. Pal tegen de wind in, op een open weg, werd een felle jacht ontketend, die al spoedig de eerste slachtoffers eiste. Naar adem snakkend vielen er velen in de achterhoede terug. Maar daar bleef het voorlopig weer bij. Bij de eerste doorkomst van Assen, waar het weer regende, kwam een der beigeleidende Rijkspolitiemensen met zijn motor in een bocht te vallen en de Amsterdamse renner De Vries tuimelde over hem heen. Nog geen 100 meter verder reed de Enschede-er Drost tegen een onverwacht de weg overstekende toeschouwer op. Maar voor de rest zag Assen op dit ogenblik nog niets bijzonders, als men tenminste een voorbijpeddelend peloton wielrenners als iets gewoons wil bescbouwen. Ook in de tweede lus - het parcours van de Ronde van Drente be­schrijft een drietal verschillende lussen, waarvan telkens Assen in het knooppunt ligt - gebeurden vooralsnog geen opzienbarende dingen. Het tempo zakte zelfs zo, dat het op de stilte voor de storm begon te lijken. En inderdaad, achter Ekelaaar sprong een groep van zes renners weg, o.w. de Ensehede-er Matty v. d. Heuvel en de Noor­delijke „vedetten" Coen Zondag en Sjabbe Hoving. Dat had tussen Rolde en Gieten weer een heftige jacht tot gevolg, die er mee eindigde, dat de uitlopers werden teruggehaald, maar het peloton weer aan­merkelijk kleiner was geworden.

De rust keerde weer en in gesloten peloton werden Annen, Zuidlaren genomen. Matty v. d. Heuvel kreeg moeilijkheden met zijn ketting, maar voorzag zich van een ander wiel. Dat kostte hem na afloop diskwalificatie van de veertiende plaats, waarop hij de eindstreep overschreed. De sterke Kayer uit Hoorn werd in Loon door een lekke band uitgeschakeld.

Assen werd voor de tweede maal „genomen", nu met een kopgroep van 32 renners, die dank zij vooral de voortdurende activiteit van Jan Rol geen gelegenheid kreeg in te sluimeren. En pas na de ravitaillering aan de Smildervaart begon het in dit hoofdpeloton geducht te rom­melen.

Van de Smildervaart boog de karavaan in de richting Norg af. En hier op een geheel open weg, waarop de wind de renners tegemoet bolderde, wierpen de groten zich voor het eerst met geweld in de slag. In een ogenblik dansten alle ruggen verwoed boven de wielen en het duurde niet lang of er vielen gapende gaten.

Tot hen, die hier moesten lossen, behoorden v. d. Brug (Amersfoort), Arend van 't Hof (Sassenheim), Schipper (Amsterdam), Talens (Hooge­veen), Aafjes (Wormerveer), Van Sas (Den Haag), Blauw (Arnhem), Fok (Hoorn), Voorend (Bodegraven), Vermast {Assendelft), De Reuver (Oss) en Hoving (Hoogkerk).

Een kopgroep van 17 man bleef over, waaruit een tijdje later ook nog Piet Waaijboer wegzakte. Hier viel het voor het eerst op, hoe „bekeken" Piet van Dungen zijn koers reed. Hij volgde de voorposten­gevechten van al die strijdbaren als Gijs Pauw, Wim Snijders en vooral Jan Rol en Van der Putten, vol belangstelling. Maar hij hield zich er buiten. En loslaten was er niet bij! Pas tegen het einde mengde Van Dungen zich daadwerkelijk in de slag.

Op een moment, dat weer de in de slotfase van de strijd onuitputtelijke Van der Putten zijn rug kromde en met heftige rukken aan het stuur een gat trapte tussen zichzelf en het peloton, kwam in sierlijke vlucht ook Piet van Dungen naar voren gestoven. Samen met Jan Mehagnoul, die nog juist op tijd bij de vliegende Brabander had kunnen aanhaken. De beslissende slag was nu in alle hevigheid ontbrand. Van der Putten, Van Dungen en Mehagnoul kwamen niet weg, al snelden zij geruime tijd met een kleine voorsprong in de richting van Assen. Maar deze jacht velde tenslotte opnieuw enkele renners, die sterk genoeg moch­ten worden geacht om in Assen voor een verrassing te zorgen. Dat waren Piet Degeling (Venhuizen),, Den Ouden (Noordeloos), Matty v. d. Heuvel, Roelofs (Arnhem) en Budde (Zutphen).

Elf renners bleven er over voor het pure snelheidsgevecht in het Asser Bos: Van der Putten, Van Dungen, Mehagnoul, Pauw, Stolker, Jan Rol, Wim Snijders, Schild, v. d. Broek, Blauw en Coen Zondag. Een van deze elf zou de uitverkorene zijn. Maar wie?

Piet van Dungen liet over die vraag niet lang twijfel bestaan. Hij zette de spurt vroeg in. Met enkele vlijmende pedaaltrappen maakte hij zich van zijn belagers los. En in onbeteugelde vlucht zeilde hij ver voor de anderen uit als eerste over de eindstreep.

De uitslag van deze door de Asser wielervereniging Excelsior en de Middenstandsvereniging Assen georganiseerde Ronde was:

Amateurs:1. P. van Dungen (Tilburg), 185 km in 5 our 41 min. 0.6 sec.; 2. G. Pauw (Utrecht); 3. J. v. d. Putten (Den Haag);. 4. M, J. Stolker (Zuilen); 5. J. Mehagnoul (Amsterdam); 6. J. Rol (Alkmaar); 7. W. Snijders (Halfweg); 8. F. Schild (Amsterdam); 9. H. v. d. Broek (Breukelen); 10. N. Roelofs (Arnhem); 11. G. Blauw (Zaandam); 12. C. G. Zondag (Delfzijl); 13. A. den Ouden (Noordeloos); 14. H. Budde (Zutphen); 15, P. Degeling (Ven­huizen); 16. N. de Reuver (Oss); 17. B. Fok (Hoorn), 18. E. G. Talens (Hoogeveen); 19. J. Aafjes (Wormerveer); 20. G. Voorend (Bodegraven).BRON:PIETER M. KORF.

 

RONDE VAN GRONINGEN.(3 juli).1954

Ronde van Groningen voor WOUT BOS

De Ronde van Groningen is een Ronde van pijn geweest. Pijn voor de organisatoren, pijn voor de renners, althans voor enige van hen die wel zeer hard door de vuist van fatum worden geraakt. Want het noodlot heeft nogal rake klappen uitge­deeld aan goede kanshebbers in deze Ronde.

De organisatoren hebben echter ook hun portie gehad. Met veel moeite waren zij er in geslaagd om de Ronde startklaar te maken. Veel steun van industrie of van andere zijde hebben zij niet genoten en als niet ten elfder ure gerekend had kunnen worden op de steun van de Noordelijke Wieler Vereniging, onder leiding van haar eminente voorzitter de heer Dolf van den Velde, dan had het misschien kunnen zijn, dat de inschrij­vers hadden kunnen thuisblijven. Deze Ronde van Groningen heeft groot nut afgeworpen. De critieke momenten, die de or­ganisatrice, het Ronde-comite Groningen heeft beleefd, hebben er toe geleid dat de heren Heinis, v. d. Velde en Nankman samen zijn gaan werken om deze Ronde mogelijk te maken. Dit is wel de grootste winst geweest. En al mogen er nu zijn, die met “bloedend hart" die samenwerking aanschouwen, ver­geten mag toch niet worden, dat in het bijzonder voor het Noorden geldt, dat eendracht macht maakt. Vanzelfsprekend zijn nog niet alle wonden geheeld, althans bij een zeker ge­deelte der “patienten" niet. Deze laatsten kunnen er zich van verzekerd houden, dat ook zij eenmaal genezen en wel - en zonder littekens - binnen de kring van welwillende wieler­sportliefhebbers zullen wederkeren.

Wat de wedstrijd zelf betreft zullen wij deze niet op de voet volgen. Wanneer wij een einduitslag hadden mogen bepalen naar door de renners geleverde prestaties, dan zou deze er als volgt uit zien: 1. met eervolle vermelding D. de Ruiter, Bever­wijk; 2. W. Bos, Greup; 3. C. van. Houwelingen, Sassenheim; 4. G. Bakx, Amsterdam en 5. C. Zondag, Delfzijl. Een eervolle vermelding is die kleine De Ruiter meer dan ten volle waard. Vele kilometers heeft hij op een leeglopende band gevochten om aan de wielen van zijn twee mede-koplopers te blijven. In het zicht van Groningen, na een dramatisch gevecht, moest hij van de fiets af. .

Deze De Ruiter, een felle Beverwijkse terrier, heeft ons plas­tisch gedemonstreerd, wat de rennerstermen “afzien" en “rij­den totdat je hardstikke dood was" betekenen. Later hebben wij De Ruiter zien liggen, huilende als een kind, ontroostbaar, weeklagend over de slag, die juist hem getroffen had. Zij, die ons kunnen, weten wel, dat wij niet zo erg weekhartig van aard zijn. Daarvoor hebben wij in de veertig jaar die wij in de wielersport hebben meegemaakt, teveel ondervonden. Maar in, dit geval van De Ruiter werd ook ons hart geraakt. Wij voelden diep mee met deze jongen, die zo, in zijn sport opgaat, dat deze teigenslag voor hem schier ondraagbaar werd. Een ander drama, minder groot van indruk voor ons gevoel, voltrok zich aan Van Houwelingen nadat De Ruiter van zijn fiets moest. Halverwege, of feitelijk na goed 120 km rijden, hadden Wout Bos, Bakx, De Ruiter en Van Houwelingen kans gezien 1 minuut voorsprong op een hen volgende grote groep te ver­krijgen. Reeds eerder had Fre Mik twee lekke banden gehad. Genoemde vier renners reden voor wat zij waard waren en bij Garrelsweer, met nog ongeveer 50, km voor de boeg, kreeg Bakx een lekke band. Hij repareerde snel, zette de achter­volging in, doch kon niet meer op de koplopers komen. Later liet hij zich opnemen in de grote groep. De toen uit drie man bestaande kop reed met gestrekt tempo verder en niets wees er toen op, dat de grote groep nog een bedreiging zou gaan vormen voor de koplopers. Wout Bos - een renner met een smakeloze zit op zijn fiets, maar desondanks een zeer sterke treinloper - trok zijn makkers over de smalle wegen van het Gronings Hooge Land. Houwelingen, sierlijk pedaleur met een oogbekorende stijl, nam van tijd tot tijd over en de kleine De Ruiter bleef maar, pedalenstaande, aan het wiel worstelen. Wij wisten toen nog niet wat de oorzaak daarvan was. Menig kwaad woord hebben wij toen in onszelf aan het adres van De Ruiter gericht. Maar de martelgang van De Ruiter viel ons op. Wij hebben toen de brutaliteit genomen om de voor ons rijdende politie-radiowagen een iet of wat terzijde te komen en zagen toen de platgereden band om de velling van De Rui­ter's fiets zitten. Toen wij terug gingen naar onze plaats, zagen wij De Ruiter afstappen. Inmiddels was Wout Bos, het was toen zo ongeveer 10 km voor Groningen, met machtige rukken van zijn lange benen bezig Van Houwelingen te kraken.

En zoals het meestal bij renners met een goede zit op de fiets en prima rijstijl gaat, niets wees er zo, op het oog op, dat' Van Houwelingen bezig was ineen te storten. Maar net zo, sierlijk als hij de strijd mee aan de kop had gevoerd, zo sierlijk ging hij ook ten onder. Slechts een onderdeel van een seconde wipte hij even van zijn zadel op, maar toen hij weer zijn oorspron­kelijke zit had aangenomen, was het met hem gebeurd. Vol­komen met hem gebeurd. Voor hem uit, met onoverbrugbare meters voorsprong, reed Wout Bos. Het veld achter de kop­lopers bleek niet te hebben stil gezeten. Met grote snelheid stormde het op koploper Bos af. Maar deze, het gevaar in­ziende, zwoegde zich naar het Stadspark te Groningen toe en wist zegevierend over de eindstreep te komen toen de hem achtervolgende, groep de sintelbaan kwam oprijden. Een inci­dent ontstond nog toen de grote groep de baan opkwam. Door het ontbreken van een goede aanduiding reden verschillende renners de verkeerde kant van de baan op. Coen Zondag, die een gerede. kans op de tweede plaats had, werd hier, met anderen, de dupe van. De totaaluitslag van deze wedstrijd was als volgt:

Amateurs:1. Wout Bos (Greup), tijd over 215 km 5 uur 20 min. 42.8 sec.; 2. J. Keijer (Hoorn), 5 uur 21 min. 24.5 sec.; 3. J. Rol (Alkmaar); 4. Jan Buis (Halfweg); 5. A. Geldermans (Beverwijk); 6. C. Jansen (Halfweg); 7. H. van Hoeven (IJsselstein); 8. C. Zondag (Delfzijl); 9. H. Wolf (Wezep); 10. G. Bakx (Amsterdam); 11. N. Soellaart (Utrecht); 12. G. Voorend (Bodegraven); 13. C. van Houwelingen (Sassenhe m); 14. F. Scheuneman (Veendam); 15. W. v. d. Bogaard; 16. A. de Vries (Amsterdam); 17. D. de Ruiter (Beverwijk); 18. H. de Rbo (Enimen); 19. M. Spijkerman (Mep­pel); 20.B. Fok (Hoorn); 21. J. Aafjes (Wormerveer); 22. J. Knegt (Rotterdam); 23. Th. Bulten (Zwolle); 24. A. Drenth (Wildervank); 25. E. G. Thalens (Ho~ogeveen); 26. M. Straatman (Eindhoven).

BRON:PIETER M. KORF.

 

RONDE VAN HET IJSSELMEER.(19 juni t/m 20 juni).1954

       WIES VAN DONGEN oppermachtig in Ronde van IJsselmeer

Twee dagen zijn we weer met de Ronde van het IJssehneer, die pracht van een klassieker voor amateurs, op stap geweest. Door Noord-Holland en Friesland en Drente, door Overijssel, Gelderland en Utrecht.

Om het maar meteen te zeggen: er zijn zeker wel eens ver­betener gevechten geweest in voorgaande IJsselmeer-ronden dan die van Zaterdag en Zondag. Er waren, vooral in de eerste en langste etappe van de hoofdstad naar Meppel over 235 kilo­meter, nogal wat monotone fasen en soms werd er, ook door de „grote jongens", aardig gelummeld. Maar denk nu in hemelsnaam niet, dat deze zevende IJsselmeer-uitgave, op­nieuw door de A.S.C. De Germaan op perfecte wijze georgani­seerd, louter een afvalwedstrijd is geweest zonder meer, een tamme wegcourse zonder veel inhoud dus. Zo was het zeker niet. Er waren momenten, dat geweldige slagregens en hevige rukwinden de routiers om de vastberaden koppen gierden; er hadden soms jachten plaats, waarvan de vonken afspatten. Maar bovenal werd er door menig renner een moed ten toon, gespreid, die de bewondering opwekte van allen, die van dit gebeuren getuige waren. Een wielergebeuren, dat de sterkste man na bijna elf uur fietsen de triomf bracht: de West-Bra­bander Wies van Dongen, eerste voor de Noord-Hollander Jan Hofland.

De Amsterdammer Kitsz had eens moeten weten, dat het bijna voltallige peloton, lachend en schertsend door Purmerend (17 km) trok - misschien had hij, toen hij na nauwelijks 400 meter rijden een leeg bandje kreeg, de reis voortgezet. Of is hij doorgegaan? In ieder geval, we hebben hem niet meer te­ruggezien. Die lekke band heeft anders knap huis gehouden onder de 93 amateurs, die vol goede moed waren gestart voor de tocht van twee dagen.

Hoe het ook zij, in de Midden-Beemster worstelde mr. Jochems uit Wassenaar in zijn eentje op een halve kilometer achter het peloton, waaruit zes man, waren ontvlucht, misschien wel met de gedachte, dat men met kousen en schoenen niet in de hemel komt en dat men wat moet wagen om te slagen. Die zes durfals waren Plasmeyer uit Voorhout, de Amsterdam­mers Bakx en Rijkers, de als gewoonlijk strijdlustige Bever­wijker De Ruiter, de favoriet van alle Hoornse sportliefheb­bers, Fok, die naar zijn streek ging, en de Utrechtenaar Pauw, die, later in de middag, nijdig aan een lekke band zou staan plukken. Maar inmiddels verloor het peloton langzaam maar zeker aan mankracht. Groen uit Giethoorn, die met de Mep­pelse amateur Spijkerman het Noorden des lands vertegen­woordigde, moest, toen er van voren even hard werd getrok­ken, afhaken. Wat niet mag hinderen, want alle begin is moei­lijk. Delvaux, uit de stad van Arie van Vliet, had in Sijber­karspel (46 km) geen olie meer in de lamp; de Rotterdammers Kroon en Wouters, de Halfwegger Troost, Van Houwelingen uit Sassenheim en goeie, brave Bertus Ouwehand uit het def­tige Haagje, zij allen lieten weliswaar de kam er niet bij han­gen, maar bengelden toch met flink wat achterstand achter de kleurrijke meute aan. Want bij de zes koplopers, die geen oog hadden voor een opgetogen bruidspaar langs het par­cours - het bruidje was waarlijk een juweeltje - was de hoog op de fiets zittende Bertus Fok onder de rook van Hoorn de sterkste temporijder. Maar kraait een haan gewoonlijk niet (het best op zijn eigen erf?

Een favoriet uit de strijd.

Bakx, Plasmeyer, De Ruiter, Fok, Pauw en Rijkers boorden maar door, ook toen zij op dik driehonderd meter vijf  jagers zagen naderen: Koper, Douwes, Pafort, Wout Bas en Frits Rube, die, nog wat uitgegroeid, een gevaarlijke klant kan wor­den in wegcoursen van betekenis. En achter al deze op avon­tuur beluste mannen, joeg het peloton, waarin vooral Piet de Bruin, Arie de Hoog, Tonny van Bockel, Adri Braspennincx en Tonny Luykx zich dapper weerden. Zo werd Abbekerk bereikt en Lambertshaag waar een van de grote favorieten, Henk van de Broek, die prachtige strijder uit Breukelen, het achterwiel van Jean Mehagnoul raakte en lelijk ten val kwam. Met als gevolg een gebroken wiel, veel schaaf-wonden en een illusie minder ook in deze tweedaagse wegwedstrijd door zes onzer mooiste provincies een goede beurt te maken.

In de Middelmeer begon het feest pas goed. Donkere wolken hadden zich al een heel tijdje samengepakt totdat, ineens, de hemel als 't ware uiteen scheurde en de hele streek onder water zette.

Het zoo goed zijn als de mensen eens konden meemaken wat wij als volgers van deze wedstrijd hebben gezien. Dit was wegrennen in optima forma. Beestenweer. Tropische regens met een vrijharde Zuidwestenwind, striemden en geselden de renners. Wij maken geen onderscheid voor welke deelnemer ook, omdat zij, stuk voor stuk, dit noodweer manmoedig trot­seerden. Dit kweekt karakter waarvan zij later, in hun ver­dere leven, de vruchten kunnen plukken: En het is niet om een of ander, maar het zou heus niet kwaad zijn als andere sportslui in Nederland dat eens met eigen ogen hadden kun­nen aanschouwen. Mensen, die zo gauw, het bijltje er bij neer­leggen of die hun mond vol hebben als een voetbalwedstrijd eens voor een keertje met een half uurtje wordt verlengd.

Wat te denken van renners, van amateurs nota bene, die bij dit verschrikkelijke weer een lekke band kregen of een on­willige derailleur, afstapten, repareerden, en, of er niets aan de hand was, de tocht vervolgden. De wegrensport is met de bokssport wel de zwaarste die er is. Daarnaast een van de meest heroische, romantische en tot de verbeelding van het publiek sprekende. Daarom nogmaals, zonder namen te noe­men, hulde aan deze jonge, dappere kerels. ,

Op de Afsluitdijk.

Door de geweldige slagregens hebben wij op de Afsluitdijk een gedeelte van de course niet zo goed kunnen volgen als wij wel hadden gewild. Jan Willemsen had van het peloton moe­ten afhaken - voor de zoveelste maal in een klassieker slachtoffer van een tube zonder lucht; Plasmeyer stond met malheur langs de kant van de weg evenals Janissen, Mies Stolker en Looyen. De jonge talentvolle, Brabander Jaak Looyen, die wij in onze voorbeschouwing van de Ronde van het Wsselmeer al warm hadden aanbevolen aan de Sportcom­missie van de K.N.W.U., de blonde kerel uit Steenbergen, heeft Zaterdag misschien wel de wedstrijd van zijn leven gereden. Kort nadat hij achter de stijlrijke en goed marcherende Me­hagnoul op de tweede premiespurt-prijs beslag had gelegd, kreeg hij, in stromende regen, derailleurbreuk. Met de rust van de man die zeker van zichzelf is, bracht Jaak Looyen de ketting weer in het goede spoor, sprong weer op de fiets, joeg in hoog tempo zijn makkers aehterna en had ze spoedig weer te pakken. Maar nauwelijks aansluiting, of weer toonde de ketting kuren en toen de West-Brabander wat later ten val kwam en er ook nog een lekke voorband bij kreeg, dach­ten wij dat Looyen de Ronde van het IJsselmeer de Ronde van het IJsselmeer zou laten. Maar zo was het niet. “Harde schokken leren wel", moet blonde Jaak op dat ogenblik heb­ben gedacht, toen hij, na gerepareerd te hebben, de strijd ver­volgde. Hij liep heel wat,,gelosten" in, kreeg een mannetje of vijf aan zijn wiel mee, duwde wat harder op de pedalen, voel­de zich plots als het vogeltje in de wijde wereld, en nestelde zich met opgeruimd gezicht opnieuw in de kopgroep, welk kunststukje ook Jan Hofland - een brok energie - volbracht. Want de nogal lichtgeraakte Beverwijker had eveneens ach­terstand opgelopen door bandbreuk.

Waren al degenen, die het helemaal niet riskant hadden ge­vonden zo, vroeg op- avontuur uit te gaan, allang weer achter­haald, in Bolsward, na bijna 130 kilometer course, had het peloton toch heel wat aderlatingen ondergaan. Athleet Jaap Slingerland zette na zijn tweede lege tube weliswaar de reis voort, maar de echte lust was er toch uit; Adri van Steenselen, Wout Verhoeven, Gerard Bakx en Adri Braspennincx (door een of meer lekke banden geremd) en Van der Pluym (door een val) waren ook uit de hoofdmacht weggeworpen en verder stapten tal van moedelozen in de brokkenwagen, die het dag­blad „De Volkskrant" aan het Germaan-bestuur welwillend ter beschikking had gesteld voor deze zevende Ronde van het. IJsselmeer.

De Haarlemmer Tonny Peters, die meer waard is dan zijn uitslagen doorgaans doen vermoeden, wist van broer Gerard al dat de gebraden lijsters iemand niet in de mond vliegen. En dus sprong hij, met gebrilde Loot Stoete aan het wiel, weer eens naar voren. De demarranten behielden weliswaar hun voorsprong (ruim 200 meter) niet, maar in het typische plaats­je Bayum, na 138 kilometer, was het peloton toch weer een man of vijftien dunner geworden. Maar toen was het ook een tijdje wandelen geblazen.

Tussen Dronrijp en Leeuwarden, waar eerst de Amsterdam­mer Rijkers en wat later de Arnhemmer Timmermans een „bandje" kreeg, waagden, kort voor de verzorgingspost, de Zandvoorter Koper en de Bredanaar De Vree een “uitloop­poging". 't Was helemaal niet gek bekeken, maar het blijft altijd gevaarlijk, ook voor de makkers in de groep, als de ren­ner zijn (verse) etenszak -- beide handen van het stuur - om zijn schouders wil doen. Koper maakte er een schuiver door en kan er nu van meepraten. Neen, dan De Ridder, wiens rugnummer maar gedeeltelijk te ontwaren was. Toen een van de juryleden de jonge amateur uit Den Helder vanuit de volg­wagen naar diens nummer vroeg, kreeg hij het net onverma­kelijke antwoord, dat hij, de renner, wel wat anders aan zijn hoofd had. Gelijk had De Ridder, want op dat ogenblik “hing" hij met enkele andere doorzetters op een kleine tweehonderd meter achter het peloton.

Rake klappen.

Na de Friesche hoofdstad zijn er rake klappen uitgedeeld, al kon menig knappe wielerridder daar niet aan meedoen. Zo had Sonnemans een lekke band evenals Van de Brand, Bras­pennincx, Troost, Piet Peters, Bredius (die geen sleutel bij zich had nota bene), Lute, Wim Snijders, die heel verstandig demarreerde en nog enkele honderd meters “pakte" voor de tube helemaal leeg was; Teysse, Rijkers, Krijn Post, die trou­wens niet goed reed, en Bakx. Was het niet begrijpelijk, dat een jonge man als Gerard Bakx de waterlanders rijkelijk liet lopen na zijn tweede handbreuk? En dan moet je lekker mar­cheren terwijl het einde van de course in zicht is.

Wies van Dongen, een van de grote gangmakers in deze eerste etappe naar de Drentse hoofdstad, liet zich zo'n twintig kilo­meter voor Meppel op zijn best zien. Met veel, weliswaar niet allemaal gelukkige Route de France-kilometers in de gespier­de benen, sloeg de vrolijke Brabander zijn slag. Hij sloeg zelfs zo hard toe, dat zijn makkers in de kopgroep, om met Arie de Hoog te spreken, “blij waren dat ie weg was". In Havelte met nog acht kilometer voor de boeg, joeg de Bredanaar met grote snelheid over de smalle, landelijke wegen; onder de rook van Meppel verspeelde hij nog een dikke minuut doordat een openstaande brug hem tot stoppen dwong - maar verder stond niets de prachtige triomf van Wies van Dongen meer in de weg.

Van Meppel naar, Amsterdam.

De tweede etappe, van Meppel naar Amsterdam, begon kalm­pjes aan. Met een man of dertig minder dan in de eerste rit. Zonder Krijn Post, die verkouden was, en zonder nog een ren­ner, die door de jury uit de wedstrijd was genomen omdat hij zou hebben „gestayerd", al ontkende hij dit tegenover ons pertinent. Gelukkig was dit het enige zwarte vlekje, zijn ons geen andere gevallen bekend. We voelen gerust met het lief en leed van onze renners mee, maar als er bij zijn die een prijs willen veroveren op een slinkse manier, dan hopen we van harte, dat deze parasieten zo snel mogelijk uit de wieler­wereld worden verbannen. Belgie gaf al in zoverre het goede voorbeeld, dat het de professional Karel Borgmans, die in de Ronde van Frankrijk-ploeg was opgenomen, voor zes maan­den schorste omdat hij zich in een wedstrijd aan een motor had vastgehouden.

Wat nu die tweede etappe betreft, de Arnhemmer Blauw en de Hagenaar Kooyman - onder zijn collega's bekend als „Slimme Pietje" - hadden na wat luttele kilometers al enige „speldeprikken" uitgedeeld, die echter niet hard .genoeg aan­kwamen. De uitlooppoging van Olivier, Stoete, Van Bockel, Moolenijzer en Rijkers was van betere makelij, al leverde deze uiteindelijk evenmin terreinwinst op. Het wachten was op het zeer slechte wegdek tussen Vierhouten en Ermelo. Daar, te midden van donkere dennebossen, zou het hele peloton wel uit elkaar worden gerafeld. De Rotterdammer Knegt, Meier uit 's-Graveland en de Amsterdammer Stoete hadden voor het „slagveld" al achterstand opgelopen doordat -een van hun tuben weer eens knalde. (Loot Stoete had zijn weg kunnen vervolgen op de fiets van clubgenoot Pafort), en verder waren er, voor wie het tempo te hoog lag. Maar als de bonte meute eenmaal in het bos zou zijn, eenmaal met de smalle, oneffen wegen vol zand en steenslag zou kennis maken, ia, dan. ...

Er gebeurde letterlijk niets tussen Vierhouten (waar u gerust uw vacantie kunt doorbrengen) en Ermelo. Toen Tonny Peters met de Zuilenaar Stolker met inzet van al hun krachten het gevecht de nodige kleur wilder geven en met driekwart mi­nuut voorsprong op winst uitgingen, toen kreeg Stolker weer een „bandje" en boerde hij te midden van hoog oplaaiende stofwolken, meer achteruit dan vooruit. Tien minuten later viel Gerard Bakx en trok in zijn val Mik Snijder, De Ruiter, Piet van Os, Koper en Harry Moolenijzer mee. Eeuwige pech­vogel Snijder kon door een defecte fiets niet meer verder; de jonge Moolenijzer, die zeker niet van talenten ontbloot is - hij is wat te smal van borst en moet de komende winter aan gymnastiek doen, wilt zijn achterstand echter knapjes weg te werken. Ook Bakx kwam na een mooie jacht weer bij. Zelfs was hij een van de eersten, die Piet Steenvoorde bij diens demarrage (na rond de honderd kilometer) vermocht te vol­gen. Met Roel Schipper - een jong en fris coureurtje, Cees Jansen en Tonny Luykx. Deze vijf op winst beluste mannen hadden in Hoevelaken (1281 km) een voorsprong van bijna twee en een halve minuut op Corbran, Piet Peters, Van Bockel, De Clerk en Pas, bijna drie minuten op Wout Verhoeven en dik drie minuten op het peloton, waarin Adri van Steenselen, Wim Snijders en de Brabanders De Bruin, Braspennincx, Roo­vers, Looyen en Wies van Dongen een eerste viool speelden. In Amersfoort was de kopgroep tot zeven man uitgegroeid: Bakx, Jansen, Steenvoorde, De Hoog, Lilykx, Schipper en Barlage. Zo op het oog geen namen met stuk voor stuk een bekende klank. Maar hebben dappere mannen nu juist lange degens nodig? Het hoofdpeloton moest in Soest, zo'n veertig kilometer voor het einde, toch nog altijd vier minuten en tien seconden wegwerken. Maar zie, ineens begon de lange Haar­lemmer Steenvoorde, die in deze werkelijk aantrekkelijke eindfase als de machtigste temporijder van de zeven kop­lopers gold, moeilijk te draaien. Het ene ogenblik “hing" hij op vier meter achter zijn makkers, een ander moment op tien meter. Hij zag sterretjes voor zijn ogen dansen - hij beet op de tanden, niet een, maar wel twintig, dertig keer. Hij wilde volhouden, niet versagen, zich niet overgeven. Vele, vele kilo­meters voerde hij een gigantische strijd met inzet van zijn langzaam wegebbende kracht. De negentienjarige Haarlemmer Piet Steenvoorde, koppig volhouder, wilde overeind blijven tot in Diemen de finish was bereikt.

Maar Wies van Dongen, de glorieuze winnaar van de eerste etappe, voelde dat de eindzege in gevaar kwam. Hij was de slotaanval begonnen. Met goede partners als Versluis en Bras­pennincx, Verhoeven, Van Bockel, Van Steenselen en de niet minder prachtig rijdende Hofland, onlangs zegevierend in de Adht van Bolsward en nu tuk op minstens de tweede plaats. Wel gaf de piepjonge Cees Jansen - wat brengt De Bataaf uit Halfweg weer veel nieuwe en goede krachten op de wie­lermarkt - zich nog niet gewonnen. Hij, die enkele kilometers voordien nog dankbaar in de rug werd geduwd door zijn niet minder beloftevolle cluggenoot Roel Schipper, zag zich echter in een van de smalle lanen, waar zeer veel kijklustigen zich hadden opgesteld, gepasseerd. Eerst door Braspennincx, die winnaar zou worden van deze tweede etappe, en Verhoeven, die samen met „Den Bras" de Witte kalklijn passeerde, en ten­slotte nog door Hofland (spurtwinnaar van de groep), Van Dongen (eindoverwinnaar) en Van Steenselen, ook al een van de uitblinkers in een wielerronde, die het weer best heeft ge­daan. Dank zij het prachtige werk van de eminente voorzitter van De Germaan, Joop Sibeijn, de uitstekende secretaris Jaap Witteveen en de volijverige Gerrit Boelenkamp, de man met de rode vlag. En wat ons allang op het hart ligt: een ere­saluut aan de mannen van de Rijksmotorpolitie, die deze zevende Ronde van het IJsselmeer door een voortreffelijke opvatting van hun moeilijke taak, de wegrensport in Neder­land opnieuw een zeer grote dienst bewezen.

le etappe, Amsterdam-Meppel, 235 km: 1. W. van Dongen, 5 uur 57 min. 54 sec.; 2. J. Hofland, 5.58.57; 3. W. Rusman,, z.t.; 4. P. Kooyman, z.t.; 5. A. v. Bockel, z.t.; 6. P. de Bruyn, z.t.; 7. J. Mehagnoul, z.t.; 8. M. Snijder, z.t.; 9. P. Steenvoorde, z.t.; 10. T. Luykx, z.t.; 11. A, de Hoog, z.t.; 12. L. Stoete, z.t.; 13. A. v. Steenselen, 6.02.43; 14. B. de Vree, z.t.; is. A. Roovers, 6.03.32.

2e etappe, Meppel-Amsterdam, -170 km: 1. A. Braspenning; 4 uur 56 min. 42 seta; 2. W. Verhoeven, z.t.; 3. J. Hofland, 4.57:33 4. W. v. Dongen, z.t.; 5. A. v. Steenselen, z.t.; 6. C. Jansen, z.t.; 7. G. Bakx, z.t.; 8. W. Snijders, z.t.; 9. J. Rijkers, z.t.; 10. A. Roovers, 4.58.00; 11. T. Peters, 4.58.04; 12. A. v. Bockel, 4.58.17; 13. T. Luykx, z.t.; 14. P. Steenvoorde, z.t.

Algemeen klassement:

  1. W. van Dongen
  2. J. Hofland
  3. A. van Bockel
  4. A. Luykx
  5. P. Steenvoorde
  6. A. de Hoog
  7. A. Mehagnoul
  8. P. de Bruin
  9. P. Kooyman
  10. W. Rusman
  11. W. Verhoeven
  12. A. v. Steenselen
  13. W. Snijders
  14. C. Jansen
  15. A. Roovers
  16. T. Peters
  17. L. Stoete
  18. B. de Vree
  19. P. Vermast
  20. J. Looyen
  21. N. Ballangee
  22. G. Pos
  23. d. Barlage
  24. J. Corbran
  25. F. Versluis

BRON:EVERT VAN MOKUM.

 

RONDE VAN LIMBURG.(13 juni).1954

       MART van de BORGH wint de zware Ronde van Limburg

             Metgezel Leo Stevens sneuvelde door een fatale bandbreuk

Over de gladde wegen tussen-Meerssen en Beek ijlde - aan­gemoedigd door tienduizenden - een jonge kerel in de richting van de Adsteeg. Hoog bleef zijn tempo. Van een inzinking of iets in die trant. was nimmer iets te bespeuren. Met welgeval­len bekeken de volgers de rustige en soepele cadans van deze knaap, die straks - indien hij van brute tegenslag verschoond bleef - als glorieuze triomfator van een zware en boeiende Ronde van Limburg de wite streep op de top van Adsteeg zou passeren. Tijdens deze indrukwekkende solo-vlucht speelde het woordje “pech" wellicht door zijn hoofd. Reed zijn met­gezel - de dappere Leo Stevens - niet zojuist in de straten van Meerssen een tube aan flarden? Dit lot kon hem ook treffen en dan belandde hij temidden van een lange sliert en kwam de naam van iemand anders in de headlines van cou­ranten en sportbladen terecht. Voort ging het. Hij deed er zomaar nog een schepje op. Achter hem verkeerde het peloton al lang in een rumoerige bui. Herhaaldelijk trachtte iemand zijn maten in de steek te laten, maar zulke pogingen waren steevast ten doodde opgeschreven. Precies alsof de uitloper aan­voelde wat zijn belagers probeerden ten uitvoer te brengen, zo waren zijn tegenzetten. Nog harder trapten de sterke benen op de pedalen. Van “duwen" was evenwel geen sprake. Hij „draaide”, waaruit de klasse van nummer een kon werden afgelezen: Daar daagde Beek op, nog eenmaal een toer van elf kilometer en de zaak was gebakken. Topspanning op het circuit. Een kiezeltje en .... Gelukkig werd de pret niet ver­stoord en even later reed een dolgelukkige Mart v. d. Borgh als groot overwinnaar voorbij de jury-tent.

Kwaliteiten op de weegschaal.

De ontknoping werd traditiegetrouw ingezet in het heuvel­land. De stijgingen en grintwegen nabij Epen, Slenaken, Hoog­crutz en Mheer waren velen te machtig. Klappen werden uit­gedeeld, rake klappen waardoor het decor duidelijk werd ge­wijzigd. Voordat het zover was, zongen verschillende Zweden een aardig liedje, maar toen Henk v. d. Broek sollicitatie­brieven op tafel deponeerde, kwam het antwoord van Lim­burgse kant. Mart v. d. Borgh, Leo Stevens en Flor v. d. Weijden deden met een klinkende wip de achterstand teniet. In de klims konden v. d. Broek en v. d. Weijden het gehalte van de twee gezellen niet halen en juist toen v. d. Borgh en Stevens het voornemen kenbaar maakten om afscheid van de twee anderen te nemen, reed v. d. Broek ook nog een bandje aan diggelen. Flor v. d. Weijden. had geen antwoord klaar en dus reisden v. d. Borgh en Stevens gezamenlijk verder. De weg was nog ver. Moeilijkheden daagden op. De tegenstanders ga­ven zich niet zomaar gewonnen. Zij klemden de kaken ener­giek op elkaar. Maar v. d. Borgh en Stevens bijbenen vermoch­ten zij niet.

In Mheer gingen de twee vluchtelingen met bijna een minuut winst op kop. Het veld lag inmiddels in brokken en stukken. door elkaar. Van 't Hof, Bertus Lute, Van Grinsven, Steen­voorde (mannen die het liedje toch zeer behoorlijk kunnen zingen) zaten in de achterhoede. Vlak in de buurt hiervan huis­den ook de Zweed Bengtsson, Schoen, Van Bockel, Snijder en Meier. Een eind vooruit dartelde het peloton voort, naarstig op zoek naar de uitlopers. De wind deed een duit in het zakje, de afstand sprak een woordje mee. Stevens en v. d. Borgh trokken zich van al deze factoren niets aan en gezamenlijk - prachtig combinerend - ging het door Gronsveld, Heer, Maastricht. In Meerssen maakte Leo Stevens een der ver­velendste voorvallen uit zijn loopbaan mee. Een magnifieke uitslag leek vrij zeker. De jongste van het bekende broeder­paar stond plots aan de kant van de weg. Een lekke tube be­tekende het einde. Stevens probeerde het bandje zo snel mo­gelijk te vervangen. Dit verliep niet naar wens en daar stoof de groep al voorbij.

Overweg deed duit in het zakje.

De overweg tussen Linne en Echt speelde eveneens een rol. Een voor velen allesbehalve plezierige rol, wel te verstaan. Voordat deze overweg opdaagde was al van alles te beleven. De Duitser Horst Bakat sukkelde al kort na het vertrek op het Vrijthof met een levensgrote inzinking. Hij kwam “terug", om na enkele tientallen kilometers weer te verpozen. In Bun­de (11 km) werd Pluymakers door een kapok bandje gekweld. Het pleitte voor deze jeugdige ,” liefhebber", dat hij nadien naarstig voorwaarts stoof en na een ruk van .bijna 40 km bij het ingaan van Echt aansluiting kon verkrijgen.

Inmiddels sloegen diverse durvers op de vlucht: Gerard Keu­lers, Jan Willemsen (deze viel weer terug), Coone, Van Grins­ven. Het was nog vroeg, maar leven in de brouwerij brengen verdient altijd een pluimpje. Een nieuw groepje zette de ach­tervolging in en kwam dicht achter, de uitlopers te liggen. En toen kwam het „drama" bij genoemde overweg. Om 2.27 en om 2.31 moesten aldaar treinen passeren. Dat werd critiek. De trein van 2.27 was al voorbij. Een paar honderd meter voor dit obstakel kwamen de twee groepjes tezamen. En enkele secon­den later gingen de bomen weer neer. De bijna 2 minuten winst van Balder, Blaauw, Bloetjes, Schoen; Steenvoorde, Keulers, Stolker, Coone, Sichtermann, Ehlen, v. d. Waterlaat, v. d. Brand, De Vree en Van Grinsven behoorden bruut tot het verleden.

Tussen Pey en de Zelfkant werden heel wat pechgevallen (en ook inzinking.en) geregistreerd. Roovers kreeg een tik en kon het verlies goedmaken; Coone reed een band aan flarden, her­stelde in recordtijd en zat dra in de ,groep, de Belg-Donneux „loste" en bracht de balans in evenwicht;ToonNysten kreeg last met zijn derailleur; Keulers viel „plat"; Tony Peters maakte dit laatste voorval eveneens mee. En zo passeerden Liebelt (Duitsland), Sjogvist (Zweden), Braspenninx en v. d. Waterlaat met 35 sec. voorsprong Sittard.

Zo ging het verder. Lekke tubes waren schering en inslag. Het kaf werd langzaam van het koren gescheiden. Na de Cauberg kwam het moeilijkste gedeelte. Genoemde “col" werd het eerst door Bergmans (Aalst) bereikt, maar de 30 seconden waren van geen invloed. Na deze stijging kwam Steenbakkers met een lekke band te zitten, Van Duppen kwam in het gedrang, welk lot velen was beschoren en brak Krijn Post zijn zadel. Tussen Cauberg en Simpelveld werden (St. Jansbosch en Ra­vensbosch) de kwaliteiten nog eens op de weegschaal gelegd. Velen werden te licht bevonden. De Ronde van Limburg bleek voor „zwakkeren" geen geschikt werkterrein. Henk v. d. Broek waagde een kansje, juist op het moment dat de goed voor de dag komende Jacq. Nieskens een nieuw bandje moest opleggen, een bezigheid welke hij even later noodgedwongen nog eens moest herhalen.

En na de episode v. d. Broek viel de beslissing gelijk elders uitvoerig werd verhaald. Het is niet doenlijk om alle ,ge­losten" op te sommen. De Duitsers haalden het noodzakelijke niveau niet, de Zweden waren geregeld in de voorste linies te vinden, behalve Peterson en Daun. De beste troeven bleken uiteindelijk in het bezit van Leo Stevens en Mart v. d. Borgh te zijn. Dit tweetal beheerste de slotfase, dit duo had “inhoud"; Stevens sneuvelde, de ruim 19-jarige Mart v. d. Borgh zege­vierde glansrijk.

Toen de winnaar binnenkwam, werd hij door enthousiaste supporters gewoonweg van de sokken gelopen, zo groot was de begrijpelijke geestdrift. Uit handen van de heer Geurts - directeur van de Eroba-rijwielfabrieken - mocht v. d. Borgh een piekfijn Eroba super-racekarretje in ontvangst nemen, waarna de voorzitter van de T. en W. „Maastricht", de heer Corstjens, de Rizla-beker overhandigde en meteen de ver­wachting uitsprak, dat Mart v. d. Borgh straks te Solingen in de race om het wereldkampioenschap de Nederlandse kleuren mocht verdedigen.

Amateurs: 1. Mart v. d. Borgh (Koningsbosch), 196 km in 5 uur 10 min. 15 sec.; 2. op 1.10 min. Nico Lppage (Belgie); 3. op 1.32 min. Daan de Groot (Amsterdam); 4. Willy Temmerman (Bel­gie); 5. Joan Lindberg (Zweden); 6. Gunnar Joransson (Zwe­den); 7. J. Looyen (Steenbergen); 8. Alfred Huber (Duitsland); 9. Arnold Ehlen (Broeksittard); 10. G. Pauw (Utrecht); 11. A. Braspenninx (Zundert); 12. Pierre Meers (Belgie); 13. Stolker (Zuilen); 14. W. Snijders (Zwanenburg); 15. J. C'oone (Eind­hoven); 16. W. Rusman (Haarlem); 17. H. v. d. Broek (Breuke­len); 18. Owe Nordqvist (Zweden); 19. A. de Rooy (E'ygelsho­ven); 20. J. Kersten (Siebengewald).BRON:GERARD SILLEN.

 

RONDE VAN MIDDEN-BRABANT.(26 juni).1954

                       Ronde van Midden Brabant voor Gijs Pauw

                    Van de Pluym vestigde de aandacht op zich

Gijs Pauw, rond als een gespannen boog op zijn fiets zittend, liet het al vrij vroeg in deze Ronde van Midden-Brabant, die maar 200 kilometer lang was, doorschemeren, dat hij het plan had in Waalwijk triomfen te vieren.

Het kleine kopgroepje liep hard als het de beurt van de Utrechtenaar was om „over" te nemen.

Dat was een slecht teken voor Tini Wolfs, die in zijn eigen streek o zo graag gewonnen had. Want Pauw is in de spurt feller dan de minder explosieve Wolfs, die over een berg macht beschikt, waar hij zelf niet overheen kan kijken. Hij was de machtigste man van de course, maar in de eindspurt zou hij geen kans hebben.

Het kwam precies uit. Op het Waalwijkse Spoorbaancriterium won Pauw de spurt voor de rustig-rijdende Lute, die zo stijlvol pedaleert, dat hij moeilijk te doorgronden is. Brammetje Hee­ren, slim ventje, werd derde, nadat hij toch een kwaad moment had beleefd. Wolfs, die de spurt had ingezet, kwam pas op de vierde plaats.

Er waren er nog twee bij de kopgroep van zes, die uit de fine fleur van het veld voortgekomen waren: Van den Brand uit Schijndel en Van de Pluym uit Dussen. De Schijndelse Van den Brand kennen we. Voor ons was het al geen verrassing meer, dat hij zich in de kop handhaafde. Het deed ons plezier, dat hij zelf voelde naar de wel erg vroege vluchtelingen te moeten springen. Hij heeft dus course-gevoel en ondernemingslust. Wie wel verraste? Dat was Van de Pluym uit Dussen. Geen imponerende renner, maar- een jongen, die goed rijdt. Wij heb­ben hem geen moment in moeilijkheden gezien. In de laatste kilometers probeerde deze sprintloze nog zijn slag te slaan. Er was niemand die hem liet lopen. Maar daaruit blijkt, dat hij zelfkennis bezit en dat hij zich niet laat intimideren. Die Van de Pluym zullen we nog wel vaker tegenkomen.

Dat waren dus de zes mannen, die een hoofdrol vervulden in de course;.waarvoor de heer Blom uit Waalwijk zich al enkele jaren zoveel moeite getroost. Hij heeft de steun van de K.N.W.U. gekregen, die een deel van haar pupillen de raad gaf, in Waalwijk aan de start te komen. Zij gaven er prompt gevolg aan. Courseleider Jan Rengenhart had dus een lange karavaan in toom te houden. En Theo van Aalst moest goed uit zijn ogen kijken om als kamprechter volkomen op de hoogte to zijn. Er deden zich echter geen problemen voor. Tenzij. die overweg in Helvoirt waar weer alle groepen bij elkaar vielen. Dat is de tweede keer! Volgend jaar, als dit obstakel weer ge­passeerd wordt, gaan we net als in Belgie timen. De groepen starten we dan opnieuw met tijdsverschil. Nietwaar? Een ezel stoot zich nu eenmaal geen drie keer aan dezelfde steen. Nu waren het Boelhouwers, Westdorp en Hamelink, die strop hadden. Zonder gesloten overweg zouden zij de kopgroep goedendag gezegd hebben. Dat vertelden zij tenminste. We hebben het niet gezien. De perslui konden het niet zien. Die willen het volgend jaar dan ook een tikkeltje bewegingsvrij­heid hebben. Aan optocht-rijden hebben zij niets. Zij willen de course zien om er naar eigen inzicht over te schrijven. Er is dus nog altijd-wat te verbeteren. T'och zullen we op alle slakjes geen zout leggen. Het was bewonderenswaardig wat men in Waalwijk met bescheiden middelen heeft gepresteerd. Er is veel werk verzet. Honderden bochten werden met kalk aangetekend. Zeg, dat er in het polderland bomen en beneden de Maas bochten in de wegen liggen. Het kalkkarwei kostte 12 uren. Zelfs met een wagen als vervoermiddel. De wagens van de heer Nijnatten hebben er hard voor moeten lopen.

Die bochten hebben in deze course door Midden.-Brabant ook beslissende betekenis. De coureurs moeten weten, dat een kleine groep ze veel gemakkelijker neemt dan een gesloten peloton. Door het snijden van de bochten rijdt men, met een paar man, honderden meters gerichter. Dat was ook een der oorzaken waarom dat kopgroepje niet achterhaald werd. Na enkele tientallen kilometers had zich dit gevormd uit Berg­mans, Heeren, Van den Broek, Van Loon, Hooymayers, Peters, Pauw, Slits, Slingerland, Kivits enz. Het logge, moeilijk wend­bare peloton kon hen niet tot de orde roepen, hoe het zich ook weerde. Wolfs, Van de Pluym en Lute, een kleine groep, spron­gen er wel bij. En Van den Brand, in gezelschap van Jacobs, haalde het eveneens. Na zestig tot honderdtwintig~kilometer rijden waren ook de zwakkere broeders weer uit de kopgroep verdwenen. Alleen de reeds genoemde zes bleven over.

Intussen was ook het peloton gedund en verbrokkeld. Gramser, Van der Weijden en Rutten hadden in de eerste kilometers al op hun velling gereden. De groepjes waren al jagend zo klein geworden, dat de bochtentechniek verbeterde en er achter­stand werd teruggenomen. In Helvoirt gooiden daarop de spoorbomen roet in het eten. Volggroepje Boelhouwers, dat weer op de hielen gezeten werd door Van de Borgh, Van Grins­ven, Kersten, Verstraeten, Schoenmakers, Verhoeven, Mar­chant en Wuijts, verloor alle voorsprong. Er zou zich zelfs een nieuw peloton formeren, dat uit 25 renners bestond, waarbij ook Braspenninekx, Van den Dungen, Van Dongen, Van Steen­selen, Rusman, Pardoel, Van Laarhoven en Hoefnagels te vinden waren. Toen na vijf minuten wachten de bomen ge­opend werden, ontspon zich een nieuwe jacht, die ertoe leidde, dat een uur later in Waspik, een kleine twintig kilometer voor de finish, weer Boelhouwers ontsnapt was en nagejaagd werd door twee groepen, waarvan Van Steenselen met een onwillige derailleur de laatste man was. In, de laatste fase stak Wies van Dongen nog over Boelhouwers, die weer in gezelschap van Westdorp en Hamelink de eindstreep zou pas­seren.

De jagers, die tenslotte harder reden dan de vluchtelingen, hadden dus geen succes. Ze hadden het belang van de eerste uitlooppoging op dit bochtenparcours dus schromelijk onder­schat. BRON:FRITS VAN GRIENSVEN

Amateurs: 1. Pauw, Utrecht, 200 km in 4 uur 58 min. 56 sec.; 2. Lute, 's-Graveland; 3. Heeren, St. Willebrord; 4. Wolfs, Vlijmen; 5. Van den Brand, Schijndel; 6. Van de Pluym, Dus­sen; 7. op 2.31 Van Dongen, Breda; 8. op 2.50 Boelhouwers, Bunde; 9. Westdorp, 's-Heerenhoek; 10. Van de Borgh, Ko­ningsbosch; 11. Rusman, Haarlem; 12. Hamelink, Den Hang; 13. Kersten, Siebengewald; 14. Van Grinsven, Eindhoven; 15. Van den Dungen, Tilburg; 16. Wuijts, Kruisland; 17. Bras­penninck, Zundert; 18. Marchand, Tilburg; 19. Schoenmakers, Blerick; 20. Looyen, Tilburg; 21. Van Steenselen, Mijnsheren­land; ;2. Goossens, St. M. Gestel; 23. Van de Borst, Etten; 24. Verstraeten, Breda.

 

RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND.(7 juni).1954

       RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND opnieuw een succes!

KRIJN POST onweerstaanbaar in slotfase.Looyen 2e en De Groot 3e

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: de zevende Ronde van Midden-Nederland voor amateurs - de wedstrijd met de mooiste erelijst van alle vaderlandse klassiekers -, prachtig van opzet, glanzend van organisatie en met kerels aan het roer, die enorm veel liefde tonen voor de wielersport, deze befaamd geworden Pinkster-wegcourse door ideale stre­ken van het land, heeft het weer best gedaan! Ook al hebben wij gedurende hele stukken van het 214 kilometer lange par­cours onze ogen niet kunnen laten neerdwalen op de renners, die ver voor ons uitjoegen naar terreinwinst. Daar vallen wij het voortreffelijke bestuur en andere harde werkers van de Utrechtse wielerclub De Volharding zeker niet voor lastig, want aan de beer Ducaat, de geestelijke vader van de Ronde van Midden-Nederland, en zijn mannen lag dat heus niet.

Bijna 250 amateur-wegrenners stonden Maandagmiddag klok­ke 12 op het Veemarkt-terrein in de Domstad, toen de heer De Vries hen „losliet". Daaronder een Franse ploeg van negen man, die zich uitstekend heeft geweerd; hetgeen uit de uitslag blijkt. Maar geen Belgen: onze Zuiderburen hadden verstek laten gaan. Jammer, want Midden-Nederland had de opvol­gers van Lode Wouters en Rik van Looy graag eens aan de slag gezien.

Helaas begon de wedstrijd voor heel wat deelnemers minder gunstig: na amper zevenduizend meter fietsen - en het ging heus niet hard - ontstond een valpartij; die meteen een man of vijftien uitschakelde. De onder zijn makkers graag getapte, pursang liefhebber Acda was er weer eens bij betrokken. Hij was echter niet de enige bij wie,de waterlanders over het be­droefde gezicht liepen: wij hebben er velen met malheur langs de kant van de weg zien staan en misschien was dit nog maar een kwart gedeelte van de talrijke pechvogels. Wat moet er niet om zijn gegaan in het gemoed van de sterke Brabander Slits uit Ossendrecht, die op Hemelvaartsdag in de Ronde van Noordwest-Nederland ook al een platte tube had. Wielrennen is een verduiveld harde sport - we vertellen gerust niets nieuws , maar op zo'n manier gaat de lol er toch af.

Van de weg naar de baan.

Kreeg Slits, ergens tussen Zeist en Woudenberg, als eerste een lekke band, Bredius verspeelde zo'n 400 meter door derailleur­pech, Maar bij liet zien dat bij een knap stukje kan rijden: op prachtige wijze werkte de Amsterdammer zijn achterstand weg. Maar eenmaal in het peloton, of in Renswoude moest bij opnieuw van de fiets. Toen ging Bredius maar terug naar Utrecht om op het cement van het Stadion een wedstrijd achter handelsmotoren te winnen.. ..

Inmiddels waren in de buurt van Driebergen vier renners uit het kleurrijke peloton ontvlucht en zeilden in hoog tempo en met een voorsprong, van een kleine tweehonderd meter op Oud-Leusden (66 km) af. Die vier waren Verhoef, Van Ingen, Voorend (drie Nederlanders) en de sierlijke Fransman Jean Marie Joubert, die zich in de Ronde van Midden-Nederland als een der strijdlustigste renners ontpopte. Maar laten we U eerst nog wat pechvogels noemen, die we zo ontmoetten onder­weg. Hier zijn ze: Balder, Steeman, Olivier, Timmermans, Sta­kenburg, De Ruiter, Wuurman, Weterings, Veenvliet, Proost en Slingerland (die kent ook weinig geluk als wielrenner); Steenvoorde, Gieling, Plasmeyer, Hijken, Boelee, Luking, Troest, Van de Brand (die zo sterk reed) en Albert Bosch, ze kwamen stuk voor stuk wat tegen:-een val, een lekke band, een „lachend" voor- of achterwiel. Dat alles was voor Vree­land, toen de renners een dikke honderd kilometer in de benen hadden. Hier was het eens zo cornpacte veld al finaal aan flarden gereden, „loste" de een na de andere. “Zij die sterven, groeten U," zei de grote man van De Volharding, de heer Ducaat, in de volgauto.

Het lijkt, zo op het oog, een verhaal van louter tegenslag. Voor vele deelnemers aan deze verre van gemakkelijke klassieker waren de primitieve wegen, met keislag en leem bezaaid, daar tussen Wilnis en Woerden een te grote opgave; vele marcheer­den minder goed deze keer: een Snijders bijvoorbeeld en een Eelen, een Hamerlink, Bakx en Mannaart. En onder hen die wel meekonden, noteerden we weer nieuwe slachtoffers van een lege band of machinebreuk: Rol, Schipper, Vermast en Henk van de Broek, die tot de grote kanshebbers behoorde.

Luykx en Looyen op stap.

Maar het zwaar gedecimeerde peloton, waaruit de Halfweg­ger Luykx en Looyen uit Steenbergen, het stadje van, de oud­wegkampioen Jan Maas, tussen Linschoten en Montfoort (145 km) waren ontvlucht, ging verder. Door Achthoven en IJselstein, door. Jutphaas en Houten en Wijk bij Duurstede. En overal stonden de kijklustigen bij duizenden op de trottoirs de renners toe te juichen en aan te moedigen, want de laatste kilometers wegen, als gewoonlijk, het zwaarst. Stoete, na mal­heur kranig bijgekomen, verloor, toen het tempo door de grote mannen werd opgevoerd, als eerste het contact met het pelo­ton. Na de gebrilde Amsterdammer volgden Arie de Hoog, Piet Versluis, de Fransman Gerard Simon, Antoon Teyssen, Wallet, Mies Stolker, de dappere Havik, wat bleef er van de eens zo kleurige sjerp over? Want Luykx en Looyen mochten na een moedige uitlooppoging dan zijn „teruggehaald", laatstgenoem­de wist nog genoeg courage en snelheid op te brengen om mee te gaan toen door Daan de Groot, Krijn Post en Piet van der Dungen op dertig kilometer voor het einde de beslissende eind­fase werd ingeluid. Dat was in de klim naar de brug over het Amsterdam-Rijn-kanaal.

Prachtig sluitstuk.

Het sluitstuk van de zevende wielerronde van Midden-Neder­land, welke wielerevenement opnieuw een weergaloos succes oogstte dank zij het prachtige werk van de heren Ducaat, Car­dol, Westbroek, Frans Blekemolen en vele, vele andere Vol­harding-mensen, dat sluitstuk was een juweel. De plaatsjes Cothen (187 Ian) en Bunnik (207 km) waren door de vier dap­pere strijders, die hun voorsprong voortdurend opvoerden, al „genomen" en het uitverkochte Utrechtse stadion lonkte al. Maar wie van de vier kopmannen zou het halen? Er ging wat, om in het brein van ijzeren Krijn Post. Hij, zeker van zichzelf en vol van zegedrift, keek om of zich nog renners uit het zwaar gehavende peloton hadden losgewerkt, die nu op jacht waren. Hij keek om, niet een keer, maar vijf, zes keer tuurde bij in de verte. Terwijl er toch niets en niemendal te bespeuren viel. We wilden die slotkilometers van deze vermaarde klassieker van heel, heel dichtbij meemaken. We voelden als bij intuitie dat er iets- ging gebeuren. Dat Krijn Post zou toeslaan, zou moeten toeslaan, omdat hij wist dat anders alles tevergeefs was geweest. Een tweede plaats, een derde, een vierde in zo'n wegcourse van naam, o, dat was zeker iets moois. Maar daar voelde de rooskleurige Nieuw-Venneper toch weinig voor. Hij wilde winnen. Hij wilde althans proberen te winnen met het voornaamste middel dat hij in zijn bagage draagt: tien meter nemen als het kan en dan maar doorhalen, met de kin op het stuur als 't moet.

Krijn Post sloeg toe. We zien het nog gebeuren. Rechts van zijn drie metgezellen sprong hij naar voren, waagde hij, de minder snelle, zijn enige kans om de internationale wegcourse voor amateurs op zijn naam te brengen. Daan de Groot, links in derde positie tussen Looyen en Van der Dungen in, sprong in schuine lijn naar hem toe. In schuine lijn in plaats van rechtuit en alleen dat al kostte de Amsterdamse athleet, die sneller en klasrijker is dan de man uit de Haarlemmermeer, enige meters. En juist in de hete slotfase telt iedere meter dubbel. Daarin zit nu wel niet de nederlaag van Daan de Groot, maar van invloed ishet wel geweest. .

Geef Krijn Post ook maar even de ruimte, geef hem tien fiets­lengten en je moet van goede huize zijn om deze achterstand nog weg te werken. Tegen iemand in zo'n worm is niet op te boksen," zei ons de jonge Brabander Looyen die, evenals zijn provinciegenoot Van der Dungen, toch op een pracht van een course kan terugzien. Post won Maandag deze Pinksterwed­strijd, die jammer genoeg werd ontsierd door een valpartij op honderd meter van het stadion - Mik Snijder, Lute, Rusman, Kooyman, Piet en Tonny Peters, Pauw en Frits Rabe werden er in het peloton slachtoffers van - met een overmacht van een geboren routier. Hij heeft ons enige tijd terug een briefje geschreven en gevraagd wat wij er van dachten: of hij al dan niet beroepsrijder moest worden. Hij zelf had er veel oren .naar.

Welnu, voor de Tour de France-ploeg, waarin sommigen hem maar moeten willen plaatsen, achten wij hem nog niet rijp. Een jongen van nauwelijks 21 jaar moet nog uitgroeien, zijn organismen moeten nog sluitend worden. En bovendien: kan Post wel klimmen? Hij zal dat eerst eens dienen te bewijzen. Maar dat dit zo succesvol lid van de Halfwegse wielerelub De Bataaf, die volgende week ook in staat is zijn overwinning in de Ronde van het IJsselmeer te herhalen, alles bezit om een onzer sterkste wegrenners te worden, dat staat voor ons als een paal boven water.

Amateurs: 1. Krijn Post (Nieuw Vennep), tijd 5 our 17 min. 52 sec.; 2. Looyen (Steenbergen); 3. De Groot (Amster­dam); 4. Van Dungen (Tilburg); 5. Vermeulin (Frankrijk); 6. Van Putten (Den Haag); 7. Joubert (Frankrijk); 8. Van Bockel (Amsterdam); 9. Van 't Hof (Sassenheim); 10. Van de Brand (Schijndel); 11. Den Ouden (Noordeloos); 12. Van Zummeren (Berghem); 13. Andry (Frankrijk); 14. Tienstra (Halfweg); 15. Franken (Tilburg); 16. De Clercq (Amsterdam); 17. Luykx (Halfweg); 18. Laarhoven (Tilburg); 19. Kersten (Nijmegen); 20. De Korte (Utrecht); 21. Post (Vreeland); 22. Waaijboer (Wormerveer); 23. Stoete (Amsterdam); 24. Lute ('s-Graveland); 25. Kopyman (Den Haag); 26. Rusman (Haarlem); 27. Jansen (Half­weg); 28. Pauw (Utrecht); 29. J. Wuurman (Amsterdam); 30. Janissen (Amsterdam); 31. M. Snijder (Halfweg); 32. Wallet (Leimuiden); 33. T. Peters (Haarlem); 34. M. Stolker (Utrecht); 35. Corbran (Amsterdam); 36. De Hoog (Amsterdam); 37. Meijer ('s-G-raveland); 38. P. Peters (Haarlem).BRON:EVERT VAN MOKUM.

Nieuwelingen: 1. Jan Rademakers, 2. Jan Groot, 3. Ben Teunisse

 

RONDE VAN NEDERLAND.(26 april t/m 2 mei).1954

Merkwaardig toch! Terwijl de Ronde van Frankrijk dit jaar haar startpunt zal vinden in Amsterdam, vertrekt de Ronde van Nederland voor het eerst niet uit de hoofdstad. Groningen, die prachtige stad in het Noorden, was ditmaal punt van uitgang en de Gronnigers hebben dat ten zeerste gewaardeerd. Wat een belangstelling tijdens de start en ook tijdens de rit zelf. Overal mensen en nag eens mensen.

De eerste rit kende overigens een vrij mat verloop. Na 50 kilo­meter ontsnapte pas de eerste renner, de Limburger Henk Stevens, lid van de ploeg-Wagtmans. Maar lang duurde dat toch niet, zeker niet zo lang als de demarrage van zijn ploeg­genoot Jan Lambrichs, die ergens in Drente de ruimte zocht. Na ruim een uur had de sterke Limburger in fraaie stijl twee minuten voorsprong. Maar voorbij Meppel, na zo'n 115 kilo­meter, begon het peloton terug te slaan. De aanval op Lam­brichs betekende tevens de beslissing. Van Est ging weg, Wagt­mans, Schulte, Voorting, Bakker, Haan, Borgmans en nog zo'n man of zes. Zij sloegen de door pech getroffen ploeg van de Duitsers onherroepelijk terug, evenals de vermoeide Amster­dammers en de Luxemburgers. Bij Zwolle werd Lambrichs in­gelopen, maar hij was fit genoeg om mee te gaan met de grote mannen, die samen naar Almelo snelden. Daar won de Belg Karel Borgmans overtuigend de sprint. Uiteraard kreeg Lam­brichs de prestatieprijs toegewezen.

De uitslag van de- eerste etappe (Groningen-Almelo): 1. Borgmans (Belgie), 204 kilometer in 4 uur 42 min. 29 sec.; 2. Gerrit Voorting (Ned. D.),4.42.59; 3. Schulte (Ned. A.), 4.43.29; 4. Van Est (Ned. C.); 5. Wagtmans (Ned. B.); 6. Faanhof (Ned. C.); 7. Gielen (Belgie); 8. Plantaz (Ned. A.); 9. Lambrichs (Ned. B.); 10. Haan (Ned. D.); 11. Bakker (Ned. D.); 12. Nico van Est (Ned. C.), z.t.; 13. Sorgeloos (Belftie), 4.47.43; 14. Miller (Duitsland); 15. Steveps (Ned. B.); 16. Paymans (Ned. B.); 17. Gelhausen (Lux.); 18. Kirchen (Lux.); 19. Maenen (Ned. C.); 20. Diederich (Lux.); 21. ex aequo Brinkman (Ned. B.); Janssen (Ned. C.); Van As (Ned. D.); Schellingerhoudt (Ned. D.); Van Breenen (Ned. E.); Witteveen (Ned. E.); Hendrickx (Belgie); Plas (Belgie); Gijbels (Belg.); Pascal (Belg.); Schulte (Duitsland); Schwarzenberg (Duitsl.); Kemp (Lux.); Bintz (Lux.), allen in dezelfde tijd als Sorgeloos; 35. Siefert (Duitsl.), 4.48.38; 36. Van Oers (Ned. C.); 37. Donker (Ned. E.); 38. Van Roon (Ned. D.), 4.49.04; 39, Hein (Lux.); 40. Guns (Ned. C.), 4.50.37; 41. Schmit (Lux.), 4.50.59; 42. Gelissen (Ned. B.), 4.52.05;143. Reitz (Duitsl.), 4.58.42; 44. Otte (Duitsl.); 45. Fooij (Ned. A.), 5.05.36; 46. Koch (Ned. B.), 5.07.02; 47. Wil­lekes (Ned. E.); 48. Holleeder (Ned. E.); 49. La Grouw (Ned. E.); 50. Dek­kers (Ned. A.); 51. Van Elderen (Ned. A.); 52. Van Sambeek (Need. D.); 53. Smits (Ned. E.); 54. Paas (Ned. A.); 55. Van Osta (Ned. A.); 56. Preis­keit (Duitsl.), 5.33.29.

Schulte aan de leiding.

Van Almelo naar Valkenswaard; van wieler-Twente naar wieler-Brabant. Een rit over 271 kilometer, die we de rit van Hein van Breenen kunnen noemen. Amsterdamse “Tarzan”, Maandag verslagen in de jacht, probeerde zich nu te revan­cheren. Hij was het, die na circa 100 kilometer - bij Uchgelen - wegging, vergezeld van de Luxemburger Kirchen. Het ging aanvankelijk niet zo vlot met de vluchters, maar een spoor­wegovergang kwam het duo te hulp. Bij Nijmegen had het tweetal 2.1/2 minuut voorsprong.

Maar toen gingen vier renners op jacht: Schulte, Wagtmans, de best rijdende Cor Bakker en Piet Haan. Op hun sprong reageerden anderen, zoals Van Est, Voorting en de oranje-trui­drager Borgmans. In Brabant moesten Van Breenen en Kirchen zich gewonnen geven, waarna Wagtmans opnieuw demarreer­de. Wagtmans, die ook de beslissende sprong zou maken. Ver­gezeld van Schulte en Van Est en even later ook van Gerrit Voorting, ging de Bredanaar er vandoor. Gevieren bereikten zij Valkenswaard: zelfs Maenen, Van Sambeek - beiden uit die plaats -, de buurtgenoten Dekkers of Plantaz, konden hen niet bijhouden. Onder groot enthousiasme won Schulte ten­slotte de sprint en daarmee tevens de oranjetrui. Maar Voor­ting, met dezelfde tijd, Van Est en Wagtmans liggen op de loer om elke aarzeling van de Bosschenaar af te straffen.

De uitslag van de tweede Etapper (Almelo-Valkenswaard): 1. Gerrit Schulte (Ned. A.), 271 km in.6 uur 38 min. 44 sec., met bonificatie 6.37.44; 2. Gerrit Voorting (Ned. B.), 6.38.44, met bonificatie 6.38.14; 3. Wim van Est (Ned. C.), 6.38.44; 4. Wagtmans (Ned. B.), z.t.; 5. Bakker (Ned. D.), 6.40.28; 6_Sorgeloos (Belgie), z.t.; 7. Plas (Belgie), 6.40.30; 8. Borgmans (Belgie); 9. Faanhof (Ned. C.); 10. Stevens (Ned. B.); 11. Nico van Est (Ned. C.); 12. Lambrichs (Ned. B.); 13. Gielen (Belgie); 14. Van Breenen (Ned. E.); 15. Miller (Duitsland), 6.40.59; 16. Maenen (Ned. C.); 17. Jans­sen (Ned. C.); 18. Van Oers (Need. C.); 19. Haan (Ned. D.), 6.41.52; 20. Koch (Ned. B.); 21. Gelhausen (Lux.), 6.42.08; 22, Hendrickx (Belg.), 6.46,15; 23. Van Roon (Ned. D.); 24. PayMans (Ned. B.); 25. Dekkers (Ned. A.), 6.46.36; 26. Preiskeit (Duitsl.), 6.50.57; 27. Schwarzenberg (Duitsl.); 28. Schulte (Dtrtsl.); 29. Gelissen (Ned. B.), 6.51.54; 30. Van Osta (Ned. A.); 31. Donker (Ned. E.), 6.51.57; 2. Pass (Ned. A.); 33. Brinkman (Ned. B.); 34. Guns (Ned. C.), 6.51.59; 35. Otte (Duitsl.), 6.55.18; 36. Reitz (Duitsl.); 37. Willekes (Ned. E.); 38. Fooy (Ned. A.); 39. Witteveen (Ned. E.); 40. La Grouw (Ned. E.); 41, Smits (Ned. E.), 6.58.45; 42. Van As'(Ned. D.), 7.00.31; 43. Hein (Lux.); 44. Holleeder (Ned.. E.); 45. Van Elderen (Ned. A.); 46. Schmit (Lux.); 47. Kemp (Lux.); 48. Schellingerhoudt (Ned. D.); 49. Kirchen (Lux.); 50. Bintz (Lux.); 51. Plantaz (Ned. A.); 52. Siefert (Duitsl.), 7.02.18; 53. Gijbels (Belgie), 7.02.24; 54. Van Sambeek (Ned. D.), 7.02.34.

Algemeen klassement: 1. Schulte (Ned. A.), 11 uur 21 min. 13 sec.; 2. Gerrit Voorting (Ned:-D.), 11.21.13; 3. Wim van Est (Ned. C.), 11.22.13; 4. Wagtmans (Ned. B.), z.t.; 5. Borgmans (Belgie), 11.22.59; 6. Bakker (Ned. D.), 11.23.57; 7. Faanhof (Ned. C.), 11.23.59; 8. Nico van Est (Ned. C.), z.t.; 9. Lambrichs (Ned. B.), z.t.; 10. Gielen (Belgie), z.t.; 11. Haan (Ned. D.), 11.25.21; 12. Sorgeloos (Belgie), 11.28.11; 13. Stevens (Ned. B.), 11.28.13; 14. Van Breenen (Ned. E.), z.t.; 15. Plas (Belgie), z.t.; 16. Miller (Duitsland), 11.28.42; 17. Maenen (Ned. C.), z.t.; 18. Janssen (Ned. C.), z.t.; 19. Van Oers (Ned. C.), 11.29.37; 20. Gelhausen (Lux.)-, 11.29.51.

Algemeen ploegenklassement: 1. Nederland C., 34.10.11; 2. Nederland D., 34.10.31; 3. Nederland B., 34.14.25; 4. Belgie, 34.15.09; 5. Duitsland, 34.46.02; 6. Nederland A., 34.48.48; 7. Nederland E., 34.51.49; 8. Luxemburg, 35.06.19.

Wim v. Est wint Ronde van Nederland

Geen loon naar werk voor Wout Wagtmans, na prachtige solo-vlucht, in de de etappe

Meer dan eens hebben wij onze renners voorgehouden, dat het succes uiteindelijk voor de durvers, voor de doorbijters is. Het is de wil, die de grote mannen maakt.

Of hebt U niet gehoord of geleden van Woutje Wagtmans' solotocht in de voorlaatste etappe van de zojuist geeindigde Ronde van Nederland? De kleine, grillige Bredanaar heeft daar op vaak eindeloze wegen tussen Rotterdam en Utrecht een stukje vechtlust ten toon gespreid, waarover nog jaren met waardering zal worden gerept.

Deze langste etappe van de Maas- naar de Domstad over 257 kilometer eindigde echter niet in een triomf voor de man die de course maakte, voor Wagtmans dus. Hij bezette zelfs niet eens een der ereplaatsen, al bereikte hij met de kopgroep het Utrechtse Stadion waar het eindpunt was. Maar men heeft het door de aether kunnen horen en in de dagbladen kunnen lezen, dat Woutje, een van nature klein-gebouwd stukje mens, de aloude les heeft voorgehouden, dat men in het leven niet alleen slaagt door geluk, maar dat men er komt door zijn daden.

Onze verknochtheid met de wegrensport boven de baansport, is juist te danken aan de romantische sfeer, die het volgen van een wegcourse-over-de-lange-afstand zo interessant maakt: de romantiek van een dorpspoortje waar de renners doorheen trekken; de trek van de meute langs glooiende velden; de kleine mens met zijn fiets in de grote natuur. Is het misschien omdat wij zelf een wielerronde van Nederland in de benen hebben, waarin niet minder werd gestreden, waarin de rapieren met dezelfde verve werden getrokken? Wat Wagtmans in de rit van Rotterdam naar Utrecht (met een hele omweg) heeft verricht, kwam ook vroeger, veel vaker zelfs, voor. Misschien wel omdat de snelheid toen minder groot was, de renners niet de beschikking hadden over een derailleur en de vlucht uit het peloton meer kans tot slagen had dan vandaag de dag. Hoe het ook zij, een ding staat vast: het rennersbloed moet men van huis uit mee hebben gekregen. Maar men mag met nog zoveel talenten zijn bedeeld, zonder wilskracht, zonder karakter, zon­der liefde voor het metier, in een woord zonder „hart", slaagt geen enkele renner.

Daarin ligt het geheim van een lange wielerloopbaan. Van Bar­tali, van Coppi, van Lambrichs, van Schulte, om slechts enkele top-figuren to releveren.

Italiaans voorbeeld.

Een oud verhaal voor jonge renners.

Zo'n kleine kwart eeuw geleden ontsnapte een vrijwel onbe­kende Italiaanse routier, Allegro Grandi geheten (in 1928 deel­nemer aan de Olympische wegwedstrijd in Nederland waarin hij vierde werd), met nog 330 kilometer voor de boeg in de zware wegcourse van Turijn naar Zurich. De Italiaan had pas 65 kilometer in het peloton meegedraafd, of hij nam, in zijn eentje, de vlucht. Het regende en veel zin voor humor was onder de renners in de grote groep niet te vinden. Maar ja, de meest verloren dag is die waarop men niet gelachen heeft. En dus lachte men. Men lachte zich het hemelwater weg om die waas, die daar alleen tegen de wind ging optornen. “Kom­aan," zeiden de renners in het dommelende peloton tot elkaar, „komaan, die gek vinden wij straks wel in een of andere volg­wagen terug." Maar Allegro Grandi ging door, diep ineengedo­ken, de door de Italiaanse zon gebruinde kop tussen de ge­spierde armen. Ineens barstte bet noodweer in alle hevigheid los. Allen werd herschapen in onafzienbare watervlakten. De wind loeide en de bliksem flitste. Maar Grandi bleef door­hameren, beklom met het gemak van een berggeit de beruchte Sint Gotthard met de besneeuwde rotsblokken, terwijl het rondom hem,weerlichtte, en het water op hem neergutste. Hij stelde die dag een daad van betekenis, de dappere Italiaan­se coureur, wiens naam ineens werd rondgebazuind.

Lot in eigen hand.

Onwillekeurig dachten wij aan Grandi, toen we dat West­brabantse kemphaantje Wout Wagtmans het lot in eigen hand zagen nemen. De stoutmoedige Wouter had al aan de voor­avond van de etappe Rotterdam-Utrecht aan zijn goedge­mutste vriend en stadgenoot, de bekende amateur-wegrenner Antoon Verstraeten, gezegd, dat hij, als hij ook maar even de kans schoon zag, 'm vroeg uit het peloton zou smeren, op jacht naar (veel) terreinwinst en om alleen op de Utrechtse wieler­baan aan te komen. “Ik geef 'm van Jetje, ik zal van meet of aan knokken," had Woutje enkele supporters in de oren ge­fluisterd.

Wagtmans bleef voorlopig rustig in de groep meedraven, ook toen de Duitser Preiskeit in gezelschap van de Amsterdammers Smits en Donker op avontuur uitging. Maar toen de Bredanaar na zo'n kilometer of tachtig, ergens in de buurt van Oude We­tering, op het rondebord van de motorordonnans las, dat de drie leiders al een kleine vier minuten voorsprong hadden, sloeg hij toe. Wel kreeg hij Jef Janssen en Piet van Roon aan zijn wiel mee, maar toen het voor Wagtmans.niet hard genoeg ging en hij vond dat zijn twee metgezellen niet rap genoeg over namen, gaf de Brabander een paar extra duwen op de pedalen en kon hij zich - alleen - de ruimte instorten. Kilo­meters lang hebben wij Wagtmans toen - in een auto natuur­lijk -van dichtbij gevolgd bij zijn jacht op Preiskeit, Smits en Donker. Hij reed niet altijd constant, de kleine Wout, hij moest nogal eens van het zadel, hij nam de bochten te royaal en keek menig keer om. Hij mocht dan alles of niets spelen, het rijden ging nog niet van een leien dakje. Maar zie, reed Appie Donker daar niet zo'n tweehonderd meter voor hem uit? Wagtmans wist niet, dat de Amsterdammer van de fiets was afgekomen om een gesprek met een boom te voeren, maar in zijn brein gonsde het: „De andere twee kunnen ook niet ver meer zijn." Toen, ineens, ging het. Hij draaide weer op een wijze zoals we hem eens als jong amateur de Ronde van Noord-Holland zagen winnen en zoals hij reed in de Ronde van Romandie. Even door Leimuiden had Wout de uitlopers, die toch ook kleur aan de wedstrijd hadden gegeven, te pakken bleef een half uurtje in hun gezelschap, vond dat het tempo om succes te hebben ook ditmaal niet hoog genoeg lag, duwde voor Bodegraven (170 km) de pedalen weer wat harder rond en ging alleen op de Dom­stad af. Met een “verzet" van een meter of acht (52-14) en de wind eerder tegen dan mee, joeg hij door het prachtige Utrechtse land, dat baadde in het licht van de gouden lente. En overal stonden mensen te juichen en te jubelen, overal zwaai­den men met hoeden en zakdoeken en kreeg Woutje een “hart­versterkertje" mee voor zijn verdere tocht. En dat kleine man­neke maar draaien, in een prachtige, klassieke stijl. Men zou waarachtig denken een Fausto Coppi voor zich te hebben.

Zo werd Woerden (176 km) bereikt. Het peloton noteerde hier een achterstand van 1 minuut 45 seconden; in Linschoten (192 km) volgde de groep op 2 minuten, terwijl in Schalkwijk (217 km) deze achterstand tot 2 minuten 40 seconden was op­gelopen. En de Brabander met de sterke wil en met een bran­dende eerzucht maar doorhalen. Schulte en Van Est, Faanhof, Voorting, Haan, Bakker, Lambrichs, Van Breenen, Heinz Miil­ler, Gielen, die zullen zich toch wel bij hun nederlaag in deze etappe hebben neergelegd. Dat stond voor Woutje vast. Hij voelde zich in een perfecte conditie en hij reed toch zo gemak­kelijk.

Teleurstelling,

„Even kijken op bet bord," dacht Wagtmans toen. „Even zien of de voorsprong nog meer is uitgegroeid, want als straks de mannen in het peloton gaan knallen. . . ." Maar zijn anders zo sterke moreel kreeg daar in een paar seconden een geweldige opdoffer. Hij las van het bord-af, dat zijn voorsprong was ge­slonken tot nog geen anderhalve minuut. En hij moest nog wel een veertig kilometer rijden. Even ging hij opzitten om wat voedsel naar binnen te werken, toen liet hij wat extra lucht naar binnen stromen, pakte de handvatten van zijn stuur vast en zette opnieuw aan. „Allen of niets," had hij 's morgens tot zijn ploegleider Piet van der Horst gezegd. “Ik wil winnen of ten onder gaan."-En Woutje voerde het tempo weer op, vergrootte zijn voorsprong tot dik drie minuten, terwijl het Utrechtse stadion amper twintig kilometer ver was.

Helaas, schone liedjes duren over het algemeen niet lang. Op twaalf kilometer van de lokkende eindstreep was de ,terreinwinst" van Wagtpans geslonken tot ver beneden de twee minuten - maar ook toen nog geloofde en hoopte haast iedere volger in de ronde-karavaan op een alleszins verdiende triomf van de dapperste onder de dapperen. Maar er was iets bij de kleine Woutje gebroken; de speed was er uit; in plaats van de pedalen to strelen, moest hij op de pedalen duwen. Wagtmans was al door Bunnik heen en in de verte, vijf kilometer verder, doemde de majestueuze toren van de Utrechtse Dom al op. „Nog even, Woutje, nog even bijten, je bent er zo," klonk het alom. Maar de man uit Breda wist op dat ogenblik al, dat hij deze etappe niet zou winnen. Hij liet zich bij een groentewagen even van de fiets glijden, vroeg een paar appels en wachtte op het peloton, dat in een constant tempo,van bijna zestig kilo­meter kwam aangesneld. En een aanvankelijk ontluisterde Wout Wagtmans ging meteen mee met al de groten in de kleu­rige groep, alsof hij steeds aan en tussen de wielen had gezeten. Wat een eigenschap tot recuperen moet die Wagtmans wel be­zitten, wat herstelde hij zich snel en prachtig. Dat is juist de klas van de grote coureur, het onder- scheidt hem van de gewone renners.Na zo'n rit in de eenzaamheid in dezelfde tijd te kun­nen eindigen als Noppie Koch, die voor Gerrit Schulte, Gerrit Voorting en Heinz Freiskeit de zege in zijn vaderstad behaalde, is een prestatie van de eerste orde.

Uitslag derde rit: 1. Wim van Est, 2. Gerrit Voorting, 3. Gerrit Schulte, 4. Wout Wagtmans, 5. Henk Stevens, 6. Crelen, 7. Ed Sorgeloos, 8. Reitz, 9. J. Plas, 10. Muller,

Uitslag vierde rit: 1. Wim van Est, 2. Noppie Koch, 3. Muller, 4. Gerrit Schulte, 5. H. Preisheit,

  1. Gerrit Voorting, 7. Henk Stevens, 8. H. Gelissen, 9. Ed Sorgeloos, 10. J. Plantaz.

Uitslag vijfde rit A: 1. Wim van Est, 2. Nico van Est, 3. Henk Faanhof, 4. J. Janssen, 5. A. Guns, 6. A. van oers, 7. Jules Maenen, 8. Gerrit Voorting, 9. P. Haan, 10. Cor Bakker.

Uitslag vijfde rit B: 1. Hans Preiskeit, 2. Pascal, 3. Piet Haan, 4. A. van oers, 5. Hans Dekkers, 6. J. Plas, 7. Otte, 8. Henk Stevens, 9. Ab Donker, 9. Norbert Koch.

Uitslag 6e etappe Rotterdam-Utrecht, afstand 257 km: 1. N. Koch (Maggi), 6 uur 42 min. 55 sec.; 2. G. Schulte (Sunkist), 6.43.25; 3. G. Voorting (Nescafe), 6.43.55; 4. H. Preiskeit (Emud);

  1. J. Pascal (Rizla); 6. H. Stevens (Maggi); 7. W. v. E'st (Mars);8. C. Witteveen (Determeyer); 9. P. Haan (Nescafe); 10. H. Faanhof (Mars); 11 H. Gelissen (Maggi); 12. P. v. Roon (Nes­cafe);13. C. Bakker (Nescafe); 14. A. Guns (Mars); 15. A. v. Elderen (Sunkist); 16. J. Maenen (Mars); 17. G. Otte (Emud); 18. P. Schulte (Emud); 19. N. v. Est (Mars); 20. K. Borgmans (Rizla); 21. T. v. Oers (Mars); 22. J. Plas (Rizla); 23. ex aequo W. Wagtmans (Maggi); J. Lambrichs (Maggi); J. Janssen (Mars); H. v. Breenen (Determeyer); P. Willekes (Determeyer); F. Gielen (Rizla); E. Sorgeloos (Rizla); J. Schmit (Lucky), allen in dezelfde tijd als G. Voorting; 31. H. Miller (Emud), 6.45.26; 32. H. Schwarzenberg (Emud), 6.50.49; 33. F. v. Sambeek (Wes­cafe), z.t.; 34. J. v. Osta (Sunkist), z.t.; 35. C. Paymans (Maggi), z.t.; 36. P. van As (Nescafe), z.t.; 37. B. Schelling'erhout (Nes­cafe), z.t.; 38. H. Dekkers (Sunkist), z.t.; 39. L. Gijbels (Rizla), z.t.; 40. M. Brinkman (Maggi), z.t.; 41. J. la Grouw (Determey­er), 6.54.25; 42.J. Plantaz (Sunkist), z.t.; 43. J. Fooy (Sunkust), 7.14.24; 44. Th. Paas (Sunkist), z.t.

Opgegeven hebben: H. S-mits (Determeyer); W. Holleeder (De­termeyer); A. Donker (Determeyer); F. Reitz (Emud); F. Gel­hausen (Lucky); J.Kirchen (Lucky); W. Kemp (Lucky); E. Hein (Lucky).

Tijdrit voor Wim van Est

Het sluitstuk van de prachtige wielerronde door ons land, de tijdrit van Utrecht naar Amsterdam, is, gelijk werd verwacht, een verbeten treffen geworden tussen de grootmeesters Gerrit Schulte en Wim van Est. Twee door de natuur zo rijk begaafde wielrenners, die elkaar met open vizier bestreden in het ge­vecht tegen het uurwerk.

Wim van Est, de locomotief uit Sint Willebrord, van wie de stijlvolle Limburger Piet Haan beweerde, dat hij stenen eet, Wim van Est, die zoveel aan ploegleider Klaas Buchly heeft te danken, zegevierde tenslotte, zij het met weinig verschil, over Gerrit Schulte, de locomotief uit 's-Hertogenbosch. De 38­jarige reus, die wij in 1936 op fenomenale wijze de Ronde van Purmerend voor amateurs zagen winnen - blonde Gerrit zal zeker nog twee jaar tot de topfiguren behoren - heeft de afge­lopen week opnieuw getoond een voorbeeld te zijn voor menig jongere in de vaderlandse wielersport. BRON:EVERT VAN MOKUM.

Uitslag van de 7e etappe Utrecht-Amsterdam: 1. W. v. Est (Mars); 1 uur 12 min. 24 sec.; 2. G. Schulte (Sunkist), 1.13.17; 3. G. Voorting (Nescafe), 1.15.25; 4. N. v. Est (Mars), 1.16.12; 5. P. Haan (Nescafe), 1.17.54; 6.,W. Wagtmans (Maggi), 1.18.08; 7. J. Plas (Rizla), 1.18.46; 8. J. Schmit (Lucky), 1.19.38; 9. J. Lam­brichs (Maggi), 1.20.00; 10. J. Maenen (Mars), 1.20.05; 11. E. Sor­geloos (Rizla), 1.20.08; 12. K. Borgmans (Rizla), 1.20.12; 13. C. Bakker (Nescafe), 1.20.13; 14. H. Faanhof (Mars), 1.20.41; 15. F. Gielen (Rizla), 1.20.42; 16. H. Brinkman (Maggi), 1.21.15; 17. H. Muller (Emud), 1.21.39; 18. J. Janssen (Mars), 1.21.40; 19. A. Guns (Mars), 1.23.04; 20. T'. v. Oers (Mars), 1.23.05; 21. C'. Witte­veen (Determeyer), 1.23.24; 22. H. Stevens (Maggi), 1.23.40; 23. J. Pascal (Rizla), 1.23.44; 24. P.v. Roon (Nescafe), 1.23.50; 25. T'. Paas (Sunkist), 1.23.59; 26. H. v. Breenen (Determeyer), 1.24.00; 27. C. Paymans (Maggi), 1.24.02; 28. L. Gijbels (Rizla), 1.24.0'7; 29. H. Preiskeit (Emud), 1.24.32; 30.,H. Gelissen (Maggi), 1.24.41; 31. H. Schwarzenberg (Emud), 114.54; 32. B. Schellingerhout (Nescafe), 1.24.59; 33. F. v. Sambeek (Nescafe), 1.26.19; 34. P. Schulte (Emud), 1.27.21; 35. H. Dekkers (Sunkist), 1.28.12; 36. P. v. As (Nescafe), 1.28.19; 37. N. Koch (Maggi), 1.28.31; 38. J. la Grouw (Determeyer), 1.2'8.32; 39. P. Willekes (Determeyer), 1.28.38; 40. J. v. OSta (Sunkist), 1.29.37; 41. A. v. Elderen (Sun­kist), 1.30.05; 42. J. Fooy (Sunkist), 1.31.20; 43. G. Otte (Emud), 1.32.18; 44. J. Plantaz (Sunkist), 1.33.57.

Individueel klassement: 1. W v. Est, 3Z uur 17 min. 56 sec.; 2. G. Schulte, 32.22.45; 3. G. Voorting, 32.22.56; 4. N. v. Est, 32.27.27; 5. P. Haan, 32.28.47; 6. W. Wagtmans, 32.29.47; 7. H. Faanhof, 32.31.56; 8. C. Bakker, 32.32.47; 9. F. Gielen, 32.33.34; 10. K. Borgmans, 32.33.41; 11. J. Lambrichs, 32.34.38; 12. E. Sor­geloos, 32.37.12; 13. J. Plas, 32.37.29; 14. T. v. Oers, 32.37.42; 15. J. Maenen, 32.38.06; 16. J. Janssen, 32.39.41; 17. H. Stevens, 32.42.49; 18. H. Muller, 32.45.36; 19. H. v. Breenen, 32.48.07; 20. P. v. Roon, 32.54.11; 21. C.' Paymans, 32.57.27; 22,. H. Gelissen, 33.01.13; 23. H. Schwarzenberg, 33.04.12; 24. A. Guns, 33.05.10; 25. J. Schmit, 33.05.47; 26. M. Brinkman, 33.10.08; 27. C. Witte­veen, 33.12.43; 28. P. Schulte, 33.14.21; 29. N. Koch, 33.14.34; 30. J. Plantaz, 33.19.01; 31. P.v. As, 33.22,31; 32. G. Otte, 33.22.44; 33. J. Pascal, 33.28.13; 34. B. Schellingerhout, 33.28.51; 35. J. v. Osta, 33.32.07; 36. P. Willekes, 33.33.21; 37. L. Gijbels, 33.36.32; 38. J. la Grouw, 33.41.40; 39. H. Dekkers, 33.42.52; 40. H. Preds­keit, 33.50.14; 41. A. v. Elderen, 33.56.49; 42. T. Paas, 34.02.46; 43. F. v. Sambeek, 34.06.34; 44. J. Fooy, 34.19.56.

Algemeen ploegenklassement:. 1. Mars, 97.13.38; 2. Nescafe, 97.24.30; 3. Rizla, 97.38.56; 4. Maggi, 97.40.55; 5. Emud Radio, 98.32.37; 6. Sunkist, 98.33.34; 7. Determeyer, 98.56.14.

 

RONDE VAN NOORD-HOLLAND.(11 april).1954

            Valpartijen ontsierden Ronde van Noord-Holland

       KAREL KEEPERS versloeg vier man in de sprint om de zege

Wat een ouderwetse sfeer heerste Zondagmorgen weer in die zonnige Wijde Wormer tijdens de luttele uren die de start van de Ronde van Noord-Holland - de negende al - vooraf gingen. Uit alle windstreken waren ze, als gewoonlijk, komen opdagen: renners en verzorgers, clubbestuurders, supporters en al die andere wielervrienden. De lentezon straalde aan een haast wolkenloze hemel; het openbloeiende landschap van de polder vormde een vredig decor voor dit wielergebeuren; er werden stevige „vjjven" uitgestoken bij de eerste ontmoeting in het nieuwe wielerjaar; er werden in enthousiaste gesprekken hele debatten gevoerd over de kansen van de kleine 250 deelnemers, kortom alles toonde aan dat een nieuw en naar wij hopen voorspoedig wegseizoen is begonnen. En al was het verloop van D.T.S. Ronde van Noord-Holland ditmaal dan niet zo attractief, dat men er lang over zal nakaarten (behalve natuurluk in de omgeving van de winnaar Karel Keepers uit Roosendaal), als inzet van het jaar zal niemand de tocht door polders en kust­strook willen missem

De stoet, in alle kleuren van de regenboog gestoken, was nog maar betrekkelijk kort na de start de ruimte “ingeschoten", de renners zaten dus nauwelijks in het zadel, toen een man of vijf en twintig al leerden, zo zij het nog niet wisten, dat niet alleen het leven, maar ook het beoefenen van de wielersport er een is vol distelen en doorns. Daarover in onze nabeschouwing meer. In elk geval: onder de mannen die niet verder konden, die met de harde grond kennis maakten, bevonden zich de Haarlemmer Wim Rusman, een absolute “kanshebber", voor wie een week eerder de Ronde van Vlaanderen voor amateurs een hemel vol geluk was geweest, en diens stadgenoot Piet Peters, de Amster­dammers Harm Douwes, Arie Steenman, Roel Janissen en An­ton Teysse, die er erg aan toe was, de Tilburger Franken, Ad Keisers uit Hoofddorp - waar Dik Trom is geboren en getogen -, de Halfwegger Freek Cornelisse, de Wormerveerder Way­boer, De Wildt uit Soesterberg, Kees Verstraeten uit Breda, de Hagenaar Matena (naam met een bekende klank) en de Breukelse favoriet Henk van de Broek. En hoeveel anderen waren niet bij deze valpartij betrokken, wier namen ons niet bekend zijn? Hoevelen, die wel verder konden rijden, waren er door „losgeraakt" en worstelden nu eenzaam of in groepies van drie, vier man, met een flinke achterstand achter de hoofd­macht aan? Hier hebt U wat namen: Bunschoten (Soest), Fa­renhout (Spijkenisse), Koch (Alkmaar), Van de Meer (Nijme­gen), Spieker (Amsterdam), Weterings (Amsterdam), Swinkels (Eindhoven), Hooymayers (Raamsdonkveer), Nulle (Den Haag), De Graaf (Blaricum), die sterk reed maar zijn krachten moet leren verdelen, Verbeek (Geldrop), Bakker (Halfweg), die veel van zijn achterstand wegwerkte, is het noemen van al die namen geen dorre opsomming? Maar is het wel nodig alleen de renners voor het voetlicht te halen die wat meer hebben ge­presteerd of gelegenheid hebben gehad wat meer lauweren te oogsten?

De course ging echter verder, al had die course dan kilometers lang niet veel om hat lijf en had deze negende wielerronde door het wijde lenteland veel weg van een afvalrace, precies als met het verhaal van die negertjes, die met hun tienen begonnen.

Op weg paar Purmerend --wat een belangstelling alom - suk­kelde de Westbrabander Nuyten met een defecte touclips; in de Beemster, die in hoog tempo wenr “genomen", stond de Am­sterdammer Tinus Withoud met malheur aan de kant van de weg; Piet Damen uit Lieshout, ook al ten val gekomen, bleef bij een makker achter, die een lege tube had en verder kwamen we nog meer pechvogels tegen. Maar hun rugnummer konden alleen de koeien en schapen in de wei ontwaren. Als deze ren­ners begrijpen wat wij bedoelen.

Nieuwe valpartij.

Even voorbij het oude stadje Hoorn met zijn prachtige Waag ontstond een nieuwe valpartij. Slachtoffers hiervan waren onder meer de hoofdstedelijke rijder Arie de Hoog, de Nieuwi­Vennepper Krijn Post (die zo treurig stond te kijken), Arend van 't Hof, de Hilversummer Johan Boelens, de Eindhovenaar Jef Coone, die de laatste waken zo goed in vorm is, maar wiens achterwiel bij deze tuimeling finaal aan diggelen werd gereden, de Ossenaar Hendriks, de Amsterdammer Herman van Bruggen, Dolf Wallet uit Leimuiden, de kleine Eindhove'naar Tini Hoens, de Zaandammer Cor Havik, Dick Meier uit 's-Graveland en zijn plaatsgenoot Bertus Lute, die kon door­gaan evenals Piet Vermast,dat gezonde product uit Assendelft, die wel flink op zijn tanden beet, wel dapper volhield, maar die de bochten veel te ruim nam. 't Zit niet alleen in de benen, jongen!

Het peloton had, buiten de pechvogels, door valpartijen of ma­chinedefecten opgelopen, eigenlijk nog maar weinig manschap­pen verloren. Wel honderdveertig „koplopers" dommelden door Enkhuizen met de snedig pedalerende Helmonder Piet van de Linde veelal aan de staart. Iedere keer dat er een “gat" viel, moest de Oostbrabander bij spurten. Dat getuigt wel van kracht, maar het kost onnodige kracht. Het is een gratis lesie.

Het was na de Dromedarisstad, op weg naar Medemblik, waar men nog iets van de middeleeuwen proeft, dat de Amsterdam­mer Herman van Bruggen, flink onder de pleisters, zich weer bij zijn makkers in het hoofdpeloton kwam melden. Hij had er een knap stukje voor moeten fietsen, al was hij er door be­voordeeld, dat het tempo lange tijd vrij laag was gebleven.

Desondanks begonnen de kilometers voor velen te wegen. In Kolhorn kreeg de jonge Halfwegger Jan Buis malheur aan zijn rijwiel, verspeelde er een goede tachtig meter mee, maar zag de grpte groep niet meer terug. De Zwollenaar Bulten (sterke „zit"), de Utrechter Van Leur, Frans Versluis uit Waddinxveen, van wie we het vorige jaar vaak heel mooi werk zagen, Troost uit Nieuw-Vennep, Frans Braat (Aalsmeer), Sloove (Halfweg), Appel (Hoorn), de hoogzittende Ridder uit Den Helder, de Ven­huizer Piet Luider, Jan de Vries uit Hoogkarspel en de stijlvolle Piet Emmen uit Raamsdonkveer, zij allen kwamen in moeilijk­heden en troffen het niet, dat de zucht naar avontuur voor drie man in de hoofdmacht te groot werd: de driftige Beverwijker Jan Hofland, de Utrechter Me Stolker en de strijdlustigste man van het hele veld: Dirk de Ruiter, ook al een Beverwijker. Zij drieen hadden bij het binnenrijden van Callantsoog, na goed honderd kilometer rijden, een voorsprong van wel 600 meter. Zij hielden het niet, al sloeg Hofland, met de Heemstede-. naar Piet Steenvoorde aan het wiel gekleefd, nog voor Den Helder opnieuw zijn vleugels uit. Ook deze poging, hoe goed bedoeld, leverde uiteindelijk geen winst op.

Nog tachtig man.

Zo ging het verder. Vier uur zaten de renners in het zadel, doch veel schot was er niet te ontdekken geweest, om van ver­beten gevechten maar niet te spreken. De Vlijmenaar Tini Wolfs, steeds in de voorste gelederen, deelde af en toe een paar „prikken" uit; de Eindhovenaar Verbeek, een renner die wel fond bezit, maar meer regelmaat in zijn rijden moet brengen, joeg tussen 't Zand en Schagen zelfs met een dikke 300 meter voorsprong voor het peloton uit. Het peloton, in Nieuwe Niedorp inmiddels tot een tachtig man geslonken. Twee er van waren er uit ontvlucht: Matthieu Sonnemans (Geldrop) en Gerard Keulers (Geleen). Dertien kilometer voor Alkmaar had­den zij zeker 800 meter winst op een groep, waarin De Ruiter, Fok, Wolfs, Ehlen, De Groot, Pauw, Van Bockel, Hamelink en Snijders het meest hun gezicht lieten zien. In de stad van de kaas (170 km) - ook hier weer zeer veel mensen in rijen van vijf dik op de been -. waren Sonnemans en Keulers alweer door het peloton opgeslokt, maar -zes nieuwe leiders dienden zich aan: Berend Fok, die goed vooruit gaat, Ton van Bockel, voor wie hetzelfde geldt, Karel Hamelink, levendig tot en met, de Limburger Nol Ehlen, de sterkste man in bet aangeven van het tempo, Ap van de Putten, die ook zijn partijtje goed mee­blies, en Karel Keepers. De man uit Roosendaal, in het begin van de course gevallen, voelde dat de course langzamerhand haar ontknoping naderde. Hij had er zin in, al moest hij dan met lede ogen toezien, dat eerst een groep van dertien en ver­volgens een groep van twaalf man bijkwam. Dat was in Eg­mond-Binnen. Hier zijn ze allemaal: Wout Verhoeven, de win­naar van verleden jaar, Mehagnoul, Kivits, Verbeek, Kooyman, Henk Stakenburg, een jaar niet gekoerst, maar nu weer best op dreef, Lute, Wim Snijders, de prima marcherende Mik Snijder, De Groot, Van de Brand en Bredius; Van Steenselen, Van Brun­chot, Wolfs, Pauw, Franken, Piet van de. Linde, Gerrit Schoen (sterk vooruitgegaan), Timmermans (uit Arnhem), Balder, Looien en De Clerk. Nico de Clerk, een jong element met aanleg, op wie dient te worden gelet. Piet van Heusden was er ook bij geweest, maar de ex-wereldkampioen, die goed op dreef was, kreeg een lek bandje. Jammer.

Nog geen twintig kilometer voor het einde - even voor Uit­geest - zorgde Daan de Groot voor een praehtige finale, waar­voor we, in de volgwagen, eens extra gingen zitten. De athle­tisch gebouwde Amsterdammer; die langzaam maar zeker naar de glanzende „vorm" toegroeit, sloeg toe, heel hard zelfs. Vier man slechts konden zijn demarrage beantwoorden: Tini Wolfs, die zich ook in deze eindstrijd volkomen op zijn gemak voelde, Tonnie van Bockel, Karel Hamelink en Karel Keepers. Deze laatste haalde 't in de laatste meters naar de streep voor de Brabantse flyer Martin Wolfs, die zich liet insluiten en daar­door niet voluit kon spurten. BRON:Evert van Mokum

Amateurs:1. Karel Keepers (Roosendaal), 217 km in 5 uur 14 min. 33 sec.; 2. M. Wolfs (Vlijmen); 3. A. van Bockel (Amsterdam); 4. K. Ha­melink (Den Haag); 5. D. de Groot (Amsterdam); op 2 min.3 sec. 6. M. Snijder (Halfweg); 7. L. van de Brand (Schijndel); 8. J. Looien (Steenbergen); 9. P. van de Linde (Helmond); 10. J. Mehagnoul (Amsterdam); 11. B. Lute ('s-Graveland); 12. ex aequo J. Bredius (Diemen), W. van Brunschot (Den Haag), N. de Clerk (Amsterdam), J. Francken (Tilburg), H. Kivits (Els­hout), P. Kooyman (Den Haag), G. Schoen (Zaandam), H. Sta­kenburg (Amsterdam), A. van Steenselen (Mijnsheerenland), T. Timmermans (Arnhem), W. Verhoeven (Overschie), M. Ver­beek (Eindhoven); 24. J. Balder (Haarlemmermeer); 25. A. Ehlen (Broek-Sittard); 26. G. Pauw (Utrecht); 27. W. Snijders (Zwanenburg).

 

RONDE VAN NOORD-WEST NEDERLAND.(27 mei).1954

    WIM SNIJDERS won Ronde van Noord-West-Nederland na emotioneel               

          koerseinde „Ontsporing" van kopgroep liep nog goed af

President Boschman van de, Alkmaarse Wielerclub Alcmaria Victrix, wat hebben wij U en Uw kranige medewerkers op Hemelvaartsdag een ogenblik beklaagd. Wij zagen Uw blijde, opgewekte gezichten be­trekken, toen Uw zo populaire Ronde van Noord-West-Nederland zo­maar ineens tussen hemel en aarde kwam te zweven. Toen, met amper dertig kilometers voor het lokkende einde, door aanvankelijk ver­keerd rijden van de zeven man sterke kopgroep, die de laatste slag tegen hun makkers definitief had gewonnen, de hele Ronde pardoes op losse schroeven kwam te staan. In de vallende avond van een snik­hete lentedag met een glinsterende Meizon; met vele, goedgemutste volgers, die zich rijkeljjk hadden kunnen laven aan al de pracht van het openbloeiende landschap rondom en aan typische stadjes met rijke, eeuwenoude gevels. Maar bovenal aan een wegcourse over 230 vaak veeleisende kilometers; die niemand een moment heeft ver­veeld en die, ondanks dat donkere wolkje, een pakkend slot kreeg. Een slot, waarvan vooral de eindsprint bevredigde, die even opwindend als regelmatig was: de ranke Halfwegger Wim Snijders tussen dikke rijen juichende kaasstad-bewoners met een wiellengte voor­sprong op de Haarlemmer Wim Rusman een sterke winnaar; Mik Snijder, eveneens uit Halfweg, op enige lengten een goede derde in deze zesde Hemelvaart-klassieker.

Wij hebben het al eens eerder gezegd: voor de volger van wegwedstrijden, die graag naar fris bloed speurt, die scherp tracht toe te zien om talent te ontdekken in coursers-over-de-lange-adem, voor hem heeft de Ronde van Noord-West-Nederland voldoende perspectief op­geleverd. Het verheugde ons bijvoorbeeld intens, dat wij zoveel “nieu­welingen onder de amateurs"' met het bijltje zagen hakken alsof zij nooit anders hadden gedaan. Wat te zeggen van de Vreelander Geurt Pos, die het tempo, hoe hoog ook, met opgetuimd gezicht volhield. Die zich in deze zware wegwedstrijd van Alemaria Victrix volkomen op zijn gemak voelde, alsof hij reeds tientallen klassiekers met goed gevolg had beeindigd. Met Enkhuizen achter de rug, na goed 120 kilo­meter rijden, kreeg Pos machinedefect, hetgeen hem ruim 400 meter achterstand kostte. En terwijl er van voren zeker niet werd gelui­meld omdat er een jacht aan de gang was - Van de Broek, Heeren, Tonny Peters, Luykx, Rusman, Wayboer en Stolker waren uit het peloton ontvlucht en noteerden een voorsprang van ruim 300 meter -, terwijl er dus werkelijk werd gereden, werkte de jonge kerel uit Vree­land dit terreinverlies in zijn eentje weg. Dat was knap werk. Dat ge­tuigde niet alleen van courage, van niet te willen versagen dus, maar ook van kunde. En wat ons hierbij vooral beviel, was zijn sterke „zit" en zijn delicate pedaalslag. Zonder zich te forceren, zonder dadelijk naar de extra-versnelling te grijpen, in een woord zonder te duwen, nestelde Pos zich weer in de groep. En die groep had inmiddels al heel wat manschappen-zonder-malheur verloren. Een ervan trachtte de opgelopen achterstand te nivelleren door achter een auto te kruipen. Gelukkig voor hem zijn we in een goede bui en zullen we zijn naam niet noemen deze keer. Alleen nog dit: laat deze renner-in-groene­trui toch sportman blijven door op een eerlijke manier het gevecht te aanvaarden. Dat siert hem. Dat siert ook andere “renners", die zich aan dit onsportieve, eerder laffe gedoe te buiten gaan.

Onder de 172 deelnemende amateurs, uit alle delen van het land, die tijdens de moeizame tocht hun gezicht nogal eens lieten zien, be­hoorden, naast de meer gerenommeerde renners, zeker de gemak­kelijk rijdende Tonny Peters, Wayboer, Stolker, Stout, Van de Borst, Hoekstra, Bas, Buis, Rol, Pronk (niet de stayer), Luykx, Coen Zondag, die de kleuren van het Noorden wel bijzonder goed hooghield, en Hamelink. Op deze laatste hebben wij trouwens al eens meer de aan­dacht gevestigd. De jonge Hagenaar weet waar hij het zoeken moet, waar hij furore kan makers: in zware, onvervalste klassiekers zoals deze Ronde van Noord-West-Nederland er een is, en de Ronde van Noord-Holland, van Midden-Nederland, van Bolsward, van Limburg, van het IJsselmeer. Daar pas wordt men renner, doet men hardheid op. Het beste bewijs leverde op deze gouden Hemelvaartsdag de Bra­bander Burgers uit Oudenbosch, die, na acht kilometer al, een lege tube kreeg. In een straatronde was hij meteen kansloos geweest, hier, in deze stad-tot-stad-wedstrijd bleef hij, na gerepareerd te hebben, niet bij de pakken zitten. Burgers sprong weer op de fiets, beet eens extra op de tanden en zocht na een verwoede jacht zijn plaats in het peloton weer op. Een soortgelijke achtervolging, die eveneens slaagde, zagen we ook van de renner Stroet uit Wervershoof. Die had rijwiel­breuk gehad, maar versaagde evenmin. Iets dergelijks was vanzelf­sprekend niet voor alle pechvogels weggelegd. Zij kregen mankement op ogenblikken, dat het wel zeer ongelukkig uitkwam, of dat aan in­lopen niet meer viel te denken. Toen de stijlvolle en bekwame Greu­penaar Wout Bos, op Koninginnedag zegevierend in de Ronde van Feijenoord, zijn “bandje”kreeg, lagers er al zo'n 150 kilometers achter de wielen. En begin, terwijl er constant 43 wordt gereden, dan maar aan een achtervolging. Ditzelfde gold op deze gloeiende Meidag ook voor Gerard Bakx, Piet Steenvoorden, Henk de Bree, Arie de Hoog, Bertus Lute en, we zouden haast zeggen vanzelfsprekend, voor Jan Willemsen, allemaal gedupeerden, hetzij door een platte band, rijwiel­breuk of een val.

Na nog geen zeven kilometer course hebben we een renner al op een dikke driehonderd meter achter het kleurrijke peloton zien aansuk­kelen ofschoon het aanvangstempo volkomen egaal was en toch heus niet hoog lag. De "geloste" amateur luistert naar de naam P(iet?) Voets. Hij komt uit Workum en ziet er zo op het oog stevig en gezond uit. Maar wat we na de Ronde van Noord: Holland aan de Fries De Vries voorhielden, dat doen we nu aan de Fries Voets: als hij het een eindje in de wielrennerij wil schoppen, als hij een succesie wil oogsten in een klassieker - over een werkelijk succes reppen we nog niet -, dan moet hij, neen, dan moet iedere renner weten, dat het elementair voor de wielrenner is goed, gemakkelijk op de fiets te zitten. Daarbij hoeft hij heus niet de bekoorlijke.. stijl te hebben van een Jan Lam­brichs, Gerard Peters of een Piet Haan. Tot Voets zeggen we: jonge­man, zet je stuur eens wat naar voren of je zadel wat naar achteren, zodat je wat langer komt te zitten. Met proberen kom je het aan de weet. Nu is je houding in elk geval te gedrongen; je rijdt te veel met kromme ellebogen, waardoor je je ademhaling niet goed kunt regelen. En dat mag niet. Dat mag zeker niet. Je moet - en kijk maar naar de cracks - op het rijwiel zitten zoals thuis in de crapaud.

En nu zullen we even met zevenmijlslaarzen door de Ronde van Noord-West-Nederland heendraven. Het waren, om te beginnen, Pronk, Bas, Douwes en Mehagnoul; die tussen Schagen en De Stolpen, na goed twintig kilometer, op de vlucht sloegen, maar nadien gezel­schap kregen van Rol, Havik, de Halfwegger Jansen (een naam om te onthouden) en Jan Buis. In de marinestad Den Helder - duizenden kijklustigen op de trottoirs - hadden de acht leiders een voorsprong van wel zevenhonderd meter, die zij in de buurt van Kolhorn (84 km) tot een kleine kilometer hadden opgevoerd. Maar toen bij de kop­groep Harm Douwes niet meer meekon, Jean Mehagnoul minder goed begon te rijden, de renners elkaar te dikwijls aankeken en de „grote mannen" in het peloton, een Henk van de Broek, Wim Rusman en Daan de Groot, Wim Snijders, Karel Hamelink, Wout Bos (voor hij pech zou krijgen), de Brabanders Tini Wolfs, Meesters en de kleine, levendige Heeren, alsmede Dick Meier, op sommige momenten de beste in de jacht, de mouwen voor een tegenaanval opstroopten, toen was het gauw gebeurd met de demarranten. Gebeurd was het trou­wens met velen in het zwarr gedecimeerde peloton. Met Krijn Post, die ditmaal meer zat te duwen dan te draaien; met Piet Vermast, die zelf niet begreep waarom hij deze keer „.geen meter reed"; met de Zandvoorter Koper, die de hete wegcourse had verkozen boven het zilte nat van zijn badplaats, maar alleen van de fiets moest omdat hij een tube zonder lucht had gekregen. En wat keek De Groot uit West­-Grafdijk kwaad tegen zjjn blinkende karretje, waar een en ander aan haperde.

Op ideale wegen, door lanen, overkoepeld door het jonge lover der hoog oprijzende bomen, maar ook op smalle weggetjes, ging het noch­tans verder. Zonder al die pechvogels, waartoe ook de Amsterdammer Stout (derailleurbreuk) en de Brabander Slits uit St. Oedenrode (lekke band) behoorden, en zonder de ,gelosten", die we maar niet zullen noemen. Want er waren er bij, die in een slechte dag staken. Hetgeen de beste kan gebeuren.

Er bleef tenslotte een kopgroep van elf man over, renners die stuk voor stuk toonden over inhoud en allure te beschikken. Vermoeid, besmeurd door stof en zand, met verwarde haren en allemaal smach­tend naar wat drinker, waren ze, in het licht van de avondzon, door die Beemster op Purmerend afgerend. Hier zijn hun namen: Heeren, Luykx, Stolker, Snijders, Snijder, Tonny Peters, Hamelink, Wayboer, Meier, Rusman en Zondag. Luykx, een moedige knaap, die misschien nog wat meer kilometers moet doen, was de eerste, die na dapper verweer had moeten afhaken; Hamelink bleef ook achter, evenals Wayboer; Coen Zondag, een poulain van Pieter Korf, raakte in de Zaanstreek in moeilijkheden: een heel tijdje “hing" de Groningse student op vijfmeter, maar tenslotte vond hij toch weer een achter­wiel en ging het holderdebolder verder. Door de kronkelende straatjes van Zaandijk en door de straten van de Czaar Peterstad, waar de spoorbomen een kleine minuut lang de koplopers haast tot wanhoop brachten. Vooral voor de kleine, prachtig rijdende Dick Meier uit 's-Graveland was het sneu, want hij beukte op dat ogenblik juist met een voorsprong van een goede honderd meter voor de groep uit.

Toen kwam Beverwijk; waar Coen Zondag het tenslotte welletjes vond en, na bijna tweehonderd kilometer rijden, het strijdtoneel wilde verlaten. Maar is een wegcourse vaak niet even grillig als het haantje van de toren? De kopmannen, die elkaar naarmate het einde naderde, als havikken ,beloerden, de kopmannen sloegen, door welke oorzaak ook, een verkeerde weg in. En zie, plots waren twee aanvankelijk „geloste" mannen ineens leiders geworden: Zondag en Wayboer. Gelukkig wensten beide renners daar geen gebruik van te maken en hebben zij gewacht op de “terugkeer van de leiders".

Zo gingen we door Noordwest-Nederland. Een prachtige wedstrijd op een prachtige dag. Met een einde dat toch nog goed afliep, ondanks een kleine “ontsporing". Gelukkig. President Boschman van Alcmaria Victrix had werkeljjk niet anders verdiend. Het zou niet goed geweest zijn, wanneer het noodlot in enkele seconden had vernield wat in jaren zo zorgvuldig is opgebouwd.BRON:EVERT VAN MOKUM

Amateurs:1. Wim Snijders (Halfweg), 230 km in 5 uur 43 min, 15 sec.; 2. W. Rus­man (Haarlem); 3. M. Snijder (Halfweg); op 200 metei 4. D. Meier ('s-Graveland); 5. W. Heeren (St. Willebrord); 6. T. Peters (Haarlem); 7. C. Zondag (Delfzijl); 8. M. Stolker (Zuilen); op 5 min. 17 sec, 9. P. Wayboer (Wormerveer); 10. M. Wolfs (Vlijmen); 11. A. G. Meesters (Tilburg); 12. K. Hamehnk (Den Haag); 13. A. den Ouden (Noordeloos); 14. J. Bredius (Diemen); 15. J. Hofland (Beverwijk); 16. C. Stout (Rot­terdam); 17. C. van de Borst (Etten); 18. J, van Zinurieren (Berghem); 19. K. Kayer (Zuidermeer); 20. T. Luykx (Halfweg); 21. G. Pos (Vree­land); 22. H. van de Broek (Breukelen); 23. J. Wtrurman (Amsterdam); 24. D. de Groot (Amsterdam); 25. J. Tienstra (Halfweg); 26. A- Man­naard (Krommenie); 27. H. Moolenijzer (Amsterdam); 28. J. van de Veen (Amsterdam); 29. H. Douwes (Amsterdam); 30. J. Schippers (Amsterdam).

De wedstrijd werd gehouden met medewerking van de N.V. Verenigde Noordhollandse dagbladen.

 

RONDE VAN OVERIJSSEL.(17 juli).1954

    MIK SNIJDER verraste in de laatste kilometer zijn concurenten

          De aanhoudende regenval vergde veel van de deelnemers

Mik Snijder uit Halfweg (N.H.) was de moedigste en de slimste van de zes die in de laatste 3 kilometer van de Ronde van Overijssel nog aan de kop gingen. Met inspanning van zijn allerlaatste krachten kwam hij Zaterdag 17 Juli te Rijssen als overwinnaar over de eindstreep. Hij bezegelde daardoor op grootse wijze zijn strijd tegen zijn tegenstanders en tegen een onbarmhartige Pluvius, die zonder medelijden de renners 217 km lang een hel van regen had laten doorstaan. Mik Snij­der heeft deze 4e Ronde van Overijssel, georganiseerd door het Dagblad van het Oosten in samenwerking met het V.V.V. te Rijssen, met vijftig “eremeters" voorsprong gewonnen en de roem van de Halfwegse Bataven met grote ere in Overijssel uitgedragen. Want wat de overwinnaar heeft gepresteerd, is niet alleen geweest zijn overwinning per fiets, zeker niet min­der heeft hij een overwinning moeten behalen op Pluvius, die zo uitzuigend gemeen het moreel van Snijder en diens tegen­standers heeft trachten te demoraliseren. Maar de moedigen in deze Ronde - en er waren er nog meer als Snijder alleen - hebben zich krachtdadig tegen de regengod verzet en hebben tot het bittere einde gestreden.

De wedstrijd ving aan met een kalm tempo zo rond de 30 a 35 km. Uit respect voor het door de renners inpresteerde zullen wij trachten - en zo de redactie hiertoe ruimte genoeg ter beschikking heeft - zoveel mogelijk hun persoonlijke prestaties hier weer te geven. Na 30 km rijden, in de omgeving van Goor, losten om diverse reden Hoogenboezem, v. d. Horst, Dost en Rijks. De premie op de Herikeberg werd gewonnen door Voorend. Vijf kilometer verder kreeg Gijs PauW een lekke band. Na 20 km rijden Talens kettingdefect. Nadat hij zeer snel had gerepareerd, zette hij moedig de achtervolging in. Kayer was het volgende slachtoffer. Hij kreeg bandenpech. Na 2 km jagen wist Talens weer aansluiting bij de groep te krijgen. Op dat moment was het tempo in de groep vrij hoog, als gevolg daarvan moest Kleerebezem lossen. Maar al mocht hij dan uit Losser komen, hij wou niet tot de „lossers" behoren en na 10 km strijd kwam hij weer terug. Wij waren toen in de omgeving van Heeten en nog steeds stroomde het water uit de lucht. Het was hier, na 25 km rijden, dat Koekkoek, Voorend en Hamelink kans hadden gezien uit de groep weg te komen en met 1 minuut voorsprong aan de leiding te gaan. De Vries kreeg een lekke band, Bij Schalkhaar, tussen Heeten en Deventer (45 km), werd de eerste grote slag door de grote groep op de koplopers ingezet. De drie leiders verzetten zich echter hevig en toen 5 km voor Deventer de strijd enigszins was geluwd, bleek de grote groep vrijwel niets op de koplopers te zijn ingelopen. Wel had Krijn Post kans gezien zich tot op een halve minuut achter hen te werken. Later voegden Snijder,Gramser, Kersten, De Vroom, Van Hoeven, De Reuver, Van Bockel, v. d. Heuvel, Van Dungen, Stalker en Broertjes zich bij Post. Achter deze grote groep reden met geringe onderlinge afstand nog enige renners. Enige kilometers later kwamen deze echter weer in de groep terug. Het veld was toen, op de drie uitlopers na, weer compleet. Niet zodra was dat een feit of Stolker, de winnaar van het vorig jaar, kreeg een lekke band. Wat repareren onder deze bar slechte omstandigheden betekende, zal niet nader ,behoeven te worden toegelicht. Krijn Post reageerde op Stolker's pech door een uitlooppoging te ondernemen. Het peloton liet hem echter niet gaan, waardoor hij dan ook weer zijn plaats in de groep moest innemen. In gesloten colonne, met de drie koplopers op 1 minuut voor, verliet de grote groep de “Koekstad". Even daarbuiten, aan de Diepenveenseweg, reden Talens en Pieper een verkeerde weg in. De op een wegsplitsing postende agent van politie was schijnbaar zo begeesterd door de aanblik van de door­weekte rennersschare, dat hij vergat richting aan te geven. Gelukkig konden de Hoogevener en de Lochemer snel keren en weer bijkomen. Op weg naar Raalte (65 km) werd door de grote groep de tweede slag geleverd om te trachten de nog steeds voor haar rijdende drie kop­lopers terug te halen. Tegen dit offensief waren niet alle drie bestand en Koekkoek moest zijn beide makkers dan ook laten gaan. Hij werd snel door de grote groep ingelopen, door haar gepasseerd en viel in de achterhoede terug. Voorend en Hamelink waren dus toen gezamenlijk aan de leiding. Met de wind schuin rechts achter reden deze twee, elkaar beurtelings regelmatig aflossend, met een snelheid van 45 km verder. Pieper, Pok en De Reuver voerden op ruim 1 minuut achter de koplopers een groep van 26 renners aan. In deze groep reden o.a. Talens, Degeling, Gramser, Van Bockel, Van Dungen, Visser, Klein, Snijder, Blauw, Schonewille, v. Hoeven, Kersten en v. d. Broek. Meesters, die de groep had moeten verlaten, wist tot op 100 meter deze weer te benaderen, doch de aansluiting niet tot stand te brengen. Na­dat ongeveer de helft van de wedstrijd was verreden - tussen Vriezen­veen (106 km), en Almelo (11;5 km) - waren nog steeds Voorend en Hamelink met 11/2 minuut voorsprong op kop. De eerste groep die achter hen aankwam bestond uit v. d. Heuvel, v. d. Broek, Pok, Van Dungen, Van Putten, De Reuver, Kersten, Van Bockel, Gramser, Snij­der, Klein en een renner zonder rugnummer. Voordien had op de Nij­verdalseberg Voorend de premiesprint gewonnen, zodoende dus zijn overwinning van het vorig jaar prolongerend. Achter de groep v. d. Heuvel, op 30 seconden, reden v. Hoeven, Slingerland, Talens en Scho­newille. Dicht bij Almelo werd de strijd aan de kop ook Voorend en Hamelink te machtig. Na een heroisch gevecht tegen achtervolgers en regen en wind moesten zij zich gewonnen geven en lieten zich terug­vallen.

Het leidend peloton was toen 14 man sterk. Achter dit peloton, op ruim 1 minuut, Scholten, v. Hoeven, Slingerland, Talens en Regter. Klein kreeg een lekke band. Als laatste passeerde Almelo Degeling. Hij had 30 km eerder een lekke band gekregen. Aan de voet van de Kuipers, berg, bij Ootmarsum (132 km) noteerden wij de volgende passagiers van „de brokkenpiloot": Rijks, Koekkoek, Dost, Pauw, Kayer, Visser, Pieper, Meeuwsen, Booy en Scholten. Ook Krijn Post had door lekke banden en andere tegenslagen de strijd moeten staken, Enschede (162 km) werd gepasseerd met de hiervoor reeds genoemde groep. Zij was echter tot 12 man gedund, doordat Fok en v. d. Broek hadden moeten lossen door pech en anderszins. Fok had 6 minuten en Talens en v. d. Broek 11 minuten achterstand. “Slaapwandelend" volgde de groep haar weg door het „regengordijn”. In de omgeving van Enschede zag Van Putten kans om een kleine voorsprong op het peloton te nemen. Doch hoe ondernemend dit ook was, deze vluchtpoging scheen niet te zullen slagen. De “tred" van Van Putten was te moeilijk en, hij miste de cadans der vluchters". Toen hij dan ook nog enige kilo­meters rijden plotseling de strijd staakte, rechtop zittend omkeek en als het ware de weg achter -hem afzocht naar mogelijk in aantocht zijnde helpers, toen dachten wij dat hij zijn vluchtpoging niet alleen wilde doorzetten. Maar net zo plotseling als hij zijn vlucht had ge­stopt, net zo plotseling ging hij weer door toen het peloton hem tot op 50 meter was genaderd. En deze 50 meter werden weer 100, 150, 200 en 500 meter. Maar het peloton achter hem ging in volle charge. Tussen Enschede en Haaksbergen (176 km), toen een zware en gure wind recht voor Van Putten kwam, verloor hij meter voor meter en 3 km voor Haaksbergen werd hij teruggehaald. Elf man reden van Haaks­bergen naar Hengelo (188 km) met een tempo van 35 km. In laatst­genoemde plaats moest de strijder van de dag, Voorend, zich gewon­nen geven en lossen. Even later werd dit voorbeeld gevolgd door De Reuver, Op dit moment bestond de groep nog uit de volgende renners: Hamelink, Van Drungen, Gramser, Snijder, v. Bockel, v. d. Heuvel, Kersten en Van Putten. Een gesloten spoorwegovergang bij Borne (153 km) hield het peloton enige minuten op, waardoor Voorend weer bij kon komen. Wedstrijdcommissarissen hielden hem echter net zoveel minuten tegen, al het peloton voor de overweg had moeten wachten. Bij de tweede doortocht in Almelo (205 km) moest v. d. Heuvel zijn medekoplopers laten gaan. De Hengeloer had tot op dat moment prima strijd geleverd, doch moest door het hoge tempo in deze slot­phase van de wedstrijd zich eervol gewonnen geven. Tussen Almelo en Wierden (211 km) kon ook Van Bockel het tempo niet meer houden, zodat zes man in de laatste 6 kilometer naar de finish in Rijssen (217 km) zouden moeten gaan uitmaken, wie zich winnaar van de Ronde van Overijssel 1954 mocht noemen. Stuk voor stuk lanceerden zij demar­rages om zich van elkaar te ontdoen. Toen kort voor de eindstreep M. Snijder de moed en de kracht wist op te brengen om een zeer ge­ringe voorsprong te verkrijgen en de andere vijf finishers even weifel­den om tot de achtervolging over te gaan, was de overwinning voor hem bekeken, al was het dan dat hij alles en alles heeft moeten geven om zegevierend over de eindstreep te kunnen komen. De uitslag was als volgt:

Amateurs:1. Mik Snijder (Halfweg, N.H.), 217 km in 5 uur 40 min.; 2. op 50 meter J. van Putten (Den Haag); 3. W. Gramser (Sieben­gewald); 4. G. Hamelink (Den Haag); 5. J. Kersten (Sieben­gewald); 6. P. van Dungen (Tilburg); op ca. 2 min. 7. A. J. van Bockel (Amsterdam); op ca. 4 min. 8. M. v. d. Heuvel (Hengelo); met grotere achterstand 9. J. Blauw (Arnhem); 10. G. Voorend (Bodegraven); 11. N. de Reuver (Oss); 12. H. v. d. Broek (Breu­kelen); 13. B. Fok (Hoorn); 14. P. Degeling (Venhuizen); 15. J. M. Slingerland (Zoetermeer); 16. E. G. Talens (Hoogeveen). De prestatieprijs werd toegekend aan J. van Putten. G. Voorend won de meeste premies (4).  BRON:PIETER M. KORF.

 

RONDE VAN ZUID-HOLLAND.(27 juni).1954

             Krijn Post won de Ronde van Zuid-Holland

Zestien stoffige en vermoeide renners maakten zich op de brede asfaltweg tussen Monster en 's Gravenzande klaar voor de beslissende slag in de Ronde van Zuid-Holland. Een kop­groep, waarbij geduchte namen: Krijn Post, Wout Verhoeven, Arend van 't Hof, de gebroeders Van der Putten, Piet Steen­voorde, Dolf Wallet, Jan Hofland, Mie Stolker, Karel Harm­link bijvoorbeeld. Renners, die stuk voor stuk de gave voor een overwinning bij zich droegen. Een, zege echter, die slechts aan een man kon toekomen. Wat niemand verwachtte, gebeur­de toch, want met enkele machtige pedaalstoten spatte een renner in een rose trui uit het groepje weg. Tien, twintig, dertig meter was het gat, voordat iemand er toe kwam deze bres te dichten. Toen dit gebeurde, was het te laat, want die ene ren­ner bleek zoveel capaciteiten te hebben, dat hij in de laatste kilometers van de 200 km lange Ronde, 47 seconden wegliep. Het was (weer) Krijn Post, de sterke man uit Nieuw Vennep, die jubelend als eerste over de finish op de Haagse Groenten­en Fruitmarkt ging.

Toen zijn supporters hem juichend van zijn fiets hielpen, zette het peloton zich schrap voor de eindsprint. Vijftien man rukten zich dicht opeen naar de witte streep. Een flitsend eindschot van Joop van der Putten bracht zijn voorwiel een paar deci­meter eerder over de streep dan Jan Hofland. Vierde werd Dolf Wallet en vijfde Van Brunschot.Dat was de finish van deze eerste Ronde van Zuid-Holland. Een course, die door de Haagse-Renners Club “Hollandia" uitstekend georganiseerd bleek te zijn. Valpartijen bleven practisch uit, alle wegen waren door de Rijkspolitie afgezet en het parcours was waarlijk schoon. Honderd vijf en dertig amateurs waren 's middags door dr. P. van Dijk, voorzitter van de K.N.W.U., weggeschoten. Het zou slechts weinigen beschoren zijn deze course tot een goed einde te brengen.

Het parcours over smalle en brede wegen, hoge dijken en een lang, moeilijk grintpad, was niet bijzonder zwaar. De felle wind echter, die de renners op de lange einden recht in het gezicht blies, zorgde,er voor, dat de zwakkeren al spoedig van de fiets moesten. Enkele tientallen renners ook stonden mis­moedig langs de kant met een lekke band of een defecte de­railleur. Ik noem er enkelen van: Kalkhoven en Nulle uit Den Haag, Ouwehand uit Den Haag, Mannaart uit Krommenie, Van Wijnen uit Sliedrecht, Huntink uit Den Haag, G. van Rhijn uit Wassenaar, Voskamp uit Monster, W. Snijders uit Zwa­nenburg. Bij een van de weinige valpartijen werden Bras­penning uit Zundert en J. Pleyt uit Assendelft uitgescha- keld. Inmiddels had zich bij Leiderdorp een kopgroep van tien man gevormd. Het waren Warnaar, Van Veldhoven, Wallet en Wout Verhoeven, Hamelink, Van Selm, Vreeswijk (die bij Haastrecht uit de wielen moest), Van Heuvelingen, Schalk Verhoef en Ap van der Putten. In Haastrecht sprongen Krijn Post, Arend van 't Hoof, de gebroeders Versluis, Hofland, Piet Peters en Joop van der Putten naar de leiders en dit voorbeeld werd even later gevolgd door Stolker, Steenvoorde, Van Brunschot, Stout, Vink, Innemee en Scholten. Nabij Terbregge kreeg Innemee pech en vielen Van Heuvelingen en Peters terug. Van Selm en Vink werden kort daarna gelost door het hoge tempo.

Een poging om een beslissing te forceren van Schalk Verhoef ,en Frans Versluis mislukte, waardoor alles weer,bijeen kwam.

Bij Monster viel, zoals verteld, de beslissing in het voordeel van Krijn Post.

Amateurs:1. Krijn Post, Nieuw Vennep, 5 uur 29 min. 44 sec.; 2. J. van der Putten, Den Haag, 5 uur 30 min. 31 sec.; 3. J. Hofland, Be­verwijk; 4. D. Wallet, Leimuiden; 5. W. v. Brunschot, Den Haag; 6. C. Hamelink, Den Haag; 7. A. van der Putten, Den Haag; 8. M. J. Stolker, Zuilen; 9. P. Steenvoorde, Heemstede; 10. C. Stout, Rotterdam; 11. G. van Veldhoven, Poeldijk; 12. S. Ver­hoef, Rotterdam; 13. F. Versluis, Waddinxveen; 14. W. Ver­hoeven, Overschie; 15. P. Versluis, Waddinxveen; 16. A. van 't Hof, Sassenheim, allen in dezelfde tijd als Van der Putten. BRON: FRANS W. HOEKSTRA

 

RONDE VAN ZUID-LIMBURG.(28 augustus).1954

      OOK DE NIEUWELINGEN KREGEN EEN „GROTE KOERS".

                        Doek winnaar Ronde van Zuid-Limburg.

De Toer- en Wielerclub ,.,Bleijerheide" - onder de energieke leiding van de heer J. Stitzinger - ofreerde de vaderlandse wielersport iets nieuws, iets fijns in de vorm van een “grote koers" voor nieuwelingen. Een primeur? Vermoedelijk wel. De heer Stitzinger liep al lang met plannen rond die in zulke rich­ting gingen. De nieuwelingen - de leerlingen dus - hadden altijd zijn heel bijzondere interesse. Tezamen met zijn mede­bestuurders werd het zaakje bij herhaling uit de doeken ge­daan, uitgekiend en nader bekeken en het slot van al deze dis­cussies en besprekingen met autoriteiten was, dat de T. en W. „Bleijerheide" de Ronde van Zuid-Limburg voor nieuwelingen op de kalender zette. Men dacht aan een 105 km door het zware heuvellandschap, doch toen puntje bij paaltje kwam, werd 78 km ruim voldoende geoordeeld. Wat het ook was, aangezien zulk een afstand - gelet op de hindernissen in de vorm van „cols" en dalingen - voor het aankomende grut niet over­schreden mag worden.

Van alle kanten werd medewerking verkregen. Consul Vincken animeerde het project enthousiast, kortom de affaire kwam volkomen voor elkaar. Toen de inschrijving werd opengesteld, werd het secretariaat evenwel onder een vloed van papieren bedolven. Het was niet om bij te houden. Ruim 400 Nederlandse nieuwelingen uit alle hoeken van het land, begeerden deel te nemen aan deze Ronde van Zuid-Limburg. Dat ging natuurlijk niet, zodat een selectie moest worden toegepast, daar men voornemens was niet meer dan 100 jongelui aan de start te roepen.

Het parcours werd uitgestippeld over Simpelveld (start in het Sportpark Kaalheide), Bocholtz, Nyswiller, Lemiers, Holset, Mechelen, Heyenrath, Epen, Slenaken, Mheer, Noorbeek, Mesch, Gronsveld, Sint Geertruid, Banholt, Margraten, Gul­pen, Wylre, Ubachsberg, Heerlen, Schaesberg, Nieuwenhagen, Eygelshoven, Kerkrade, Kaalheide. De heuvels in de buurt van Eygelshoven, Holset, Mheer en Banholt vormden het bergklas­sement.

En toen aan de slag. Slachtoffers vielen bij de vleet. Op de grintwegen sneuvelden diverse bandjes en deze mankementen betekenden een aanzienlijke achterstand of wel dat 't renners­veld weer werd verminderd. Ook een paar valpartijen dunden de kopgroep, die intussen naarstig voortstoof op het allesbe­halve gemakkelijke traject. Na 22 km namen Barneveld (Den Dolder) en Rademakers (Utrecht) een kleine voorsprong, welke in Mechelen 25 seconden bedroeg. Bij de beklimming van de stijging te Epen (28 km) kreeg Rademakers een lelijke tik en even later moest ook Barneveld noodgedwongen weer een plaatsje in het peloton opzoeken. Tientallen uitvallers waren toen al genoteerd, wel een bewijs, dat de opgave allesbehalve aan de lichte kant was. Vele jongemannen konden met “het vaste verzet" de klims niet op en gingen te voet naar de top. Dit kwam herhaaldelijk voor. Na al deze verwikkelingen werd door Simons (Cadier en Keer) de beslissende slag. ingeluid. Een proefstuk van formaat zette Simons daar op dit moeilijk par­cours zichzelf voor. Uit de groep maakten zich dra enkele coureurs los, die de jacht op Simons wilskrachtig aanpakten: Doek (Heerlen), Vek (Waubach) en Nydam (Eelderwolde). Bij Eyserheide noteerde Simons een winst van 59 seconden, terwijl de hoofdgroep op 1 min. 25 sec. voorbij stoof. In Wylre was het met Simons gedaan. De oorzaak? Een lekke tube. Daar naderde een renner in zijn eentje. Doek. Deze Heerlenaar had zijn twee gezellen “ter plaatse" gelaten en was eens gaan kijken waar die dekselse Simons uithing. Hij zag hem naast de weg staan en zodoende lonkte de victorie hem toe. Doek versaagde niet, hij reed zegevierend door Simpelveld en peddelde lustig naar het Sportpark Kaalheide, waar hij met een hartelijk applaus werd begroet. Een fraai succes, bevochten in een lastige koers. Stee­vast huisde Doek in de voorste gelederen. Dit offensief rijden werd eerlijk beloond.

Nieuwelingen: 1. J. Doek (Heerlen), 78 km in 2 uur 4 min. 30 sec.; 2. J. Ratajec (Hoensbroek), 2.5.55; 3. Fr. Ramakers (Echt); 4. J. Meessen (Wijnandsrade); 6. J. Vek (Waubach) in 2.7.40; 7. H. van Breu­gel (Heerlen); 8. J. Buismans (Heerlen); 9. W. Kamphuis (Hoensbroek); 10. N. Paas (Munstergeleen); 11. G. Maussen (Bunde), 2.8.10; 12. A. v. d. Laar (Milheeze); 13. K. Jongbloed (Hoensbroek); 14. H. Barneveld (Den Dolder); 15. H. de Bok (Eygelshoven).

Bergklassement: 1. Fr. Ramakers 7 punten; 2. J. Doek 6 punten.

 

ROOSENDAAL.(4 juli).1954

Amateurs:1. Piet Maas, 2. Wuijts, 3. Wallet, 4. Marchant, 5. Haverkamp, 6. J. Heeren, 7. Van Rijsbergen, 8. Adrichem, 9. Bierhuijzen,10.Van der Putten.

 

ROOSENDAAL.(29 augustus).1954

Amateurs: 1. Bram Heeren, Sint Willebrord, 2.P. Maas, 3. P. de Bruijn, 4. Konings, 5. Marchant, 6.Westdorp, 7. Van de Borst, 8. Looyen, 9. Keepers, 10.De Wit

 

ROTTERDAM – CHARLOIS.(18 juli).1954

Amateurs: 1. Van Vliet, Rotterdam, 90 km in 2 uur 16 min.; 2. Geluk, Rotterdam, op 1.30; 3. Velthoven, Poeldijk; 4. M. Bra­venboer, Rotterdam; 5. Molenaar, 's-Gravenzande; 6. Boon, Den Haag; 7. v. d. Berg, Den Haag; 8. Slager, Rotterdam; 9. v. Brunschot, Den Haag; 10. Biokzijl, Rotterdam.

Nieuwelingen: 1. Wittekoek, Schiedam, 50 km in 1 uur 19 min. 31 sec.; 2. Verhoeven, Puttershoek; 3. Griep, Rotterdam; 4. v. d. Wolf, Rhoon; 5. Tonder, Rotterdam; 6. Heiden, IJsselmonde, 7. A. van Iersel, 8. Theo Sijthoff, 9. G. Kreukniet, 10. J. Verhoeven.

 

ROTTERDAM – CHARLOIS.(29 augustus).1954

Amateurs: 1. Schalk Verhoef, 2. M. Bravenboer, 3. Piet Kooyman, 4. G. Veldhoven, 5. C. Stout, 6. A. Geluk, 7. P. Muilwijk, 8. M. Vink, 9. W. van Staten, 10. H. van Adrichem

Adspiranten: 1. Coen Niesten, 2. D. Vis, 3. Aad de Graaf, 4. W. Martinus, 5. B. Scheers,

 

ROTTERDAM – CHARLOIS.(26 september).1954

                         Gerrit Voorting won in Rotterdam

De duizenden kjjklustigen rond het parcours van Charlois zullen niet helemaal tevreden geweest zijn met de prestaties van de voor de Internationale “Nieuwbouw-ronde" geengageerde beroepsrenners. Weliswaar werden voornamelijk in het begin heel wat slagen uit­gedeeld, die de minder begaafden van de vijftig deelnemers moeilijk konden verteren, doch werkelijk sprankelende jachten waren er toch weinig. Gerrit Voorting zorgde voor een pakkend slot, want drie ron­den voor het einde sloeg hij zo hard toe, dat zijn twaalf koplopers er even van verschoten.

Het begin van deze course van 120 km (80 ronden) was veelbelovend. Adri Voorting opende spoedig het gevecht en toen hij door het peloton tot orde was geroepen, joegen andere dapperen in groepjes van drie de ruimte in, op zoek naar terrein winst, De Belg Impanis bijvoorbeeld en de Oostenrijkse wegkampioen Schneider, de Luxemburger Ernzer, de Engelsman Rickets en Henk Stevens, Maenen, Brinkman, Van Bree­nen, Van Oers, Haan (vaak alleen), Suijkerbuijk en de kersverse on­afhankelijke Piet v. d Lijke. Ook Gerrit Schulte, Wim van Est en Gerrit Voorting waren steeds in de voorste gelederen te vinden, in tegenstelling tot de Luxemburger Gaul, die na enkele kilometers een lekke band kreeg en er gelijk de brui aan gaf, en Jan Nolten en Nico van Est, die op dit klinkerparcours hun draai niet konden vinden.

Was Wim van Est genoodzaakt door een defecte pedaal af te stappen en keek Harm Smits treurig naar een tube zonder lucht, de grootste teleurstelling van deze wedstrjjd was voor de kijkers de valpartij, waarin Cor Bakker en Manus Brinkman waren betrokken. Geheel onverwachts stak een jongen uit het publiek de weg over en kwam in aanraking met Cor Bakker, die op zijn beurt Manus Brinkman in zijn val meesleepte. Voor hen was de wedstrijd gedaan.

Inmiddels was het tempo behoorlijk opgevoerd en ontketende zich een nieuwe slag, waarin Schulte (nog steeds agressief), de Belgen Looy­aerts en Ryckaert en de Oostenrijker Schneider zich uitstekend weer­den. Toen de kruitdamp was opgetrokken, plaatste Gerrit Voorting zijn verrassende demarrage, die hem een eerlijk bevochten triomf bracht.

Nieuwelingen: 1. J. de Haan (Klaaswaal), 45 km in 1 uur 23 min. 59 sec.; 2. G. Kreukniet (Rotterdam); 3. G. Jacobs (Rotterdam); 4. P. Kortland (Vlaardingen); 5. F. van Veldhoven (Poeldijk); 6. J. van de Rhee (Al­blasserdam); 7. G. Rabelink (Den Haag); 8. M. van de Wolf (Rhoon); 9. A. van Insel (Rotterdam); l0. W. Tonder (Rotterdam).

Beroepsrenners: 1. G. Voorting (Roosendaal), 120 km in 3 uur 12 min.; op 1 min. 8 sec. 2. J. Maenen (Valkenswaard); 3. A. van Oers (Langeweg); 4., J. Looyaerts (Belgee); 5. E, Rickets (Engeland); 6. K. Schneider (Oosten­rijk); 7. A. Ryckaert (Belgie); 8. A, Voorting (Haarlem); 9. C. Paymans (Tllburg); 10. G. Schulte (Den Bosch); 11. P. van de Lijke (Groede); 12. H. van Breenen (Amsterdam); 13. J. Lambrichs (Bunde); 14. G. Spen­kelink (Hengelo); 15. P. van As (Roosendaal); 16. Heinz Muller (Duits­land).

 

ROTTERDAM – CROOSWIJK.(25 juli).1954

Amateurs: 1. Anton van de Knaap, 2. Wil Vreeswijk, 3. M. Vink, 4. C. Plasmeijer, 5. W. Bierhuizen, 6. P. Muilwijk, 7. A. Geluk, 8. A. van de Putten,

Nieuwelingen: 1. Arie van Wetten, 2. A. van Iersel, 3. J. Verhoeven, 4. J. Heiden, 5. G. Terlouw, 6. P. Bezemer, 7. G. van leeuwen, 8. G. Kreukniet,

 

ROTTERDAM – FEIJENOORD.(30 april).1954

195.000 kijkers bij Ronde van Feijenoord

Goede reclame wordt het publiek door­gaans gratis gebracht. De Rotterdamse rennersclub Feijenoord brengt voor de wielersport deze goede reclame jaarlijks gratis aan de vele tienduizenden toe­schouwers middels haar traditionele Ronde van Feijenoord. Vooral nu de aankomst van de vijfde etappe van de Ronde van Nederland op het zelfde tra­ject was geprojecteerd, was er een ware mensenzee, die tot tegen de 200.000 werd geschat, aan belangstellenden.

Ook de renners inspireerde deze grote belangstelling blijkbaar, en zowel in de ochtend- als in de middagwedstrijd heb­ben zij hun beste beentje voorgezet.

De all-round sportsman Wout Bos, die in een enigszins geprikkelde stemming aan de start verscheen, drukte wel heel zwaar zijn stempel op .het verloop van de middagwedstrijd. Na nog maar nau­welijks 35 km nam hij het bewind van een kopgroep van vier renners, t.w. Bos (Greup), Lute ('s-Graveland), Ottenbros en Rol (beiden uit Alkmaar), in handen en speelde van dat moment af een domi­nerende rol tot hij in de laatste ronde zijn maats van zich afschudde en alleen naar de finish stormde. Van zijn gezel­len had Rol het reeds eerder moeten begeven. De voortdurende stormlopen van het op nooit meer dan een minuut volgende peloton, waarin vooral Borre­mans (Hoogerheide), Verhoef (Rotter­dam), Mik Snijders (Zwanenburg), J. v. d. Putten (Den Haag), Jacobs, (Breda), Verbeek (Eindhoven), Stout (Rotterdam), Mehagnoul (Amsterdam) en o.a. v., d. Waterlaat (Einddhoven) de boventoon voerden, noopten de kopgroep tot de grootste inspanning en die werd Rol op de duur te machtig. Het peloton had door deze stormlopen, en door het verlies van pechvogels zoals o.a. Kooiman, De Wit en Kooy, meer normale properties aan­genomen, zodat een sterk gedund veld de jury niet voor al te grote moeilijkheden stelde. Temeer nog, daar in de laatste ronde ook Franken (Tilburg) en Borre­mans zich van de groep hadden losge­maakt.

Van de clubs had het Tilburgse “Pijnen­burg" het meeste succes en veroverde de clubprijs voor Alcmaria Victrix, Het Zuiden (Eindhoven), De Pedaalridders (Rotterdam) en Wilhelmina (Eindhoven). In de ochtendwedstrijd waaraan 132 ren­ners deelnamen - 's middags waren het er 125 - viel de beslissing wat later. Nog 30 km waren te rijden, toen Hamelink (Den Haag), Verseveld (Aalsmeer), B. Al­blas (Oberschie) en v. d. Stel (Overschie) een gat sloegen tussen zich en het jagen­de peloton. Van der Stel wist zich niet te handhaven, doch de drie overigen repten zich naar de finish, waar Hame­link de spurt won.. BRON:WIM WEEDA.

Ochtendwedstrijd (amateurs en Feijen­oord-nieuwelingen): 1. K. Hamelink, 80 km in 1 uur 57 min. 27 sec.; 2. J. Verseveld (A-alsmeer); 3. B. Alblas (Over­schie); 4. M. Geldermans (Beverwijk); 5. W. v. As (Roosendaal); 6. H. v. Bastelaar (Rotterdam); 7. K. Paymans (Tilburg); 8, W. v. Brunschot (Den Haag); 9. J. Rij­kers (Amsterdam); 10. J. Wildsmit (Den Haag).

Middagwedstrijd (25 clubs met 5 ren­ners): 1. W. Bos (Greup, D.H.R.), 120 km in 3 uur 3 min. 3 sec.; 2. B. Lute ('s-Gra­veland, Adelaar); 3. J. Ottenbrbs (Alk­maar, Alcm. Victrix); 4. J. Franken (Til­burg, Pijnenburg); 5. A. Borremans (Hoogerheide, Feijenoord); 6. J. v. d. Putten (Den Haag, De Spartaan); 7. P. v. Dongen (Tilburg, Pijnenburg); 8. M. Ver­beek (Eindhoven, Het Zuiden); 9. W. Snijders (Zwahenburg, De Bataaf); 10. J. Oele (Rotterdam, Pedaalridders); 11. J. Rol (Alkmaar, Alcm. Victrix); 12. G. Verhoeven (Tilburg, Pijnenburg); 13. J. Beijer (Dordrecht, De Mol); 14. J. Wuur­man (Amsterdam, Le Champion); 15. J. Hendriks (Eindhoven, Wilhelmina).

 

ROTTERDAM – KATENDRECHT.(1 augustus).1954

Amateurs: 1. Schal Verhoef, 2. Adrie van Steenselen, 3. Gijs van Veldhoven, 4. G. Kayer, 5. C. Hamelink, 6. F. Versluis, 7. W. van Staten, 8. B. Alblas, 9. A. van de Putten. 10. S. Huizinga.

Nieuwelingen: 1. Jan Heiden, 2. H. van de Graaf, 3. Theo Sijthoff, 4. Werner Swanenveld,

  1. N. van de Veer, 6. H. Bakvis,7. G. Kreukniet,

 

ROTTERDAM – WITTE DORP.(31 juli).1954

Amateurs: 1. Schalk Verhoef, 2. Jan Verseveld, 3. Cor Plasmeijer, 4. A. van Steenselen, 5. J. van Vliet, 6. J. Hofland, 7. M. Vink, 8. D. Wallet, 9. Joop van de Putten,

Nieuwelingen: 1. Gerrit Visser, 2. Jan Heiden, 3. Janus van Breugel, 4. A. Verhoeven, 5. E. Wittekoek

 

SANTPOORT.(4 augustus).1954

                   AREND van 't HOF zegevierde in Santpoort

De Sassenheimer Arend van 't Hof heeft zich - ondanks dat hij in militaire dienst is - ook in de Ronde van Santpoort weer eens van zijn sterkste zijde doen kennen. Na Badhoevedorp en Den Bosch, schreef hij ook deze Ronde op zijn naam door de eindsprint van het compacte peloton, dat op de finish afstormde, voor zijn-reke­ning te nemen. Van 't Hof werd hierdoor voor de derde achtereenvolgende maal winnaar van de Santpoortse feestweek.­ronde.

De grootste belangstelling van de in­siders bij deze wedstrijd ging uit naar het amateur-debuut van Arie van Wetten uit Noordwijkerhout. Deze sterke knaap, die bij de nieuwelingen altijd al voor de benodigde strijd zorgde, liet zich ook in deze Ronde niet onbetuigd en vooral in de beginfase trad hij verschillende malen op de voorgrond. Toen er dan ook na amper 5 km vier renners, t.w. Ab Gel­dermans, Piet Steenvoorden, Dirk de

Ruiter en Roel Schipper, de ruimte in­snelden, meldde “debutant" Van Wetten zich present om deze uitlooppoging te steunen. Ondanks dat de vijf vluchte­lingen nog versterking kregen van Sjors de Korte, Tonny Peters en Jan Buis en even later van Anton v. d. Knaap, wer­den zij na 15 km koers weer ingelopen.

De rust was echter van korte duur, want Van Wetten - die al zijn overwinningen bij de nieuwelingen met voorsprong be­haalde - dacht dit ook bij de amateurs in praktijk te gaan brengen. Dit pakte nu evenwel anders uit, want nadat eerst Piet Peters naar hem toe was gespron­gen, werd hij weer door het peloton in zijn kraag gepakt. Piet van Heusden, Cees Rabe en Schoen probeerden nu hun slag te slaan, maar doordat Jan Eelsing, Fok, Mackay en later Geldermans, de jacht op het drietal ontketenden, leverde ook deze uitlooppoging geen succes op.

Uitlooppogingen werden er nog genoeg ondernomen, maar allen leden zij schip­breuk op de onverzettelijkheid van de „groten" in het peloton. Ook Arend van 't Hof, die - nadat de grootste helft on­der de wielen doorgegleden was - een kleine voorsprong veroverde, werd weer een halt toegeroepen. Steeds wisselden de posities en na elke ronde zag men andere gezichten aan de kop van het peloton voorbij trekken.

Met nog 15 km te rijden wist C. Kayer evenwel te ontsnappen en veroverde een kleine voorsprong. Hoewel er aanvan­kelijk nog pogingen in het werk werden gesteld om hem te achterhalen, liet men nadien de eer aan elkaar over. Kayer scheen te gaan profiteren van de onder­linge rivaliteit in het peloton en noteer­de na elke ronde enige meters winst. Doch 8 km voor de finish schudde Gel­dermans het peloton wakker en toen ook Arend van 't Hof zich met de achtervol­ging ging te moeien, werd de strijdlustige Kayer - met nog 3 km in het verschiet - door het jagende peloton opgeslokt.

In de laatste drie ronden, die nog afge­legd moesten werden, bleef men elkaar angstvallig bewaken en beperkte de activiteit zich tot het zoeken van een goede positie voor de eindsprint. En toen de renners voor de laatste maal de bocht omkwamen naar de eindstreep, lag Van 't Hof aan de leiding en stand deze niet meer af. Op anderhalve lengte volgde Henk Wiese en vervolgens Joop Wuur­man, Piet van Heusden, Wil Eelsing, Van Sas, Olivier, Schild, Geldermans en Cor­nelisse.BRON:JAN ROOSEBOOM DE VRIE'S.

Amateurs: 1. A. v. 't Hof (Sassenheim) 75 km in 1 uur 52 min. 40 sec.; 2. H. Wiese (Amsterdam); 3. J. Wuurman (Amsterdam); 4. P. van Heusden (Amsterdam); 5. W. Eelsing (IJmuiden); 6. J. van Sas (Den Haag); 7. D. Olivier (Amsterdam); 8. F. Schild (Amsterdam); 9. A. Geldermans (Beverwijk); 10. F. Cornelissen

(Halfweg).

 

SCHEVENINGEN.(7 augustus).1954

Amateurs: 1. Anton van de Knaap, 2. Gijs van Veldhoven, 3. Gijs van Rhijn, 4. J. Matena, 5. van de Veen, 6. Kroon, 7. H. teuling, 8. P. Ravestein,

Nieuwelingen: 1. J. van de Weegen, 2. Th. Heijneman, 3. J. Scholts, 4. J. van Calsteren, 5. Jansen, F.

 

SCHIEDAM.(28 augustus).1954

Amateurs: 1. Wim Rusman, 2. Jan van Sas, 3. Jan Hofland, 4. J. Heiden, 5. K. Blokzijl, 6. Brunschot, 7. N. Snijders, 8. M. Vink, 9. C. Plasmeijer, 10. T. Peters.

Nieuwelingen: 1. J. Sjouke, 2. J. Griep, 3. H. van de Graaf, 4. J. Schouten, 5. N. van de Veer, 6. G. Javobs, 7. M. de Zeeuw, 8. A. van iersel, 9. J. van Leeuwen, 10. W. Voogt.

 

SCHIJNDEL.(4 juli).1954

In Schijndel domineerden de gebroeders Van der Linden uit. Helmond. Piet was deze keer zijn broer Hein te rap af, waar­door deze zich met de tweede plaats te­vreden moest stellen. Amateurs: 1. Piet van der Linden, 2. Hein van der Linden, 3. Rutten, 4. Van der Loo, 5. Franken, 6. De Bree, 7. De Veer, 8. Versluijs, 9. Van der Heijden, 20.De Weijer.

Nieuwelingen: 1. Jongerius, 2. Liebregts, 3. Rademaker, 5. Van der Zanden, 5.Teunissen.

 

SCHINNEN.(19 september).1954

LEO STEVENS KREEG IN SCHINNEN DE BLOEMEN.

De Ronde van Schinnen voldeed aan de gestelde verwachtin­gen. Direct een hoog tempo en meteen werd al een pechvogel genoteerd. Vroomen brak zijn fiets en verdween aldus van het strijdtoneel. Van Loo sloeg het eerst op de vlucht, maar het peloton was erg waakzaam, zodat deze poging niets opleverde. Hierna solliciteerden Heiligers en Janssen naar een hoofdrol. De pret duurde een ronde of tien, toen was het gedaan. Na her­haalde schermutselingen, konden tien toeren voor het einde Pluymakers, Janssen, Ehlen, v. d. Brand, Gelissen, Schoenma­kers, Wuyts, Van Loo en Stevens een kleine voorsprong nemen. Het “boterde" evenwel niet naar wens in deze kopgroep, zodat de winst teloor ging. Leo Stevens demarreerde - twee ronden voor het slot fel. Wuyts en Franssen plakten aan zijn wiel, iets wat hun de nodige inspanning kostte, daar Stevens furieus tekeer ging. In een vlijmscherpe spurt bleef Stevens baas over de eveneens snelle Wuyts.

Amateurs:1. Leo Stevens (Elsloo), 100 km in 2 uur 12 min. 2 sec.; 2'. A. Wuyts (Kruisland); 3. J. Franssen (Ubachsberg); 4. J. Gelissen (Beek); 5. J. Lahaye (Bunde); 6. L. v. Loo (Kerkrade); 7. H. Schoenmakers (Blerick); 8. J. Pluymakers (Berg en Terblijt); 9. A. Stijkel (Hoensbroek); 10. H. Leunissen (Geleen).

Nieuwelingen: 1. W. Boss (Beek), 63 km in 1 uur 53 min. 42 sec.; 2. v. d. Zande (Veghel); 3. J. Vek (Waubach); 4. G. v. Hassel (Schinnen); 5. Fr. Ramakers (E cht).

 

S-GRAVENZANDE.(28 augustus).1954

Amateurs: 1. Joop van de Putten, 2. Gijs van Veldhoven, 3. Piet Steenvoorden,

Nieuwelingen: 1. Henk den Teuling,

 

S-HEERENHOEK.(22 augustus).1954

Amateurs: 1. Borremans, 2.Van Glerum, 3. Looyen, 4. West­dorp, 5. De Wit, 6. Keepers, 7. Bras, 8. Wuijts, 9. De Vree, 10.Maas.

 

SILVOLDE.(19 september).1954

Nieuwelingen: 1. W. van Barneveld, 2. Bart van de Ven, 3. J. Rijkborst,

 

SINT MICHIELGESTEL.(17 oktober).1954

Amateurs: 1. Harrie Scholten, 2. Tinie Wolfs, 3. Vic de Rooy,

Nieuwelingen: 1. Cor van Engeland, 2. Frits Ramakers, 3. Jos Kievits,

 

SINT MICHIELS GESTEL.(18 juli).1954

De Bosschenaar Timmermans heeft een goed seizoen. In St. Michiels-Gestel liet hij Wolfs en Timmermans uit Arnhem achter zich. Dat zijn er die toch behoorlijk uit de voeten kun­nen. Timmermans kan uit deze overwinning zelfverzekerdheid putten. Het doet ons voor de Bosschenaar, die het met de fietssport ernstig meent, genoegen, dat het succes niet uitblijft. Amateurs: 1.Timmerman, 2. Wolfs, 3. Timmermans (Arnhem), 4. De Korte, 5. Van Zummeren, 6. Slits, 7. Verhoeven, 8. Meijer, 9. Van de Loo, 10. Steenvoorden.

Nieuwelingen:1. Cuvelier, 2. Bloks, 3. Van Haaren, 4. Van Engeland, 5. Verkampen, 6. Jongerius.

 

SINT WILLEBRORD.(19 april).1954

SINT WILLEBRORD.(19 april).1954

WAGTMANS won in St. Willebrord

Beroepsrenners: 1. Wout Wagtmans, 2. Gerrit Voorting, 3. Hans Dekkers, 4. Willekes, 5. H. van de Kamp, 6. de Paepe, 7. van Stayen, 8. Ab Donker, 9. van der Elst, 10. Severijns.

Wagtmans heeft de eerste profcourse van het jaar gewonnen en waarschijnlijk heeft hem deze overwinning-evenveel genoegen gedaan als een grote internationale wedstrijd, die rijk met pegels beladen is. Want die eerste wedstrijd werd op Tweede Paasdag in St. Willebrord verreden, het wielerdorp in West­Brabant, waar „de Waut" zijn eerste schreden heeft gezet en waar hij elke buntpol heeft verkend op het aantal-pijpenspie­ren, dat er van te plukken was. Wout woont sinds jaren in Breda, maar St. Willebrord ligt hem na aan het hart. In zijn geboortedorpje is intussen Wim van Est uit de “Fijnert" een groot coureur geworden. Wout en Wim zijn beste vrienden, maar soms stelt de wielergemeenschap de vraag, wie nu de grootste wielrenner is. En dan zijn bij Wout en Wim, als zij niet oppassen, de poppen aan het dansen. De Wout heeft im­mers Willebrord nog niet vergeten. Nu wil het geval, dat Wim van Est de Ronde op het schone parcours dat de gemeenteraad speciaal voor wegwedstrij- den heeft laten aanleggen, al eens gewonnen heeft.

 

Tweede Paasdag is Wout Wagtmans in zijn geboortedorp de primes inter pares geweest. En dat zonder dat Wim van Est iets aan zijn populariteit heeft ingeboet. De Bordeaux-Parijs­rijder is evenwel nog niet in voile vorm, want in dat geval zou hij de voorsprong, waarbij hij al zijn krachten in de waag­schaal legde, wel tot het einde toe behouden hebben.

Het veld bestond uit een vijftigtal deelnemers, waaronder een zestal Belgen. Als er meer dan veertig Nederlandse profs aan de start verschijnen, dan bevindt zich daarbij het overgrote deel van onze wegrenners, waarvan er vele tot de jongeren behoren.

De ontvluchtingspoging van twee jonge dravers van geheel verschillende allure, die na 25 kilometer werd ingezet, heeft deze eerste profwedstrijd van het seizoen zijn karakter ge­geven. Dat waren Jan Plantaz en Nico van Est, de broer van Wim. Toen zij hun troeven op tafel legden, warm er reeds verschillende uit de wedstrijd verdwenen, zoals Holleeder, Maas, Van Elderen, Witteveen etc. Het tweetal veroverde zo­veel voorsprong, dat Wim van Est aan de kop van het peloton ongedurig werd en zijn kansen berekende. Tenslotte sloeg hij toe. Hij sneed zich van het peloton los om spoedig het tweetal te bereiken. Zestig ronden lang vocht dit drietal verbeten om een ronde voorsprong uit de pedalen te duwen. Het werden veertig seconden, maar verder bleek men het niet te kunnen brengen. In het peloton hadden zich Voorting, Dekkers en Wagtmans opgemaakt voor een felle achtervolging, die zoveel terreinverlies opleverde, dat Plantaz het eerst het hoofd in de schoot lei. De gebroeders Van Est zetten nog even met de kop­pigheid, die de West-Brabander in de course eigen is, door, om dan ook ingelopen te worden.

Toen sloegen zes man de beslissende slag.Pronk sprong weg, direct gevolgd door WagtmansDekkers, Voorting, Van der Kamp en Willekes. Het peloton bleef rustig,zodat 18 ronden later zich vijf renners met een ronde voonrsprong op kop konden plaatsen. Pronk was er niet bij, daar hij de snelle vlucht niet kon volgen. Enkele ronden voor het einde ontvluchtten De Paepe, Van Stayen en Donker aan het peloton om met honderd meter voorsprong nog een goede plaats te ver­overen.Wout Wagtmans werd in de spurt coursewinner voor Voorting en Dekkers. BRON:F. VAN GRIENSVEN.

Beroepsrenners:1. Wagtmans, 135 km in 3 uur 14 min. 47 sec.; 2. G. Voorting; 3. Dekkers; 4. Willekes; 5. Van der Kamp; 6. op een ronde De Paepe (B.); 7. Van Stayen (B.); 8. Danker; 9. Van der Elst (B.); 10. Severijns (B.); 11. Van Oers; 12. Schoenmakers; 13. Brink­man; 14. Roks; 15. Plantaz; 16. N. van Est; 17. De Wachter (B.); 18. Dons (B.); 19. Van As; 20. Dielissen.

           

SINT WILLEBRORD.(18 juli).1954

Amateurs:1. Maas, 10,0 km in 2 uur 30 min. 44 sec.; 21. Van Overveld; 3. De Bruijn; 4. Heeren; 5. Van Os; 6. Roks; 7. Schrauwen; 8. Braspennincx; 9. De Vree; 10. Roovers.

Nieuwelingen: 1. Van Moergestel, 2. Lambrechts, 3. Hanegraaf, 4, Koevoets, 5.Meeldijk.

 

SINT-JANSTEEN.(26 juni).1954

In Sint Jansteen was er de jaarlijkse kermisronde voor ama­teurs. De talrijketoeschouwers hebben er van een spectaculaire strijd weten te genieten. Het parcours moest 60 maal gereden worden en vanaf het begin was er strijdlust. Verschillende uit­looppogingen hepen echter op niets uit, totdat De Vree er alleen vandoor ging. Hij kreeg een halve minuut voorsprong, maar toen gingen Piet Maas en Roks achter hem aan. Zij haal­den hem niet alleen in, maar gingen hem zelfs voorbij. Samen begonnen zij aan de eindsprint, waarin Piet Maas de snelste bleek.

Amateurs: 1. Piet Maas,hij had voor de 100 km 2 uur 39 minuten nodig. 2. Adrie Roks, Sprunde4; 3. Martens, Stekene (Belgie); 4. Eddy de Waal, Kloosterzande; 5. De Vree, Breda; 6. Jac. Maas, Heerlen; 7._Roovers, Etten; 8. Van Over­veld, Hoogerheijde; 9. Boeren, Sprundel; 10. Oosthoek, 's-Hee­renhoek.

 

SLIEDRECHT.(3 juli).1954

Wim Snijders zegeviert in een matte Ronde van Sliedrecht

Sliedrecht, het stadje aan de Merwe, bekend door zijn wereld­reputatie van de uitvoerders op waterbouwkundig gebied, be­leefde voor de tweede maal de historie van een wielerronde, die de zege bracht aan Wim Snijders uit Halfweg, de sterkste sprinter.

Over deze Ronde van Sliedrecht valt niet zo heel veel toever­tellen. De strijd was vooral in het begin zeer mat. Dat was in de eerste 60 km, toen George de Korte zeer strijdlustig reed en slag op slag demarreerde. Vijf premies waren zijn beloning. Minder prettig was het verloop voor de Rotterdammer Van Nikken, die dwars door zijn frame ging. De beslissing viel na 60 km. Drie renners ontsnapten, het waren de plaatselijke favoriet Van de Berg en de Hagenaars Boon en Innemee. Ook de goed rijdende Van Rhijn kwam daar nog bij.

Even (tweede groep met Verhoef, Blokzeijl, P. Versluis, J. v. Vliet, J. v. d. Putten en Beyer, kwam daar nog bij, waarna F. Versluis, Ten Dam, Van Sas, Geluk en De Korte de kopgroep nog groter maakten. Weer een ronde later gingen Snijders, Wallet en Van Staten op jacht. Het duurde verscheidene ron­den eer zij aansluiting kregen, tenminste voor Snijders en Van Staten, want, voor Wallet was  het tempo te straf geweest en de Leimuidenaar viel weer terug in het peloton.

Een kopgroep van niet minder dan zeventien renners. Zij zaten op fluweel. Erg hard reden zij niet meer, totdat vijf ronden voor het einde Snijders met v. Sas, Verhoef en v. d. Putten wederom ontsnapten. In de eindsprint, welke nu kwam, had Snijders weinig moeite met zijn kornuiten en mocht snelle Wim weer eens een ereronde rijden. Plaatselijke favoriet Van de Berg finishte als goede vijfde. George de Korte, een der besten, kreeg kort voor het einde een lekke band.BRON:Hans van de Kamp

Amateurs: 1. W. Snijders (Halfweg), 100 km in 2 uur 27 min. 45 sec.; 2. J. van Sas (Den Haag); 3. S. Verhoef (Rotterdam); 4. J. v. d. Putten (Den Haag); 5. G. van de Berg (Sliedrecht); 6. L. ten Dam (Den Haag); 7. J. v. Vliet (Rotterdam); 8. G. v. Rhijn (Den Haag); 9. F. Versluis (Waddinxveen); 10. P. Versluis (Waddinxveen); 11. A. Geluk (Rotterdam); 12. Th. Innemee (Den Haag).

 

SLUIS.(26 juni).1954

Ook in Sluis reden de amateurs. Hier was het de Goesenaar T'heo van Wijchen, die de laatste tijd in uitstekende vorm is en al zijn rivalen verraste, door 20 ronden voor het einde er vandoor te gaan, zodat de anderen kansloos waren.

Hij ging met een minuut voorsprong als eerste over de eind­streep en deed over de 100 km 2 uur 35 min.

Amateurs: 1. Theo van Wijchen (Goes): 2. Piet de Bruin, Roosendaal; 3. C. Minne, Oostkamp (Belgie); 4. Jan Konings, Breda; 5. K. Ing­hels, Sas van Gent; 6. W. van As, Roosendaal; 7. Jos Heeren, Roosendaal; 8. Les Crauwaert, St. Andries (Belgie); 9. Do­minicus, Nieuwdorp; 10. M. Zuurmond, Sonneghem (Belgie).

 

SNEEK.(24 juli).1954

Amateurs: 1. Bertus Fok, 2. Cees Kayer, 3. Franken,

 

SOESTERBERG.(24 juli).1954

Amateurs: 1. Joop Captein, 2. Cor Blaauw, 3. Jan Eelsing,

 

SOMEREN.(30 mei).1954

Amateurs: 1. H. v. d. Linden (Hel;mond), 100 km in 2 uur 30 min. 56 sec.; 2. Gelen (Helmond); 3. perks (Geldrop); 4. De Bruyn (Roosendaal); 5. Pafort (Amsterdam); 6. T. Verbeek (Geldrop); 7. Van Lippen (Eindhoven); 8. Kroens (Eindhoven); 9. Damen (Lies­hoUt); 10. H. v. d. Brock (Breukelen).

Nieuwelingen: 1. Bert van Laarhoven, 2. L. Maes, 3. M. Scheutjens,

 

SON.(7 juni).1954

Amateurs: 1. Cuijten, Mierlo; 2. Brands, Eindhoven; 3. Veer, Den Bosch; 4. v. d. Weijer, Rips; 5. Verbeek, Eindhoven; 6. M. Deelen, Helmond; 7. P. v. d. Linden, Helmond; 8. Hendriks, Eindhoven; 9. Hoens, Eindhoven; 10. v. d. Made, Best; 11. De Haas, Eindhoven.

Nieuwelingen: 1. Bert van Laarhoven, 2. Gerrit Visser, 3. H. van de Laar,

 

SPAUBEEK.(11 april).1954

Harry Schoenmakers in Spaubeek

De talrijke toeschouwers die Spaubeek opzochten, bekeken al­daar met groot genoegen de gang van zaken. Zij kregen in alle opzichten waar voor hun geld. Voor dit smakelijk opgedist menu zorgden zestig amateurs, die door strijdlust en herhaalde " demarrages de Ronde van Spaubeek een tintelend cachet gaven. Steevast was het veld in “beweging", zowat geregeld viel iets aardigs te constateren.

Na 60 km sloegen Schoenmakers en Vroomen op de vlucht en toen dit duo bijstand kreeg van Gelissen en de Brabanders Bours en Lamers, scheen het zaakje gebakken.Zo dacht het peloton er evenwel niet over. Onder aanvoering van Boel­houwers, Janssen en Stevens werden de uitlopers tot de orde geroepen, waarna Leo Stevens in zijn eentje de plaat poetste. Resultaten leverde ook deze stunt niet op, evenwel een hierop aansluitende poging van Boelhouwers. Tien ronden voor het einde wipte Boelhouwers opnieuw voorwaarts. Hij maakte pardoes een fiks ,gat" en alleen de Venlonaar Janssen slaagde erin de man uit Bunde gezelschap te gaan houden. Vuurwerk van formaat werd toen afgestoken. Het peloton bewoog hemel en aarde om de twee dapperen in bedwang te houden. Vooral Schoenmakers moedigde de grote ,groep via kranig kopwerp duidelijk aan. Het vonnis werd voltrokken. Boelbouwers streek de vlag en koos zich een stelling in de lang sliert. Niet Janssen, neen, deze zette tezamen met Harry Schoenmakers een nieuwe stunt in elkaar, welke 200 meter winst opleverde. Het peloton aarzelde eventjes en vier ronden voor de finish noteerden de twee leiders een halve minuut voorsprong. Schoenmakers, speelde op volle winst. Hij voelde de victorie binnen zijn be­reik. Janssen trachtte het wiel van zijn buurtgenoot te houden, plots kwam er „afstand" en Schoenmakers reed vervolgens een stukje solo. Boeiend was de slotfase. Zulks niet alleen door de opmars van Sdhoenmakers en Janssen, maar ook door een of­fensief van Boelhouwers en Stevens, dat met de derde en vierde prijs werd beloond. BRON: Gerard Sillen

De uitslagen:

Nieuwelingen: 1. J. Ratejec (Heerlerheide), 50 km in 1 uur 17 min. 30 sec.; 2. L. van Loo (Kerkrade); 3. A. Rongen (Bunde); 4. A. Quix (Geleen); 5. A. van Breugel (Heerlen); 6. J. Heyligers. (Valkenburg); op 18 sec. 7. G. Hassel (Schinnen); 8. W. Boss (Beek); 9. W. Hardy (Maastricht); 10. E, Menten (Maastricht).

Amateurs: 1. H. Schoenmakers (Blerick), 106 km in 2 uur 45 min.; 2. L. Janssen (Venlo), op 15 seconden; 3. K. Boelhouwers. (Bunde), op 30 sec.; 4. L. Stevens (Elsloo), z.t.; 5. W. v. d. Water-laat (Eindhoven), z.t.; 6. J. Gelissen (Beek), z.t.; 7. Bours (Eind­hoven), z.t.; 8. Dirix (Bunde), z.t.; 9. Rokx (Rothem); 10. H. Leunissen (Geleen).

 

SPAUBEEK.(22 augustus).1954

De Ronde van Spaubeek had een levendig verloop. Allerlei schermutselingen brachten leven in de brou­werij, maar deze stunts vermochten geen afscheiding teweeg te brengen. Eindelijk sloeg Jo Heiligers op hol. Hij kon deze voorsprong een heel tijdje handhaven, zodat de prijs voor de strijdlustigste renner voor hem werd bestemd. De winst werd ruim een minuut, werd daarna teniet gedaan, waarna A. de Rooy en Jan Willemsen het hoge woord wensten te voeren. Zo ging het verder. Leo Stevens, Leunissen, Pluymakers en Jans­sen rukten naar de leiding, maar werden eveneens tot de orde geroepen. Toen sloeg Gelissen toe. Hij draafde een volle minuut voor de rest uit, welke winst vervolgens door Steenbakkers, Roelofsen en Lahaye werd geneutraliseerd. Dit liep niet van een leien dakje, maar uiteindelijk moest Gelissen het hoofd buigen. Hij had evenwel nog voldoende „macht" in zijn bapage want nauwelijks had genoemd trio hem te pakken, of Gelissen rukte opnieuw voorwaarts. Hij hield het heft in handen en bleef met 35 seconden baas over zijn achtervolgers.

Amateurs, 120 km: 1. Gelissen (Beek); 2. Lahaye (Bunde); 3. Steenbakkers (Maastricht); 4. Roelofsen (Spaubeek); 5. Ehlen (Broek-Sittard); 6. Janssen (Venlo); 7. De Rooy (Eichelshoven); 8. Nieskens (Swalmen); 9. Leunissen (Geleen); 10. Keulers (Ge­leen); 11. Kisters (Heerlerheide); 12. Hameleers (Maastricht); 13. Nelissen (Hulsberg).

Nieuwelingen, 60 km: 1. Meessen (Wijnandsrade); 2. Van Has­sel (Schinnen); 3. Spreen (Heerlen); 4. Pieters (Maastricht); 5. Boss (Beek).

 

STAMPERSGAT(29 mei).1954

Amateurs: 1. Roovers (Eaten), 100 km in 2 uur 20 min.; 2. Van de Borst (Eaten); 3. Wuits (Kruisland); 4. Matthijssen (Wouw); 5. Goorden (Nispen); 6. Jacobs (Breda); 7. Maas (Heerlen); 8. Haverkamp (Fijn­aard); 9. Marchant (Bergen op Zoom); 10. Van Est (Fijnaard).

 

STANDAARBUITEN.(20 juni).1954

Amateurs: 1. Frans Braat, 2. Henk Glerum, Goorden,

Nieuwelingen: 1. Adrie van Meel, 2. Withoek, 3. Leo van de PLuym,

 

STEENBERGEN.(1 augustus).1954

Amateurs: 1.Daan de Groot, 2. Henk Van den Broek, 3. Jan Westdorp, 4. Schrauwen, 5. Marchant, 6. Keepers, 7. Van Overvelt, 8. Van Wijchen, 9. Wuijts, 10.Heeren

 

STEENBERGEN – WELBERG.(22 augustus).1954

                        SCHULTE WON OP DE WELBERG.

Er was toch nog een beroepsrenners­course in Brabant en wel op de West­brabantse Welberg. De organisatoren Van Broekhoven, Van de Kasteel, Pee­ters, Van Aart en Baartmans handhaven de traditie. Het veld met Schulte, Bru­neel, Strom, Plantaz, Van Est, Maenen en de bekende Nederlandse profs, uit­gezonderd zij die in Solingen verbleven, zag er stevig genoeg uit om er een be­hoorlijke wedstrijd mee te rijden.

De Bosschenaar Schulte won, maar dit nam niet weg, dat Plantaz de interes­santste man uit het veld was. Hij schijnt weer naar zijn vroegste vorm toe te groeien. Misschien presteert hij op de Wereldkampioenschappen nog wel iets meer dan men van hem verwacht. De Eindhovenaar won niet alleen de pres­tatiepriis, bestaande uit een gouden das­speld (vijftien keer het eerst over de streep), maar hij drukte ook zijn stempel op de course. Veertig kilometer voor het einde ontstond het kopgroepje met Schulte, Plantaz, Van As, Nico van Est, Kwantes en Brinkman. In de laatste ronde demarreerde Schulte om juist 75 meter voorsprong to nemen.Plantaz trok op 250 meter voor de finish de spurt aan, waarna hij iedereen achter zich hield.

Schulte won in 3 uur 20 min. over de 140 km met een tiental seconden voor­sprong op Beroepsrenners: 1.Gerrit Schulte, 2. Plantaz, 3. Van As, 4. Van Est, 5. Brinkman, 6. Kwantes, 7. Maenen, 8. Van Roon, 9. Paymans, 10. Smits, 11. Van de Kamp, 12. Witteveen, 13. Van Osta, 14. Spenkelink.

Amateurs: 1. Daan de Groot, 2. Henk van de Broek, 3. Jan Westdorp

 

STEENWIJK.(18 augustus).1954

Nieuwelingen, 60 km: 1. J. Rademakers (Utrecht); 2. J. de Roo (Schore); 3. G. Beijers (Holten); 4. H. v. d. Sark (Boekelo); 5. A. Koning (Oldemarkt); 6. J. Theunissen (Utrecht); 7. F. Elzinga (Norg); 8. G. H. v. d. Veen (Augustinusga); 9. B. Platel (Zwolle).

 

STEIN.(29 augustus).1954

De talrijke sportliefhebbers, die het zware traject omzoomden, waarop de Ronde van Stein werd verreden, kwamen volledig aan hun trek. Er werd prima sport geboden, zodat: en publiek en vooral het ijverige comite met genoeigen op de gang van zaken kunnen terugblikken.

In de 11e ronde sloeg Leo Stevens op de vlucht, zijn voorsprong steeg aanzienlijk, doch toen Boelhouwers, De Rooy en Ehlen de handen uit de mouwen staken, was het dra met hem gedaan. Nauwelijks was de rust hersteld, of Stevens sloeg weer op de vlucht, ditmaal bijgestaan door Wim Snijders. Even later be­reikten ook Jacq. Gelissen en Van Zummeren de kop. De strijd kreeg een nieuw hoogtepunt, toen Boelhouwers, De Rooy en Nol Ehlen jacht gingen maken op de vier leiders. Twintig ron­den handen deze achtervolgers nodig om de balans in even­wicht te brengen. Nol Ehlen kreeg een lekke tube, verwisselde van fiets en kreeg zijn oorspronkelijke gezellen weer te pak­ken. Daarna sloeg Snijders toe. Met nog 22 ronden voor de boeg demarreerde de taaie knaap uit Halfweg. Hij kreeg bijstand van Jan Willemsen, die gedubbeld was, doch die het fikse tempo van Snijders niet lang kon bijbenen. De voorsprong werd opgevoerd. Kees Boelhouwers trachtte nog roet in het eten te strooien, maar Snijders bleef onbereikbaar.

Amateurs:1. W. Snijders (Halfweg), 105 km in 3 uur 1 min. 45 sec.; 2. Keees Boelhouwers (Bunde), op 1 min. 2 sec.; 3. A. de Rooy (Eygels­hoven), op 1.40; 4. A. Ehlen (Broeksittard), dp 2.50; 5. Jacq. Ge­lissen (Beek), z.t.; 6. Leo Stevens (Elsloo), z.t.; 7. J. Willemsen (Nuth); 8. Chr. Hameleers (Maastricht); 9. J. van Zummeren (Berghem); 10. H. Meerts (Geleen).

Nieuwelingen: 1. A. Beentjes (Heemskerk), 60 km in 1 uur 34 min. 10 sec.; 2. W. Severyns (Geleen); 3. H. Hurkmans (Eind­hoven); 4. H. Koopmans (Geleen); 5. J. Glaasmakers (Berg a.d. Maas).

 

STOPPELDIJK.(9 mei).1954

Amateurs: 1. Fons Borremans, 2. Leo Schrauwen, 3. Jan Westdorp,

 

SURHUISTERVEEN.(18 september).1954

            In Surhuisterveen faalden de Noordelingen volkomen

Twee en twintig Noorderlingen werden door tien „Hollanders" Zaterdagmiddag in Surhuisterveen volkomen van de sokken gereden. En dat nog wel in een wedstrjjd waar het heus niet zo extra heet is toegegaan. De Amsterdammer Schild werd winnaar, Geldermans (Beverwijk) l0e en pas op de elfde plaats kwam een man uit het Noorden, te weten de Fries Jan Cha­rissius. Wel had Coen Zondag (Delfzijl) de pech van twee lekke banden te verwerken gekregen, iets wat Jan Ottenbros (Alk­maar) ook in deze wedstrjjd overkwam, doch dat nam niet weg, dat de Hollanders sterk domineerden. Het viel in deze wed­strijd wel zeer op, dat de Noorderlingen, die in de aanvang van het seizoen zeer goed hadden gereden, nu blijkbaar geen vorm en wedstrijd-inzicht meer hadden. Het grootste gedeelte van hen zweefde aan de staart der “Hollanders", waardoor zij de kop niet konden bekijken. Mede daardoor heeft „de kop met hersens" - en met snelheid - kunnen zegevieren over „de kwispelende staart zonder inhoud".

De wedstrijd was zeer goed georganiseerd en de jury, hoofd­zakelijk gevormd uit leden van de Leeuwarder wielerclub „De Friesche Leeuw", heeft zich op een weldadig rustige wijze van haar taak gekweten. Na 25 ronden rijden opende Fok (Hoorn) het gevecht en sprong naar voren om in gezelschap van Jurry Huisman (Veendam) te trachten een ronde van 700 meter to nemen. Zij slaagden daarin niet, net zo min als andere daarop volgende pogingen van Bloetjes, Warta, Nijdam, Wim Snijders, Coen Zondag, Ouwehand, Lemmens en nog talrijke anderen.

Al deze pogingen sorteerden niet het bedoelde effect en het enige resultaat was, dat het een langdurig gevecht van “weg­gaan en halen" werd. Zo gingen ook 15 km voor het einde Scholte (Den Haag), Bloetjes (Alkmaar) en Tebbens (Gronin­gen) op stap. Deze drie kregen vrij spoedig versterking, waar­door een kopgroep ontstond bestaande uit de drie genoemden, de Beverwijkers De Ruyter, Geldermans en Groot en Rol uit Alkmaar. Deze kopgroep had het tien ronden voor het einde tot 15 seconden voorsprong kunnen brengen. Op dat moment openden Charissius (Leeuwarden), Fok en Kayer (Hoorn) een aanval op de kopgroep en stootten naar deze door. Vijf ronden voor het einde was het veld weer bijeen. Met nog twee ronden te rijden probeerden Fok en Kayer in een wanhopige poging om los van de grote groep naar de eindstreep te komen. Bij het ingaan van de laatste ronde waren zij echter weer terug gehaald en met 17 renners in groep werd de eindsprint ingezet. In de

laatste meters van deze sprint wisten Schild, Wim Snijders, Rol en Scholte zich van, een zeer geringe voorsprong op de overigen te verzekeren. Wiel aan wiel vlogen deze over de finish met Schild als winnaar.

De uitslag luidde als volgt:

Gecombineerde wedstrijd voor amateurs en nieuwelingen: 1. Fr. Schild (Amsterdam), tijd over 125 ronden van ca. 700 meter, 2 uur 7 min.; 2. Wim Snijders (Halfweg);  3. J. Rol (Alkmaar); 4. H. Scholte (Den Haag); 5. J. Groot (Beverwijk), eerste nieuweling; 6. J. Bloetjes (Alkmaar), winnaar premie voor de strijdlustigste renner; 7. B. Fok (Hoorn); 8. P. Vermast (Assendelft); 9. B. Ouwehand (Den Haag); 10. A. Geldermans (Beverwijk); 11. J. Charissius (Leeu­warden). BRON: PIETER M.KORF

 

TERHEIJDEN.(17 oktober).1954

   NIESTEN EN VAN DE KAMP BLONKEN UIT IN TERHEIJDEN.

In het Brabantse T'erheijden, onder de rook van Breda, reden een 25-tal juniores een aantrekkelijke wedstrijd, waarin Nies­ten en v. d. Kamp een voorname rol speelden. Ongeveer half course wist Niesten geheel alleen te ontsnappen en ondanks geen al te goede bochten-techniek, wilt hij steeds meer uit te lopen. Met een halve ronde voorsprong kwam hij ten val, doch klom weer op zijn fiets en hoewel v. d. Kamp met zijn kornui­ten uit het peloton vlak achter hem aanjoeg, wist Niesten on­bedreigd te zegevieren. De snelle v. d. Kamp klopte met een aardige sprint het peloton en werd tweede voor De Graaf en Zijlmans.

Nieuwelingen: 1. K. Niesten (Beverwijk); 2. W. v. d. Kamp (Barneveld); 3. A, de Graaf (Rotterdam); 4. J. Zijlmans (Raams­donk); 5. J. Rekelhof (Uithoorn); 6. A. Biemans (Ulvenhout); 7. F. Somers (Rotterdam); 8. H. Ket (Rotterdam); 9. Somers (Rot­terdam); 10. W. v. d. Stappen (Tilburg); 11. M. Janssen (Raams­donk).BRON:H. v. d. K.

 

TERNEUZEN.(29 mei).1954

Beroepsrenners: 1. Rene Mertens(B), 2. Henk Faanhof, 3. Noppie Koch,

 

THORN.(25 juli).1954

                     Nieskens kreeg de bloemen in Thorn

In deze kolommen hebben wij meermalen gewezen op de goede resultaten en - meer nog - op de beste hoedanigheden die de jonge Jacq. Nieskens uit Swalmen in zijn ransel meedraagt. Een pittige kerel, een knaap met een beste „zit", iemand die een stuk boven de gewone middelmaat - en wat daarbij in de buurt zit - uitsteekt.

In Thorn bekeek hij de ontwikkeling rustig. Voor zijn vele supporters te rustig zelfs. Deze koers werd door de regen zwaar geteisterd. Van een mals buitje was geen sprake, neen na 30 km viel de regen met stromen neer. Het parcours werd hierdoor glad en het gedeelte dat bedekt was met “kasseien" en zand uiterst zwaar te berijden. Dit was voor de wedstrijd­leiding een gemotiveerde reden om de af te leggen afstand tot 98 km terug te brengen. Doorlopend waren lichte schermutse­lingen aan de orde. Hierbij waren talrijke renners - o.m. Keuers, Van Grinsven, Deelen, de gebroeders v. d. Linden, Nieskens en Timmermans - betrokken. Nimmer werd de winst van een groepje evenwel groter dan een 150 meter, dan werd weer alles verenigd. Dertien ronden voor het einde ging de dappere Keulers aan de haal. Hij kreeg gezelschap van Deelen, die evenwel dra door tegenslag toeschouwer werd. Jammer, Keulers dus alleen met 15 seconden voorsprong aan de leiding. In de 8e ronde voor het slot wipte Nieskens met een machtige sprong uit de groep en had Keulers spoedig te pakken. Getweeen ging het verder, het peloton gaf zich ge­wonnen, al knabbelde het in de laatste ronde heel wat van de achterstand af. Nieskens klopte in de eindspurt - van kop of - Keulers met een wiel.

Nieuwelingen: 1. P. van Grinsven (Eindhoven), 50 km in 1 uur 21 min. 50 sec.; 2. M. Hagelaars (Den Bosch); 3. F. Oosterbosch (Eindhoven); 4. L. Maas (Valkenswaard), in 1.22.30; 5. A. Men­ders (Eindhoven); 6. F. Ramakers (Echt).

Amateurs: 1. J. Nieskens (Swalmen), 98 km in 2 uur 45 min.45 sec.; . G. Keulers (Geleen), z.t.; 3. op 25 sec. J. van Zum­meren (Berghem); 4. M. Verbeek (Geldrop); 5. H. v. d. Linden (Helmond); 6. W. Kouwenberg (Helmond); 7. Timmermans (Den Bosch); 8. J. v. Gogh (Eindhoven); 9. W. Brands (Eind­haven); 10. W. van Grinsven (Eindhoven).

 

TIEL.( 3 juli).1954

Amateurs:1. G. de Jager (Hoog Blokland); 2. W. Vreeswijk (Alphen a.d. Rijn); 3. G. Tebbens (Groningen); 4. J. Blaauw (Arnhem); 5. M. Zandwijk (Dodewaard); 6. C. de Nijs (Beverwijk); 7. T. Tim­mermans (Arnhem); 8. P. Wageman (Arnhem).

 

TILBURG – DE BESTERD.(20 juni).1954

Nieuwelingen: 1. Bertus Lute, 2. Voesen, 3. Hagenaars,

 

TILBURG – HASSELT.(29 augustus).1954

RONDE VAN HASSELT VOOR COONE.

Is Jef Coone weer over zijn moeilijke dagen heen? Direct na de Route de France, waaruit hij doodmoe thuis kwam, volgde er een rustperiode, waarna hij meteen een overwinning binnengraaide. Daarop reed hij zonder meer zijn wed­strijden, niet onverdienstelijk, maar toch ook niet als een uitblinker.

Zondag heeft hij in de Ronde van Has­selt weer tot het publiek gezegd: ,Kijk, bier ben ik!" Het gehele peloton lag ver­brokkeld over het parcours.

Amateurs: 1. Jef Coone, 2. Bouwmeester, 3. Van de Wiel, 4. Van 't Sas, 5. Meesters, 6. Van den Dungen, 7. Aarts, 8. Van Laarhoven, 9. Scholten, 10. Van Gennep

Nieuwelingen: 1. C. Michielsen, 2. W. Van der Heijde, 3. A. Van Son, 4. Schepers, 5. Jacobs.

 

TILBURG – LOVEN.(4 juli).1954

Amateurs: 1. Bert van Laarhoven, 2. Jan van Sas, 3. T. van de Wiel,

Nieuwelingen: 1. W. van Barneveld, 2. Math Hagelaars, 3. J. Krol

Adspiranten: 1. W. van de Kamp, 2. Valkman, 3. de Graaf,

Veteranen: 1. Ben van Dijk, 2. Berwers, 3. Prince

 

TILBURG – WANDELBOS.(27 mei).1957

Amateurs: 1. Piet de Veer, 2. Bert van Laarhoven, 3. Jef Coone,

Nieuwelingen: 1. Jos Kievits, 2. Engel van de Sande, 3. Cor van Engeland,

Veteranen: 1. Cor Tilleu, 2. Ben van Dijk, 3. J. Nagel,

 

TILBURG – WANDELBOS.(5 september).1954

  1. VAN DER LINDE KREEG BLOEMEN IN ZIJN VADERSTAD.

In T'ilburg worden de wegwedstrijden ook aan de lopende band verreden. Ad. van der Linde van het Tilburgse Pijnen­burg fietste het peloton deze middag op de 100 km finaal uit elkaar. Op 26 sec. kwamen Verkoot, Marchant, Kieboom over de streep. Op 47 sec. volgde De Ja ger; op 59 sec. Van den Dungen en Piet de Bruin.,Op 1.32 kwamen Kooy, Heeren, Go ossens, Vink en Van Laarhoven. Of er in de beslissende fase van deze wedstrijd ook aan gesleurd werd!

Voorts waren er wedstrijden voor adspi­ranten en nieuwelingen. Bij de nieuwe­lingen won Dijk uit Made, een match­winner die Vervoort„ Van Son, Van Pop­pel en Verhoeven achter zich lief.

Bij de adspiranten zegevierde Niesten uit Beverwijk voor Zijlmans uit Raams­donksveer.

 

UBACHS OVER WORMS.(30 mei).1954

FLOR VAN DER WEYDEN NUMMER EEN.

Flor v. d. Weyden is een ,dankbare" coureur. Het publiek heeft wat aan deze wilskrachtige kerel, die steevast voor een smakelijk menu zorgt, al gaat naderhand de eindbuit weleens aan zijn neus voorbij. In Ubach over Worms was bet evenwel raak. Met liefst twee minuten voorsprong stoof v. d. Weyden over de witte streep. Nauwelijks was het zaakje op gang ge­bracht, of de Maastrichtenaar besloot op zoek naar winst te gaan. Niets daarvan, oordeelde de groep. Een gezamenlijke poging met Vranken leverde eveneens niets op. Steenbakkers, Gelissen en Vogelzang hadden meer succes. Zij kregen gezel­schap van Pluymakers, De Roay, Lammers en.... v. d. Wey­den.

Tussen deze uitlopers en het peloton kwam vrij veel “ruimte". Na 65 km demarreerde Flor v. d. Weyden. Een solo-ren volgde. Achter hem ijlden zijn voormalige gezellen voorwaarts. Van der Weyden week niet, deed er nog een schepje open zegevier­de magnifiek.

Amateurs: 1. F. v. d. Weyden (Maastricht), 100 km in 2 uur 50 min. 10 sec.; 2. A. de Rooy (Eygelshaven), op 2.36; 3. J. Ge­lissen (Beek) ; 4. P. Steenbakkers (Maastricht); 5. J. Pluyma­kers (Berg en Terblijt); 6. H. Leunissen (Geleen), op 1 ronde; 7. J. Vranken (Eysden); 8. H. Franssen (Ubachsberg); 9. L. Ste­vens (Elsloo); 10. K. Boelhouwers (Bunde).

Nieuwelingen: 1. W. Boss (Beek), 45 km in 1 uur 18 min. 54 sec.; 2. G. Hassel (Schinnen); 3. J. Vek (Ubach over Worms); 4. J. Heiligers (Valkenburg); 5. J. Kohlen (Heerlerheide).

 

UBACHS over WORMS.(12 september).1954

CLUBKAMPIOENEN: JAN WILLEMSEN EN NOL EHLEN.

Op een 1 kilometer-circuit organiseerde de R.K. Toer- en Wie­lerclut, „Ubach over Worms" het jaarlijkse clubkampioenschap Amateurs en nieuwelingen begonnen gezamenlijk aan de 80 rondjes. Nadat 20 toeren waren afgelegd, vormde zich een kop­groepje, bestaande uit Willemsen, Welters, Meesen en Vek. Deze.uitlopers slaagden er in de winst aan te dikken. Jan Wil­lemsen wenste het heft helemaal alleen in handen te nemen. In de 50e ronde verliet hij zijn maten, had dra een beduidende voorsprong en was voor de rest volkomen onbereikbaar. Het veld werd door Willemsen zelfs gedubbeld. De nieuweling Meesen klopte in de spurt Vek.

Amateurs: 1. Jan Willemsen, 80 km in 2 uur 15 min. 20 sec.; 2. Welters, op 1 ronde; 3. Chapman, op 2 ronden.

Nieuwelingen: 1. Meesen, 80 km in 2 uur 16 min. 30 sec.; 2. Vek, z.t.; 3. P. Koolen, op 1 ronde.

 

UBACHSBERG.(9 mei).1954

Te Ubachsberg wend een nieuwelingen-koers verreden. Hier was het resultaat: 1. R. Spreen (Heerlen), 68 km in 2.10.05; 2. K. Heddstra op 2 mdn.; 3. Vek (Waubaeh); 4. Hassel (Schinnen); 5. Stanneveld (Hoensbroek).

 

UDEN.(29 augustus).1954

UDEN.(29 augustus).1954

                   SLITS EN VAN 'T HOF UITBLINKERS IN UDEN.

MILITAIR VERTOON, (II)

De snelle Sassenheimer Arend van 't Hof deed in de Ronde van Uden de vele duizenden extra juichen toen hij in de beslissende meters zijn sterke rivaal en medestrijder Slits uit St. Oeden­rode met enkele lengtes klopte. Dat waren de twee beste strij­ders van een prachtige en volkomen geslaagde Ronde van Uden. .

Ja, ja, vindt het nu maar jammer, dat jongens met wielertalenten de wapenrok dragen. In de Ronde van Uden, voor hen die er in geinteresseerd zijn, een premie­ronde, troefde militair Arend van 't Hof de hele troep. Zou er bij de militairen een gelukkige kentering in hun opvattin­gen hebben plaats gevonden? Of zijn het toevallige overwinningen? Dat geloven we juist niet. Maar er blijkt uit, dat men met een beetje goede wil van twee kan­ten, de wielrenners toch in een behoor­lijke vorm kan houden. In zulk een con­ditie, dat zij, na hun landsplicht vol­bracht te hebben, toch niet van voren­af-aan behoeven te

Reeds heel vroeg trokken in deze eerste Ronde van Uden de renners Slits en Hendriks op avontuur uit. Vele lange kilo­meters draafden zij voor het peloton uit, dat door het hoge tempo en de vrij sterke wind snel werd gedund. De prachtige ontsnapping van Slits en Hendriks werd echter achtervolgd door het fel jagende peloton. Hendriks viel terug, waarna even later Arend van 't Hof met een bliksemsnelle demarrage achter de inmiddels weer uitgelopen Slits aanjoeg. Van 't Hof pres­teerde het zich bij de snelle Slits te voegen en toen was het pleit beslecht, dat was reeds na 60 km en hoe hard of Gramser,

Kouwenberg, Wolfs en de vele anderen ook aan het peloton trokken, de twee durvers Van 't Hof en Slits lieten zich niet meer zien. Wel kreeg Cuyten pech, wat hem een plaats in de klassering kostte.

 

Door de felle jachten werd het peloton echter in tweeen ge­spleten, waarna de stevige Kayer plots de kans kreeg en op zijn beurt ontsnapte. Kayer reed toen een beste solorit en liep zienderogen op het duo Van 't Hof en Slits in. Verder dan een 3e plaats kon hij net niet komen, doch verdiend was die ere­plaats voor Kayer zeer zeker, evenals trouwens de overwin­ning van Arend van 't Hof op de sterke Slits.

Amateurs, 100 km in 2 uur 27 min. 10 sec.: 1. A. van 't Hof (Sassenheim); 2. Slits (St. Oedenrode); 3. Kayer (Hoorn); 4. Gramser (Siebengewald); 5. Bergmans (Aalst); 6. Kersten (Sie­bengewald); 7. v. d. Waterlaat (Eindhoven); 8. Goossens (St. Michielsgestel); 9. Wolfs (Vlijmen); 10. v. d. Made (Best).

Nieuwelingen: 1. H. Cuve­lier, 2. v. d. Eijnde, 3. Verkampen, 4. J. Cuvelier, 5. v. d. Zande.

 

ULFST.(18 juli).1954

Nieuwelingen: 1. H. Lammers, 2. Math Hagelaars, 3. Bertus Lute,

 

UTRECHT – TUINDORP.(7 juni).1954

             George de Korte zegeviert in Ronde van Tuindorp

Met de glimlach van de overwinning al op zijn gelaat, stak enkele meters voor de finish blonde krullebol George de Korte al juichend zijn handen omhoog, als prachtige overwinnaar van de Ronde van Tuindorp. Via enkele energieke pe­daalslagen maakte De Korte zich in de allerlaatste bocht los van de topsprinter Gijs Pauw, die ditmaal met een goede tweede plaats genoegen moest nemen.

Het was ditmaal een volkomen Utrechtse aangelegenheid, want er deden amateurs en nieuwelingen aan de ronde mee van de organiserende vereniging „De Volhar­ding" en van de U.W.V. ,Het Stadion".

De nieuwelingen weerden zich echter zeer goed tegen hun meer geroutineerde tegenstan- ders. Ben van Leur en Jos van de Hurk gooi­den de lont in het kruitvat. Hun poging werd echter snel in de kiem gesmoord door Rademakers, Smits en De Groot,

waarna ook snel het peloton weer ,bij de uitlopers kwam. ''

Kort hierna ontsnapte Rademakers we­derom en deze jonge talentvolle renner presteerde het, vele ronden lan~,g stand to houden tegen de strijdlust van de cracks Van de Broek, Pauw, De Korse en Soellaart. Juist toen Rademakers weer tot rust weed gebracht, demarreer­de George de Korte met verbluffend ge­mak uit het peloton.

Onverzettelijk, bet hoofd diep gebogen over zijn stuur, nam De Korte toege­juichd door de vele duizenden, een voor­sprong van 33 sec., die zelfs groeide tot 41 sec. Op dat moment waren er nog 27 km te rijden en groeide de voorsprong zienderogen.

Aan alle illusies kwam echter een wreed einde, door een lekke tube. Ondanks de uitstekende hulp van Noppie Koch, slonk de voorsprong van ,De Korte door het tweemaal verwisselen van fiets tot 16 sec. Het peloton kreeg zijn mannetje in het zicht en toeth Was het snel gebeurd.Verbeten en fel draaiden Pauw en v. d. Broek weer hun rondjes, toen de strijd weer open was.

Het werd een spannend slot..Nog 11 ron­den. Weer kwam er een kopgroepje met Pauw, v. d. Broek, Soellaart, Saaleman en De Korte. Weer worden zij achter­haald. .

Zou het een eindsprint worden van het hele peloton? Neen, zeiden Piet Gieling en Tom de Korver en onder enorm enthousiasme streden zij fel om een voor­sprong. Vergeefs. Henk van de Broek riep hen met het peloton tot de orde.

Doch zoals boven omschreven, ontsnapte George de Korte in de allerlaatste bocht en kon een fel sprinterd peloton met Gijs Pauw als eerste hem niet meer be­reiken. De sprinters Klein en Soellaart legden eveneens beslag op een ereplaats voor Henk van de Broek.

Rademakers was de beste nieuweling.

Amateurs: 1. G. de Korte, 75 km in 1 uur 45 min. 30 sec.; 2. G. Pauw; 3. H. Klein; 4. R. Soellaart; 5. H. v. d. Broek (Breuke­len); 6. J. v. d. Hurk; 7. P. Saaleman; 8. C. Brink (Bilthoven); 9. F. de Groot; 10. P. Gieling, rest. allen Utrecht.

Nieuwelingen: 1. Rademakers, 75 km in 1 uur 45 min. 30 sec.; 2. B. Teunisse; 3. B. Pothuizen; 4. T. de Korver; 5. G. van Zanten;' 6. Scheenhardt; 7. Smits; 8. B. de Korver.

BRON:HANS VAN DE KAMP.

 

UTRECHT – WILHELMINAPARK.(10 juli).1954

Amateurs: 1.Gijs Pauw, 2. Joop van de Putten, 3. Henk van de Broek,

Nieuwelingen: 1. H. Bakvis, 2. T. Markus, 3. Ben Teunisse,

 

UTRECHT – ZUILEN.(27 mei).1954

      SOLORIT BRENGT PIET DEGELING IN ZUILEN DE BLOEMEN.

Met opgeheven handen en juichend van vreugde stoof een jonge renner uit Venhuizen over de finish van de 13e Ronde van Zuilen. Dat was Piet Degeling, de jonge amateurrenner uit Venhuizen, die na een prachtige solorit van zeker 40 km als grootse triomphator zegevierde. Bovendien was Degeling een den weinige renners geweest, die kleur bracht aan deze Ronde van Zuilen, die ditmaal weer eens in het teken stond van de rivaliteit der Utrechtse renners en waarvan de organisatie zoals steeds in goede handen was van de U.W.C. ,De Volhar­ding".

De Utrechtse amateurs spraken een hartig woordje mee in deze course voor eigen publiek, ook al werd het geen Utrechtse zege. Mackaay nam al het eerst een premie voor zijn rekening; juist toen clubgenoot Roerhorst een lekke tube kreeg.

Een premie nam spoedig ook George de Korte voor zijn reke­ning, na een solorit, doch een krachtsexplosie van de grote favoriet Gijs Pauw, die spectaculair reed, doch geen voor­sprong kon namen, bracht het veld weer bijeen.

Spelenderwijs namen toen De Koning, Smits, Mackaay en v. d. Boogaart het heft in harden, doch door een paar krachts­inspanningien van Pauw met het peloton kon ook deze ont­snapping weer in de kiem worden gesmoord.

Zo werd de eerste helft van de 80 km nogal rustig afgelegd, doch juist toen het peloton zich ging koesteren in het warme zonnetje, ontsnapten Degeling en v. Brugggen zeer rap. Snel gingen toen De Korte, Bosch en Smits op jacht. Dit trio riep v. Bruggen tot de orde, maar Degeling bleef buiten het be­reik. Zelfs voor Pauw, want in een mooie rush kwam Gijs bij de vier uitlopers, gevolgd door het peloton. Maar Piet Degeling reed zo'n straf tempo, dat zijn voorsprong zienderogen werd vergroot tot zelfs een halve ronde.

Groot was toen de Utrechtse rivaliteit. Wel namen Henk Klein en George de Korte, twee Utrechters, weer een voorsprong, doch al de Utrechters trokken in het peloton weer eens zo fel van leer, dat de uitlopers weer werden gepakt. Ook voor Gijs Pauw was er geen wegkomen meer aan, hij was immers ook een Utrechter.

Zo naderden wij het einde. En terwijl Degeling luide toege­juicht in een prachtig tempo zijn rondjes draaide, wist Smits uit Vreeswijk ook nog handig van de rivaliteit gebruik te maken, door een ruime voorsprong te nemen.

Degeling werd dus onbedreigd een grootse overwinnaar en Smits al even onbedreigd goede tweede, waarna Gijs Pauw op zijn bekende manier de sprint van het peloton won.

Amateurs: 1. P. Degeling (Venhuizen), 80 km in 1 uur 59 min. 14 sec.; 2. T. Smits (Vreeswijk); 3. G. Pauw (Utrecht); 4. A. Romijn (Rijswijk); 5. P. Tienstra (Halfweg); 6. C. J. v. Gool (Rotterdam); 7. G. de Korte (Utrecht); 8. A. Alen (Utrecht); 9. A. Bosch (De Meern); 10. K. Soellaart (Utrecht).

Nieuwelingen: 1. A. Heide (Amsterdam), 40 km in 1 uur 3 min. 29 sec.; 2. J. Rademaker (Utrecht); 3. H. Jongerius (Utrecht); 4. J. A. Gudde (Amsterdam); 5. J. Verhoeven (Rotterdam); 6. B. Pothuizen (Utrecht); 7. E. Wittekoek (Rotterdam); 8. H. Ra­kers (Zeist); 9. J. Teunisse (Utrecht). BRON:HANS VAN DE KAMP.

 

UTRECHT – ZUILEN CLUB.(18 september.1954

Jan Rademakers zegevierde in Zuilen

Aan de sterrenhemel van de Utrechtse wielerwereld fonkelde Zaterdagmiddag in de 14e Ronde van Zuilen een nieuwe ster, in de gedaante van de 19-jarige Jan Rademakers. Deze op­komende Utrechtse crack presteerde het om in deze wieler­ronde een volle ronde geheel alleen uit te lopen.

Jan Rademakers zegevierde door dit wapenfeit geheel onver­wachts en wellicht is het gezegde: “Wat good is komt snel" op hem van toepassing, want Zuilen was pas zijn vierde amateur­course!

Een 50-tal amateurs en nieuwelingen werd gestart. Het waren allen leden van de twee Utrechtse verenigingen „De Volhar­ding" en „Hot Stadion".Reeds zeer snel kwamen de vele zwakke broeders te voorschijn. Voor v. d. Berg, Coenraats, Demandt, Schreuders en Breul, om er maar enkele te noemen, ging het na vijf rondjes al te hard. Zij verdwenen in de achterhoede.

Toch kwamen er ook uitlopers. Smits, Tergouw en Temming gooiden de lont in het kruitvat, doch de drie cracks v. d. Broek, Pauw en Rademakers kromden even hun ruggen en het spul was weer compleet.

Ook Bennie Teunisse kreeg geen kans, evenals Ben van Leur, die vijf rondjes voor z'n makkers uitdraafde. Overigens een beste jongen, die Van Leur, maar wat bitter jammer voor hem toch, dat het de laatste jaren totaal niet meer wil. Wanneer Van Leur zou willen slagen, dan dient hij zich veel beter voor te bereiden en bovendien ook heel wat pretjes opzij te zetten. Dat brengt de stiel van coureur mee.

Definitieve ontsnappingen kwamen er dus niet. Wel was het kleine manneke Frans de Groot eenmaal ijverig doende pittig een voorsprong op te bouwen. Een overstekend kind en een val maakten bruut een einde aan zijn planners.

Rademakers op jacht.

Het zou tot op de helft (40 km) duren, toen v. d. Broek, Pauw en Rademakers grof geschut in stelling brachten. Dit trio ont­snapte samen met Klein, Teunisse, Smits en Pothuizen. En nauwelijks weer een rondo later demarreerde Rademakers uit de kopgroep. Zijn voorsprong groeide met elke forse trap uit z'n tengere benen en mede doordat Gijs Pauw en Henk van de Broek dat prachtig vonden, bleef Rademakers weg. Pauw, Ra­demakers en v. d. Broek speelden onder een hoedje. Och en dat is wel eens leuk, want je moet een ander ook eens wat gunnen. Rademakers was hen zeer dankbaar en hij reed zo prachtig, vol stijl over het parcours, dat een volle ronde winst zijn grootse beloning werd.

Wel moeten wij nog even memoreren, dat het kopgroepje met Pauw, v. d. Broek, Klein, Teunisse en Smits met Pothuizen werd uitgebreid met de uitstekend op dreef zijnde Pieter Gie­ling en Soellaard, Oomen en Tergouw.

Hun tempo bleef zelfs zo bitter laag, dat later ook het peloton weer aansluiting kreeg.

Het duurde tot acht ronden voor het einde toen v. d. Broek en Pauw demarreerden. Nu was het de beurt van Rademakers om het tempo van het peloton te remmen en hij kweet zich uitstekend van zijn taak.

  Amateurs: 1. J. Rademakers (Utrecht), 60 ronden in 1 uur 49 min.; 2. op 1 ronde G. Pauw (Utrecht); 3. H. v. d. Brook (Breukelen); 4. H. Klein (Utrecht); 5. B. T'eunisse (Utrecht); 6. P. Gieling"(Utrecht); 7. C. Witkamp (Utrecht); 8. B. Pothuizen (Utrecht); 9. B. Korver (Utrecht); 10. A. Smits (Vreeswijk); 11. B. Tergouw (Utrecht); 12. J. Knaappen (Utrecht); 13. F. v. d. Staa (Utrecht).

 

VALKENSWAARD.(27 april).1954

Amateurs: 1. Mat Sonnemans, 2. Tinie Cuijten, 3. Hein van de Linden,

 

VALKENSWAARD.(2 mei).1954

Amateurs: 1. Tinie Verbeek, 2. Mat Sonnemans, 3. Willie Kouwenberg

Nieuwelingen: 1. Gerrit Visser, 2. Theo Verkampen, 3. G. van Hoof.

 

VEENDAM.(19 april).1944

       COEN ZONDAG klopte in Veendam alle “Hollandse sterren"

De ,Kattekoerser" Coen Zondag uit Delfzjjl, die voor enige weken terug in Belgie reeds, acte van grote bekwaamheid had gegeven, heeft Zondag in Veendam bewezen, aardig op weg te zijn om „de Coppi van hat Noorden"' te worden. Hij heeft in een brillant met Ottenbros, Timmermans en Hofland gevoerd gevecht een schitterende overwinning behaald. Deze overwinning - zijn eerste als amateur - heeft hij alleszins verdiend. Brekende met de fout van vrijwel alle Noorderlingen - het steeds in de achterhoede blijven zweven - heeft hij de strijd op het voorplan gevoerd zonder nochtans in de fout te vervallen om zich leeg te pompen voordat de slotphase begon. Coen Zondag in deze forma, en met het tactische inzicht van vandaag, is een rivaal die door de „Hollanders" niet meer on­derschat mag worden.

Bij de nieuwelingen was het niet de „vuurvreter” Henk Nijdam uit Eelderwolde - koploper tot en met -, nog de te defensief rijdende Punter uit Hoogkerk of de moedig strijdende Laphor uit Veendam die zegevierde. Neen, bij alle strijdlust die de Noordelijke nieuwelingen ontplooiden, kwamen zij uitgerekend het goede eindschot tekort. Marcus uit Halfweg (N.H.) bepaalde hier de zege in een eerlijk geeindigd gevecht.

In de amateurwedstrijd, waarin de strijd zich aanvankelijk bepaalde tot de premiesprints, zagen krachten, welke elkaar niet veel ontliepen. Jan .Hofland (Beverwijk) – die ,,witgloei­end" de strijd inging omdat wij het vorige;jaar „iets" over hem geschreven hadden -, Piet Vermast (Assendelft), Wim Snijders (Halfweg, N.H.), Jan Ottenbros (Alkmaar) en andere “Hol­dandse" prominenten zagen zich gesteld tegenover de bekende Noorderlingen Frans Scheuneman (Veendam), Albert Hendrik­sen (Veendam), Willy Reintke (Veendam), die achter nog niet de ,,snee" van „de man in conditie" heeft, Henk de Roo (Em­men), vandaag in de course „een kip zonder kop", en de nieuwe Noordelijke amateurs Melle van Dekken en Sjabbe Hovingh, beiden uit Hoogkerk, alsmede C.(oppi) Zondag, de intelligente man uit Delfzijl. De Amsterdammer F. Schild was de topman in de premiesprints, doch op de afstand was hij “nergens".Hof­land-reed tot op 30 ronden voor het einde zover mogelijk in de achterhoede. Hij was de man die aan een rekensommetje bezig was, dat een voor hem foutieve uitslag gaf. Want toen hij meen­de met zijn telling klaar te zijn en dus zijn rekening presen­teerde aan de koplopers om daarna maar meteen door te gaan, waren er anderen die nog iets voor Hofland in het vat hadden gehouden en hem dus nagingen. Hofland werd daardoor ge­dwongen weer in de kopgroep terug te keren. Pos uit Vreeland toonde toen zijn papieren en ging na een premiesprint alleen door. Hij wist van 12 naar .20 seconden voorsprong op het ach­tervolgende peloton te komen, wat fel achter hem aanjaagde. Onder aanvoering van Coen Zondag wisten Wagenaar (Voorst), Van Putten (Den Haag), Jacobs (Amsterdam) en Scheuneman (Veendam) bij Pos te komen. Op 13 seconden achter hen reden Timmermans (Arnhem), Wim Snijders (Halfweg), W. Brunschot (Den Haag) en Ottenbros (Alkmaar). Er waren nog 10 ronden te rijden toen Hofland zijn aanval vanuit het grote peloton naar de koplopers aanving. Met hem mee ging H. Schouten (Amsterdam). Twee ronden voor het einde slaagden zij er in zich bij de koplopers te voegen. In de laatste ronde poogde Scheuneman met een demarrage zich van zijn tegenstanders te ontdoen, doch slaagde daarin niet. Timmermans en Snijders beantwoordde de demarrage van Scheuneman afdoende en de zich daardoor ontwikkelende eindsprint gaf de volgende totaal­uitslag: BRON: PIETER M. KORF

Amateurs: 1. Coen Zondag (Delfzijl), 80 km in 1 uur 55 min. 14.7 sec.; 2. J. Ottenbros (Alkmaar); 3. Timmermans (Arnhem); 4. J. Hofland (Beverwijk); 5. H. Schouten (Amsterdam); 6. J. van Putten (Den Haag); 7. W. Snijders (Halfweg); 8. C. M. Ja­cobs (Amsterdam); 9. W. Brunschot (Den Haag);10. Pos (Vree­land); 11. A. Wagenaar (Voorst); 12. F. Scheuneman (Veendam); 13. W. Reintke (Veendam); 14: J. Kleine (Naarden).

Nieuwelingen: 1. T. Markus (Halfweg N.H.), 40 km in 56 min. 37.3 sec.; 2. G. S. v. d. Veen (Augustinusga); 3. G. Scheermeijer (Amsterdam); 4. H. Nijdam (Eelderwolde); 5. E. Jongstra (Hoo­geveen); 6. Van Os (Amsterdam); 7. A. Koning (Oldemarkt); 8. A. Vroom (Dude Pekela); 9. J. C. Croes (Hoogkerk); 10. Vonhof (Amsterdam); 11. A. Robertus (Appingedam); 12. J. Edelen­bosch (Enkkhuizen).

 

VELDHOVEN.(4 april).1954

Veldhoven opende het Brabants wielerseizoen

Giis Pauw keek er raar van op, dat hij in de eindsprint Piet van der Linden achter zich hield, maar toch nog gepasseerd werd door een schriele kerel, waarvan hij totdusver nog nooit gezien of gehoord had. Dat was Zondag in de eerste Brabantse wedstrijd van het seizoen A. van der Linden uit Tilburg. Hij schreef de eerste de beste keer, dat hij bij de amateurs meereed, de Ronde van Veldhoven op, zijn naam.

Maar het was Pauw niet alleen, die een vreemd gezicht opzette. Want in de nieuwelingenwedstrijd was het Graafmans van de Tilburgse wielerclub „Pijnenburg" geweest, die zich met meters voorsprong als eerste over de eindstreep wierp. Die A. van der Linden was het tweede lid van „Pijnenburg" die met de overwinning ging strijken.

Er waren verschillende clubmensen uit diverse streken, die tegen elkaar-moesten zeggen: dat belooft me wat met die club van Jan van Grinsven. Ze zijn daar in Tilburg goed en wel bezig en... . het lijkt erop of het kampioenen gaat regenen.

Er is nog eens een tijd in de Wolstad geweest, dat de kam­pioenen voor het opscheppen waren. Maar dat leek ver, heel ver geleden. En toch, nu na een paar jaren gestadig werken in de T. en W. „Pijnenburg" zijn de Tilburgers weer voorgoed in de uitslagen present. Kees Paymans moge een voorloper zijn geweest, een enkeling, dit seizoen krijgen de Tilburgers wat in de melk te brokkelen. Totdusver vroeg iedereen zich met ver­wondering af, waarom de Kruiken en de Turken het initiatief aan West- en Oost-Brabanders overlieten. Maar nu zij komen moeten wij op onze hoede zijn. De Tilburgers kwamen altijd met wat goeds.

Dus „Pijnenburg" leverde in Veldhoven de beide winnaars: Graafmans bij de nieuwelingen, die onverwacht in regen en wind 61,5 km moesten rijden en A. van der Linden bij de amateurs.

Bij het bestuur van ,Tempo,, ging een zucht van verlichting op toen de startschoten waren gelost. Voorzitter Zijlmans met zijn secondanten heeft met deze Brabantse Openings-course heel wat te stellen gehad. De heer Raymakers viel de eer te beurt om in de eerste instantie het rennersveld samen te stel­len. Dat wil zeggen, de correspondentie ging door zijn hand en hij had de eerste “aanloop". Wat dat soms betekent beseft alleen hij, die vaker een wedstrijd in elkaar gezet heeft. Maar nu bij deze Ronde van Veldhoven was het helemaal erg. Waar de renners vandaan komen is een raadsel. Liefst meer dan 1200 inschrijvingen kreeg men in Veldhoven te verwerken. Geluk­kig beschikte men over een groot parcours, dat echter het nadeel heeft zijn beste dagen gekend te hebben. Het was deze keer zwaar, glad en in de bochten gevaarlijk. Maar het was 2,5 km lang. Er konden dus honderd nieuwelingen en 125 ama­teurs starten. Er waren er nog meer te gerieven dan op vele andere plaatsen.

Er gingen nog meer zuchten op, toen bleek dat er, ondanks het slechte weer, toch duizenden toeschouwers naar de wedstrijd waren getogen. Het was geen “strop" al deden dit de weers­omstandigheden op Zondagmorgen ernstig vermoeden. Hoe men het ook wendt of keet Veldhoven had toch wel geluk. Al willen we niet ontkennen, dat men met hard werden ook geluk verdient.

Bij de amateurs had men dus een sterk veld kunnen samen­stellen. Maar voor die 100 kilometer waren heel wat pechvogels geboren. Tot de eersten behoorden Vriens, Van de Laar, Son­nemans, Peters, Stout, Timmermans, etc: Later deed zich in de beslissende fase nog een valpartij voor, waarbij kanshebbers uit de wedstrijd moesten verdwijnen zoals Den Ouden en Van Grinsven, die met Lute, Pauw, Post, Coone en nog enkele an­deren voor enig spektakel aan de kop van het peloton hadden gezorgd. Dat was hard nodig, want het gehele veld bleef tot het einde toe gesloten. Er waren wel afvallers maar geen weg­lopers te bekennen. Natuurlijk kwamen de sterksten toch in de eindspurt terecht. Er was namelijk een hoog tempo gedraaid dat velen te zwaar op de maag lag.

De uitslag was als volgt: BRON: Frits van Griensven

Amateurs: 1. A. van der Linden (Tilburg), 100 km in 2.37.07; 2. Pauw (Utrecht); 3. P. van der Linden (Helmand); 4. J. Coone (Eindhoven); 5. Van den Broek (Breukelen); 6. Van den Dun­gen (Tilburg); 7. Cuijten (Mierlo); 8. De Reuver (Oss); 9. P. de Bruijn (Roosendaal); 10. Van Steenvoorde (Haarlem); 11. Hendriks (Eindhoven); 12. Konings (Breda); 13. Bergmans (Aalst); 14. v. d. Waterlaat (Eindhoven); 15. v. d. Brand (Schijn­del).

Nieuwelingen: 1. Graafmans (Gilze), 62,5 km in 1.38.40; 2. Ale­baak (Schijndel); 3. Van Dongen (Dongen); 4. Kivits (Vlijmen); 5. Hoffman (Eaten); 6. Verkampen (Gemert); 7. Van Engelen (Veldhoven); 8. Kennis (Hoogeloon); 9. Van Hoof (Valkens­waard); 10. v. d. Sande (Schijndel); 11. Liebregts (Vlijmen); 12. Parijs (Vlijmen); 13. Den Otter (St. Michiels Gestel); 14. Poppe­laars (Vlijmen); 15. Van Dal (Vlijmen).

 

VELDHOVEN.(8 augustus).1954

Nieuwelingen: 1. Maas, 2.Heijden, 3. Weijdeven, 4. Gijrath, 5. v. d. Boo­men, 6. Van der Heijden, 7. Maas, 8. Van Enge­len, 9. Van Hoof, 10. Renders.

Veteranen:1. Van Dijk, 2. Nagel, 3. Krijgsman, 4. Joosten, 5. Prins, 6. De Rooy, 7. Smets, 8. Haagberg, 9. Van der Linden, 10.Melchior.

 

VELSEN – NOORD.(29 mei).1954

        JAN OTTENBROS WINNAAR IN RONDE VAN VELSEN-NOORD.

De populaire Alkmaarder Jan Ottenbros heeft weer eens bewezen, dat hij bij de amateurs nog lang niet afgedaan heeft. Na een felle eindsprint met Wallet, Bol, Captein, v. Verseveld en Kuitwaard - waarbij het verschil met Dolf Wallet slechts een banddikte bedroeg - snelde de “ouwe" als winnaar over de eind­streep in de tweede Ronde van Velsen­ Noord. De 38-jarige Ottenbros, die in alles een voorbeeld voor de jonge garde is, reed lachend zijn eerste ereronde in het nieuwe seizoen. En er volgen er stel­lig nog meer.

Amateurs: 1. Jan Ottenbros (Alk­maar), 75 km in 1 uur, 1 min. 3 sec.; 2. D, Wallet (Leimuiden); 3. J. Rol (Alk­maar); 4. J. Captein (Amsterdam); 5. J. v. Verseveld (Aalsmeer); 6. H. Kuitwaard (Velsen); 7. J. Hofland (Beverwijk); 8. R. Frank (Amsterdam) ; 9. H. Roerhorst (Utrecht); 10. W. Snijders (Halfweg); 11. F. Rabe (Amsterdam); 12. C. Blaauw (Zaandam); 13. R. Janisse (Amsterdam); 14. K. de Groot (West Graftdijk). De prestatieprijs wend toegekend aan Jan Hofland.

Bij de nieuwelingen, die een wedstrijd over 40 km reden, zegevierde de Bever­wijker Jan Groot, die daarmede zijn vijfde overwinning behaalde. De strijd­lustige Arie van Wetten - die tweede werd - kreeg de prestatieprijs.

Nieuwelingen: 1. Jan Groot (Bever­wijk), 40 km in 1 uur 1 min. 10 sec.; 2. A. van Wetten (Noordwijkerhout); 3. H. Cuvelier (Nw. Vennep); 4. B. van Beem (Halfweg); 5. G. Rijkelijkhuizen (Rijn­saterswoude); 6. C. van Leeuwen (Was­senaar); 7. C. Jong (IJmuiden); 8. B. Lute ('s-Graveland); 9. J. Edelenbosch (Enk­huizen); 10. J. Rijkborst (Halfweg).

BRON:JAN ROOSEBOOM DE VRIES.

 

VENLO.(30 mei).1954

Nadat in Venlo een valpartij voor wat uitvallers had gezorgd, trachtte de plaatselijke favoriet Janssen een duit in het zakje te doen. Dit mislukte, waarna de Eindhovenaren Van Zundert en v. d. Waterlaat op de vlucht sloegen. Toen de winst een halve minuut bedroeg, deponeerde Harry Schoenmakers vlot­weg zekere troeven op tafel. Hij kreeg een paar sterke mannen mee: Lute, Nieskens, v. d. Borgh, Janssen.

Dra moesten Van Zundert en v. d. Waterlaat de wapens strekken, waarna gezamenlijk de finish werd opgezocht. In deze slotfase poogden Nieskens en v. d. Borgh nog de zaak in hun voordeel te beslissen, doch hiervan kwam niets terecht.

Harry Schoenmakers spurtte even later zijn zoveelste zege op zijn erelijst.

Nieuwelingen: 1. Ramakers (Echt), 44 km in 57 min. 34 sec.; 2. Renders (Eindhoven); 3. Robert (Amsterdpm); 4. Van Grinsven (Eindhoven); 5. Mollee (Eindhoven).

Amateurs: 1. H. Schoenmakers (Blerick), 110 km in 2 uur 13 min. 59 sec.; 2. ,B. Lute ('s-Graveland); 3. J. Nieskens (Swal­men); 4. M. v. d. Borgh (Koningsbosch); 5. L. Janssen (Venlo); 6. W. v. d. Waterlaat (Eindhoven); 7. J. Blaauw (Arnhem); 8. H. de Haas (Eindhoven); 9. P. van Zundert (Eindhoven); 10. J. Sanders (Geldrop).

 

VLAGTWEDDE.(22 augustus).1954

Nieuwelingen en Amateurs, 80 km: 1. Ottenbros (Alkmaar); 2. Talens (Hoogeveen); 3. Huisman (Veendam); 4. Kayer (Hoorn); 5. Fok (Hoorn); 6. T'ebberis (Groningen); 7. Vermast (Assen­delft); 8. Jongsma (Hoogeveen) (nieuweling); 9. Kleyne (Naarden).

 

VLIJMEN.(30 mei).1954

Amateurs: 1. Krijn Post, 2. Piet van de Dungen, 3. Wim Rusman,

Nieuwelingen: 1. Joop Smit, 2. H. van de Lee, 3. Cor van Engeland,

Veteranen: 1. Ben van Dijk, 2. J. Nagel, 3. Berwers,

 

VLISSINGEN.OMNIUM.(19 september).1954

Beroepsrenners: 1. Gerrit Voorting, 2. Wim van Est, 3. Wout Wagtmans, 4. Jules Maenen, 5. Adri Suykerbuyk, 6. Hein van Breenen, 7. Thijs Roks, 8. van de LIjke,

 

WAALWIJK.(23 mei).1954

Amateurs: 1. Verhoeven(Tilburg), 2. Hamelink, 3. Meesters, 4. Rutten. 5. de Jong, 6. den Ouden, 7. van Ingen, 8. Hoefnagels, 9. de Wit, 10. Ottenbros.

Nieuwelingen: 1. Zopfi(Oosterhout), 2. Beuker, 3. van Dijk, 4. Kievits, 5. de Veer.

 

WAALWIJK.(27 juni).1954

Nieuwelingen: 1. Van Wetten, Noordwijkerhout, 72 km in 1 uur 52 min. 16 sec.; 2. Van Son, Nieuwkuijk; 3. Verstelle, Wolfaartsdijk; 4. Bloks, Den Bosch; 5. Hofman, Etten; 6. De Veer, Den Bosch; 7. Hagelaars, Den Bosch; 8. Jacobs, Rotter­dam; 9. Coehorst, Tilburg; 10. Leermakers, Tilburg.

 

WAALWIJK.(15 augustus).1854

Amateurs: 1. Steenvoorden, 2. Geluk, 3. Vink, 4. Pos, 5. Van Laarhoven, 6. Van de Pluijm, 7. Nuijten, 8. Welten, 9. Van de Berg, 10.Rutten.

Adspiranten: 1. A. Rekelhof, 2. de Graaf, 3. Vis,

 

WASPIK.(25 april).1954

GRONINGEN – STADSPARK.(25 april).1954

                        Ronde van Waspik voor Van de Brand

                           Jan Ottenbros wint te Groningen

De Schijndelse crack Van de Brand gaat het dit jaar met overwinningen vertellen. Jammer, dat zich een ernstige valpartij had voorgedaan, die F. v. d. Elshout een sleutelbeenbreuk bezorgde en Piet de Jongh dwong om op te geven. Dit ongeval vond plaats nadat er een jacht ontketend was door zeven weglopers, waarbij zich Van den Brand bevond. Meesters, Jacobs en Konings gingen op zoek naar de weg­lopers maar slaagden niet. Zij bleken tus­sen kopgroep en peloton hangen. Het pe­loton werd bijna gedubbeld. Vier ronden voor het einde sprong Van den Brand van zijn kameraden weg om met twee­honderd meter voorsprong de finish te passeren.

Reeds kort na de start waren er heethoofden, die „even" een ronde wilder uitlopen. Dit scheen hun aanvankelijk ook ge­makkelijk te lukken, want renners als Wil Vreeswijk (Alphen a.d. Rijn), Henk de Roo (Emmen), Jan Bredius (Diemen) en Sjabbe Hoving (Hoogkerk) hadden elkaar gevonden in een ge­slaagde poging. De beide Noorderlingen kregen vanuit het pelo­ton een extra steun, waar enkele clubgenoten van Sjabbe Ho­ving het tempo vertraagden. Zo gelukte het de koplopers al gauw een voorsprong te nemen van 13 sec. en door het goed overnemen van de kop liepen ze nog verder uit. Na 24 ronden was de voorsprong 30 sec., 10 ronden later was dit vergroot tot 45 sec. Hierna begon het peloton, beducht voor een ronde ach­terstand, feller te reageren en wist snel op de kop in te lopen. Wil Vreeswijk, die het gevaar zag komen, demarreerde en had al gauw 13 sec. op de kopgroep, die op haar beurt 30 sec. voor­lag op het peloton. De kop, die Wil Vreeswijk met lede ogen had zien vertrekken, probeerde weer bij hem te komen en dit versnelde de afbraak van dit groepje. Het eerste ging Henk de Roo door de knieen, viel terug op het peloton en was even later uit de koers, totaal leeggejaagd. Wil Vreeswijk moest kort daar­na ook zijn tol betalen, terug naar de kop, die geen kracht meer had en opgeslokt werd door het peloton.

Amateurs: 1. Van den Brand, Schijndel, 80 km in 2 uur 10 min. 3 sec.; 2. Snijders, Halfweg; 3. Van der Linden, Tilburg

Dit was een teken voor Geldermans (Beverwijk) en Mattie v. d. Heuvel (Hengelo) om het te proberen en Fre Mik (Nw. Pekela) sprong enige ronden later weg en kreeg snel aansluiting. Ver­der en verder wisten deze drie uit te lopen, maar met nog 10 ronden te rijden bracht een nieuwe groep leven in de brou­werij. Henk Kuitwaard (Velsen), C. Havik (Zaandam), Theo Bulten (Zwolle), v. Bockel (Amsterdam) en Jan Ottenbros (Alk­maar) sprongen met een felle demarrage uit het peloton dat stil scheen te staan. 5 ronden had dit groepje nodig om de drie koplopers in te halen en samen door te gaan. Een poging van v. Bockel om er alleen vandoor te gaan had geen succes, zodat de eindsprint kwam met een zege van Ottenbros. Coen Zondag (Delfzijl) en Willie Reintke vluchtten in de laatste 2 ronden nog uit het peloton en wisten zich zo nog onder de eerste tien te scharen.BRON: GEERT STIKSMA

Nieuwelingen: 1. Van Engeland, Schijn­del, 40 km in 1 uur 6 min. 28 sec.: 2. Van de Zande, Veghel; 3. Termershuizen, Pijnacker; 4. Bloks, Den Bosch.

Amateurs: 1. J. Ottenbros, Alkmaar, 100 km in 2 uur 22 min. 32.8 sec.; 2. C. Havik, Zaandam; 3. H. Kuitwaard, Vel­sen; 4. M. v. d. Heuvel, Hengelo; 5. Th. Bulten, Zwolle; 6. F. Mik, Nw. Pekela; 7. J. v. Bockel, Amsterdam; 8. M. Gelder­mans, Beverwijk; 9. C. Zondag, Delfzijl; 10. W. Reintke, Veen­dam.

 

Ook bij de 82 nieuwelingen waren de uitlooppogingen aan de orde van de dag. Een 100 meter was wel het grootste gat dat ze konden trekken, doch 4 ronden voor het einde waren het 9 ren­ners, die op 150 meter wisten te komen. Het fel achtervolgende peloton kreeg door een valpartij meer achterstand en in de sprint wist J. Groot uit Beverwijk te winnen voor Henk Nij­dam. Jan Koekkoek besliste de eindsprint van het peloton.

Nieuwelingen: 1. J. Groot,, Beverwijk, 40 km in 57 min. 52.7 sec.; 2. H. Nijdam, Eelderwolde; 3. T. Markus, Halfweg; 4. L. Bas, Halfweg; 5. C. Croes, Hoogkerk; 6. A. Bdentjes, Heems­kerk N.H.; 7. J. Bonder, Eelderwolde; 8. H. Nijdam, Apeldoorn; 9. A. Robertus, Appingedam; 10. J. Koekkoek, Groningen.

 

WIJCHEN.(4 september).1954

Amateurs: 1. Tinie Wolfs, 2. Jozef van Zummeren, 3. Tonnie van der Loo

Nieuwelingen: 1. M. Schipper, 2. Harrie Cuveluer, 3. Wout van Putten,

 

WIJK AAN ZEE.(12 september).1954

  Arie van Wetten won, na moedige solovlucht, in Wijk aan Zee

De jeugdige Arie van Wetten uit Noordwijkerhout, onlangs toegetreden tot de rijen der amateurs en al enkele malen onder de prijswinnaars, heeft weer eens van zich doen spreken; nu was het in de derde Ronde van Wijk aan Zee, georganiseerd door “Kennemerland", waar hij een moedige solovlucht van 21 km beloond zag worden met zijn eerste amateur-overwin­ning. Een overwinning bevochten op een sterk veld deelnenmers en op de voor hem zo vertrouwde wijze: hard rijden en geen krimp geven.

Na de gebruikelijke voorposten-gevechten - waarbij Ton Martens de eerste premie verwierf en Joop Wuurman zijn veroverde voorsprong door pech verloren zag gaan - kwam er na 22 km koers enige tekening in de strijd. De strijdlustige Dirk de Ruiter wist toen te ontsnappen en kreeg even later versterking van Joop Captein, De Korte, Piet Peters en Bloet­jes. Het trio Wuurman-Pos-Van,Wetten wierp zich echter in het spoor van deze kopgroep en toen ook Gijs Pauw de sprong uit het peloton waagde, kwam er na 7 km een einde aan de illusies van het leidende vijftal.

Na enkele vergeefse uitlooppogingen wist De Ruiter - die zich voordien ook al enkele malen had geweerd - weer aan de aandacht van het peloton te ontkomen. Er werd echter alarm geblazen en Klebach was de eerste, die aan de achtervolging begon, terwijl De Korte, Geldermans, Pos en ook Captein, Van Wetten en Van der Knaap dit voorbeeld volgden. Het gevolg hiervan was, dat er zich halverwege de wedstrijd (40 km) een vijf-man sterke kopgroep formeerde; bestaande uit: De Ruiter, Geldermans, Captein, Van Wetten en Van der Knaap. Klebach, die er aanvankelijk ook bij was, werd door pech getroffen. De beslissende slag scheen gevallen te zijn, maar het peloton nam nog geen genoegen met deze beslissing en ontketende felle jachten om de vluchtelingen tot de orde te roepen. Pauw en Verseveld legden de grondslag voor een achtervolgersgroep, waarbij ook Hofland en De Korte en vervolgens Blauw en Mannaart, aansluiting kregen. Voor Van der Knaap en Gelder­mans werd het geforceerde tempo in de kopgroep om uit de greep van de achtervolgers te blijven, to machtig en zij ver­dwenen dan ook naar de achterhoede. Van Wetten, Captein en De Ruiter versaagden echter niet en bleven hun voorsprong hardnekkig verdedigen. Doordat ook Wil Eelsing, Piet Peters, Scholten en Kooyman naar de achtervolgers snelden, kwam het peloton weer spoedig bijeen. De achterstand op de drie kop­lopers was echter aardig geslonken en toen Kayer kans zag om deze afstand te overbruggen, deed zich in de volgende ronde een algehele hergroepering voor. Er waren toen nog 21 km te rijden en de sprintfavorieten die de strijd dachten te consoli­deren, kwamen bedrogen uit. Want Van Wetten dernarreerde en eer men tot de tegenaanval over ging, had de vluchteling al een beduidende voorsprong. En wat of sterke knapen als Schip­per, De Ruiter, Bohne, De Korte, Snijders, Pauw, Hofland, Peters, Captein en Bakx nadien ook probeerden, de in opmars zijnde Van Wetten bleef onbereikbaar voor hen. Met een won­derbaarlijk uithoudingsvermogen bleef de bij elke pedaalslag met zijn hoofd schuddende Van Wetten zijn voorsprong ver­dedigen. En ook al boekten Scholten en Kayer - die in de laatste fase van de strijd nog uit het peloton waren gewipt - nog enige winst, zij konden hem evenwel niet ernstig meer be­dreigen. De sprint van het peloton werd gewonnen door Schild, die rappe mannen als Pauw, Captein en Hofland, achter zich hield.

Amateurs: 1. Arie van Wetten (Noordwijkerhout), 80 km in 1 uur 59 min. 11 sec.; 2. C. Kayer (Zuidermeer); 3. H. Schol­ten (Den Haag); 4. F. Schild (Amsterdam); 5. G. Pauw (Utrecht); 6. J. Capttein (Amsterdam); 7. J. Hofland (Beverwijk); 8. D. de Auiter (Beverwijk); 9. G. Bakx (Amsterdam); 10. G. Blauw (Zaandam); 11. W. Eelsing (IJmuiden); 12. A. Mannaart (Krom­menie); 13. W. Snijders (Halfweg); 14. P. Dufour (Amsterdam); 15. P. Peters (Haarlem).

Nieuwelingen: 1.H. Lampers uit Woerden, die 11 km voor de streep uit het peloton was ontsnapt en over de 40 km een tijd noteerde van 1 uur 2 min. 2 sec. Tweede werd B. Lute ('s-Graveland); 3. J. Cuvelier (Nieuw Vennep); 4. S. de Vries (Amsterdam); 5. J. Groenerveld (Haarlem); 6. H. Schipper (Koog a.d. Zaan); 7. T. Hoogkamer (Leiden); 8. W. Asma (Haar­lem); 9. G. Pitana (Alkmaar); 10. T. Markus (Halfweg); 11. C. Jong (IJmuiden); 12. C. Stroomer (Wijk aan Zee); 13. A. Teeu­wen (De Zilk).BRONJAN ROOSEBOOM DE VRIES.

 

WILLEMSTAD.(19juni).1954

Amateurs: 1. Bram Heeren, 2. Haverkamp, 3. Ces van de Borst

 

WOERDEN.(30 april).1954

  1. BRAAT WINT PRACHTIGE RONDE VAN WOERDEN.

Fel sprintend kromden negen dappere amateurs voor de laatste maal hun rug­gen voor de beslissende meters in de eerste Ronde van Woerden. Dat was nog eens een sprint, die de duizenden aan­wezigen voorgeschoteld kregen. Een sprint, die verrassend en fraai door de nog jonge amateur Braat uit Aalsmeer werd gewonnen, zij het na een heftig duel met zijn collega Frank uit Amster­dam. Zo kwam de overwinning terecht bij de renner„ die er ook wel recht op had in deze zo fraaie Ronde van Woer­den.

Woerden beleefde dus voor de eerste maal een echt wielerfeest, dank zij het onvolprezen initiatief van de Woerdense wielervereniging „Arie van Vliet". Want ondanks dat deze benjamin onder de wielerverenigingen eerst kort geleden is opgericht, kunnen ze in Woerden trots zijn op deze vereniging, want de organi­satie was in een woord af. Het klopte allemaal tot in de perfectie en de mede­werking Van de autoriteiten was enorm, evenals die van de prijzenschenkers en bovendien werkte het weer prachtig mee.

Wij gaan over tot het verslaan van dit wielerfeest, dat in Woerden zo populair werd gemaakt via de symathieke stem van de radioreporter Barend Barendse. De nieuwelingen beten als vanouds de spits af, nadatzij op het parcours waren losgelaten door een startschot van me­vrouw Van Vliet. Al gauw bleek, dat de Amsterdammer Bakvis zijn rugnummer 1 alle eer aan deed door ook de eerste premie in de wacht te slepen: een pot rolmops. Hoe strijdlustig was die Bakvis in het begin, maar hoe triest was voor hem de afloop, want een val in een der bochten betekende voor hem een sleutel­beenbreuk. Laat het voor Bakvis een schrale troost zijn, dat iedere goede ren­ner wel minstens eenmaal zijn sleutel­been schijnt te moeten breken.

Doch wat zullen we verder van de course schrijven? Het tempo lag n.l. zo hoog, dat er al na 10 ronden van de 75 deel­nemers reeds 35 in de achterhoede lagen met grote achterstand op het aan een stuk door sprintende peloton, want hoe dapper de Utrechters Rademaker en Jongerius zich ook weerden, hoe diep Makers uit Zeist zich over zijn stuur kromde, wegkomen was er vandaag niet bij. Ook niet voor de Arnhemmer Smit, die het nog wel eens op zijn eentje wilde proberen. Het weed een sprintfinish, zo­als meestal. Nek aan nek, wiel aan wiel stormden zij naar de streep, naar het verlossende einde en Wim Bogers uit Nieuw Vennep bleek de rapste, nadat hij ook al talrijke malen het peloton had op­gezwiept tot uiterste krachtsinspanning;

Nieuwelingen: 1. W. Bogers (Nieuw­Vennep), 40 km in 1 uur 37.4 sec.; 2. J. Obdeyn (Zwolle); 3. J. Rademaker (Utrecht); 4. H. Makers (Zeist); 5. J. Bas (Utrecht); 6. A. van de Heuvel (Mierlo); 7. G. Gijsen (Utrecht); 8. G. Regter (Apeldoorn).

De amateurs.

Veel interessanter was de strijd bij de amateurs, al moesten wij wel wachten tot op de helft van de course, eer er ein­delijk een kopgroep ontstond. De Utrech­ter Jos van de Hurk wilde echter al van start of aan de haal, want de eerste ronden reed hij telkens met voorsprong aan de leiding, juist toen de Haarlemmer De Bie pech kreeg en Alex Alen uit Utrecht een lek bandje reed.

Nadat de rust was weergekeerd in de rennersgelederen, nam Wil Vreeswijk weer eens het initiatief door ronden lang zijn neus in de wind te steken en reden de Utrechters Jan van Ingen en Dirk v. Hattum elkaar in de wielen, waarmee voor hen het feest een onverwacht einde had gekregen. Maar dat is nu eenmaal de vreugde en het verdriet van de wie­lersport. Vier renners dachten toen blijk­baar alleen maar aan de vreugde, dat waren Boelens, Van de Hurk, Roerhorst en Blaauw, maar hoe zij ook reden, het peloton was sneller. Dat ondervonden ook Vreeswijk, Stolker, Van Rhijn, De Korte en Baardwijk.,

Eerst halverwege de course kwam er tekening in de strijd. De Haarlemmer Piet Steenvoordeen zijn collega Van Sas uit Den Haag waren hiertoe de aanlei­ding, ook al verdween de voorsprong, die zij uit hun rappe benen persten, als sneeuw voor de zon. Maar toen alles weer bijeen kwam, deden enkele groep­jes renners een paar schuchtere pogingen om weg te komen. Niemand zag hier ge­vaar in, ook het grote peloton niet. Maar negen renners vonden elkaar en begre­pen elkaar zo goed, dat het pleit heel snel was beslecht. De koplopers warenVreeswijk, Braat, Bredius, Stolker, Rabe, Blaauw, Smits, De Jager en Frank. Negen pienterknapen, die stuk voor stuk toch niet zulke hele grote coureurs zijn, maar die elkaar zou goed begrepen, dat er voor het peloton geen winst meer in zat. Hoe verbeten George de Korte ook enkele malen probeerde te ontsnap­pen, hoe dapper de Soestenaar Henk de Bree zich ook weerde, de slag was ge­vallen. Geen Soellaart, geen Mackaay, de kopgroep meer bedreigen. Het is har­de, maar ware taal. Zij hadden de trein gemist. Onbereikbaar voor allen storm­den de negen koplopers over het par­cours, waarbij Wil Vreeswijk het o zo vaak probeerde, en de Arnhemmer Blaauw een pracht woordje meesprak. Jammer dat die Blaauw geen eindsprint bezit. De strijd bleef bij de kopgroep er in, vooral tegen het einde. Maar Stolker, die er langzamerhand weer in komt, kon ondanks zijn pogingen in de laatste ron­den niet meer ontsnappen en zo werd het een finish van de negen koplopers, waarbij Braat en Frank heftig duelleer­den en waarbij Wil Vreeswijk zowaar nog de derde plaats voor zich opeiste. BRON:HANS VAN DE KAMP.

Amateurs: 1. F. Braat (Aalsmeer), 80 km in 2 uur 16 sec.; 2. D. Frank (Am­sterdam); 3. W. Vreeswijk (Alphen, aan de Rijn); 4. Ir Rabe (Amsterdam); 5. A. Smits (Vreeswijk); 6. M. Sto-lker (Utr.); 7. J. Blaauw (Arnhem); 8. A. Bredius (Diemen); 9. G. de Jager (Hoog-Blok­land); 10. G. van Baardwijk (Vlijmen); 11. F. Stroomer (Wijk aan Zee); 12. D. van de Horst (Utrecht); 13. G. de Korte (Utrecht).

                      

WOLTERSUM.(27 juni).1954

WOLTERSUM.(27 juni).1954

De RONDE VAN WOLTERSUM werd Zondagmidddag verreden. Een zeer groot aantal nationale amateurs en nieuwelingen kwam aan de start. Henk Nijdam trok ook hier als eerste zijn “zegekar" over de eindstreep in een zo fraaie en snelle sprint, dat aan zijn kwaliteit van nieuweling-topklasser niet in het minst meer getwijfeld behoeft te worden. En bij de nieuwelingen en bij de amateurs waren te Wolter­sum de sterksten uit het gehele land aanwezig. De amateurs reden op een circuit van ruim 7 kilometer. Om daar een ronde te nemen, was practiseh onmogelijk. Het is daardoor dan ook min of meer een lange afvalwedstrijd geworden met als aankomst een groepje van vier ren­ners, waarvan Luykx met een half wiel op het nippertje van Coen Zondag won.

Nieuwelingen: 1. Henk Nijdam, 2. J. Bonder, 3. J. de Roode,

Amateurs: 1. T. Luykx (Halfweg), tijd over 80 km 2 uur 5 min. 6.2 sec.; op een kwart wiel of meer: 2. C. Zondag (Delfz(jl); 3. H. Wolf (Wezep); 4. P. Degeling (Venhuizen); 5. P. van Os (Amstee­darn); 6. Sj. Hovingh (Hoogkerk); 7. F. Seheuneman (Veendam); 8. H. de Roo (Emmen); 9. J. Huisman (Veendam); 10. A. v. d. Reijt (Gro­ningen); 11. J. Bredius (Diemen); 13. E. Talens (Hoogeveen).

 

Nieuwelingen: 1. H. Nijdam (Eelderwolde), tijd over 35 km 57 min. 25 sec.; 2. J. Bonder (idem); 3. J. de Roode (Uithuizen); 4. H. Pot (idem); 5. J. Punter (Hoogkerk); 6. D.R. Nieuwold

 

WOLVEGA.(8 juli).1954

Amateurs: 1. Jan Rol, 2. Ab Geldermans, 3. Johan Tebbens,

 

WORMERVEER.(18 juli).1974

Amateurs: 1. J. Hofland, Beverwijk, 100 km in 2 uur 20 min. 27 sec.; 2. C. Blaauw, Zaandam; 3. J. Eelsing, IJmuiden; 4. A. Mannaert, Krommenie; 5. G. Schoen, Zaandam; 6. P. Kroon, Den Haag; 7. H. Bohne, Amsterdam; 8. J. Aafjes, Wormerveer; 9. J. Constant, Wormerveer; 10. S. Appel, Hoorn.

Nieuwelingen: 1. T. Markus, Halfweg, 50 km in i uur 13 min. 11 sec.; 2. J. Boon, Wormerveer; 3. J. Rijkborst, Nw. Vennep; 4. W. Boogers, Nw. Vennep; 5. H. Sahipper, Koog a.d. Zaan; 6. E. Bouwman, Amsterdam; 7. J. Bos, Utrecht; 8. C. Pelt, Blokker; 9. P. Elias, Halfweg; 10. C. de Jong, IJmuiden.

 

WOUW.(13 juni).1954

Amateurs: 1. Wout Bos, 2. Piet Maas, 3. Jacobs,

Nieuwelingen: 1. Jan Heiden, 2.

 

ZANDVOORT.(10 oktober).1954

       JOOP CAPTEIN winnaar van de Grote Prijs van Zandvoort

A.S.C. „OLYMPIA" wint voor de tweede maal in successie de Radium-Venturi wisselprijs

Het was 11.45 uur toen starter A. Koopmans het vertreksein gaf aan de 100 deelnemers, bestaande uit amateurs, veteranen en nieuwelingen. Een gure wind ging over het parcours, dat de renners veertien maal moesten rijden; een afstand van 58.8 km. De eerste drie ronden gebruikten de renners voor verkenning, maar in de vierde ronde begon de slag. Cees Rabe en Ballangee namen toen een kleine voorsprong op het peloton. In deze zelfde ronde moesten Neesman en Schild, na een valpartij, de strijd staken. In de volgende ronde werden de leiders alweer door bet peloton opgeslokt en meldden zich twee nieuwe kop­lopers; Klebach en De Vries. Twee ronden lang mocht het peloton tegen hun rug opkijken. In de zevende ronde was het echter weer Cees Rabe, die zich met een kleine voorsprong als leider opwierp. De strijdlustige Klebach wist tezamen met Gudde en Hubner hem weer in het peloton terug te halen en zij namen daarna zelf een voorsprong, die langzaam groeide tot een honderd meter.

Na twee ronden moest Hubner zwichten voor het hoge tempo van Klebach en Gudde, zodat hij weer in het peloton terugviel. De leiders hadden intussen hun voorsprong weten te vergroten tot meer dan een halve minuut.

Met nog twee ronden te rijden vond Joop Captein het genoeg en onder zijn aanvoering begon het peloton de aanval op Kle­bach en Gudde. Bij het ingaan van de laatste ronde was hun voorsprong teruggebracht op 100 meter. De laatste ronde moest in een massale eindspurt de beslissing brengen. Captein toonde zich hierin onbetwist de sterkste en zette hiermede de kroon op een seizoen met 42 overwinningen.

Voor een wedstrijd over 16.8 km (4 ronden) traden de junioren in het strijdperk. De jeugd deed het kalm aan. Zij bleven allen bij elkaar en haalden alle tien de eindstreep. Cooper van Ulys­ses werd hier winnaar.

Uitslag amateurs, veteranen en nieuwelingen: 1. J. Captein (Olympia), 58.8 km in 1 uur 26 min. 36 sec. ;2. J. Wuurman (Le Champion); 3. C. Rabe (Le Champion); 4. D. Olivier (Ulysses); 5. R. Stout (De Gazelle); 6. N. Ballangee (Olympia); 7. H. Heide (De Germaan); 8. J. Smit.(Ulysses); 9. J. de Vries (Olympia); 10. R. Janissen (De Gazelle); 11. W. Klebach (Olympia); 12. L. Vink (Olympia); 13. J. Kerkman (Olympia); 14. C. Dumernit (Le Champion); 15. B. Wuurman (Le Champion).

Uitslag junioren: 1. Cooper (Ulysses), 16.8 km in 30 min. 45 sec.; 2. Bosbaan (De Germaan); 3. Jansen (Ulysses); 4. Haxe (Ulys­ses); 5. Sietsma (Ulysses); 6. Hoogwoud (Le Champion); 7. Ruig­rok (Olympia); 8. Kwak (Ulysses); 9. Dubbeldam (Ulysses); 10. Leeflang (Ulysses).

 

ZEIST.(11 september).1954

De organisatofen van de Ronde van Zeist troffen het, evenals vorig jaar, niet met de weergoden. In de regen en kou werden de amateurs op een nat en glad parcours losgelaten. Geen won­der, dat de valpartijtjes niet ontbraken. Hofland, een der grootste kanshebbers, viel reeds in de eerste de beste bocht, evenals trouwens Plasmeyer.

De eerste schermutselingen waren voor Fok, v. d. Hurk, Barne­veld en Smits. De Utrechters Pauw en Stolker pakten hen echter terug. Andere uitlopers volgden hun voorbeeld, tever­geefs... . totdat op de helft de Utrechtse wielerwereld zich be­gon te roeren. Drie Domstadbewoners, Pauw, Rademakers en v. d. Broek demarreerden met De Ruiter en Fok. Plaatsgenoten Stolker en Klein volgden met Van 't Hof zeer snel en toen dit achttal elkaar had gevonden, was de strijd beslist. Zij trokken er zelfs zo hard aan, dat een volle ronde winst van 2 km hun beloning werd. Wel liepen Brink en Bakker, Heiden en Kle­bach met Kooyman nog eens weg, doch het peloton liet nu geen vluchters meer gaan.

Het achttal v. d. Broek, Pauw, Stolker, Klein,  Rademakers, allen leden van Utrechtse verenigingen en Fok, De Ruiter, Van 't Hof zaten op fluweel, ondanks dat Van de Broek talrijke malen demarreerde.

Even eindsprint moest de beslissing brengen, waarin Gijs Pauw de beste papieren bezat, doch vriend Henk v. d. Broek en ook De Ruiter legden hem ditmaal het vuur wel heel na aan de schenen. Gijs Pauw won echter met een half wiel verschil de grote Prijs van het Utrechts Nieuwsblad, Zo kregen wij weer Pauw in de bloemen, omringd door zijn ontzettend grote familie en supportersaanhang. Voor Van 't Hof gold als excuus de krampen in z'n benen en voor de als amateur debuterende Ra­demakers was het ontzettend jammer dat een lekke band hem juist in de allerlaatste ronde moest treffen. Let echter het vol­gend seizoen op Rademakers, hij heeft heel wat in zijn mars.

Amateurs: 1. G. Pauw (Utrecht), 100 km in 2 uur 42 min. 13 sec.; 2. H. v. d. Broek (Breukelen); 3. D. de Ruiter (Bever­wijk); 4. B. Fok (Hoorn); 5. M. Stolker (Utrecht); 6. A. van 't Hof (Sassenheim); 7. H. Klein (Utrecht); 8. Rademakers (Utrecht); 9. P. Kooyman (Den Haag); 10. M. Snijder (Halfweg); 11. J. Heiden (IJsselmonde); 12. J. Schans (Soest).

Als voornummer reden de adspiranten een course over 34 km. Het was een aardige wedstrijd, waarbij opviel over welk een goede stuur- en bochtentechniek deze „hope der toekomst" reeds bezit. Sprintwinnaar werd onze naamgenoot Wim van de Kamp, geen familie, maar wel een goed coureurtje met uit­stekende sprinterskwaliteiten. Dat bewijst trouwens wel de erelijst van Wim van de Kamp, die dit seizoen winnaar werd in Tilburg, Loven, Den Haag, Culemborg en Zeist.

Alleen dienen sommige ouders er wel terdege rekening mee te houden, dat een gearing van 49 x 17 of 49 x 16 voor adspiranten veel te zwaar is. Forcering vloeit hieruit voort!

Adspiranten: 1. W. v. d. Kamp (Barneveld), 34 km in 55 min. 8 sec.; 2. C. Cooper (Amsterdam); 3. C. Niesten (Amster­dam); 4. H. Bijwaard (Woerden); 5. J. de Jager (Den Haag); 6. J. Wiekenkamp (Utrecht); 7. J. Rekelhof (Uithoorn).

BRON: HANS VAN DE KAMP.

 

ZES PROVINCIEN RIT.(23 juli t/m 25 juli).1954

                      JAAP KERSTEN won de Zes Provincien-rit

Martin v. d. Borgh - 2x etappewinnaar - werd door pech uitgeschakeld

Gedragen op de vleugelen zijner wil, met de onverzettelijkheid een vechter eigen heeft Kersten uit Siebengewald gezegevierd in Olympia's driedaagse Etappenwedstrijd de „Zes Provincien Rit". Ruim 30 kilometer voor de eindstreep van de laatste etappe, welke ging van Zuidwolde (Dr.) naar Amersfoort en 188 km lang was, was hij nog bijna 4 minuten tekort gekomen om zich als oranjetrui-drager te kunnen handhaven. Het was toen verre van te verwachten dat hij deze 4 minuten zou kun­nen goedmaken en dat hij daardoor de eindzege zou kunnen be­halen, Maar met een tomeloze energie heeft hij in deze laatste 30 kilometers een slag geleverd van zo grootse allure, dat wij ons afvroegen waar feitelijk de grens van het rennersvermogen ligt. Jaap Kersten, volgens ons niet de allergrootste in „een­dags-wedstrijden", heeft blijken gegeven, althans in deze etappenwedstrijd, een grote Nederlandse amateur-etappen­rijder te zijn. Met ere heeft hij dan ook de vaan der overwinning mede naar Siebengewald kunnen nemen.

Alvorens het verslag van de eerste en tweede etappe van deze door de A.S.C. „Olympia" zo perfect georganiseerde wedstrijd hier weer te geven, zullen wij dit van de derde doen, omdat deze uiteindelijk de beslissing heeft gebracht. Want toen wij voor de laatste etappe met de renners van Zuidwolde vertrokken, stand het nog geenszins vast, wie de winnaar zou worden. Deze laatste etappe bood namelijk nog alle mogelijkheden om in de eerste gelederen belangrijke wijzigingen te brengen. Vooral Kersten, de oranjetruidrager, zag zich ernstig be­dreigd door Tini Wolfs. Deze laatste had met slechts 49 seconden ach­terstand op de leider nog alle kansen op de overwinning en verder waren er nog achttien concurrenten, die niet meer dan 1 minuut en 14 seconden op hem achter stonden. De oranjetruidrager kon dus aannemen, dat deze tegenstanders niets, onbeproefd zouden laten om hem te onttronen en terug te werpen in de massa van het veld der deelnemers. En onder deze omstandigheden werd de 3e etappe aan­gevangen. Vijf en veertig deelnemers kwamen aan de start om de 188 kilometers “knokkende" naar de “Keistad" Amersfoort te gaan afleggen. Enkele regenbuitjes hadden dies morgens al gewaarschuwd, dat er - wat het weer betrof - niet veel goeds stand te wavhten..

Maar dat scheen de ,”onttroningspogingen" van de renners geenszins te beinvloeden. Met een flinke snelheld gingen zij op weg en reeds direct vloog de naald van de kilometerteller onder reportagewagen naar rond de 50. En mocht dan deze aanvangssnelheid doen veronder­stellen, dat er vooraleerst geen uitlooppogingen zouden worden onder­nomen, deze veronderstelling bleek volkomen fout. Want het scheen dat er bij de renners enige “straaljagers" waren. Deze toch schoten een paar van hun raketten af, die doel troffen. Nauwelijks Hoogeveen (8 km) gepasseerd, zaten Rol, Verhoeven, Barlage, Pos, Van Bockel, Bredius, v. d. Broek, Mehagnoul en Janissen met 13 seconden voor­sprong op kop. Even later voegde Jan Hofland zich bij hen. Ondanks de inmiddels opgetreden slechte weersomstandigheden; bleef het tem­po aan de kop hoog. Bij Diever (31 km) was de voorsprong der leiders gegroeid tot 1 min. 15 sec. Het snelle tempo van de vluchtelingen be­invloedde ook de achtervolgende groep. Van Staten en Reuter moesten lossen. Barlage, die tot,de koplopers had behoord, kon het tempo niet volgen en moest eveneens achterblijven. Hij had zoveel van zijn krach­ten gevergd, dat hij zelfs door het grote peloton werd gepasseerd, zon­der dat hij in staat was tegenstand te bieden. Schild staakte de strijd. Wij waren 50 kilometer na de start getuige van een dramatisch ge­beuren. Hier stond Jan Hofland, huilend als een kind, langs de kant van de weg. Heftig zwaaide hij een pomp boven zijn hoofd en schreeuwde om hulp. Hij, die zo “geladen" was neergestreken op de koplopers, moest deze laten gaan en zag een goede hoop op een ere­plaats in de eindklassering met een klap de bodem ingeslagen.

Inmiddels joeg de kopgroep en haar achtervolgers met gezwinde tred verder. Steenwijk zag een groep van 30 renners jagen achter de kop­lopers. Op dat moment hadden deze laatsten 2 minuut voorsprong bereikt.

Zwaar hadden het de deelnemers te verantwoorden op de brede beton­weg langs Blokzijl naar de Noord-Oostpolder. Felle regenvlagen en een zeer sterke wind sloegen liniaalrecht tegen de borsten van de renners op. In Emmeloord en over de vlakke wegen van de zo maag­delijke Noord-Oostpolder waren de koplopers 4 minuten Voor. Achter hen joeg het grote peloton, waarin de leider Kersten zich schijnbaar vooralsnog geen zorgen maakte. Bijna 100 km waren gereden, toen een der koplopers, Bredius, een lekke band kreeg. Nadat dit was gebeurd, bestond de kopgroep nag uit de volgende renners: Mehagnoul, Rol, Verhoeven, Pos, Van Bockel, v. d. Broek en Janissen, In Kampen (103 km) viel Pas in een bocht na het passeren van de IJsselbrug. Hij werd door de achtervolgende grote groep ingelopen. In Nunspeet (129 km) waren het Mehagnoul, Rol, Verhoeven, v. d. Broek, Van Bockel en Janissen die als eersten doorkwamen. Het peloton, waarin nog steeds Kersten zat, had teen 4 min. 40 sec. achterstand.

Een machtig tegenoffensief werd door het peloton, dat toen nog maar uit 11 renners bestand, ontketend tussen Putten (157 km) en Amers­foort. Het initiatief daartoe ging van Kersten uit en de oranjetirui­drager heeft tot het laatst aan toe de gedecideerde leiding daarin ge­had. Hij was het, die trok en rukte aan het peloton van elf man en aan hem was het te danken, dat er een slotfase is ontstaan van zeer grote allure. Niets en niemand kon hem tegenhouden. Hij dwong allen hun laatste reserves in de strijd te werpen en bracht hen daardoor op de rand van de uitputting. Met een machtig tempo stormde de 11 man recht tegen de zware wind in die van Amersfoort recht op kop stond. Een honderd vijftig meter restte de groep nog om haar enorm offensief tegen de koplopers te volbrengen. De minuten waren teruggebracht tot seconden en de seconden werden omgezet in meters, totdat ten­slotte deze explosie van kracht zich als een alles verslindende lawine over de uitlopers stortte. Op dat moment stond vast, dat Kersten zijn trui plus de eindzege veilig mee naar Siebengewald kon nemen.

In de gladde straten van Amersfoort wist v. d. Borgh, die tweemaal etappewinnaar zou worden, noch desondanks,geen eindoverwinnaar, enige voorsprong te nemen. Weer was het Kersten, die achter de vluchteling aanging. Buis uit Halfweg, die een zeer sterke en moedige race had gereden, viel bij het nemen van een zeer korte bocht dicht bij de finish. Hij kon echter nog per fiets over de eindstreep komen.

De tweede etappe was de „lekke banden-etappe". Deze etappe zal in onze geest geboekstaafd blijven als een der meest ongelukkige ritten die wij ooit meemaakten. Wij waren van Enschede naar Hoogeveen (169 km) vertrokken. Een troosteloos grauw wolkendek en een uiter­mate miezerige regen vergezelden ons. Gestadig daalde een motregen op de renners en de wegen neer en af en toe kwam een stevige bui hemelwater het hare er nog toe bijdragen om het geheel tot een trieste tocht te maken. Een ongekend aantal lekke banden dwong een zeer groot gedeelte van de deelnemers van de fiets te stappen en onder hen waren er die sterk favoriet of geklasseerd stonden. Volgens ons stond er minstens 40 maal een renner met een lekke band langs de weg. Met de regelmaat van een klok volgde de ene lege band de andere op. Hier was natuurlijk een oorzaak voor. Toen dan ook de gestadige regen in deze 2e etappe op de met scherpgrint bedekte secundaire wegen neerdaalde En de scherpe grintslag als -het ware nog eens goed ging schoonwassen, kwamen de steentjes als scherpe scheer­mesjes vrij te liggen. Zij drongen of sneden in de dunne loopvlakken der subtiele bandjes. Om alle namen te noemen van hen, die in deze „etappe der lekke banden-draganders" het slachtoffer werden, zou een droge opsomming worden. Maar omdat het wedstrijdresultaat door deze lekke banden-historie beinvloed werd, moeten wij toch enkele van de slachtoffers noemen.Daar is dan in de eerste plaats de win­naar van de le etappe, Martin v. d. Borgh. Hij toch werd niet door zijn tegenstanders geklopt, nog minder door de gereden snelheid -deze laatste kon hij „lachende de baas" - maar door lekke banden en ook door een val, werd hij van de le naar de 37e plaats in het alge­meen klaasement teruggeworpen.

En als wij verder nagaan wie er in deze tweede etappe met, pech te kampen hadden en zien dat mannen als Van Dongen, Steenvoorden, Snijders (11e gekl.), Pauw (4e gekl.),.Gramser (5e gekl.), Zondag en Sonnemans daardoor getroffen werden, dan is het wel duidelijk, dat aan de eindstrijd van deze Zes Provincien Rit niet door alle kopstuk­ken kon worden deelgenomen.

Ten aanzien van v. d. Borgh willen wij niet nalaten te vermelden dat, ofschoon de jury de prestatieprijs voor de strijdlustigste renner aan geen der deelnemers in deze etappe toekende, de door Mr. Veenhoven beschikbaar gestelde premie voor de meest dappere renner aan v. d. Borgh werd toegewezen. Zij, die niet door pech werden getroffen, reden, omdat de omstandigheden hen daartoe dwongen, defensief in de groep. Er was een enkele maal een vluchtpoging, er was ook enige tijd een kopgroepje, maar strijd van grote omvang is er in deze tweede etappe niet geweest. Het is daardoor, dat het dappere doorzetten van v. d. Borgh meer opviel, meer sprak tot het gemoed der volgers, meer geaceentueerd werd. En Westdorp - de winnaar dezer tweede etappe - dan? Inderdaad, hij heeft verdiend gewonnen, maar.... het pech­duiveltje liet hem dan ook met rust. Tactisch bleef het in de grote groep zitten, totdat hij 5 kilometer voor de finish zijn kans waarnam. Wetende, dat hij geen ,eindschot" heeft en dus in een groep kansloos over de streep zou komen, Is hij van kop vertrokken. De daartoe door hem aangewende demarrage was moedig van initiatief en prachtig van afwerking. Hij arriveerde alleen bij de eindstreep!

Voor het vertrek van de le etappe meldde zich een geselecteerde groep van renners. „Olympia" had in het Olympisch Stadion voor een per­fecte organisatie zorggedragen en verdient alle lof hiervoor te worden gebracht. Deze perfectheid in haar organisatie heeft „Olympia" kun­nen doorvoeren tot en met het einde van deze in alle opzichten zo uitermate goed geslaagde Zes Provincien Rit en dit combinerende met een onvolprezen wedstrijd- en juryleiding tot een waardige demon­stratie gemaakt van hetgeen onder fatsoenlijke en bekwame leiding in de Nederlandse amateursport kan werden bereikt. En hierbij werden zij, die beroepshalve een taak moesten vervullen, niet vergeten. De pers heeft haar taak in een -bijzonder prettige en behulpzame sfeer kunnen vervullen, iets waaraan het bij andere gelegenheden en bij andere organisaties, de goede niet te na gesproken, wel eens heel sterk heeft ontbroken. De strijd zelf heeft, zoals te verwachten was ge­weest, een nogal vlak verloop gehad in deze ,verkennings-etappe. Nadat Amsterdam afscheid van de renners en de volgers had genomen, vertrokken deze op weg naar het eerste einddoel Enschede (229 km). Een sterke wind had het dreigende wolkendek uiteen gereten en een milde temperatuur zorgde er voor, dat het ideaal rennersweer was. Van Grinsven kreeg al direct pech. Nadat 15 kilometer gereden was, ging Mehagnoul aan de haal, maar serieus ken deze uitlooppoging niet worden genoemd. Buis probeerde nog bij hem te komen, toch slaagde niet. Hofland kreeg bij de 30e kilometer een lekke band. Na 50 kilo­meter rijden was Mehagnoul door de grote groep weer teruggehaald. Achter Barneveld, na 70 km rijden, ging het door de prachtige dreven van het Gelderse landschap. Als een machtig schilderij van- natuur­schoon ontplooide zich dit voor -de renners, die er echter door hun tameloze vaart geen oog voor hadden. In de zo uitermate mooie omge­wing van Otterlo en Hoenderlo (94 km) kreeg Daan de Groot en lekke band. Hij had reeds eerder pech gehad. Na Hoenderlo werd gereden over enorm stoffige wegen en de renners vervolgden dan ook hun weg in een dichte mist van stof. Losse grindslag veroorzaakte veel lekke banden, zij het in belangrijk mindere mate dan in de 2e etappe zou gebeuren. Konings, Wolfs, Hofland en anderen moesten daardoor van hun fiets.

Het hart van de “Veluwe", daar waar het natuurreservaat mens en dier als 't ware noodt tot bezinning en rust, werden de renners door de voor hun doel ongeschikte wegen vaak voor veel problemen gesteld. Toen dan ook de vaste wegen werden bereikt, ging er een zucht van verlichting in de rennersgroep en volgerskaravaan op. Ofschoon in de eerste 100 km vrijwel geen feiten van betekenis hebben plaats ge­vonden, die de wedstrijd in een beslissend stadium vermochten te brengen, werd er toch behoorlijk hard gereden. Het was merkbaar dat de deelnemers eerst eens de kat uit de boom wilden kijken, alvorens zij tot beslissende offensieven wensten over te gaan. Het is dan ook feitelijk pas na Zutphen, dat de wedstrijd een min of meer be­slissend beeld kreeg. Eerstens vond dit zijn oorzaak daarin, dat de kilometers begonnen te spreken; tweedens hebben een paar valpartijen er toe bijgedragen, dat enige goede krachten ongewild in de achter­hoede geraakten. Van hen was de Nederlandse kampioen Wies van Dongen wel het ergste slachtoffer. Niet alleen dat hij gewond werd, gelukkig niet ernstig, maar bovendien bleek zijn fiets geheel te zijn

ontspoord", toen hij deze uit de wirwar van frames en wielen weer had kunnen opdiepen. Weliswaar zette hij de strijd met grote achterstand voort, maar hij kon er niet in slagen zijn achterstand weer in te lopen. Talens was de eerste, die in het geweld op het slagveld rondom  Zutphen de groep van renners moest laten gaan. Hij ken het hoge tempo niet verwerken, Van Staten deelde het lot van Talens. Dit ge­beurde tussen Zutphen en Lochem (146 km) toen Coone, v. d. Lijke en Pauw weg waren gesprongen en een kleine voorsprong hadden ge­nomen.

Bij Lochem vond de hiervoor vermelde valpartij plaats. Kooyman en Westerhout werden hiervan mede-slachtoffers. Pechvogel De Groot reed even na Lochem in gezelschap van enige anderen met achterstand achter de grote groep aan. Een tweede valpartij vond plaats tussen Laren en Holten (164 km). Hierbij was Wies van Dongen betrokken, alsmede Schild, v. d. Dungen en Koper. De achtervolging, na zijn val, van Van Dongen was een staaltje van grote moed en kracht, volkomen een Nederlandse kampioen waardig. Tussen Holten en Rijssen (172 km) is de slag pas in alle hevigheid ontbrand. Hier moesten Reuter, Stoete, Bredius, Buis, Bergmans en enige anderen zich gewonnen geven. Na verschillende demarrages lagen in Almelo (184 km) op kop, Damen en Konings. Zij hadden ongeveer 1 minuut op de grote groep. De neer­gelaten spoorbomen werden er echter oorzaak van dat deze voorsprong weer teniet werd gedaan. Hierna waren dus alle renners weer bijeen, dat wil zeggen die tot de grote groep en de uitlopers hadden behoord. Een gesloten groep van 50 man ging verder in de richting Albergen (194 km). Bij deze plaats kreeg de in Frankrijk wonende Nederlander De Vries, die zeer geed reed, defect aan zijn fiets. Hij repareerde en zette de strijd voort. Tussen Albergen en Weerselo (201 km) waren het v. d. Borgh en Konings die met 150 meter voorsprong de leiding hadden op een ploegje van vijf renners. Dit  waren Bos, Barlage, Pos, Rol en Luykx. Achter hen reed op een afstand van 100 meter de grote groep. Een prachtig staaltje van doorzettingsvermogen leverde inmiddels de hiervoor reeds genoemde De Vries. Hij toch wist, ondanks de hevige strijd die gevoerd werd door de andere deelnemers, terug in de groep te komen.

Oldenzaal (209 km) zag Kersten, v. d. Borgh en Konings met 1 min. 55 sec. voorsprong doorkomen. Na Lesser (218 km) moest Konings uit de kopploeg terug, daar het scherpe tempo hem te hoog werd. Met v. d. Borgh als de sterkste koploper kwam Kersten in Enschede (229 km) aan. Definitief schudde Van den Borgh Kersten van zich af op de Zuidesmarkerrondweg, ongeveer 1 km voor de finish. Hier zette v. d. Borgh pas eerst goed aan en het was Kersten, ondanks alle in­spanning, niet mogelijk het wiel van eerstgenoemde te houden.

Een groot aantal toeschouwers heeft de laatste kilometers de renners aangemoedigd. Vooral toen v. d. Borgh aan die Zuidesmarkerrondweg van Kersten wegsprong, ging er een golf van aanmoedigingskreten uit de massa op, aanmoedigingskreten die aanhielden totdat v. d. Borgh als groot triomfator de finish op het Phenix Sportpark was gepasseerd.

Die uitslagen waren:

le etappe, Amsterdam-Enschede over 229 km: 1. Van den Borgh, 5 uur 34 mina 45 sec.; 2. Kersten, 5.35.01; 3. Hamelink, 5.35.45; 4. Pauw, 5.35.45; 5. Gramser; 6. Van 't Hof; 7. Wolfs; 8. Van Grinsven; 9. Coone; 10. Bakx; 11. Wim Snijders; 12. Mik Snijder; 13. ex aequo een groep van 24 renners bij wie Steenvoorden, Krijn Post, Van der Broek, Borre­mans, Van der Lijke, Sjoerd de Vries, Mehagnoul, Sonnemans en Van Steenselen, allen in dezelfde tijd als Pauw, 5.35.45.

2e etappe, Enschede-Hoogeveen over 170 km: 1. Westdorp, 4 uur 19 min. 1 sec.; 2. Van Dungen, 4.19.16; 3. Wolfs; 4. Van Grinsven; 5. Damen; 6. Snijder; 7. De Vries; 8. Rusman; 9. Ballangee; 10. Tonny Peters; 11. Mehagnoul; 12. ex aequo 18 renners met Kersten, De Groot, Post en Coone.

3e etappe, Hoogeveen-Amersfoort over 189 km: 1. Van den Borgh, 5 uur 14 min. 56 see.; 2. Mehagnoul, 5.15.32; 3. Post; 4. Van den Dungen; 5. Van der Broek; 6. Snijder; 7. Kersten; 8. Hamelink, 5.15.53; 9. Ko­nings; 10. Buis, 5.16.06; 11. Rol, 5.16.11; 12. Van Bqokel, 5.16.20; 13. Janis­sen, 5.17.18; 14. Van 't Hof, 5.17.55; 15. Westdorp, 5.18.55.

Totaaluitslag:

  1. J. Kersten
  2. J. G. Mehagnoul
  3. K. Post
  4. Snijder
  5. v. d. Broek
  6. Rol
  7. v. Bockel
  8. Janissen
  9. v. 't Hof
  10. Wolfs
  11. Verhoeven
  12. Konings

 

ZEVENBERGEN.(27 mei).1954

Amateurs: 1. Leo van de Pluym, 2. Jan Konings, 3. Schalk Verhoef,

Nieuwelingen: 1. Adrie van Meel, Gerrit van Dienst, 3. Math Hagelaar,

 

ZUIDLAND.(26 september).1954

Amateurs:1. W. Rusman (Haarlem), 100 km in 2 uur 39 min. 30 sec.; 2. H. Scholten (Den Haag); 3. B. de Vree (Breda); 4. M. Wolfs (Vlij­men); 5. D. de Ruiter (Beverwijk); 6. J. Bloetjes (Alkmaar); 7. J. v. Verseveld (Aalsmeer); 8. C. v. d. Borst (Etten); 9. A. v. Steenselen (Mijnsherenland); 10. P. Kooijman (Den Haag); 11. P. Muilwijk (Rotterdam); 12. P. Heijster (Schiedam).

 

ZUIDWOLDE.(3 oktober).1954

TEBBENS en K 0 N I N G kampioenen der Noordelijke Wieler Federatie

Noordelijke Wieler Vereniging opnieuw houdster van de wisselbeker

Twee wielrenners, Tebbens (Groningen) en Koning (Olde­niarkt), hebben j.l. Zondag te Zuidwolde (Dr.) een waardig sluitstuk aan hun seizoen gegeven door een solo-ren naar de overwinning in het kampioenschap van de Noordelijke Wieler Federatie.

Met hen zegevierde ook de Noordelijke Wieler Vereniging (Groningen) welke voor de tweede achtereenvolgende keer beslag wist te leggen op de P. M. Korf-Arbitragebeker.

Er is zeer zwaar gestreden op het bijna drie kilometer lange traject dat grotendeels bestond uit nieuwe en snelle gemeente­wegen in Zuidwolde (Dr.). Het uitermate mooie weer had veel belangstellenden uit deze gemeente en omgeving naar bet to­neel van de strijd getrokken en men heeft kunnen genieten van wielersport in optima forma.

Met een zware wind op kop vertrokken 40 nieuwelingen van start om 21 ronden van plus minus 2900 meter te rijden. Reeds in de eerste ronde moesten Eisinga (Grouw) en Wiersma (Bols­ward) lossen. Plagge (Groningen) moest. wegens pech de strijd staken. In de tweede ronde werd het peloton uiteen getrokken. In de vijfde ronde ging Nijdam (Eelderwolde) alleen op kop. Hij werd op 100 meter gevolgd door een groep van 12 en op 200 meter door. een van drie man. In de zevende ronde was Nijdam ,nog aan de leiding en werd op 500 meter gevolgd door Jongstra (Zorgvliet-Hoogeveen), Koning (Oldemarkt), Elsinga (Norg) en Wagteveld (Steenwijk). De negende ronde ging in met een kop­groep van 20 man, waarbij Nijdam en Koning. In de elfde ronde reed Koning alleen op kop. Zijn voorsprong bedroeg 24 seconden. In een machtige solo-ren wist hij ronde na ronde zijn voorsprong.te vergroten, totdat hij tenslotte finishte met een voorsprong van 3 minuten en 8 seconden op bet grote peloton.

Bij de amateurs, welke 28 ronden moesten rijden, was het de Groninger Tebbens, die hetzelfde systeem wilde toepassen als dat van Koning. Ook Tebbens trachtte alleen weg te komen, doch kon daar aanvankelijk niet in slagen. Hij werd zelfs zo goed tot de orde geroepen, dat hij op een zeker moment met Hovingh (Hoogkerk) en Zondag (Delfzijl) op 37 seconden, ach­ter de leiders Seerden (Franeker), Talens (Kerkeveld-Hooge­veen), Huisman (Veendam) en Charissius (Leeuwarden) kwam te liggen. In de negentiende ronde liepen Hovingh, Tebbens en Zondag de leiders in, zodat er toen een kopgroep ontstond be­staande uit Talens, Huisman, Seerden, Hovingh, Zondag en Tebbens. Even later werden vijf renners gelapt. In de een en twintigste ronde sprongen Seerden en Tebbens, en even later ook Van Dekken (Hoogkerk), uit de kopgroep weg. Laatstge­noemde viel echter direct weer terug. Drie ronden later wist Tebbens Seerden van zich af te schudden. Seerden volgde op 500 meter. Op 750 meter achter Tebbens reed een groep van negen man, waarbij Zondag, Charissius, Talens, Warta en Ho­vingh. Met een moordend tempo, waarop de achtervolgers geen antwoord konden geven, ging Tebbens de volgende ron­den door. In de zes en twintigste ronde noteerden wij voor Tebbens 2 minuten voorsprong op Pot (Eelderwolde). Op 1 mi­nuut achter Pot reed de rest van de renners. Met een formida­bele snelheid reed Tebbens de laatste twee ronden uit en be­zegelde daarmee een welverdiende overwinning. De uitslagen: Nieuwelingen: 1. A. Koning (Oldemarkt), 62 km in 1 uur 36 min. 24.2 sec.; 2. A. Bos (Nw. Buinen); 3. G. van der Veen (Augustinusga); 4. J. Koekkoek (Groningen); 5. J. Boerema (Eelderwolde), eerste van bet grate peloton achter Koning, tijd 1 uur 39 min. 33.2 sec.; 6. H. H. Hofstra (Gorredijk); 7. J. Pun­ter (Hoogkerk); 8. J. Wessels (Em. Erfscheiderveen); 9. D. Nor­der (Nw. Pekela); 10. H. Nijdam (Eelderwolde); 11. E. Jongstra (Zorgvliet-Hoogeveen).

Amateurs: 1. J. Tebbens (Groningen), 81 km in 1 uur 58 min. 11.8 sec.; 2. J. Pot (Eelderwolde); 3. Sj. Hovingh (Hoogkerk); 4. C. Zondag (Delfzijl); 5. J. Charissius (Leeuwarden); 6. E. Talens (Hoogeveen); 7. J. Huisman (Veendam); 8. E. Warta (Gro­ningen); 9. M. van Dekken (Hoogkerk); 10. A. v. d. Reijt (Groningen).BRON:PIETER M. KORF.

 

ZUNDERT.(9 mei).1954

Amateurs: 1. Jan Hofland, 2. Piet Maas, 3. Jac Looyen,

Nieuwelingen: 1. R. van Dijk, 2. C. Schijvenaars, 3. Frans Hofmans,

 

ZUTPHEN.(5 september).1954

      Arend van 't Hof wint in Zutphen met groot -machtsvertoon

Er gingen 65 nieuwelingen van start op het parcours aan de Houtwal, dot, afgezien van een haakse bocht, bijzonder snel was. Deze bocht veroorzaakte al spoedig enkele valpartijen, terwijl de snelheid voorts het kaf van het koren scheidde, zodat tenslotte ruim 30 kanshebbers overbleven. Onder hen was Lammers (Woerden) de grote premiewinnaar, terwijl enkele anderen vergeefse uitlooppogingen ondernamen. Nijman (Apel­doorn) kwam hierbij nog het verst, maar toen wierp een lekke band hem terug in de groep. Op een geleende te lage fiets liep hij later met enkele anderen nog tweemaal weg, maar de laat­ste maal werden zij door de groep onder leiding van Dikkers (Zwolle) kort voor het einde weer opgeslokt. Als een veldheer te paard monsterde Dikkers de laatste ronden zijn rivalen en hield allen in toom om afgetekend de spurt te winnen.

ZUTPHEN.(5 september).1954

Nieuwelingen: 1. Dikkers (Zwolle), 45 Ion in 1 uur 8 min.; 2. Vink (Amsterdam); 3. Lammers (Woerden); 4. Bijlsma (Almelo); 5. Meegdes (IJmuiden); 6. Jong (Wmuiden); 7. Stroomer (Wijk aan Zee); 8. Nijman (Apeldoorn); 9. Smit (Arnhem); 10. v. d. Eeckhout (Amsterdam).

Amateurs: 1. Arend van ’t Hof, 2. Joop van de Putten, 3. Dirk de Ruiter,

Bij de amateurs vertrokken 46 deelnemers, waarvan er 34 vrij goed aan elkaar gewaagd bleken. „Baby" Niemeyer (Hengelo) won enige premies tegen ervaren spurters en kreeg daardoor 't publiek op zijn hand. Blaauw (Zaandam) snelde minutenlang alleen achter de groep op een geleende fiets, maar moest zich tenslotte toch gewonnen geven. Ook Hamelink (Den Haag), Schoen (Zaandam), Talens (Hoogeveen), Fok en Kayer (Hoorn) en natuurlijk De Ruiter (Beverwijk) waren keer op keer actief.

Nieuwelingen: 1. H. Dikkers, 2. Louis, Vink, 3. H. Lammers,

De moedige Talens ontketende het beslissende offensief alleen, kreeg gezelschap van De Ruiter, Van de Putten (Den Haag) en Hamelink, die door pech achterstand had opgelopen. Door een premiespurt raakte Talens, die weer overvloedig met zijn krachten had gesmeten, echter los en zag zijn plaats ingenomen door Van 't Hof (Sassenheim), die in een adembenemende rush uit de groep was gestoven, een groep van zeven weglopers voorbij flitste en zich bij de drie koplopers voegde. Na 20 km was toen de strijd beslist en kwam alles weer bijeen met Van 't Hof, Van de Puten en De Ruiter op fluweel. Er bleven toen nog 31 renners in de strijd, van wie er nog vier, onder wie de dappere jonge Gerrit Regter (Apeldoorn), tenslotte uit de wielen moesten. Met de haven in zicht sprong Kayer weer weg en Fok volgde zijn voorbeeld, waarna Roelofs (Arnhem) de spurt van de groep won, na-dit een ronde tevoren Van 't Hof als winnaar over de streep was gegaan.

 

Amateurs:1. Van 't Hof (Sassenheim), 90 km in 2 uur 16 min.; 2. Van de Putten (Den Haag); 3. De Ruiter (Beverwijk); 4. Kayer (Hoorn); 5. Fok (Hoorn); 6. Roelofs (Arnhem); 7. H.eiden (Rotterdam); 8. Schoen (Zaandam); 9. Steenvoorden (Haarlem); 10. Rol (Alk­maar).

BRON:KEES ZWEEDIJK.

 

ZWAAGWESTEINDE.(21 augustus).1954

Amateurs, 80 km: 1. Bertus Fok (Hoorn); 2. Tebbens (Groningen); 3. Degeling (Venhuizen); 4. Vermast (Assendelft); 5. Ottenbros (Alkmaar); 6. Zondag (Delfzijl); 7. Warta (Groningen).

 

ZWIJNDRECHT.(7 juni).1954

Amateurs: 1. J. Verseveld, Aalsmeer, tijd 100 km 2 uur 41 min. 13 sec.; 2. J. Stolk, Zwijndrecht; 3. J. van Sas, Den Haag; 4. G. van Rhijn, Wassenaar; 5. A. v. d. Voort, 's-Gravenzande; 6. A. Voskamp, Monster; 7. J. van Vliet, Rotterdam; 8. A. Molenaar, 's-Gravenzande; 9. M. Bravenboer, Rotterdam; 10. J. van Ros­sum, Den Haag.

Nieuwelingen: 1. R. Spreen, Heeren, tijd 55 km 1 uur 36 min. 26 sec.; 2. W. Swaneveld, Dordrecht; 3. G. v. d. Rhee, Willem­stad; 4. J. Heiden, IJsselmonde; 5. C. de Kreek, ’s-Gravendeel, 6. N. van de Veer, 7. G. van Dienst, 8. Theo Sijthoff, 9. J. Haksteeg, 10. G. van Lith.

 

ZWOLLE.(19 april).1954

Prachtige sprintzege van GEORGE DE KORTE in de Ronde van Zwolle­

Met nog vijf ronden to rijden, steeg in de Ronde van Zwolle de spanning ten top, toen bet peloton van negentien rennes en bloc zijn laatste ronden aflegde. Toen achtte de blonde Utrech­ter Sjors de Korte zijn tijd gekomen en zag hij de bloemen­ruiker al in het verschiet en terwijl de bel de laatste ronde in­luidde, nam De Korte stevig het heft in handen, verhoogde de Utrechter het tempo tot een lange sprint, om in een prachtige eindrush zijn rivalen met ruim verschil de meerdere te blijven. Een overgelukkige Sjors de Korte mocht toen zijn welverdiende ereronde rijden, in deze op zo'n uitstekende wijze door de R. en T.V. „Zwolle" georganiseerde Ronde van het Noorden.

Reeds direct bij de start bleek ons, dat de amateurs er ditmaal in het kersverse seizoen bijzonder veel zin in hadden. Ben van Leur, de sympathieke Utrechter, demarreerde al heel vlug, waarmee hij zijn eerste premie verwierf. Toen bleek al gauw, dat het tempo voor de Amsterdammer Stephan wat te hoog was, doch deze renner van tegen de vijftig beoefent de wieler­sport zuiver als liefhebberij en reed de course toch uit. En zoals steeds zou Wil Vreeswijk zijn naam geen eer aan doen, wanneer hij geen voorsprong zou nemen. Zo ook nu. De gebrilde renner uit Alphen aan de Rijn reed ook nu zeer sterk,wij zouden haast zeggen, sterker dan anders in het voorseizoen. Wil Vreeswijk werd echter weer tot de orde geroepen,juist toen de al 37­ jarige Zwollenaar Wim Mengerink een lekke tube kreeg, en dat nog wel voor eigen publiek.

De course bleef echter interessant en toen die prachtig marche­rende Martin van de Heuvel samen met de Zwolle favorieten Bulten en Wolf zich op, kop nestelden, dachten wij dat het de slag werd. Het feest ging niet door, ondanks dat Van de Heuvel alleen nog lange tijd doorreed. Fel joegen echter de stevige Ben van Leur, de stijlvolle Sjors de Korte en de taaie Wil Vreeswijk achter hem aan, maar Van de Heuvel gaf geen krimp. Ook niet toen Wolf, die bijzonder goed reed, het alleen probeerde. Eerst samen met Bredius, doch deze sympathieke renner werd helaas de dupe van een lek bandje. Hoe wreed kan toch de wielersport zijn.

Precies op de helft der course was het weer Martin van de Heuvel, de Overijselse kampioen, die er op uit trok. Hij nam de Groningers Klaas Wiltier en Freek Mik in zijn kielzog mee en ondanks dat ook Ben van Leur en Wolf zich nog bij hen voeg­den, werden zij toch steeds weer door het jagende peloton met Alan, De Korte, Regter, Kuitwaard, Soellaart en Van de Brug, om er maar enkelen te noemen, teruggehaald.

De moed en durf van de uitlopers werd steeds maar wreed ver­stoord.

Martin van de Heuvel bleek echter onweerstaanbaar, zijn krachten waren onuitputtelijk en slag op slag demarreerde bij. De pientere Alen nam toen snel met v. d. Heuvel weer de lei­ding, waar de enkele meters groeiden maar niet.

Wij naderden de 60 km, toen een sterke kopgroep toch nog een beduidende voorsprong nam. Het waren Sjors de Korte, fel belust op de zege, Henk Klein, een der jongere Utrechters, Wil Vreeswijk, vechter van het eerste uur, Martin van de Heuvel, de strijdlustigste renner, en de Arnhemmer Wagenaar, die zich echter gauw terug liet vallen. De Korte, Vreeswijk, Klein en Van de Heuvel verstonden elkaar best, doch enkele premies verstoorden de rust in de kopgroep. Wel voegde Klaas Soel­laart, die reed als in zijn beste dagen, zich bij de leiders, doch 15 ronden voor het einde kon het jagende peloton met Kuit­waard, Regter en Wolfs weer aansluiting krijgen.

De course bleef interessant tot het bittere einde, daar zorgden Kuitwaard en Mik wel voor door aan het einde nog te ontsnap­pen, doch de spanning steeg ten top, vooral toen Spijkerman en Bulten ook ontsnapten. Sjors bleek echter waakzaam en volgde direct met het peloton aan zijn wielen. En terwijl de bel werd geluid, verstoorde een val de kansen van Ben van Leur, die in de spurt zijn mannetie staat en maakte die valpartij ook een eind aan de kans van Martin van de Heuvel en de jonge Alen, die huilend van spijt over de streep wandelde.Het was echter Sjors de Korte, die het zeer talrijke publiek met een prachtige sprint verraste.BRON; HANS VAN DE KAMP

Amateurs: 1. G. de Korte (Utrecht), 80 km in 1 uur 49 min. 12 sec.; 2. H. Kuitwaard (Velsen); 3. K. Soellaart (Utrecht); 4. H. Wolf (Zwolle); 5. H. Klein (Utrecht); 6. Th. Bulten (Zwolle); 7. P. Wagenaar (Arnhem); 8. H. Pieper (Lochem); 9. F. Mik (Nw. Pe­kela); 10. J. v. Ingen (Utrecht); 11. T. Holman (Amsterdam); 12. G. van de Brug (Amersfoort).

Ook de nieuwelingen verrasten ons in deze aardige course op veal strijdlust. Daar zorgde de Zwollenaar Dikkers al in bet begin voor met zijn strijdlust. Hun krachtsverschil bleek echter ook niet groot, dat ondervonden de Utrechter Klein en zijn collega Smit uit Arnhem, doordat bun voorsprong snel verloren ging. Halverwege de course kwam er echter een coureur to voorschijn, die een heel goed seizoen tegemoet gaat, n.l. Aria van Wetten uit Noordwijkerhout. Met de overwinning van bet Fruitmarktcriterium nog in zijn benen, reed Van Wetten zich ook nu weer los en onweerstaanbaar vergrootte hij zijn voor­sprong tot 15 sec., waar een jagend peloton nog wel wat van af­knabbelde en waaruit Nijman uit Apeldoorn hem in de laatste ronde tot op 8 sec. benaderde. Van Wetten won echter prachtig zijn tweede course in een Paasweekend.

Nieuwelingen: 1. A. van Wetten (Noordwijkerhout), 40 km in 56 min. 29 sec.; 2. H. Nijpan (Apeldoorn); 3. H. Dikkers (Zwolle); 4. Joh. Obdeyn (Zwolle); 5. J. Smut (Arnhem); 6. L. Meyering (Arnhem);, 7. J. Bijlssna (Almelo); 8. W. Lammers(Holten).

 

ZWOLLE.(8 mei).1954

                 ONBEDREIGDE ZEGE V00R JAN ROL IN ZWOLLE.

Wanneer er ooit een renner aanspraak heeft mogen maken op de overwinning, dan is het wel die Alkmaarder Jan Rol. Want deze jonge renner in z'n zwarte rennerstenue stak in de tweede Ronde van Zwolle van dit jaar zo’n stuk boven z'n rivalen uit, dat zijn prachtige overwinning geen moment in gevaar kwam waardoor Rol won zoals hij wilde, met voorsprong. Slechts de plaatselijke favoriet Wolf hield lange tijd het tempo van de Alkmaarder bij, doch uiteindelijk moest ook hij zwichten voor de kracht van Jan Rol. Een mooie 2e plaats was echter zijn beloning.

Wat het organiseren van wielerwedstrijden betreft, daarvoor is Zwolle een mooi voorbeeld. Op Zaterdag 8 Mei was het al­weer de 2e Ronde van Zwolle van dit jaar en de derde Ronde staat reeds op het programma, n.l. 29 Juni.

De start der amateurs konden wij ditmaal niet bijwonen. Onze sneltrein kwam hier tien minuten hoe laat voor aan, doch op het parcours bermerkten wij direct weer een sneltrein en wel in de vorm van Wil Vreeswijk. Hoe dikwijls zagen wij hem in den beginne ontsnappen? Het is zijn traditie! Doch ook nu werd door Vreeswijk na amper 20 km de slag geforceerd, en dat, na achteraf zou blijken, met nog 100 km voor de boeg. Vreeswijk was dus weer eens ontsnapt, nam een halve minuut, waarna hij gezelschap kreeg van de plaatselijke favoriet Wolf, Steenvoorde, Rol en Talens.

Dit vijftal verstond elkaar best en voerde de voorsprong vlug op. Wel zag De Korte net gevaar nog in, noch ziin taaie achter­volging van zeker 15 kilometer bracht hem, niet wat hij wilde, de aansluiting. De Korte viel terug, evenals Steenvoorde uit de kopgroep, terwijl Van de Schaaf uit Apeldoorn sportief zijn fiets afstond aan zijn clubgenoot v. d. Blankevoort, die pech had. Ook Kuitwaard raakte toen door pech achter.

En zo ging het maar door. De koplopers handhaafden hun con­stante tempo. Wel poogde Bulten uit Zwolle en Pieper uit Lochem de kop te bereiken, succes behaalden ze echter niet, waarna een ontsnappingspoging van Van de Heuvel hetzezelfde lot onderging.

Halverwege de course werd echter een bekend spreekwoord weer eens bewaarheid: „In het zicht van de haven stranden er vele". Want de kopgroep Rol, Vreeswijk, Talens en Wolf zou juist aansluiting krijgen met het peloton, toen een val wreed alle illusies kwam verstoren. Vreeswijk haakte in het wiel van Kuitwaard en viel. Zijn achterstand kon hij niet meer on- gedaan maken, zelfs niet op een geleende damesfiets. Talens kwam er door achter en Wolf eveneen. Aleen Rol bereikte het peloton. Wolf herstelde zich echter ook prima en maakte na een taaie achtervolging het genoegen zijn ronde voorsprong tot een feit te waken. Talens zag al zijn moed niet beloond en verdween in de achterhoede. Vreeswijk, de strijdlustigste, kreeg later last van zijn opgelopen blessures en stapte ont­moedigd af.

Op kop met 1 Ronde voorsprong hadden wij dus Rol uit Alk­maar en Wolf uit Zwolle, daar achter het peloton met Kuit­waard, die zijn halve ronde achterstand met de kopgroep had teruggewonnen.

Weer namen vier strijders nu een voorsprong. Het waren Klein, De Korte, Braat en de jonge Peter Post uit Amsterdam.

Vier rappe mannen, die het echter niet bolwerkten, omdat Rol het peloton steeds maar weer het een hoog tempo dwong. De ontsnappingspogingen bleven maar talrijk. M. Deelen uit Hel­mond en Braat uit Aalsmeer draafden nog lange tijd voor het peloton uit, evenals Ceelen uit Helmond,

Wij naderden echter het einde al was het nog 30 ronden en toen bleek dat het parcours langer was dan men dacht. De afstand was op papier als 100 km aangegeven, doch in werke­lijkheid bedroeg het maar liefst 120 km. Een dat was het nu juist wat de course besliste. De renners bleken bijna allen goede renners voor de 100 km, want toen men over die 100 km heen was, kreeg het gros van de renners lood in hun benen. De een na de ander stapte af. Slechts Jan Rol maakte een goede uitzonderang en in iets mindere mate ook Wolf.

Aan het slot der course maakte Rol zich nog gemakkelijk los van zijn rivaal Wolf en nam hij Deelen, Ceelen, v. Dekken en Zondag wee. Voor de dappere Henk Klein was dit het einde, om nog maar niet te spreken van al die anderen, die afstapten. Hen allen noemen is onmogelijk laten we echter de Soeste­naar Henk v. d. Bree een pluim geven voor zijn taaie vol­houden.

Zo kwam na ruim 3 uur fietsen het einde voor de overwinnaar Rol, de enige die nog fit was. Wolf bereikte ook al geheel on­bedriegd de tweede plaats en M. Peelen, kort voor het einde ontsnapt, werd 3e.

Nieuwelingen: 1. H. Nijdam (Eelderwolde), 60 km in 1 uur 33 min. 36 sec.; 2. A. v. Wetten (Noordwijkerhout); 3. J. Groot (Beverwijk); 4. J. Bijlsma (Almelo); 5. J. Punter (Hoog­kerk); 6. Th. Bredewold (Zwolle); 7. B. Teunisse (Utrecht); 8. J. Obdeyn (Zwolle); 9. G. Beyers (Holten); 10. Kl. Timmerman (Zwolle).

Amateurs: 1. J. Rol (Alkmaar), 120 km in 3 uur 4 min. 42 sec.; 2. H. Wolf (Zwolle); 3. M. Deelen (Helmond); 4. D. Ceelen (Hel­mond); 5. v. Dekken (Hooigkerk); 6. C. Zondag (Delfzijl); 7. E.. van 't Oever (Lisse); 8. H. de Bree (west); 9. J. Westerhout (Anvdrstoort); 10. M. v. d. Meer (Nijmegen); 11. W. Mengerink (Zwolle).

Slechts 11 amateurs brachten deze course tot een goed einde, waarvan de laatste zelfs met een achterstand van meer dan 10 ronden. Wel een bewijs dat het gros van deze renners nog onvoldoende getraind was.BRON: HANS VAN DE KAMP.

 

ZWOLLE.(28 juni).1954

Amateurs: 1. Wim Snijders, 2. Jan Rol, 3. Theo Timmermans,

Nieuwelingen: 1. Arie van Wetten, 2. H. Hoogeveen, 3. J. Obdeijn,

 

ZWOLLE.(30 juli).1954

Amateurs: 1. Jan Ottenbros, 2. Arend van ’t Hof, 3. Jan Rol,

Nieuwelingen: 1. Arie van Wetten, 2. H. Dikkers, 3. Groes